What happens if you don’t put your phone in airplane mode? - Lindsay DeMarchi

Translator: Sara Mohammadkhani Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

Right now, invisible signals are flying through the air all around you.

در حال حاضر، سیگنال‌های نامرئی همه جای فضای اطراف شما در حرکت‌اند.

Beyond the spectrum of light your eyes can see,

فراتر از محدوده نوری که چشمانتان قادر به دیدنش باشد،

massive radio waves as wide as houses

موج‌های رادیویی عظیم که به پهنای یک ساختمان هستند

carry information between computers, GPS systems, cell phones, and more.

اطلاعات را در کامپیوترها، سامانه‌های GPS، تلفن‌های همراه و غیره جابه‌جا می‌کنند.

In fact, the signal your phone broadcasts is so strong,

در واقع، سیگنالی که از تلفن همراه شما پخش می‌شود به قدری قوی است

if your eyes could see radio waves,

که اگر با چشمانتان قادر به دیدن امواج رادیویی بودید،

your phone would be visible from Jupiter.

تلفن همراه‌تان از سیاره مشتری قابل رویت بود.

At least your special eyes would be able to see this if the sky

دست کم چشمان خاصتان می‌توانست ببیند که آسمان

wasn’t flooded with interference from routers, satellites, and, of course,

با دخالت مسیریاب‌ها، ماهواره‌ها و البته افرادی که

people flying who haven't put their phones on airplane mode.

تلفن همراه‌شان را در حالت پرواز نگذاشته‌اند، غرق نشده است.

You see, this setting isn't to protect your flight,

متوجه هستید؟ این شرایط برای حفاظت از سفر شما نیست،

it's to protect everyone else in your flight path.

بلکه برای حفاظت از همه افرادی است که در مسیر پرواز شما قرار گرفته‌اند.

Cell phones connect to networks by emitting information

تلفن‌های همراه از طریق ارسال اطلاعات به شکل موج‌های الکترومغناطیسی

in the form of electromagnetic waves;

به شبکه‌ها متصل می‌شوند.

specifically, radio waves,

خصوصاً موج‎‌های رادیویی

which occupy this band of the electromagnetic spectrum.

که این باند از طیف الکترومغناطیسی را اشغال می‌کند.

These radio waves come in a range of wavelengths,

این موج‌های رادیویی طول موج‌های متفاوتی دارند،

and let’s imagine your special eyes see the various wavelengths

و بیایید فرض کنیم که چشمان خاص شما این طول موج‌ها را

as different colors.

در قالب رنگ‌های مختلف می‌بیند.

When you make a call, your phone generates a radio wave signal

با تماس گرفتن، تلفن همراه‌تان سیگنال موج رادیویی تولید می‌کند

which it throws to the nearest cell tower.

که به نزدیک‌ترین دکل مخابرات وصل می‌شود.

If you're far from service,

اگر خارج از دسترس باشید،

your phone will expend more battery power to send a higher amplitude signal

تلفن همراه‌تان باتری بیشتری مصرف می‌کند تا سیگنالی با دامنه بیشتر ارسال کند

in an effort to make a connection.

تا بتواند اتصال برقرار کند.

Once connected, this signal is relayed between cell towers

به محض متصل شدن، این سیگنال بین دکل‌های مخابراتی جابه‌جا می‌شود

all the way to your call’s recipient.

تا زمانی که به گیرنده مورد نظر شما برسد.

Since your call isn’t the only signal out here,

از آنجایی که سیگنال شما تنها سیگنال موجود در آنجا نیست،

cell towers managing the calls assign each phones involved their own wavelength.

در دکل‌های مخابرات، هر تلفن همراهی با طول موج مخصوص خود شناخته می‌شود.

This specific color ensures you’re not picking up other people’s calls.

این رنگ مخصوص نشان می‌دهد که شما تماس شخص دیگری را جواب نمی‌دهید.

It’s even slightly different from the wavelength

این طول موج حتی با طول موجی که تلفن همراه‌تان اطلاعات را

your phone is receiving information on,

از طریق آن دریافت می‌کند، متفاوت است،

so as not to interfere with that incoming signal.

تا با سیگنال دریافتی برخورد نکند.

But there are only so many colors to choose from.

اما فقط رنگ‌های زیادی برای انتخاب وجود دارد.

And since the advent of Wi-Fi,

و با ظهور وای‌فای،

the demand for ownership of these wavelengths has increased dramatically.

تقاضا برای مالکیت این طول موج‌ها به طور چشمگیری افزایش یافته است.

With all these signals in the air and a limited number of colors to assign,

با وجود این تعداد از سیگنال‌ها در هوا و تعداد محدود رنگ‌ها

avoiding interference is increasingly difficult.

جلوگیری از مداخله آن‌ها شدیداً دشوار است.

Especially when cell towers receive too many signals at once,

خصوصاً زمانی که دکل‌های مخابرات سیگنال‌های زیادی را به طور همزمان دریافت کنند،

such as during regional emergencies, when everyone's trying to use their phones.

مانند شرایط اضطراری منطقه‌ای، که همه سعی می‌کنند از تلفن همراه‌شان استفاده کنند.

But other sources of interference are more preventable,

اما سایر منشأهای مداخله قابل جلوگیری هستند،

like phones searching for signals from thousands of meters in the sky.

مانند تلفن‌های همراهی که از هزاران متر در آسمان به دنبال سیگنال هستند.

Phones on planes are very far from cell towers,

تلفن‌های همراه در هواپیما از دکل‌های مخابرات فاصله زیادی دارند.

so they work overtime to send the loudest signals they can

پس سخت کار می‌کنند تا بلندترین سیگنال‌های موجود که می‌توانند را

in search of service.

ارسال کنند.

But since planes travel so quickly,

از آنجایی که هواپیماها با سرعت زیادی حرکت می‌کنند،

the phones might find themselves much closer to a cell tower than expected—

تلفن‌های همراه ممکن است خود را آنچنان به دکلی نزدیک ببینند

blasting it with a massive signal that drowns out those on the ground.

که دکل را با سیگنال عظیمی منفجر کرده و صدای بسیار شدیدی تولید کند.

So when you fly without using airplane mode,

پس زمانی که بدون حالت هواپیما پرواز کنید،

you’re essentially acting as a military radio jammer—

اساساً یک اختلالگر نظامی رادیو محسوب خواهید شد،

sending out giant radio waves that interfere with nearby signals.

که موج‌های رادیویی عظیمی ارسال می‌کنید که با سیگنال‌های اطراف تداخل دارد.

Even on the ground, almost all our electronics emit rogue radio waves,

حتی روی زمین، تقریباً تمام وسایل الکترونیکی امواج رادیویی ساطع می‌کنند،

slowing down our internet and making our calls choppy.

که سرعت اینترنتمان را کند و تماس‌هایمان را پرنوسان می‌کنند.

This leads consumers to pay for more bandwidth,

پس مصرف‌کنندگان هزینه بیشتری صرف پهنای باند می‌کنند،

pushing service providers to take over more of the radio spectrum,

و ارائه‌دهندگان خدمات را ترغیب می‌کنند تا دامنه رادیویی بیشتری تصاحب کنند،

and eventually, send more satellites into the sky—

تا در نهایت، ماهواره‌های بیشتری به آسمان بفرستند،

creating a vicious cycle that could eventually blot out the stars.

و چرخه معیوبی ایجاد شود که می‌تواند ستاره‌ها را از بین ببرد.

Though, even without these satellites,

اگرچه، حتی بدون این ماهواره‌ها هم

this system is threatening our relationship with the cosmos.

این سازوکار رابطه ما را با جهان در معرض خطر قرار داده است.

Radio telescopes used for astronomy

تلسکوپ‌های رادیویی که برای نجوم استفاده می‌شود

rely on a specific band of wavelengths to see deep into space.

برای مشاهده اعماق فضا، به باند مشخصی از طول موج متکی است.

However, while this range is supposedly protected,

با این حال، اگرچه این محدوده تا حدی محافظ شده است،

the cutoffs aren’t enforced.

محدودیت‌ها اجرا نمی‌شوند.

For example, the Very Large Array can see signals throughout our solar system

مثلاً، آرایه بسیار بزرگ می‌تواند سیگنال‌های داخل منظومه شمسی را

from 1 to 50 GHz.

از ۱ تا ۵۰ گیگاهرتز ببیند.

But if it tries looking for signals below 5 GHz,

اما اگر تلاش کند تا سیگنال‌های کمتر از ۵ گیگاهرتز را ببیند،

its search could be drowned out by a sea of phones on 5G networks.

در دریایی از تلفن‌های همراه با اینترنت 5G غرق می‌شود.

Today, nowhere on Earth is truly radio quiet.

امروزه، هیچ نقطه‌ای از جهان به طور کامل خالی از امواج رادیویی نیست.

Satellites relaying signals around the globe

ماهواره‌هایی که سیگنال‌ها را در سراسر جهان ارسال می‌کنند

have blanketed the planet in radio waves.

سیاره را سرشار از امواج رادیویی کرده است.

But there are a few places with less crowded skies,

اما، نقاطی نیز هست که آسمان‌های کم‌ترافیک‌تری دارد،

where radio telescopes can look deep into space.

نقاطی که تلسکوپ‌های رادیویی به اعماق فضا می‌نگرند.

Here, we can see the black hole at the center of the Milky Way,

در اینجا می‌توانیم سیاه‌چاله را در مرکز کهکشان راه شیری را ببینیم،

and uncover the secrets of galaxies up to 96 billion light years away.

و رموز کهکشان‌ها را تا ۹۶ میلیارد سال نوری کشف کنیم.

Well, so long as we’re not blinded by phones

البته، تا زمانی که به دست تلفن‌های همراهی

sending signals from first class.

که سیگنال ارسال می‌کنند کور نشده باشیم.