Why should you read Charles Dickens? - Iseult Gillespie

Translator: Niloofar Irani Reviewer: hassan qodusi

The starving orphan seeking a second helping of gruel.

یتیم گرسنه‌ای که خواستار یک کاسه سوپ بیشتر است.

The spinster wasting away in her tattered wedding dress.

پیردختری که در لباس عروسی پوسیده‌اش تکیده و تکیده‌تر می‌شود.

The stone-hearted miser plagued by the ghost of Christmas past.

خسیس سنگدلی که روح کریسمس گذشته دنبالش می‌کند.

More than a century after his death,

پس از گذشت بیش از یک قرن از مرگ چارلز دیکنز،

these remain recognizable figures from the work of Charles Dickens.

این شخصیت‌های آثارش، هنوز مشهور مانده‌اند.

So striking is his body of work that it gave rise to its own adjective.

به قدری مجموعه آثارش تکان دهنده بود که منجر به خلق سبک خاص خودش شد.

But what are the features of Dickens's writing that make it so special?

ولی کدام ویژگی‌های نوشتار دیکنز آن‌ها را متمایز ساخته است؟

Dickens’s fiction brims with anticipation

تخیل دیکنز مملو است از اتفاقات پیش‌بینی‌ناپذیر

through brooding settings, plot twists, and mysteries.

با چیدمان‌های ناشاد، پیچش‌های داستانی، و راز و رمزها.

These features of his work kept his audience wanting more.

این ویژگی‌ها، باعث می‌شد خوانندگانش بیشتر بخواهند.

When first published, his stories were serialized,

اولین بار داستان‌هایش به صورت دنباله‌دار چاپ می‌شدند.

meaning they were released a few chapters at a time in affordable literary journals

بدین معنی که چند قسمت در یک نشریه ادبی با قیمت معمولی؛

and only later reprinted as books.

و بعدا به صورت کتاب دوباره چاپ می‌شد.

This prompted fevered speculation over the cliffhangers

این کار خواننده رابه حدس زدن درباره تعلیق‌های آخر هر قسمت

and revelations he devised.

و برملا شدن ادامه داستان در قسمت‌های بعدی مشتاق می‌ساخت.

Serialization not only made fiction available to a wider audience

دنباله‌دار نوشتن، نه تنها موجب می‌شد مخاطبان بیشتری جذب شوند

and kept them reading,

و پیگیر خواندن باشند،

but increased the hype around the author himself.

بلکه شهرت خود نویسنده را نیز بیشتر می‌کرد.

Dickens became particularly popular for his wit,

دیکنز به ویژه به خاطر شوخ‌طبعی که،

which he poured into quirky characters and satiric scenarios.

در شخصیت‌های عجیب و رویدادهای هزلی گنجانده بود محبوب شد.

His characters exhibit the sheer absurdity of human behavior,

شخصیت‌هایش نمایانگر پوچی مطلق رفتار‌های انسانی هستند

and their names often personify traits or social positions,

و نام‌هایشان اغلب خصلت‌های آن‌ها یا موقعیت اجتماعی‌شان را نشان می‌دهد.

like the downtrodden Bob Cratchit,

مانند باب کرچیتِ لگدمال شده،

the groveling Uriah Heep,

یوریا هیپ فرومایه

and the cheery Septimus Crisparkle.

و سپتیموس کریسپارکل سرحال.

Dickens set these colorful characters against intricate social backdrops,

دیکنز این شخصیت‌های رنگارنگ را در برابر موقعیت‌های اجتماعی بغرنج قرار می‌داد

which mimic the society he lived in.

و به این ترتیب اجتماع زمان خودش را دست می‌انداخت.

For instance, he often considered

برای نمونه، اغلب تغییراتی

the changes brought about by the Industrial Revolution.

که انقلاب صنعتی با خود به همراه آورد را در نظر می‌گرفت.

During this period,

در این دوران،

the lower classes experienced sordid working and living conditions.

اقشار ضعیف‌تر، شرایط کاری و زندگی خیلی بدی را تجربه می‌کردند.

Dickens himself experienced this hardship as a child

خود دیکنز این سختی را در کودکی پس از این که پدرش به خاطر بدهی

when he was forced to work in a boot blacking factory

به زندان افتاد و او ناچار به کار

after his father was sent to debtors' prison.

در کارخانه واکس چکمه شد تجربه کرد.

This influenced his depiction of the Marshalsea prison in Little Dorrit,

این، تصویر کردنِ زندان مارشالسی در رُمان دوریت کوچولو را رقم زد،

where the titular character cares for her convict father.

جایی که دوریت از پدر محبوسش حمایت می‌کند.

Prisons, orphanages, or slums may seem grim settings for a story,

شاید زندان، یتیم‌خانه و خیابان‌های شلوغ برای داستان‌نویسی ترسناک باشند

but they allowed Dickens to shed light

اما اجازه دادند دیکنز نشان دهد نامریی‌ترین

on how his society's most invisible people lived.

مردم جامعه‌اش چگونه زندگی می‌کنند.

In Nicholas Nickleby,

در رمان نیکلاس نیکلبی،

Nicholas takes a job with the schoolmaster Wackford Squeers.

نیکلاس شغلی با یک معلم مرد مدرسه به اسم وکفورد اسکوییرز می‌گیرد،

He soon realizes that Squeers is running a scam

ولی به زودی می‌فهمد اسکوییرز کلاهبرداری است

where he takes unwanted children from their parents for a fee

که بچه‌های ناخواسته را در ازای مبلغی از والدینشان می‌گیرد

and subjects them to violence and deprivation.

و آن‌ها را تحت خشونت و محرومیت قرار می‌دهد.

Oliver Twist also deals with the plight of children in the care of the state,

رمان اولیورتوییست هم حول وضیت کودکان تحت سرپرستی دولت است

illustrating the brutal conditions of the workhouse

و وضعیت بیرحمانهٔ خانه کار کودکان، جایی که الیور

in which Oliver pleads with Mr. Bumble for food.

به آقای بامبل برای خوراک التماس می‌کند را به تصویر می‌کشد.

When he flees to London, he becomes ensnared in a criminal underworld.

وقتی الیور به لندن می‌گریزد، به دام دنیای زیرزمینی خلافکاران می‌افتد.

These stories frequently portray Victorian life

این داستان‌ها اکثرا زندگی عصر ویکتوریایی را

as grimy, corrupt, and cruel.

کثیف، فاسد و بی‌رحم نشان می‌دهند.

But Dickens also saw his time as one in which old traditions

از طرفی دیکنز عصرِ خود را، دوران رنگ باختن سنت‌ها

were fading away.

نیز می‌دید.

London was becoming the incubator of the modern world

لندن با الگو‌های جدید صنعتی، تجارت و

through new patterns in industry, trade, and social mobility.

و تحرک اجتماعی، به گهواره دنیای مدرن بدل می‌شد.

Dickens's London is therefore a dualistic space:

بنابراین، لندن دیکنز فضایی دوگانه است:

a harsh world that is simultaneously filled with wonder and possibility.

دنیای بی رحمی که در عین حال پر از شگفتی‌ها و موقعیت‌هاست.

For instance, the enigma of Great Expectations

مثلا، معمای رمان انتظارات بزرگ

centers around the potential of Pip,

حول توانایی بالقوهٔ پیپ می‌چرخد،

an orphan plucked from obscurity by an anonymous benefactor

یتیمی که به وسیلهٔ پشتیبان ناشناسش، از گمنامی در آمد

and propelled into high society.

و به سطح بالای جامعه قدم گذاشت.

In his search for purpose,

پیپ در جستوی هدف،

Pip becomes the victim of other people’s ambitions for him

قربانی خواسته‌هایی می‌شود که افراد دیگر برایش داشتند

and must negotiate with a shadowy cast of characters.

و باید با انبوهی از شخصیت‌های ناشناس سروکله بزند.

Like many of Dickens’s protagonists,

مثل خیلی از شخصیت‌های اصلی دیکنزی،

poor Pip's position is constantly destabilized,

وضعیت پیپ بیچاره مرتب به هم می‌ریزد،

just one of the reasons why reading Dickens

و این یکی از علت‌هایی است که خواندن کتاب‌های دیکنز

is the best of times for the reader,

اوقات خوشی را برای خواننده رقم می‌زند،

while being the worst of times for his characters.

در حالی‌که شخصیت‌های داستان بدترین اوقات‌شان را تجربه می‌کنند.

Dickens typically offered clear resolution by the end of his novels,

دیکنز معمولا پایان مشخصی برای رمان‌هایش ارائه می‌کرد

– with the exception of The Mystery of Edwin Drood.

البته به جز رمان راز ادوین درود.

The novel details the disappearance of the orphan Edwin under puzzling circumstances.

که در آن جزییات ناپدید شدن یتیمی به نام ادوین را تحت شرایطی گیج‌کننده شرح می‌دهد.

However, Dickens died before the novel was finished

البته دیکنز قبل از پایان رمان از دنیا رفت

and left no notes resolving the mystery.

و هیچ آثاری که راز را برملا سازد برجا نگذاشت.

Readers continue to passionately debate over who Dickens intended as the murderer,

همچنان خواننده‌ها با علاقه در شک و تردیدند که قاتل چه کسی بود

and whether Edwin Drood was even murdered in the first place.

و آیا حتی ادوین درود در وهله اول کشته شده بود؟

Throughout many adaptations,

در خلال اقتباس‌های متعدد،

literary homages,

ادبیات غنی،

and the pages of his novels,

و صفحات آثارش،

Dickens’s sparkling language and panoramic worldview

زبان تابناک دیکنز و جهان‌بینی همه‌جانبه‌اش

continue to resonate.

همچنان طنین‌انداز است.

Today, the adjective Dickensian

امروزه، سبک و صفت دیکنزی

often implies squalid working or living conditions.

اغلب شرایط سخت کار یا زندگی را نشان می‌دهد.

But to describe a novel as Dickensian is typically high praise,

اما وقتی سبک رمانی را دیکنزی می‌نامیم، یعنی به آن بهای زیادی داده‌ایم.

as it suggests a story in which true adventure and discovery

و منظور این است که ماجرا و اکتشاف در آن،

occur in the most unexpected places.

در غیرمنتظره‌ترین قسمت‌ها روی می‌دهند.

Although he often explored bleak material,

گرچه دیکنز غمگین‌ترین سوژه‌ها را به کار می‌گرفت،

Dickens’s piercing wit never failed to find light in the darkest corners.

همیشه طنز بُرنده‌اش در یافتن روشنایی در تاریک‌ترین زوایا، پیروز بود.