Justin Hall-Tipping: Freeing energy from the grid

Translator: Umnouy Ponsukcharoen Reviewer: Unnawut Leepaisalsuwanna

Why can't we solve these problems?

ทำไมเราถึงแก้ปัญหาเหล่านี้ไม่ได้

We know what they are.

เรารู้ว่ามันคืออะไร

Something always seems to stop us.

บางอย่างดูเหมือนจะหยุดยั้งเราไว้

Why?

ทำไมล่ะ?

I remember March the 15th, 2000.

ผมจำได้ว่าเมื่อวันที่ 15 มีนาคม ค.ศ. 2000

The B15 iceberg broke off the Ross Ice Shelf.

ภูเขาน้ำแข็ง บี 15 ได้แตกออกจากชั้นน้ำแข็งรอสส์

In the newspaper it said

ในหนังสือพิมพ์เขาบอกว่า

"it was all part of a normal process."

"มันเป็นแค่กระบวนการปกติ"

A little bit further on in the article

ต่อไปอีกนิดในบทความนั้น

it said "a loss that would normally take

กล่าวว่า "การสูญเสียเช่นนั้นปกติแล้ว

the ice shelf 50-100 years to replace."

จะใช้เวลา 50-100 ปีเพื่อทดแทนกลับมา"

That same word, "normal,"

คำว่า "ปกติ" เดียวกัน

had two different,

นั้นมีความหมายต่างกัน

almost opposite meanings.

แทบจะตรงข้ามเลย

If we walk into the B15 iceberg

หากเราเดินไปยังภูเขาน้ำแข็งบี 15

when we leave here today,

หากเราออกไปวันนี้เลย

we're going to bump into something

เราก็จะชนเข้ากับอะไรที่

a thousand feet tall,

สูงเป็นพันฟุต

76 miles long,

ยาว 76 ไมล์

17 miles wide,

กว้าง 17 ไมล์

and it's going to weigh two gigatons.

และมันจะหนักถึง สอง กิกะตัน

I'm sorry, there's nothing normal about this.

ขอโทษนะ มันไม่ใช่เรื่องปกติเลย

And yet I think it's this perspective of us

ถึงอย่างนั้น ผมคิดว่า มันคือมุมมองของเรา

as humans to look at our world

ที่มองโลกนี้

through the lens of normal

ผ่านมุมมองที่ว่า "ปกติ"

is one of the forces

ซึ่งเป็นแรงหนึ่ง

that stops us developing real solutions.

ที่หยุดการพัฒนาหาวิธีแก้ไขที่แท้จริง

Only 90 days after this,

เพียงแค่ 90 วันหลังจากนั้น

arguably the greatest discovery

มีการค้นพบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็ว่าได้

of the last century occurred.

ของศตรวรรษที่แล้ว

It was the sequencing for the first time

มันคือ การจัดลำดับยีนมนุษย์

of the human genome.

เป็นครั้งแรก

This is the code that's in every single one

มันคือรหัสที่ทุกเซลล์ในบรรดา

of our 50 trillion cells

50 ล้านล้านเซลล์ที่เรามี

that makes us who we are and what we are.

และทำให้เราเป็นเราขึ้นมา

And if we just take one cell's worth

และหากเราเอาที่เก็บรหัส

of this code and unwind it,

ในหนึ่งเซลล์มา และคลี่ออก

it's a meter long,

มันจะยาวหนึ่งเมตร

two nanometers thick.

และหนาสองนาโนเมตร

Two nanometers is 20 atoms in thickness.

สองนาโนเมตรนั่นเท่ากับ ความหนาของอะตอม 20 ตัว

And I wondered,

และผมก็คิดขึ้นว่า

what if the answer to some of our biggest problems

จะเกิดอะไรขึ้นหากคำตอบของปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของเรา

could be found in the smallest of places,

นั้นหาได้จากที่ที่เล็กที่สุด

where the difference between what is

ที่ที่ความแตกต่างระหว่าง

valuable and what is worthless

สิ่งที่มีค่ากับสิ่งที่ไร้ค่านั้น

is merely the addition or subtraction

เกิดขึ้นจากการเพิ่มหรือลด

of a few atoms?

อะตอมบางตัวเท่านั้น?

And what

และจะเกิดอะไรขึ้น

if we could get exquisite control

หากเราสามารถควบคุม

over the essence of energy,

พาหะของพลังงาน

the electron?

หรือ อิเลกตรอน ได้ล่ะ?

So I started to go around the world

ดังนั้นผมจึงเริ่มตระเวนไปทั่วโลก

finding the best and brightest scientists

หานักวิทยาศาสตร์ที่ดีและหลักแหลมที่สุด

I could at universities

ที่ผมจะหาได้ตามมหาวิทยาลัย

whose collective discoveries have the chance

ซึ่งมีการค้นพบที่อาจ

to take us there,

นำไปสู่จุดหมายของเรา

and we formed a company to build

และเราได้ตั้งบริษัทขึ้นมาเพื่อต่อยอด

on their extraordinary ideas.

ความคิดอันน่าอัศจรรย์ของพวกเขา

Six and a half years later,

จากนั้นอีกหกปีครึ่ง

a hundred and eighty researchers,

นักวิจัยหนึ่งร้อยแปดสิบคน

they have some amazing developments

ได้พัฒนาสิ่งอัศจรรย์ต่าง ๆ

in the lab,

ในห้องทดลอง

and I will show you three of those today,

และผมจะแสดงของสามอย่างในบรรดาเหล่านั้นในวันนี้

such that we can stop burning up our planet

เพื่อที่เราจะได้หยุดเผาโลกของเรา

and instead,

และหันมา

we can generate all the energy we need

สร้างพลังงานทั้งหมดที่เราต้องการ

right where we are,

ณ ที่ที่เราอยู่

cleanly, safely, and cheaply.

โดยสะอาด ปลอดภัย และประหยัด

Think of the space that we spend

ลองคิดถึงที่ว่างที่เราใช้

most of our time.

เกือบตลอดเวลา

A tremendous amount of energy

พลังงานจำนวนมหาศาล

is coming at us from the sun.

จากดวงอาทิตย์มาถึงเรา

We like the light that comes into the room,

เราชอบแดดที่เข้ามาในห้อง

but in the middle of summer,

แต่ตอนกลางฤดูร้อน

all that heat is coming into the room

ในขณะที่ความร้อนเข้ามาในห้อง

that we're trying to keep cool.

เรากลับพยายามทำให้ห้องเย็น

In winter, exactly the opposite is happening.

ในฤดูหนาว สิ่งตรงข้ามเกิดขึ้นแทน

We're trying to heat up

เราพยายามทำให้ที่ที่

the space that we're in,

เราอยู่นั้นร้อนขึ้น

and all that is trying to get out through the window.

แต่ความร้อนกลับพยายามไหลออกผ่านหนัาต่างแทน

Wouldn't it be really great

มันจะไม่เยี่ยมไปเลยเหรอ

if the window could flick back the heat

หากหน้าต่างสามารถผลักความร้อน

into the room if we needed it

เข้ามาในห้องตอนที่เราต้องการ

or flick it away before it came in?

หรือผลักมันออกไปก่อนที่มันจะเข้ามาได้?

One of the materials that can do this

วัสดุหนึ่งที่สามารถทำเช่นนี้ได้

is a remarkable material, carbon,

คือวัสดุอันโดดเด่น ที่เรียกว่า คาร์บอน

that has changed its form in this incredibly beautiful reaction

มันสามารถเปลี่ยนรูปได้โดยปฏิกริยาอันสวยงาม

where graphite is blasted by a vapor,

เมื่อแกรไฟต์จะถูกระเบิดเป็นไอ

and when the vaporized carbon condenses,

และเมื่อคาร์บอนเป็นไอกลับมาควบแน่น

it condenses back into a different form:

มันจะกลั่นตัวเป็นอีกรูปหนึ่ง คือ

chickenwire rolled up.

รูปลวดตาข่ายม้วน

But this chickenwire carbon,

แต่คาร์บอนถักเป็นลวดตาข่าย

called a carbon nanotube,

ที่เรียนกว่า คาร์บอน นาโนทิวบ์ นี้

is a hundred thousand times smaller

มีขนาดเล็กกว่าความหนาของเส้นผมคุณ

than the width of one of your hairs.

เป็นร้อยเป็นพันเท่า

It's a thousand times

และมันมีสภาพนำมากกว่าทองแดง

more conductive than copper.

เป็นพันเท่า

How is that possible?

มันเป็นไปได้อย่างไร?

One of the things about working at the nanoscale

สิ่งหนึ่งเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ในระดับนาโนคือว่า

is things look and act very differently.

มันประพฤติตัวต่างออกไป

You think of carbon as black.

คุณคงคิดว่า คาร์บอนมีสีดำ

Carbon at the nanoscale

แต่คาร์บอนที่ระดับนาโนนั้น

is actually transparent

ที่จริงโปร่งใส

and flexible.

และยืดหยุ่นมาก

And when it's in this form,

และเมื่อมันอยู่ในรูปนี้

if I combine it with a polymer

หากผมผสมมันกับโพลิเมอร์

and affix it to your window

และติดมันลงบนหน้าต่างของคุณ

when it's in its colored state,

เมื่อมันอยู่ในสภาวะมีสี

it will reflect away all heat and light,

มันจะสะท้อนความร้อนและแสงออกไป

and when it's in its bleached state

และเมื่อมันอยู่ในสภาวะใส

it will let all the light and heat through

มันก็จะปล่อยให้แสงและความร้อนเข้ามา

and any combination in between.

หรือทำให้กึ่งโปร่งแสงแค่ไหนก็ได้

To change its state, by the way,

อีกอย่างหนึ่ง ในการเปลี่ยนสภาวะของมัน

takes two volts from a millisecond pulse.

เราสามารถปล่อยไฟฟ้าสองโวลต์ เป็นจังหวะหนึ่งมิลลิวินาที

And once you've changed its state, it stays there

และเมื่อคุณเปลี่ยนสถานะมันแล้ว มันก็จะอยู่อย่างนั้น

until you change its state again.

จนกว่าคุณจะเปลี่ยนสถานะมันอีก

As we were working on this incredible

ตอนที่เรากำลังทำงานกับการค้นพบ

discovery at University of Florida,

อันน่าอัศจรรย์ที่มหาวิทยาลัยแห่งฟลอริดานั้น

we were told to go down the corridor

เราถูกบอกให้ลงไปตามเฉลียง

to visit another scientist,

เพื่อพบนักวิทยาศาสตร์อีกคน

and he was working

และเขาก็กำลัง

on a pretty incredible thing.

ทำสิ่งอัศจรรย์อีกอย่างเหมือนกัน

Imagine

ลองจินตนาการดู

if we didn't have to rely

หากเราไม่ต้องพึ่ง

on artificial lighting to get around at night.

แสงประดิษฐ์เพื่อเดินทางยามค่ำคืน

We'd have to see at night, right?

เพราะเราต้องมองตอนกลางคืน จริงไหม

This lets you do it.

สิ่งนี้ช่วยคุณได้

It's a nanomaterial, two nanomaterials,

มันคือวัสดุนาโนสองอัน

a detector and an imager.

อันหนึ่งเป็นตัวตรวจจับ อันหนึ่งเป็นตัวสร้างภาพ

The total width of it

ขนาดรวมของมันนั้น

is 600 times smaller

เล็กกว่าความกว้างของจุดทศนิยม

than the width of a decimal place.

ถึง 600 เท่่าทีเดียว

And it takes all the infrared available at night,

และมันใช้แสงอินฟราเรดที่มีในตอนกลางคืน

converts it into an electron

แปลงแสงนั้นเป็นอิเลกตรอน

in the space of two small films,

ในที่ว่างระหว่างฟิล์มเล็ก ๆ สองแผ่น

and is enabling you to play an image

และมันช่วยให้คุณเล่นภาพ

which you can see through.

ที่คุณสามารถเห็นทะลุได้

I'm going to show to TEDsters,

ผมจะแสดงให้ชาว TED ดู

the first time, this operating.

เป็นครั้งแรก ว่ามันทำงานยังไง

Firstly I'm going to show you

ก่อนอื่นผมจะแสดงให้คุณเห็น

the transparency.

ความโปร่งใสของมัน

Transparency is key.

ความโปร่งใสนั้นคือสิ่งสำคัญ

It's a film that you can look through.

มันคือฟิล์มที่คุณมองทะลุได้

And then I'm going to turn the lights out.

จากนั้นผมจะปิดไฟ

And you can see, off a tiny film,

และคุณคงเห็น ตรงฟิล์มจิ๋วนี้

incredible clarity.

ว่ามันใสอย่างไม่น่าเชื่อ

As we were working on this, it dawned on us:

เมื่อเราทำงานเกี่ยวกับมัน เราก็ได้ความคิดว่า

this is taking infrared radiation, wavelengths,

มันเอาแสงอินฟราเรดมา

and converting it into electrons.

แปลงเป็นอิเลกตรอน

What if we combined it

จะเกิดอะไรขึ้นหากเรารวมมัน

with this?

เข้ากับสิ่งนี้?

Suddenly you've converted energy

ในทันใดนั้น คุณได้เปลี่ยนพลังงาน

into an electron on a plastic surface

เป็นอิเลกตรอนบนผิวพลาสติก

that you can stick on your window.

ที่คุณติดบนหน้าต่างได้แล้ว

But because it's flexible,

และเพราะมันยืดหยุ่นได้

it can be on any surface whatsoever.

มันสามารถติดบนผิวใด ๆ ก็ได้

The power plant of tomorrow

โรงไฟฟ้าในอนาคต

is no power plant.

คือ การไม่มีโรงไฟฟฟ้าเลย

We talked about generating and using.

เราได้พูดถึงการสร้างและใช้งานไปแล้ว

We want to talk about storing energy,

เราอยากพูดถึงการเก็บพลังงาน

and unfortunately

และโชคร้าย

the best thing we've got going

ที่สิ่งที่ดีที่สุดเราได้มา

is something that was developed in France

คือสิ่งที่ถูกพัฒนาในฝรั่งเศส

a hundred and fifty years ago,

เมื่อหนึ่งร้อยห้าสิบปีที่แล้ว

the lead acid battery.

นั่นคือแบตเตอรีแบบกรดและตะกั่ว

In terms of dollars per what's stored,

ในแง่ของเงินดอลลาร์ต่อปริมาณที่จุได้

it's simply the best.

มันเป็นแบตเตอรีที่ดีที่สุด

Knowing that we're not going to put fifty of

เราไม่อยากเอาแบตเตอรีแบบนี้สักห้าสิบลูก

these in our basements to store our power,

มาไว้ในชั้นใต้ดินบ้านเราเพื่อเก็บพลังงาน

we went to a group at University of Texas at Dallas,

เราจึงไปหากลุ่มวิจัยที่มหาลัยแห่งเทกซัส ณ ดัลลัส

and we gave them this diagram.

และเราให้แผนภาพนี้กับเขา

It was in actually a diner

นี่เกิดขึ้นตอนทานข้าว

outside of Dallas/Fort Worth Airport.

นอกสนามบิน ดัลลัส/ฟอร์ต เวิร์ธ

We said, "Could you build this?"

เราบอกว่า "คุณสร้างนี่ได้ไหม?"

And these scientists,

และนักวิทยาศาสตร์เหล่านี้

instead of laughing at us, said, "Yeah."

แทนที่จะหัวเราะใส่เรา กลับตอบกว่า "ได้"

And what they built was eBox.

และสิ่งที่เขาสร้างขึ้นมาเรียกว่า อีบอกซ์

EBox is testing new nanomaterials

อีบอกซ์ ได้ทดสอบวัสดุนาโนใหม่ ๆ

to park an electron on the outside,

ที่ใช้หยุดอิเลกตรอนข้างนอก

hold it until you need it,

ค้างไว้กระทั่งคุณต้องการมัน

and then be able to release it and pass it off.

จากนั้นมันจะสามารถปล่อยอิเลกตรอนผ่านไป

Being able to do that means

การทำอย่างนั้นได้ หมายความว่า

that I can generate energy

ผมสามารถสร้างพลังงาน

cleanly, efficiently and cheaply

ได้อย่างสะอาด มีประสิทธิภาพ และประหยัด

right where I am.

ณ ตรงที่ผมอยู่

It's my energy.

มันคือพลังงานของผม

And if I don't need it, I can convert it

และหากไม่จำเป็นต้องใช้ ผมก็แปลงมัน

back up on the window

กลับไปบนหน้าต่าง

to energy, light, and beam it,

เป็นพลังงาน แสง และส่องมัน

line of site, to your place.

ตามสาย ไปยังบ้านคุณ

And for that I do not need

และทั้งหมดนั้น ผมไม่ต้อง

an electric grid between us.

ใช้โครงข่ายไฟฟ้าเลย

The grid of tomorrow is no grid,

โครงข่ายไฟฟ้าสำหรับพรุ่งนี้ คือ การไม่มีมันเลย

and energy, clean efficient energy,

และพลังงานสะอาดทรงประสิทธิภาพ

will one day be free.

จะราคา 0 บาท

If you do this, you get the last puzzle piece,

หากคุณทำอย่างนี้ คุณต้องใช้ชิ้นส่วนปริศนาสุดท้าย

which is water.

ซึ่งก็คือ น้ำ นั่นเอง

Each of us, every day,

เราทุกคน ทุกวัน

need just eight glasses of this,

ต้องการแค่น้ำวันละแปดแก้ว

because we're human.

เพราะว่าเราเป็นมนุษย์

When we run out of water,

หากเราขาดน้ำ

as we are in some parts of the world

ดังเช่นที่เป็นในบางส่วนบนโลกนี้

and soon to be in other parts of the world,

และไม่ช้าจะลามไปยังอีกหลายส่วนบนโลก

we're going to have to get this from the sea,

เราก็ต้องไปเอาน้ำจากทะเลมา

and that's going to require us to build desalination plants.

แล้วเราก็ต้องสร้างโรงกลั่นน้ำทะเล

19 trillion dollars is what we're going to have to spend.

เราต้องจ่ายเงินถึง 19 ล้านล้านดอลลาร์เพื่อมัน

These also require tremendous amounts of energy.

ซึ่งเป็นเงินมหาศาลเช่นกัน

In fact, it's going to require twice the world's

ที่จริง เราต้องใช้น้ำมันเป็นสองเท่าของที่มีบนโลก

supply of oil to run the pumps

เพื่อให้ปั้มทำงาน

to generate the water.

เพื่อสร้างน้ำขึ้นมา

We're simply not going to do that.

เราไม่ทำอย่างนั้นแน่

But in a world where energy is freed

แต่ในโลกที่พลังงานนั้นฟรี

and transmittable

และส่งถึงกันได้ง่ายและราคาถูก

easily and cheaply, we can take any water

เราสามารถเอาน้ำ

wherever we are

จากที่ไหนก็ได้

and turn it into whatever we need.

มาเปลี่ยนเป็นอะไรก็ได้ที่เราต้องการ

I'm glad to be working with

ผมยินดีที่ได้ร่วมงาน

incredibly brilliant and kind scientists,

กับนักวิทยาศาสตร์ที่่ปราดเปรื่องและใจดีอย่างเหลือเชื่อ

no kinder than

อาจไม่ได้ดีกว่า

many of the people in the world,

หลายคนบนโลก

but they have a magic look at the world.

แต่พวกเขามีมุมมองต่อโลกที่มหัศจรรย์

And I'm glad to see their discoveries

และผมดีใจที่เห็นการค้นพบเหล่านั้น

coming out of the lab and into the world.

จะออกจากห้องทดลองมาสู่โลกของเรา

It's been a long time in coming for me.

ผมรอคอยมานานแล้ว

18 years ago,

เมื่อ 18 ปีที่แล้ว

I saw a photograph in the paper.

ผมเห็นภาพถ่ายภาพหนึ่งในหนังสือ

It was taken by Kevin Carter

มันถูกถ่ายโดย เควิน คาร์เตอร์

who went to the Sudan

ผู้ที่ไปซูดาน

to document their famine there.

เพื่อทำสารคดีเกี่ยวกับการขาดอาหารที่นั่น

I've carried this photograph with me

ผมได้นำภาพนี้ติดตัว

every day since then.

ทุกวันตั้งแต่นั้นมา

It's a picture of a little girl dying of thirst.

มันเป็นภาพของเด็กหญิงตัวน้อยที่ตายเพราะขาดน้ำ

By any standard this is wrong.

ไม่ว่าด้วยมาตรฐานไหน มันผิดหมด

It's just wrong.

มันเป็นเรื่องที่ผิดอย่างยิ่ง

We can do better than this.

เราสามารถทำได้ดีกว่านี้

We should do better than this.

เราควรทำได้กว่านี้

And whenever I go round

และเมื่อใดที่ผมพบ

to somebody who says,

คนที่พูดว่า

"You know what, you're working on something that's too difficult.

"คุณรู้ไหม คุณกำลังทำในสิ่งที่ยากเกินไป

It'll never happen. You don't have enough money.

มันไม่มีทางเกิดขึ้น คุณไม่มีเงินพอ

You don't have enough time.

คุณไม่มีเวลาพอ

There's something much more interesting around the corner,"

ยังมีสิ่งอื่นอีกมากที่น่าสนใจ"

I say, "Try saying that to her."

ผมก็บอกว่า "บอกเธอสิ"

That's what I say in my mind. And I just say

นั่นคือสิ่งที่ผมบอกในความคิด แล้วผมก็บอกว่า

"thank you," and I go on to the next one.

"ขอบคุณ" แล้วผมก็จะไปหาคนต่อไป

This is why we have to solve our problems,

นั่นคือเหตุที่เราต้องแก้ปัญหานี้

and I know the answer as to how

และผมรู้ว่าคำตอบ คือ ทำอย่างไร

is to be able to get exquisite control

ถึงจะควบคุม

over a building block of nature,

โครงสร้างพื้นฐานของธรรมชาติ

the stuff of life:

สรรพสิ่งของชีวิต

the simple electron.

แค่อิเลกตรอนธรรมดา ๆ เท่านั้น

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)