History vs. Sigmund Freud - Todd Dufresne

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

Working in Vienna at the turn of the 20th century,

၂၀ ရာစုအပြောင်းအလှည်မှာ ဗီယင်နာမှာ အလုပ်လုပ်နေရင်း

he began his career as a neurologist

စိတ်စိစစ်မှု နည်းနာကို အစမပျိုးခင်

before pioneering the discipline of psychoanalysis.

ဦးနှောက်နှင့် အာရုံကြော ပညာရှင်အဖြစ် သူ့ အသက်မွေးလုပ်ငန်းကို စတင်ခဲ့တယ်။

He proposed that people are motivated by unconscious desires

လူတွေဟာ မသိစိတ် ဆန္ဒတွေနဲ့ ချုပ်တည်းထားတဲ့ မှတ်ဉာဏ်တွေရဲ့

and repressed memories,

စေ့ဆော်တာခံရပြီး

and their problems can be addressed

သူတို့ရဲ့ ပြဿနာတွေကို ဒီစေ့ဆော်မှုတွေကို

by making those motivations conscious through talk therapy.

အပြောကုထုံးကနေ သတိထားမိအောင်လုပ်ခြင်းနဲ့ ကိုင်တွယ်လို့ရတယ်လို့ သူ အဆိုပြုခဲ့တယ်။

His influence towers above that of all other psychologists in the public eye.

သူ့ဩဇာက အခြားသော စိတ်ပညာရှင်တွေ ထက်ကို အထင်ကရ လွှမ်းမိုးထားတယ်။

But was Sigmund Freud right about human nature?

ဒါပေမဲ့ ဆစ်ဂ်မန် ဖရွိုက်ဟာ လူ့သဘာဝနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မှန်ကန်ခဲ့ပါသလား။

And were his methods scientific?

သူ့နည်းနာတွေက သိပ္ပံနည်းကျခဲ့သလား။

Order, order. Today on the stand we have… Dad?

ကဲ ခဏလေး တိတ်ကြပါ။ ဒီနေ့ ကျွန်တော်တို့ တန်းပေါ်မှာလား အဖေ။

Ahem, no, your honor.

အဟမ်း၊ မဟုတ်ရပါဘူးကွယ်။

This is Doctor Sigmund Freud,

ဒါကတော့ ဒေါက်တာ ဆစ်ဂ်မန် ဖရွိုက်ပါ။

one of the most innovative thinkers in the history of psychology.

စိတ်ပညာ သမိုင်းမှာ တီထွင်အား အကောင်းဆုံး အတွေးအခါ်ပညာရှင်တွေထဲက တစ်ယောက်ပါ။

An egomaniac who propagated pseudoscientific theories.

အတုအယောင် သိပ္ပံအယူအဆတွေကို ဝါဒဖြန့်ခဲ့တဲ့ အတ္တနောဝါဒီတစ်ယောက်ပါ။

Well, which is it?

ကောင်းပြီ။ ဒါက ဘယ်ဟာလဲ။

He tackled issues medicine refused to address.

စက်က ကိုင်တွယ်ဖို့ ငြင်းဆန်တဲ့ အကြောင်းအချက်တွေကို သူ ကိုင်တွယ်ခဲ့တယ်။

Freud’s private practice treated women

ဖရွိုက်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင် အလုပ်က အဲဒီအချိန်က

who suffered from what was called hysteria at the time,

စိတ်ကစဉ့်ကလျားလို့ ခေါ်တဲ့ ရောဂါ ခံစားနေရတဲ့၊ သူတို့ရဲ့ ရောဂါတွေကို

and their complaints hadn’t been taken seriously at all.

လုံးဝ အလေးအနက် အထားမခံခဲ့ရတဲ့ အမျိုးသမီးတွေကို ကုသခဲ့တယ်။

From the women with depression he treated initially

ကနဦး သူ ကုသခဲ့တဲ့ စိတ်ဓာတ်ကျနေတဲ့ ဒီအမျိုးသမီးတွေကနေ

to World War I veterans with PTSD,

PTSD ရောဂါနဲ့ ပထမ ကမ္ဘာစစ် စစ်ပြန်တွေအထိ

Freud’s talking cure worked,

ဖရွိုက်တဲ့ အပြောကုသမှုဟာ အလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပြီး

and the visibility he gave his patients forced the medical establishment

လူနာတွေကို သူပေးတဲ့ ဗန်းပြမှုက သူတို့ရဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဖောက်ပြန်မှုတွေဟာ

to acknowledge their psychological disorders were real.

တကယ်ဆိုတာကို ဆေးဘက် အဖွဲ့အစည်းကို အသိအမှတ်ပြုဖို့ တွန်းအားပေးခဲ့တယ်။

He certainly didn’t help all his patients.

သူ့လူနာအားလုံးကို သူ ကူညီမပေးခဲ့ဘူဆိုတာ သေချာပါတယ်။

Freud was convinced that our behavior is shaped by

ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့အပြုအမူဟာ မသိစိတ် ဆော်ဩမှုတွေနဲ့ ချုပ်တည်းထားတဲ့

unconscious urges and repressed memories.

အမှတ်ရမှုတွေရဲ့ပုံသွင်းတာခံရတယ်လို့ ဖရွိုက်က အယုံသွင်းခဲ့တယ်။

He invented baseless unconscious or irrational drivers

စိတ်ဒဏ်ရာ လွန်မြောက်သူတွေနဲ့ တကယ် ဘေးသင့်ခံရသူတွေရဲ့ အပြုအမူနောက်ကွယ်က

behind the behavior of trauma survivors— and caused real harm.

အခြေအမြစ်မဲ့တဲ့ မသိစိတ်(သို့)ယုတ္တိမဲ့တဲ့ စေ့ဆော်မှုတွေကို သူ ထွင်ခဲ့တယ်။

How’s that?

He misrepresented some of his most famous case studies,

ဒါက ဘယ်လိုလဲ။

သူဟာ သူ့အကျော်ကြားဆုံး ရောဂါ လေ့လာမှု တချို့ကို အဓိပ္ပာယ်ကောက် မှားခဲ့တယ်။

claiming his treatment had cured patients when in fact they had gotten worse.

သူ့ကုသမှုတွေဟာ လူနာတွေကို ကုစား ပေးတယ်ဆိုပေမဲ့ တကယ်က ပိုဆိုးစေတာပါ။

Later therapists influenced by his theories

နောက်ပိုင်း သူ့သီအိုရီတွေ ဩဇာလွှမ်း ခံရတဲ့ အထူးကုတွေဟာ

coaxed their patients into "recovering"

သူတို့ရဲ့လူနာတွေကို ဘယ်တုန်းကမှ မကြံဖူးခဲ့တဲ့ ကလေးဘဝ

supposedly repressed memories of childhood abuse that never happened.

နှိပ်စက်ခံရမှုရဲ့ ချုပ်တည်းထားတဲ့ 
အမှတ်ရ မှုဆိုတာတွေ "သတိပြန်ရနေတယ်"လို့ ချော့တယ်။

Lives and families were torn apart.

ဘဝတွေနဲ့ မိသားစုတွေဟာ အစိတ်စိတ် ကွဲသွားတယ်။

You can’t blame Freud for later misapplications of his work—

အရိပ်ထိုးနေမယ့်နောက်ပိုင်းသူ့လုပ်ရပ်ရဲ့ လွဲမှားတဲ့အသုံးချမှုတွေအတွက်

that would be projecting.

ဖရွိုက်ကို အပြစ်တင်လို့မရဘူး။

Plenty of his ideas were harmful without any misapplication.

လွဲမှားတဲ့အသုံးချမှုမပါဘဲ များစွာသော သူ့အယူအဆတွေဟာ ဘေးဖြစ်စေခဲ့တယ်။

He viewed homosexuality as a developmental glitch.

လိင်တူဆက်ဆံမှုကို ဖွံ့ဖြိုးလာတဲ့ ချွတ်ယွင်းချက်တစ်ခုအဖြစ် ရှုမြင်ခဲ့တယ်။

He coined the term penis envy—

အထီးလိင် မနာလိုမှုဆိုတဲ့ စကားရပ်ကို ထွင်ခဲ့တယ်။

meaning women are haunted for life by their lack of penises.

အမျိုးသမီးတွေဟာ အထီးလိင် ကင်းမဲ့မှုရဲ့ ခြောက်လှန့်တာ တစ်ဘဝလုံး ခံရတာပါ။

Freud was a product of his era.

ဖရွိုက်ဟာ သူ့ခေတ်ရဲ့ ထုတ်ကုန်တစ်ခုပါ။

Yes, some of the specifics were flawed,

အသေးစိတ်တချို့ ချွတ်ယွင်းချက်ရှိခဲ့ပေမဲ့

but he created a new space for future scientists to explore,

အနာဂတ် သိပ္ပံပညာရှင်တွေ စူးစမ်းဖို့၊ စုံစမ်းဖို့နဲ့ ဒီပေါ်မှာ တည်ဆောက်ဖို့

investigate, and build upon.

နေရာသစ်တစ်ခု ဖန်းတီးခဲ့ပါတယ်။

Modern therapy techniques that millions of people rely on

သန်းချီတဲ့ လူတွေ အားထားကြတဲ့ ခေတ်သစ် ကုထုံးနည်းစနစ်တွေဟာ

came out of the work he started with psychoanalysis.

စိတ်ပညာစိစစ်မှုနဲ့ သူစတင်ခဲ့တဲ့ လက်ရာကနေ ပေါ်ထွက်ခဲ့တာပါ။

And today everyone knows there’s an unconscious—

ဖရွိုက် တွင်ကျယ်အောင်လုပ်ပေးခဲ့တဲ့ မသိစိတ်တစ်ခုရှိတာ

that idea was popularized Freud.

ယနေ့ လူတိုင်းသိကြတယ်။

Psychologists today only believe in a “cognitive unconscious,”

ယနေ့ စိတ်ပညာရှင်တွေဟာ "သိမှတ်မှု မသိစိတ်တစ်ခုတည်းမှာပဲ ယုံတယ် ဆိုတဲ့အချက်က

the fact that you aren’t aware of everything going on at a given moment.

သတ်မှတ်ထားတဲ့ ကာလတစ်ခုအတွင်းမှာ ဖြစ်နေတာတွေကို သင် သတိမထားမိတာပါ။

Freud took this idea way too far, ascribing deep meaning to everything.

ဖရွိုက်က အရာတိုင်းအတွက် နက်ရှိုင်းတဲ့ အဓိပ္ပာယ်ပေး ရင်း ဒီအယူအဆကိုယူခဲ့တယ်။

He built his theories on scientific ideas that were outdated even in his own time,

ယနေ့ခေတ် အဆင့်တွေနဲ့တင်မကပဲ သူ့ခေတ်ကတောင် ခေတ်နောက်ကျနေတဲ့သိပ္ပံဆိုင်ရာ အယူအဆတွေမှာ

not just by today’s standards—

သူ့သီအိုရီတွေကို တည်ဆောက်ခဲ့တယ်။

for example, he thought individual psychology

ဥပမာ၊ပုဂ္ဂလိက စိတ်ပညာဟာ ရှေးဟောင်း သမိုင်းထဲကအဖြစ်အပျက်တွေရဲ့

is derived from the biological inheritance of events in ancient history.

ဇီဝဆိုင်ရာ အမွေဆက်ခံမှုကနေ လာတယ်လို့ သူတွေးခဲ့တာပါ။

And I mean ancient—  like the Ice Age or the killing of Moses.

ရှေးဟောင်း ဆိုတာက ရေခဲခေတ်(သို့) မောဆက် သတ်ခြင်းလို ခေတ်ပါ။

Freud and his closest allies actually believed these prehistorical traumas

ဖရွိုက်နဲ့ သူ့ရဲ့အနီးဆုံး အပေါင်းအပါတွေဟာ ဒီသမိုင်းမတင်မ စိတ်ဒဏ်ရာတွေဟာ

had ongoing impacts on human psychology.

လူသားစိတ်ပညာအပေါ် ဆက်လက် သက်ရောက် မှုတွေ ရှိတယ်လို့ ယုံကြည်တယ်။

He thought that the phase of cold indifference to sexuality

ပျိုဖော်ဝင်ချိန်အတွင်း ဖိုမလက္ခဏာကို အေးစက်စက် ဥပေက္ခာပြုမှု အဆင့်ဟာ

during pubescence was literally an echo of the Ice Age.

ရေခဲခေတ်ရဲ့ ပံတင်သံတစ်ခုလို့ သူထင်ခဲ့တယ်။

With fantastical beliefs like these, how can we take him seriously?

ဒီလိုဆန်းပြားတဲ့ ယုံကြည်မှုတွေနဲ့ဆို ဘယ်လိုလုပ် သူ့ကို အလေးအနက် ထားနိုင်မှာလဲ။်

Any renowned thinker from centuries past

လွန်ခဲ့တဲ့ ရာစုတွေက ကျော်ကြားတဲ့ အတွေးအခါ်ရှင်တိုင်းမှာ

has ideas that seem fantastical by today’s standards,

ယနေ့ခေတ် စံတွေနဲ့ဆို ဆန်းပြားနေပုံရတဲ့ အယူအဆတွေ ရှိခဲ့ပေမဲ့

but we can’t discount their influence on this basis.

ဒါကို အခြေခံတဲ့ သူတို့ရဲ့ဩဇာလွှမ်းမှုကို ကျွန်ပ်တို့ ထည့်မထွက်လို့ မရဘူး။

Freud was an innovator linking ideas across many fields.

ဖရွိုက်ဟာ နယ်ပယ်များစွာနဲ့ ဆက်စပ်နေတဲ့ အယူအဆတွေကို တီထွင်သူပါ။

His concepts have become everyday terms

သူ့အယူအဆတွေဟာ ကိုယ်ပိုင် အတွေ့အကြုံ တွေအကြောင်း

that shape how we understand and talk about our own experiences.

ကျွန်ုပ်တို့ နားလည်၊ပြောဆိုပုံကို ပုံသွင်း ပေးတဲ့ နေ့စဉ်သုံး စကားရပ်တွေ ဖြစ်လာတယ်။

The Oedipus complex? Ego and id? Defense mechanisms? Death wishes?

အဲဒိပတ်စိတ်ထား၊ အတ္တနဲ့ မသိစိတ်၊ ခုခံမှု ယန္တရား၊ သေလို စိတ်။

All Freud.

အားလုံး ဖရွိုက်ပါ။

But Freud didn’t present himself as a social theorist—

ဒါပေမဲ့ ဖရွိုက်ဟာ သူ့ကိုယ်သူ လူမှုရေး အယူအဆသမားလို့ မတင်ပြခဲ့ဘူး။

he insisted that his work was scientific.

သူ့အလုပ်ဟာ သိပ္ပံနည်းကျလို့ အထပ်ထပ်ပြောခဲ့တယ်။

Are you saying he… repressed inconvenient facts?

သူဟာ ကတ်သီးကတ်သတ် အချက်တွေကို ချုပ်တည်းခဲ့တယ်လို့ ပြောနေလား။

Freud’s theories were unfalsifiable.

ဖရွိုက်ရဲ့ သီအိုရီတွေဟာ မဟုတ်မမှန်တာတွေ တော့ မဟုတ်ဘူး။

Wait, so you’re saying he was right?

နေဦး။ ဒီတော့ သူ မှန်တယ်လို့ ပြောနေတာလား။

No, his ideas were framed so that there’s no way to empirically verify them.

မဟုတ်ပါ။ သူ့အယူအဆတွေကို လက်တွေ့ကျကျ စစ်ဆေး အတည်ပြုဖို့ နည်းမရှိအောင် ဘောင်ခတ်ထားတယ်။

Freud didn’t even necessarily believe in the psychoanalysis he was peddling.

ဖရွိုက်ဟာ သူ မဲဆွယ်နေတဲ့ စိတ်စိစစ်မှုကို တောင် သေချာပေါက် မယုံကြည်ခဲ့ဘူး။

He was pessimistic about the impact of therapy.

ကုထုံးရဲ့ သက်ရောက်မှုနဲ့ပတ်သက်ပြီး သူ အဆိုးမြင်ခဲ့တယ်။

What! I think I need to lie down!

ဘာပြောတယ်။ငါ လှဲချဖို့လိုတယ်လို့ ငါထင်တယ်။

Many of Sigmund Freud’s ideas don’t hold up to modern science,

ဆစ်ဂမန် ဖရွိုက်ရဲ့ အယူအဆများစွာဟာ ခေတ်သစ် သိပ္ပံကို တောင့်မခံနိုင်ဘူး။

and his clinical practices don’t meet today’s ethical standards.

သူ့ရဲ့ ကုသရေး အလေ့အထတွေက ယနေ့ခေတ် ကျင်ဝတ်ပိုင်းစံတွေနဲ့ မကိုက်ညီဘူး။

At the same time, he sparked a revolution in psychology and society,

တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ သူဟာ စိတ်ပညာနဲ့ လူအဖွဲ့ အစည်းမှာ တော်လှန်မှုတစ်ခု အစပျိုးခဲ့ပြီး

and created a vocabulary for discussing emotion.

စိတ်ခံစားမှုကို ဆွေးနွေးတာအတွက် ဝေါဟာရတစ်လုံး ဖန်တီးပေးခဲ့တယ်။

Freud made his share of mistakes.

ဖရွိုက်က အမှားဝေစုတစ်ခု လုပ်ခဲ့တယ်။

But is a thinker responsible for how subsequent generations

ဒါပေမဲ့ အတွေးအခေါ်ပညာရှင်တစ်ဦးဟာ သူတို့ အယူအဆတွေကို နောက်ပိုင်း မျိုးဆက်တွေ

put their ideas to use?

အသုံးပြုပုံအတွက် တာဝန်ရှိလား။

Do they deserve the blame, credit, or redemption

သမိုင်းမှာ စွဲချက်တင်တဲ့အခါ
သူတို့ ဟာ အပြစ်တင်ထိုက်လား၊

when we put history on trial?

ချီးကျူးထိုက်လား၊ အဖတ်ဆည်ထိုက်လား။