What happens if you don’t put your phone in airplane mode? - Lindsay DeMarchi

Translator: Chaiyachat Sabphaso Reviewer: Chatchanok Chalothonpises

Right now, invisible signals are flying through the air all around you.

ปัจจุบัน มีสัญญาณที่มองไม่เห็น ลอยอยู่รอบๆ ตัวคุณมากมาย

Beyond the spectrum of light your eyes can see,

ในสัญญาณขนาดเล็ก เกินกว่าที่ตาจะมองเห็นนี้

massive radio waves as wide as houses

เต็มไปด้วยคลื่นวิทยุจำนวนมหาศาล

carry information between computers, GPS systems, cell phones, and more.

ที่คอยลำเลียงข้อมูลระหว่างคอมพิวเตอร์ ระบบจีพีเอส โทรศัพท์มือถือ และอีกมากมาย

In fact, the signal your phone broadcasts is so strong,

ความจริงแล้ว สัญญาณที่โทรศัพท์แผ่ออกมานั้น รุนแรงมาก

if your eyes could see radio waves,

ถ้าตาคุณสามารถมองเห็นคลื่นวิทยุได้

your phone would be visible from Jupiter.

คุณจะมองเห็นโทรศัพท์ได้จากดาวพฤหัสเลยล่ะ

At least your special eyes would be able to see this if the sky

อย่างน้อยตาวิเศษนี้ก็สามารถมองเห็นได้

wasn’t flooded with interference from routers, satellites, and, of course,

ถ้าบนฟ้าไม่ได้เต็มไปด้วย สัญญาณรบกวนจากเราเตอร์ ดาวเทียม

และแน่นอน จากคนที่ไม่ได้เปิด โหมดเครื่องบินตอนขึ้นเครื่องไงล่ะ

people flying who haven't put their phones on airplane mode.

You see, this setting isn't to protect your flight,

เห็นไหม โหมดเครื่องบิน ไม่ได้ช่วยป้องกันเครื่องตก

it's to protect everyone else in your flight path.

แต่เพื่อป้องกันไม่ให้รบกวนคนอื่นๆ ที่อยู่ระหว่างทางต่างหาก

Cell phones connect to networks by emitting information

โทรศัพท์เชื่อมต่อกับระบบเครือข่าย ด้วยการปล่อยข้อมูลออกมา

in the form of electromagnetic waves;

ในรูปของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า

specifically, radio waves,

นั่นก็คือ คลื่นวิทยุ

which occupy this band of the electromagnetic spectrum.

ที่จะปกคลุม แถบสเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้าแถบนี้

These radio waves come in a range of wavelengths,

คลื่นวิทยุพวกนี้ถูกปล่อยออกมา เป็นความยาวคลื่นต่างๆ

and let’s imagine your special eyes see the various wavelengths

ลองคิดดูว่า คุณมองเห็น ความยาวคลื่นพวกนั้นเป็นสีแต่ละสี

as different colors.

When you make a call, your phone generates a radio wave signal

ตอนที่คุณโทรออก มือถือจะปล่อยคลื่นวิทยุออกมา

which it throws to the nearest cell tower.

ซึ่งจะถูกส่งไปยังเสาสัญญาณที่ใกล้ที่สุด

If you're far from service,

ถ้าเสาอยู่ไกลมาก

your phone will expend more battery power to send a higher amplitude signal

มือถือของคุณจะใช้แบตเตอรี่มากขึ้น ในการส่งคลื่นไปให้ไกลกว่าเดิม

in an effort to make a connection.

เพื่อที่จะสร้างการเชื่อมต่อ

Once connected, this signal is relayed between cell towers

เมื่อเชื่อมต่อสำเร็จ สัญญาณนี้ จะถูกส่งต่อจากเสาสัญญาณ

all the way to your call’s recipient.

ไปจนถึงสายปลายทาง

Since your call isn’t the only signal out here,

ถ้ามีคนอื่นกำลังโทรพร้อมกันกับคุณ

cell towers managing the calls assign each phones involved their own wavelength.

เสาสัญญาณจะสั่งให้แต่ละเครื่อง แผ่ความยาวคลื่นเฉพาะของตัวมันเอง

This specific color ensures you’re not picking up other people’s calls.

ความยาวคลื่นเฉพาะนี้เอง ที่ทำหน้าที่แยกไม่ให้ไปรับสายคนอื่น

It’s even slightly different from the wavelength

และความยาวคลื่นเฉพาะนี้ยังต่างจาก ความยาวคลื่นที่ใช้รับข้อมูลเข้ามาเล็กน้อย

your phone is receiving information on,

so as not to interfere with that incoming signal.

เพื่อไม่ให้มันไปรบกวน สัญญาณที่จะรับเข้ามา

But there are only so many colors to choose from.

แต่ทว่า จำนวนสีก็มีอยู่อย่างจำกัด

And since the advent of Wi-Fi,

และตั้งแต่เข้าสู่ยุคของไวไฟ

the demand for ownership of these wavelengths has increased dramatically.

ความต้องการของความยาวคลื่นพวกนี้ ก็เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก

With all these signals in the air and a limited number of colors to assign,

เนื่องจากสัญญาณพวกนี้ และจำนวนสีที่มีอยู่จำกัด

avoiding interference is increasingly difficult.

การป้องกันไม่ให้แทรกแซงกันก็ยากขึ้นไปอีก

Especially when cell towers receive too many signals at once,

โดยเฉพาะตอนที่เสาสัญญาณ รับสัญญาณมากเกินไปในเวลาเดียวกัน

such as during regional emergencies, when everyone's trying to use their phones.

อย่างเช่นตอนเกิดเหตุฉุกเฉิน ที่ทุกคนพยายามจะใช้โทรศัพท์

But other sources of interference are more preventable,

แต่มีบางสาเหตุของปัญหานี้ที่เราป้องกันได้

like phones searching for signals from thousands of meters in the sky.

นั่นก็คือการใช้โทรศัพท์หาสัญญาณ จากบนเครื่องบินหลายพันเมตร

Phones on planes are very far from cell towers,

โทรศัพท์บนเครื่องบินนั้น ห่างจากเสาสัญญาณมาก

so they work overtime to send the loudest signals they can

พวกมันจึงต้องทำงานอย่างหนัก ในการส่งสัญญาณไปให้ไกลที่สุด

in search of service.

เพื่อค้นหาเสาสัญญาณ

But since planes travel so quickly,

แต่เพราะเครื่องบินเคลื่อนที่ไวมาก

the phones might find themselves much closer to a cell tower than expected—

บางทีก็ทำให้โทรศัพท์ หาเสาสัญญาณเจอใกล้กว่าที่มันคิด

blasting it with a massive signal that drowns out those on the ground.

กลายเป็นการแผ่สัญญาณจำนวนมหาศาล ไปรบกวนสัญญาณที่อยู่บนพื้นดิน

So when you fly without using airplane mode,

ดังนั้นหากคุณขึ้นเครื่อง โดยไม่ได้เปิดโหมดเครื่องบิน

you’re essentially acting as a military radio jammer—

คุณก็เหมือนกับเครื่องรบกวนสัญญาณของทหาร

sending out giant radio waves that interfere with nearby signals.

ที่คอยส่งคลื่นวิทยุขนาดใหญ่ออกไป เพื่อรบกวนสัญญาณรอบๆ

Even on the ground, almost all our electronics emit rogue radio waves,

แม้แต่บนพื้นดิน เครื่องใช้ไฟฟ้าส่วนใหญ่ จะปล่อยคลื่นวิทยุมหาศาลออกมา

slowing down our internet and making our calls choppy.

คอยทำให้อินเทอร์เน็ตช้าลง และทำให้การโทรติดขัด

This leads consumers to pay for more bandwidth,

ทำให้ผู้บริโภค จ่ายเงินเพื่อซื้อแบนด์วิดท์

pushing service providers to take over more of the radio spectrum,

ผลักดันให้ผู้บริการ ซื้อคลื่นความถี่วิทยุมากขึ้น

and eventually, send more satellites into the sky—

และในท้ายที่สุด ก็จะส่งดาวเทียม ขึ้นไปบนท้องฟ้า

creating a vicious cycle that could eventually blot out the stars.

เกิดเป็นวงจรอุบาทว์ ซึ่งในท้ายที่สุดก็จะบดบังดวงดาวบนอวกาศ

Though, even without these satellites,

และถึงแม้จะไม่มีดาวเทียมพวกนี้

this system is threatening our relationship with the cosmos.

วงจรนี้ก็ทำให้เกิดปัญหา ระหว่างมนุษย์กับจักรวาลอยู่ดี

Radio telescopes used for astronomy

กล้องโทรทรรศน์วิทยุใช้ศึกษาดาราศาสตร์

rely on a specific band of wavelengths to see deep into space.

โดยใช้แถบความยาวคลื่นเฉพาะ เพื่อมองไปในอวกาศ

However, while this range is supposedly protected,

อย่างไรก็ตาม ถ้าแถบนี้ไม่ถูกรบกวน

the cutoffs aren’t enforced.

มันก็จะยังใช้ได้ปกติ

For example, the Very Large Array can see signals throughout our solar system

ตัวอย่างเช่น กล้องโทรทรรศน์ เวรี่ลาร์จ อาร์เรย์ เห็นสัญญาณในระบบสุริยะ

from 1 to 50 GHz.

ได้ตั้งแต่ 1 ถึง 50 กิกกะเฮิรตซ์

But if it tries looking for signals below 5 GHz,

แต่ถ้าจะหาสัญญาณ ที่ความถี่ต่ำกว่า 5 กิกกะเฮิรตซ์

its search could be drowned out by a sea of phones on 5G networks.

มันจะถูกกลบด้วยสัญญาณมากมาย จากโทรศัพท์ในเครือข่าย 5G

Today, nowhere on Earth is truly radio quiet.

ในปัจจุบัน ไม่มีที่ไหนบนโลก ที่ไม่มีคลื่นวิทยุ

Satellites relaying signals around the globe

ดาวเทียมแผ่สัญญาณไปทั่วทั้งโลก

have blanketed the planet in radio waves.

ปกคลุมทั้งโลกไปด้วยคลื่นวิทยุ

But there are a few places with less crowded skies,

แต่ก็มีบางสถานที่ ที่มีสัญญาณอยู่น้อย

where radio telescopes can look deep into space.

ที่กล้องโทรทัศน์วิทยุ สามารถมองไปในอวกาศได้

Here, we can see the black hole at the center of the Milky Way,

นี่ไง เราสามารถมองเห็นหลุมดำ ที่อยู่ใจกลางของทางช้างเผือก

and uncover the secrets of galaxies up to 96 billion light years away.

และเปิดเผยความลับของจักรวาล ที่อยู่ไกลไปกว่า 96 พันล้านปีแสง

Well, so long as we’re not blinded by phones

ก็ ตราบใดที่เราไม่ถูกบดบังด้วยสัญญาณ

sending signals from first class.

ที่ปล่อยออกมาจากชั้นเฟิร์สคลาสน่ะ