Who decides what art means? - Hayley Levitt

Vertaald door: Laurie van Es Nagekeken door: Peter van de Ven

Imagine you and a friend are strolling through an art exhibit

Stel je voor dat jij en een vriend een tentoonstelling bezoeken

and a striking painting catches your eye.

en je oog valt op een opvallend schilderij.

The vibrant red appears to you as a symbol of love,

Het levendige rood doet jou denken aan het symbool van de liefde,

but your friend is convinced it's a symbol of war.

maar je vriend is ervan overtuigd dat het juist oorlog weergeeft.

And where you see stars in a romantic sky,

En waar jij sterren in een romantische lucht ziet,

your friend interprets global warming-inducing pollutants.

interpreteert jouw vriend deze als verontreinigende stoffen.

To settle the debate, you turn to the internet, where you read

Om de ware betekenis boven water te krijgen ga je online, waar je leest

that the painting is a replica of the artist's first-grade art project:

dat het een replica is van een project dat de artiest in de eerste klas maakte:

Red was her favorite color and the silver dots are fairies.

rood was haar lievelingskleur en de zilveren stipjes zijn feeën.

You now know the exact intentions that led to the creation of this work.

Nu ken je de achtergrond die leidde tot dit kunstwerk.

Are you wrong to have enjoyed it as something the artist didn’t intend?

Was het verkeerd om van het kunstwerk te genieten op basis van andere ideeën?

Do you enjoy it less now that you know the truth?

Geniet je er minder van, nu je de waarheid erachter kent?

Just how much should the artist's intention

Wat zou de invloed van de bedoeling van de artiest moeten zijn

affect your interpretation of the painting?

op jouw interpretatie van het werk?

It's a question that's been tossed around

Het is een veelbesproken onderwerp,

by philosophers and art critics for decades, with no consensus in sight.

waarover filosofen en kunstcritici het al decennia lang niet eens worden.

In the mid-20th century,

In het midden van de 20e eeuw

literary critic W.K. Wimsatt and philosopher Monroe Beardsley

beargumenteerden literair criticus W.K. Wimsatt en filosoof Monroe Beardsley

argued that artistic intention was irrelevant.

dat de artistieke bedoeling irrelevant was.

They called this the Intentional Fallacy:

Zij noemden dit de 'Intentional Fallacy':

the belief that valuing an artist's intentions was misguided.

het geloof dat het volgen van de auteursintentie blokkerend werkt.

Their argument was twofold:

Hun argument was tweeledig:

First, the artists we study are no longer living,

Ten eerste zijn de kunstenaars die we bestuderen niet langer in leven,

never recorded their intentions,

hebben ze hun bedoelingen niet vastgelegd,

or are simply unavailable to answer questions about their work.

of zijn ze simpelweg niet beschikbaar voor het beantwoorden van vragen.

Second, even if there were a bounty of relevant information,

Ten tweede, zelfs al zou er een berg relevantie informatie beschikbaar zijn,

Wimsatt and Beardsley believed

Wimsatt en Beardsley geloofden

it would distract us from the qualities of the work itself.

dat dit alleen maar zou afleiden van de kwaliteiten van het werk an sich.

They compared art to a dessert:

Ze vergeleken kunst met een dessert:

When you taste a pudding,

Wanneer je een pudding proeft,

the chef's intentions don't affect whether you enjoy its flavor or texture.

beïnvloeden de bedoelingen van de chef niet of je geniet van de smaak of textuur.

All that matters, they said, is that the pudding "works."

Het enige dat ertoe doet, volgens hen, is of de pudding lekker is.

Of course, what "works" for one person might not "work" for another.

Natuurlijk kan of je hem lekker vindt verschillen van persoon tot persoon.

And since different interpretations appeal to different people,

Aangezien verschillende interpretaties verschillende mensen aanspreken,

the silver dots in our painting could be reasonably interpreted as fairies,

kunnen de zilveren stippen redelijkerwijs geïnterpreteerd worden als feeën,

stars, or pollutants.

sterren of verontreinigende deeltjes.

By Wimsatt and Beardsley's logic, the artist's interpretation of her own work

Volgens Wimsatt en Beardsley's theorie, zou de interpretatie van de artiest

would just be one among many equally acceptable possibilities.

slechts één van de vele acceptabele mogelijkheden zijn.

If you find this problematic,

Als je dit problematisch vindt,

you might be more in line with Steven Knapp and Walter Benn Michaels,

dan ben je misschien meer in lijn met Steven Knapp en Walter Benn Michaels,

two literary theorists who rejected the Intentional Fallacy.

twee literaire theoretici die de 'Intentional Fallacy' verwierpen.

They argued that an artist's intended meaning

Zij argumenteerden dat de auteursintentie

was not just one possible interpretation,

niet slechts één van de mogelijkheden was,

but the only possible interpretation.

maar de enige mogelijke interpretatie.

For example, suppose you're walking along a beach

Stel dat je over een strand loopt

and come across a series of marks in the sand that spell out a verse of poetry.

en daar tekens in het zand tegenkomt die een gedicht vormen.

Knapp and Michaels believed the poem would lose all meaning

Volgens Knapp en Michaels zou het gedicht alle betekenis verliezen

if you discovered these marks were not the work of a human being,

bij de ontdekking dat dit niet was voortgekomen uit menselijk werk,

but an odd coincidence produced by the waves.

maar slechts een door de golven gecreëerd toeval was.

They believed an intentional creator

Volgens hen is een opzettelijke schepper

is what makes the poem subject to understanding at all.

nodig om een gedicht überhaupt te kunnen begrijpen.

Other thinkers advocate for a middle ground,

Andere denkers pleiten voor een middenweg

suggesting that intention is just one piece in a larger puzzle.

en suggereren dat de bedoeling slechts één van de vele puzzelstukjes is.

Contemporary philosopher Noel Carroll took this stance,

Hedendaags filosoof Noel Carroll nam dit standpunt in,

arguing that an artist's intentions are relevant to their audience

stellend dat de bedoelingen van een kunstenaar relevant zijn voor het publiek

the same way a speaker's intentions

zoals de bedoelingen van een spreker

are relevant to the person they’re engaging in conversation.

relevant zijn voor degene waarmee een gesprek aangegaan wordt.

To understand how intentions function in conversation,

Om te begrijpen hoe bedoelingen een rol spelen in een gesprek,

Carroll said to imagine someone holding a cigarette and asking for a match.

beeld je dan iemand met een sigaret in, die vraagt om een lucifer.

You respond by handing them a lighter,

Je reageert door een aansteker te geven,

gathering that their motivation is to light their cigarette.

aannemend dat zijn motivatie is de sigaret aan te steken.

The words they used to ask the question are important,

De woorden waarmee de vraag gesteld wordt zijn belangrijk,

but the intentions behind the question dictate your understanding and ultimately,

maar de bedoelingen bij de vraag bepalen jouw begrip

en uiteindelijk ook jouw reactie.

your response.

So which end of this spectrum do you lean towards?

Dus naar welk uiteinde van het spectrum neig jij?

Do you, like Wimsatt and Beardsley, believe that when it comes to art,

Vind jij, net als Wimsatt en Beardsley, dat wanneer het over kunst gaat,

the proof should be in the pudding?

interpretaties mogen verschillen?

Or do you think that an artist's plans and motivations for their work

Of vind je dat de plannen en motivatie van de artiest

affect its meaning?

invloed hebben op de betekenis?

Artistic interpretation is a complex web

Artistieke interpretatie is complex

that will probably never offer a definitive answer.

en waarschijnlijk zal men het er nooit volledig over eens worden.