Stefana Broadbent: How the Internet enables intimacy

Stefana Broadbent: İnternet samimiyeti nasıl olanaklı kılar

Çeviri: Feyza Hepozden Baylis Gözden geçirme: Serap Çakıl

I believe that there are new, hidden tensions

İnsanlar ve kurumlar arasında yeni ve gizli

that are actually happening between people and institutions --

bir gerilim olduğuna inanıyorum--

institutions that are the institutions that people

kurumlar insanların günlük hayatlarını

inhabit in their daily life:

geçirdikleri kuruluşlardır:

schools, hospitals, workplaces,

okullar, hastaneler, işyerleri,

factories, offices, etc.

fabrikalar, ofisler, gibi.

And something that I see happening

Ve bir şeylerin daha olduğunu görüyorum

is something that I would like to call

ben buna bir çeşit

a sort of "democratization of intimacy."

"samimiyetin demokratikleştirilmesi" demek isterim.

And what do I mean by that?

Peki, bununla ne demek istiyorum?

I mean that what people are doing

Demek istediğim insanlar aslında

is, in fact, they are sort of, with their communication channels,

şunu yapıyorlar; bir çeşit, iletişim kanallarını kullanarak

they are breaking an imposed isolation

bu kurumların onlara dayatmış olduğu

that these institutions are imposing on them.

soyutlanmayı kırıyorlar.

How are they doing this? They're doing it

Bunu nasıl yapıyorlar? Çok basit olarak,

in a very simple way, by calling their mom from work,

iş yerinden annelerini arayarak,

by IMing from their office to their friends,

arkadaşlarına anlık mesajlar göndererek,

by texting under the desk.

masa altından telefon mesajı yollayarak yapıyorlar.

The pictures that you're seeing behind me

Arkamda görmüş olduğunuz resimler

are people that I visited in the last few months.

son bir kaç aydır görüştüğüm kişilerdir.

And I asked them to come along with the person they communicate with most.

Onlara en çok iletişimde bulundukları insanlarla gelmelerini rica ettim.

And somebody brought a boyfriend, somebody a father.

Ve kimisi erkek arkadaşını, kimisi babasını getirdi.

One young woman brought her grandfather.

Genç bir bayan dedesini getirdi.

For 20 years, I've been looking at how people use

Son 20 yıldır insanların e-mail, cep telefonu, telefon mesajları, gibi

channels such as email, the mobile phone, texting, etc.

kanalları nasıl kullandıklarına bakıyordum.

What we're actually going to see is that, fundamentally,

Burada aslında göreceğimiz, esas olarak,

people are communicating on a regular basis

insanların düzenli bir şekilde en samimi çevresiyle,

with five, six, seven of their most intimate sphere.

beş, altı, yedi kişiyle iletişime geçtiğidir.

Now, lets take some data. Facebook.

Şimdi bazı bilgilere bakalım. Facebook.

Recently some sociologists from Facebook --

Yakın zamanlarda Facebook'tan bazı sosyologlar--

Facebook is the channel that you would expect

Tahmin edeceğiniz gibi Facebook

is the most enlargening of all channels.

tüm iletişim kanalları içerisinde en çok gelişerek büyüyen kanaldır.

And an average user,

Ve ortalama bir kullanıcı

said Cameron Marlow,

der Cameron Marlow,

from Facebook, has about 120 friends.

Facebook'tan 120 arkadaşa sahiptir.

But he actually talks to,

Ama aslında kişinin sürekli konuşup

has two-way exchanges with, about four to six people

karşılıklı değiş tokuş yaptığı, cinsiyetine bağlı olarak

on a regular base, depending on his gender.

dört ila altı insandır.

Academic research on instant messaging

İnternetteki anında mesajlarda yapılan akademik araştırmalar da

also shows 100 people on buddy lists,

100 kişiyi arkadaş listesinde gösterir,

but fundamentally people chat with two, three, four --

ancak asıl olarak insanlar iki, üç, dört--

anyway, less than five.

kısaca beşten az kişiyle sohbet etmektedirler.

My own research on cellphones and voice calls

Cep telefonları ve sesli konuşmalarla ilgili benim kendi araştırmam

shows that 80 percent of the calls

bu aramaların yüzde 80'inin aslında

are actually made to four people. 80 percent.

dört kişiyle yapıldığını gösterir. Yüzde 80.

And when you go to Skype, it's down to two people.

Ve Skype'a gittiğimizde, bu sayı iki kişiye düşer.

A lot of sociologists actually are quite disappointed.

Pek çok sosyolog aslında bayağı hayal kırıklığına uğramıştır.

I mean, I've been a bit disappointed sometimes

Yani, benim de hayal kırıklığına uğradığım zamanlar oldu,

when I saw this data and all this deployment, just for five people.

bu bilgiyi ve yayılımı gördüğümde, sadece beş kişi!

And some sociologists actually feel that

Ve bazı sosyologlar aslında bunun

it's a closure, it's a cocooning,

toplumdan uzaklaştırıcı

that we're disengaging from the public.

içine kapalı ve korumacı bir durum olduğunu hissediyorlar.

And I would actually, I would like to show you that

Aslında ben, sizlere şunu göstermek isterim,

if we actually look at who is doing it,

eğer gerçekten kim yapıyor

and from where they're doing it,

ve nereden yapıyor diye bakarsak,

actually there is an incredible social transformation.

aslen inanılmaz bir sosyal dönüşüm görürüz.

There are three stories that I think are quite good examples.

Sanırım bu duruma çok iyi örnek olacak üç hikâye var.

The first gentleman, he's a baker.

İlk beyefendi, kendisi fırıncıdır.

And so he starts working every morning at four o'clock in the morning.

Ve her sabah saat dörtte çalışmaya başlar.

And around eight o'clock he sort of sneaks away from his oven,

Daha sonra saat sekiz gibi fırınından gizlice uzaklaşıp

cleans his hands from the flour

unlu ellerini yıkar,

and calls his wife.

ve karısını arar.

He just wants to wish her a good day, because that's the start of her day.

Tek isteği ona iyi günler dilemektir, çünkü eşinin günü o saatte başlamaktadır.

And I've heard this story a number of times.

Bu hikâyeyi çoğu kereler duydum.

A young factory worker who works night shifts,

Gece vardiyalarında çalışan genç bir fabrika isçisi,

who manages to sneak away from the factory floor,

fabrikanın güvenlik kameralarının olduğu kattan

where there is CCTV by the way,

sinsice uzaklaşmayı başarır,

and find a corner, where at 11 o'clock at night

ve saat gece 11'de bir köşe bulur

he can call his girlfriend and just say goodnight.

sadece kız arkadaşını arayıp iyi geceler diyebilmek için.

Or a mother who, at four o'clock,

Ya da bir anne, saat dörtte,

suddenly manages to find a corner in the toilet

aniden tuvaletin bir köşesinde bir yer bulmayı becerip

to check that her children are safely home.

çocuklarının eve sağ salim vardıklarını kontrol eder.

Then there is another couple, there is a Brazilian couple.

Bir de diğer bir çift var, Brezilyalı bir çift.

They've lived in Italy for a number of years.

Yıllardır İtalya’da yaşamaktadırlar.

They Skype with their families a few times a week.

Aileleriyle haftanın birkaç günü Skype'ta birkaç kez görüşürler.

But once a fortnight, they actually put the computer on their dining table,

Ama on beş günde bir, bilgisayarlarını yemek masasının üzerine koyup

pull out the webcam and actually have dinner

kameralar karşısında Sao Paula'daki aileleriyle

with their family in Sao Paulo. And they have a big event of it.

gerçekten yemek yerler. Ve bunu büyük bir olay haline getirirler.

And I heard this story the first time a couple of years ago

İki üç sene önce ilk defa

from a very modest family

İsviçre’de yaşayan orta halli bir

of immigrants from Kosovo in Switzerland.

Kosova göçmeni aileden şöyle bir hikâye duydum:

They had set up a big screen in their living room,

Oturma odalarına çok büyük bir ekran kurmuşlardı.

and every morning they had breakfast with their grandmother.

Ve her sabah nineleriyle birlikte kahvaltı yapıyorlardı.

But Danny Miller, who is a very good anthropologist

Çok iyi bir antropolog olan Danny Miller,

who is working on Filipina migrant women

Filipinli çocuklarını Filipin’de bırakmış,

who leave their children back in the Philippines,

göçmen kadınlar üzerinde çalışırken

was telling me about how much parenting is going on

Skype üzerinden bu annelerin ne kadar çok

through Skype,

ebeveynlik yaptığını

and how much these mothers are engaged with their children through Skype.

ve Skype sayesinde çocuklarıyla ne kadar çok meşgul olduklarını bana söylüyordu.

And then there is the third couple. They are two friends.

Ve sonra üçüncü bir çift daha var. İki arkadaş.

They chat to each other every day, a few times a day actually.

Her gün birbirleriyle sohbet ediyorlar, günde üç beş kez aslında.

And finally, finally, they've managed to put

Ve en sonunda anlık mesaj sistemini

instant messaging on their computers at work.

iş bilgisayarlarına koydular.

And now, obviously, they have it open.

Ve şimdi, besbelli, açık hale getirdiler.

Whenever they have a moment they chat to each other.

Ne zaman boş bir an bulsalar birbirleriyle sohbet ediyorlar.

And this is exactly what we've been seeing

Ve genclerle ve cocuklarla da tam olarak bunu gormekteydik

with teenagers and kids doing it in school, under the table,

siralarinin altindan,

and texting under the table to their friends.

arkadaslarina mesaj gonderiyorlar.

So, none of these cases are unique.

Oyleyse, bu orneklerin hicbiri ozel degil.

I mean, I could tell you hundreds of them.

Yani bunlardan yuzlerce anlatabilirim.

But what is really exceptional is the setting.

Ancak burada ayricalikli olan ortam.

So, think of the three settings I've talked to you about:

Soyle ki size soyledigim uc ortami dusunun

factory, migration, office.

fabrika,gocmenlik hali, ofis.

But it could be in a school, it could be an administration,

Ama bir okul olabilirdi,bir idare olabilirdi,

it could be a hospital.

hastanede olabilirdi.

Three settings that, if we just step back 15 years,

Uc ortam icin eger soyle 25 yil geri gidersek,

if you just think back 15 years,

eger sadece 15 yil oncesini dusunursek,

when you clocked in,

mesaiye basladiginizda

when you clocked in to an office,

ofis mesaisine basladiginizda

when you clocked in to a factory,

fabrikada mesaiye basladiginizda,

there was no contact for the whole duration of the time,

tum sure boyunca kontak yoktu,

there was no contact with your private sphere.

yakin cevrenizle hicbir kontaginiz yoktu.

If you were lucky there was a public phone hanging in the corridor or somewhere.

Eger sansliysaniz koridorda bir yerlerde umumi bir telefon vardi,

If you were in management, oh, that was a different story.

Eger muduriyette iseniz baska bir hikaye,

Maybe you had a direct line.

belki direk hattiniz vardi.

If you were not, you maybe had to go through an operator.

yok degilseniz,belki once bir operatore baglaniyordunuz,

But basically, when you walked into those buildings,

Ama temel olarak, bir kere bu binalara girdiyseniz,

the private sphere was left behind you.

yakin cevreniz arkada kalmisti.

And this has become such a norm of our professional lives,

Ve bu bizim profesyonel hayatimizda normal hala gelmisti,

such a norm and such an expectation.

sıradan bir hal ve beklenti.

And it had nothing to do with technical capability.

Ayrıca bunun teknik kapasiteyle bir ilgisi yok.

The phones were there. But the expectation was once you moved in there

Telefon ordaydı. Ama beklenti bir kez oraya doğru gittiğinizde

your commitment was fully to the task at hand,

sorumluluğunuzun tamamen elinizdeki işte,

fully to the people around you.

tamamen çevrenizdeki insanlarda olmasıydı.

That was where the focus had to be.

Bu dikkatin olması gerektiği yerdeydi.

And this has become such a cultural norm

Bu öylesine sıradan bir kültürel durum haline geldi ki

that we actually school our children for them to be capable to do this cleavage.

çocuklarımıza bölünmeyi becerebilmeyi öğretiyoruz.

If you think nursery, kindergarten, first years of school

Kreş, anaokulu, okulun ilk yıllarını düşünürsek

are just dedicated to take away the children,

çocuklarımızı uzaklaştırmaya adanmışlardır,

to make them used to staying long hours away from their family.

onları uzun saatler ailelerinden uzaklaştırmaya alıştırırlar.

And then the school enacts perfectly well.

Ve okul rolünü gayet mükemmel oynar,

It mimics perfectly all the rituals that we will find in offices:

İleride ofislerde yapacağımız tüm ritüelleri mükemmel bir şekilde taklit eder,

rituals of entry, rituals of exit,

giriş ritüeli, çıkış ritüeli,

the schedules, the uniforms in this country,

program çizelgeleri, bu ülkenin üniformaları,

things that identify you, team-building activities,

sizi tanımlayan şeyler, takım olma aktiviteleri,

team building that will allow you to basically

takım olma temelinde size herhangi bir grup çocukla

be with a random group of kids, or a random group of people

beraber olma imkânı verir ya da herhangi bir grup insanla

that you will have to be with for a number of time.

belli zamanlarda belli sayıda birlikte olma zorunluluğu yaratır.

And of course, the major thing:

Tabii ki en önemli şey:

learn to pay attention,

dikkatini vermeyi öğrenmek,

to concentrate and focus your attention.

yoğunlaşmak ya da odaklanmaktır.

This only started about 150 years ago.

Bu durum sadece 150 yıl kadar önce başladı.

It only started with the birth of modern bureaucracy,

Modern bürokrasinin doğuşuyla ve

and of industrial revolution.

endüstri devrimiyle başladı.

When people basically had to go somewhere else to work

İnsanlar aslında işlerini yapmak için bir yerlere işe gitmek

and carry out the work.

zorunda kaldıklarında.

And when with modern bureaucracy there was a very rational approach,

Ve modern bürokrasiyle birlikte, özel çevre ve kamusal çevre arasında

where there was a clear distinction between the private sphere

çok açık bir ayrım olduğundan bu son derece

and the public sphere.

mantıklı bir yaklaşımdı.

So, until then, basically people were living on top of their trades.

Yani o zamana kadar insanlar özünde kendi zanaatları üzerinden geçiniyorlardı.

They were living on top of the land they were laboring.

Emek verdikleri toprakların üzerinde yaşıyorlardı.

They were living on top of the workshops where they were working.

Çalıştıkları atölyelerinin üst katında yaşıyorlardı.

And if you think, it's permeated our whole culture,

Bir düşünürseniz bu bütün kültürümüzün içine işlemişti,

even our cities.

şehirlerimizin bile.

If you think of medieval cities, medieval cities the boroughs

Eğer Ortaçağ şehirlerini düşünürseniz, Ortaçağ şehirleri

all have the names of the guilds and professions that lived there.

orada yasayan esnafın ve onların uzmanlaştıkları işin ismini almış kentlerdi.

Now we have sprawling residential suburbias

Günümüzde üretim alanlarından ve

that are well distinct from production areas

ticari alanlarından bariz biçimde ayrı olarak yayılmış

and commercial areas.

kenar mahallelerde ikamet etmekteyiz.

And actually, over these 150 years,

Ve aslında, bu son 150 yılda,

there has been a very clear class system that also has emerged.

ortaya çıkan çok açık bir sınıf sistemi vardır.

So the lower the status of the job

Bir işin statüsü daha düşük oldukça ve

and of the person carrying out, the more removed

kişi çalışıp yükseldikçe, kişisel çevresinden

he would be from his personal sphere.

fazla uzaklaşacaktadır.

People have taken this amazing possibility

İnsanlar bütün gün boyunca ya da her tür durumda

of actually being in contact all through the day

gerçekten iletişimde bulunabilecekleri

or in all types of situations.

bu harika olasılığı benimsediler.

And they are doing it massively.

Ve bunu çok yoğun bir şekilde yapıyorlar.

The Pew Institute, which produces good data

Düzenli bir şekilde iyi veriler ortaya koyan The Pew Enstitüsü,

on a regular basis on, for instance, in the States,

örneğin Amerika'da işyerinde e-mail erişimi olan

says that -- and I think that this number is conservative --

insanların yüzde ellisinin - ki bence bu tutucu bir sayı -

50 percent of anybody with email access at work

özel e-posta yazışmalarını

is actually doing private email from his office.

ofislerinde yaptıklarını söyler.

I really think that the number is conservative.

Gerçekten bu sayının ılımlı olduğunu düşünüyorum.

In my own research, we saw that the peak for private email

Benim kendi araştırmamda, özel e-posta'nın

is actually 11 o'clock in the morning, whatever the country.

hangi ülkede olursa olsun saat sabah 11'de doruğa ulaştığını gördük.

75 percent of people admit doing private

İnsanların yüzde 75'i özel konuşmalarını işyerinden

conversations from work on their mobile phones.

cep telefonlarıyla yaptıklarını itiraf ettiler.

100 percent are using text.

Yüzde yüzü telefon mesajı kullanıyor.

The point is that this re-appropriation of the personal sphere

Buradaki konu, özel çevreyi kısıtlamalarında

is not terribly successful with all institutions.

tüm kurumların pek de başarıya ulaşamadıklarıdır.

I'm always surprised the U.S. Army

Amerikan ordusunun sosyologlarının,

sociologists are discussing of the impact

mesela Irak'taki askerlerin aileleriyle

for instance, of soldiers in Iraq

günlük iletişimlerinin

having daily contact with their families.

yarattığı etkiyi tartışmalarına daima şaşırmışımdır.

But there are many institutions that are actually blocking this access.

Ama bu erişimi engelleyen pek çok kurum var.

And every day, every single day,

Her gün, her Allah’ın günü,

I read news that makes me cringe,

tüylerimi diken diken eden haberler okuyorum,

like a $15 fine

Texas'taki çocukların

to kids in Texas,

okulda cep telefonunu çıkarıp

for using, every time they take out their mobile phone in school.

her kullandığında 15 dolar ceza vermesi gibi.

Immediate dismissal to bus drivers in New York,

New York'taki otobüs şoförleri eğer ellerinde

if seen with a mobile phone in a hand.

cep telefonuyla görülürlerse anında işten kovuluyorlar.

Companies blocking access to IM or to Facebook.

Şirketler anlık mesajlara ya da Facebook'a erişimi bloke ediyorlar.

Behind issues of security and safety,

Güvenlik konusunun arkasında,

which have always been the arguments for social control,

ki bu her zaman için sosyal kontrolün savunmasıdır,

in fact what is going on is that

aslında gerçekten var olan ise

these institutions are trying to decide

bu kurumların kimin kendi kendine

who, in fact, has a right to self determine their attention,

karar verme hakkı olduğuna, kimin yalıtılıp

to decide, whether they should, or not, be isolated.

yalıtılmaması gerektiğine karar vermeye çalışmaktır.

And they are actually trying to block, in a certain sense,

Ve doğrusu engellemeye çalıştıkları, belli anlamda,

this movement of a greater possibility of intimacy.

daha büyük bir yakınlaşma, samimiyet eylemi olasılığıdır.