Haas&Hahn: How painting can transform communities

Translator: Rawee Ma Reviewer: Natachanan Lumpikanon

Dre Urhahn: This theater is built on Copacabana,

เดร อูร์ฮาน: โรงละครแห่งนี้ ถูกสร้างขึ้นบนโคปาคาบาน่า

which is the most famous beach in the world,

ซึ่งเป็นชายหาดที่โด่งดังที่สุดในโลก

but 25 kilometers away from here

แต่ห่างจากนี่ไป 25 กิโลเมตร

in the North Zone of Rio

ในตอนเหนือของริโอ

lies a community called Vila Cruzeiro,

มีชุมชนหนึ่งชื่อว่าวีล่า ครูเซโคร

and roughly 60,000 people live there.

มีคนประมาณ 60,000 คน อาศัยอยู่ในชุมชมนี้

Now, the people here in Rio mostly know

คนที่นี่จากเมืองริโอส่วนใหญ่จะรู้จัก

Vila Cruzeiro from the news,

วีล่า ครูเซโครผ่านรายงานข่าว

and unfortunately, news from Vila Cruzeiro often

และโชคร้ายที่ข่าวประจำเกี่ยวกับวีล่า ครูเซโคร

is not good news.

มักจะไม่ใช่ข่าวดี

But Vila Cruzeiro is also the place

แต่วีล่า ครูเซโครก็เป็นที่ที่

where our story begins.

เรื่องราวของเราเริ่มต้นขึ้นเช่นกัน

Jeroen Koolhaas: Ten years ago, we first came to Rio

เจโรน คูลอาสส์: สิบปีที่แล้ว เรามาริโอครั้งแรก

to shoot a documentary about life in the favelas.

เพื่อถ่ายทำสารคดีเกี่ยวกับชีวิต ในสลัมของบราซิล

Now, we learned that favelas are informal communities.

ตอนนี้เราได้เรียนรู้ว่าสลัมคือชุมชนนอกระบบ

They emerged over the years

ที่พวกเขารู้จักกันมานาน

when immigrants from the countryside

ตอนที่อพยพมาจากชนบท

came to the cities looking for work,

เข้ามาในเมืองเพื่อหางานทำ

like cities within the cities,

เป็นเหมือนเมืองในตัวเมืองอีกทีหนึ่ง

known for problems like crime, poverty,

ที่โด่งดังจากปัญหาต่าง ๆ เช่นอาชญากรรม ความยากจน

and the violent drug war between

สงครามยาเสพติดที่รุนแรงระหว่าง

police and the drug gangs.

ตำรวจกับแก๊งค้ายาเสพติด

So what struck us was that

จึงเป็นสิ่งที่สะดุดใจเรา

these were communities that the people

นี่คือชุมชนที่ผู้คน

who lived there had built with their own hands,

ผู้อาศัยสร้างขึ้นด้วยมือของตัวเอง

without a master plan

โดยไม่มีแผนแม่บทเลย

and like a giant work in progress.

เหมือนงานยักษ์ที่อยู่ระหว่างก่อสร้าง

Where we're from, in Holland,

พวกเรามาจากฮอลแลนด์

everything is planned.

ที่ทุกอย่างมีการวางแผนล่วงหน้า

We even have rules for how to follow the rules.

เรามีแม้กระทั่งกฎสำหรับวิธีการปฏิบัติตามกฎ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

DU: So the last day of filming, we ended up

อูร์ฮาน: วันสุดท้ายของการถ่ายทำ เราไปลงเอย

in Vila Cruzeiro, and we were sitting down

อยู่ในเมืองวีล่า ครูเซโคร และเรานั่งลง

and we had a drink,

ดื่มด้วยกัน

and we were overlooking this hill

และก็มองลงไปเห็นเนินเขานี้

with all these houses,

ที่มีบ้านพวกนี้อยู่เรียงราย

and most of these houses looked unfinished,

บ้านส่วนใหญ่ดูเหมือนยังสร้างไม่เสร็จ

and they had walls of bare brick,

และมีกำแพงอิฐเปลือย ๆ

but we saw some of these houses

แต่เราเห็นบ้านบางหลัง

which were plastered and painted,

ที่ฉาบผนังและทาสีแล้ว

and suddenly we had this idea:

ทันใดนั้น เราก็เกิดความคิดนี้ขึ้นมา

what would it look like if all these houses

ว่ามันจะเป็นยังไง ถ้าบ้านทุกหลัง

would be plastered and painted?

ได้รับการฉาบผนังและทาสี

And then we imagined one big design,

แล้วเราก็จินตนาการถึงงานออกแบบชิ้นใหญ่

one big work of art.

งานศิลป์ชิ้นยักษ์ชิ้นหนึ่ง

Who would expect something like that

ใครจะคิดว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้

in a place like this?

ในที่แบบนี้ล่ะ

So we thought, would that even be possible?

แล้วเราก็สงสัย มันจะเป็นไปได้ไหม

So first we started to count the houses,

เราเลยเริ่มต้นนับจำนวนบ้าน

but we soon lost count.

แต่ไม่นานเราก็หลงจำนวน

But somehow the idea stuck.

แต่ว่าแนวคิดนี้ก็ยังฝังแน่น

JK: We had a friend.

คูลอาสส์: เรามีเพื่อนคนหนึ่ง

He ran an NGO in Vila Cruzeiro.

ที่ทำงานNGOในวีล่า ครูเซโคร

His name was Nanko,

เขาชื่อแนนโค่

and he also liked the idea.

เขาก็ชอบแนวคิดนี้เหมือนกัน

He said, "You know, everybody here

เขาพูดว่า "รู้ไหม ทุกคนที่นี่

would pretty much love to have their houses

ต้องชอบแน่ ๆ ที่จะได้มีบ้านฉาบผนัง

plastered and painted.

และทาสีเสร็จสรรพ

It's when a house is finished."

เหมือนบ้านสร้างเสร็จซะที"

So he introduced us to the right people,

เขาเลยแนะนำให้เรารู้จักคนที่ได้เรื่อง

and Vitor and Maurinho became our crew.

แล้ววีโต้กับเมารินก็มาเป็นลูกทีมของเรา

We picked three houses in the center of the community

เราเลือกบ้านสามหลังใจกลางชุมชน

and we start here. We made a few designs,

เราเริ่มจากตรงนี้ เราเริ่มร่างแบบก่อน

and everybody liked this design

ทุกคนชอบแบบร่างนี้

of a boy flying a kite the best.

ภาพเด็กชายเล่นว่าวดีที่สุด

So we started painting, and the first thing we did

เราเลยเริ่มทาสีและสิ่งแรกที่พวกเราทำคือ

was to paint everything blue,

ทาสีพื้นทุกอย่างให้เป็นสีฟ้า

and we thought that looked already pretty good.

เราคิดว่ามันก็ดูดีพอแล้วนะ

But they hated it. The people who lived there really hated it.

แต่ทุกคนไม่ชอบเลย ชาวบ้านที่นั่น เกลียดมันมาก

They said, "What did you do?

พวกเขาว่า "คุณทำอะไรน่ะ

You painted our house in exactly the same color

คุณทาสีบ้านเราเป็นสีเดียวกับ

as the police station."

สถานีตำรวจ"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

In a favela, that is not a good thing.

สำหรับสลัมในบราซิลนี่ไม่ใช่เรื่องดี

Also the same color as the prison cell.

แล้วยังเป็นสีเดียวกับคุกอีกต่างหาก

So we quickly went ahead and we painted the boy,

เราเลยทำต่อไปอย่างรวดเร็ว และเราวาดรูปเด็กผู้ชาย

and then we thought we were finished,

เราคิดว่าเราทำเสร็จละ

we were really happy, but still,

เราพอใจกับมันมาก แต่ก็

it wasn't good because the little kids started coming up to us,

ยังไม่ดีพอ เพราะเด็ก ๆ เริ่มเข้ามาหาเรา

and they said, "You know, there's a boy flying the kite,

ถามว่า "มันเป็นภาพเด็กชายเล่นว่าว

but where is his kite?"

แต่ไหนล่ะ ว่าวของเขา"

We said, "Uh, it's art.

เราตอบไปว่า "อ๋อ มันเป็นศิลปะ

You know, you have to imagine the kite."

รู้ไหม เธอต้องจินตนาการว่าวเอาเอง"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And they said, "No, no, no, we want to see the kite."

เด็ก ๆ พูดต่อว่า "ไม่ ไม่ ไม่ เราอยากเห็นว่าว"

So we quickly installed a kite

เราเลยติดตั้งว่าว

way up high on the hill,

สูงขึ้นไปบนเนินเขา

so that you could see the boy flying the kite

ดังนั้นเมื่อเห็นเด็กชายเล่นว่าวที่ข้างล่าง

and you could actually see a kite.

และคุณจะเห็นว่ามีว่าวอยู่จริง ๆ

So the local news started writing about it,

ข่าวท้องถิ่นเริ่มเขียนข่าวเรื่องนี้

which was great,

ถือเป็นเรื่องที่ดี

and then even The Guardian wrote about it:

แม้แต่เดอะการ์เดียนยังพาดหัวข่าว:

"Notorious slum becomes open-air gallery."

"สลัมฉาวกลายเป็นแกลลอรีกลางแจ้ง"

JK: So, encouraged by this success,

คูลอาสส์: หลังจากที่เราได้รับกำลังใจ จากความสำเร็จนี้

we went back to Rio for a second project,

เรากลับมาที่ริโอเพื่อทำโครงการที่สอง

and we stumbled upon this street.

แล้วเราก็บังเอิญมาเจอถนนสายนี้เข้า

It was covered in concrete to prevent mudslides,

ที่ปกคลุมไปด้วยแผ่นคอนกรีต เพื่อป้องกันดินโคลนถล่ม

and somehow we saw a sort of river in it,

เรามองเห็นเหมือนแม่น้ำกลางชุมชน

and we imagined this river to be a river in Japanese style

และเรานึกภาพแม่น้ำสายนี้ เป็นแม่น้ำในญี่ปุ่น

with koi carp swimming upstream.

มีปลาคาร์พโคอิแหวกว่ายทวนกระแสน้ำ

So we decided to paint that river,

เราจึงตัดสินใจว่าจะทาสีแม่น้ำสายนี้

and we invited Rob Admiraal,

เราชวนร็อบ แอ็ดมิรอล

who is a tattoo artist,

ซึ่งเป็นช่างสัก

and he specialized in the Japanese style.

ที่เชี่ยวชาญลวดลายแบบญี่ปุ่นมาทำงานด้วยกัน

So little did we know that we would spend

เราไม่รู้เลยว่าเราจะใช้เวลา

almost an entire year painting that river,

เกือบหนึ่งปีทาสีแม่น้ำสายนี้

together with Geovani and Robinho and Vitor,

กับจีโอวานี โรบินโญ่และวีตอร์

who lived nearby.

ที่อาศัยอยู่ในละแวกใกล้เคียง

And we even moved into the neighborhood

เราถึงขั้นย้ายไปอยู่ในย่านนั้นเลย

when one of the guys that lived on the street, Elias,

ตอนที่ อีลิเอียส ผู้ที่อยู่บนถนนเส้นนั้น

told us that we could come and live in his house,

บอกให้เราเข้าไปอยู่ในบ้านเขา

together with his family,

อยู่ร่วมกับครอบครัวเขาได้

which was fantastic.

เป็นเรื่องที่วิเศษมาก

Unfortunately, during that time,

แต่โชคร้ายที่ระหว่างนั้น

another war broke out between the police

มีสงครามย่อม ๆ ปะทุขึ้นระหว่างตำรวจ

and the drug gangs.

กับพวกแก๊งค้ายาเสพย์ติดพอดี

(Video) (Gunfire)

(วิดีโอ) (เสียงยิงปืน)

We learned that during those times,

เราได้เรียนรู้ว่าในช่วงเวลาแบบนี้

people in communities really stick together

ผู้คนในชุมชนเกาะกันเหนียวแน่นจริงๆ

during these times of hardship,

ในช่วงเวลาแห่งความยากลำบากแบบนี้

but we also learned a very important element,

แต่เราก็ได้เรียนรู้สิ่งหนึ่ง ที่สำคัญมากเช่นกัน

the importance of barbecues. (Laughter)

คือความสำคัญของบาร์บีคิว (เสียงหัวเราะ)

Because, when you throw a barbecue,

เพราะเวลาที่คุณจัดงานเลี้ยงบาร์บีคิว

it turns you from a guest into a host,

คุณเปลี่ยนสถานะจากแขกเป็นเจ้าบ้าน

so we decided to throw one

เราเลยตัดสินใจจัดงานนี้

almost every other week,

แทบจะสองสามสัปดาห์ต่อครั้ง

and we got to know everybody in the neighborhood.

ทำให้เราได้รู้จักทุก ๆ คนในย่านนั้น

JK: We still had this idea of the hill, though.

คูลอาสส์: แต่เรายังไม่ทิ้งโครงการทาสีเนินเขานะ

DU: Yeah, yeah, we were talking about

อูร์ฮาน: ใช่ เรากำลังพูดถึง

the scale of this, because this painting

ขอบเขตของโครงการนี้ เพราะงานทาสีครั้งนี้

was incredibly big,

มันใหญ่มาก ๆ

and it was insanely detailed,

และมีรายละเอียดยิบย่อยมากมาย

and this process almost drove us completely insane ourselves.

และกระบวนการของมันแทบจะ ทำให้เราเป็นบ้าไปเองด้วยซ้ำ

But we figured that maybe, during this process,

แต่เราก็คิดได้ว่าไม่แน่ ตอนที่ทำงาน

all the time that we had spent in the neighborhood

ตลอดเวลาที่เราอยู่กับเพื่อนบ้าน

was maybe actually even more important

อาจจะมีความสำคัญมากกว่า

than the painting itself.

งานทาสีด้วยซ้ำ

JK: So after all that time,

คูลอาสส์: หลังจากนั้น

this hill, this idea was still there,

ภูเขาลูกนี้ ความคิดยังคงมีอยู่

and we started to make sketches,

และเราก็เริ่มร่างแบบภาพ

models, and we figured something out.

แบบจำลอง และเราตัดบางอย่างออกมา

We figured that our ideas, our designs

เราเค้นความคิดเรา แบบของเรา

had to be a little bit more simple than that last project

ต้องมีความง่ายยิ่งกว่าง่ายกว่าโครงการก่อน

so that we could paint with more people

เราจะได้ชาวบ้านมาช่วยทาสีหลายคน

and cover more houses at the same time.

และทาสีบ้านหลายหลังไปพร้อม ๆ กัน

And we had an opportunity to try that out

และเรามีโอกาสทดลองแนวคิดนี้

in a community in the central part of Rio,

ในชุมชนแห่งหนึ่งย่านกลางเมืองริโอ

which is called Santa Marta,

ชื่อซานต้า มาร์ทา

and we made a design for this place

และเราออกแบบสถานที่นี้แบบนี้

which looked like this,

ซึ่งหน้าตาเป็นอย่างนี้

and then we got people to go along with it

แล้วเราก็ชวนชาวบ้านมาร่วมงานได้

because turns out that if your idea is ridiculously big,

เพราะว่าถ้าความคิดคุณใหญ่จนเกินงาม

it's easier to get people to go along with this. (Laughter)

มันจะง่ายกว่ายิ่งมีชาวบ้านมาทำงานด้วยกัน

And the people of Santa Marta

และชาวบ้านซานต้า มาร์ทา

got together and in a little over a month

ก็มารวมตัวกันในเวลาเดือนเศษ

they turned that square into this.

พวกเขาก็เปลี่ยนจตุรัสแห่งนั้นเป็นแบบนี้

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

And this image somehow went all over the world.

และภาพนี้อย่างไรก็ตามเผยแพร่ไปทั่วโลก

DU: So then we received an unexpected phone call

อูร์ฮาน:จากนั้นเราได้รับโทรศัพท์ ที่ไม่เคยคาดคิด

from the Philadelphia Mural Arts Program,

จากโครงการศิลป์ฝาผนังฟิลาเดลเฟีย

and they had this question

และพวกเขามีคำถามแบบนี้

if this idea, our approach,

ถ้าแนวคิดนี้ และวิธีการของเรา

if this would actually work in North Philly,

ถ้ามันจะได้ผลจริง ๆ ในนอร์ทฟิลลี่

which is one of the poorest neighborhoods

ที่ซึ่งมีเพื่อนบ้านยากจนที่สุด

in the United States.

ในสหรัฐอเมริกา

So we immediately said yes.

เราตอบไปทันทีว่าได้

We had no idea how,

เราก็ยังไม่มีความคิดเลยว่าจะทำยังไง

but it seemed like a very interesting challenge,

แต่ดูเหมือนว่างานนี้ท้าทายความสนใจมากเลย

so we did exactly the same as we did in Rio,

แล้วเราทำสิ่งเดียวกับที่เราทำในริโอ

and we moved into the neighborhood

เราย้ายเข้าไปเป็นเพื่อนบ้านในที่นั้น

and started barbecuing.

และเริ่มงานเลี้ยงบาบีคิว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So the project took almost two years to complete,

ดังนั้นโครงการนี้ใช้เวลาเกือบสองปีจึงแล้วเสร็จ

and we made individual designs

และเราออกแบบบ้านแต่ละหลัง

for every single house on the avenue that we painted,

ให้ทุก ๆ บ้านบนถนนสายที่จะทาสี

and we made these designs together

และเราออกแบบร่วมกัน

with the local store owners, the building owners,

ร่วมกับเจ้าของร้านชำท้องถิ่น เจ้าของตึก

and a team of about a dozen young men and women.

และทีมงานราวสิบสองคนทั้งวัยรุ่นชายและหญิง

They were hired, and then they were trained as painters,

จ้างพวกเขามาและฝึกอบรมให้เป็นช่างทาสี

and together they transformed their own neighborhood,

และพร้อมกับพวกเขาร่วมกันแปลงโฉม ละแวกชุมชนของตัวเอง

the whole street, into a giant patchwork of color.

ทำให้ถนนทั้งสายกลายเป็นงานหลากสีชิ้นยักษ์

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

And at the end, the city of Philadelphia

ในท้ายที่สุด เมืองฟิลาเดลเฟีย

thanked every single one of them

ขอบคุณชาวบ้านทุกคน

and gave them a merit for their accomplishment.

และขอมอบความดีความชอบ ให้กับความสำเร็จของพวกเขา

JK: So now we had painted a whole street.

คูลอาสส์: อึม ตอนนี้เราทาสีถนนทั้งสายแล้ว

How about we do this whole hill now?

แล้วถ้าทาสีภูเขาทั้งลูกตอนนี้ล่ะ

We started looking for funding,

เราเริ่มต้นมองหาเงินทุนสนับสนุน

but instead, we just ran into questions,

แต่แทนที่ เรามองไปที่ปัญหา

like, how many houses are you going to paint?

เช่น มีบ้านกี่หลังที่กำลังจะไปทาสี

How many square meters is that?

ทั้งหมดมีกี่ตารางเมตรที่ต้องทาสีบ้าง

How much paint are you going to use,

ต้องใช้สีทามากน้อยแค่ไหน

and how many people are you going to employ?

และต้องจ้างคนมาทาสีจำนวนกี่คน

And we did try for years to write plans

และเราต้องพยายามถึงกี่ปีกับการเขียนแบบ

for the funding and answer all those questions,

สำหรับเงินทุนและตอบคำถามเหล่านี้

but then we thought,

แต่เรากลับคิดว่า

in order to answer all those questions,

แทนที่จะตอบคำถามทั้งหมดเหล่านี้

you have to know exactly what you're going to do

เราต้องรู้จริง ๆ ก่อนว่าเรากำลังจะไปทำอะไร

before you actually get there and start.

ก่อนที่คุณจะไปที่นั่นจริง ๆ และเริ่มงาน

And maybe it's a mistake to think like that.

และบางทีมันเป็นเรื่องผิดพลาดหลงทางที่คิด เกี่ยวกับเรื่องพวกนั้น

It would lose some of the magic that we had learned

มันทำให้หลงลืมสิ่งมหัศจรรย์ ที่เราเคยเรียนรู้มาก่อน

about that if you go somewhere

กับเรื่องที่ว่าถ้าคุณไปบางแห่ง

and you spend time there,

และใช้เวลาอยู่ที่นั่น

you can let the project grow organically

คุณสามารถทำให้โครงการเติบโตตามธรรมชาติ

and have a life of its own.

และมีวิถึชีวิตในแบบของมันเอง

DU: So what we did is

อูร์ฮาน: และแล้วเราก็ทำอย่างนี้

we decided to take this plan and strip it away

เราตัดสินใจใช้แผนนี้และโยนมันทิ้งไปทั้งหมด

from all the numbers

ตัวเลขทั้งหลายทั้งปวง

and all the ideas and presumptions

และแนวคิดและข้อสันนิษฐานทุกอย่าง

and just go back to the base idea,

และย้อนกลับไปที่แนวคิดพื้นฐาน

which was to transform this hill

ที่ซึ่งจะเปลี่ยนแปลงภูเขานี้

into a giant work of art.

เป็นงานศิลป์ขนาดยักษ์

And instead of looking for funding,

และแทนที่จะมองหาเงินทุน

we started a crowdfunding campaign,

เราเริ่มต้นโครงการรณรงค์รับเงินบริจาค

and in a little over a month,

ภายในระยะเวลาเดือนเศษ

more than 1,500 people put together

มีผู้คนมากกว่า1,500 คนรวมเงินกัน

and donated over 100,000 dollars.

และบริจาคมามากกว่า 100,000 ดอลลาร์

So for us, this was an amazing moment, because now —

สำหรับเรา นี่เป็นช่วงเวลาที่มหัศจรรย์มาก เพราะตอนนี้--

(Applause) —

(เสียงปรบมือ)

because now we finally had the freedom

เพราะในที่สุดเราก็มีอิสระ

to use all the lessons that we had learned

ที่จะถอดบทเรียนที่เราเคยเรียนรู้

and create a project that was built

และทำโครงการในแบบที่เราเคยทำ

the same way that the favela was built,

ในวิธีการที่สลัมเคยทำมา

from the ground on up, bottom up,

จากฐานสู่ยอด จากล่างขึ้นบน

with no master plan.

โดยไม่มีแผนแม่บทใด ๆ

JK: So we went back, and we employed Angelo,

คูลอาสส์: และแล้วเรากลับไปที่นั่น และจ้างแอลเจโล่

and he's a local artist from Vila Cruzeiro,

เขาเป็นช่างท้องถิ่นที่ วีล่า ครูเซโคร

very talented guy, and he knows almost everybody there,

ที่เก่งมาก และเขารู้จักแทบทุกคนแถวนั้น

and then we employed Elias, our former landlord

แล้วเราก็จ้างอิลิเอียส เจ้าของห้องเช่าเก่าของเรา

who invited us into his house,

ผู้ที่เขิญเราเข้าไปอยู่ในบ้านเขา

and he's a master of construction.

และเขาคือเจ้าพ่อวงการก่อสร้าง

Together with them, we decided where to start.

การทำงานร่วมกับพวกเขา เราตัดสินใจได้ว่าจะเริ่มจากที่ไหน

We picked this spot in Vila Cruzeiro,

เราเลือกจุดนี้ในวีล่า ครูเซโคร

and houses are being plastered as we speak.

และบ้านที่กำลังฉาบฝาผนังที่เราพูดถึง

And the good thing about them is that

และข้อดีในการทำงานร่วมกับพวกเขา

they are deciding which houses go next.

พวกเขาตัดสินใจว่าจะทาสีบ้านหลังใดก่อน

They're even printing t-shirts,

พวกเขายังพิมพ์เสื้อยืด

they're putting up banners

พวกเขาพิมพ์แผ่นป้าย

explaining everything to everybody,

อธิบายทุกอย่างให้กับทุกคน

and talking to the press.

และให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชน

This article about Angelo appeared.

บทความเกี่ยวกับแองเจโลที่เป็นข่าว

DU: So while this is happening,

อูร์ฮาน: ดังนั้นตอนที่เรื่องนี้ได้ผล

we are bringing this idea all over the world.

เรากำลังนำแนวคิดนี้ไปทั่วโลก

So, like the project we did in Philadelphia,

เหมือนกับโครงการที่เราทำในฟิลาเดลเฟีย

we are also invited to do workshops,

เรายังได้รับเชิญไปประชุมเชิงปฏิบัติการ

for instance in Curaçao,

อย่างเช่นที่คูราเซา

and right now we're planning a huge project in Haiti.

และตอนนี้เราก็กำลังวางแผนโครงการขนาดใหญ่ ในเฮติ

JK: So the favela was not only the place

คูลอาสส์: ดังนั้นสลัมจึงไม่ใช่แค่สถานที่

where this idea started:

ที่แนวคิดนี้ได้เริ่มต้นขึ้นมา

it was also the place that made it possible

แต่ยังเป็นสถานที่ทำให้เกิดขึ้นได้จริง

to work without a master plan,

คือทำงานโดยไม่ต้องมีแผนแม่บท

because these communities are informal —

เพราะชุมชนพวกนี้นอกระบบอยู่แล้ว

this was the inspiration —

นี่ก็คือแรงบันดาลใจ--

and in a communal effort, together with the people,

ด้วยความร่วมแรงร่วมใจกันของผู้คน

you can almost work like in an orchestra,

เราแทบจะทำงานเหมือนวงดุรียางค์

where you can have a hundred instruments

ที่เรามีเครื่องดนตรีนับได้เป็นร้อยชิ้น

playing together to create a symphony.

คนบรรเลงพร้อมกันสร้างสรรค์เสียงเพลง

DU: So we want to thank everybody who

อูร์ฮาน: ดังนั้นเราเลยอยากขอบคุณทุกคน

wanted to become part of this dream

ที่อยากมาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของความฝันนี้

and supported us along the way,

และได้สนับสนุนเรามาตลอด

and we are looking at continuing.

และเราก็ตั้งใจจะทำต่อไป

JK: Yeah. And so one day pretty soon,

คูลอาสส์:ครับ แล้ววันที่สวยงามจะไม่นาน

when the colors start going up on these walls,

ตอนที่สีต่างๆ เริ่มถูกทาบนกำแพงเหล่านี้

we hope more people will join us,

เราหวังว่าชาวบ้านจะมาร่วมมือกับเรามากขึ้น

and join this big dream,

เข้าร่วมความฝันอันยิ่งใหญ่นี้

and maybe one day, the whole of Vila Cruzeiro

ไม่แน่ สักวันหนึ่ง ทั้งชุมชนวีล่า ครูเซโคร

will be painted.

จะได้รับการทาสี

DU: Thank you.

อูร์ฮาน: ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)