Pawan Sinha on how brains learn to see

Pawan Sinha ile Beyinlerin görmeyi öğrenmesi üzerine

Çeviri: Isil Arican Gözden geçirme: Ayşe Demirel

If you are a blind child in India,

Eğer Hindistan'da kör bir çocuksanız,

you will very likely have to contend with

muhtemen en az iki kötü haberle

at least two big pieces of bad news.

baş etmek zorunda kalırsınız.

The first bad news

Kötü haberlerin ilki

is that the chances of getting treatment

tedavi olma ihtimalinin

are extremely slim to none,

oldukça az, hatta imkansız olduğudur,

and that's because most of the blindness

çünkü bu ülkedeki çoğu

alleviation programs in the country

körlük tedavi programı

are focused on adults,

yetişkinlere odaklanmış durumda,

and there are very, very few hospitals

ve çocukları tedavi edecek donanımdaki

that are actually equipped to treat children.

hastane sayısı çok az.

In fact, if you were to be treated,

Aslında, olur da tedavi edilirseniz

you might well end up being treated

Rajahastan'daki bu vakada olduğu gibi

by a person who has no medical credentials

sizi tedavi eden kişinin tıbbi eğitim almamış biri

as this case from Rajasthan illustrates.

olma ihtimali oldukça yüksek.

This is a three-year-old orphan girl

Üş yaşındaki bu yetim kız çocuğu

who had cataracts.

katarakt hastası idi.

So, her caretakers took her

Bu nedenle, bakıcıları onu

to the village medicine man,

köyün sihirbaz hekimi'ne (medicine man) götürdüler,

and instead of suggesting to the caretakers

sihirbaz hekim de bakıcılara

that the girl be taken to a hospital,

bu bebeği hastaneye götürmelerini önermek yerine

the person decided to burn her abdomen

bebeğin içine giren kötü ruhları kovmak için

with red-hot iron bars

göbeğini kızgın demir çubuklarla

to drive out the demons.

dağlamayı tercih etti.

The second piece of bad news

İkinci kötü haber ise

will be delivered to you

size nöroscientist'ler tarafından

by neuroscientists, who will tell you

verilecektir, onlar size

that if you are older than four or five years of age,

eğer dört ya da beş yaşından büyükseniz

that even if you have your eye corrected,

gözünüz tedavi edilse bile,

the chances of your brain learning how to see

beyninizin görmeyi öğrenme ihtimalinin

are very, very slim --

çok ama çok zayıf olduğunu söyleyecekler.

again, slim or none.

Tekrar ediyorum, çok zayıf ya da yok.

So when I heard these two things,

Bu iki şeyi duyduğumda

it troubled me deeply,

hem kişisel hem de

both because of personal reasons

bilimsel nedenlerden ötürü

and scientific reasons.

oldukça endişelenmiştim.

So let me first start with the personal reason.

Önce izin verirseniz kişisel nedenlerle başlayayım.

It'll sound corny, but it's sincere.

Size klişe gelebilir, ama samimiyim.

That's my son, Darius.

Bu benim oğlum, Darius.

As a new father,

Yeni bir baba olarak

I have a qualitatively different sense

bebeklerin ne kadar narin oldukları

of just how delicate babies are,

onlara karşı olan yükümlülüklerimiz,

what our obligations are towards them

ve bir çocuğa karşı hissedebileceğimiz sevgi miktarı

and how much love

hakkında oldukça farklı

we can feel towards a child.

bir bakış açım var.

I would move heaven and earth

Darius'un tedavi olması için

in order to get treatment for Darius,

yeri, göğü altüst ederdim.

and for me to be told

Ve benim için

that there might be other Dariuses

tedavi olamayacak diğer Darius'ların

who are not getting treatment,

mevcut olması

that's just viscerally wrong.

duygusal olarak kabul edilemez.

So that's the personal reason.

İşte bu kişisel neden.

Scientific reason is that this notion

Bilimsel neden ise nörolojik açıdan

from neuroscience of critical periods --

tanımlanan bu kritik zaman dilimleri

that if the brain is older

yani, eğer beyin dört ya da beş

than four or five years of age,

yaından daha büyükse

it loses its ability to learn --

öğrenme yetisini kaybediyor.

that doesn't sit well with me,

Bu fikir benim aklıma tam yatmıyor,

because I don't think that idea

çünkü inanıyorum ki bu fikir

has been tested adequately.

tam olarak test edilmedi.

The birth of the idea is from

Bu fikir, Harvard'dan iki araştırmacının

David Hubel and Torsten Wiesel's work,

David Hubel ve Torsten Wiesel'in

two researchers who were at Harvard,

çalışmalarına dayanıyor.

and they got the Nobel Prize in 1981

Bu araştırmacılar 1981 yılında

for their studies of visual physiology,

görsel fizyoloji alanındaki çok güzel

which are remarkably beautiful studies,

bir çalışma ile Nobel Ödülü kazandılar,

but I believe some of their work

ama inanıyorum ki çalışmalarının bir kısmı

has been extrapolated

insanlar üzerine

into the human domain prematurely.

gereğinden erken uyarlandı.

So, they did their work with kittens,

Aslınd çalışmalarını kedi yavruları ile

with different kinds of deprivation regiments,

farklı yoksunluk grupları oluşturarak yürütmüşlerdi.

and those studies,

Altmışlı yıllarda yapılan

which date back to the '60s,

bu çalışmalar

are now being applied to human children.

şimdi insan bebeklerine uyarlanıyor.

So I felt that I needed to do two things.

Bu nedenle iki şey yapma ihtiyacı hissettim.

One: provide care

Bir: Halen tedaviden

to children who are currently

yoksun olan çocuklara

being deprived of treatment.

tıbbi bakım sağlamak.

That's the humanitarian mission.

Bu insani bir görev.

And the scientific mission would be

Bilimsel görev ise

to test the limits

görsel plastisitenin limitlerini

of visual plasticity.

test etmek.

And these two missions, as you can tell,

tahmin edersiniz ki, bu iki görev

thread together perfectly. One adds to the other;

çok iyi bir şekilde kaynaştı, biri diğerini destekliyor.

in fact, one would be impossible without the other.

Aslında, biri olmadan diğerini başarmak imkansız.

So, to implement

Bu nedenle, bu ikiz görevleri

these twin missions,

yerine getirmek için

a few years ago, I launched Project Prakash.

bundan birkaç yıl önce Prakash Projesini başlattım.

Prakash, as many of you know,

Belki bilirsiniz, Prakash kelimesi

is the Sanskrit word for light,

Sanskritçe'de IŞIK anlamına geliyor,

and the idea is that

amacımız, bu çocukların

in bringing light into the lives of children,

yaşantılarına ışık katarken

we also have a chance

aynı zamanda nörolojinin

of shedding light on some of the

en derin gizemlerine de

deepest mysteries of neuroscience.

ışık tutmak.

And the logo -- even though it looks extremely Irish,

Logomuz ise, her ne kadar İrlanda kökenli gibi

it's actually derived from

görünse de, aslında

the Indian symbol of Diya, an earthen lamp.

çömlekten bir kandil olan bir Hint Sembolü: Diya.

The Prakash, the overall effort

Prakash Projeindeki çalışmalar

has three components:

üç bileşenden oluşuyor,

outreach, to identify children in need of care;

tedavi ihtiyacı olan çocuklara ulaşmak ve tanımlamak,

medical treatment; and in subsequent study.

tedavi etmek ve takip eden araştırmalar.

And I want to show you a short video clip

Şimdi size ilk iki bileşeni gösteren

that illustrates the first two components of this work.

kısa bir video klip göstermek istiyorum.

This is an outreach station

Bu, körlere yönelik bir okulda

conducted at a school for the blind.

yaptığımız bir tarama.

(Text: Most of the children are profoundly and permanently blind ...)

(Yazı: Çocukların çoğu kesin ve kalıcı bir şekilde kör)

Pawan Sinha: So, because this is a school for the blind,

Pawan Sinha: Bu körlere yönelik bir okul olduğundan

many children have permanent conditions.

çoğu çocuğun körlüğü kalıcı.

That's a case of microphthalmos,

Bu bir mikroftalmi vakası, (mikroftalmi: az gelişmiş göz küresi)

which is malformed eyes,

yani bir göz malformasyonu

and that's a permanent condition;

ve kalıcı bir durum

it cannot be treated.

tedavisi yok.

That's an extreme of micropthalmos

Bu mikroftalmi'nin de ötesinde,

called enophthalmos.

enfotalmi. (enoftalmi: göz küresi yokluğu)

But, every so often, we come across children

Ama eninde sonunda az da olsa görme kalıntısı

who show some residual vision,

olan bir çocuğa rastladığımız oluyor,

and that is a very good sign

bu hastalığın tedavi edilebilir olduğunu gösteren

that the condition might actually be treatable.

iyi bir işaret olabilir.

So, after that screening, we bring the children to the hospital.

Taramanın ardından, bu çocukları hastaneye getiriyoruz.

That's the hospital we're working with in Delhi,

Delhi'de çalıştığımız hastane bu,

the Schroff Charity Eye Hospital.

Schorff Göz Vakıf Hastanesi

It has a very well-equipped

Çok iyi donanımı olan

pediatric ophthalmic center,

bir pediatrik göz hastalıkları merkezi.

which was made possible in part

ki, Ronald McDonald vakfının katıları

by a gift from the Ronald McDonald charity.

ile kuruldu, Yani aslında

So, eating burgers actually helps.

hamburger yemek bazen faydalı olabiliyor.

(Text: Such examinations allow us to improve

(Yazı: Bu tip muayeneler, pek çok çocuğun

eye-health in many children, and ...

göz sağlığını iyileştirmemize yarıyor, ve...

... help us find children who can participate in Project Prakash.)

Project Prakash'a katılabilecek uygunlukta çocukları bulmamızı sağlıyor.

PS: So, as I zoom in to the eyes of this child,

PS: Şimdi, bu çocuğun gözlerine zoom yaptığımda

you will see the cause of his blindness.

körlük nedenini görebilirsiniz.

The whites that you see in the middle of his pupils

Gözbebekleri ortasındaki beyazlıklar

are congenital cataracts,

doğumsal kataraktlar,

so opacities of the lens.

yani göz merceğindeki opasiteler.

In our eyes, the lens is clear,

Gözlerimizeki lens saydamdır,

but in this child, the lens has become opaque,

ama bu çocuğun kensi opak,

and therefore he can't see the world.

bu nedenle etrafı göremiyor.

So, the child is given treatment. You'll see shots of the eye.

Bu çocuk tedavi edildi. Gözün resimlerini göreceksiniz.

Here's the eye with the opaque lens,

İşte opak lensi olan göz

the opaque lens extracted

opak lens çıkarılıyor

and an acrylic lens inserted.

ve yerine akrilik lens yerleştiriliyor.

And here's the same child

Ve bu da aynı çocuk

three weeks post-operation,

amliyattan iki hafta sonra

with the right eye open.

sağ gözü açık.

(Applause)

(Alkışlar)

Thank you.

Teşekkürler.

So, even from that little clip, you can begin to get the sense

Bu kısacık klipte de gördüğünüz gibi

that recovery is possible,

görme yetisinin yeniden kazanılması mümkün.

and we have now

Şu anda

provided treatment to over 200 children,

200'den fazla çocuğu tedavi etmiş durumdayız

and the story repeats itself.

ve hikaye her seferinde yeninden yaşanıyor.

After treatment, the child

Tedaviyi takiben, çocuk

gains significant functionality.

kayda değer bir işlevsellik kazanıyor.

In fact, the story holds true

Aslında, birkaç yıldır görsel uyarıdan

even if you have a person who got sight

yoksun bir kişi için bile

after several years of deprivation.

sonuçlar aynı.

We did a paper a few years ago

Birkaç yıl önce, burada

about this woman that you see on the right, SRD,

sağda gördüğünüz kadın hakkında bir yayın yaptık, SRD,

and she got her sight late in life,

o, görme yetisini yaşantısının ileri yıllarında yeniden kavuştu

and her vision is remarkable at this age.

ve görüşü yaşına göre gayet iyi idi.

I should add a tragic postscript to this --

Hikayenin trajik sonunu da paylaşacak olursam

she died two years ago

ne yazık ki birkaç yıl önce

in a bus accident.

bir otobüs kazasında öldü.

So, hers is just a truly inspiring story --

Gördüğünüz gibi onun hikayesi ilham verici,

unknown, but inspiring story.

bilinmeyen ama ilham verici bir hikaye.

So when we started finding these results,

Tahmin edersiniz ki, bu sonuçlara ulaşmamız

as you might imagine, it created quite a bit of stir

bilimsel ve popüler medyada epey bir

in the scientific and the popular press.

harekete neden oldu.

Here's an article in Nature

İşte Nature dergisinden bir makale,

that profiled this work,

bu çalışmadan bahsediyor.

and another one in Time.

Time dergisinde yer alan bir başka makale.

So, we were fairly convinced -- we are convinced --

Biz, uzamış görsel yoksunluğa rağmen

that recovery is feasible,

tedavinin mümkün olduğu

despite extended visual deprivation.

konusunda oldukça ikna olduk.

The next obvious question to ask:

Elbette ki soracağınız bir sonraki sorunun

What is the process of recovery?

"iyileşme süreci nedir?" olması gerekir.

So, the way we study that is,

Bunu şu şekilde araştırıyoruz,

let's say we find a child who has light sensitivity.

diyelim ki ışığa duyarlı bir çocuk var

The child is provided treatment,

onu tedavi ediyoruz.

and I want to stress that the treatment

bu arada bu tedavi sürecinin tamamen

is completely unconditional;

koşulsuz olduğunu belirtmek isterim.

there is no quid pro quo.

Karşılık verme esasına dayalı değil.

We treat many more children then we actually work with.

Çalışmamıza dahil olan çocuk sayısından çok daha fazlasını tedavi ediyoruz.

Every child who needs treatment is treated.

Tedaviye ihtiyacı olan her çocuğu tedavi ediyoruz.

After treatment, about every week,

Tedaviyi takiben, her hafta

we run the child

çalışmaya katılan çocuğu

on a battery of simple visual tests

görsel yetilerinin ne kadar geliştiğini

in order to see how their visual skills

görmek için bir grup basit

are coming on line.

testten geçiriyoruz.

And we try to do this for as long as possible.

Bunu mümkün olduğu kadar uzun zaman sürdürmeye çalışıyoruz.

This arc of development

Bu gelişim eğrisi

gives us unprecedented

görme yetisinin ne şekilde

and extremely valuable information

üst üste gelişen parçalardan oluştuğu

about how the scaffolding of vision

bize emsali görülmemiş derecede önemli

gets set up.

bilgiler veriyor.

What might be the causal connections

Erken gelişen yetilerle

between the early developing skills

daha sonra gelişimini tamamlayanlar arasında

and the later developing ones?

ne gibi rastgele bağlantılar mevcut?

And we've used this general approach to study

Pekçok farklı görme yetkinliğini incelerken

many different visual proficiencies,

çalışmaya bu açıdan baktık.

but I want to highlight one particular one,

Ancak bir tanesinin altını çizmek istiyorum,

and that is image parsing into objects.

ki bu görüntülerin nesnelere dönüşmesi üzerine.

So, any image of the kind that you see on the left,

Şimdi, solda gördüğünüz resimler

be it a real image or a synthetic image,

ister gerçek ister sentetik resimler olsun

it's made up of little regions

orta sütunda görülen

that you see in the middle column,

farklı renklerdeki ve

regions of different colors, different luminances.

farklı aydınlıktaki küçük alanlardan oluşuyor.

The brain has this complex task

Beyin, bu alanların küçük parçalarını

of putting together, integrating,

bir araya koyup birleştirerek

subsets of these regions

bu küçük kümelelerden daha anlamlı olan

into something that's more meaningful,

sağ tarafta gördüğünüz

into what we would consider to be objects,

nesnelerin görüntüsünü ortaya çıkarmak gibi

as you see on the right.

karmaşık bir görev üstleniyor.

And nobody knows how this integration happens,

Kimse bu birleştirmenin nasıl olduğunu bilmiyor.

and that's the question we asked with Project Prakash.

Prakash projesi ile sorduğumuz soru bu aslında.

So, here's what happens

İşte, görüş yeteneği geri geldikten

very soon after the onset of sight.

hemen sonra olan şey bu.

Here's a person who had gained sight just a couple of weeks ago,

Burada sadece birkaç hafta önce görme yetisini geri kazanan birini görüyorsunuz,

and you see Ethan Myers, a graduate student from MIT,

yanında deneyi yürüten ve

running the experiment with him.

MIT'den master öğrencisi Ethan Myers var.

His visual-motor coordination is quite poor,

Hastanın görsel-motor koordinasyonu oldukça zayıf,

but you get a general sense

ama parmağı ile takip etmeye

of what are the regions that he's trying to trace out.

çalıştığınız alanları fark ediyorsunuz.

If you show him real world images,

Eğer bu hastaya veya bu hastaya benzer diğerlerine

if you show others like him real world images,

gerçek hayata ait şekiller gösterirseniz

they are unable to recognize most of the objects

bu nesnelerin çoğunu tanıyamıyorlar

because the world to them is over-fragmented;

çünkü dünya onlar için aslında bir tür kolaj,

it's made up of a collage, a patchwork,

farklı renk ve ışıklardan oluşan bir nevi

of regions of different colors and luminances.

patchwork gibi duruyor.

And that's what's indicated in the green outlines.

Yeşil çizgilerde gösterilen bu.

When you ask them,

Onlara, nesnelerin adını bilemeseniz bile nesneleri parmakla gösterin

"Even if you can't name the objects, just point to where the objects are,"

dendiğinde işaret ettikleri

these are the regions that they point to.

alanlar bunlar.

So the world is this complex

Yani dünya bu kompleks

patchwork of regions.

patchwork alanlarından oluşuyor.

Even the shadow on the ball

Topun üzerindeki gölge bile

becomes its own object.

ayrı bir nesne olarak algılanıyor.

Interestingly enough,

İlginç olan şu ki,

you give them a few months,

eğer birkaç ay beklerseniz

and this is what happens.

olan şu.

Doctor: How many are these?

Doktor: Burada kaç tane şekil var?

Patient: These are two things.

Hasta: İki şekil var.

Doctor: What are their shapes?

Doktor: Şekiller neler?

Patient: Their shapes ...

Hasta: Şekiller...

This one is a circle,

Bu daire,

and this

bu da

is a square.

bir kare.

PS: A very dramatic transformation has come about.

PS: Çok çarpıcı bir değişim olmuş durumda.

And the question is:

Soru şu:

What underlies this transformation?

bu değişimin altında yatan nedir?

It's a profound question,

Bu çok derin bir soru,

and what's even more amazing is how simple

ve şaşırtıcı olan şey de

the answer is.

ceabın çok basit olması.

The answer lies in motion

Cevap hareketlilikte yatıyor,

and that's what I want to show you in the next clip.

bunu size bir sonraki klipte göstereceğim.

Doctor: What shape do you see here?

Doktor: Burada hangi şekili görüyorsun?

Patient: I can't make it out.

Hasta: Ayırt edemiyorum.

Doctor: Now?

Doktor: Şimdi?

Patient: Triangle.

Hasta: Üçgen.

Doctor: How many things are these?

Doktor: Burada kaç şekil var?

Now, how many things are these?

Şimdi, burada kaç şekil var?

Patient: Two.

Hasta: İki.

Doctor: What are these things?

Doktor: Şekiller neler?

Patient: A square and a circle.

Hasta: Bir kare ve bir daire.

PS: And we see this pattern over and over again.

PS: Bu örneği tekar tekrar görüyoruz.

The one thing the visual system needs

Görme sisteminin dünyayı ayrıştırmak için

in order to begin parsing the world

ihtiyacı olan şey

is dynamic information.

hareketli bilgilerdir.

So the inference we are deriving from this,

Bundan ve benzer diğer deneylerde

and several such experiments,

çıkarmamız gereken sonuç şu,

is that dynamic information processing,

dinamik bilgi işleme ya da

or motion processing,

hareket işleme

serves as the bedrock for building

diğer karmaşık görsel süreçleri için

the rest of the complexity of visual processing;

bir temel oluşturmaktadır.

it leads to visual integration

Bu, görsel entegrasyon

and eventually to recognition.

ve sonunda da görsel tanımaya gider.

This simple idea has far reaching implications.

Bu basit fikrin uzun vadeli sonuçları var.

And let me just quickly mention two,

İki tanesinden bahsetmeme izin verin.

one, drawing from the domain of engineering,

Birincisi, mühendislik ve klinik alanlarından

and one from the clinic.

köken alıyor.

So, from the perspective of engineering,

Mühendislik açısından bakarsak

we can ask: Goven that we know

hareketin insan görme sistemi açısından

that motion is so important for the human visual system,

önemini göz önüne alarak bu yöntemi

can we use this as a recipe

bir insan tarafından

for constructing machine-based vision systems

programlanmaya ihtiyacı olmadan

that can learn on their own, that don't need to be programmed

kendi kendine öğrenen mekanik görme sistemleri

by a human programmer?

üretmede kullanabiliriz.

And that's what we're trying to do.

Yapmaya çalışığımız da bu.

I'm at MIT, at MIT you need to apply

Ben MIT'de çalışıyorum, MIT'de

whatever basic knowledge you gain.

öğrendiğiniz her bilgiyi uygulamaya koymanız gerekir.

So we are creating Dylan,

Bu nedenle

which is a computational system

bir bilgisayar sistemi olan Dylan'ı yarattık.

with an ambitious goal

iddialı bir hedefimiz var,

of taking in visual inputs

bir çocuğun yaptığı gibi

of the same kind that a human child would receive,

görsel verileri alıyor ve

and autonomously discovering:

kendi kendine görme alanındaki

What are the objects in this visual input?

nesnelerin ne olduğunu keşfediyor.

So, don't worry about the internals of Dylan.

Dylan'ın nasıl çalıştığının detaylarını boşverin,

Here, I'm just going to talk about

burada size Dylan'ı nasıl test ettiğimizi

how we test Dylan.

göstermek istiyorum.

The way we test Dylan is by giving it

Dylan'ı test etme yöntemimiz şöyle,

inputs, as I said, of the same kind

daha önce de söylediğim gibi, Prakash Projesindeki

that a baby, or a child in Project Prakash would get.

bir çocuğun veya bebeğe yaptığımız gibi, veri girdileriyle.

But for a long time we couldn't quite figure out:

En başta bu tip video verilerini ne şekilde

Wow can we get these kinds of video inputs?

elde edeceğimizi tam bilemedim.

So, I thought,

Sonra, Darius'u

could we have Darius

bizim bebek kameramanımız

serve as our babycam carrier,

olarak kullanma fikri aklıma geldi.

and that way get the inputs that we feed into Dylan?

Böylece Dylan'a besleyeceğimiz verileri elde etme yolunu bulduk.

So that's what we did.

Ve biz de bunu yaptık.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I had to have long conversations with my wife.

Karımla epey uzun konuşmalar yapmam gerekti.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

In fact, Pam, if you're watching this,

Aslında Pam, eğer bunu izliyorsan

please forgive me.

beni affet.

So, we modified the optics of the camera

Sonra, bebeğin görme keskinliğini taklit etmek için

in order to mimic the baby's visual acuity.

kameranın optik düzeneğini değiştirdik.

As some of you might know,

Bazılarınızın bildiği gibi,

babyies are born pretty much legally blind.

bebekler neredeyse kördürler.

Their acuity -- our acuity is 20/20;

Bizim görme keskinliğimiz 20/20'dir,

babies' acuity is like 20/800,

bebeklerinki ise 20/800.

so they are looking at the world

bu nedenle dünyayı

in a very, very blurry fashion.

çok ama çok bulanık görürler.

Here's what a baby-cam video looks like.

İşte bir bebek kamerası videosu...

(Laughter)

(Kahkahalar)

(Applause)

(Alkışlar)

Thankfully, there isn't any audio

Neyse ki bu görüntüye eşlik eden

to go with this.

ses kaydımız yok.

What's amazing is that working with such

İnanılmaz olanı şu, bu şekilde yüksek oranda

highly degraded input,

bulanık bir veri girişi ile

the baby, very quickly, is able

bir bebek son derece hızlı bir şekilde

to discover meaning in such input.

bu verinin anlamını keşfedebilir.

But then two or three days afterward,

Bir iki gün içinde

babies begin to pay attention

bebekler kendi anne veya babalarının

to their mother's or their father's face.

yüzlerini tanıyarak tepki vermeye başlarlar.

How does that happen? We want Dylan to be able to do that,

Bu nasıl oluyor? Biz Dylan'ın da bunu başarmasını istiyoruz.

and using this mantra of motion,

Dylan, hareketle ilgili bu

Dylan actually can do that.

tekrarlar sonunda bunu yapabilir.

So, given that kind of video input,

Gördüğünüz gibi bir video verisine

with just about six or seven minutes worth of video,

ve altı-yedi dakikalık bir video sonunda

Dylan can begin to extract patterns

Dylan yülzer e dahil olmak üzere şekilleri

that include faces.

ayırt etmeye başladı.

So, it's an important demonstration

Bu, hareketin gücünü güstermesi açısından

of the power of motion.

çok önemli bir olay.

The clinical implication, it comes from the domain of autism.

Klinik uygulama alanı ise otizm ile ilgili.

Visual integration has been associated with autism

Bazı araştırmacılar görsel entegrasyon ile

by several researchers.

otizm arasında bir bağlantı buldular.

When we saw that, we asked:

Bunu görünce kendimize şunu sorduk:

Could the impairment in visual integration

Otizm'deki dinamik bilgi işleme eksikliğinin altında yatan

be the manifestation of something underneath,

daha derin sorunlar kendini

of dynamic information processing deficiencies in autism?

görsel entegrasyondaki kusur şeklinde gösterebilir mi?

Because, if that hypothesis were to be true,

Çünkü, eğer bu hipotez doğru ise,

it would have massive repercussions in our understanding

bu bize otizm ile ilgili farklı özelliklere

of what's causing the many different aspects

bakış açımızda ve anlayışımızda

of the autism phenotype.

yepyeni ufuklar açabilir.

What you're going to see are

Burada iki ayrı çocuğa ait

video clips of two children -- one neurotypical,

iki video var. Bunlardan biri nörolojik olarak normal,

one with autism, playing Pong.

diğeri ise otistik. Pong oynuyorlar.

So, while the child is playing Pong, we are tracking where they're looking.

Çocuklar Pong oynarken oluşan göz hareketlerini takip ediyoruz.

In red are the eye movement traces.

Kırmızı renkle görünenler göz hareketleri,

This is the neurotypical child, and what you see

bu nörolojik olarak normal olan çocuk, görüyorsunuz

is that the child is able to make cues

bu çocuk ekrandaki dinamik bilgiyi

of the dynamic information

topun nereye gideceğini tahmin etmek

to predict where the ball is going to go.

için kullanabiliyor.

Even before the ball gets to a place,

Daha top gittiği yere varmadan

the child is already looking there.

topun varacağı yeri tahmin edip oraya bakıyor.

Contrast this with a child

Aynı oyunu oynayan

with autism playing the same game.

otistik bir çocukla karşılaştıralım.

Instead of anticipating,

Bu çocuk topun yönünü öngörmek yerine

the child always follows where the ball has been.

her zaman topun geçtiği yolu takip ediyor.

The efficiency of the use

Otizm'de dinamik bilgiyi

of dynamic information

kullanma etkinliği

seems to be significantly compromised in autism.

ciddi anlamda azalmış gibi görünüyor.

So we are pursuing this line of work

Şimdi bu konu ile ilgili çalışıyoruz ve

and hopefully we'll have

umuyorum ki çok yakında

more results to report soon.

daha fazla sonuca ulaşmış olacağız.

Looking ahead, if you think of this disk

İleriye bakacak olursak, eğer bu daireyi

as representing all of the children

şimdiye kadar tedavi ettiğimiz çocukların tamamı

we've treated so far,

olarak düşünürseniz

this is the magnitude of the problem.

sorunun büyüklüğü böyle bir şey.

The red dots are the children we have not treated.

Kırmızı noktalar henüz tedavi etmediğimiz çocuklar.

So, there are many, many more children who need to be treated,

Yani hala tedavi edilmesi gereken çok ama çok çocuk var,

and in order to expand the scope of the project,

Bu projenin kapsamını genişletmek için

we are planning on launching

içinde bu konuya adanmış bir çocuk hastanesi

The Prakash Center for Children,

tedavi gören çocuklara yönelik bir okul

which will have a dedicated pediatric hospital,

ve son teknolojiyi kullanan bir araştırma merkezi

a school for the children we are treating

içeren bir merkez, Prakash Çocuk Merkezi

and also a cutting-edge research facility.

kurmayı planlıyoruz.

The Prakash Center will integrate health care,

Prakash Merkezi, sağlık hizmeti ile

education and research in a way

eğitim ve araştırmayı bir şekilde entegre edecek

that truly creates the whole

ve kendisini oluşturan parçaların toplamından

to be greater than the sum of the parts.

çok daha büyük ve önemli bir yer olacak.

So, to summarize: Prakash, in its five years of existence,

Kısaca özetlemek gerekirse, Prakash kurulduktan sonraki

it's had an impact in multiple areas,

beş yıl içinde basit nörolojik esneklikten ve

ranging from basic neuroscience

beyinin öğrenmesinden tutun da,

plasticity and learning in the brain,

otizm gibi klinik anlamı olan hiptozlere,

to clinically relevant hypotheses like in autism,

otonom yapay görme sistemlerine

the development of autonomous machine vision systems,

lisans ve lisansüstü öğrencilerin eğitimlerine

education of the undergraduate and graduate students,

ve en önemlisi çocukluk çağına ait

and most importantly in the alleviation

körlüğün tedavisine kadar pek çok alana

of childhood blindness.

katkıda bulundu.

And for my students and I, it's been

Bu süreç, ben ve öğrencilerim için

just a phenomenal experience

olağandışı bir deneyim oldu

because we have gotten to do interesting research,

çünkü ilginç bir konuda araştırma yaparken

while at the same time

aynı anda

helping the many children that we have worked with.

birlikte çalıştığımız pekçok çocuğa yardımcı olma şansımız oldu.

Thank you very much.

Çok teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)