Why fascism is so tempting -- and how your data could power it | Yuval Noah Harari

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

Hello, everyone.

สวัสดีครับ ทุกท่าน

It's a bit funny, because I did write that humans will become digital,

มันแปลก ๆ ดี เพราะว่าผมเขียนเอาไว้ว่า มนุษย์จะกลายเป็นแบบดิจิตัล

but I didn't think it will happen so fast

แต่ผมไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้

and that it will happen to me.

และมันจะมาเกิดขึ้นกับผม

But here I am, as a digital avatar,

แต่นี่แหละครับ ผมในโลกเสมือน

and here you are, so let's start.

เอาล่ะครับทุกคน มาเริ่มกันเลยครับ

And let's start with a question.

มาเริ่มกันที่คำถามนะครับ

How many fascists are there in the audience today?

มีผู้ชมท่านใดบ้างที่เป็นเผด็จการครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Well, it's a bit difficult to say,

ครับ มันก็ยากนะครับที่จะตอบ

because we've forgotten what fascism is.

เพราะว่าเราลืมกันไปแล้วว่าเผด็จการคืออะไร

People now use the term "fascist"

คนใช้คำว่า "เผด็จการ"

as a kind of general-purpose abuse.

ประหนึ่งคำครหาต่อสิ่งทั่วไป

Or they confuse fascism with nationalism.

หรือไม่ก็ใช้มันสับสนปนเปกับคำว่าชาตินิยม

So let's take a few minutes to clarify what fascism actually is,

ถ้าเช่นนั้น ลองมาใช้เวลาสองสามนาที เพื่อให้ความกระจ่างว่าเผด็จการคืออะไร

and how it is different from nationalism.

และมันแตกต่างจากชาตินิยมอย่างไรนะครับ

The milder forms of nationalism have been among the most benevolent

ชาตินิยมในระดับกลาง ๆ แสดงถึงความใจกว้างที่สุดอย่างหนึ่ง

of human creations.

ของมนุษยชาติ

Nations are communities of millions of strangers

ประเทศคือกลุ่มทางสังคม ของคนแปลกหน้าหลายล้าน

who don't really know each other.

ที่ไม่ได้รู้จักกันและกันจริง ๆ

For example, I don't know the eight million people

ยกตัวอย่างเช่น ผมไม่รู้จักคนแปดล้านคน

who share my Israeli citizenship.

ที่เป็นประชากรอิสราเอลเช่นเดียวกับผม

But thanks to nationalism,

แต่เพราะด้วยชาตินิยมนี้เอง

we can all care about one another and cooperate effectively.

เราทุกคนต่างห่วงอาทรกันและกัน และร่วมมือกันอย่างมีประสิทธิภาพ

This is very good.

มันดีมาก ๆ เลยครับ

Some people, like John Lennon, imagine that without nationalism,

คนบางคนอย่าง จอห์น เลนนอน มีจินตนาการว่าโลกที่ปราศจากชาตินิยม

the world will be a peaceful paradise.

จะเป็นแดนสวรรค์ที่สงบสุข

But far more likely,

แต่ที่น่าจะเป็นไปได้มากกว่า

without nationalism, we would have been living in tribal chaos.

เมื่อไร้ซึ่งชาตินิยม เราอาจดำรงชีวิตกัน แบบเผ่าแห่งความโกลาหล

If you look today at the most prosperous and peaceful countries in the world,

ถ้าคุณพิจารณาประเทศที่มั่งคั่ง และสงบสุขที่สุดในโลก

countries like Sweden and Switzerland and Japan,

อย่างเช่น สวีเดน สวิสเซอร์แลนด์ และญี่ปุ่น

you will see that they have a very strong sense of nationalism.

คุณจะเห็นว่าพวกเขา มีความเป็นชาตินิยมสูงมาก

In contrast, countries that lack a strong sense of nationalism,

ในทางตรงข้าม ประเทศที่ ขาดความรู้สึกชาตินิยม

like Congo and Somalia and Afghanistan,

อย่างเช่น คองโก โซมาลี อัฟกานิสถาน

tend to be violent and poor.

มีแนวโน้มที่จะรุนแรง และยากจน

So what is fascism, and how is it different from nationalism?

แล้วเผด็จการคืออะไร แล้วมันต่างจากชาตินิยมตรงไหน

Well, nationalism tells me that my nation is unique,

เอาล่ะครับ ชาตินิยมบอกผมว่า ประเทศของผมนั้นมีเอกลักษณ์

and that I have special obligations towards my nation.

และผมก็มีภาระหน้าที่จำเพาะ ต่อประเทศของผม

Fascism, in contrast, tells me that my nation is supreme,

ในทางตรงข้าม เผด็จการบอกผมว่า ประเทศของผมนั้นยิ่งใหญ่

and that I have exclusive obligations towards it.

และผมก็มีภาระหน้าที่เฉพาะ เพียงเพื่อประเทศของผม

I don't need to care about anybody or anything other than my nation.

ผมไม่ต้องใส่ใจใคร ๆ หรืออะไรอื่นนอกจากประเทศของผม

Usually, of course, people have many identities

แน่ล่ะ โดยทั่วไป ผู้คนมีอัตลักษณ์

and loyalties to different groups.

และความภัคดีมากมายต่อกลุ่มที่แตกต่างกัน

For example, I can be a good patriot, loyal to my country,

ยกตัวอย่างเช่น ผมอาจเป็นผู้ที่รักชาติ ภัคดีต่อประเทศของผม

and at the same time, be loyal to my family,

และในเวลาเดียวกัน ผมก็ภัคดีต่อครอบครัวของผม

my neighborhood, my profession,

เพื่อนบ้านของผม วิชาชีพของผม

humankind as a whole,

มนุษยชาติโดยรวม

truth and beauty.

ความจริง และความงาม

Of course, when I have different identities and loyalties,

แน่ล่ะว่า เมื่อผมมีอัตลักษณ์ และความภัคดีที่หลากหลาย

it sometimes creates conflicts and complications.

บางครั้งก็สร้างความขัดแย้ง และความซับซ้อนขึ้น

But, well, who ever told you that life was easy?

แต่ว่า แล้วใครหรือที่บอกคุณ ว่าชีวิตเราจะเรียบง่าย

Life is complicated.

ชีวิตคนเรานั้นซับซ้อน

Deal with it.

ยอมรับเสียเถอะครับ

Fascism is what happens when people try to ignore the complications

เผด็จการคือสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อมนุษย์พยายามที่จะละเลยความซับซ้อน

and to make life too easy for themselves.

และทำให้ชีวิตง่ายเกินไปสำหรับตนเอง

Fascism denies all identities except the national identity

เผด็จการปฎิเสธอัตลักษณ์ทั้งหมด ยกเว้นอัตลักษณ์ของชาติ

and insists that I have obligations only towards my nation.

และเน้นย้ำว่า ผมมีภาระหน้าที่ เพียงเพื่อประเทศของผม

If my nation demands that I sacrifice my family,

ถ้าประเทศของผมต้องการ ให้ผมสละชีพเพื่อครอบครัว

then I will sacrifice my family.

ผมก็ต้องทำเช่นนั้นเพื่อครอบครัวของผม

If the nation demands that I kill millions of people,

ถ้าประเทศของผมต้องการ ให้ฆ่าคนเป็นล้าน ๆ

then I will kill millions of people.

ผมก็จะต้องฆ่าคนเป็นล้าน ๆ

And if my nation demands that I betray truth and beauty,

และถ้าประเทศของผมต้องการ ให้ผมทรยศต่อความจริงและความงาม

then I should betray truth and beauty.

ผมก็ควรที่จะทรยศต่อความตริงและความงาม

For example, how does a fascist evaluate art?

ยกตัวอย่างเช่น เผด็จการ ประเมินค่าศิลปะอย่างไร

How does a fascist decide whether a movie is a good movie or a bad movie?

เผด็จการตัดสินว่าภาพยนตร์ จะเป็นภาพยนตร์ที่ดีหรือแย่อย่างไร

Well, it's very, very, very simple.

ครับ มันง่ายมาก ๆ เลยครับ

There is really just one yardstick:

พวกเขามีมาตรวัดเพียงชนิดเดียว

if the movie serves the interests of the nation,

ถ้าภาพยนตร์นั้น สนองต่อความสนใจของประเทศ

it's a good movie;

มันคือภาพยนตร์ที่ดี

if the movie doesn't serve the interests of the nation,

ถ้าภาพยนตร์ไม่ได้สนองตอบ ต่อความสนใจของประเทศ

it's a bad movie.

ก็เป็นภาพยนตร์ไม่ดี

That's it.

แค่นั้นแหละครับ

Similarly, how does a fascist decide what to teach kids in school?

คล้ายกัน เผด็จการตัดสินอย่างไร ว่าเราจะสอนอะไรให้กับเด็ก ๆ ที่โรงเรียน

Again, it's very simple.

เช่นกันครับ มันง่ายมากเลย

There is just one yardstick:

พวกเขาใช้มาตรวัดเดียวเท่านั้น

you teach the kids whatever serves the interests of the nation.

คุณสอนอะไรก็ตามที่สนองตอบ ต่อความสนใจของประเทศให้กับลูก ๆ

The truth doesn't matter at all.

ความจริงนั้นไม่ได้สลักสำคัญเลยแม้แต่น้อย

Now, the horrors of the Second World War and of the Holocaust remind us

เอาล่ะครับ ความสยดสยอง ของสงครามโลกครั้งที่สองและการสังหารหมู่

of the terrible consequences of this way of thinking.

ย้ำเตือนเราถึงผลพวงอันโหดร้าย ของแนวคิดดังกล่าว

But usually, when we talk about the ills of fascism,

แต่โดยทั่วไป เมื่อเราพูดถึง ความชั่วร้ายของเผด็จการ

we do so in an ineffective way,

เราทำเช่นนั้นในแบบที่ไม่มีประสิทธิภาพ

because we tend to depict fascism as a hideous monster,

เพราะว่าเรามักจะบรรยายว่าเผด็จการ เป็นอสุรกายที่แฝงกายอยู่

without really explaining what was so seductive about it.

โดยปราศจากการอธิบายจริง ๆ ว่าทำไมมันถึงล่อตาล่อใจนัก

It's a bit like these Hollywood movies that depict the bad guys --

มันคล้าย ๆ กับภาพยนตร์ฮอลลีวูด ที่บรรยายถึงคนร้าย --

Voldemort or Sauron or Darth Vader --

อย่าง โวลเดอมอร์ หรือเซารอน หรือดาร์ธเวเดอร์ --

as ugly and mean and cruel.

ว่าเป็นคนที่อัปลักษณ์ ใจร้าย และโหดเหี้ยม

They're cruel even to their own supporters.

พวกเขาโหดเหี้ยมกับคนของตัวเองด้วยซ้ำ

When I see these movies, I never understand --

เวลาผมดูภาพยนตร์เหล่านี้ ผมไม่เคยเข้าใจเลย --

why would anybody be tempted to follow a disgusting creep like Voldemort?

ใครจะไปหลงเชื่ออยากจะเป็นติดตาม คนน่ารังเกียจอย่างวโวลเดอมอร์

The problem with evil is that in real life,

ปัญหาที่เกี่ยวกับปิศาจเหล่านี้ก็คือ ก็เพราะว่าในชีวิตจริง

evil doesn't necessarily look ugly.

ปิศาจพวกนี้ไม่ได้น่าตาอัปลักษณ์

It can look very beautiful.

พวกมันดูงามยิ่งนัก

This is something that Christianity knew very well,

นี่เป็นสิ่งหนึ่งที่คริสต์ศาสนา รู้จักมันเป็นอย่างดี

which is why in Christian art, as [opposed to] Hollywood,

นั่นคือสาเหตุว่าทำไมศิลปะในศาสนาคริสต์ [ถึงแตกต่าง] เมื่อเทียบกับของฮอลิวู๊ด

Satan is usually depicted as a gorgeous hunk.

ซาตามมักจะถูกบรรยายว่า เป็นชายงามหล่อเหลา

This is why it's so difficult to resist the temptations of Satan,

นั่นคือสาเหตุว่าทำไมมันถึงยากยิ่ง ที่จะยั้งใจจากการยั่วเย้าของซาตาน

and why it is also difficult to resist the temptations of fascism.

และทำไมมันถึงยากยิ่ง ที่จะยั้งใจจากการยั่วเย้าของเผด็จการ

Fascism makes people see themselves

เผด็จการทำให้มนุษย์มองตนเอง

as belonging to the most beautiful and most important thing in the world --

ว่าอยู่ในสิ่งที่งามที่สุด และสำคัญที่สุดในโลก

the nation.

นั่นก็คือประเทศของเรา

And then people think,

และจากนั้นคนก็จะคิดว่า

"Well, they taught us that fascism is ugly.

"พวกเขาสอนเราว่า เผด็จการมันน่ารังเกียจ

But when I look in the mirror, I see something very beautiful,

แต่พอฉันมองกระจก ฉันกลับเห็นบางสิ่งที่งามที่สุด

so I can't be a fascist, right?"

มันคงไม่ใช่เผด็จการหรอกมั้ง"

Wrong.

ผิดครับ

That's the problem with fascism.

นั่นแหละ ปัญหาของเผด็จการ

When you look in the fascist mirror,

เมื่อคุณมองกระจกแห่งเผด็จการ

you see yourself as far more beautiful than you really are.

คุณเห็นตัวเองงามเสียยิ่งกว่าตัวจริงของคุณ

In the 1930s, when Germans looked in the fascist mirror,

ในช่วงยุค 1930 เมื่อชาวเยอรมัน มองกระจกเผด็จการ

they saw Germany as the most beautiful thing in the world.

พวกเขาเห็นประเทศเยอรมันนี เป็นสิ่งที่งามที่สุดในโลก

If today, Russians look in the fascist mirror,

ถ้าตอนนี้ ชาวรัสเซียมองดูกระจกเผด็จการ

they will see Russia as the most beautiful thing in the world.

พวกเขาก็จะเห็นว่ารัสเซียงามที่สุดในโลก

And if Israelis look in the fascist mirror,

และถ้าอิสราเอลมองกระจกเผด็จการ

they will see Israel as the most beautiful thing in the world.

พวกเขาก็จะเห็นว่าอิสราเอล เป็นสิ่งที่งามที่สุดในโลก

This does not mean that we are now facing a rerun of the 1930s.

มันไม่ได้หมายความว่า ตอนนี้เราเผชิญหน้า กับสิ่งที่มาจากยุค 1930

Fascism and dictatorships might come back,

เผด็จการและระบอบเผด็จการอาจกลับมา

but they will come back in a new form,

แต่มันจะกลับมาในรูปแบบใหม่

a form which is much more relevant

รูปแบบซึ่งมีความสอดคล้องมากกว่า

to the new technological realities of the 21st century.

กับโลกในศตวรรษที่ 21 แห่งเทคโนโลยีใหม่

In ancient times,

แต่โบราณ

land was the most important asset in the world.

ดินแดนเป็นสินทรัพย์ที่สำคัญที่สุดในโลก

Politics, therefore, was the struggle to control land.

อย่างไรก็ตาม การเมืองก็ได้รับ ความยากลำบากในการควบคุมดินแดน

And dictatorship meant that all the land was owned by a single ruler

และระบอบเผด็จการจงใจให้ดินแดนทั้งหมด ถูกครอบครองโดยผู้ปกครองเพียงคนเดียว

or by a small oligarch.

หรือโดยกลุ่มคณาธิปไตยเล็ก ๆ

And in the modern age, machines became more important than land.

และในยุคปัจจุบัน จักรกลได้เข้ามามีบทบาทเหนือดินแดน

Politics became the struggle to control the machines.

การเมืองก็ได้รับความยากลำบาก ในการควบคุมจักรกล

And dictatorship meant

และระบอบเผด็จการก็จงใจ

that too many of the machines became concentrated

ที่จะกำหนดให้จักรกลส่วนมาก

in the hands of the government or of a small elite.

ตกอยู่ในกำมือของรัฐบาล หรือในกลุ่มอภิชนกลุ่มเล็ก ๆ

Now data is replacing both land and machines

ตอนนี้ ข้อมูลเข้ามาแทนที่ ทั้งดินแดนและจักรกล

as the most important asset.

และกลายมาเป็นสินทรัพย์ที่มีค่าที่สุด

Politics becomes the struggle to control the flows of data.

การเมืองก็เจออุปสรรค ในการควบคุมการถ่ายเทของข้อมูล

And dictatorship now means

และตอนนี้ ระบอบเผด็จการก็จงใจ

that too much data is being concentrated in the hands of the government

ที่จะให้ข้อมูลส่วนใหญ่ ตกอยู่ในกำมือของรัฐบาล

or of a small elite.

หรือในกลุ่มอภิชนกลุ่มเล็ก ๆ

The greatest danger that now faces liberal democracy

ภัยสูงสุดที่ประชาธิปไตยลัทธิเสรีนิยม กำลังเผชิญอยู่

is that the revolution in information technology

ก็คือการปฏิวัติเทคโนโลยีสารสนเทศ

will make dictatorships more efficient than democracies.

จะทำให้ระบอบเผด็จการมีประสิทธิภาพ และมีความสามารถในการควบคุมมากขึ้น

In the 20th century,

ในศตวรรษที่ 20

democracy and capitalism defeated fascism and communism

ประชาธิปไตยและระบบทุนนิยม เอาชนะเผด็จการและคอมมิวนิสต์ได้

because democracy was better at processing data and making decisions.

ก็เพราะว่าประชาธิปไตยทำได้ดีกว่า ในเรื่องการจัดการข้อมูลและการตัดสินใจ

Given 20th-century technology,

ด้วยเทคโนโลยีแห่งศตวรรษที่ 20

it was simply inefficient to try and concentrate too much data

มันไม่มีประสิทธิภาพมากพอ ที่จะควบคุมข้อมูลมหาศาล

and too much power in one place.

และอำนาจที่มากมายไว้ในที่เดียว

But it is not a law of nature

แต่มันก็ไม่ได้เป็นกฎตามธรรมชาติ

that centralized data processing is always less efficient

ที่การจัดการข้อมูลที่ถูกรวมศูนย์ จะมีประสิทธิภาพน้อยกว่าเสมอไป

than distributed data processing.

เมื่อเทียบกับการกระจายการจัดการข้อมูล

With the rise of artificial intelligence and machine learning,

การผุดขึ้นของปัญญาประดิษฐ์ และการเรียนรู้ของจักรกล

it might become feasible to process enormous amounts of information

มันอาจช่วยให้การจัดการข้อมูล ที่มีปริมาณมากมายมหาศาลนี้

very efficiently in one place,

มีประสิทธิภาพสูงมากในที่เดียว

to take all the decisions in one place,

เพื่อทำการตัดสินใจทั้งหมดในที่ที่เดียว

and then centralized data processing will be more efficient

และจากนั้นการจัดการข้อมูลที่ถูกรวมศูนย์ ก็จะมีประสิทธิภาพมากขึ้น

than distributed data processing.

เมื่อเทียบกับ การจัดการข้อมูลที่ถูกกระจายออกไป

And then the main handicap of authoritarian regimes

และแล้ว จุดบกพร่องหลัก ของผู้ใช้อำนาจปกครองแบบเผด็จการ

in the 20th century --

ในศตวรรษที่ 20 --

their attempt to concentrate all the information in one place --

ความพยายามของพวกเขา ที่จะควบคุมข้อมูลไว้ในที่เดียว --

it will become their greatest advantage.

มันได้กลายเป็นจุดแข็งที่สุดของพวกเขา

Another technological danger that threatens the future of democracy

ภัยทางเทคโนโลยีอื่น ที่กำลังสั่นคลอนอนาคตของประชาธิปไตย

is the merger of information technology with biotechnology,

ก็คือการผสมผสานเทคโนโลยีสารสนเทศ กับเทคโนโลยีทางชีวภาพ

which might result in the creation of algorithms

ซึ่งอาจส่งผลลัพธ์ เป็นการสร้างอัลกอริธึม

that know me better than I know myself.

ที่รู้จักตัวตนของผมดีกว่าตัวผมเอง

And once you have such algorithms,

และเมื่อคุณได้อัลกอริธึมดังกล่าวมาแล้ว

an external system, like the government,

ระบบภายนอก อย่างเช่น รัฐบาล

cannot just predict my decisions,

ไม่สามารถที่จะคาดการณ์การตัดสินใจของผมได้

it can also manipulate my feelings, my emotions.

มันยังสามารถกำกับความรู้สึก และอารมณ์ของผมได้ด้วย

A dictator may not be able to provide me with good health care,

ผู้นำเผด็จการอาจไม่สามารถ จัดการสาธารณะสุขที่ดีให้กับผมได้

but he will be able to make me love him

แต่เขาจะสามารถทำให้ผมรักเขาได้

and to make me hate the opposition.

และทำให้ผมชังฝ่ายตรงข้ามได้

Democracy will find it difficult to survive such a development

ประชาธิปไตยจะต้องดิ้นรนเอาตัวรอด จากการพัฒนานั้นอย่างยากลำบาก

because, in the end,

เพราะสุดท้ายแล้ว

democracy is not based on human rationality;

ประชาธิปไตยไม่ได้ขึ้นอยู่กับ ความมีเหตุผลของมนุษย์

it's based on human feelings.

มันขึ้นอยู่กับความรู้สึกของมนุษย์

During elections and referendums,

ระหว่างการเลือกตั้งและการรณรงค์หาเสียง

you're not being asked, "What do you think?"

คุณจะไม่ถูกถามว่า "คุณคิดอย่างไร"

You're actually being asked, "How do you feel?"

แต่จะถูกถามว่า "รู้สึกอย่างไร"

And if somebody can manipulate your emotions effectively,

และถ้าใครบางคนสามารถกำกับ อารมณ์องคุณได้อย่างมีประสิทธิภาพ

democracy will become an emotional puppet show.

ประชาธิปไตยก็จะกลายเป็น การแสดงหุ่นเชิดทางอารมณ์

So what can we do to prevent the return of fascism

แล้วเราจะทำอย่างไร เพื่อที่จะป้องกันการกลับมาของเผด็จการ

and the rise of new dictatorships?

และการผุดขึ้นของระบอบเผด็จการใหม่

The number one question that we face is: Who controls the data?

คำถามแรกเลยที่เรากำลังเผชิญก็คือ ใครล่ะที่ควบคุมข้อมูล

If you are an engineer,

ถ้าคุณเป็นวิศวกร

then find ways to prevent too much data

ก็จงหาวิธีป้องกัน ไม่ให้ข้อมูลที่มากเกินไป

from being concentrated in too few hands.

ตกอยู่ในกำมือของคนไม่กี่คน

And find ways to make sure

และหาทางที่จะทำให้เรามั่นใจว่า

the distributed data processing is at least as efficient

อย่างน้อยการจัดการข้อมูลที่กระจายออกไป มีประสิทธิภาพทัดเทียม

as centralized data processing.

กับการจัดการข้อมูลที่ถูกรวมศูนย์

This will be the best safeguard for democracy.

นี่จะเป็นการป้องกันประชาธิปไตย ได้อย่างดีที่สุด

As for the rest of us who are not engineers,

แล้วพวกเราคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้เป็นวิศวกรล่ะ

the number one question facing us

คำถามแรกที่กำลังเผชิญหน้าเราก็คือ

is how not to allow ourselves to be manipulated

ทำอย่างไรเราจึงจะไม่ถูกกำกับ

by those who control the data.

โดยผู้ที่ควบคุมข้อมูล

The enemies of liberal democracy, they have a method.

ศัตรูแห่งประชาธิปไตยลัทธิเสรีนิยม มีวิธีการของพวกเขา

They hack our feelings.

ล้วงเอาความรู้สึกของพวกเรา

Not our emails, not our bank accounts --

ไม่ใช่อีเมล ไม่ใช่บัญชีธนาคาร --

they hack our feelings of fear and hate and vanity,

พวกเขาล้วงเอาความรู้สึกกลัว เกลียดและโอหังของเรา

and then use these feelings

และจากนั้นใช้ความรู้สึกเหล่านี้

to polarize and destroy democracy from within.

เพื่อทำให้เกิดขั้วฝ่ายและเกิดการทำลายล้าง ประชาธิปไตยจากภายใน

This is actually a method

อันที่จริงแล้ว นี่คือวิธีการ

that Silicon Valley pioneered in order to sell us products.

ที่ซิลิคอน แวลลีย์ เป็นผู้บุกเบิก เพื่อที่จะขายสินค้าให้เรา

But now, the enemies of democracy are using this very method

แต่ตอนนี้ ศัตรูแห่งประชาธิปไตย กำลังใช้วิธีการเดียวกันนี้

to sell us fear and hate and vanity.

ในการขายความกลัว เกลียดและโอหังให้กับเรา

They cannot create these feelings out of nothing.

พวกเขาไม่สามารถสร้างความรู้สึกเหล่านี้ ได้จากอากาศธาตุ

So they get to know our own preexisting weaknesses.

พวกเขาศึกษา จุดอ่อนที่มีอยู่แล้วของพวกเรา

And then use them against us.

และจากนั้นก็ใช้มันโจมตีพวกเรา

And it is therefore the responsibility of all of us

ดังนั้น หน้าที่ความรับผิดชอบ ของพวกเราทุกคน

to get to know our weaknesses

ก็คือ การรู้จักเข้าใจจุดอ่อนของพวกเรา

and make sure that they do not become a weapon

และเราจะต้องมั่นใจว่า มันจะไม่กลายมาเป็นอาวุธ

in the hands of the enemies of democracy.

ในมือของศัตรูแห่งประชาธิปไตย

Getting to know our own weaknesses

การรู้จักเข้าใจจุดอ่อนของพวกเราเอง

will also help us to avoid the trap of the fascist mirror.

จะยังช่วยให้เราหลีกเลี่ยงกับดัก ของกระจกเผด็จการ

As we explained earlier, fascism exploits our vanity.

ดังที่เราได้อธิบายไปก่อนหน้านี้แล้ว เผด็จการหาประโยชน์จากความโอหังของเรา

It makes us see ourselves as far more beautiful than we really are.

มันทำให้เรามองเห็นตัวของเรา งามยิ่งว่าที่เราเป็นอยู่อย่างแท้จริง

This is the seduction.

นี่คือการทำให้ลุ่มหลง

But if you really know yourself,

แต่ถ้าคุณรู้จักตนเองดีแล้ว

you will not fall for this kind of flattery.

คุณจะไม่หลงไปกับสิ่งสรรเสริญเกินจริงนี้

If somebody puts a mirror in front of your eyes

ถ้าใครบางคนเอากระจกมาตั้งไว้ตรงหน้าคุณ

that hides all your ugly bits and makes you see yourself

ซ่อนทุกมุมแห่งความอัปลักษณ์ของคุณ และทำให้คุณมองเห็นตัวเอง

as far more beautiful and far more important

งามกว่าและดูมีค่าความสำคัญ

than you really are,

มากกว่าตัวตนของคุณจริง ๆ แล้วล่ะก็

just break that mirror.

จงทุบกระจกนั้นซะ

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Chris Anderson: Yuval, thank you.

คริส แอนเดอร์สัน: ยูวาล ขอบคุณครับ

Goodness me.

พระเจ้าช่วย

It's so nice to see you again.

มันยอดจริง ๆ ครับที่ได้เจอคุณอีกครั้ง

So, if I understand you right,

แล้ว ถ้าผมเข้าใจไม่ผิด

you're alerting us to two big dangers here.

คุณกำลังเตือนพวกเรา ถึงภัยสองประการในที่นี้

One is the possible resurgence of a seductive form of fascism,

ประการแรกก็คือความเป็นไปได้ ที่เผด็จการในรูปแบบที่น่าเย้ายวนจะผุดขึ้น

but close to that, dictatorships that may not exactly be fascistic,

แต่ที่ใกล้เคียงกับสิ่งนั้น ระบอบเผด็จการ ที่อาจไม่ได้เป็นเผด็จการเสียทีเดียว

but control all the data.

แต่ควบคุมข้อมูลทุกอย่าง

I wonder if there's a third concern

ผมสงสัยว่า จะมีอะไร ที่เราต้องตระหนักอีกไหม

that some people here have already expressed,

ที่บางคนในที่นี้ ได้แสดงความเห็นกันแล้ว

which is where, not governments, but big corporations control all our data.

ซึ่งมันไม่ได้เกี่ยวกับรัฐบาล แต่เป็นบริษัทใหญ่ที่ควบคุมข้อมูลทั้งหมด

What do you call that,

คุณจะเรียกมันว่าอะไรครับ

and how worried should we be about that?

และเราควรจะต้องเป็นกังวลกับมันแค่ไหน

Yuval Noah Harari: Well, in the end, there isn't such a big difference

ยูวาล โนอาห์ ฮาราริ: ท้ายที่สุดนะครับ มันไม่ได้ต่างกันมากหรอก

between the corporations and the governments,

ระหว่างบริษัทกับรัฐบาล

because, as I said, the questions is: Who controls the data?

เพราะอย่างที่ผมบอก คำถามของเราคือ ใครกันล่ะที่ควบคุมข้อมูล

This is the real government.

นั่นแหละ รัฐบาลที่แท้จริง

If you call it a corporation or a government --

ถ้าคุณเรียกมันว่าบริษัทหรือรัฐบาล --

if it's a corporation and it really controls the data,

ถ้ามันเป็นบริษัท และมันควบคุมข้อมูลจริง ๆ

this is our real government.

นั่นแหละครับ รัฐบาลตัวจริงของเรา

So the difference is more apparent than real.

ความแตกต่าง เป็นเรื่องของภาพลักษณ์มากกว่าความจริง

CA: But somehow, at least with corporations,

คริส: แต่อย่างไรก็ตาม อย่างน้อยถ้ามันเป็นบริษัท

you can imagine market mechanisms where they can be taken down.

ก็คงจะมีกลไกการตลาดสักอย่าง ที่จะทลายมันลงมาได้

I mean, if consumers just decide

ผมหมายถึง ถ้าเพียงแค่ผู้บริโภคตัดสินใจ

that the company is no longer operating in their interest,

ว่าบริษัทนี้ไม่ได้อยู่ในความสนใจ ของพวกเขาต่อไปอีกแล้ว

it does open the door to another market.

มันก็จะเปิดประตูให้กับอีกตลาดหนึ่ง

It seems easier to imagine that

มันง่ายที่เราจะคิดไปในแนวทางนั้น

than, say, citizens rising up and taking down a government

มากกว่าที่จะจินตนาการว่า เกิดการลุกฮือของประชาชนโค่นล้มรัฐบาล

that is in control of everything.

ที่ควบคุมทุกสิ่งทุกอย่าง

YNH: Well, we are not there yet,

ยูวาล:ครับ เรายังไปไม่ถึงจุดนั้น

but again, if a corporation really knows you better than you know yourself --

แต่ก็อีกล่ะครับ ถ้าบริษัทรู้จักคุณดี มากกว่าที่คุณรู้จักตัวเองจริง ๆ --

at least that it can manipulate your own deepest emotions and desires,

อย่างน้อย มันก็สามารถกำกับอารมณ์ ในส่วนที่ลึกที่สุดและความปรารถนาของคุณได้

and you won't even realize --

และคุณก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

you will think this is your authentic self.

คุณจะคิดว่านี่เป็นตัวตนของคุณเอง

So in theory, yes, in theory, you can rise against a corporation,

ฉะนั้น ในทางทฤษฎีนี้ ครับ ทางทฤษฎี คุณสามารถลุกขึ้นสู้กับบริษัทได้

just as, in theory, you can rise against a dictatorship.

เช่นเดียวกับที่ทางทฤษฎี คุณก็สามารถลุกขึ้นสู้กับระบอบเผด็จการได้

But in practice, it is extremely difficult.

แต่ในความเป็นจริง มันยากเป็นอย่างยิ่งครับ

CA: So in "Homo Deus," you argue that this would be the century

คริส: แล้วใน "โฮโม ดีอัส" คุณอ้างว่า นี่จะเป็นศตวรรษ

when humans kind of became gods,

ที่มนุษย์จะกลายเป็นพระเจ้า

either through development of artificial intelligence

ไม่ว่าจะจากการพัฒนาของปัญญาประดิษฐ์

or through genetic engineering.

หรือด้วยพันธุวิศวกรรม

Has this prospect of political system shift, collapse

แนวคิดเกี่ยวกับระบอบการเมือง ที่เปลี่ยนไปและลมสลายนี้

impacted your view on that possibility?

มีผลต่อมุมมองของคุณ ในเรื่องความเป็นไปได้อย่างไรครับ

YNH: Well, I think it makes it even more likely,

ยูวาล: ผมคิดว่าจะทำให้มันเป็นไปได้มากขึ้น

and more likely that it will happen faster,

และจะทำให้มันก็จะเกิดขึ้นได้เร็วขึ้น

because in times of crisis, people are willing to take risks

เพราะว่าในช่วงเวลาแห่งวิกฤติ มนุษย์จะยอมเสี่ยง

that they wouldn't otherwise take.

ในเรื่องที่ตามปกติแล้วพวกเขาจะไม่ทำ

And people are willing to try

และมนุษย์จะยอม

all kinds of high-risk, high-gain technologies.

ใช้เทคโนโลยีที่ให้ผลลัพธ์สูง ที่มีความเสี่ยงมากทุกอย่าง

So these kinds of crises might serve the same function

วิกฤติการณ์เหล่านี้อาจทำหน้าทีเดียวกัน

as the two world wars in the 20th century.

กับสงครามโลกทั้งสองครั้งในศตวรรษที่ 20

The two world wars greatly accelerated

สงครามโลกทั้งสองครั้ง

the development of new and dangerous technologies.

ได้เร่งการพัฒนาเทคโนโลยีที่ใหม่ และอันตรายอย่างรวดเร็ว

And the same thing might happen in the 21st century.

และสิ่งเดียวกันนี้ก็อาจเกิดขึ้น ในศตวรรษที่ 21

I mean, you need to be a little crazy to run too fast,

ผมหมายความว่า คุณต้องบ้าหน่อย ๆ ใช้เทคโนโลยีบางอย่างก่อนเวลาอันควร

let's say, with genetic engineering.

เช่น พันธุวิศวกรรม

But now you have more and more crazy people

แต่ตอนนี้คุณมีคนบ้า ๆ มากขึ้น

in charge of different countries in the world,

แล้วพวกเขาก็มีอำนาจ อยู่ในหลาย ๆ ประเทศทั่วโลก

so the chances are getting higher, not lower.

ฉะนั้น ความเป็นไปได้จึงกำลังจะมากขึ้น ไม่ใช่น้อยลอง

CA: So, putting it all together, Yuval, you've got this unique vision.

คริส: ถ้าอย่างนั้น ยูวาล สรุปว่า ด้วยวิสัยทัศน์ที่เด่นชัดของคุณนี้

Roll the clock forward 30 years.

ถ้าลองหมุนเวลาไปอีก 30 ปีข้างหน้า

What's your guess -- does humanity just somehow scrape through,

คุณเดาว่าจะเกิดอะไรขึ้น -- มนุษยชาติตะเกียกตะกายผ่านมันไปได้

look back and say, "Wow, that was a close thing. We did it!"

แล้วหันกลับมาพูดว่า "ว้าว เกือบไปแล้วเชียว รอดแล้วเรา"

Or not?

หรือว่าไม่ใช่แบบนั้นครับ

YNH: So far, we've managed to overcome all the previous crises.

ยูวาล: ถึงตอนนี้ เราได้เอาชนะวิกฤตการณ์ ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้ทั้งหมด

And especially if you look at liberal democracy

โดยเฉพาะถ้าคุณพิจารณา เรื่องประชาธิปไตยลัทธิเสรีนิยม

and you think things are bad now,

และถ้าคุณคิดว่าตอนนี้มันแย่มาก

just remember how much worse things looked in 1938 or in 1968.

ลองตรองดูว่ามันแย่กว่านี้มากแค่ไหน เมื่อย้อนกลับไปในปี ค.ศ. 1938 หรือ 1968

So this is really nothing, this is just a small crisis.

นี่มันเทียบกับไม่ได้เลย เป็นแค่วิกฤติการณ์เล็ก ๆ เท่านั้นเอง

But you can never know,

แต่เราก็แน่ใจไม่ได้หรอก

because, as a historian,

เพราะว่า ในฐานะที่ผมเป็นนักประวัติศาสตร์

I know that you should never underestimate human stupidity.

ผมรู้ว่าคุณไม่ควรที่จะดูถูก ระดับความโง่ของมนุษย์

(Laughter) (Applause)

(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

It is one of the most powerful forces that shape history.

มันเป็นหนึ่งในอำนาจอันทรงพลัง ที่ก่อร่างสร้างประวัติศาสตร์ของเรา

CA: Yuval, it's been an absolute delight to have you with us.

คริส: ยูวาล ช่างน่ายินดีเหลือเกิน ที่คุณมาอยู่กับเราในวันนี้

Thank you for making the virtual trip.

ขอบคุณมากครับ ที่มาในรูปแบบภาพและเสียง

Have a great evening there in Tel Aviv.

สวัสดียามเย็นนะครับ สำหรับกรุงเทลอาวีฟ

Yuval Harari!

ยูวาล ฮาราริ ครับทุกท่าน

YNH: Thank you very much.

ยูวาล: ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)