Why some people find exercise harder than others | Emily Balcetis

Translator: Suwitcha Chandhorn Reviewer: Kom Tukovinit

Vision is the most important

การมองเห็นเป็นประสาทสัมผัสที่สำคัญ

and prioritized sense that we have.

และใช้มากที่สุดที่เรามี

We are constantly looking

ตลอดเวลา เรามองดู

at the world around us,

โลกรอบกายเรา

and quickly we identify and make sense

และต้องระบุกับทำความเข้าใจ

of what it is that we see.

กับสิ่งที่เราเห็นได้อย่างรวดเร็ว

Let's just start with an example

ขอเริ่มด้วยตัวอย่าง

of that very fact.

กันก่อนนะคะ

I'm going to show you a photograph of a person,

ฉันจะให้คุณดูภาพถ่าย ของคนคนหนึ่ง

just for a second or two,

สักสองสามวินาที

and I'd like for you to identify

และฉันอยากให้คุณลองระบุ

what emotion is on his face.

มาว่าคนในรูปมีอารมณ์อย่างไร

Ready?

พร้อมนะคะ

Here you go. Go with your gut reaction.

เอาล่ะค่ะ ตามที่รู้สึกเลย

Okay. What did you see?

โอเค คุณมองเห็นอะไรคะ

Well, we actually surveyed

ที่จริงแล้วเราลองใช้แบบสอบถามสำรวจดู

over 120 individuals,

จากคนกว่า 120 คน

and the results were mixed.

ผลปรากฏว่าไม่เป็นเอกฉันท์

People did not agree

ทุุกคนไม่ได้เห็นพ้องว่า

on what emotion they saw on his face.

หน้าชายคนนี้แสดงอารมณ์อะไร

Maybe you saw discomfort.

บางทีคุณอาจจะ เห็นความกระอักกระอ่วน

That was the most frequent response

ซึ่งเป็นคำตอบยอดนิยม

that we received.

ที่เราได้รับ

But if you asked the person on your left,

แต่ถ้าลองถามคนที่นั่งด้านซ้ายมือของคุณ

they might have said regret or skepticism,

เขาอาจจะตอบว่า ความเสียดาย หรือความสงสัย

and if you asked somebody on your right,

หรือถ้าถามคนทางขวามือ

they might have said something entirely different,

เขาอาจจะตอบสิ่ง ที่ต่างออกไปโดยสิ้นเชิง

like hope or empathy.

เช่น ความหวังหรือความเห็นใจ

So we are all looking

ดังนั้น เมื่อเราลองมามอง

at the very same face again.

ใบหน้าเดียวกันใบนี้อีกครั้ง

We might see something

เราอาจจะเห็น

entirely different,

สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมเลย

because perception is subjective.

เพราะว่า การรับรู้เป็นเรื่องอัตวิสัย

What we think we see

สิ่งที่เราคิดว่าเราเห็น

is actually filtered

เป็นสิ่งที่จริง ๆ แล้วกรอง

through our own mind's eye.

ผ่านมโนภาพของเรา

Of course, there are many other examples

มีหลายตัวอย่างเลยที่แสดง

of how we see the world through own mind's eye.

ให้เห็นว่าเรามองโลก ตามมโนภาพของตน

I'm going to give you just a few.

จะขอยกตัวอย่างให้ฟังสักสองสามข้อ

So dieters, for instance,

เช่น คนที่กำลังควบคุมอาหาร

see apples as larger

จะเห็นแอปเปิ้ลว่าผลใหญ่

than people who are not counting calories.

กว่าคนที่ไม่ได้นั่งนับแคลอรี

Softball players see the ball as smaller

นักกีฬาซอฟต์บอล จะเห็นลูกบอลว่าเล็กกว่า

if they've just come out of a slump,

ถ้าเพิ่งออกมากจากช่วงมือตก

compared to people who had a hot night at the plate.

เมื่อเทียบกับคนที่กำลังมือขึ้น

And actually, our political beliefs also

อันที่จริง ความเชื่อด้านการเมือง

can affect the way we see other people,

ก็มีผลกับการมองคนอื่นด้วย

including politicians.

รวมทั้งการมองนักการเมืองด้วย

So my research team and I decided to test this question.

ฉันกับทีมวิจัยตัดสินใจ ที่จะทดสอบปัญหานี้ดู

In 2008, Barack Obama was running for president

ในปี 2008 บารัก โอบามา ลงสมัครเป็นประธานาธิบดี

for the very first time,

เป็นครั้งแรก

and we surveyed hundreds of Americans

เราเลยสำรวจชาวอเมริกันหลายร้อยคน

one month before the election.

หนึ่งเดือนก่อนการเลือกตั้ง

What we found in this survey

สิ่งที่เราพบในการสำรวจนี้ก็คือ

was that some people, some Americans,

คนอเมริกันบางคน

think photographs like these

คิดว่ารูปถ่ายเช่นนี้

best reflect how Obama really looks.

สะท้อนภาพจริงของโอบามาได้ดีที่สุด

Of these people, 75 percent

จากคนกลุ่มนี้ มีคน 75 เปอร์เซ็นต์

voted for Obama in the actual election.

ที่ไปลงคะแนนให้โอบามาจริง ๆ

Other people, though, thought photographs like these

แต่คนอื่นที่คิดว่ารูปแบบนี้

best reflect how Obama really looks.

สะท้อนภาพจริงของโอบามา

89 percent of these people

89 เปอร์เซ็นต์ของคนกลุ่มนี้

voted for McCain.

ได้โหวตให้แมคเคน

We presented many photographs of Obama

เราแสดงรูปถ่ายของโอบามาเป็นจำนวนมาก

one at a time,

ทีละรูป

so people did not realize that what we were changing

โดยที่คนจะได้ไม่ทันเห็นว่าที่เราเปลี่ยน

from one photograph to the next

จากรูปหนึ่งไปยังอีกรูปหนึ่ง

was whether we had artificially lightened

ก็คือเราได้แต่งสีผิวของเขาให้ขาวขึ้น

or darkened his skin tone.

หรือให้เข้มขึ้น

So how is that possible?

แล้วนี่เป็นไปได้อย่างไร

How could it be that when I look at a person,

เป็นไปได้อย่างไรว่าเมื่อฉันดูรูปคน ๆ หนึ่ง

an object, or an event,

หรือวัตถุสิ่งหนึ่ง หรือเหตุการณ์หนึ่ง ๆ

I see something very different

ฉันเห็นบางอย่างที่แตกต่าง

than somebody else does?

จากคนอื่นเป็นอย่างมาก

Well, the reasons are many,

จริง ๆ เหตุผลนั้นมีหลายอย่าง

but one reason requires that we understand

แต่อย่างหนึ่งเราต้องเข้าใจ

a little bit more about how our eyes work.

สักเล็กน้อยเพิ่มขึ้นว่า ตาทำงานอย่างไร

So vision scientists know

คือ นักวิทยาศาสตร์เเกี่ยวการเห็นรู้ว่า

that the amount of information

ปริมาณข้อมูล

that we can see

ที่เราเห็น

at any given point in time,

ในเวลาใดเวลาหนึ่ง

what we can focus on, is actually relatively small.

ปริมาณที่เราอาจใส่ใจได้ ค่อนข้างน้อย

What we can see with great sharpness

สิ่งที่เราเห็นได้อย่างคมชัด

and clarity and accuracy

ชัดเจน และแม่นยำ

is the equivalent

ก็เท่ากับ

of the surface area of our thumb

ส่วนผิวหนังนิ้วโป้งของเรา

on our outstretched arm.

จากแขนที่ยื่นออกไป

Everything else around that is blurry,

ส่วนรอบ ๆ จะไม่ชัด

rendering much of what is presented

ทำให้สิ่งที่มีอยู่ปรากฏ

to our eyes as ambiguous.

ต่อตาของเราอย่างไม่ชัด

But we have to clarify

แต่เราต้องทำให้ชัด

and make sense of what it is that we see,

เพื่อจะให้รู้ได้ว่าเห็นอะไร

and it's our mind that helps us fill in that gap.

และเป็นใจของเรานั่นแหละที่เติมเต็ม

As a result, perception is a subjective experience,

และดังนั้น การรับรู้เป็นประสบการณ์ ที่เป็นอัตวิสัย

and that's how we end up seeing

และนั่นจึงเป็นการเห็น

through our own mind's eye.

ผ่านมโนภาพของเรา

So, I'm a social psychologist,

คือ ฉันเป็นนักจิตวิทยาสังคม

and it's questions like these

เป็นคำถามเช่นนี้นี่แหละ

that really intrigue me.

ที่ฉันสนใจจริง ๆ

I am fascinated by those times

ฉันสนใจเหตุการณ์ต่าง ๆ

when people do not see eye to eye.

ที่คนมีความเห็นไม่เหมือนกัน

Why is it that somebody might

ทำไมบางคน

literally see the glass as half full,

จึงเห็นถ้วยว่าเต็มครึ่งหนึ่ง

and somebody literally sees it

และบางคนเห็นจริงๆจังๆ

as half empty?

ว่าพร่องไปครึ่งหนึ่ง

What is it about what one person is thinking and feeling

อะไรที่คนหนึ่ง ๆ คิดหรือรู้สึก

that leads them to see the world

ที่ทำให้เขาเห็นโลก

in an entirely different way?

แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

And does that even matter?

และนี่มีผลจริง ๆ อะไรหรือไม่

So to begin to tackle these questions,

เพื่อที่จะเริ่มตอบคำถามเช่นนี้

my research team and I decided to delve deeply

ทีมวิจัยและฉันตัดสินใจที่จะเจาะลึก

into an issue that has received

ถึงเรื่องที่ได้รับ

international attention:

ความสนใจระดับสากล คือ

our health and fitness.

สุขภาพและฟิตเนสของเรา

Across the world,

ทั่วโลก

people are struggling to manage their weight,

คนกำลังมีปัญหาบริหารน้ำหนักของตน

and there is a variety of strategies

มีวิธีหลายอย่าง

that we have to help us keep the pounds off.

ที่เรามีเพื่อช่วยรักษาน้ำหนัก

For instance, we set the best of intentions

เช่น เราตั้งความมุ่งมั่นที่ดี

to exercise after the holidays,

ที่จะออกกำลังกายหลังวันหยุด

but actually, the majority of Americans

แต่จริง ๆ แล้วคนอเมริกันโดยมาก

find that their New Year's resolutions

พบว่าสัญญาที่ทำในช่วงปีใหม่

are broken by Valentine's Day.

จะแตกทำลายก่อนถึงวันวาเลนไทน์

We talk to ourselves

เราจะพูดกับตัวเอง

in very encouraging ways,

อย่างให้กำลังใจ

telling ourselves this is our year

บอกตนว่านี่เป็นปีของเรา

to get back into shape,

ที่จะมีร่างกายแข็งแรงอีก

but that is not enough to bring us back

แต่นี่ไม่พอที่จะลด

to our ideal weight.

น้ำหนักให้กลับไปสู่อุดมคติ

So why?

ทำไมถึงเป็นอย่างนี้

Of course, there is no simple answer,

แน่นอนว่า ไม่มีคำตอบง่าย ๆ

but one reason, I argue,

แต่ฉันเสนอว่ามีเหตุผลอย่างหนึ่ง

is that our mind's eye

ว่ามโนภาพของเรา

might work against us.

อาจเป็นศัตรูกับเรา

Some people may literally see exercise

บางคนอาจจะเห็นการออกำลังกาย

as more difficult,

ว่ายากกว่า

and some people might literally

และบางคนอาจจะเห็นการออกกำลังกาย

see exercise as easier.

ว่าง่ายกว่า

So, as a first step to testing these questions,

ดั้งนั้น ขั้นแรกที่จะตรวจสอบปัญหาเช่นนี้

we gathered objective measurements

เราจะเก็บวัดข้อมูลที่เป็นปรวิสัย

of individuals' physical fitness.

เกี่ยวกับสุขภาพกายของแต่ละคน

We measured the circumference of their waist,

เราวัดขนาดเอว

compared to the circumference of their hips.

เทียบกับขนาดตะโพก

A higher waist-to-hip ratio

อัตราส่วนของเอว-ตะโพก ที่ค่าสูงกว่า

is an indicator of being less physically fit

เป็นตัวบ่งชี้ว่า ร่างกายแข็งแรงน้อยกว่า

than a lower waist-to-hip ratio.

ค่าอัตราส่วนที่ต่ำกว่า

After gathering these measurements,

และหลังจากที่วัดค่าเหล่านี้

we told our participants that

เราบอกผู้ร่วมการทดลองว่า

they would walk to a finish line

จะให้เดินไปถึงหลักชัย

while carrying extra weight

โดยต้องแบกน้ำหนักเพิ่ม

in a sort of race.

โดยทำคล้ายๆแข่งกีฬา

But before they did that,

แต่ก่อนที่จะเริ่ม

we asked them to estimate the distance

เราบอกให้เขาประมาณระยะทาง

to the finish line.

สู่หลักชัย

We thought that the physical states of their body

เราคิดว่าความแข็งแรงทางร่างกาย

might change how they perceived the distance.

อาจจะเปลี่ยนการรับรู้ระยะทาง

So what did we find?

แล้วเราได้พบอะไร

Well, waist-to-hip ratio

คือ ค่าอัตราส่วนเอว-ตะโพก

predicted perceptions of distance.

เป็นตัวพยากรณ์การรับรู้ระยะทาง

People who were out of shape and unfit

คนที่สุขภาพไม่ดีไม่แข็งแรง

actually saw the distance to the finish line

จริงๆเห็นระยะทางสู่หลักชัย

as significantly greater

ว่าไกลกว่าอย่างสำคัญ

than people who were in better shape.

กว่าคนที่แข็งแรงกว่า

People's states of their own body

สภาพร่างกายของคน

changed how they perceived the environment.

เปลี่ยนการรับรู้สิ่งแวดล้อมของตน

But so too can our mind.

แต่ใจเราก็สามารถทำการเปลี่ยนได้เช่นกัน

In fact, our bodies and our minds

คือจริง ๆ แล้วทั้งร่างกายและจิตใจ

work in tandem

ทำงานร่วมกัน

to change how we see the world around us.

เพื่อเปลี่ยนการเห็นโลกรอบตัวของเรา

That led us to think that maybe people

ทำให้เราคิดว่าบางที คน

with strong motivations

ที่มีกำลังใจเข้มแข็ง

and strong goals to exercise

และจุดหมายมั่นคงเพื่อออกกำลังกาย

might actually see the finish line as closer

จริงๆอาจเห็นหลักชัยว่าใกล้

than people who have weaker motivations.

กว่าคนที่มีกำลังใจอ่อนกว่า

So to test whether motivations

และเพื่อจะทดสอบกำลังใจ

affect our perceptual experiences in this way,

ว่ามีผลต่อการรับรู้ของเราเยี่ยงนี้

we conducted a second study.

เราได้ทำการศึกษาที่สอง

Again, we gathered objective measurements

อีกครั้งหนึ่ง เราวัดค่าที่เป็นปรวิสัย

of people's physical fitness,

เกี่ยวกับสุขภาพทางกาย

measuring the circumference of their waist

โดยวัดขนาดเอว

and the circumference of their hips,

และขนาดตะโพก

and we had them do a few other tests of fitness.

และทดสอบความแข็งแรงด้านอื่น ๆ

Based on feedback that we gave them,

อาศัยข้อมูลที่เราให้กับพวกเขา

some of our participants told us

ผู้ร่วมการทดลองบางคนบอกเราว่า

they're not motivated to exercise any more.

เขาไม่มีกำลังใจที่จะออกกำลังกายอีกต่อไป

They felt like they already met their fitness goals

เขารู้สึกว่าได้ถึงเป้าหมายสุขภาพ ที่ต้องการแล้ว

and they weren't going to do anything else.

และจะไม่ทำอะไรอีก

These people were not motivated.

คนพวกนี้ไม่มีกำลังใจ

Other people, though, based on our feedback,

แต่พวกอื่น อาศัยข้อมูลที่ได้จากเรา

told us they were highly motivated to exercise.

เขาบอกเราว่า มีกำลังใจสูงที่จะออกกำลังกาย

They had a strong goal to make it to the finish line.

มีเป้ามั่นคงที่จะไปถึงหลักชัย

But again, before we had them walk to the finish line,

แต่อีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะให้เดินไปยังเส้นชัย

we had them estimate the distance.

เราให้เขาประมาณระยะทาง

How far away was the finish line?

ว่าหลักชัยไกลเท่าไร

And again, like the previous study,

และก็เหมือนกับการศึกษาที่ผ่านมา

we found that waist-to-hip ratio

เราพบว่าค่าอัตราส่วนเอว-ตะโพก

predicted perceptions of distance.

เป็นตัวพยากรณ์การรับรู้ระยะทาง

Unfit individuals saw the distance as farther,

คนไม่แข็งแรงเห็นระยะทางว่าไกลกว่า

saw the finish line as farther away,

เห็นหลักชัยว่าไกล

than people who were in better shape.

กว่าคนที่แข็งแรงกว่า

Importantly, though, this only happened

จุดสำคัญก็คือ นี่เกิดกับ

for people who were not motivated

คนที่ไม่มีกำลังใจ

to exercise.

ที่จะออกกำลังกาย (เท่านั้น)

On the other hand,

เพราะนัยตรงกันข้าม

people who were highly motivated to exercise

คนที่มีกำลังใจสูงที่จะออกกำลังกาย

saw the distance as short.

เห็นระยะทางว่าสั้น

Even the most out of shape individuals

แม้แต่คนที่แข็งแรงน้อยที่สุด

saw the finish line

เห็นหลักชัย

as just as close,

ว่าใกล้พอกัน

if not slightly closer,

ถ้าไม่ใช่ใกล้กว่า

than people who were in better shape.

เทียบกับคนที่แข็งแรงกว่า

So our bodies can change

ดังนั้น ร่างกายของเราสามารถเปลี่ยน

how far away that finish line looks,

ความรู้สึกว่าหลักชัยนั้นไกลเท่าไร

but people who had committed to a manageable goal

แต่คนที่ปักใจเพื่อไปถึงเป้าหมาย ที่สามารถทำได้

that they could accomplish in the near future

ที่สามารถไปถึงได้ในอนาคตเร็ว ๆ นี้

and who believed that they were capable

และเชื่อว่าตนสามารถ

of meeting that goal

ที่จะไปถึงเป้าหมาย

actually saw the exercise as easier.

เห็นว่าการออกกำลังกายว่า ง่ายกว่า

That led us to wonder,

นี่ทำให้เราสงสัยต่อไปว่า

is there a strategy that we could use

มีกลวิธีที่เราสามารถใช้

and teach people that would help

สอนคนเพื่อจะช่วย

change their perceptions of the distance,

เปลี่ยนการรับรู้ระยะทาง

help them make exercise look easier?

ช่วยทำให้เห็นว่าการออกกำลังกายง่ายขึ้น หรือไม่

So we turned to the vision science literature

เราจึงไปดูวรรณกรรมวิทยาศาสตร์เกี่ยวการเห็น

to figure out what should we do,

เพื่อวางแผนว่าต้องทำอะไร

and based on what we read, we came up with a strategy

อาศัยสิ่งที่เราอ่าน เราจึงได้กลยุทธ์หนึ่ง

that we called, "Keep your eyes on the prize."

ที่เราเรียกว่า "มองแต่ที่จุดหมาย"

So this is not the slogan

นี่ไม่ใชสโลแกน

from an inspirational poster.

จากโปสเตอร์ให้แรงบันดาลใจ

It's an actual directive

(แต่)เป็นแนวทางจริง ๆ

for how to look around your environment.

เพื่อใช้ดูสิ่งแวดล้อมของคุณ

People that we trained in this strategy,

คนที่เราสอนให้ใช้วิธีนี้

we told them to focus their attention on the finish line,

เราบอกให้ใส่ใจที่หลักชัย

to avoid looking around,

ไม่ให้ดูสิ่งรอบ ๆ

to imagine a spotlight

ให้จินตนาการว่า มีสปอร์ตไลท์

was shining on that goal,

ฉายที่เป้าหมายนั้น

and that everything around it was blurry

ให้สิ่งที่อยู่รอบ ๆ มองไม่ชัด

and perhaps difficult to see.

และมองไม่ค่อยเห็น

We thought that this strategy

เรานึกว่าวิธีนี้

would help make the exercise look easier.

จะทำให้การออกกำลังกายดูง่ายกว่า

We compared this group

เราเปรียบเทียบคนกลุ่มนี้

to a baseline group.

กับกลุ่มควบคุม

To this group we said,

ซึ่งเราบอกว่า

just look around the environment

ให้ดูสิ่งแวดล้อมรอบ ๆ

as you naturally would.

ตามปกติ

You will notice the finish line,

คุณอาจจะสังเกตเห็นหลักชัย

but you might also notice

แต่คุณก็อาจจะสังเกตเห็น

the garbage can off to the right,

ถังขยะที่อยู่ด้านขวา

or the people and the lamp post off to the left.

หรือคนและเสาไฟที่อยู่ด้านซ้าย

We thought that people who used this strategy

เรานึกว่าคนที่ใช้วิธีนี้

would see the distance as farther.

จะเห็นระยะทางว่า ไกลกว่า

So what did we find?

แล้วเราพบอะไร

When we had them estimate the distance,

เมื่อเราให้พวกเขาประมาณระยะทาง

was this strategy successful

กลยุทธ์นี้ได้ผลหรือไม่

for changing their perceptual experience?

ในการเปลี่ยนประสบการณ์การรับรู้

Yes.

เปลี่ยนค่ะ

People who kept their eyes on the prize

คนที่มองดูแต่ที่เป้าหมาย

saw the finish line as 30 percent closer

เห็นหลักชัยว่าอยู่ 30 เปอร์เซนต์

than people who looked around

ใกล้กว่าคนที่แลดูรอบ ๆ

as they naturally would.

ตามธรรมชาติ

We thought this was great.

เราคิดว่า เยี่ยม

We were really excited because it meant

เราตื่นเต้นมากเพราะนี่หมายความว่า

that this strategy helped make

วิธีนี้ช่วยให้

the exercise look easier,

การออกกำลังกายดูง่ายกว่า

but the big question was,

แต่คำถามสำคัญก็คือ

could this help make exercise

นี่จะช่วยการออกกำลังกาย

actually better?

ให้ดีกว่าจริง ๆ หรือเปล่า

Could it improve the quality

สามารถเพิ่มคุณภาพ

of exercise as well?

ของการออกกำลังกายด้วยหรือไม่

So next, we told our participants,

ขั้นต่อไป เราจึงบอกคนร่วมทดลองว่า

you are going to walk to the finish line

คุณจะเดินไปยังหลักชัย

while wearing extra weight.

โดยใส่น้ำหนักเพิ่ม

We added weights to their ankles

เราเพิ่มน้ำหนักไปที่ข้อเท้า

that amounted to 15 percent of their body weight.

หนักประมาณ 15 เปอร์เซนต์ของน้ำหนักตัว

We told them to lift their knees up high

เราบอกให้เขายกเข่าสูง ๆ

and walk to the finish line quickly.

ให้เดินไปที่หลักชัยเร็ว ๆ

We designed this exercise in particular

เราออกแบบการออกกำลังกายนี้โดยเฉพาะ

to be moderately challenging

ให้ท้าทายพอสมควร

but not impossible,

แต่ไม่ใช่ว่ายากจนทำไม่ได้

like most exercises

ให้เหมือนกับออกกำลังโดยมาก

that actually improve our fitness.

ที่เพิ่มความแข็งแรงของเราจริง ๆ

So the big question, then:

คำถามสำคัญต่อไปก็คือ

Did keeping your eyes on the prize

การมองแต่ที่เป้าหมาย

and narrowly focusing on the finish line

และใส่ใจแต่ที่หลักชัย

change their experience of the exercise?

จะเปลี่ยนประสบการณ์การออกกำลังกายหรือไม่

It did.

เปลี่ยนค่ะ

People who kept their eyes on the prize

คนที่มองแต่ที่เป้าหมาย

told us afterward that it required

บอกเราภายหลังว่าใช้

17 percent less exertion

กำลัง 17 เปอร์เซนต์

for them to do this exercise

ในการออกกำลังกายนี้

than people who looked around naturally.

น้อยกว่าคนที่มองดูรอบ ๆ ตามธรรมชาติ

It changed their subjective experience

มันได้เปลี่ยนประสบการณ์ที่เป็นอัตวิสัย

of the exercise.

ของการออกกำลังกาย

It also changed the objective nature

และมันก็ได้เปลี่ยนธรรมชาติที่เป็นปรวิสัย

of their exercise.

ของการออกกำลังกายด้วย

People who kept their eyes on the prize

คนที่ดูแต่ที่เป้าหมาย

actually moved 23 percent faster

ไปได้ 23 เปอร์เซนต์ เร็วกว่า

than people who looked around naturally.

คนที่แลดูรอบ ๆ ตามธรรมชาติ

To put that in perspective,

เทียบอย่างง่าย ๆ

a 23 percent increase

ความเร็วขึ้น 23 เปอร์เซนต์

is like trading in your 1980 Chevy Citation

เป็นเหมือนกับแลกรถเชฟโรเลต ไซเตชั่น ปี 80 ของคุณ

for a 1980 Chevrolet Corvette.

กับรถเชฟโรเลต คอร์เวตปี 80

We were so excited by this,

เราตื่นเต้นมากกับเรื่องนี้

because this meant that a strategy

เพราะมันหมายความว่าวิธีนี้

that costs nothing,

ที่ไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรเลย

that is easy for people to use,

และง่ายที่คนจะใช้

regardless of whether they're in shape

ไม่ว่าจะมีสุขภาพเป็นอย่างไร

or struggling to get there,

หรือลำบากที่จะไปถึงเส้นชัย

had a big effect.

มีผลมาก

Keeping your eyes on the prize

การมองแต่ที่เป้าหมาย

made the exercise look and feel easier

ทำให้การออกกำลังกายดูและรู้สึกว่าง่ายกว่า

even when people were working harder

แม้ว่าจะต้องพยายามมากกว่า

because they were moving faster.

เพราะว่าเดินเร็วกว่า

Now, I know there's more to good health

จริงอยู่ ฉันรู้ว่ามีองค์ทางสุขภาพอย่างอื่น

than walking a little bit faster,

มากไปกว่าการเดินเร็วเพิ่มอีกนิดหน่อย

but keeping your eyes on the prize

แต่การมองแต่ที่เป้าหมาย

might be one additional strategy

อาจเป็นวิธีอีกวิธีหนึ่ง

that you can use to help promote

ที่คุณสามารถใช้ช่วยโปรโมต

a healthy lifestyle.

การใช้ชีวิตแบบสุขภาพ

If you're not convinced yet

ถ้าคุณยังไม่เชื่อ

that we all see the world through our own mind's eye,

ว่าเรามองเห็นโลกตามมโนภาพของเรา

let me leave you with one final example.

ฉันขอทิ้งตัวอย่างสุดท้ายไว้ให้

Here's a photograph of a beautiful street in Stockholm, with two cars.

นี่เป็นรูปถ่ายของถนนงามในกรุงสตอกโฮล์ม กับรถ 2 คัน

The car in the back looks much larger

รถคันหลังดูใหญ่

than the car in the front.

กว่าคันข้างหน้ามาก

However, in reality,

แต่ว่า จริง ๆ แล้ว

these cars are the same size,

รถทั้งสองขนาดเดียวกัน

but that's not how we see it.

แต่ว่า เราไม่ได้เห็นอย่างนั้น

So does this mean that

แล้วนี่มันหมายความว่า

our eyes have gone haywire

ตาของเราเสียหรือไม่

and that our brains are a mess?

หรือว่าสมองของเราผิดปกติ

No, it doesn't mean that at all.

ไม่ได้ความว่าอย่างนั้นเลย

It's just how our eyes work.

นี่เป็นเพียงวิธีการทำงานของตาเรา

We might see the world in a different way,

เราอาจจะเห็นโลกต่างกันไป

and sometimes that might not

และบางครั้งมันก็อาจจะ

line up with reality,

ไม่ตรงกับความจริง

but it doesn't mean that one of us is right

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าคนหนึ่งถูก

and one of us is wrong.

และอีกคนหนึ่งผิด

We all see the world through our mind's eye,

เราล้วนแต่เห็นโลกตามมโนภาพของเรา

but we can teach ourselves to see it differently.

แต่เราสามารถสอนตนให้เห็นอย่างอื่นได้

So I can think of days

ฉันสามารถนึกถึงวัน

that have gone horribly wrong for me.

ที่ไม่มีอะไรดีเลยสำหรับฉัน

I'm fed up, I'm grumpy, I'm tired,

ฉันเบื่อ อารมณ์เสีย เหนื่อย

and I'm so behind,

และฉันเหลืองานอีกเยอะมาก

and there's a big black cloud

และมีเมฆสีดำ ๆ ก้อนใหญ่

hanging over my head,

ที่กำลังลอยอยู่เหนือหัวฉัน

and on days like these,

และในวันเช่นนี้นี่แหละ

it looks like everyone around me

ที่ทุกคนรอบตัวฉันดูเหมือน

is down in the dumps too.

จะดูไม่ดีไปด้วย

My colleague at work looks annoyed

เพื่อนร่วมงานของฉันดูจะรำคาญ

when I ask for an extension on a deadline,

เมื่อฉันขอเลื่อนงาน

and my friend looks frustrated

เพื่อนฉันดูจะขัดข้องใจ

when I show up late for lunch because a meeting ran long,

เมื่อฉันไปกินข้าวกลางวันสาย เพราะประชุมนาน

and at the end of the day,

และในตอนเย็น

my husband looks disappointed

สามีของฉันดูจะผิดหวัง

because I'd rather go to bed than go to the movies.

เพราะฉันอยากจะไปนอนแทนที่จะไปดูหนัง

And on days like these, when everybody looks

และเป็นวันเช่นนี้นี่แหละที่ทุกคนดูเหมือน

upset and angry to me,

จะไม่พอใจและโกรธฉัน

I try to remind myself that there are other ways of seeing them.

ฉันพยายามเตือนใจตนว่า มีมุมมองอื่น

Perhaps my colleague was confused,

บางทีเพื่อนร่วมงานฉันอาจจะสับสน

perhaps my friend was concerned,

บางที่เพื่อนฉันอาจจะเป็นห่วง

and perhaps my husband was feeling empathy instead.

บางทีสามีฉันอาจจะรู้สึกเห็นใจไม่ใช่อื่น

So we all see the world

เพราะเราเห็นโลก

through our own mind's eye,

ตามมโนภาพของเรา

and on some days, it might look

และในบางวัน อาจจะดูเหมือน

like the world is a dangerous

ว่าโลกอันตราย

and challenging and insurmountable place,

เป็นความยากที่ข้ามไม่ได้

but it doesn't have to look that way all the time.

แต่มันไม่ต้องดูเหมือนอย่างนั้นตลอดชั่วกาลนาน

We can teach ourselves to see it differently,

เราสามารถสอนตนให้เห็นแตกต่างออกไป

and when we find a way to make the world

และเมื่อเรารู้วิธีที่จะทำให้โลก

look nicer and easier,

ดูสวยงามขึ้นและง่ายขึ้น

it might actually become so.

มันก็อาจจะกลายเป็นอย่างนั้นจริงๆ

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)