Why some people find exercise harder than others | Emily Balcetis

Emily Balcetis: Neden bazı insanlar egzersiz yapmayı diğerlerinden daha zor buluyor?

Çeviri: Hande Acet Gözden geçirme: Ramazan Şen

Vision is the most important

Görme, bizim sahip olduğumuz en önemli

and prioritized sense that we have.

ve en öncelikli duyumuzdur.

We are constantly looking

Sürekli

at the world around us,

etrafımızdaki dünyaya bakıyor

and quickly we identify and make sense

ve gördüklerimizi hızla

of what it is that we see.

tanımlıyor ve anlamlandırıyoruz.

Let's just start with an example

İsterseniz bu gerçeği anlatan

of that very fact.

bir örnek ile başlayalım.

I'm going to show you a photograph of a person,

Şimdi size bir - iki saniye boyunca

just for a second or two,

bir kişinin fotoğrafını göstereceğim

and I'd like for you to identify

ve sizden

onun yüzündeki ifadeyi tanımlamanızı isteyeceğim.

what emotion is on his face.

Ready?

Hazır mısınız?

Here you go. Go with your gut reaction.

İşte. İçgüdülerinize göre cevaplayın.

Okay. What did you see?

Tamam. Ne gördünüz?

Well, we actually surveyed

Aslında, biz 120'nin üzerinde insana

over 120 individuals,

bunu uyguladık ve

and the results were mixed.

sonuçlar oldukça karışıktı.

People did not agree

İnsanlar, gördükleri ifade hakkında

on what emotion they saw on his face.

ortak bir kanıya varamadılar.

Maybe you saw discomfort.

Belki bir rahatsızlık gördünüz.

That was the most frequent response

Bu bizim en sık

that we received.

aldığımız cevaptı.

But if you asked the person on your left,

Ama, eğer solunuzda oturan insana sorarsanız,

they might have said regret or skepticism,

pişmanlık ya da kuşku gördüklerini söyleyebilirler

and if you asked somebody on your right,

ve eğer sağınızdaki kişiye sorarsanız

they might have said something entirely different,

bambaşka bir fikir sunabilirler,

like hope or empathy.

umut veya empati gibi.

So we are all looking

Sonuç olarak,

at the very same face again.

hepimiz aynı ifadeye bakıyoruz, yine.

We might see something

Ve birbirinden tamamen

entirely different,

farklı şekilde yorumluyoruz,

because perception is subjective.

çünkü algılama özneldir.

What we think we see

Gördüklerimizi sandıklarımız

is actually filtered

aslında

through our own mind's eye.

aklımız tarafından süzgeçten geçirilmiştir.

Of course, there are many other examples

Tabi ki, aklımızın gözünden dünyayı nasıl gördüğümüze dair

of how we see the world through own mind's eye.

daha farklı pek çok örnek vardır.

I'm going to give you just a few.

Ben size sadece birkaçını vereceğim.

So dieters, for instance,

Örneğin diyet yapanlar,

see apples as larger

kalori saymayanlara göre

than people who are not counting calories.

elmaları çok daha büyük görürler.

Softball players see the ball as smaller

Başarısız dönemden çıkan softball oyuncuları

o akşam başarılı performans sergileyen oyunculara kıyasla

if they've just come out of a slump,

compared to people who had a hot night at the plate.

topu daha küçük görürler.

And actually, our political beliefs also

Ve aslında, siyasi düşüncelerimiz

can affect the way we see other people,

diğer insanlara bakış açımızı etkiler

including politicians.

buna politikacılar da dahildir.

So my research team and I decided to test this question.

Araştırma ekibim ve ben, bu soruyu test etmeye karar verdik.

In 2008, Barack Obama was running for president

2008'de, Barack Obama ilk defa

for the very first time,

başkanlık için yarışıyordu

and we surveyed hundreds of Americans

ve yüzlerce Amerikalıya

one month before the election.

seçimden bir ay önce anket yaptık.

What we found in this survey

Bu anketten anladığımız

was that some people, some Americans,

bazı insanlar, bazı Amerikalılar bu tarz fotoğrafların

think photographs like these

Obama'nın aslında nasıl göründüğünü

best reflect how Obama really looks.

en iyi şekilde yansıttığını düşünüyor.

Of these people, 75 percent

Bu insanların %75'i

voted for Obama in the actual election.

seçimde gerçekten de Obama'ya oy verdi.

Other people, though, thought photographs like these

Diğer kişiler de, bu fotoğrafların Obama'yı

best reflect how Obama really looks.

gerçekte olduğu gibi yansıttığını düşündü.

89 percent of these people

Bu kişilerin %89'u ise

voted for McCain.

McCain'e oy verdi.

We presented many photographs of Obama

Obama'nın pek çok fotoğrafını

one at a time,

tek tek gösterdik ki,

so people did not realize that what we were changing

bu sayede insanlar bir fotoğraftan diğerine

from one photograph to the next

değiştirdiğimiz tek şeyin

was whether we had artificially lightened

yapay olarak ten rengini

or darkened his skin tone.

biraz aydınlatıp kararttığımızı fark etmesinler.

So how is that possible?

Peki, bu nasıl mümkün oldu?

How could it be that when I look at a person,

Bir insana, nesneye veya olaya baktığımda

an object, or an event,

nasıl oluyor da

I see something very different

diğer insanlardan

than somebody else does?

çok daha farklı görüyorum?

Well, the reasons are many,

Aslında bunun birden fazla nedeni var,

but one reason requires that we understand

ama bunlardan bir tanesi

a little bit more about how our eyes work.

gözlerimizin nasıl gördüğünü anlamamızı gerektiriyor.

So vision scientists know

Bu alandaki uzmanlar diyor ki,

that the amount of information

belirli bir sürede

that we can see

görebildiğimiz ve odaklanabildiğimiz

at any given point in time,

what we can focus on, is actually relatively small.

bilginin miktarı

aslında oldukça az.

What we can see with great sharpness

Kesin bir netlikle ve doğru bir şekilde

and clarity and accuracy

görebildiklerimiz,

is the equivalent

uzattığımız kolumuzun üzerindeki

of the surface area of our thumb

bir baş parmağımızın

on our outstretched arm.

yüzey alanı kadardır.

Everything else around that is blurry,

Geri kalan her şey bulanıktır

rendering much of what is presented

gözlerimize görünenlerin çoğu

to our eyes as ambiguous.

belirsiz olarak nitelendirilir.

But we have to clarify

Ama yine de, gördüklerimizi netleştirmek

and make sense of what it is that we see,

ve anlamlandırmak zorundayız

and it's our mind that helps us fill in that gap.

ve bu boşluğu doldurmada bize yardımcı olan aklımızdır.

As a result, perception is a subjective experience,

Sonuç olarak, algılama öznel bir deneyimdir

and that's how we end up seeing

ve bu da bizim nasıl olup da kendi akıl gözümüzle

through our own mind's eye.

görebildiğimizi açıklar.

So, I'm a social psychologist,

Ben bir sosyal psikoloğum

and it's questions like these

ve bunun gibi sorular

that really intrigue me.

benim gerçekten ilgimi çekiyor.

I am fascinated by those times

İnsanların aynı görüşte olmadığı zamanlarda

when people do not see eye to eye.

gerçekten büyüleniyorum.

Why is it that somebody might

Gerçekten niye bazı insanlar

literally see the glass as half full,

bardağın yarısını dolu olarak görürken,

and somebody literally sees it

diğerleri ise

as half empty?

yarısını boş olarak nitelendiriyor?

What is it about what one person is thinking and feeling

İnsanların dünyayı tamamen farklı görmesine yol açan

that leads them to see the world

düşünceler ve hisler

in an entirely different way?

gerçekten nelerdir?

And does that even matter?

Ve bu o kadar da önemli mi?

So to begin to tackle these questions,

Bu soruları ele almaya başladığımızda

my research team and I decided to delve deeply

araştırma ekibim ve ben

into an issue that has received

uluslararası dikkat çeken bir konuyu

international attention:

derinlemesine incelemeye karar verdik:

our health and fitness.

sağlığımız ve formumuz.

Across the world,

Tüm dünyada

people are struggling to manage their weight,

insanlar kilolarını kontrol etmeye çalışıyor

and there is a variety of strategies

ve kilo almamızı engellemek için

that we have to help us keep the pounds off.

pek çok strateji geliştirilmiş durumda.

For instance, we set the best of intentions

Örneğin, tatillerden sonra egzersiz yapmak gibi

to exercise after the holidays,

niyetlerle yola çıkıyoruz

but actually, the majority of Americans

ama aslında, Amerikalıların çoğu

find that their New Year's resolutions

yeni yıl dileklerinin

are broken by Valentine's Day.

Sevgililer Günü'ne kadar bozulduğunu görüyor.

We talk to ourselves

Kendimize

in very encouraging ways,

her türlü cesaret verici yoldan

telling ourselves this is our year

bu yılın formumuzu geri kazanmak için

to get back into shape,

"o yıl" olduğunu söylüyoruz,

but that is not enough to bring us back

fakat bu bizi ideal kilomuza götürmek için

to our ideal weight.

yeterli olmuyor.

So why?

Peki neden?

Of course, there is no simple answer,

Tabii ki, bunun yanıtı basit değil

but one reason, I argue,

ama diyebilirim ki, bir sebepten

is that our mind's eye

akıl gözümüz

might work against us.

bize karşı çalışabilir.

Some people may literally see exercise

Bazı insanlar egzersiz yapmayı

as more difficult,

çok daha zor bulabilir

and some people might literally

ve bazıları da

see exercise as easier.

egzersizi daha kolay olarak görebilir.

So, as a first step to testing these questions,

Bu soruları test etmede ilk adım olarak

we gathered objective measurements

kişilerin fiziksel formları hakkında

of individuals' physical fitness.

nesnel ölçümleri toparladık.

We measured the circumference of their waist,

Kişilerin bel çevrelerini ölçtük

compared to the circumference of their hips.

ve kalçalarının çevrelerine göre kıyasladık.

A higher waist-to-hip ratio

Daha yüksek bir bel/kalça oranı

is an indicator of being less physically fit

daha düşük bir bel/kalça oranına göre

than a lower waist-to-hip ratio.

fiziksel olarak daha az fit olmanın göstergesiydi.

After gathering these measurements,

Bu ölçümleri toparladıktan sonra

we told our participants that

katılımcılarımıza

they would walk to a finish line

bir yarış içerisinde

while carrying extra weight

bitiş çizgisine doğru yürürken

in a sort of race.

ekstra ağırlık taşıyacaklarını söyledik.

But before they did that,

Ama bunu yapmadan önce, onlardan

we asked them to estimate the distance

bitiş çizgisine kadar olan mesafeyi

to the finish line.

hesaplamalarını istedik.

We thought that the physical states of their body

Düşündük ki, vücutlarının fiziksel durumu

might change how they perceived the distance.

onların uzaklık algılarını değiştirebilir.

So what did we find?

Peki, bunun sonucunda ne bulduk?

Well, waist-to-hip ratio

Şöyle ki, bel/kalça oranı

predicted perceptions of distance.

uzaklık algılarını tahmin etmeye yardımcı oldu.

People who were out of shape and unfit

Fit olmayan kişiler

actually saw the distance to the finish line

bitiş çizgisine olan uzaklığı

as significantly greater

daha iyi fiziksel görünüme sahip insanlara göre

than people who were in better shape.

çok daha fazla olarak tahmin ettiler.

People's states of their own body

İnsanların vücutlarının durumu

changed how they perceived the environment.

onların çevrelerini nasıl algıladıklarını değiştirdi.

But so too can our mind.

Ama bunu aklımız da yapabilir.

In fact, our bodies and our minds

Öyle ki, aslında vücudumuz ve aklımız

work in tandem

etrafımızdaki dünyayı nasıl gördüğümüzü

to change how we see the world around us.

değiştirmek için beraber çalışıyorlar.

That led us to think that maybe people

Bu da bizi egzersiz yapmak için

with strong motivations

daha güçlü motivasyona ve

and strong goals to exercise

amaçlara sahip kişilerin

might actually see the finish line as closer

daha düşük motivasyona sahip kişilere göre bitiş çizgisini

than people who have weaker motivations.

daha yakında gördüklerini düşünmeye itti.

So to test whether motivations

Motivasyonumuzun, algısal deneyimlerimizi

affect our perceptual experiences in this way,

bu şekilde etkileyip etkilemediğini görmek için

we conducted a second study.

ikinci bir araştırma yaptık.

Again, we gathered objective measurements

Tekrar, insanların fiziksel formlarının

of people's physical fitness,

objektif ölçümlerini yaptık,

measuring the circumference of their waist

bellerinin çevrelerini ve

and the circumference of their hips,

kalçalarının çevrelerini ölçtük,

and we had them do a few other tests of fitness.

ve birkaç tane daha farklı fiziksel teste tabii tuttuk.

Based on feedback that we gave them,

Onlara verdiğimiz geri dönüşlere göre

some of our participants told us

bazı katılımcılarımız egzersiz yapmak için

they're not motivated to exercise any more.

artık motive olmadıklarını söylediler.

They felt like they already met their fitness goals

Form tutmak için hedeflerine çoktan ulaştıklarını

and they weren't going to do anything else.

ve başka bir şey yapmak istemediklerini anlattılar.

These people were not motivated.

Bu insanlar motive değillerdi.

Other people, though, based on our feedback,

Diğer kişiler, yine verdiğimiz geri dönüşlere göre

told us they were highly motivated to exercise.

egzersiz yapmak için çok motive olduklarını söylediler.

They had a strong goal to make it to the finish line.

Bitiş çizgisine gidebilmek için sağlam bir amaçları vardı.

But again, before we had them walk to the finish line,

Ama yine, bitiş çizgisine yürümeden önce

we had them estimate the distance.

onlardan uzaklığı hesaplamalarını istedik.

How far away was the finish line?

"Bitiş çizgisi ne kadar uzakta?"

And again, like the previous study,

Ve yine, bir önceki çalışma gibi

we found that waist-to-hip ratio

bel/kalça oranının uzaklık algısını

predicted perceptions of distance.

etkilediğini fark ettik.

Unfit individuals saw the distance as farther,

Formda olmayan kişiler, daha formda olan kişiler ile kıyaslandıklarında

saw the finish line as farther away,

uzaklığı daha çok,

than people who were in better shape.

bitiş çizgisini daha uzak gördüler.

Importantly, though, this only happened

Önemli olan, bu olay sadece

for people who were not motivated

egzersiz yapmak için

to exercise.

motive olmayan kişilerde gerçekleşti.

On the other hand,

Diğer yandan,

people who were highly motivated to exercise

egzersiz yapmaya istekli kişiler

saw the distance as short.

uzaklığı daha kısa gördüler.

Even the most out of shape individuals

En formda olmayan kişiler bile

saw the finish line

bitiş çizgisini

as just as close,

çok yakın olmasa da

if not slightly closer,

formda olan insanlar kadar

than people who were in better shape.

yakında gördüler.

So our bodies can change

Yani, vücutlarımız bitiş çizgisini

how far away that finish line looks,

ne kadar uzakta gördüğümüzü etkiledi,

but people who had committed to a manageable goal

ama yakın gelecekte ulaşılabilecek

that they could accomplish in the near future

bir amaca kendini adamış

and who believed that they were capable

ve bunu yapabileceklerine

of meeting that goal

inanan kişiler

actually saw the exercise as easier.

egzersizi çok daha kolay algıladılar.

That led us to wonder,

Bu da bize

is there a strategy that we could use

insanların uzaklık algısını etkilemek

and teach people that would help

ve egzersizi daha kolay göstemek

change their perceptions of the distance,

için insanlara öğretebileceğimiz

help them make exercise look easier?

bir strateji olup olmadığını düşündürdü.

So we turned to the vision science literature

Bu sebeple, ne yapacağımızı bulmak için

to figure out what should we do,

görüş bilimi makalelerini inceledik

and based on what we read, we came up with a strategy

ve okuduklarımızdan yola çıkarak, bir strateji geliştirdik

that we called, "Keep your eyes on the prize."

ve buna "Gözlerini ödülden ayrma." ismini koyduk.

So this is not the slogan

Bu ilham verici bir afişten

from an inspirational poster.

bir slogan değil.

It's an actual directive

Bu, etrafınıza nasıl bakacağınızı söyleyen

for how to look around your environment.

gerçek bir direktif.

People that we trained in this strategy,

Bu strateji altında eğittiğimiz kişilere

we told them to focus their attention on the finish line,

tüm dikkatlerini bitiş çizgisine vermelerini

to avoid looking around,

ve etrafa bakmaktan kaçınmalarını,

to imagine a spotlight

bitiş çizgisinin üzerinde

was shining on that goal,

görülmesi belki zor

and that everything around it was blurry

ve hatta etrafındaki her şey flu olsa da

and perhaps difficult to see.

bir spot ışığı olduğunu söyledik.

We thought that this strategy

Bu stratejinin

would help make the exercise look easier.

egzersiz yapmayı kolaylaştıracağını düşündük.

We compared this group

Grubu başka bir

to a baseline group.

kontrol grubu ile karşılaştırdık.

To this group we said,

Kontrol grubuna

just look around the environment

normalde yaptıkları gibi

as you naturally would.

etrafa bakabileceklerini söyledik.

You will notice the finish line,

Bitiş çizgisini göreceklerini

but you might also notice

fakat aynı zamanda

the garbage can off to the right,

sağdaki çöp kutusunu veya insanları

or the people and the lamp post off to the left.

ve soldaki lambayı da görebileceklerini söyledik.

We thought that people who used this strategy

Bu stratejiyi kullanan kişilerin

would see the distance as farther.

uzaklığı daha çok olarak algılayacaklarını düşündük.

So what did we find?

Peki ne mi bulduk?

When we had them estimate the distance,

Onlara uzaklığı hesaplattırdığımızda

was this strategy successful

onların algısını değiştirmede

for changing their perceptual experience?

bu strateji başarılı mıydı?

Yes.

Evet.

People who kept their eyes on the prize

Gözlerini ödülden ayırmayan kişiler

saw the finish line as 30 percent closer

normal olarak etrafa bakan

kişilere göre bitiş çizgisini

than people who looked around

yüzde 30 daha yakın gördüler.

as they naturally would.

We thought this was great.

Bunun harika olduğunu düşündük.

We were really excited because it meant

Çok heyecanlanmıştık, çünkü bu

that this strategy helped make

stratejimizin egzersiz yapmayı

the exercise look easier,

kolaylaştırmaya yardım edebilecekti,

but the big question was,

ama asıl büyük soru

could this help make exercise

bu yöntem egzersizi

actually better?

gerçek anlamda daha iyi yapabilir mi?

Could it improve the quality

Egzersizin kalitesini de

of exercise as well?

beraberinde artırabilir mi?

So next, we told our participants,

Araştırmanın devamında, katılımcılara

you are going to walk to the finish line

bitiş çizgisine doğru

while wearing extra weight.

ekstra ağırlık taşıyarak yürüyeceklerini söyledik.

We added weights to their ankles

Bileklerine vücut ağırlıklarının %15'i kadar

that amounted to 15 percent of their body weight.

ağırlık ekledik.

We told them to lift their knees up high

Bitişe doğru dizlerini kaldırarak ve

and walk to the finish line quickly.

hızlıca yürümeleri gerektiğini de söyledik.

We designed this exercise in particular

Bu egzersizi özellikle

to be moderately challenging

imkansız olmadan

but not impossible,

zor olacak şekilde tasarladık,

like most exercises

aslında form seviyemizi yükselten

that actually improve our fitness.

diğer pek çok egzersiz gibi.

So the big question, then:

O zaman temel soru:

Did keeping your eyes on the prize

Gözünü ödülden ayırmamak ve

and narrowly focusing on the finish line

sadece bitiş çizgisine odaklanmak

change their experience of the exercise?

egzersiz deneyimlerini değiştirdi mi?

It did.

Evet, değiştirdi.

People who kept their eyes on the prize

Gözlerini ödülden ayırmayan katılımcılar

told us afterward that it required

egzersizden sonra

17 percent less exertion

bu egzersizi tamamlamak için

for them to do this exercise

etrafa bakan katılımcılara göre

than people who looked around naturally.

%17 daha az efor sarfettiklerini belirttiler.

It changed their subjective experience

Bu onların egzersiz konusundaki

of the exercise.

öznel deneyimlerini etkiledi.

It also changed the objective nature

Aynı zamanda egzersizlerinin

of their exercise.

doğasını da değiştirmiş oldu.

People who kept their eyes on the prize

Gözlerini ödülden ayırmayan katılımcılar

actually moved 23 percent faster

etrafa bakan katılımcılara göre

than people who looked around naturally.

%23 daha hızlı yürüdüler.

To put that in perspective,

Başka bir açıdan bakacak olursak,

a 23 percent increase

yüzde 23 artış,

is like trading in your 1980 Chevy Citation

1980 Chevy Citation markalı aracınızı

for a 1980 Chevrolet Corvette.

1980 Chevrolet Corvette ile değiştirmeye benzer.

We were so excited by this,

Bu keşifle çok heyecanlandık,

because this meant that a strategy

çünkü bu

kişilerin formda olmalarından

that costs nothing,

that is easy for people to use,

veya forma girmeye çalışmalarından bağımsız

regardless of whether they're in shape

olarak rahatlıkla uygulayabileceği

or struggling to get there,

hiçbir maliyeti olmayan bir stratejinin

had a big effect.

büyük bir etkisi olduğunu gösteriyordu.

Keeping your eyes on the prize

Gözümüzü ödülden ayırmamak

made the exercise look and feel easier

daha çok çaba harcasak veya

even when people were working harder

daha hızlı hareket etsek bile

because they were moving faster.

egzersizi daha rahat ve kolay yapmamızı sağladı.

Now, I know there's more to good health

Biliyorum ki, sağlığa katkıda bulunan

than walking a little bit faster,

biraz daha hızlı yürümekten fazlası var,

but keeping your eyes on the prize

fakat gözümüzü ödülden ayırmamak

might be one additional strategy

daha sağlıklı bir yaşam stilini

that you can use to help promote

teşvik edecek

a healthy lifestyle.

ek bir strateji olabilir.

If you're not convinced yet

Eğer hala dünyayı kendi aklımızdan

that we all see the world through our own mind's eye,

gördüğümüze ikna olmadıysanız,

let me leave you with one final example.

size bir örnek daha vereyim.

Here's a photograph of a beautiful street in Stockholm, with two cars.

Bu, Stockholm'de üzerinde iki araba olan güzel bir caddenin fotoğrafı.

The car in the back looks much larger

Arkadaki araba, öndeki arabaya göre

than the car in the front.

çok daha büyük görünüyor.

However, in reality,

Fakat gerçekte

these cars are the same size,

arabalar aynı büyüklükte,

but that's not how we see it.

ama biz bunu böyle görmüyoruz.

So does this mean that

Peki o zaman bu

our eyes have gone haywire

gözlerimizin tamamen bozulduğu

and that our brains are a mess?

ve beynimizin tam bir karmaşa olduğu anlamına mı geliyor?

No, it doesn't mean that at all.

Hayır, aslında hiç de böyle değil.

It's just how our eyes work.

Bu sadece bizim gözlerimizin çalışma şekli.

We might see the world in a different way,

Dünyayı farklı bir şekilde görebiliriz

and sometimes that might not

ve bu her zaman

line up with reality,

gerçekle uyuşmayabilir,

but it doesn't mean that one of us is right

fakat bu birimizin haklı

and one of us is wrong.

diğerinin haksız olduğu anlamına gelmez.

We all see the world through our mind's eye,

Hepimiz dünyayı akıl gözümüzle görürüz,

but we can teach ourselves to see it differently.

ama kendimize farklı bakmayı öğretebiliriz.

So I can think of days

Düşündüğümde, benim için

that have gone horribly wrong for me.

tamamen ters giden günleri hatırlıyorum.

I'm fed up, I'm grumpy, I'm tired,

Bıkmış, usanmış ve yorgunum

and I'm so behind,

ve çok geride kalmışım

and there's a big black cloud

ve kafamın tepesinde dolaşan

hanging over my head,

kocaman siyah bir bulut var.

and on days like these,

Bu gibi günlerde,

it looks like everyone around me

sanki etrafımdaki herkesin de

is down in the dumps too.

morali bozukmuş gibi görünür.

My colleague at work looks annoyed

İşteki bir arkadaşım bir teslim tarihini

when I ask for an extension on a deadline,

uzatmayı rica ettiğimde rahatsız görünür

and my friend looks frustrated

ve bir arkadaşım bana öfkelenmiştir

when I show up late for lunch because a meeting ran long,

çünkü bir toplantı uzamış ve öğle yemeğine geç kalmışımdır

and at the end of the day,

ve günün sonunda

my husband looks disappointed

sinemaya gitmektense uyumayı tercih ettiğim için

because I'd rather go to bed than go to the movies.

kocam hayal kırıklığına uğramıştır.

And on days like these, when everybody looks

Ve bu tarz günlerde, herkes

upset and angry to me,

sanki bana üzgün veya kızgın gibi görünür,

I try to remind myself that there are other ways of seeing them.

ben de kendime onları başka şekilde görmenin mümkün olduğunu söylerim.

Perhaps my colleague was confused,

Belki iş arkadaşımın kafası karışmıştı,

perhaps my friend was concerned,

belki arkadaşım endişeliydi

and perhaps my husband was feeling empathy instead.

ve belki kocam aslında benimle empati kuruyordu.

So we all see the world

Hepimiz dünyayı,

through our own mind's eye,

kendi akıl gözümüzle görürüz

and on some days, it might look

ve bazı günler

dünya tehlikeli, zorlu ve başa çıkılamaz

like the world is a dangerous

and challenging and insurmountable place,

bir yermiş gibi görünebilir

but it doesn't have to look that way all the time.

ama her zaman böyle görünmek zorunda değildir.

We can teach ourselves to see it differently,

Kendimize daha farklı görmeyi öğretebiliriz

and when we find a way to make the world

ve dünyayı daha hoş ve basit bir yer

look nicer and easier,

olarak görmeyi başarırsak

it might actually become so.

gerçekte de öyle olabilir.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)