Who decides what art means? - Hayley Levitt

Μετάφραση: Stavroula Karachaliou Επιμέλεια: Chryssa R. Takahashi

Imagine you and a friend are strolling through an art exhibit

Φανταστείτε εσείς και ένας φίλος να περπατάτε σε μια έκθεση τέχνης

and a striking painting catches your eye.

και ένας εντυπωσιακός πίνακας σας τραβάει τη προσοχή.

The vibrant red appears to you as a symbol of love,

Το ζωντανό κόκκινο σας φαίνεται ως σύμβολο της αγάπης,

but your friend is convinced it's a symbol of war.

αλλά ο φίλος σας είναι πεπεισμένος ότι είναι σύμβολο πολέμου.

And where you see stars in a romantic sky,

Και εκεί που βλέπετε αστέρια σε ένα ρομαντικό ουρανό,

your friend interprets global warming-inducing pollutants.

ο φίλος σας το ερμηνεύει ως ρύπους που προκαλούν την παγκόσμια θερμότητα.

To settle the debate, you turn to the internet, where you read

Για να λύσετε τη διαφωνία, απευθύνεστε στο διαδίκτυο, όπου διαβάζετε

that the painting is a replica of the artist's first-grade art project:

ότι ο πίνακας είναι πιστό αντίγραφο εργασίας του καλλιτέχνη στην πρώτη τάξη:

Red was her favorite color and the silver dots are fairies.

το κόκκινο είναι το αγαπημένο της χρώμα και οι ασημί τελείες είναι νεράιδες.

You now know the exact intentions that led to the creation of this work.

Τώρα γνωρίζετε τις ακριβείς προθέσεις που οδήγησαν στη δημιουργία αυτού του έργου.

Are you wrong to have enjoyed it as something the artist didn’t intend?

Κάνατε λάθος που το απολαύσατε ως κάτι που δεν σκόπευε ο καλλιτέχνης;

Do you enjoy it less now that you know the truth?

Σας αρέσει λιγότερο τώρα που ξέρετε την αλήθεια;

Just how much should the artist's intention

Πόσο θα έπρεπε ο σκοπός του καλλιτέχνη

affect your interpretation of the painting?

να επηρεάζει την ερμηνεία σας για το έργο;

It's a question that's been tossed around

Είναι μία ερώτηση που γίνεται

by philosophers and art critics for decades, with no consensus in sight.

από φιλοσόφους και κριτικούς για δεκαετίες, χωρίς ομοφωνία στον ορίζοντα.

In the mid-20th century,

Στα μέσα του 20ου αιώνα,

literary critic W.K. Wimsatt and philosopher Monroe Beardsley

ο λογοτεχνικός κριτικός Ο. Κ. Γουίμσατ και ο φιλόσοφος Μονρό Μπίρντσλι

argued that artistic intention was irrelevant.

υποστήριξαν ότι η καλλιτεχνική πρόθεση ήταν άσχετη.

They called this the Intentional Fallacy:

Το ονόμασαν Σκόπιμη Πλάνη:

the belief that valuing an artist's intentions was misguided.

την πεποίθηση ότι το να εκτιμάς τον σκοπό του καλλιτέχνη ήταν λανθασμένη.

Their argument was twofold:

Το επιχείρημα τους ήταν διπλό:

First, the artists we study are no longer living,

Πρώτον, οι καλλιτέχνες που μελετούμε δεν ζουν πλέον,

never recorded their intentions,

δεν κατέγραψαν τις προθέσεις τους,

or are simply unavailable to answer questions about their work.

ή απλά δεν είναι διαθέσιμοι να απαντήσουν ερωτήσεις για τη δουλεία τους.

Second, even if there were a bounty of relevant information,

Δεύτερον, ακόμα και να υπήρχε πληθώρα σχετικών πληροφοριών,

Wimsatt and Beardsley believed

Ο Γουίμσατ και ο Μπίρντσλι πίστευαν

it would distract us from the qualities of the work itself.

ότι θα μας αποσπούσε από τις ιδιότητες του ίδιου του έργου.

They compared art to a dessert:

Σύγκριναν την τέχνη με ένα επιδόρπιο:

When you taste a pudding,

Όταν δοκιμάζετε μια πουτίγκα,

the chef's intentions don't affect whether you enjoy its flavor or texture.

οι προθέσεις του σεφ δεν επηρεάζουν το αν απολαμβάνετε τη γεύση ή την υφή της.

All that matters, they said, is that the pudding "works."

Το μόνο που έχει σημασία, είπαν, είναι ότι η πουτίγκα «λειτουργεί».

Of course, what "works" for one person might not "work" for another.

Φυσικά, τι «λειτουργεί» για ένα άτομο μπορεί να μη «λειτουργεί» για ένα άλλο.

And since different interpretations appeal to different people,

Και αφού διαφορετικές ερμηνείες εμφανίζονται στον καθένα,

the silver dots in our painting could be reasonably interpreted as fairies,

οι ασημί τελείες στο έργο θα μπορούσαν λογικά να ερμηνευτούν ως νεράιδες,

stars, or pollutants.

αστέρια, ή ρύποι.

By Wimsatt and Beardsley's logic, the artist's interpretation of her own work

Με τη λογική του Γουίμσατ και του Μπίρντσλι,

η ερμηνεία του ίδιου του καλλιτέχνη για τη δουλειά του

would just be one among many equally acceptable possibilities.

θα ήταν μία από τις πολλές εξίσου αποδεκτές πιθανότητες.

If you find this problematic,

Αν το βρίσκετε προβληματικό αυτό,

you might be more in line with Steven Knapp and Walter Benn Michaels,

ίσως συμφωνείτε περισσότερο με τον Στίβεν Ναπ και τον Ουόλτερ Μπέν Μάικλς,

two literary theorists who rejected the Intentional Fallacy.

δύο θεωρητικούς λογοτεχνίας που απέρριψαν τη Σκόπιμη Πλάνη.

They argued that an artist's intended meaning

Ισχυρίστηκαν ότι το σκόπιμο νόημα του καλλιτέχνη

was not just one possible interpretation,

δεν ήταν απλά μία πιθανή ερμηνεία,

but the only possible interpretation.

αλλά η μόνη πιθανή ερμηνεία.

For example, suppose you're walking along a beach

Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι περπατάς κατά μήκος μιας παραλίας

and come across a series of marks in the sand that spell out a verse of poetry.

και συναντάς μια σειρά σημάτων στην άμμο που παρουσιάζουν έναν στίχο ποίησης.

Ο Ναπ και ο Μάικλς πιστεύουν ότι το ποίημα θα έχανε το νόημα του

Knapp and Michaels believed the poem would lose all meaning

if you discovered these marks were not the work of a human being,

αν ανακαλύπτατε ότι αυτά τα σημάδια δεν ήταν δουλειά ανθρώπου,

but an odd coincidence produced by the waves.

αλλά μια παράξενη σύμπτωση δημιουργημένη από τα κύματα.

They believed an intentional creator

Πιστεύουν ένας σκόπιμος δημιουργός

is what makes the poem subject to understanding at all.

είναι αυτό που κάνει το αντικείμενο του ποιήματος κατανοητό.

Other thinkers advocate for a middle ground,

Άλλοι στοχαστές υποστηρίζουν μια μέση λύση,

suggesting that intention is just one piece in a larger puzzle.

υποδηλώνοντας ότι η πρόθεση είναι μόνο ένα κομμάτι σε ένα μεγαλύτερο παζλ.

Contemporary philosopher Noel Carroll took this stance,

Ο σύγχρονος φιλόσοφος Νόελ Κάρολ πήρε αυτή τη στάση,

arguing that an artist's intentions are relevant to their audience

υποστηρίζοντας ότι οι προθέσεις ενός καλλιτέχνη

είναι σχετικές με το ακροατήριό του

the same way a speaker's intentions

με τον ίδιο τρόπο που οι προθέσεις ενός ομιλητή

are relevant to the person they’re engaging in conversation.

είναι σχετικές με του ατόμου που συμμετέχει στην συζήτηση,

To understand how intentions function in conversation,

Για να κατανοήσουμε πώς λειτουργούν οι προθέσεις σε συζήτηση,

Carroll said to imagine someone holding a cigarette and asking for a match.

Ο Κάρολ είπε να φανταστούμε κάποιον να κρατάει τσιγάρο και να ζητά σπίρτο.

You respond by handing them a lighter,

Απαντάτε με το να του δίνετε αναπτήρα,

gathering that their motivation is to light their cigarette.

συμπεραίνοντας ότι το κίνητρο τους είναι να ανάψουν το τσιγάρο.

The words they used to ask the question are important,

Οι λέξεις με τις οποίες έκανα την ερώτηση είναι σημαντικές,

but the intentions behind the question dictate your understanding and ultimately,

αλλά οι προθέσεις πίσω από την ερώτηση υπαγορεύουν την κατανόησή και τελικά,

your response.

την απάντηση σας.

So which end of this spectrum do you lean towards?

Έτσι προς ποιο τέλος αυτού του φάσματος κλίνετε;

Do you, like Wimsatt and Beardsley, believe that when it comes to art,

Πιστεύετε, όπως οι Γουίμσατ και Μπίρντσλι, ότι όταν έχει να κάνει με την τέχνη,

the proof should be in the pudding?

η απόδειξη πρέπει να είναι στην πουτίγκα;

Or do you think that an artist's plans and motivations for their work

Ή νομίζετε ότι τα σχέδια ενός καλλιτέχνη και τα κίνητρα για τη δουλειά τους

affect its meaning?

επηρεάζουν το νόημά της;

Artistic interpretation is a complex web

Η καλλιτεχνική ερμηνεία είναι ένας σύνθετος ιστός

that will probably never offer a definitive answer.

που πιθανότατα δεν θα προσφέρει ποτέ μια οριστική απάντηση.