The science of skin color - Angela Koine Flynn

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

When ultraviolet sunlight hits our skin,

เมื่ออัลตราไวโอเลตจากแสงแดด กระทบผิวหนังของเรา

it affects each of us a little differently.

มันส่งผลต่อเราแต่ละคนต่างกัน

Depending on skin color, it will take only minutes of exposure

ขึ้นอยู่กับสีผิวของเรา การสัมผัสกับแสงไม่กี่นาที

to turn one person beetroot-pink,

เปลี่ยนคนคนหนึ่งให้ตัวแดงเป็นกุ้ง

while another requires hours to experience the slightest change.

ในขณะที่อีกคนต้องตากแดดเป็นชั่วโมง ถึงจะเห็นความเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อย

So what's to account for that difference

อะไรเป็นสาเหตุของความแตกต่างนั้น

and how did our skin come to take on so many different hues to begin with?

และผิวหนังของเรา มีเฉดสีที่แตกต่างกันขนาดนี้แต่แรกได้อย่างไร

Whatever the color,

ไม่ว่าจะสีอะไรก็ตาม

our skin tells an epic tale of human intrepidness and adaptability,

ผิวของเราบอกเล่าเรื่องที่น่าสนใจ ของความกล้าและการปรับตัวของมนุษย์

revealing its variance to be a function of biology.

ที่เผยถึงความเปลี่ยนแปลง เพื่อการทำงานเชิงชีวภาพ

It all centers around melanin,

ทั้งหมดเกี่ยวข้องกับเมลานินเป็นหลัก

the pigment that gives skin and hair its color.

เม็ดสีที่ให้สีผิวและผม

This ingredient comes from skin cells called melanocytes

องค์ประกอบนี้มาจากเซลล์ผิวทีเรียกว่า เมลาโนไซท์

and takes two basic forms.

และมีสองรูปแบบพื้นฐาน

There's eumelanin, which gives rise to a range of brown skin tones,

มี ยูเมลานิน ซึ่งให้สีผิวในโทนช่วงสีน้ำตาล

as well as black, brown, and blond hair,

เช่นเดียวกันกับ ผมสีดำ น้ำตาล และบลอนซ์

and pheomelanin, which causes the reddish browns of freckles and red hair.

และ ฟีโอเมลานิน ที่ให้กระและผมมีสีน้ำตาลแดง

But humans weren't always like this.

แต่มนุษย์ไม่ได้เป็นแบบนี้เสมอไป

Our varying skin tones were formed by an evolutionary process

โทนสีที่แตกต่างหลากหลายของเรา เกิดจากกระบวนการวิวัฒนาการ

driven by the Sun.

ที่ถูกขับเคลื่อนโดยดวงอาทิตย์

In began some 50,000 years ago when our ancestors migrated north from Africa

มันเริ่มขึ้นเมื่อประมาณ 50, 000 ปีก่อน เมื่อบรรพบุรุษของพวกเราอพยพมาจากแอฟริกา

and into Europe and Asia.

ไปสู่ยุโรปและเอเชีย

These ancient humans lived between the Equator and the Tropic of Capricorn,

มนุษย์โบราณอาศัยอยู่ระหว่างเส้นศูนย์สูตร และเส้นรุ้งที่อยู่ห่างเส้นศูนย์สูตรไปทางใต้

a region saturated by the Sun's UV-carrying rays.

บริเวณที่เต็มไปด้วยลำแสงยูวี ที่มาจากดวงอาทิตย์

When skin is exposed to UV for long periods of time,

เมื่อผิวหนังของเราได้รับยูวีเป็นเวลานาน

the UV light damages the DNA within our cells,

ลำแสงยูวีทำลายดีเอ็นเอภายในเซลล์ของเรา

and skin starts to burn.

และผิวหนังก็เริ่มที่จะไหม้

If that damage is severe enough,

ถ้าความเสียหายนั้นรุนแรงพอ

the cells mutations can lead to melanoma,

การกลายพันธ์ุของเซลล์ ก็จะทำให้เกิดมะเร็งผิวหนังได้

a deadly cancer that forms in the skin's melanocytes.

มะเร็งที่อันตรายที่เกิดขึ้น ในเมลาโนไซท์ของผิวหนัง

Sunscreen as we know it today didn't exist 50,000 years ago.

โลชันกันแดดที่เรารู้จักกันในปัจจุบัน ไม่มีอยู่เมื่อ 50,000 ปีก่อน

So how did our ancestors cope with this onslaught of UV?

แล้วบรรพบุรุษของเรา รับมือกับการจู่โจมของยูวีได้อย่างไร

The key to survival lay in their own personal sunscreen

กุญแจสำคัญในการอยู่รอดอยู่ที่ โลชันกันแดดส่วนตัวของพวกเขา

manufactured beneath the skin: melanin.

ที่ถูกสร้างภายใต้ผิวหนัง: เมลานิน

The type and amount of melanin in your skin

ชนิดและปริมาณของเมลานินในผิวหนังของคุณ

determines whether you'll be more or less protected from the sun.

กำหนดว่าคุณจะได้รับการปกป้อง จากดวงอาทิตย์มากหรือน้อย

This comes down to the skin's response as sunlight strikes it.

มันขึ้นอยู่กับการตอบสนองของผิวหนัง เมื่อถูกแสงตกกระทบ

When it's exposed to UV light,

เมื่อมันได้รับแสงยูวี

that triggers special light-sensitive receptors called rhodopsin,

ที่กระตุ้นตัวรับที่ไวต่อแสง ที่เรียกว่า โรห์ดอพซิน

which stimulate the production of melanin to shield cells from damage.

ซึ่งกระตุ้นการสร้างของเมลานิน เพื่อเป็นเกราะปกป้องเซลล์จากการถูกทำลาย

For light-skin people, that extra melanin darkens their skin and produces a tan.

สำหรับคนที่มีผิวสีอ่อน เมลานินที่ถูกสร้างเพิ่ม ทำให้ผิวสีคล้ำขึ้นและทำให้เกิดสีแทน

Over the course of generations,

ตลอดหลายรุ่นของสิ่งมีชีวิต

humans living at the Sun-saturated latitudes in Africa

มนุษย์อาศัยอยู่ในบริเวณเส้นรุ้งที่มีแดดมาก ในแอฟริกา

adapted to have a higher melanin production threshold

ปรับตัวให้มีจุดเปลี่ยนการผลิตเมลานิน ที่สูงกว่า

and more eumelanin,

และมี ยูเมลานิน มากกว่า

giving skin a darker tone.

ทำให้ผิวหนังมีโทนสีที่คล้ำกว่า

This built-in sun shield helped protect them from melanoma,

เกราะกันแดดที่ถูกติดตั้งมานี้ ช่วยปกป้องพวกเขาจากมะเร็งผิวหนัง

likely making them evolutionarily fitter

ซึ่งน่าจะทำให้พวกเขา มีความเหมาะสมทางวิวัฒนาการมากกว่า

and capable of passing this useful trait on to new generations.

และสามารถส่งผ่านลักษณะที่เป็นประโยชน์ ไปยังสิ่งมีชีวิตรุ่นต่อไป

But soon, some of our Sun-adapted ancestors migrated northward

แต่ไม่นานหลังจากนั้น บรรพบุรุษที่ปรับตัวต่อแดด ก็อพยพขึ้นไปทางตอนเหนือ

out of the tropical zone,

ออกจากเขตร้อน

spreading far and wide across the Earth.

กระจายไปไกลทั่วทั้งโลก

The further north they traveled, the less direct sunshine they saw.

ยิ่งพวกเขาเดินทางเหนือขึ้นไปเท่าไร แสงแดดที่เข้ามาโดยตรงก็ยิ่งน้อยลง

This was a problem because although UV light can damage skin,

นั่นเป็นปัญหา เนื่องจาก แม้ว่าแสงยูวีจะทำอันตรายต่อผิวได้

it also has an important parallel benefit.

มันยังมีประโยชน์ที่สำคัญไม่แพ้กัน

UV helps our bodies produce vitamin D,

ยูวีช่วยร่างกายของเราในการผลิตวิตามินดี

an ingredient that strengthens bones and lets us absorb vital minerals,

ส่วนประกอบที่ให้ความแข็งแรงกับกระดูก และทำให้เราดูดซึมแร่ธาตุสำคัญ

like calcium, iron, magnesium, phosphate, and zinc.

อย่างแคลเซียม เหล็ก แมกนีเซียม ฟอสเฟต และสังกะสี

Without it, humans experience serious fatigue and weakened bones

เมื่อปราศจากมัน มนุษย์ก็รู้สึกเมื่อยล้าอย่างรุนแรง และมีกระดูกที่ไม่แข็งแรง

that can cause a condition known as rickets.

นั่นสามารถทำให้เกิดอาการที่รู้จักกันว่า โรคกระดูกอ่อน

For humans whose dark skin effectively blocked whatever sunlight there was,

สำหรับมนุษย์ผู้ทีผิวสีคล้ำป้องกันแสงแดด ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม

vitamin D deficiency would have posed a serious threat in the north.

การขาดวิตามินดี น่าจะเป็นปัญหาร้ายแรง ที่คุกคามคนทางตอนเหนือ

But some of them happened to produce less melanin.

แต่พวกเขาบางรายมีการสร้างเมลานินที่น้อย

They were exposed to small enough amounts of light that melanoma was less likely,

พวกเขาได้รับแสงในปริมาณน้อยพอ ที่การเกิดมะเร็งผิวหนังจะเป็นไปได้น้อยกว่า

and their lighter skin better absorbed the UV light.

และสีผิวที่อ่อนของพวกเขา ดูดซับแสงยูวีได้ดีกว่า

So they benefited from vitamin D,

ฉะนั้น พวกเขาได้รับประโยชน์จากวิตามินดี

developed strong bones,

มีกระดูกที่แข็งแรง

and survived well enough to produce healthy offspring.

และมีชีวิตอยู่รอดได้ดี พอที่จะมีลูกหลานที่แข็งแรง

Over many generations of selection,

ตลอดการคัดเลือกหลายรุ่น

skin color in those regions gradually lightened.

สีผิวในคนที่อยู่ในบริเวณเหล่านั้น ค่อย ๆ มีสีอ่อนลง

As a result of our ancestor's adaptability,

จากการปรับตัวของบรรพบุรุษพวกเรา

today the planet is full of people with a vast palette of skin colors,

ทุกวันนี้โลกของเราเต็มไปด้วยคน ที่มีสีผิวต่าง ๆ มากมาย

typically, darker eumelanin-rich skin in the hot, sunny band around the Equator,

โดยทั่วไป ผิวสีคล้ำที่มี ยูเมลานินมาก ในที่ร้อน มีแดดมาก บริเวณเส้นศูนย์สุตร

and increasingly lighter pheomelanin-rich skin shades fanning outwards

และผิวสีอ่อนลง ที่มีฟีโอเมลานินมาก ที่กระจายตัวอยู่ในส่วนนอก

as the sunshine dwindles.

ซึ่งไม่ค่อยจะมีแสงแดด

Therefore, skin color is little more than an adaptive trait for living on a rock

ดังนั้น สีผิวเป็นมากกว่าลักษณะที่เปลี่ยนแปลงไป เพื่อให้เราอยู่บนดาวดวงนี้

that orbits the Sun.

ที่หมุนอยู่รอบดวงอาทิตย์ได้

It may absorb light,

มันอาจดูดซับแสง

but it certainly does not reflect character.

แต่มันไม่สะท้อนนิสัยคนแน่นอน