Why bats don't get sick - Arinjay Banerjee

Translator: sadegh vn Reviewer: Leila Ataei

If this bat were a human, she'd be in deep trouble.

اگر این خفاش انسان بود دچار مشکلات بسیار سختی می‌شد.

She’s infected with several deadly viruses,

including ones that cause rabies, SARS, and Ebola.

هاری، سارس (نشانگان تنفسی حاد) و ابولا مبتلا شده است.

But while her diagnosis would be lethal for other mammals,

اما در حالی که تشخیص این موارد در سایر پستانداران مرگبار است،

this winged wonder is totally unfazed.

این شگفت انگیز بالدار کاملا خونسرد است.

In fact, she may even spend the next 30 years living

در واقع،او ممکن است حتی ۳۰ سال آینده را هم با همین شرایط بگذراند

as if this were totally normal– because for bats, it is.

که انگار شرایطش کاملا طبیعی است ـــ زیرا او خفاش است برای همین این‌چنین است.

So what’s protecting her from these dangerous infections?

پس چه چیزی از او در مقابل این بیماری‌های عفونی محافظت می‌کند؟

To answer this question, we first need to understand

برای پاسخ به این سؤال اول باید

the relationship between viruses and their hosts.

از ارتباط بین ویروس‌ها و میزبان‌هایشان سر در بیاوریم.

Every virus has evolved to infect specific species within a class of creatures.

هر ویروس برای آلوده کردن گونه خاصی از طبقه موجودات تکامل یافته است.

This is why humans are unlikely to be infected by plant viruses,

به همین دلیل بعید است انسان به ویروس‌های گیاهی مبتلا شود،

and why bees don’t catch the flu.

و اینکه زنبور‌های عسل آنفولانزا بگیرند.

However, viruses do sometimes jump across closely related species

اگرچه گاهی اوقات ویروس‌ها به سراغ گونه‌های مرتبط نزدیک‌تر به خود می‌روند

And because the new host has no established immune defenses,

و برای اینکه دستگاه ایمنی میزبان جدید برای دفاع در مقابل آن برنامه‌ای ندارد،

the unknown virus presents a potentially lethal challenge.

این ویروس ناشناخته چالشی بالقوه کشنده است.

This is actually bad news for the virus as well.

این در واقع خبر بدی برای ویروس هم است.

Their ideal host provides a steady stream of resources

میزبان ایده‌آل آن‌ها جریان مداومی از منابع را برایشان فراهم کرده

and comes into contact with new parties to infect—

و آن‌ها را با بخش‌های جدید برای آلوده کردن مرتبط می‌سازد ـــ

two criteria that are best met by living hosts.

دو معیار که میزبان‌های زنده به بهترین شکل آن را برآورده می‌کنند.

All this to say that successful viruses

همه این‌ها می‌خواهند به ما بگویند که ویروس‌های موفق

don’t typically evolve adaptations that kill their hosts—

معمولا برای کشتن میزبان‌هایشان سازگاری پیدا نمی‌کنند ــــ

including the viruses that have infected our flying friend.

مانند ویروس‌هایی که دوست پرنده ما را آلوده کردند.

The deadly effects of these viruses aren’t caused by the pathogens directly,

اثرات مرگبار این ویروس‌ها به طور مستقیم به دلیل عوامل بیماری‌زا نیست

but rather, by their host’s uncontrolled immune response.

بلکه ناشی از واکنش کنترل نشده میزبان آن‌هاست.

Infections like Ebola or certain types of flu have evolved

عفونت‌هایی مثل ابولا و گونه خاصی از آنفولانزا

to strain the immune system of their mammalian host

سیستم ایمنی میزبان پستاندار خود را با قرار دادن در شرایط سخت

by sending it into overdrive.

تحت فشار قرار می‌دهند.

The body sends hordes of white blood cells,

بدن گروه‌های فراوانی از گلبول‌های سفید،

antibodies and inflammatory molecules to kill the foreign invader.

پادتن‌ها و سلول‌های التهابی را برای کشتن مهاجم خارجی ارسال می‌کند.

But if the infection has progressed to high enough levels,

اما اگر عفونت بسیار زیاد پیشرفت کند،

an assault by the immune system can lead to serious tissue damage.

حمله توسط دستگاه ایمنی می‌تواند به آسیب جدی بافتی بیانجامد.

In particularly virulent cases, this damage can be lethal.

که به ویژه در موارد بدخیم این آسیب می‌تواند کشنده باشد.

And even when it’s not,

و حتی وقتی خطر جانی ندارد

the site is left vulnerable to secondary infection.

این قسمت در برابر عفونت ثانویه آسیب‌پذیر است.

But unlike other mammals,

اما برخلاف سایر پستانداران،

bats have been in an evolutionary arms race with these viruses for millennia,

هزاران سال است که خفاش‌ها با این ویروس‌ها در یک رقابت تسلیحاتی تکاملی هستند

and they’ve adapted to limit this kind of self-damage.

و برای محدود کردن این نوع از آسیب به خود سازگاری یافته‌اند.

Their immune system has a very low inflammatory response;

سیستم ایمنی آن‌ها دارای پاسخ التهابی بسیار پایینی است.

an adaptation likely developed alongside the other trait

احتمالا در کنار ویژگی‌های خود سازگاری خاصی تکامل یافته باشد که

that sets them apart from other mammals: self-powered flight.

آن‌ها را از سایر پستانداران متمایز می‌کند: پرواز خودکار.

This energy-intensive process can raise a bat’s body temperature to over 40ºC.

این فرایند پر انرژی می‌تواند دمای بدن خفاش را تا بیش از ۴۰ درجه سانتی گراد برساند.

Such a high metabolic rate comes at a cost;

چنین نرخ متابولیسم بالایی هزینه دارد

flight produces waste molecules called Reactive Oxygen Species

پرواز باعث تولید بقایای مولکولی به نام گونه‌های فعال اکسیژن می‌شود

that damage and break off fragments of DNA.

که به DNA آسیب زده و آن را برش می‌دهد.

In other mammals, this loose DNA

در سایر پستانداران، این DNA بی‌قاعده

would be attacked by the immune system as a foreign invader.

ممکن است تحت عنوان مهاجم خارجی توسط دستگاه ایمنی مورد حمله قرار بگیرد.

But if bats produce these molecules as often as researchers believe,

اما اگر خفاش‌ها همانگونه که محققان معتقدند این مولکول‌ها را تولید کنند،

they may have evolved a dampened immune response

ممکن است در برابر DNA آسیب دیده خود

to their own damaged DNA.

پاسخ ایمنی ضعیفی ایجاد کنند.

In fact, certain genes associated with sensing broken DNA

در واقع، برخی از ژن‌های خاص مرتبط با تشخیص DNA شکسته

and deploying inflammatory molecules are absent from the bat genome.

و انتشار مولکول‌های التهابی در ژنوم خفاش وجود ندارد.

The result is a controlled low-level inflammatory response

نتیجه، یک واکنش التهابی بسیار ضعیف و کنترل شده است

that allows bats to coexist with the viruses in their systems.

که به خفاش‌ها اجازه می‌دهد در سیستم خود با ویروس‌ها همزیستی کنند.

Even more impressive,

چیزی که بیشتر مورد توجه است

bats are able to host these viruses for decades

این است که خفاش‌ها می‌توانند برای چندین دهه

without any negative health consequences.

بدون هیچگونه پیامد‌های منفی سلامتی میزبان این ویروس‌ها باشند.

According to a 2013 study, bats have evolved efficient repair genes

بر اساس مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ خفاش‌ها ژن‌های ترمیم کننده کارامدی برای

to counteract the frequent DNA damage they sustain.

مقابله با آسیب دیدن مکرر DNA ایجاد کرده‌اند.

These repair genes may also contribute to their long lives.

این ژن‌های ترمیم کننده ممکن است به طول عمر آن‌ها هم کمک کند.

Animal chromosomes end with a DNA sequence called a telomere.

کروموزوم‌های جانوری با یک توالی DNA به نام تلومر پایان می‌یابد.

These sequences shorten over time in a process

این توالی‌ها در طول زمان در فرایندی کوتاه می‌شوند

that many believe contributes to cell aging.

که بسیاری معتقدند که به پیری سلول‌ها کمک می‌کنند.

But bat telomeres shorten much more slowly than their mammalian cousins—

اما تلومر‌های خفاش‌ها بسیار کند‌تر از خویشاوندان پستاندارش کوتاه می‌شوند ــــ

granting them lifespans as long as 41 years.

که طول عمر آن‌ها را تا ۴۱ سال می‌رساند.

Of course, bats aren’t totally invincible to disease,

البته، خفاش‌ها کاملا هم در مقابل بیماری‌ها شکست‌ناپذیر نیستند،

whether caused by bacteria, unfamiliar viruses, or even fungi.

چه ناشی از باکتری‌ها، ویروس‌های نو‌ظهور و یا حتی قارچ‌ها باشد.

Bat populations have been ravaged by a fungal infection

جمعیت خفاش‌ها توسط یک عفونت قارچی به نام سندروم بینی سفید

called white-nose syndrome,

در حال انقراض است

which can fatally disrupt hibernation and deteriorate wing tissue.

که می‌تواند به طرز کشنده‌ای خواب زمستانی را مختل کرده و بافت بال‌ها را فرسوده کند.

These conditions prevent bats from performing critical roles

این شرایط باعث می‌شوند تا خفاش‌ها نقش مهم خود را

in their ecosystems, like helping with pollination and seed dispersal,

در اکوسیستم ایفا نکنند مانند کمک به گرده افشانی و پراکندگی بذر

and consuming pests and insects.

و خوردن آفات و حشرات.

To protect these animals from harm, and ourselves from infection,

برای محافظت از این حیوانات از آسیب دیدن و خودمان از بیماری‌های عفونی،

humans need to stop encroaching on bat habitats and ecosystems.

بشر باید دست درازی به زیستگاه‌ها و اکوسیستم‌های خفاش‌ها را متوقف کند.

Hopefully, preserving these populations

امیدواریم با حفظ جمعیت خفاش‌ها

will allow scientists to better understand bats’ unique antiviral defense systems.

دانشمندان بتوانند سیستم‌های دفاعی ضدویروسی منحصر به فرد خفاش‌ها را بهتر درک کنند.

And maybe one day, this research will help our own viral immunity take flight.

و ممکن است یک روزی، این تحقیقات به افزایش ایمنی ویروسی بدن ما کمک کند.