Why doesn’t the Leaning Tower of Pisa fall over? - Alex Gendler

Reviewer: Stefan Mitikj

In 1990, the Italian government enlisted top engineers

Во 1990, италијанската влада задолжила врвни инженери

to stabilize Pisa’s famous Leaning Tower.

да ја стабилизираат Кривата кула во Пиза.

There’d been many attempts to right the tower during its 800 year history,

Имало многу обиди да се исправи за време на нејзиното 800-годишна историја

but this team’s computer models revealed the urgency of their situation.

но компјутерските модели на овој тим покажале дека ситуацијата е итна.

They projected the tower would topple if it reached an angle of 5.44 degrees—

Тие проектирале дека кулата ќе падне ако достигне агол од 5,44 степени -

and it was currently leaning at 5.5.

а таа била навалена за 5,5 степени.

No one knew how the tower was still standing, but the crisis was clear:

Никој не знаел зошто кулата сѐ уште стои, но било јасно дека е во криза:

they had to solve a problem that stumped centuries of engineers,

морало да го решат проблемот кој ги збунувал инженерите со години,

and they needed to do it fast.

морале да го решат брзо.

To understand their situation,

За да ја разбереме ситуацијата,

it’s helpful to understand why the tower tilted in the first place.

важно е да знаеме зошто воопшто кулата е навалена.

In the 12th century, the wealthy maritime republic of Pisa

Во 12 век, богатата приморска република Пиза

set about turning its cathedral square into a magnificent landmark.

решила да го претвори својот плоштад со катедрала во прекрасно обележје.

Workers embellished and enlarged the existing church,

Работниците ја разубавиле и зголемиле веќе постоечката црква,

and added a massive domed baptistry to the plaza.

и додале масивна крстилница со купола на плоштадот.

In 1173, construction began on a free-standing campanile, or bell tower.

Во 1173, започнала

изградбата на камбанаријата.

The engineers and architects of the time were masters of their craft.

Инженерите и архитектите биле најдобрите во занаетот во тоа време.

But for all their engineering knowledge,

Но иако знаеле многу за инженерство,

they knew far less about the ground they stood on.

знаеле многу помалку за земјата на која стоеле.

Pisa’s name comes from a Greek word for “marshy land,"

Името на Пиза доаѓа од грчкиот збор за „мочуреста земја“,

which perfectly describes the clay, mud, and wet sand below the city’s surface.

што совршено ги опишува глината, калта и мокриот песок под површината на градот.

Ancient Romans counteracted similar conditions with massive stone pillars

Старите Римјани се справувале со ова со масивни камени столбови

called piles which rest on Earth’s stable bedrock.

наречени купови кои се потпирале на цврстата основа на Земјата.

However, the tower’s architects believed a three-meter foundation would suffice

Но архитектите на кулата мислеле дека темел од три метри ќе биде доволен

for their relatively short structure.

за нивната релативно ниска зграда.

За нивна жал, за помалку од пет години

Unfortunately for them, less than five years later,

the tower’s southern side was already underground.

јужната страна на кулата веќе се нашла под земја.

Such a shifting foundation would normally have been a fatal flaw.

Така навален темел вообичаено би бил фатална маана.

If workers added more weight,

Да додале работниците повеќе тежина,

the pressure from upper stories would sink the structure

притисокот од повисоките спратови би ја потонал зградата

and fatally increase the lean.

што фатално би го зголемило наклонот.

But construction halted at the fourth story for nearly a century

Но изградбата запрела на четврти спрат за време на речиси еден век,

as Pisa descended into prolonged warfare.

додека Пиза била во долги војни.

This long pause allowed the soil to settle,

Долгата пауза овозможила земјиштето да се стабилизира,

and when construction began again in 1272,

и кога изградбата повторно започнала во 1272,

the foundation was on slightly more stable footing.

темелите биле на малку постабилна подлога.

Under the direction of architect Giovanni di Simone,

Под надзор на архитектот Џовани ди Симоне,

workers compensated for the tower’s minor tilt

работниците го компензирале малиот наклон на зградата

by making the next few floors taller on the southern side.

со градење на неколку повисоки спрата на јужната страна.

But the weight of the extra masonry made that side sink even deeper.

Но поради тежината на додатниот материјал таа страна потонала уште подлабоко.

By the time they completed the seventh floor and bell chamber,

Додека да ја го завршат седмиот спрат и камбанаријата

the angle of the tilt was 1.6 degrees.

аголот на наклонот бил 1,6 степени.

For centuries, engineers tried numerous strategies to address the lean.

Со векови, инженерите пробувале разни стратегии за да го поправат ова.

In 1838, they dug a walkway around the base to examine the sunken foundation.

Во 1838, ископале пат околу основата за да го проучат потонатиот темел.

But removing the supporting sand only worsened the tilt.

Но вадењето на потпората од песок само го влошило наклонот.

In 1935, the Italian Corps of Engineers injected mortar to strengthen the base.

Во 1935, италијанското здружение инженери инјектирало малтер

за да ја зајакне основата.

However, the mortar wasn’t evenly distributed throughout the foundation,

Но малетрот не бил еднакво рапореден во темелот,

resulting in another sudden drop.

што предизвикало уште едно нагло тонење.

All these failed attempts, along with the ever-sinking foundation,

Сите овие неуспешни обиди, заедно со нестабилниот темел,

moved the tower closer to its tipping point.

ја донеле кулата на работ на паѓање.

And without definitive knowledge of the soil composition,

А без дефинитивно знаење на составот на земјиштето,

engineers couldn’t pinpoint the tower’s fatal angle

инженерите не можеле да го пресметаат фаталниот агол на кулата

or devise a way to stop its fall.

ни да најдат начин да го спречат падот.

In the years following WWII,

Во годините по Втората светска војна

researchers developed tests to identify those missing variables.

научниците развиле тестови за да ги определат непознатите променливи.

And in the 1970’s, engineers calculated the curved tower’s center of gravity.

А во 1970-ите, инженерите го пресметале тежиштето на кривата кула.

With this data and new computing technology,

Со овие податоци и новите технологии на сметање,

engineers could model how stiff the soil was, the tower’s trajectory,

инженерите ја моделирале јачината на земјиштето, траекторијата на кулата,

and the exact amount of excavation needed for the tower to remain standing.

и точното ископување потребно за кулата да продолжи да стои.

In 1992, the team drilled diagonal tunnels

Во 1992, тимот ископал дијагонални тунели

to remove 38 cubic meters of soil from under the tower’s north end.

за да отстрани 38 метри кубни почва од крајот на северниот дел на кулата.

Then, they temporarily counterbalanced the structure with 600 tons of lead ingots

Потоа, привремено ја стабилизирале зградата со 600 тона олово,

before anchoring the base with steel cables.

пред да ја закотват базата со челични кабли.

More than six centuries after its construction,

Над шест века по нејзината изградба,

the tower was finally straightened… to a tilt of about four degrees.

кулата конечно била исправена... до наклон од околу четири степени.

No one wanted the tower to fall,

Никој не сакал кулата да се руши,

but they also didn’t want to lose the landmark’s most famous feature.

но исто така не сакале ова обележје да ја изгуби својата најславна карактеристика.

Today the tower stands at 55– or 56– meters tall,

Денес, кулата е 55 или 56 метри висока,

and it should remain stable for at least 300 years

и се очекува да остане стабилна најмалку 300 години

as a monument to the beauty of imperfection.

како споменик на убавината на несовршеноста.