What is schizophrenia? - Anees Bahji

Translator: Leila Ataei Reviewer: ‌Behdad Khazaeli

Schizophrenia was first identified more than a century ago,

شیزوفرنی اولین بار یک قرن پیش شناسایی شد،

but we still don’t know its exact causes.

اما هنوز علل دقیق آن رانمی‌دانیم.

It remains one of the most misunderstood and stigmatized illnesses today.

مرضی بدنام که امروزه بیشترین سوءتفاهمات درباره آن وجود دارد.

So, let’s walk through what we do know— from symptoms to causes and treatments.

خب بیایید ببینیم درباره علائم و دلایل و درمان آن چه می‌دانیم.

Schizophrenia is considered a syndrome,

شیزوفرنی سندرم تلقی می‌شود،

which means it may encompass a number of related disorders

که شاید شماری از اختلالات مرتبط را در برگیرد که

that have similar symptoms but varying causes.

علائم مشابه‌ای دارند اما عللی متنوع دارند.

Every person with schizophrenia has slightly different symptoms,

علائم هر شخص مبتلا به شیزوفرنی اندکی متفاوت است،

and the first signs can be easy to miss— subtle personality changes, irritability,

و متوجه نخستین علائم نشدن آسان است-- تغییرات نامحسوس شخصیتی، کج خلقی،

or a gradual encroachment of unusual thoughts.

یا تجاوز تدریجی افکار غیرمعمول.

Patients are usually diagnosed after the onset of psychosis,

بیماران معمولاً بعد از شروع روان‌پریشی تشخیص داده می‌شوند،

which typically occurs in the late teens or early twenties for men

که عموماً در اواخر نوجوانی یا ابتدای دهه بیست سالگی برای مردان و اواخر

and the late twenties or early thirties for women.

دهه بیست سالگی و ابتدای سی سالگی برای زنان رخ می‌دهد.

A first psychotic episode can feature delusions, hallucinations,

از خصایص بخش نخست روان‌پریشی می‌توان به هذیان، توهمات و

and disordered speech and behavior.

اختلال در گفتار و رفتار اشاره کرد.

These are called positive symptoms,

این‌ها علائم مثبت هستند،

meaning they occur in people with schizophrenia

یعنی در افراد دچار شیزوفرنی اتفاق می‌افتند

but not in the general population.

اما نه در کل جمعیت آنها.

It’s a common misperception that people with schizophrenia

یک سوءبرداشت متداول درباره افراد شیزوفرنی

have multiple personalities,

داشتن تعدد شخصیتی است،

but these symptoms indicate a disruption of thought processes,

اما این نشانه‌ها دلالت بر نوعی خلل در فرایند فکری هستند تا

rather than the manifestation of another personality.

نشان دادن شخصیتی دیگری.

Schizophrenia also has negative symptoms,

شیزوفرنی علائم منفی نیز دارد،

these are qualities that are reduced in people with schizophrenia,

اینها ویژگی‌هایی هستند که در افراد دچار شیزوفرنی کاهش می‌‌یابد،

such as motivation, expression of emotion, or speech.

مانند انگیزه، ابراز احساسات یا گفتار.

There are cognitive symptoms as well, like difficulty concentrating,

علائم ادراکی هم هستند از جمله دشواری در تمرکز،

remembering information, and making decisions.

به خاطر آوردن اطلاعات و تصمیم‌ گیری.

So what causes the onset of psychosis?

خب چه چیز باعث شروع روان‌پریشی است؟

There likely isn’t one single cause, but a combination

احتمالاً فقط یک علت نیست بلکه ترکیبی از

of genetic and environmental risk factors that contribute.

عوامل خطر محیطی و ژنتیکی است که باعث آن می‌شوند.

Schizophrenia has some of the strongest genetic links of any psychiatric illness.

شیزوفرنی برخی از قویترین ارتباطات ژنتیکی از امراض روانپزشکی را داراست.

Though about 1% of people have schizophrenia,

گرچه تنها ۱% آدمها شیزوفرنی دارند،

children or siblings of people with schizophrenia are ten times likelier

بچه‌ها یا هم‌‌خونهای افراد دچار شیزوفرنی ۱۰ بار بیشتر احتمال دارد که

to develop the disease,

دچار این مرض شوند،

and an identical twin of someone with schizophrenia

و یک قل همسان فردی که شیزوفرنی دارد

has a 40% chance of being affected.

۴۰% احتمال مبتلا شدن دارد.

Often, immediate relatives of people with schizophrenia

اغلب، خویشاوندان نزدیک شخص مبتلا به شیزوفرنی

exhibit milder versions of traits associated with the disorder—

نسخه‌های ملایم‌تری از علائم منتسب به آن اختلال را بروز می‌دهند-

but not to an extent that requires treatment.

البته آن قدری نیست که نیازمند درمان شوند.

Multiple genes almost certainly play a role,

چندین ژن قریب به یقین نقشی کلیدی ایفاء می‌کنند،

but we don’t know how many, or which ones.

البته نمی‌دانیم چه تعداد و کدامشان.

Environmental factors like exposure to certain viruses in early infancy

عوامل محیطی مانند در معرض برخی ویروسها قرار داشتن در ابتدای نوزادی

might increase the chance that someone will develop schizophrenia,

احتمالاً شانس این که فرد دچار شیزوفرنی شود را افزایش می‌دهد،

and use of some drugs, including marijuana,

و استفاده از برخی مواد مثل ماریجوانا،

may trigger the onset of psychosis

شاید شروع روان‌پریشی را در اشخاص

in highly susceptible individuals.

به شدت مستعد جرقه بزند.

These factors don’t affect everyone the same way.

اثر این فاکتورها بر روی همه یکسان نیست.

For those with very low genetic risk,

برای آن دسته با خطر ژنتیکی خیلی کم،

no amount of exposure to environmental risk factors

بدون هیچ میزان قرار گرفتن در معرض عوامل خطر محیطی،

will lead them to develop schizophrenia;

منجر خواهد شد فرد دچار شیزوفرنی شود؛

for those with very high risk, moderate additional risk might tip the balance.

برای آن دسته با خطر خیلی بالا، خطر اضافی متوسط شاید این توازن را به هم زند.

The antipsychotic drugs used to treat schizophrenia have helped researchers

داروهای ضدروان‌پریشی استفاده شده برای مداوای شیزوفرن به محققان کمک کرده

work backwards to trace signatures of the disorder in the brain.

در عملیاتی معکوس تاثیرات اختلال را در مغز ردیابی کنند.

Traditional antipsychotics block dopamine receptors.

ضدروان‌پریشهای سنتی، دریافتگرهای دوپامین را مسدود می‌کند.

They can be very effective in reducing positive symptoms,

آنها می‌توانند در کاهش علائم مثبت بسیار موثر باشند،

which are linked to an excess of dopamine in particular brain pathways.

که به ازدیاد دوپامین در مسیرهای خاص مغز متصل هستند.

But the same drugs can make negative symptoms worse,

اما همان داروها قادرند علائم منفی را بدتر کنند،

and we’ve found that negative symptoms of schizophrenia may be tied

و ما دریافته‌ایم که علائم منفی شیزوفرنی شاید مرتبط با

to too little dopamine in other brain areas.

میزان خیلی اندکی دوپامین در سایر مناطق مغز باشند.

Some people with schizophrenia show a loss of neural tissue,

در برخی افراد مبتلا به شیزوفرنی نوعی افت بافت عصبی دیده می‌شود،

and it’s unclear whether this atrophy is a result of the disease itself

که معلوم نیست این تحلیل رفتن ناشی از خود بیماری است یا

or drug-induced suppression of signaling.

سرکوب علامت‌دهی ناشی از مصرف دارو است.

Fortunately, newer generations of antipsychotics aim to address

خوشبختانه، هدف نسل‌های جدید ضد روان پریش‌ها برخی از این

some of these issues by targeting multiple neurotransmitters,

مسائل اصابت قرار دادن پیام‌رسانهای عصبی چندگانه است.

like serotonin in addition to dopamine.

مانند سروتونین علاوه بر دوپامین.

It’s clear that no one transmitter system is responsible for all symptoms,

روشن است که هیچ تک سیستم انتقالی مسئول همه این علائم نیست،

and because these drugs affect signaling throughout the brain and body,

و چون این داروها روی علامت‌دهی در طول بدن و مغز اثر می‌گذارند.

they can have other side effects like weight gain.

می‌توانند اثرات جانبی دیگری مثل افزایش وزن داشته‌ باشند.

In spite of these complications, antipsychotics can be very effective,

با وجود این پیچیدگی‌ها، ضدروان‌پریشی‌ها می‌توانند خیلی موثر باشند،

especially when combined with other interventions

به خصوص وقتی با دیگر مداخلات ترکیب شوند،

like cognitive-behavioral therapy.

مثل مداوای ادراکی- رفتاری.

Electroconvulsive therapy, though it provides relatively short-lived relief,

الکتروکانوالسیوتراپی، گر چه تسکین نسبتا کوتاه مدتی را فراهم می‌کند،

is also re-emerging as an effective treatment,

اما در قالب یک مداوای موثر دوباره در حال ظهور است.

especially when other options have failed.

به خصوص وقتی دیگر گزینه‌ها ناموفق بوده‌اند.

Early intervention is also extremely important.

دخالت اولیه نیز بی‌نهایت مهم است.

After months or years of untreated psychosis,

بعد از ماه‌ها یا سال‌ها روان‌پریشی‌های مداوا نشده،

certain psychoses can become embedded in someone’s personality.

برخی جنون‌‌ها می‌توانند در شخصیت فرد ریشه بدوانند،

And yet, the dehumanizing stigma attached to this diagnosis

و بابت بدنامی غیرانسانی که تشخیص این بیماری هنوز دارد

can prevent people from seeking help.

می‌تواند مانع آدمها در جستجوی کمک شوند.

People with schizophrenia are often perceived as dangerous,

افراد مبتلا به شیزوفرنی اغلب خطرناک قلمداد می‌شوند،

but are actually much more likely to be the victims of violence

اما در واقع بیشتر احتمال دارد که قربانی خشونت باشند تا

than the perpetrators.

عامل آن.

And proper treatment may help reduce the likelihood of violence

و معالجه صحیح شاید به کاستن احتمال خشونت نسبت داده شده به

associated with schizophrenia.

شیزوفرنی کمک کند.

That’s why education— for patients, their families, and their communities—

برای همین است که آموزش- برای والدین، خانواده‌ها و جامعه--

helps erode the stigma and improves access to treatment.

کمک به از بین بردن بدنامی و تسهیل در دریافت درمان می‌کند.