Alastair Parvin: Architecture for the people by the people

Alastair Parvin: İnsanlar eliyle insanlar için mimari

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Çeviri: Bengisu İlksoy Gözden geçirme: Eren Gokce

When we use the word "architect" or "designer,"

"Mimar" ya da "tasarımcı" kelimesini kullandığımızda,

what we usually mean is a professional,

genelde kastettiğimiz, kendilerine bu iş için ücret ödenen

someone who gets paid,

profesyonel kişilerdir.

and we tend to assume that it's those professionals

İklim değişimi, kentleşme ve sosyal eşitsizlik gibi

who are going to be the ones to help us solve

büyük, sistemle ilgili tasarım problemleriyle karşılaştığımızda

the really big, systemic design challenges that we face

bunları çözmemize yardım edecek olanların

like climate change, urbanization and social inequality.

bu profesyoneller olduğuna inanmaya meyilliyizdir.

That's our kind of working presumption.

Bu bize özgü temel bir varsayımdır.

And I think it's wrong, actually.

Ve aslına bakarsanız, ben bunun doğru olmadığını düşünüyorum.

In 2008, I was just about to graduate from architecture school

2008 yılında artık seneler sonra mimarlık fakültesinden

after several years, and go out and get a job,

mezun olup tam iş aramaya başlayacakken

and this happened.

olanlar oldu.

The economy ran out of jobs.

Piyasada iş kalmadı.

And a couple of things struck me about this.

Bu durum birkaç konuda gözümü açtı.

One, don't listen to career advisers.

Birincisi, mesleki danışmanları dinlemeyin.

And two, actually this is a fascinating paradox for architecture,

İkincisi de; aslında bu durum mimarlık açısından inanılmaz bir ikilemdi,

which is that, as a society, we've never needed design thinking more,

yani toplum olarak tasarım düşüncesine daha önce hiç bu kadar ihtiyaç duymamıştık

and yet architecture was literally becoming unemployed.

ve buna rağmen mimarlık sektörü gitgide işsiz kalıyordu.

It strikes me that we talk very deeply about design,

Tasarım hakkında çok kapsamlı konuştuğumuz hâlde,

but actually there's an economics behind architecture

aslında mimarlığın arka planında hiç bahsetmediğimiz

that we don't talk about, and I think we need to.

ve bence bahsetmemiz gereken bir ekonominin oluşu beni şaşırtır.

And a good place to start is your own paycheck.

Mesela maaş çekiniz başlamak için iyi bir yer.

So, as a bottom-of-the-rung architecture graduate,

Yani, merdivenin en alt basamağındaki bir mimarlık mezunu olarak

I might expect to earn about 24,000 pounds.

takriben 24.000 pound kazanmayı umabilirim.

That's about 36,000, 37,000 dollars.

Bu da yaklaşık olarak 36.000-37.000 dolar eder.

Now in terms of the whole world's population,

Şimdi, bütün dünya nüfusu göz önüne alındığında,

that already puts me in the top 1.95 richest people,

bu beni yüzde 1,95'lik en zengin insanların arasına koyar.

which raises the question of, who is it I'm working for?

Bu da kimin için çalıştığım sorusunu akla getirir.

The uncomfortable fact is that

Aslında bugün mimari dediğimiz hemen hemen her şeyin

actually almost everything that we call architecture today

dünyanın yüzde birlik en zengin insanları için

is actually the business of designing

tasarım üretme işi olduğu

for about the richest one percent of the world's population,

rahatsız edici bir gerçek olarak ortada.

and it always has been.

Bu her zaman da böyle olmuştur.

The reason why we forgot that

Bunu unutma sebebimiz,

is because the times in history when architecture

tarihte mimarlığın toplumu dönüştürmek için

did the most to transform society were those times

en tesirli olduğu dönemler aslında,

when, actually, the one percent would build

çok çeşitli sebeplerle, yüzde birin

on behalf of the 99 percent, for various different reasons,

yüzde 99 için gayret sarf ettiği dönemlerdi.

whether that was through philanthropy in the 19th century,

Bu, ister 19. yüzyılda hayırseverlik,

communism in the early 20th,

20. yüzyılın başında komünizm

the welfare state, and most recently, of course,

veya refah devleti yoluyla olsun, isterse de yakınlarda olduğu gibi

through this inflated real estate bubble.

şişkin emlak balonu yoluyla olsun.

And all of those booms, in their own various ways,

Tüm bu piyasa canlanmaları, kendilerine özgü şekilde

have now kicked the bucket,

artık geçersiz hâle geldi ve

and we're back in this situation

dünyadaki en akıllı tasarımcıların ve mimarların

where the smartest designers and architects in the world

gerçekten sadece nüfusun yüzde biri için çalışabildiği

are only really able to work for one percent of the population.

hâlihazırdaki vaziyete geri döndük.

Now it's not just that that's bad for democracy,

Şimdi bu sadece demokrasi için kötü değil,

though I think it probably is,

ki muhtemelen demokrasi için de kötü,

it's actually not a very clever business strategy, actually.

aynı zamanda aslında hiç de zekice bir çalışma stratejisi değil.

I think the challenge facing the next generation of architects

Bence yeni nesil mimarların karşılaşacağı zorluk,

is, how are we going to turn our client

müşterilerimizi yüzde birden

from the one percent to the 100 percent?

yüzde yüze nasıl çevireceğimizi bulmaktır.

And I want to offer three slightly counterintuitive ideas

Nasıl yapılacağı ile alakalı biraz sıradışı

for how it might be done.

üç fikir sunmak istiyorum.

The first is, I think we need to question this idea

Birincisi; bence mimarinin bina yapmaktan ibaret olduğu

that architecture is about making buildings.

fikrini sorgulamalıyız.

Actually, a building is about the most expensive solution

Aslında bina inşa etmek hemen hemen her sıkıntıya

you can think of to almost any given problem.

getirebileceğiniz en masraflı çözümdür.

And fundamentally, design should be much, much more interested

Esasen tasarım sıkıntıları gidermekle ve yeni koşullar yaratmakla

in solving problems and creating new conditions.

çok daha fazla ilgili olmalıdır.

So here's a story.

Size bir hikâye:

The office was working with a school,

Ofis, bir okulla çalışıyordu ve

and they had an old Victorian school building.

okulun eski Viktoryen tarzda bir binası vardı.

And they said to the architects, "Look,

Mimarlara: "Bakın, koridorlarımız tam bir kâbus,

our corridors are an absolute nightmare.

Çok küçükler. Ders aralarında çok sıkışık oluyor.

They're far too small. They get congested between classes.

Kabadayılık yapılıyor. Çocukları kontrol edemiyoruz.

There's bullying. We can't control them.

Sizden yapmanızı istediğimiz,

So what we want you to do is re-plan our entire building,

tüm binayı yeniden planlamanız.

and we know it's going to cost several million pounds,

Milyonlarca pounda mal olacağını biliyoruz ama

but we're reconciled to the fact."

buna kendimizi hazırladık" dediler.

And the team thought about this, and they went away,

Takım bunun hakkında düşünüp gitti ve

and they said, "Actually, don't do that.

şöyle söyledi: "Aslında böyle yapmayalım.

Instead, get rid of the school bell.

Onun yerine okul zilinden bir kurtulun.

And instead of having one school bell that goes off once,

Bir kere çalan tek bir okul zili yerine

have several smaller school bells that go off

küçük bir sürü okul ziliniz olsun,

in different places and different times,

farklı yerlerde ve farklı zamanlarda çalıp

distribute the traffic through the corridors."

yoğunluğu koridorlara dağıtsın."

It solves the same problem,

Bu da aynı sorunu çözer ama

but instead of spending several million pounds,

milyonlarca pound harcamak yerine,

you spend several hundred pounds.

yüzlerce pound harcamış olursunuz.

Now, it looks like you're doing yourself out of a job,

Şimdi, kendinizi işin dışına çekiyormuşsunuz gibi gözükebilir,

but you're not. You're actually making yourself more useful.

ama öyle değil. Aslında kendinizi daha işe yarar hâle getiriyorsunuz.

Architects are actually really, really good

Mimarlar aslında bu şekilde faydalı, stratejik

at this kind of resourceful, strategic thinking.

düşünme hususunda gerçekten iyidirler.

And the problem is that, like a lot of design professions,

Sorun şu ki, tasarımla alakalı diğer birçok meslekte

we got fixated on the idea of providing

olduğu gibi biz de sadece belli türde tüketici ürünü

a particular kind of consumer product,

sağlama fikrine takılmış durumdayız.

and I don't think that needs to be the case anymore.

Bence artık böyle olmaması gerekiyor.

The second idea worth questioning is this 20th-century thing

Sorgulamaya değer ikinci bir fikir de 20. yüzyılda ortaya çıkan,

that mass architecture is about big --

kitle mimarisinin büyük binalardan ve büyük sermayelerden

big buildings and big finance.

ibaret olduğu fikri.

Actually, we've got ourselves locked into this

Aslında biz kendimiz, şehirler oluşturabilecek tek teşebbüsün

Industrial Era mindset which says that

tüm mahalleleri tek, yekpare projelerle

the only people who can make cities are large organizations

ele alarak bizim adımıza inşa eden ve tabii ki

or corporations who build on our behalf,

şeklin de sermayeyi takip ettiği

procuring whole neighborhoods

bir düzenle büyük şirketler veya kurumlar

in single, monolithic projects, and of course,

olduğunu telkin eden Sanayi Devri

form follows finance.

zihniyetinde takılıp kalmışız.

So what you end up with are single, monolithic neighborhoods

En nihayetinde elimizde kalan, tek kalıptan çıkan

based on this kind of one-size-fits-all model.

tekdüze, yekpare mahalleler.

And a lot of people can't even afford them.

Birçok insan bunları bile karşılayamıyor.

But what if, actually, it's possible now for cities

Peki şehirleri inşa etmek artık sadece çoğa

to be made not just by the few with a lot

sahip azınlık tarafından değil de, aynı zamanda

but also by the many with a bit?

aza sahip çoğunluk tarafından da mümkün olsa?

And when they do, they bring with them

Hem böyle bir şey olsa, aza sahip çoğunluk

a completely different set of values about the place that they want to live.

beraberinde yaşamak istedikleri yerle alakalı tamamen farklı değerleri de getirecektir.

And it raises really interesting questions about,

Bu da hayli ilginç soruları beraberinde getiriyor:

how will we plan cities? How will finance development?

Şehirleri nasıl planlayacağız? Gelişime nasıl finansman sağlayacağız?

How will we sell design services?

Tasarım hizmetlerini nasıl satacağız?

What would it mean for democratic societies

Demokratik toplumlar için vatandaşlarına inşa etme hakkı tanımaları

to offer their citizens a right to build?

ne manaya gelir?

And in a way it should be kind of obvious, right,

Aslında 21. yüzyılda belki de şehirlerin vatandaşlar tarafından geliştirilebileceği fikri

that in the 21st century, maybe cities can be developed by citizens.

gayet bariz bir şekilde ortada olmalı, doğru değil mi?

And thirdly, we need to remember that,

Üçüncü olarak; unutmamalıyız ki

from a strictly economic point of view,

katı bir iktisadi pencereden bakıldığında

design shares a category with sex and care of the elderly --

tasarım, cinsellik ve yaşlılara bakım ile aynı kategoriyi paylaşıyor.

mostly it's done by amateurs.

Yani hepsi de çoğunlukla amatörler tarafından icra ediliyor.

And that's a good thing.

Bu da iyi bir şey.

Most of the work takes place outside of the monetary economy

İşin çoğu, parasal iktisadın dışında yer alan,

in what's called the social economy or the core economy,

işi kendileri için yapan insanları kapsayan

which is people doing it for themselves.

sosyal iktisat veya çekirdek iktisat denen yerde gerçekleşir.

And the problem is that, up until now,

Sorun şu ki, şimdiye kadar

it was the monetary economy which had

tüm altyapıya ve araç-gerece sahip olan

all the infrastructure and all the tools.

parasal iktisattı.

So the challenge we face is, how are we going

Yani, karşımızdaki zorluk mimarinin sosyal iktisadı için

to build the tools, the infrastructure and the institutions

araç-gereci, altyapıyı ve kurumları

for architecture's social economy?

nasıl inşa edeceğiz?

And that began with open-source software.

Bu da açık kaynaklı yazılımlarla başladı.

And over the last few years, it's been moving

Birkaç yıldır da, açık kaynaklı donanımla

into the physical world with open-source hardware,

fiziksel dünyaya da adım atıyor.

which are freely shared blueprints

Açık kaynaklı donanımlar, herkesin indirip kendi kendine

that anyone can download and make for themselves.

yapabileceği bedava paylaşılan planlardan oluşuyor.

And that's where 3D printing gets really, really interesting.

Bu noktada üç boyutlu baskı hayli ilginçleşiyor,

Right? When suddenly you had a 3D printer

değil mi? Birdenbire açık kaynaklı ve

that was open-source, the parts for which

parçalarının başka bir üç boyutlu yazıcıda yapılabildiği

could be made on another 3D printer.

bir üç boyutlu yazıcınızın olması.

Or the same idea here, which is for a CNC machine,

Ya da aynı fikirden yola çıkarak CNC makinesini düşündüğümüzde,

which is like a large printer that can cut sheets of plywood.

bu da kontrplakları kesebilen daha büyük bir yazıcı gibidir.

What these technologies are doing is radically

Bu teknolojiler radikal bir biçimde

lowering the thresholds of time and cost and skill.

zaman, maliyet ve kabiliyet eşiğini düşürüyorlar.

They're challenging the idea that

Bir şeyin fiyatının karşılanabilir düzeyde olması için

if you want something to be affordable it's got to be one-size-fits-all.

tek kalıptan çıkması gerektiği fikrine karşı meydan okuyorlar.

And they're distributing massively

Bir yandan da hayli karmaşık üretim kabiliyetlerini

really complex manufacturing capabilities.

fazlasıyla yayıyorlar.

We're moving into this future where the factory is everywhere,

Fabrikanın her yerde olduğu bir geleceğe doğru yol alıyoruz.

and increasingly that means

Bu giderek de tasarım ekibinin

that the design team is everyone.

herkes olduğu anlamına geliyor.

That really is an industrial revolution.

Bu tam bir sanayi devrimidir.

And when we think that the major ideological conflicts

Miras olarak aldığımız belli başlı ideolojik çatışmaların

that we inherited were all based around this question

tamamının aslında üretim kanallarına kimin hâkim olacağı

of who should control the means of production,

sorusu etrafında cereyan ettiğini düşünürsek,

and these technologies are coming back with a solution:

bu teknolojiler bir çözümle geliyor:

actually, maybe no one. All of us.

Aslında, belki de hiç kimse. Hepimiz.

And we were fascinated by

Bunun mimari için ne anlama gelebileceği

what that might mean for architecture.

fikri bizi büyülüyor.

So about a year and a half ago,

Yaklaşık bir buçuk yıl önce,

we started working on a project called WikiHouse,

WikiHouse diye bir proje üzerinde çalışmaya başladık.

and WikiHouse is an open-source construction system.

WikiHouse açık kaynaklı bir inşa sistemi.

And the idea is to make it possible for anyone

Fikir aslında herkesin internete ulaşarak,

to go online, access a freely shared library

indirebilecekleri ve uyarlayabilecekleri, bedava paylaşılan bir üç boyutlu

of 3D models which they can download and adapt in,

modeller kütüphanesine erişmelerini mümkün kılmaktan ibaret.

at the moment, SketchUp, because it's free, and it's easy to use,

Şu anda bedava ve kullanımı çok kolay olduğundan SketchUp'da düzenleyebiliyorsunuz.

and almost at the click of a switch

Hemen hemen bir tıkla

they can generate a set of cutting files

kesim dosyaları üretebiliyorlar.

which allow them, in effect,

Neticede bir evin parçalarını

to print out the parts from a house using a CNC machine

CNC makinesi kullanarak kontrplak gibi standart bir tabaka materyalden

and a standard sheet material like plywood.

çıkarmalarına imkân tanıyor.

And the parts are all numbered,

Parçaların tamamı numaralı,

and basically what you end up with is a really big IKEA kit.

en nihayetinde elinizde kalan hayli büyük bir IKEA teçhizatı.

(Laughter)

(Kahkaha)

And it goes together without any bolts.

Ve hiç civatası olmadan gidiyor.

It uses wedge and peg connections.

Takoz ve tahta çivi gibi bağlantılar kullanılıyor.

And even the mallets to make it

Hatta kullanacağınız tokmak bile

can be provided on the cutting sheets as well.

kesilen levhalardan sağlanabiliyor.

And a team of about two or three people,

İki veya üç kişilik bir ekip

working together, can build this.

birlikte çalışarak bunu inşa edebilir.

They don't need any traditional construction skills.

Geleneksel inşa kabiliyetlerine ihtiyaç duymazlar.

They don't need a huge array of power tools or anything like that,

Elektrikli alet veya buna benzer şeyler hiç lazım değil.

and they can build a small house of about this size

Bu boyutlarda bir evi yaklaşık olarak bir günde

in about a day.

inşa edebiliyorlar.

(Applause)

(Alkış)

And what you end up with is just the basic chassis of a house

En nihayetinde elde ettiğiniz bir evin ana gövdesi.

onto which you can then apply systems like windows

Bunun üzerine daha sonra fiyat ve mevcut olma durumuna göre

and cladding and insulation and services

pencere, giydirme, yalıtım ve diğer

based on what's cheap and what's available.

hizmetleri uygulayabilirsiniz.

Of course, the house is never finished.

Tabii ki ev asla tam olarak bitmez.

We're shifting our heads here, so the house is not a finished product.

Burada kafalarımızı değiştiriyoruz, yani ev bitmiş bir ürün değil.

With the CNC machine, you can make new parts for it

Kullanırken bir yandan da CNC makinasıyla yeni parçalar üretebilir ve

over its life or even use it to make the house next door.

hatta yanına bir ev daha dikebilirsiniz.

So we can begin to see the seed of a completely open-source,

Yani tamamen açık kaynaklı, vatandaş güdümünde

citizen-led urban development model, potentially.

potansiyel bir kentsel gelişim modelinin tohumlarını görmeye başlayabiliriz.

And we and others have built a few prototypes around the world now,

Biz ve diğer arkadaşlar şimdi dünyanın her yerinde prototipler üretiyoruz.

and some really interesting lessons here.

Buradan hayli dikkat çekici dersler çıkıyor.

One of them is that it's always incredibly sociable.

Bunlardan biri işlerin hep bir sosyalleşme çerçevesi içinde cereyan etmesi.

People get confused between construction work and having fun.

İnsanlar inşaat işleri ile eğlenmek arasında bocalıyorlar.

But the principles of openness go right down

Ama açıklık prensibi sıradan

into the really mundane, physical details.

fiziksel detaylara dahi tesir ediyor.

Like, never designing a piece that can't be lifted up.

Mesela; asla kaldırılamayan bir parça tasarlamamak gibi.

Or, when you're designing a piece,

Ya da bir parçayı tasarlarken,

make sure you either can't put it in the wrong way round,

onu ya yanlış yere koyamayacağınızdan emin oluyorsunuz

or, if you do, it doesn't matter, because it's symmetrical.

ya da eğer koymuşsanız, hiç önemi yok, çünkü tasarım tamamen simetrik.

Probably the principal which runs deepest with us

Muhtemelen en çok faydalandığımız prensip

is the principal set out by Linus Torvalds,

açık kaynak fikrinin öncüsü Linus Torvalds

the open-source pioneer,

tarafından ortaya konan

which was that idea of, "Be lazy like a fox."

"Tilki gibi tembel ol" fikridir.

Don't reinvent the wheel every time.

Her seferinde tekerleği yeniden icat etmeye hiç lüzum yok.

Take what already works, and adapt it for your own needs.

Zaten mevcut olan şeyleri al ve kendi ihtiyaçlarına göre bunları uydur.

Contrary to almost everything that you might get taught

Mimarlık fakültesinde size öğretilen hemen hemen her şeyin aksine

at an architecture school, copying is good.

kopyalama mefhumu iyi bir şeydir.

Which is appropriate, because actually,

Bu da normaldir, çünkü aslında

this approach is not innovative.

bu yaklaşım yenilikçi değildir.

It's actually how we built buildings

Aslında bu yaklaşım zaten

for hundreds of years before the Industrial Revolution

Sanayi Devrimi'nden önce asırlarca bu çeşit imece usüllerinde

in these sorts of community barn-raisings.

bina inşa etme metodumuzdu.

The only difference between traditional

Geleneksel bölgesel mimari ile

vernacular architecture and open-source architecture

açık kaynaklı mimari arasındaki tek fark

might be a web connection,

belki bir ağ bağlantısı olabilir.

but it's a really, really big difference.

Ancak bu gerçekten çok büyük bir fark.

We shared the whole of WikiHouse

Creative Commons lisansı altında

under a Creative Commons license,

WikiHouse'un tamamını paylaştık.

and now what's just beginning to happen

Artık dünyanın her tarafından insanlar

is that groups around the world are beginning to take it

ekip hâlinde bunu alıyor, kullanıyor, hackliyor

and use it and hack it and tinker with it, and it's amazing.

ve üstüne kafa yoruyor. Bu olağanüstü bir şey.

There's a cool group over in Christchurch in New Zealand

Yeni Zellanda'da Christchurch'de harika bir grup var.

looking at post-earthquake development housing,

Deprem sonrası barınak geliştirmeyi inceliyorlar.

and thanks to the TED city Prize,

TED şehir Ödülü sayesinde

we're working with an awesome group in one of Rio's favelas

Rio'nun favelalarından birinde muhteşem bir grupla birlikte

to set up a kind of community factory

bir çeşit halk fabrikası ve küçük bir üniversite

and micro-university.

kurmaya çalışıyoruz.

These are very, very small beginnings,

Bunlar çok küçük başlangıçlar.

and actually there's more people in the last week

Aslında geçen hafta temas kurup

who have got in touch and they're not even on this map.

bu haritada bile olmayan daha fazla insan var.

I hope next time you see it, you won't even be able to see the map.

İnşallah bir dahaki sefere bunu gördüğünüzde haritayı seçemeyeceksiniz.

We're aware that WikiHouse is a very, very small answer,

WikiHouse'un küçük bir cevap olduğunun farkındayız.

but it's a small answer to a really, really big question,

Ancak bu hayli büyük bir soruya küçük bir cevap.

which is that globally, right now, the fastest-growing cities

Dünya çapında şimdi en hızlı büyüyen şehirlerin

are not skyscraper cities.

gökdelen şehirler olmadığına dair bir cevap.

They're self-made cities in one form or another.

En büyük şehirler o veya bu şekilde kendi kendine oluşmuş şehirler.

If we're talking about the 21st-century city,

21. yüzyıl şehrinden bahsediyorsak,

these are the guys who are going to be making it.

onu inşa edecek arkadaşlar işte bunlar.

You know, like it or not, welcome to the world's biggest design team.

Biliyorsunuz, isteseniz de, istemeseniz de dünyanın en büyük tasarım ekibine merhaba deyin.

So if we're serious about problems

Yani, eğer iklim değişimi, kentleşme ve sağlık gibi

like climate change, urbanization and health,

sıkıntılar konusunda ciddiysek,

actually, our existing development models aren't going to do it.

hâlihazırdaki gelişim modellerimiz aslında çözüm sunmayacaktır.

As I think Robert Neuwirth said, there isn't a bank

Zannediyorum Robert Neuwirth'in dediği gibi,

or a corporation or a government or an NGO

vatandaşlara sadece tüketici muamelesi yaparsak

who's going to be able to do it

bunu halledebilecek ne banka, ne şirket,

if we treat citizens only as consumers.

ne hükümet, ne de STK mevcut değil.

How extraordinary would it be, though, if collectively

Aslında eğer sadece beraber üzerinde çalıştığımız

we were to develop solutions not just to the problem

yapıyla ilgili sorunlara çözüm geliştirmekle kalmayıp,

of structure that we've been working on,

güneş enerjisiyle çalışan klima, şebekeden bağımsız enerji

but to infrastructure problems like solar-powered air conditioning,

ve sıhhi tesisat gibi altyapı problemlerine de

off-grid energy, off-grid sanitation --

çözümler geliştirsek,

low-cost, open-source, high-performance solutions

yani herkesin çok kolay sahip olabileceği, düşük maliyetli,

that anyone can very, very easily make,

açık kaynaklı, yüksek performanslı çözümler,

and to put them all into a commons

bunları da herkesin sahip olup erişebileceği bir ortamda paylaşsak

where they're owned by everyone and they're accessible by everyone?

ne kadar da sıradışı olurdu.

A kind of Wikipedia for stuff?

Farklı amaçlar için oluşturulmuş Wikipedia (Vikipedi) gibi.

And once something's in the commons,

Ortak kullanıma bir kez girdi mi

it will always be there.

artık hep orada kalır.

How much would that change the rules?

Bu durum kuralları ne kadar değiştirir?

And I think the technology's on our side.

Bence teknoloji de bizden yana.

If design's great project in the 20th century

20. yüzyılda tasarımın büyük projesi

was the democratization of consumption --

tüketimin demokratikleşmesiyse,

that was Henry Ford, Levittown, Coca-Cola, IKEA —

burada Henry Ford'dan, Levittown'dan, Coca-Cola ve IKEA'dan bahsediyorum,

I think design's great project in the 21st century

bence tasarımın 21. yüzyıldaki büyük projesi de

is the democratization of production.

üretimin demokratikleşmesidir.

And when it comes to architecture in cities,

Mevzu şehirlerdeki mimariye geldiğinde

that really matters.

bu hayli önem arz eder.

Thank you very much.

Çok teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)