Are all of your memories real? - Daniel L. Schacter

Vertaald door: Charlotte Heylen Nagekeken door: Bieke Van Gelder

In a study in the 1990s,

In een onderzoek in jaren '90, herinnerden deelnemers zich

participants recalled getting lost in a shopping mall as children.

dat ze als kind verloren liepen in een winkel.

Some shared these memories in vivid detail—

Sommigen deelden deze herinneringen in levendig detail --

one even remembered that the old man who rescued him

één herinnerde zich zelfs dat de oude man die hem redde

was wearing a flannel shirt.

een flanellen hemd aanhad.

But none of these people had actually gotten lost in a mall.

Maar geen van deze personen was echt verloren gelopen in een winkel.

They produced these false memories

Ze produceerden foute herinneringen

when the psychologists conducting the study told them they’d gotten lost,

toen de psycholoog die de studie leidde hun zei dat ze verloren gelopen waren

and although they might not remember the incident,

en dat hoewel zij zich het misschien niet herinnerden,

their parents had confirmed it.

hun ouders het bevestigd hadden.

And it wasn’t just one or two people who thought they remembered getting lost—

Er waren niet maar één of twee mensen die dachten dat ze verloren gelopen waren;

a quarter of the participants did.

een kwart van de deelnemers dacht dat.

These findings may sound unbelievable,

Deze bevindingen klinken misschien wel ongelofelijk,

but they actually reflect a very common experience.

maar ze geven eigenlijk een vaak voorkomend fenomeen weer.

Our memories are sometimes unreliable.

Onze herinneringen zijn soms onbetrouwbaar.

And though we still don’t know precisely what causes this fallibility

En hoewel we nog steeds niet exact weten

wat deze feilbaarheid veroorzaakt op een neurologisch niveau,

on a neurological level,

research has highlighted some of the most common ways our memories

blijkt uit onderzoek wat de vaakst voorkomende mechanismen zijn

die onze herinneringen doen afwijken van wat er echt gebeurd is.

diverge from what actually happened.

The mall study highlights how we can incorporate information

Het winkel-onderzoek toont aan hoe we informatie kunnen opnemen

from outside sources,

uit externe bronnen -- zoals andere mensen of het nieuws --

like other people or the news,

into our personal recollections without realizing it.

in onze eigen herinneringen zonder het te beseffen.

This kind of suggestibility is just one influence on our memories.

Deze soort van vatbaarheid is maar één invloed op onze herinneringen.

Take another study,

In een ander onderzoek

in which researchers briefly showed a random collection of photographs

legden onderzoekers kort een willekeurige fotoreeks voor

to a group of participants,

aan een groep deelnemers,

including images of a university campus none of them had ever visited.

inclusief beelden van een universiteitscampus

die geen van hen ooit had bezocht.

When shown the images three weeks later,

Toen ze de beelden na drie weken opnieuw te zien kregen,

a majority of participants said that they had probably or definitely

zei een meerderheid van de deelnemers dat ze waarschijnlijk of zeker

visited the campus in the past.

de campus bezocht hadden in het verleden.

The participants misattributed information from one context— an image they’d seen—

De kandidaten schreven verkeerdelijk de informatie van één context --

een foto die ze gezien hadden --

onto another— a memory of something they believed they actually experienced.

toe aan een andere --

een herinnering aan iets dat ze dachten ervaren te hebben.

In another experiment, people were shown an image of a magnifying glass,

In een ander experiment kregen mensen een foto van een vergrootglas te zien.

and then told to imagine a lollipop.

Daarna werden ze gevraagd om zich een lolly in te beelden.

They frequently recalled that they saw the magnifying glass and the lollipop.

Ze herinnerden zich vaak dat ze het vergrootglas zagen én de lolly.

They struggled to link the objects to the correct context—

Ze hadden moeite om de objecten te linken aan de juiste context --

whether they actually saw them, or simply imagined them.

of ze ze nu echt gezien hadden, of het zich enkel verbeeldden.

Another study, where a psychologist questioned over 2,000 people

Een ander onderzoek,

waarin een psycholoog meer dan 2.000 mensen ondervroeg

on their views about the legalization of marijuana,

over hun kijk op de legalisatie van marihuana,

highlights yet another kind of influence on memory.

toont nog een andere soort van invloed op het geheugen aan.

Participants answered questions in 1973 and 1982.

Deelnemers beantwoordden vragen in 1973 en 1982.

Those who said they had supported marijuana legalization in 1973,

Degenen die voor de legalisatie van marihuana waren in 1973,

but reported they were against it in 1982,

maar ertegen waren in 1982,

were more likely to recall that they were actually against legalization in 1973—

herinnerden zich vaker dat ze eigenlijk tegen de legalisatie waren in 1973.

bringing their old views in line with their current ones.

Op die manier deden ze hun vroegere visie correleren met die uit het heden.

Our current opinions, feelings, and experiences

Onze actuele meningen, gevoelens en ervaringen

can bias our memories of how we felt in the past.

kunnen invloed hebben op herinneringen over hoe we ons voelden in het verleden.

In another study,

In een ander onderzoek gaven onderzoekers aan twee groepen van deelnemers

researchers gave two groups of participants background information

achtergrondinformatie over een historische oorlog.

on a historical war and asked them to rate the likelihood that each side would win.

Ze vroegen wat de kans was dat elke kant zou winnen.

They gave each group the same information,

Ze gaven elke groep dezelfde informatie,

except that they only told one group who had actually won the war—

behalve dat ze maar één groep vertelden wie de oorlog echt gewonnen had.

the other group didn’t know the real world outcome.

De andere groep kende de werkelijke uitkomst niet.

In theory, both groups’ answers should be similar,

In theorie zouden de antwoorden van beide groepen op elkaar moeten lijken,

because the likelihood of each side winning

omdat de kans dat elke kant wint

isn’t effected by who actually won—

niet beïnvloed wordt door wie er echt won.

if there’s a 20% chance of thunderstorms, and a thunderstorm happens,

Als er 20% kans is op een onweersbui en er valt een onweersbui,

the chance of thunderstorms doesn’t retroactively go up to 100%.

gaat de kans op onweersbuien niet retroactief omhoog naar 100%.

Still, the group that knew how the war ended

En toch ... de groep die wist hoe de oorlog eindigde,

rated the winning side as more likely to win than the group who did not.

schatte de kans op winst voor de winnaar hoger in dan de groep die het niet wist.

All of these fallibilities of memory can have real-world impacts.

Deze feilbaarheid van het geheugen kan impact hebben op het echte leven.

If police interrogations use leading questions with eye witnesses or suspects,

Als bij politieverhoren suggestieve vragen gesteld worden aan getuigen of verdachten,

suggestibility could result in incorrect identifications or unreliable confessions.

kan suggestibiliteit leiden tot foute identificaties

of onbetrouwbare bekentenissen.

Even in the absence of leading questions,

Zelfs als er geen suggestieve vragen zijn,

misattribution can lead to inaccurate eyewitness testimony.

kan verkeerde attributie leiden tot een inaccuraat ooggetuigenverslag.

In a courtroom,

Ook in de rechtzaal:

if a judge rules a piece of evidence inadmissible

als een rechter een bewijsstuk ontoelaatbaar acht

and tells jurors to disregard it, they may not be able to do so.

en de juryleden zegt het te negeren, kunnen zij dat misschien niet.

In a medical setting, if a patient seeks a second opinion

In een medische context: als een patiënt een tweede onderzoek wenst

and the second physician is aware of the first one’s diagnosis,

en de tweede dokter kent de diagnose van de eerste,

that knowledge may bias their conclusion.

kan die voorkennis hun conclusie misschien beïnvloeden.

Our memories are not ironclad representations of reality,

Onze herinneringen zijn geen ijzersterke representaties van de werkelijkheid,

but subjective perceptions.

maar subjectieve waarnemingen.

And there’s not necessarily anything wrong with that—

En daar is niet per se iets mis mee --

the problems arise when we treat memory as fact,

het wordt pas problematisch

als we herinneringen aanzien als feiten,

rather than accepting this fundamental truth

zonder die cruciale waarheid te erkennen

about the nature of our recollections.

dat onze herinneringen subjectief van aard zijn.