Why was India split into two countries? - Haimanti Roy

Çeviri: Gözde Alpçetin Gözden geçirme: Gözde Zülal Solak

In August 1947, India gained independence after 200 years of British rule.

Ağustos 1947′de

200 yıllık İngiliz hükmü ardından Hindistan bağımsızlığını kazandı.

What followed was one of the largest and bloodiest forced migrations in history.

Bu olayı tarihin en büyük ve en kanlı zorunlu göçlerinden biri takip etti.

An estimated one million people lost their lives.

Yaklaşık bir milyon insan hayatını kaybetti.

Before British colonization,

İngiliz sömürgesinden önce,

the Indian subcontinent was a patchwork of regional kingdoms

Hint alt kıtası; Hindu, Müslüman, Sih,

known as princely states populated by Hindus, Muslims, Sikhs, Jains,

Jain, Budist, Hristiyan, Parsi ve Yahudilerin yaşadığı

yerli devletler olarak bilinen

Buddhists, Christians, Parsis, and Jews.

bölgesel krallıkların birleşiminden oluşuyordu.

Each princely state had its own traditions,

Her yerli devletin kendi gelenekleri, sosyal sınıfları ve liderlikleri vardı.

caste backgrounds, and leadership.

Starting in the 1500s, a series of European powers colonized India

1500′lerde başlayan bir dizi Avrupalı güçler,

kıyı ticareti yerleşimleriyle Hindistan’ı kolonileştirdi.

with coastal trading settlements.

By the mid-18th century, the English East India Company

18. yüzyılın ortalarında İngiliz Doğu Hindistan Şirketi,

emerged as the primary colonial power in India.

Hindistan’daki ana sömürgeci güç haline geldi.

The British ruled some provinces directly, and ruled the princely states indirectly.

İngilizler bazı eyaletleri doğrudan,

yerli devletleri ise dolaylı olarak yönetiyordu.

Dolaylı yönetim altında yerli devletler bağımsız kaldılar

Under indirect rule, the princely states remained sovereign

but made political and financial concessions to the British.

fakat İngilizlere siyasal ve ekonomik imtiyazlar verdiler.

In the 19th century, the British began to categorize Indians by religious identity—

19. yüzyılda, İngilizler Hintlileri dini kimliklerine göre sınıflandırmaya başladı—

a gross simplification of the communities in India.

Hindistan’daki toplumların çirkin bir basitleştirilmesiydi.

They counted Hindus as “majorities”

Hinduları “çoğunluk,” diğer tüm dini toplumları “azınlık” olarak saydılar,

and all other religious communities as distinct “minorities,”

with Muslims being the largest minority.

Müslümanlar ise en büyük azınlığı oluşturuyordu.

Sihler, kendileri hariç herkes tarafından

Sikhs were considered part of the Hindu community by everyone but themselves.

Hindu toplumunun parçası olarak kabul ediliyordu.

In elections, people could only vote for candidates

Seçimlerde insanlar sadece kendi dini gruplarının adaylarına oy verebiliyorlardı

of their own religious identification.

These practices exaggerated differences,

ancak bu uygulamalar, farklılıkları öne çıkarıyor

sowing distrust between communities that had previously co-existed.

ve daha önce iç içe yaşamış olan toplumlar arasında güvensizlik örüyordu.

The 20th century began with decades of anti-colonial movements,

20. yüzyıl sömürge karşıtı akımlarla başladı,

where Indians fought for independence from Britain.

Hintliler Britanya’dan bağımsızlıklarını elde etmek için savaştılar.

In the aftermath of World War II,

İkinci Dünya Savaşı sonrasında,

under enormous financial strain from the war,

savaştan kaynaklanan büyük ekonomik gerginlik altında,

Britain finally caved.

Britanya sonunda pes etti.

Hintli siyasi liderlerin bağımsız bir Hindistan’ın

Indian political leaders had differing views

on what an independent India should look like.

nasıl olması gerektiği konusunda farklı görüşleri vardı.

Mohandas Gandhi and Jawaharlal Nehru represented the Hindu majority

Mohandas Gandhi ve Jawaharlal Nehru, Hindu çoğunluğunu temsil ediyor

and wanted one united India.

ve birleşmiş bir Hindistan istiyordu.

Muhammad Ali Jinnah, who led the Muslim minority,

Müslüman azınlığı temsil eden Muhammad Ali Jinnah,

thought the rifts created by colonization were too deep to repair.

sömürgenin yarattığı çatlakların

onarılmayacak kadar derin olduğunu düşünüyordu.

Jinnah argued for a two nation division

Jinnah, Müslümanların Pakistan adında

where Muslims would have a homeland called Pakistan.

yeni bir vatanının olacağı ulusun ikiye bölünmesini savundu.

Following riots in 1946 and 1947, the British expedited their retreat,

1946 ve 1947′deki ayaklanmalar ardından İngilizler geri çekilmeyi hızlandırdı

ve kapalı kapılar ardında Hint bağımsızlığını planladı.

planning Indian independence behind closed doors.

In June 1947, the British viceroy announced that India

Haziran 1947′de İngiliz genel valisi,

Hindistan’ın Ağustosa kadar bağımsızlığını kazanacağını

would gain independence by August,

and be partitioned into Hindu India and Muslim Pakistan—

ve Hindu Hindistan ve Müslüman Pakistan olarak bölüneceğini açıkladı—

but gave little explanation of how exactly this would happen.

ama bunun nasıl yapılacağı hakkında detaylı bilgi vermedi.

Using outdated maps, inaccurate census numbers and minimal knowledge of the land,

Eski haritaları, yanlış nüfus sayılarını ve minimum toprak bilgisini kullanarak

in a mere five weeks, the Boundary Committee drew a border

sadece beş hafta içinde Sınır Komitesi bir sınır çizdi

dividing three provinces under direct British rule:

ve doğrudan İngiliz yönetimi altında üç eyalete böldü:

Bengal, Punjab, and Assam.

Bengal, Pencap ve Assam.

The border took into account where Hindus and Muslims were majorities,

Sınır çizerken Hindu ve Müslümanların nerede çoğunlukta olduğu

but also factors like location and population percentages.

ve aynı zamanda konum ve nüfus yüzdeleri gibi faktörler dikkate alındı.

Eğer Hindu çoğunluğu olan bir bölge

So if a Hindu majority area bordered another Hindu majority area,

Hindu çoğunluğu olan başka bir bölgeyle sınır komşusuysa

it would be included in India—

bu bölge Hindistan’a dahil edilecekti—

but if a Hindu majority area bordered Muslim majority areas,

ama eğer Müslüman çoğunluğu olan bir bölgeyle sınır komşusuysa

it might become part of Pakistan.

bu bölge Pakistan’a dahil edilebilirdi.

Princely states on the border had to choose which of the new nations to join,

Sınırdaki yerli devletler hangi yeni ulusa katılacaklarını seçmek zorunda kaldılar,

losing their sovereignty in the process.

bu süreçte egemenliklerini de kaybettiler.

While the Boundary Committee worked on the new map,

Sınır Komitesi yeni harita üzerinde çalışırken

Hindus and Muslims began moving to areas

Hindu ve Müslümanlar,

dini çoğunlukta olacaklarını düşündükleri yerlere taşınmaya başladılar—

where they thought they’d be a part of the religious majority—

but they couldn’t be sure.

ancak tam emin değildiler.

Families divided themselves.

Aileler bölündü.

Fearing sexual violence, parents sent young daughters and wives

Anne ve babalar, cinsel şiddet korkusundan küçük kızlarını ve eşlerini

to regions they perceived to be safe.

güvenli olduğunu düşündükleri bölgelere gönderdiler.

The new map wasn’t revealed until August 17th, 1947—

Yeni harita; 17 Ağustos 1947′ye,

two days after independence.

bağımsızlığın ilanından iki gün sonraya kadar açıklanmadı.

The provinces of Punjab and Bengal became

Pencap ve Bengal eyelatleri,

the geographically separated East and West Pakistan.

coğrafi olarak ayrılan Doğu ve Batı Pakistan oldu.

The rest became Hindu-majority India.

Geri kalanlar, Hindu çoğunluklu Hindistan kabul edildi.

In a period of two years, millions of Hindus and Sikhs living in Pakistan

İki yıl içinde, Pakistan’da yaşayan milyonlarca Hindu ve Sihler

left for India,

Hindistan’a giderken

while Muslims living in India fled villages

Hindistan’da yaşayan Müslümanlar,

ailelerinin yüzyıllardır yaşadığı köylerden ayrıldılar.

where their families had lived for centuries.

The cities of Lahore, Delhi, Calcutta, Dhaka, and Karachi

Lahor, Delhi, Kalküta, Dakka ve Karaçi şehirleri

emptied of old residents and filled with refugees.

eski sakinlerinin yerini mültecilerle doldurdu.

In the power vacuum British forces left behind,

İngiliz güçlerinin geride bıraktığı iktidar boşluğunda

radicalized militias and local groups massacred migrants.

radikal milis kuvvetleri ve yerel gruplar göçmenleri katletti.

Much of the violence occurred in Punjab, and women bore the brunt of it,

Şiddetin çoğu Pencap’ta gerçekleşti

ve kadınlar şiddettin en ağır kısmını çektiler,

suffering rape and mutilation.

tecavüze uğradılar ve sakatlandılar.

Around 100,000 women were kidnapped and forced to marry their captors.

Yaklaşık 100.000 kadın kaçırılmış

ve onları esir edenlerle evlenmeye zorlanmıştı.

The problems created by Partition went far beyond this immediate deadly aftermath.

Bölünmenin yarattığı sorunlar, bu ani ölümcül akıbetin çok ötesine gitti.

Many families who made temporary moves became permanently displaced,

Geçici göçler yapan birçok aile kalıcı olarak yerinden edildi

and borders continue to be disputed.

ve sınırlar tartışılmaya devam edildi.

In 1971, East Pakistan seceded and became the new country of Bangladesh.

1971′de Doğu Pakistan anlaşmadan çekildi ve Bangladeş adında yeni bir ülke oldu.

Meanwhile, the Hindu ruler of Kashmir decided to join India—

Bu sırada Keşmir’in Hindu hükümdarı Hindistan’a katılmaya karar verdi—

a decision that was to be finalized by a public referendum

bu, çoğunluk Müslüman nüfusunun

of the majority Muslim population.

halk oylamasıyla sonuçlanması gereken bir karardı.

That referendum still hasn't happened as of 2020,

Bu referandum 2020 itibariyle halen gerçekleşmedi

and India and Pakistan have been warring over Kashmir since 1947.

ve Hindistan ile Pakistan, 1947′den beri Keşmir için savaşıyor.

More than 70 years later,

70 seneden fazla bir zaman sonra,

the legacies of the Partition remain clear in the subcontinent:

bölünmenin mirası alt kıtada var olmaya devam ediyor:

in its new political formations and in the memories of divided families.

özellikle de yeni siyasi yapılarında ve bölünen ailelerin hatıralarında.