Why do animals form swarms? - Maria R. D'Orsogna

Translator: Mohammad Badsar Reviewer: shirin etebar

When desert locusts are well fed, they're solitary creatures.

هنگامی که ملخ‌های صحرایی به خوبی تغذیه شوند، جانوران منفردی هستند.

But when food becomes scarce,

اما هنگامی که غذا کمیاب می‌شود،

hungry, desperate locusts crowd onto small patches of land

ملخ‌های گرسنه و ناامید روی بخش‌های کوچک زمین

where they can still find something to eat.

که همچنان چیزی برای خوردن هست تجمع می‌کنند.

Contact between different locusts' hind legs set off a slew of reactions

تماس بین پاهای عقبی ملخ‌های مختلف واکنش‌های بزرگی به همراه دارد

that change their appearance and behavior.

که ظاهر و رفتار آن‌ها را تغییر می‌دهد.

Now, instead of shunning their peers, they seek each other out.

حال، به جای اجتناب از یکدیگر، همدیگر را جستجو می‌کنند.

The locusts eventually start marching and then fly away in large numbers

ملخ‌ها در نهایت در تعدادهای زیاد ابتدا پیاده‌روی و سپس پرواز می‌کنند

seeking a better habitat.

تا زیستگاه بهتر پیدا کنند.

These gigantic swarms can host millions of insects

این گروه‌های بسیار بزرگ میزبان میلیون‌ها حشره هستند

and travel thousands of miles,

و هزاران کیلومتر طی می‌کنند،

devastating vegetation and crops.

و سبزیجات و میوه‌ها را نابود می‌کنند.

They stay close to each other, but not too close,

آن‌ها نزدیک یکدیگر می‌مانند اما نه خیلی نزدیک،

or they might get eaten by their hungry neighbors.

چون ممکن است توسط همسایگان گرسنه خود خورده شوند.

When many individual organisms, like locusts,

هنگامی که بسیاری از جانوران منفرد مثل ملخ‌ها،

bacteria,

باکتری‌ها، موتوماهیان، یا خفاش‌ها،

anchovies,

or bats,

come together and move as one coordinated entity,

گرد هم جمع می‌شوند و به شکل یک موجود هماهنگ حرکت می‌کنند،

that's a swarm.

این یک دسته جانوری است.

From a handful of birds to billions of insects,

از تعدادی پرنده گرفته تا میلیاردها حشره.

swarms can be almost any size.

دسته‌ها تقریباً در هر اندازه‌ای می‌توانند باشند.

But what they have in common is that there's no leader.

اما چیزی که بین آن‌ها مشترک است، نبود رهبر است.

Members of the swarm interact only with their nearest neighbors

اعضای دسته فقط با نزدیک‌ترین همسایگان خود تعامل می‌کنند

یا از طریق اشارات غیرمستقیم.

or through indirect cues.

Each individual follows simple rules:

هر فرد از قوانین ساده‌ای تبعیت می‌کند:

در جهتی مشابه دیگرانی که اطراف شما هستند حرکت کنید،

Travel in the same direction as those around you,

stay close,

نزدیک یکدیگر بمانید،

and avoid collisions.

و با هم برخورد نکنید.

There are many benefits to traveling in a group like this.

فواید زیادی از طی مسیر در گروه‌هایی مثل این وجود دارد.

Small prey may fool predators by assembling into a swarm

شکار کوچک با تشکیل گروه می‌تواند شکارچیان را فریب دهد

that looks like a much bigger organism.

و جانور بسیار بزرگتری به نظر برسد.

And congregating in a large group

و تجمع در یک گروه بزرگ

reduces the chance that any single individual will be captured.

شانس گیر افتادن هر عضو منفرد را کاهش می‌دهد.

Moving in the same direction as your neighbors

حرکت در جهتی مشابه همسایگان

saves energy by sharing the effort of fighting wind or water resistance.

انرژی را ذخیره می‌کند زیرا تلاش برای غلبه بر مقاومت هوا یا آب تقسیم می‌شود.

It may even be easier to find a mate in a swarm.

پیدا کردن یک جفت در یک گروه ممکن است آسان‌تر باشد.

Swarming can also allow groups of animals

تشکیل دسته همچنین به جانوران امکان می‌دهد

to accomplish tasks they couldn't do individually.

که از عهده کارهایی بر آیند که به صورت انفرادی نمی‌توانند.

When hundreds or millions or organisms follow the same simple rules,

وقتی صدها یا میلیون‌ها جانور از قوانین مشابه ساده‌ای تبعیت می‌کنند،

sophisticated behavior called swarm intelligence may arise.

رفتار پیچیده‌ای به نام هوش جمعی افزایش می‌یابد.

A single ant can't do much on its own,

یک مورچه منفرد به تنهایی نمی‌تواند کار زیادی انجام دهد،

but an ant colony can solve complex problems,

اما یک کلنی می‌تواند مشکلات پیچیده را حل کند،

like building a nest

مثل ساختن آشیانه

and finding the shortest path to a food source.

یا یافتن کوتاه‌ترین مسیر برای یک منبع غذا.

But sometimes, things can go wrong.

اما گاهی، اشتباه صورت می‌گیرد.

In a crowd, diseases spread more easily,

در ازدحام، امراض آسان‌تر پخش می‌شوند،

and some swarming organisms may start eating each other if food is scarce.

و در برخی جانوران دسته‌ای اگر غذا کم باشد شروع به خوردن یکدیگر می‌کنند.

Even some of the benefits of swarms, like more efficient navigation,

حتی برخی از مزایای گروه‌ها، مثل مسیریابی پربازده،

can have catastrophic consequences.

می‌تواند نتایج فاجعه‌باری به دنبال داشته باشد.

Army ants are one example.

مورچه‌های سرباز یک نمونه هستند.

They lay down chemicals called pheromones

آن‌ها مواد شیمیایی به نام فرومون ترشح می‌کنند

which signal their neighbors to follow the trail.

که به همسایگان آن‌ها اشاره می‌کند که مسیر را دنبال کنند.

This is good if the head of the group is marching towards a food source.

اگر نفر جلویی گروه به سمت منبع غذایی در حرکت باشد خوب است

But occasionally the ants in the front can veer off course.

اما گاهی مورچه‌های جلو از مسیر منحرف می‌شوند.

The whole swarm can get caught in a loop following the pheromone trail

کل دسته در یک حلقه از مسیر فرومون گیر می‌افتند

until they die of exhaustion.

تا اینکه از خستگی می‌میرند.

Humans are notoriously individualistic, though social, animals.

انسان‌ها به شکل آشکار مستقل هستند، گرچه حیوانات اجتماعی هستند.

But is there anything we can learn from collective swarm-based organization?

اما چیزی هست که بتوانیم از سازمان‌های جمعی دسته‌های جانوری بیاموزیم؟

When it comes to technology, the answer is definitely yes.

در مورد فناوری پاسخ قطعاً آری است.

Bats can teach drones how to navigate confined spaces without colliding,

خفاش‌ها می‌توانند به پهپادها بیاموزند در فضای محدود چگونه بدون برخورد طی مسیر کنند،

fish can help design software for safer driving,

ماهی‌ها می‌توانند در طراحی نرم‌افزاری برای رانندگی ایمن‌تر کمک کنند،

and insects are inspiring robot teams that can assist search and rescue missions.

و حشرات می‌توانند ایده تیم‌های رباتی برای کمک در عملیات نجات باشند.

For swarms of humans, it's perhaps more complicated

برای دسته‌های انسانی، شاید پیچیده‌تر باشد

and depends on the motives and leadership.

و به محرک‌ها و رهبری وابسته است.

Swarm behavior in human populations can sometimes manifest as a destructive mob.

رفتار گروهی در جمعیت‌های انسانی گاهی نشانگر یک توده مخرب است.

But collective action can also produce a crowd-sourced scientific breakthrough

اما فعالیت جمعی همچنین می‌تواند یک دستاورد علمی با منبع ازدحام،

an artistic expression,

یک تجلی هنری،

or a peaceful global revolution.

یا یک انقلاب جهانی صلح‌آمیز باشد.