The Japanese myth of the trickster raccoon - Iseult Gillespie

Translator: Ali Sharifi Reviewer: Sadegh Zabihi

On the dusty roads of a small village,

در جاده‌های خاکی یک روستای کوچک،

a travelling salesman was having difficulty selling his wares.

فروشنده‌ای دوره گرد برای فروش اجناس خود با مشکل مواجه بود.

He’d recently traversed the region just a few weeks ago,

همین چند هفته پیش این منطقه را پیموده بود،

and most of the villagers had already seen his supply.

و بیشتر روستائیان، به تازگی اجناس او را دیده بودند،

So he wandered the outskirts of the town

بنابراین او به امید یافتن مشتریان جدید

in the hopes of finding some new customers.

در حومه شهر سرگردان شد.

Unfortunately, the road was largely deserted,

متأسفانه جاده خیلی خلوت بود،

and the salesman was about to turn back,

و فروشنده خواست تا برگردد،

when he heard a high-pitched yelp coming from the edge of the forest.

اما صدای جیغ بلندی از حاشیه جنگل شنید.

Following the screams to their source, he discovered a trapped tanuki.

به دنبال صدا رفت و یک تانوکی را در دام دید

While these racoon-like creatures were known for their wily ways,

اگرچه این جانورِ شبیه راکون به حیله‌گری شهره است،

this one appeared terrified and powerless.

اما این یکی به نظر ناتوان و وحشت‌زده بود.

The salesman freed the struggling creature,

فروشنده جانور در حال تقلا را رها کرد،

but before he could tend to its wounds, it bolted into the undergrowth.

اما قبل از اینکه بتواند زخمهایش را مداوا کند

به بین شاخه‌ها و بوته‌ها رفت.

The next day, he set off on his usual route.

فروشنده فردا دوباره در مسیر همیشگی راهی شد

As he trudged along, he spotted a discarded tea kettle.

درحالی که در مسیر خود می‌رفت یک قوری چای را دید که دور انداخته شده بود.

It was rusty and old— but perhaps he could sell it to the local monks.

کتری زنگ‌زده و قدیمی بود - اما شاید بتواند آن را به راهبان محلی بفروشد.

The salesman polished it until it sparkled and shone.

پس تمییزش کرد و جلا داد، تا از پاکی درخشید.

He carried the kettle to Morin-ji Temple and presented it to the solemn monks.

کتری را به معبد مورین-جی برد و به راهبان ارائه کرد.

His timing was perfect—

زمان مناسبی بود

they were in need of a large kettle for an important service,

آن‌ها برای مراسم مهمی به یک کتری بزرگ نیاز داشتند،

and purchased his pot for a handsome price.

و کتری او را به قیمت خوبی خریدند.

To open the ceremony, they began to pour cups of tea for each monk—

در شروع مراسم، آن‌ها برای هر راهب یک فنجان چای ریختند

but the kettle cooled too quickly.

اما کتری خیلی سریع سرد شد.

It had to be reheated often throughout the long service,

در طول مراسم طولانی که برگزار شد، کتری چندین بار گرم شد.

and when it was hot, it seemed to squirm in the pourer’s hand.

وقتي کتری گرم بود، به نظر می‌رسید که در دست کسی که چای می‌ریزد، تکان می‌خورد.

By the end of the ceremony, the monks felt cheated by their purchase,

در پایان مراسم، راهبان تصور کردند که فروشنده آن‌ها را فریب داده،

and called for the salesman to return and explain himself.

پس او را فراخواندند و خواستند توضیح بدهد.

The following morning, the salesman examined the pot,

صبح بعد، فروشنده آمد، و کتری را بررسی کرد

but he couldn’t find anything unusual about it.

اما او هیچ مورد غیرمعمولی در کتری نیافت.

Hoping a cup of tea would help them think,

به امید کشف موضوع، یک فنجان چای آماده کردند.

they set the kettle on the fire.

آن‌ها کتری را روی آتش گذاشتند.

Within moments, the metal began to sweat.

بعد از چند لحظه کتری عرق کرد،

Suddenly, it sprouted a scrubby tail, furry paws and pointed nose.

ناگهان یک دم عجیب، پنجه‌های پشمالو و بینی نوک تیز از کتری بیرون زد.

With a yelp, the salesman recognized the tanuki he’d freed.

فروشنده با اضطراب تانوکی را که آزاد کرده بود شناخت.

The salesman was shocked.

فروشنده شوکه شد.

He’d heard tales of shape-shifting tanuki

او داستان‌هایی از تغییر شکل تانوکی‌ها

who transformed by pulling on their testicles.

در اثر فشار به بیضه‌هایشان شنیده بود.

But they were usually troublesome tricksters,

اما آن‌ها معمولا به حقه‌بازی، و شیادی شهره بودند،

who played embarrassing pranks on travellers,

با مسافران شوخی‌های زننده انجام می‌دادند،

or made it rain money that later dissolved into leaves.

یا باران پول درست می‌کردند که درنهایت تبدیل به برگ می‌شدند.

Some people even placed tanuki statues outside their homes and businesses

برخی از مردم حتی مجسمه های تانوکی را بیرون از خانه و محل کار خود قرار دادند

to trick potential pranksters into taking their antics elsewhere.

تا تانوکی‌ها را فریب بدهند، و آن‌ها شوخی‌های خود را به جای دیگری ببرند.

However, this tanuki only smiled sweetly.

بااین حال، این تانوکی فقط لبخند شیرینی زد.

Why had he chosen this unsuspecting form?

دلیل انتخاب این شکل عجیب چه بود؟

The tanuki explained that he wanted to repay the salesman’s kindness.

تانوکی گفت که فقط می‌خواسته محبت فروشنده را جبران کند.

However, he’d grown too hot as a tea kettle,

اما وقتی به عنوان یک کتری چای خیلی داغ شده بود،

and didn’t like being burned, scrubbed, or polished.

دوست نداشت بسوزد یا سابیده و صیقل داده شود

The monk and salesman laughed, both impressed by this honourable trickster.

راهب و فروشنده خندیدند و هر دو تحت تأثیر این حقه باز محترم قرار گرفتند.

From that day on, the tanuki became an esteemed guest of the temple.

ازآن پس تانوکی میهمان مورد احترام معبد شد.

He could frequently be found telling tales and performing tricks

او اغلب درحال قصه‌گویی و شیرین‌کاری بود

that amused even the most serious monks.

و حتی جدی‌ترین راهبان را سرگرم می‌کرد.

Villagers came from far away to see the temple tanuki,

روستائیان از راه دور برای دیدن تانوکی معبد می‌آمدند،

and the salesman visited often to share tea made from an entirely normal kettle.

و فروشنده هم گاهی برای نوشیدن چای سر می‌زد که با یک کتری کاملاً معمولی درست شده بود.