Why is Vermeer's "Girl with the Pearl Earring" considered a masterpiece? - James Earle

چرا نقاشی «دختری با گوشواره مروارید» ورمیر یک شاهکار است؟ - جیمز ارل

Translator: hassan qodusi Reviewer: soheila Jafari

Is she turning towards you or away from you?

آیا او به شما رو می‌کند یا از شما رو می‌گرداند؟

No one can agree.

با اطمینان نمی‌شود گفت.

She's the mysterious subject of Dutch master Johannes Vermeer's

او موضوع نقاشی اسرارآمیزی است اثر نقاش هلندی یوهانس فرمیر

"Girl with the Pearl Earring,"

با نام «دختری با گوشواره‌ی مروارید».

a painting often referred to as the 'Mona Lisa of the North.'

نقاشی‌ای که معمولاً به عنوان «مونالیزای شمال» یاد می‌شود.

Belonging to a Dutch style of idealized, sometimes overly expressive paintings

و متعلق است به سبکی هلندی از نقاشی‌های ایده‌آل‌نما و گاهی کاملاً احساسی

known as tronies,

معروف به «ترونی»،

the "Girl with the Pearl Earring" has the allure

«دختری با گوشواره مروارید» جذابیت‌ها

and subtlety characteristic of Vermeer's work.

و ویژگی‌های باریک‌بینی کارهای «ورمیر» را داراست.

But this painting stands apart from the quiet narrative scenes

اما این نقاشی از دیگر تصاویرِ قصه‌وارِ خاموش سواست

that we observe from afar in many of Vermeer's paintings.

که از دور در دیگر نقاشی‌های ورمیر مشاهده می‌کنیم.

A girl reading a letter.

دختری که نامه می‌خواند.

A piano lesson.

درس پیانو.

A portrait artist at work.

نقاش چهره هنگام کار.

These paintings give us a sense of intimacy while retaining their distance,

این نقاشی‌ها به ما حس نزدیکی و همزمان دور بودن از آن‌ها را می‌دهند،

a drawn curtain often emphasizes the separation.

یک پرده‌ی کشیده معمولاً بر جدایی تأکید می‌کند.

We can witness a milkmaid serenely pouring a bowl of milk,

می‌توانیم شاهد یک خدمتکار باشیم که با آرامش کاسه‌ای شیر می‌ریزد،

but that milk isn't for us.

اما آن شیر برای ما نیست.

We're only onlookers.

ما تنها تماشاگر هستیم.

The studied composition in Vermeer's paintings

ترکیبی که در نقاشی‌های ورمیر مطالعه شده

invokes a balanced harmony.

بیانگر یک هماهنگی متوازن است.

With the checkered floor in many of his works,

با کف‌پوش شطرنجی در بیشتر کارهایش،

Vermeer demonstrates his command of perspective and foreshortening.

ورمیر قصد دورنمایی و کوته‌نمایی‌اش را نشان می‌دهد.

That's a technique that uses distortion

فنی که از انحراف استفاده می‌کند

to give the illusion of an object receding into the distance.

که توهم عقب رفتن شئ را به بیننده بدهد.

Other elements, like sight lines, mirrors, and light sources

عناصر دیگر، مانند خطوط دید، آینه‌ها،‌ و منابع نور

describe the moment through space and position.

بیانگر آن لحظه در فضا و مکان هستند.

The woman reading a letter by an open window

زنی که در کنار پنجره‌ای باز نامه می‌خواند

is precisely placed so the window can reflect her image back to the viewer.

دقیقاً جایی قرار گرفته که پنجره بتواند تصویرش را به بیننده منعکس کند.

Vermeer would even hide the leg of an easel for the sake of composition.

ورمیر حتی پایه‌ای از یک سه‌پایه را به خاطر ترکیب‌بندی پنهان کرده است.

The absence of these very elements brings the "Girl with the Pearl Earring" to life.

نبود این عنصرها «دختری با گوشواره مروارید» را زنده کرده است.

Vermeer's treatment of light and shadow, or chiaroscuro,

برخورد ورمیر با نور و سایه، یا سیاه‌قلم،

uses a dark, flat background to further spotlight her three-dimensionality.

از پس‌زمینه‌ای تاریک و یکدست برای تمرکز بر نمای سه‌بعدی دختر استفاده می‌کند.

Instead of being like a set piece in a theatrical narrative scene,

به جای بودن در ترکیبی به شکل یک منظره‌ی قصه‌وار و تئاترگونه

she becomes a psychological subject.

او به موضوعی از روانشناسی تبدیل می‌شود.

Her eye contact and slightly parted lips, as if she is about to say something,

ارتباط چشمی و لب‌های تقریباً جدا از هم او که انگار قصد گفتن چیزی را دارد،

draw us into her gaze.

ما را به خیره‌شدن وامی‌دارد.

Traditional subjects of portraiture were often nobility or religious figures.

موضوعات رایج تصویرگری آن زمان افراد برجسته و صورت‌های مذهبی بودند.

So why was Vermeer painting an anonymous girl?

پس چرا نقاشی ورمیر از یک دختر ناشناس است؟

In the 17th century, the city of Delft, like the Netherlands in general,

در قرن هفدهم، شهر دلفت، مثل همه‌جای هلند،

had turned against ruling aristocracy and the Catholic church.

به ضدیت با حکومت اشراف و کلیسای کاتولیک پرداخت.

After eight decades of rebellion against Spanish power,

بعد از هشت دهه مبارزه با قدرت اسپانیا،

the Dutch came to favor the idea of self-rule and a political republic.

هلند به ایده‌ی خودمختاری و جمهوری سیاسی دست پیدا کرد.

Cities like Delft were unsupervised by kings or bishops,

شهرهایی مثل دلفت دیگر تحت کنترل پادشاهان یا اسقف‌ها نبودند،

so many artists like Vermeer were left without traditional patrons.

پس خیلی از هنرمندان همچون ورمیر مشتری‌های رایج خود را از دست دادند.

Fortunately, business innovation

خوشبختانه، نوآوری در کسب و کار

spearheaded by the Dutch East India Company

پیشه‌ی «کمپانی هند شرقی هلند» شد

transformed the economic landscape in the Netherlands.

و چشم‌انداز اقتصادی هلند را دگرگون کرد.

It created a merchant class and new type of patron.

این امر طبقه‌ی جدیدی از بازرگانان و نوع جدید از مشتری را پدید آورد.

Wishing to be represented in the paintings they financed,

این تاجرها که می‌خواستند در نقاشی‌هایی که سفارش می‌دهند وجود داشته باشند

these merchants preferred middle class subjects

موضوعات طبقه‌ی متوسط را می‌پسندیدند

depicted in spaces that looked like their own homes

با طرح‌هایی در فضایی که شبیه خانه‌ی خودشان باشد

surrounded by familiar objects.

و موضوعات مشابهی در پیرامون آن.

The maps that appear in Vermeer's paintings, for example,

برای مثال،‌ نقشه‌هایی که در نقاشی‌های ورمیر آمده

were considered fashionable and worldly

از نظر طبقه‌ی تاجران در دورانی که «عصر طلایی هلند» نامیده شده،

by the merchant class of what is known as the Dutch Golden Age.

جهانی و مد روز تلقی می‌شدند.

The oriental turban worn by the "Girl with the Pearl Earring"

همچنین دستاری که «دختری با گوشواره مروارید» سر کرده

also emphasizes the worldliness of the merchant class,

به دنیادوستی طبقه‌ی بازرگانان اشاره دارد،

and the pearl itself, a symbol of wealth, is actually an exaggeration.

و خود مروارید که نمادی از ثروت است، کاملاً اغراق شده.

Vermeer couldn't have afforded a real pearl of its size.

ورمیر توان مالی خریدن یک مروارید واقعی را نداشت.

It was likely just a glass or tin drop varnished to look like a pearl.

این احتمالاً تنها تیله‌ای از شیشه یا قلع بوده که شبیه مروارید آبکاری شده.

This mirage of wealth is mirrored in the painting itself.

این سراب ثروت در خود نقاشی هم بازتاب یافته.

In greater context, the pearl appears round and heavy,

در نمایی بزرگتر، مروارید سنگین و گرد نقاشی شده،

but a detailed view shows that it's just a floating smudge of paint.

اما در نمایی جزئی‌تر معلوم می‌شود که این تنها لکه‌ای رنگ شناور است.

Upon close inspection, we are reminded of Vermeer's power as an illusion maker.

با بررسی دقیق، متوجه قدرت ورمیر در ساختن خطای دید می‌شویم.

While we may never know the real identity of the "Girl with the Pearl Earring,"

در حالی‌که شاید هرگز به هویت واقعی «دختری با گوشواره مروارید» پی نبریم،

we can engage with her portrait in a way that is unforgettable.

اما می‌توانیم با تصویر فراموش‌نشدنی او ارتباط برقرار کنیم.

As she hangs in her permanent home in the Mauritshuis Museum in The Hague,

درحالی‌که او در خانه‌ی دائمی‌اش در موزه‌ی موریتسهوس در هگ (غرب هلند) قرار دارد،

her presence is simultaneously penetrating and subtle.

رفتارش همزمان نافذ و لطیف است.

In her enigmatic way, she represents the birth of a modern perspective

او با ظاهر مبهمی که گرفته، بیانگر تولد دیدگاه نوینی است

on economics, politics, and love.

در اقتصاد، سیاست و عشق.