Why should you read “Crime and Punishment”? - Alex Gendler

Translator: Javid Naseri Reviewer: Leila Ataei

What drives someone to kill in cold blood?

چه چیزی باعث می‌شود که شخص با خونسردی دست به قتل بزند؟

What goes through the murderer’s mind?

چه چیزی در ذهن قاتل می‌گذرد؟

And what kind of a society breeds such people?

و چه جامعه‌ای چنین اشخاصی را پرورش می‌دهد؟

Over 150 years ago

حدود ۱۵۰ سال ‍‍قبل

Fyodor Mikhailovich Dostoyevsky took these questions up

« فئودور میخایلویچ داستایوفسکی » این پرسش‌ها را

in what would become one of the best-known works of Russian literature:

در کتابی که به یکی از مشهورترین آثار ادبیات روسیه تبدیل شد، مطرح کرد:

"Crime and Punishment."

« جنایت و مکافات »

First serialized in a literary magazine in 1866,

اولین بار به صورت پاورقی در یک مجله ادبی در ۱۸۶۶ چاپ شد،

the novel tells the story of Rodion Romanovich Raskolnikov,

رمان، داستان « رودیان رومانوویچ راسکولنیکف » را روایت می‌کند

a young law student in Saint Petersburg.

دانشجوی جوان رشته حقوق در سنت‌پترزبورگ.

Raskolnikov lives in abject poverty,

راسکولنیکف در فقر مطلق زندگی می‌کند،

and at the start of the story has run out of funds to continue his studies.

و در آغاز داستان بودجه‌اش برای ادامه تحصیل تمام شده بود.

Letters from his rural home only add to his distress

نامه‌ها از خانه‌اش در روستایی فقط بر پریشانی او می‌افزاید،

when he realizes how much his mother and sister have sacrificed for his success.

هنگامی‌ که متوجه می‌شود که مادر و خواهرش چقدر برای موفقیت او فداکاری کرده‌اند.

Increasingly desperate

پس از فروش

after selling the last of his valuables to an elderly pawnbroker,

آخرین اشیای با ارزش خود به رباخواری پیر، بسیار درمانده می‌شود،

he resolves on a plan to murder and rob her.

برای قتل و دزدی از او نقشه‌ای می‌کشد.

But the impact of carrying out this unthinkable act

اما ثابت می‌شود تاثیر تحمل این عمل نابخردانه

proves to be more than he was prepared for.

از آمادگی او برای انجام این کار بیشتر است.

Though the novel is sometimes cited as one of the first psychological thrillers,

گرچه این رمان گاه به عنوان یکی از اولین آثار ترسناک روانشناختی ذکر می‌شود،

its scope reaches far beyond Raskolnikov’s inner turmoil.

دامنه آن فراتر از آشفتگی درونی راسکولنیکف است.

From dank taverns to dilapidated apartments

از میخانه‌های نمور گرفته تا آپارتمان‌های مخروبه

and claustrophobic police stations,

و ایستگاه‌های پلیس کلاستروفوبیک،

the underbelly of 19th century Saint Petersburg is brought to life

پوسته زیرین سنت‌پترزبورگ قرن نوزدهمی را توسط

by Dostoyevsky’s searing prose.

نثر غمگین داستایوفسکی زنده می‌کند.

We’re introduced to characters such as Marmeladov,

با شخصیت‌هایی مانند « مارملادوف » آشنا می‌شویم،

a miserable former official who has drank his family into ruin,

یک مقام سابق بدبخت که خانواده‌اش را با مستی، به ویرانی کشانده است،

and Svidrigailov, an unhinged and lecherous nobleman.

و « سویدریگالیوف »، نجیب‌زادهی شهوت‌پرست و روان‌پریش.

As Raskolnikov’s own family arrives in town,

وقتی خانواده خود راسکولنیکوف وارد شهر می‌شوند،

their moral innocence stands in stark contrast

معصومیت اخلاقی آن‌ها نسبت به فرومایگی اطرافیان آن‌ها

to the depravity of those around them,

تضادی آشکار دارد،

even as their fates grow increasingly intertwined.

حتی وقتی سرنوشت آن‌ها به طور فزاینده‌ای در هم تنیده می‌شود.

This bleak portrait of Russian society

این، تصویرغم‌زده‌ی روسیه

reflects the author’s own complex life experiences and evolving ideas.

بازتابی از تجربیات زندگی پیچیده نویسنده و ایده‌های مترقی او است.

As a young writer who left behind a promising military career,

به عنوان نویسنده جوانی که از یک حرفه نظامی آینده‌دار گذشته،

Fyodor had been attracted to ideas of socialism and reform,

فئودور به ایده‌های سوسیالیسم و اصلاحات جذب شده بود،

and joined a circle of intellectuals to discuss radical texts

و به گروهی از روشنفکران پیوست تا در مورد متون رادیکال

banned by the Imperial government.

که توسط دولت امپراطوری ممنوع شده بودند، بحث کند.

Upon exposure,

پس از لو رفتن

members of this group, including Dostoyevsky, were arrested.

اعضای این گروه، از جمله داستایوفسکی، بازداشت شدند.

Many were sentenced to death,

بسیاری به مرگ محکوم شدند، تا فقط

only to be subjected to a mock execution and last-minute pardon from the Tsar.

به صورت نمادین در معرض اعدام قرار گیرند و در لحظات آخر توسط تزار عفو شوند.

Dostoyevsky spent the next four years in a Siberian labor camp

داستایوفسکی چهار سال بعدی را در یک اردوگاه کار در سیبری گذراند،

before being released in 1854.

قبل از اینکه در ۱۸۵۴ آزاد شود.

The experience left him with a far more pessimistic view of social reform,

این تجربه او را به اصلاحات اجتماعی بسیار بدبین کرد،

and his focus shifted toward spiritual concerns.

و تمرکز او به سمت مسائل معنوی تغییر کرد.

In the 1864 novella "Notes from Underground,"

در ۱۸۶۴، در رمان «یادداشت‌های زیرزمینی»،

he expounded on his belief that utopian Western philosophies

او در مورد اعتقاد خود مبنی بر این که فلسفه‌های آرمان‌شهری غربی هرگز

could never satisfy the contradictory yearnings of the human soul.

نتوانسته آرزوهای متناقض روح انسان را برآورده کند، توضیح داد.

"Crime and Punishment" was conceived and completed the following year,

« جنایت و مکافات » در سال بعد

picking up on many of the same themes.

با وام گرفتن مضامینی مشابه، خلق و تکمیل شد.

In many ways,

در بسیاری جهات،

the novel follows a common narrative thread

رمان یک روایت مشترک را دنبال می‌کند جایی که

where a promising youth is seduced and corrupted by the dangers of urban life.

یک جوان آینده‌دار بواسطه خطرات زندگی شهری اغوا و فاسد می‌شود.

But its social critique cuts far deeper.

اما نقد اجتماعی آن بسیار عمیق‌تر می‌شود.

Raskolnikov rationalizes that his own advancement

این که راسكولنیكف دلیل پیشرفت خود را

at the cost of the exploitative pawnbroker’s death

به قیمت استفاده از مرگ رباخوار، توجیه می‌کند،

would be a net benefit to society.

منفعتی خالص برای جامعه خواهد بود.

In doing so,

با انجام این کار،

he echoes the doctrines of egoism and utilitarianism

او آموزه‌های خودخواهی و سودگرایی را تکرار می‌کند،

embraced by many of Dostoyevsky’s contemporary intellectuals.

که توسط بسیاری از روشنفکران هم‌عصر داستایوفسکی پذیرفته شد.

And in believing that his intelligence allows him to transcend moral taboos,

و با این باور که هوش او به او اجازه می‌دهد از تابوهای اخلاقی فراتر رود،

Raskolnikov cuts himself off from his own humanity.

راسكولنیكف خود را، از انسانیت خود جدا می‌كند.

Yet although the book is deeply concerned with morality,

با این حال، اگرچه این کتاب عمیقاً به اخلاق مربوط است،

"Crime and Punishment" never comes across as merely moralizing,

« جنایت و مکافات » هرگز با این حقیقت روبرو نمی‌شود که هر شخصیت صرفا با

with each character given their own distinctive and convincing voice.

صدا متمایز و متقاعدکننده خود، به نتیجه اخلاقی می‌رسد.

One of the most remarkable things about "Crime and Punishment"

یکی از نکته‌های قابل توجه در مورد « جنایت و مکافات »

is its ability to thrill

قابلیت به هیجان آوردن آن است،

despite the details of the central murder being revealed in the first act.

علی‌رغم این‌که جزئیات قتل اصلی در پرده اول افشا می‌شود.

Raskolnikov’s crime is clear.

جرم راسكولنیكف محرز است.

But it’s only through Dostoyevsky’s gripping account

اما این تنها با احتساب درک داستایوفسکی

of the ensuing social and psychological turmoil

از آشفتگی‌های روانی و اجتماعی است

that we learn the true nature of his punishment–

که ما ماهیت واقعی مکافات او

and the possibility of redemption.

و امکان رستگاری او را می‌آموزیم.