The psychology of post-traumatic stress disorder - Joelle Rabow Maletis

Translator: Hamed Hadji Reviewer: sadegh zabihi

Many of us will experience some kind of trauma during our lifetime.

Sometimes, we escape with no long-term effects.

But for millions of us, those experiences linger,

causing symptoms like flashbacks,

nightmares,

بسیاری از ما در طول زندگی نوعی ضربه عاطفی را تجربه می‌کنیم.

and negative thoughts that interfere with everyday life.

This phenomenon, called post-traumatic stress disorder,

گاهی اوقات از آن بدون اثرات طولانی مدت فرار می‌کنیم.

or PTSD,

اما تاثیر آن بر روی میلیون‌ها نفر از ما خواهد ماند،

isn’t a personal failing;

rather, it’s a treatable malfunction of certain biological mechanisms

که اثراتی برجای می‌گذارد مانند یادآوری آن اتفاق،

کابوس،

that allow us to cope with dangerous experiences.

و افکار منفی که زندگی روزمره ما را مختل می‌کند.

این پدیده، که اختلال «استرس پس از سانحه»

To understand PTSD,

we first need to understand how the brain processes a wide range of ordeals,

یا PTSD نام دارد،

یک نقص فردی نیست؛

بلکه یک اختلال بیولوژیکی قابل درمان است

including the death of a loved one,

domestic violence,

که به ما کمک می‌کند از عهده تجربیات خطرناک بربیاییم.

injury or illness,

abuse,

rape,

war,

برای درک PTSD،

car accidents,

باید بفهمیم مغز چطور طیف وسیعی از سختی‌ها را پردازش می‌کند،

and natural disasters.

These events can bring on feelings of danger and helplessness,

مانند مرگ عزیزانمان،

which activate the brain’s alarm system,

خشونت خانگی،

known as the “fight-flight-freeze” response.

مصدومیت یا بیماری،

بد رفتاری،

When this alarm sounds,

تجاوز،

جنگ،

the hypothalamic, pituitary, and adrenal systems,

تصادفات،

و بلایای طبیعی.

این‌ها می‌توانند احساس خطر و درماندگی را بوجود بیاورند،

known as the HPA axis,

work together to send signals to the autonomic nervous system.

که زنگ خطر مغز را بصدا درمی‌آورد،

و به آن پاسخ «جنگ یا گریز» می‌گویند.

That’s the network that communicates with adrenal glands and internal organs

وقتی زنگ به صدا درمی‌آید،

to help regulate functions like heart rate,

سیستم هیپوتالامیک، هیپوفیز و آدرنالین،

digestion, and respiration.

که به اسم HPA شناخته می شود،

These signals start a chemical cascade

با هم کار می‌کنند و سیگنال‌هایی به عصب پاراسمپاتیک می‌فرستند.

that floods the body with several different stress hormones,

این شبکه‌ای است که با اعضای داخلی و غده فوق‌کلیه ارتباط برقرار می‌کند

causing physiological changes that prepare the body to defend itself.

تا عملکردهایی مثل ضربان قلب،

Our heart rate speeds up,

breathing quickens,

گوارش،

و تنفس را تنظیم کنند.

and muscles tense.

این سیگنال‌ها یک سری فرآیند شیمیای را آغاز می‌کند

Even after a crisis is over,

که بدن را پر از چندین هورمون استرس مختلف می‌کنند،

escalated levels of stress hormones may last for days,

این تغییرات فیزیولوژیکی بدن را برای دفاع از خود آماده می‌کند.

contributing to jittery feelings,

nightmares,

and other symptoms.

ضربان قلبمان بالا می‌رود،

For most people, these experiences disappear within a few days to two weeks

تنفس تندتر می‌شود،

و عضلات منقبض می‌شوند.

حتی وقتی که یک بحران تمام می‌شود،

as their hormone levels stabilize.

میزان هورمون‌های افزایش یافته استرس تا چندیدن روز باقی می‌مانند،

But a small percentage of those who experience trauma

که باعث احساس دلهره،

have persistent problems

کابوس،

—sometimes vanishing temporarily only to resurface months later.

و دیگرعلاثم می‌شود.

برای بیشتر افراد این تجربیات طی چند روز تا دو هفته از بین می‌رود

We don’t completely understand what’s happening in the brain,

هنگامی که سطح هورمون ثابت شود.

but one theory is that the stress hormone cortisol

اما درصد کمی که ضربه شدیدی تجربه کرده‌اند

may be continuously activating the “fight-flight-freeze” response

مشکلات طولانی‌تری دارند

-- گاهی موقتاً از بین می‌روند و ماه‌ها بعد باز می‌گردند.

while reducing overall brain functioning, leading to a number of negative symptoms.

ما به درستی نمی‌دانیم چه اتفاقی در مغز رخ می‌دهد،

These symptoms often fall into four categories:

اما یک نظریه این است که هورمون استرس کورتیزول

intrusive thoughts, like dreams and flashbacks,

دائما پاسخ گریز یا فرار را فعال می‌کند،

avoiding reminders of the trauma,

negative thoughts and feelings, like fear, anger, and guilt,

و عملکرد کلی مغز را کاهش داده و منجر به علائم منفی می‌شود.

and “reactive” symptoms like irritability and difficulty sleeping.

این علائم معمولا چهار دسته هستند:

افکار مزاحم، مانند رویاها یا فلش بک،

Not everyone has all these symptoms,

or experiences them to the same extent and intensity.

اجتناب از یادآوری ضربه عاطفی،

افکار و احساسات منفی مانند ترس، عصبانیت، گناه،

When problems last more than a month, PTSD is often diagnosed.

و علائم «واکنش‌گر» مانند پرخاشگری و اختلال در خواب.

Genetics,

on-going overwhelming stress,

and many risk factors like preexisting mental illnesses

تمام این علائم در همه افراد دیده نمی‌شود،

و در همه به یک شدت و اندازه نیست.

or lack of emotional support,

likely play a role in determining who will experience PTSD.

وقتی این مشکلات بیش از یک ماه باقی بمانند، معمولا PTSD تشخیص داده می‌شود.

But the underlying cause is still a medical mystery.

ژنتیک،

استرس مداوم و زیاد،

و عوامل خطر دیگری مانند بیماری‌های روانی قبلی

A major challenge of coping with PTSD is sensitivity to triggers,

یا فقدان حمایت عاطفی،

می‌توانند در تجربه کردن PTSD نقش داشته باشند.

physical and emotional stimuli

that the brain associates with the original trauma.

اما دلیل اصلی آن همچنان یک راز پزشکی است.

These can be everyday sensations that aren’t inherently dangerous

چالش بزرگ مقابله با PTSD حساسیت به محرک‌ها است،

but prompt powerful physical and emotional reactions.

For example, the smell of a campfire

محرک‌های فیزیکی و احساسی

could evoke the memory of being trapped in a burning house.

که مغز را با شوک احساسی اصلی درگیر می‌کند.

این‌ها می‌توانند احساسات روزمره باشند که ذاتا خطرناک نیستند

For someone with PTSD,

that memory activates the same neurochemical cascade

اما عکس‌العمل‌های فیزیکی و عاطفی قوی را منجر می‌شوند.

as the original event.

مثلا، بوی آتش

That then stirs up the same feelings of panic and helplessness

می‌تواند خاطره به دام افتادن در یک خانه در حال سوختن را تداعی کند.

as if they’re experiencing the trauma all over again.

برای کسی که مبتلا به PTSD است

Trying to avoid these triggers, which are sometimes unpredictable,

آن خاطره نرون‌های شیمیایی را

همانند حادثه اصلی فعال می کند.

can lead to isolation.

که متعاقباً همان احساس ترس و درماندگی را برمی‌انگیزد

That can leave people feeling invalidated,

ignored,

or misunderstood,

انگار که همان حادثه دوباره اتفاق افتاده است.

like a pause button has been pushed on their lives

while the rest of the world continues around them.

دوری کردن از این محرک‌ها که گاهی غیر قابل پیش‌بینی هستند،

But, there are options.

می‌تواند باعث انزوای فرد شود.

If you think you might be suffering from PTSD,

که باعث می‌شود فرد احساس ناامنی،

the first step is an evaluation with a mental health professional

نادیده گرفته شدن،

یا درک نشدن داشته باشد،

مثل اینکه هنگامی که باقی دنیا در حال حرکت است

who can direct you towards the many resources available.

دکمه توقفی در زندگی آنها زده شده است.

Psychotherapy can be very effective for PTSD,

اما، گزینه‌هایی نیز وجود دارند،

helping patients better understand their triggers.

اگر فکر می کنید دچار PTSD شده‌اید،

And certain medications can make symptoms more manageable,

اولین قدم ارزیابی شما توسط یک متخصص بهداشت روانی است

as can self- care practices, like mindfulness and regular exercise.

که می‌تواند شما را به سوی منابع موجود هدایت کند.

روان درمانگری نیز می‌تواند برای PTSD موثر باشد،

What if you notice signs of PTSD in a friend or family member?

که به بیماران کمک می‌کند محرک‌هایشان را بهتر درک کنند.

Social support, acceptance, and empathy are key to helping and recovery.

و بعضی داروها مدیریت کردن علاثم بیماری را راحت‌تر می‌کنند،

Let them know you believe their account of what they’re experiencing,

و همچنین تمرین‌های مراقبت از خود مثل تمرکز ذهنی و ورزش منظم.

and that you don’t blame them for their reactions.

اگر نشانه‌های PTSD را در یک دوست یا عضو خانواده مشاهده کردید چطور؟

If they’re open to it,

encourage them to seek evaluation and treatment.

حمایت اجتماعی، پذیرش و همدلی کلیدی برای کمک و بهبود است.

PTSD has been called “the hidden wound”

because it comes without outward physical signs.

بگذارید بدانند شما شرایط آنها را از آنچه تجربه می‌کنند درک می‌کنید،

But even if it’s an invisible disorder, it doesn’t have to be a silent one.

و آنها را بخاطر عکس‌العمل‌هایشان سرزنش نمی‌کنید.

اگر پذیرا هستند،

آنها را برای درمان و آزمایش تشویق کنید.

PTSD را «زخم پنهان» نامیده‌اند

چون بدون علائم ظاهری و فیزیکی آغاز می‌شود.

اما حتی اگر یک اختلال پنهان باشد، دلیل نمی‌شود که یک اختلال آرام باشد.