The Greek myth of Talos, the first robot - Adrienne Mayor

Translator: Hajar Almasi Reviewer: RAHAA IMANII

Hephaestus, god of technology, was hard at work on his most ingenious invention yet.

هفائستوس، خدای فناوری، به شدت سرگرم کار بر روی بهترین اختراعی بود که تا به حال داشت.

He was creating a new defense system for King Minos,

او در حال ایجاد سیستم دفاعی جدیدی برای شاه مینوس بود،

who wanted fewer intruders on his island kingdom of Crete.

که می خواست متجاوزین کمتری در جزیره قلمرو پادشاهی اش کرت داشته باشد.

But mortal guards and ordinary weapons wouldn’t suffice,

اما محافظین فانی و سلاح های معمولی کفایت نمی کردند،

so the visionary god devised an indomitable new defender.

پس این خدای رویا گرا، مدافعِ تسخیر ناپذیرجدیدی برای خود اختراع کرد.

In the fires of his forge,

در آتش کوره آهنگریش،

Hephaestus cast his invention in the shape of a giant man.

هفائستوس اختراع خود را به شکل آدمی غول پیکر ساخت.

Made of gleaming bronze; endowed with superhuman strength,

ساخته شده از مفرغ درخشان؛ قدرت های ما فوق بشری به او اعطا شده بود،

and powered by ichor, the life fluid of the gods,

و آغشته به خون خدایان،

this automaton was unlike anything Hephaestus had forged before.

این دستگاه خودکار هیچ شباهتی به تمام آنچه هفائستوس ساخته بود، نداشت.

The god named his creation Talos: the first robot.

خدا نام تالوس را به آفریده اش، نخستین روبات داد.

Three times a day, the bronze guardian marched around the island's perimeter

سه بار در روز، نگهبان برنزی در اطراف جزیره

searching for interlopers.

به دنبال مزاحمین رژه می رفت.

When he identified ships approaching the coast,

وقتی کشتی هایی را که به ساحل نزدیک می شدند شناسایی می کرد،

he hurled massive boulders into their path.

تخته سنگهای عظیمی در مسیرشان می انداخت.

If any survivors made it ashore,

اگر بازمانده ای رو به ساحل می آورد،

he would heat his metal body red-hot and crush victims to his chest.

روبات بدن فلزیش را قرمز-آتشین داغ می کرد و قربانیان را به سینه اش می کوفت و له می کرد

Talos was intended to fulfill his duties day after day, with no variation.

تالوس قصد داشت هر روز پس از روزی دیگر بی هیچ تغییری وظیفه اش را انجام دهد.

But despite his robotic behavior,

اما علیرغم رفتار خشک و روباتیک گونه اش،

he possessed an internal life his victims could scarcely imagine.

او یک زندگی داخلی داشت که قربانیان او به سختی می توانستند تصور کنند.

And soon,

و به زودی،

the behemoth would encounter a ship of invaders that would test his mettle.

این ماشین عظیم و قوی به کشتی پر از مهاجمان برمی خورد تا جوهرش آزموده شود.

The bedraggled crew of Jason, Medea, and the Argonauts

خدمه کثیف و گل آلود جیسون، مدیا و آرگونات ها

were returning from their hard-won quest to retrieve the Golden Fleece.

در راه بازگشت ازتلاش پرمرارت خود برای بازیافتن پشم طلایی بودند.

Their adventure had taken many dark turns,

ماجراجویی آنها بشدت دچار مشکل شده بود

and the weary sailors were desperate to rest in a safe harbor.

و ملوانان خسته، نا امیدانه در یک بندر امن در حال استراحت بودند.

They’d heard tales of Crete’s invulnerable bronze colossus,

آنها افسانه های مربوط به مجسمه عظیمِ برنزی شکست ناپذیر کرتی را شنیده بودند،

and made for a sheltered cove.

و عازم خلیج کوچکی شدند تا پناه بگیرند.

But before they could even drop anchor, Talos spotted them.

اما حتی پیش از آن که بتوانند لنگر بیندازند تالوس آنها را دید.

While the Argonauts cowered at the approach of the awesome automaton,

در حالی که آرگونات ها با نزدیک شدن به این آدم آهنی شگفت انگیز، وحشت کرده بودند،

the sorceress Medea spotted a glinting bolt on the robot’s ankle—

مدیای جادوگر پیچ درخشانی در قوزک پای روبات دید --

and devised a clever gambit.

و حرکت هوشمندانه ای از خود درآورد.

Medea offered Talos a bargain:

مدیا به تالوس معامله ای پیشنهاد کرد:

she claimed that she could make Talos immortal

او ادعا کرد که می تواند تالوس را جاودانه کند

in exchange for removing the bolt.

به ازای برداشتن پیچ درخشان.

Medea's promise resonated deep within his core.

وعده مدیا در اعماق وجودش طنین افکند.

Unaware of his own mechanical nature,

با عدم آگاهی از طبیعت مکانیکی اش،

and human enough to long for eternal life, Talos agreed.

و اینکه برای حفظ حیات ابدی به اندازه کافی انسان نیست، تالوس موافقت کرد.

While Medea muttered incantations, Jason removed the bolt.

در حالی که مدیا طلسم را زیرلب زمزمه می کرد جیسون پیچ را برداشت.

As Medea suspected, the bolt was a weak point in Hephaestus’ design.

همان طور که مدیا بو برده بود، این پیچ ضعفی در طراحی هفائستوس بود.

The ichor flowed out like molten lead, draining Talos of his power source.

خون خدایان مانند سرب گداخته بیرون می ریخت و از منبع قدرت تالوس تحلیل می رفت.

The robot collapsed with a thunderous crash,

روبات با سقوطی رعدآسا از بین رفت،

and the Argonauts were free to travel home.

و آرگونات ها آزاد شدند تا به خانه بازگردند.

This story, first recorded in roughly 700 BCE,

این داستان که اولین بار در حدود ۷۰۰ سال پیش از میلاد ثبت شد،

raises some familiar anxieties about artificial intelligence—

نگرانی های آشنایی در مورد هوش مصنوعی برانگیخت --

and even provides an ancient blueprint for science fiction.

و حتی طرح کلی باستانی برای داستانهای علمی تخیلی فراهم ساخت.

But according to historians, ancient robots were more than just myths.

اما بنا به گفته مورخان،روبات های باستانی بیش از فقط یک افسانه بودند.

By the 4th century BCE,

تا قرن چهارم پیش از میلاد،

Greek engineers began making actual automatons

مهندسان یونانی شروع به ساخت آدم ماشینی واقعی

including robotic servants and flying models of birds.

از جمله خدمتکاران روباتی و مدل های پرواز پرندگان کردند.

None of these creations were as famous as Talos,

هیچ یک از این آثار به اندازه تالوس معروف نبودند،

who appeared on Greek coins, vase paintings, public frescoes,

که روی سکه های یونانی، نقاشی گلدان، نقاشی آبرنگ عمومی،

and in theatrical performances.

و در نمایش های تئاتر ظاهر شوند.

Even 2,500 years ago,

حتی ۲۵۰۰ سال پیش،

Greeks had already begun to investigate the uncertain line

یونانیان در حال حاضر شروع به تحقیق درباره مرز غیرقطعی

between human and machine.

میان انسان و ماشین کرده اند.

And like many modern myths about artificial intelligence,

و همانند بسیاری از افسانه های مدرن در مورد هوش مصنوعی،

Talos’ tale is as much about his robotic heart as it is about his robotic brain.

قصه تالوس، همان قدر که در مورد مغز روباتیک اوست، به اندازه قلب روباتیک او نیز هست.

Illustrating the demise of Talos on a vase of the fifth century BCE,

مصور مرگ تالوس در گلدانی از قرن پنجم پیش از میلاد،

one painter captured the dying automaton’s despair

توسط یک نقاش، نومیدی یک آدم آهنی در حال مرگ را

with a tear rolling down his bronze cheek.

با قطره اشکی که از گونه برنزینش می غلطید، ثبت شده است.