George Papandreou: Imagine a European democracy without borders

George Papandreou: Sınırları olmayan bir Avrupa demokrasisi hayal edin

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Çeviri: Enis Başol Gözden geçirme: Yusuf YILMAZ

This will not be a speech

Bu daha önce yaptıklarıma benzer

like any one I have ever given.

bir konuşma olmayacak.

I will talk to you today about

Bugün size küresel siyasette

the failure of leadership in global politics

ve küreselleşen ekonomimizde

and in our globalizing economy.

başarısız liderlikten bahsedeceğim.

And I won't provide some feel-good, ready-made solutions.

Ve İyi hissettiren hazır çözümlerden sunmayacağım.

But I will in the end urge you

Ama sonunda sizi; yeniden düşünmeniz,

to rethink, actually take risks, and get involved

risk almanız ve demokrasinin küresel evrimi olarak

in what I see as a global evolution

gördüğüm şeye dahil olmanız için

of democracy.

teşvik edeceğim.

Failure of leadership.

Başarısız liderlik.

What is the failure of leadership today?

Günümüzde başarısız liderlik nedir?

And why is our democracy not working?

Demokrasilerimiz neden çalışmamaktadır?

Well, I believe that the failure of leadership is the fact

Ben başarısız liderliğin, sizi sürecin dışına itmemizden

that we have taken you out of the process.

kaynaklandığını düşünüyorum.

So let me, from my personal experiences,

Bundan dolayı, şahsi tecrübelerimden yola çıkarak,

give you an insight, so that you can step back

size bir bakış açısı sunayım; siz de bir an düşünüp,

and maybe understand why it is so difficult to cope

bugünün zorluklarıyla başa çıkmanın neden bu kadar

with the challenges of today and why politics

zor olduğunu ve siyasetin neden kör bir vadiye doğru gittiğini

is going down a blind alley.

belki anlarsınız.

Let's start from the beginning.

En başından başlayalım.

Let's start from democracy.

Demokrasiden başlayalım.

Well, if you go back to the Ancient Greeks,

Antik Yunan'a dönüp baktığınızda,

it was a revelation, a discovery,

birlikte kendi kaderimizin efendisi

that we had the potential, together,

olma, inceleyebilme, öğrenebilme,

to be masters of our own fate,

hayal kurama ve sonrasında

to be able to examine, to learn, to imagine,

daha iyi bir hayat tasarlama potansiyeli

and then to design a better life.

bir aydınlanma ve keşifti.

And democracy was the political innovation

Demokrasi de bu özgürlüğü koruyan

which protected this freedom,

siyasi yenilikti.

because we were liberated from fear

Çünkü, kendi fikirlerimiz

so that our minds in fact,

başrolü oynayabilsin diye

whether they be despots or dogmas,

gerek despotların gerekse dogmaların

could be the protagonists.

korkusundan uzaktık.

Democracy was the political innovation that allowed us

Demokrasi; gerek zorba hükümdarların, gerekse

to limit the power, whether it was of tyrants

yüce rahiplerin güçlerini ve güç ve zenginliklerini artırma yönündeki

or of high priests,

doğal eğilimlerini

their natural tendency to maximize power and wealth.

kısıtlamamıza imkan sağlayan siyasi yenilikti.

Well, I first began to understand this

Bunu ilk defa 14 yaşındayken

when I was 14 years old.

anlamaya başlamıştım.

I used to, to try to avoid homework,

Ev ödevlerinden kaçıp,

sneak down to the living room and listen to my parents

oturma odasına inmeye, annem ve babam arkadaşlarıyla

and their friends debate heatedly.

sıcak tartışmalar yaparken dinlemeye çalışırdım.

You see, then Greece was

O zaman Yunanistan

under control of a very powerful establishment

ülkeyi boğan güçlü bir kurumun

which was strangling the country,

kontrolü altındaydı.

and my father was heading a promising movement

Babam, yeniden bir Yunanistan hayal eden,

to reimagine Greece, to imagine a Greece

özgürlüğün hakim olduğu ve belki de

where freedom reigned and where, maybe,

halkın, vatandaşların esasen kendi ülkelerini yönetebilecekleri

the people, the citizens, could actually rule their own country.

bir Yunanistan'ın hayalini kuran ve umut vadeden bir hareketin başındaydı.

I used to join him in many of the campaigns,

Mitinglerinin çoğunda ona katılırdım.

and you can see me here next to him.

Bu fotoğrafta hemen yanında beni görebilirsiniz.

I'm the younger one there, to the side.

Hemen yanında, genç olan benim.

You may not recognize me because

Orada saçlarımı farklı şekilde ayırdığım için

I used to part my hair differently there.

belki beni tanıyamayabilirsiniz.

(Laughter)

(Kahkaha)

So in 1967, elections were coming,

1967'de seçimler yaklaşıyordu ve

things were going well in the campaign,

mitinglerde her şey çok iyi gidiyordu.

the house was electric.

Evde çok heyecanlıydı.

We really could sense that there was going to be

Yunanistan'da ilerleyen dönemde

a major progressive change in Greece.

büyük bir değişim olacağını gerçekten sezebiliyorduk.

Then one night, military trucks drive up to our house.

Sonra bir gece, askeri kamyonlar bizim evin önüne park etti.

Soldiers storm the door.

Askerler kapıları çarparak girdi.

They find me up on the top terrace.

Üst kattaki terasta beni buldular.

A sergeant comes up to me with a machine gun,

Makineli tüfekle bir çavuş bana gedi,

puts it to my head, and says,

kafama silahı dayadı ve

"Tell me where your father is or I will kill you."

"Babanın nerede olduğunu söyle, yoksa öldürürüm." dedi.

My father, hiding nearby, reveals himself,

Yakın bir yerde saklanan babam ortaya çıktı ve

and was summarily taken to prison.

özetle hapse alındı.

Well, we survived, but democracy did not.

Biz hayatta kaldık, ama demokrasi öldü.

Seven brutal years of dictatorship

Zalim diktatörlüğün hüküm sürdüğü yedi yıl

which we spent in exile.

boyunca sürgündeydik.

Now, today, our democracies are again

Günümüzde demokrasilerimiz

facing a moment of truth.

kritik bir durumla yüz yüze.

Let me tell you a story.

Size bir hikaye anlatayım.

Sunday evening,

Pazar akşamı,

Brussels, April 2010.

Nisan 2010'da, Brüksel'de.

I'm sitting with my counterparts in the European Union.

Avrupa Birliği'nden meslektaşlarımla oturuyorum.

I had just been elected prime minister,

Daha yeni başbakan seçilmişim,

but I had the unhappy privilege of revealing a truth

ama bütçe açığımızın bir kaç gün önce

that our deficit was not 6 percent,

seçimlerden evvel önceki hükümet tarafından

as had been officially reported only a few days earlier

resmen açıklandığı gibi açıklandığı gibi yüzde 6 değil de

before the elections by the previous government,

aslında yüzde 15.6 olduğunu açıklamak gibi meşum bir

but actually 15.6 percent.

imtiyaza sahiptim.

But the deficit was only the symptom

Ancak bütçe açığı Yunanistan'ın yüz yüze olduğu

of much deeper problems that Greece was facing,

çok daha derin sorunların sadece emaresiydi.

and I had been elected on a mandate, a mission, actually,

Ben de aslında bu sorunları bertaraf etmek için

to tackle these problems,

görevli, vekil olarak seçilmiştim.

whether it was lack of transparency

Gerek şeffaflık ve yönetimde

and accountability in governance,

hesap verilebilirlik eksikliği,

or whether it was a clientelistic state

gerekse küresel vergi kaçırma sisteminin de

offering favors to the powerful -- tax avoidance

etkisiyle, güçlüyü vergi kaçırma gibi

abetted and aided by a global tax evasion system,

bir çok şekilde destekleyen müşteri tabanlı devlet anlayışı ve

politics and media captured by special interests.

kişisel menfaatlerin girdabına yakalanmış siyaset ve medya.

But despite our electoral mandate,

Ancak seçimle bize verilen görevlere rağmen,

the markets mistrusted us.

piyasalar bize pek de güvenmedi.

Our borrowing costs were skyrocketing,

Borçlanma maliyetlerimiz aldı başını gitti ve

and we were facing possible default.

görevi yerine getirememekle yüz yüzeydik.

So I went to Brussels on a mission

Piyasaları sakinleştirip gerekli reformları yapmak için

to make the case for a united European response,

bize zaman kazandıracak ortak bir Avrupa tepkisini

one that would calm the markets and give us the time

mevzu etmek üzere Brüksel'e

to make the necessary reforms.

göreve gittim.

But time we didn't get.

Ama zamanımız olmadı.

Picture yourselves around the table in Brussels.

Kendinizi Brüksel'de bir masanın etrafında hayal edin.

Negotiations are difficult, the tensions are high,

Müzakereler çetin, sinirler gergin,

progress is slow, and then, 10 minutes to 2,

ilerleme yavaş, sonra ikiye on kala

a prime minister shouts out,

başbakanlardan biri bağırıyor,

"We have to finish in 10 minutes."

"10 dakika içinde bitirmemiz lazım."

I said, "Why? These are important decisions.

"Neden? Bunlar önemli kararlar.

Let's deliberate a little bit longer."

Uzun uzadıya tartışalım." dedim.

Another prime minister comes in and says,

Başka bir başbakan içeri girdi ve

"No, we have to have an agreement now,

"Hayır, şimdi bir mutabakat sağlamamız gerekiyor,

because in 10 minutes,

çünkü 10 dakika içinde

the markets are opening up in Japan,

Japonya'da piyasalar mesaiye başlıyor,

and there will be havoc in the global economy."

küresel ekonomide yıkım olur." dedi.

We quickly came to a decision in those 10 minutes.

O on dakika içinde hızlıca bir karara vardık.

This time it was not the military,

Hepimizin başına silahı dayayan bu kez

but the markets, that put a gun to our collective heads.

ordu değil de piyasalardı.

What followed were the most difficult decisions in my life,

Sonrasında, genelde krizde hiç bir suçu

painful to me, painful to my countrymen,

olmayanlara kemer sıkma politikalarını ve kesintileri dayatarak

imposing cuts, austerity,

vatandaşlarıma olduğu kadar bana da acı gelen, hayatımın

often on those not to blame for the crisis.

en zor kararlarını vermek zorunluluğuyla karşı karşıya kaldım.

With these sacrifices, Greece did avoid bankruptcy

Bu fedakarlıklarla, Yunanistan iflasın,

and the eurozone avoided a collapse.

AB'de çöküşün eşiğinden döndü.

Greece, yes, triggered the Euro crisis,

Avro krizini, evet, Yunanistan tetikledi ve

and some people blame me for pulling the trigger.

bazı insanlar bununla beni suçluyor.

But I think today that most would agree

Ama bence bir çok insan Yunanistan'ın

that Greece was only a symptom

euro bölgesindeki çok daha derin yapısal sorunların,

of much deeper structural problems in the eurozone,

daha geniş küresel ekonomik sistemdeki zaafiyetlerin ve

vulnerabilities in the wider global economic system,

demokrasilerimizdeki zaafiyetlerin

vulnerabilities of our democracies.

bir belirtisi olduğunda ittifak edecektir.

Our democracies are trapped by systems too big to fail,

Bizim demokrasilerimiz başarısızlığa uğrayamayacak kadar büyük,

or, more accurately, too big to control.

veya daha doğrusu, kontrol edilemeyecek kadar büyük sistemlerin kıskacındadır.

Our democracies are weakened in the global economy

Bizim demokrasilerimizi; küresel ekonomide

with players that can evade laws, evade taxes,

kanunlardan, vergilerden, çevre ve çalışma standartlarından

evade environmental or labor standards.

kaçabilen oyuncular zayıflatıyor.

Our democracies are undermined

Bizim demokrasilerimizin kuyusunu;

by the growing inequality

artan eşitsizlik, güç ve zenginliğin

and the growing concentration of power and wealth,

giderek bir elde toplanması, lobiler, yozlaşma ve

lobbies, corruption, the speed of the markets

piyasaların hızı kazdı.

or simply the fact that we sometimes fear an impending disaster,

Yahut, bazen beklemede olan felaket korkusu

have constrained our democracies,

demokrasilerimizi zayıflattı.

and they have constrained our capacity

Tabi aynı zamanda hayal kurup çözüm üretme potansiyelini

to imagine and actually use the potential, your potential,

yani sizin potansiyelinizi kullanma

in finding solutions.

kapasitemizi de zayıflattı.

Greece, you see, was only a preview

Gördüğünüz gibi Yunanistan hepimizin

of what is in store for us all.

kaderinin sadece bir önizlemesiydi.

I, overly optimistically, had hoped

Ben, gayet iyimser bir halde, bu krizin

that this crisis was an opportunity for Greece, for Europe,

Yunanistan, Avrupa ve dünya adına kurumlarımızda

for the world, to make radical democratic transformations

köklü demokratik dönüşümler yapmak için bir fırsat

in our institutions.

olmasını ummuştum.

Instead, I had a very humbling experience.

Ama çok aşağılayıcı bir tecrübe edindim.

In Brussels, when we tried desperately again and again

Brüksel'de çaresizce tekrar tekrar ortak çözümler

to find common solutions,

bulmaya çalışırken

I realized that not one, not one of us,

hiç kimsenin, hem de hiç birimizin daha önce böyle bir krizle

had ever dealt with a similar crisis.

uğraşmadığını farkettim.

But worse, we were trapped by our collective ignorance.

Ama daha da kötüsü, ortak cehaletimizin esareti altındaydık.

We were led by our fears.

Bizi korkularımız yönlendiriyordu.

And our fears led to a blind faith

Korkularımız da bizi kemer sıkma politikasının

in the orthodoxy of austerity.

kör kuyusuna itti.

Instead of reaching out to the common

Toplumlarımızdaki toplu veya ortak

or the collective wisdom in our societies,

irfana ulaşmak ve daha üretken

investing in it to find more creative solutions,

çözümler bulmak adına onlara yatırım yapmak yerine

we reverted to political posturing.

siyasi duruşa tenezzül ettik.

And then we were surprised when every

Sonra her yeni doğaçlama önlem krizin

ad hoc new measure didn't bring an end to the crisis,

sonunu getirmediğinde şaşırdık ve

and of course that made it very easy

tabiki bu da Avrupadaki toplu başarısızlığımız için

to look for a whipping boy

bir şamar oğlanı bulmanın

for our collective European failure,

yolunu açtı.

and of course that was Greece.

Elbetteki bu şamar oğlanı Yunanistan'dı.

Those profligate, idle, ouzo-swilling, Zorba-dancing Greeks,

O savurgan, boş boş gezen, içip içip kaba danslar eden Yunanlılar,

they are the problem. Punish them!

sorun onlar. Cezalandırın onları!

Well, a convenient but unfounded stereotype

Bu, bazen kemer sıkma politikasından daha çok can yakan

that sometimes hurt even more than austerity itself.

uygun ama asılsız bir klişedir.

But let me warn you, this is not just about Greece.

Ancak sizi uyarayım; bu sadece Yunanistan ile alakalı bir durum değil.

This could be the pattern

Bu; ister iklim değişikliği olsun,

that leaders follow again and again

ister göç olsun, isterse finansal sistem olsun

when we deal with these complex, cross-border problems,

bu tarz karmaşık ve sınır ötesi sıkıntılarla

whether it's climate change, whether it's migration,

başa çıkarken liderlerin tekrar tekrar

whether it's the financial system.

kullandıkları model.

That is, abandoning our collective power

Yani imkanlarımızı düşünme

to imagine our potential,

toplu gücünü terk etmek;

falling victims to our fears, our stereotypes, our dogmas,

korkularımızın, basmakalıplarımızın ve inançlarımızın kurbanı olmak ve

taking our citizens out of the process

süreci vatandaşlarımızla inşa etmek yerine

rather than building the process around our citizens.

onları sürece dahil etmemek.

And doing so will only test the faith

Bu şekilde hareket ederek demokratik süreçte

of our citizens, of our peoples, even more

sadece vatandaşlarımızın, halkımızın sabrını

in the democratic process.

denemiş olacağız.

It's no wonder that many political leaders,

Bir çok siyasi lider,

and I don't exclude myself,

buna ben de dahil olmak üzere,

have lost the trust of our people.

halkımızın güvenini kaybettik.

When riot police have to protect parliaments,

İsyan bastırma polisi meclisleri korumak zorunda kaldığında

a scene which is increasingly common around the world,

ki dünya çapında giderek artan bir vaka

then there's something deeply wrong with our democracies.

o takdirde demokrasilerimizde derin yanlışlıklar var demektir.

That's why I called for a referendum to have the Greek people

İşte bu yüzden Yunanlıların kurtarma paketinin şartlarına

own and decide on the terms of the rescue package.

karar verip bu paketi sahiplenmeleri için referandum talebinde bulundum.

My European counterparts, some of them, at least,

Avrupalı mevkidaşlarım, en azından bazıları:

said, "You can't do this.

"Bunu yapamazsın.

There will be havoc in the markets again."

Piyasalarda yine kargaşa çıkar." dediler.

I said, "We need to, before we restore confidence in the markets,

Ben de "Piyasalarda güveni yeniden tesis etmezden evvel

we need to restore confidence and trust amongst our people."

halkımız arasında güven ve itimadı tesis etmeliyiz." dedim.

Since leaving office, I have had time to reflect.

Görevi bıraktığımdan beri düşünmeye zamanım oldu.

We have weathered the storm, in Greece and in Europe,

Yunanistan'da ve Avrupa'da fırtınayı biz tetikledik,

but we remain challenged.

ama işimiz kolay değil.

If politics is the power to imagine and use our potential,

Siyaset, hayal edip kabiliyetimizi kullanma gücüyse,

well then 60-percent youth unemployment in Greece,

o takdirde Yunanistan'da ve diğer ülkelerdeki yüzde 60 işsiz genç nüfus

and in other countries, certainly is a lack of imagination

merhamet noksanlığından değilse

if not a lack of compassion.

kesin hayal edebilme noksanlığındandır.

So far, we've thrown economics at the problem,

Şimdiye kadar hep ekonomiyi sorunmuş gibi gösterdik,

actually mostly austerity,

aslında çoğunlukla da kemer sıkma politikasını.

and certainly we could have designed alternatives,

Kesinlikle alternatifler üretebilirdik.

a different strategy, a green stimulus for green jobs,

Farklı bir strateji, yeşil işler için yeşil teşvikler veya

or mutualized debt, Eurobonds which would

karşılıklı borçlanmalar, muhtaç ülkeleri

support countries in need from market pressures,

piyasa baskısından kurtaracak euro bonoları.

these would have been much more viable alternatives.

Bunlar çok daha uygun alternatifler olabilirdi.

Yet I have come to believe that the problem is not so much

Ama ben sorunun bir ekonomi sorunu olmaktan çok

one of economics as it is one of democracy.

bir demokrasi sorunu olduğuna inanmaya başladım.

So let's try something else.

Peki bir de başka bir şey deneyelim.

Let's see how we can bring people back to the process.

Halkı sürece yeniden nasıl dahil ederiz ona bir bakalım.

Let's throw democracy at the problem.

Sorunu bir de demokraside arayalım.

Again, the Ancient Greeks, with all their shortcomings,

Yine Antik Yunanlılar tüm eksiklikleriyle beraber

believed in the wisdom of the crowd

en iyi zamanlarında topluluğun

at their best moments. In people we trust.

hikmetine inanmışlardı.Yalnız halka güveniriz.

Democracy could not work without the citizens

Demokrasi; düşünen, tartışan ve kamu meseleleri için

deliberating, debating, taking on public responsibilities

kamu sorumlulukları alan vatandaşlar olmaksızın

for public affairs.

işleyemezdi.

Average citizens often were chosen for citizen juries

Ortalama vatandaşlar günün kritik meseleleri hakkında

to decide on critical matters of the day.

karar vermek üzere jüri heyetliğine seçilirdi.

Science, theater, research, philosophy,

Bilim, tiyatro, araştırma, felsefe,

games of the mind and the body,

akıl ve beden oyunları gibi şeyler

they were daily exercises.

hep günlük hayatta icra edilen şeylerdi.

Actually they were an education for participation,

Aslında bunlar katılma,

for the potential, for growing the potential of our citizens.

kabiliyet ve vatandaşlarımızın yeteneklerini artırma eğitimiydi.

And those who shunned politics, well, they were idiots.

Siyasetten kaçanlar da idiotlardı.

You see, in Ancient Greece, in ancient Athens,

Bildiğiniz gibi bu terim aslını orada,

that term originated there.

Antik Yunanistan'da, Antik Atina'da bulmuştur.

"Idiot" comes from the root "idio," oneself.

"İdiot" kendisi anlamına gelen "idio" kökünden gelir.

A person who is self-centered, secluded, excluded,

Ben merkezli, toplumdan uzak, hariç tutulmuş,

someone who doesn't participate or even examine public affairs.

kamu meselelerini incelemeyen ve katılmayan kişi demektir.

And participation took place in the agora, the agora having two meanings,

Katılım agoralarda meydana gelirdi. Agora'nın iki anlamı vardır:

both a marketplace and a place where there was political deliberation.

Hem pazar hem de siyasi düşüncenin yapıldığı yer demektir.

You see, markets and politics then were one, unified,

Gördüğünüz gibi piyasa ve siyaset o zamanlar tek, bütünleşmiş,

accessible, transparent, because they gave power to the people.

ulaşılabilir, şeffaf vaziyetteydi. Çünkü gücü halka veriyordu.

They serve the demos, democracy.

Halka ve halkın kendini yönetmesi anlayışına hizmet ediyordu.

Above government, above markets

Yönetimin ve piyasanın da üstünde

was the direct rule of the people.

halkın doğrudan yönetme yetkisi vardı.

Today we have globalized the markets

Günümüzde piyasaları küreselleştirdik

but we have not globalized our democratic institutions.

ama demokratik kurumlarımızı küreselleştirmedik.

So our politicians are limited to local politics,

Yani siyasetçilerimiz yerel siyasetle sınırlandırılmış durumda.

while our citizens, even though they see a great potential,

Diğer yandan vatandaşlarımız, her ne kadar büyük kabiliyet görseler de,

are prey to forces beyond their control.

kontrollerinin ötesindeki güçlerin avı olmaktan öteye gidemiyorlar.

So how then do we reunite the two halves of the agora?

Peki o halde agoranın o iki yarısını tekrar nasıl birleştirebiliriz?

How do we democratize globalization?

Küreselleşmeyi nasıl demokratikleştirebiliriz?

And I'm not talking about the necessary reforms

Burada Birleşmiş Milletler ve G20'nin

of the United Nations or the G20.

gerekli reformlarından bahsetmiyorum.

I'm talking about, how do we secure the space,

Değerler meydanını, halkı ve

the demos, the platform of values,

alanı nasıl temin ederiz de

so that we can tap into all of your potential?

sizin potansiyelinizi açığa çıkartırız, ondan bahsediyorum.

Well, this is exactly where I think Europe fits in.

Yani, bu aslında tam olarak Avrupa'nın uyduğunu düşündüğüm yer.

Europe, despite its recent failures,

Yakın zamandaki başarısızlıklarına rağmen Avrupa

is the world's most successful cross-border peace experiment.

dünyanın en başarılı sınır ötesi barış deneyi.

So let's see if it can't be an experiment

Yani, yeni tür bir demokraside, küresel demokraside

in global democracy, a new kind of democracy.

bunun bir deney olamayacağını görelim.

Let's see if we can't design a European agora,

Sadece ürünler ve hizmetler için değil

not simply for products and services,

aynı zamanda vatandaşlarımız için

but for our citizens, where they can work together,

birlikte çalışıp düşünerek, birbirlerinden öğrenecekleri,

deliberate, learn from each other,

kültürlerarası alışveriş yapabilecekleri,

exchange between art and cultures,

özgün çözüm önerileri sunabilecekleri

where they can come up with creative solutions.

Avrupa agoraları tasarlayamadığımızı görelim.

Let's imagine that European citizens

Avrupa vatandaşlarının

actually have the power to vote directly

doğrudan Avrupa Cumhurbaşkanını

for a European president,

seçme gücü olduğunu veya

or citizen juries chosen by lottery

kritik ve tartışmalı meseleler üzerine düşünebilecek

which can deliberate on critical and controversial issues,

kura ile seçilen halk heyetlerini,

a European-wide referendum where our citizens,

vatandaşlarımızın kanun yapıcılar olarak gelecekteki antlaşmalar hakkında oy verdikleri

as the lawmakers, vote on future treaties.

Avrupa çapındaki referandumları hayal edelim.

And here's an idea:

Size bir fikir:

Why not have the first truly European citizens

Göçmenlerimize Yunan, Alman veya

by giving our immigrants,

İsveç vatandaşlığı değil de,

not Greek or German or Swedish citizenship,

Avrupa vatandaşlığı vererek neden gerçek manada

but a European citizenship?

ilk Avrupa vatandaşlığının önünü açmıyoruz?

And make sure we actually empower

Neden işsizlere başarı bursu vererek

the unemployed by giving them a voucher scholarship

Avrupa'da istedikleri yerde öğrenim görme imkanı elde etmelerini

where they can choose to study anywhere in Europe.

sağlayarak onların esasen güçlenmesini sağlamıyoruz?

Where our common identity is democracy,

Değil mi ki ortak kimliğimiz demokrasi ve

where our education is through participation,

eğitimimiz katılım esasına dayanıyor,

and where participation builds trust

katılım da dışlama ve yabancı düşmanlığını bitirip

and solidarity rather than exclusion and xenophobia.

güven ve dayanışmayı inşa ediyor.

Europe of and by the people,

Halkın yönettiği, halkın Avrupası,

a Europe, an experiment in deepening and widening

demokrasiyi sınırların ötesinde genişletip derinleştiren

democracy beyond borders.

deney, Avrupa.

Now, some might accuse me of being naive,

Şimdi bazıları beni, halkın gücüne ve irfanına inandığım için,

putting my faith in the power and the wisdom of the people.

saf olmakla suçlayabilir.

Well, after decades in politics, I am also a pragmatist.

Yani, senelerce siyasetten sonra tabi faydacıyım da.

Believe me, I have been,

İnanın, bugünün siyasi sisteminin bir parçasıydım,

I am, part of today's political system,

hala bir parçasıyım ve

and I know things must change.

bir şeylerin değişmek zorunda olduğunu biliyorum.

We must revive politics as the power to imagine,

Siyaseti; daha iyi bir dünyanın hayallerini kurma ve

reimagine, and redesign for a better world.

tasarlama gücü olarak yeniden canlandırmalıyız.

But I also know that this disruptive force of change

Ama bu muhalif değişim gücünü

won't be driven by the politics of today.

bugünün siyasetinin sevk etmeyeceğini de biliyorum.

The revival of democratic politics

Demokratik politikaların yeniden hayat bulması

will come from you, and I mean all of you.

sizden kaynaklanacak, siz derken hepinizi kastediyorum.

Everyone who participates in this global exchange of ideas,

Bu küresel fikir alışverişine katılan herkes;

whether it's here in this room

ister bu odada olsun

or just outside this room

veya dışarıda olsun

or online or locally, where everybody lives,

veya online ya da yerel olsun, insanın yaşadığı her yerde,

everyone who stands up to injustice and inequality,

haksızlık ve eşitsizliğe karşı direnen herkes;

everybody who stands up to those who preach

karşılıklı anlayıştan ziyade ırkçılığı,

racism rather than empathy,

eleştirel düşünceden ziyade dogmayı,

dogma rather than critical thinking,

demokrasiden ziyade teknokrasiyi savunanlara karşı

technocracy rather than democracy,

direnen herkes;

everyone who stands up to the unchecked power,

İster otoriter liderlere,

whether it's authoritarian leaders,

ister varlıklarını vergi cennetlerinde saklayan plütokratlara

plutocrats hiding their assets in tax havens,

ya da güçlü azınlığı koruyan güçlü lobilere karşı olsun,

or powerful lobbies protecting the powerful few.

kontrolsüz güce karşı direnen herkes.

It is in their interest that all of us are idiots.

Bizim idiot olmamız onların menfaatine.

Let's not be.

Haydi olmayalım.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)

Bruno Giussani: You seem to describe a political leadership

Bruno Giussani: Bir nevi hazırlıksız ve

that is kind of unprepared

finansal piyasaların nazının mahkumu konumunda olan

and a prisoner of the whims of the financial markets,

bir liderliği tasvir ettin.

and that scene in Brussels that you describe, to me,

Bir vatandaş olarak, bana göre, Brüksel'deki

as a citizen, is terrifying.

anlattığın o sahne korkunç.

Help us understand how you felt after the decision.

Karardan sonra nasıl hissettiğini anlatabilir misin?

It was not a good decision, clearly,

Açıkçası, iyi bir karar değildi,

but how do you feel after that, not as the prime minister,

ama ondan sonra bir başbakan olarak değil de, George olarak

but as George?

nasıl hissediyorsun?

George Papandreou: Well, obviously there were constraints

George Papandreou: Yani, açıkçası bana ve diğerlerine

which didn't allow me or others to make

istediğimiz türde kararlar almamıza imkan tanımayan

the types of decisions we would have wanted,

engeller vardı ve

and obviously I had hoped that we would have the time

açıkçası öncesinde, sorun belirtisi olan

to make the reforms which would have dealt

bütçe açığını kesmek yerine bütçe açığını

with the deficit rather than trying to cut the deficit

bizzat ele alacak reformlar yapmak için

which was the symptom of the problem.

vaktimiz olur diye ummuştum.

And that hurt. That hurt because that, first of all,

Bu acıttı. Bu canımızı yaktı çünkü ucu ilk önce,

hurt the younger generation, and not only,

genç nesle dokunuyor. Hem de

many of them are demonstrating outside,

sadece şu an çoğu dışarıda gösteri yapıyor diye değil,

but I think this is one of our problems.

sorunlarımızdan birinin bu olduğunu düşündüğüm için.

When we face these crises, we have kept the potential,

Bu tür krizlerle karşı karşıya kaldığımızda toplumumuzun

the huge potential of our society out of this process,

büyük potansiyelini sürecin dışında bırakıyoruz ve

and we are closing in on ourselves in politics,

kendimizi siyaset hapishanesinde mahkum ediyoruz.

and I think we need to change that, to really find

Bence bunu değiştirip teknolojinin müthiş faydalarını,

new participatory ways using the great capabilities

onunla da kalmayıp elimizdeki mükemmel zekaları da kullanarak

that now exist even in technology but not only in technology,

yeni katılımcı yöntemler bulmamız gerekiyor.

the minds that we have, and I think we can find solutions

Bence çok daha iyi çözümler

which are much better, but we have to be open.

bulabiliriz, ama açık olmamız gerekiyor.

BG: You seem to suggest that the way forward

BG: İleriye dönük daha fazla Avrupa

is more Europe, and that is not to be an easy discourse

öneriyor gibisiniz. Bu şu anda bir çok Avrupa ülkesinde

right now in most European countries.

kolay bir söylem olmasa gerek.

It's rather the other way -- more closed borders

Yani tersi istikamette bir ilerleme var: Daha kapalı sınırlar,

and less cooperation and maybe even stepping out

daha az işbirliği ve belki Avrupa yapısının

of some of the different parts of the European construction.

farklı bölümlerinin bazılarında ayrılmalar bile olabilir.

How do you reconcile that?

Bunları nasıl uzlaştırırsınız?

GP: Well, I think one of the worst things that happened

GP: Yani, bu kriz süresince meydana gelen şeylerin

during this crisis is that we started a blame game.

en kötüsü de suçlama oyununa başlamamızdı.

And the fundamental idea of Europe is that

Avrupa'nın temel fikirlerinden biri de

we can cooperate beyond borders,

sınırlar ötesinde işbirliği yapabilmemiz,

go beyond our conflicts and work together.

tartışmaların ötesine geçip birlikte çalışabilmemizdir.

And the paradox is that, because we have this blame game,

İkilem de şu ki biz bu suçlama oyununa başladığımızdan

we have less the potential to convince our citizens

birlikte çalışmamız gerektiğine dair

that we should work together,

vatandaşlarımızı ikna gücümüz azalıyor.

while now is the time when we really need

Halbuki, güçlerimizi birleştirmeye gerçekten ihtiyaç

to bring our powers together.

duyduğumuz zaman şu an.

Now, more Europe for me is not simply

Şimdi, daha fazla Avrupa bana göre

giving more power to Brussels.

Brüksel'e daha fazla güç vermek değil,

It is actually giving more power to the citizens of Europe,

Avrupa vatandaşlarına daha fazla güç vermektir.

that is, really making Europe a project of the people.

Avrupa'yı gerçek bir halk projesi yapacak olan da budur.

So that, I think, would be a way to answer

Yani bence bu, toplumumuzdaki bazı korkuları

some of the fears that we have in our society.

cevaplamanın bir yoludur.

BG: George, thank you for coming to TED.

BG: George, TED'e geldiğin için teşekkürler.

GP: Thank you very much.BG: Thank you.(Applause)

GP: Çok teşekkür ederim. BG: Ben teşekkür ederim. (Alkış)