Karima Bennoune: The side of terrorism that doesn't make headlines

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Rawee Ma

Could I protect my father

ฉันจะปกป้องคุณพ่อ

from the Armed Islamic Group with a paring knife?

จากกลุ่มอิสลามติดอาวุธ ด้วยมีดปอกผลไม้ได้ไหม

That was the question I faced

นั่นเป็นคำถามที่ดิฉันได้เผชิญ

one Tuesday morning in June of 1993,

ในเช้าวันอังคารวันหนึ่ง เดือนมิถุนายน 1993

when I was a law student.

ขณะยังเป็นนักศึกษากฎหมายอยู่

I woke up early that morning

ดิฉันตื่นขึ้นเช้าตรู่ในวันนั้น

in Dad's apartment

ในอพาร์ทเม้นท์ของคุณพ่อ

on the outskirts of Algiers, Algeria,

แถบชานเมืองอัลเจียร์ ประเทศอัลจีเรีย

to an unrelenting pounding on the front door.

จากเสียงคนทุบประตูหน้าถึ่ยิบ

It was a season as described by a local paper

เป็นช่วงเวลา ตามที่หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นบอก

when every Tuesday a scholar fell

ที่ทุกวันอังคาร นักวิชาการจะถูกยิง

to the bullets of fundamentalist assassins.

จากกระสุนของนักฆ่า ผู้นิยมจารีตดั้งเดิมในศาสนา

My father's university teaching of Darwin

ก่อนหน้านี้ การสอน ที่มหาวิทยาลัยดาร์วินของคุณพ่อ

had already provoked a classroom visit

ได้ยั่วยุห้วหน้ากลุ่ม ที่เรียกกันว่า

from the head of the so-called Islamic Salvation Front,

แนวหน้าผู้ปลดปล่อยอิสลามิก มาหาพ่อถึงห้องเรียน

who denounced Dad as an advocate of biologism

กล่าวหาว่า สนับสนุนกลุ่มอธิบายพฤติกรรม มนุษย์โดยใช้หลักชีววิทยา

before Dad had ejected the man,

ก่อนที่คุณพ่อจะไล่ชายคนนั้นออกไป

and now whoever was outside

ตอนนั้น ใครก็ตามที่ไม่เห็นด้วย

would neither identify himself nor go away.

ก็จะไม่ระบุตัวตน หรือจะไม่หนีไปไหน

So my father tried to get the police on the phone,

คุณพ่อจึงพยายามโทรศัพท์หาตำรวจ

but perhaps terrified by the rising tide

แต่อาจจะเป็นเพราะกลัว จากกระแสที่เพิ่มขึ้น

of armed extremism that had already claimed

จากพวกสุดโต่งติดอาวุธ ซึ่งได้สังหารชีวิต

the lives of so many Algerian officers,

นายตำรวจอัลจีเรียไปหลายคนแล้ว

they didn't even answer.

พวกเขาจึงไม่ แม้แต่จะรับโทรศัพท์

And that was when I went to the kitchen,

และนั่นคือตอนที่ดิฉันเข้าไปในครัว

got out a paring knife,

ไปเอามีดปอกผลไม้มา

and took up a position inside the entryway.

และไปตั้งท่าอยู่ด้านในของทางเข้า

It was a ridiculous thing to do, really,

นั่นช่างเป็นการกระทำที่น่าตลกเสียจริงๆ

but I couldn't think of anything else,

แต่ดิฉันคิดอย่างอื่นไม่ออกเลย

and so there I stood.

ฉันจึงยืนอยู่ตรงนั้นเอง

When I look back now, I think that that was the moment

เมื่อมองย้อนไป ฉันคิดว่ามันเป็นชั่วขณะที่

that set me on the path was to writing a book

ทำให้ฉันสู่เส้นทาง ของการเขียนหนังสือ ชื่อ

called "Your Fatwa Does Not Apply Here:

"คำตัดสินทางศาสนาของคุณ ใช้ไม่ได้ที่นี่:

Untold Stories from the Fight Against Muslim Fundamentalism."

เรื่องที่ไม่ได้บอกเล่ากัน จากการต่อสู้กับมุสลิมที่นิยมจารีตดั้งเดิม"

The title comes from a Pakistani play.

ชื่อเรื่องมาจากละครปากีสถาน

I think it was actually that moment

ดิฉันคิดว่าเป็นชั่วขณะนั้นเองจริงๆ

that sent me on the journey

ที่นำดิฉันสู่การเดินทาง

to interview 300 people of Muslim heritage

ไปสัมภาษณ์ คนสืบเชื้อสายมุสลิม 300 คน

from nearly 30 countries,

จากเกือบ 30 ประเทศ

from Afghanistan to Mali,

จากอัฟกานิสถาน จนถึงประเทศมาลี

to find out how they fought fundamentalism

เพื่อหาวิธีต่อสู้ ลัทธินิยมจารีตดั้งเดิมทางศาสนา

peacefully like my father did,

อย่างสันติ เหมือนกับที่คุณพ่อทำ

and how they coped with the attendant risks.

และวิธีที่จะจัดการกับความเสี่ยง ที่เกี่ยวข้องได้อย่างไร

Luckily, back in June of 1993,

โชคดี ย้อนหลังไปในเดือนมิถุนายน ของปี 1993

our unidentified visitor went away,

ผู้มาเยือนที่ไม่รู้ว่าเป็นใครนั้น กลับออกไป

but other families were so much less lucky,

แต่ครอบครัวอื่นๆ โชคร้ายกว่านี้มาก

and that was the thought that motivated my research.

และนั่นเป็นแนวคิด ที่เป็นแรงจูงใจ งานวิจัยของฉัน

In any case, someone would return

อย่างไรก็ตาม บางคนอาจกลับมาก็ได้

a few months later and leave a note

สองสามเดือนต่อมา และก็ทิ้งโน้ตไว้

on Dad's kitchen table,

บนโต๊ะในครัวของคุณพ่อ

which simply said, "Consider yourself dead."

แค่เขียนไว้ว่า "แกตายแน่"

Subsequently, Algeria's fundamentalist armed groups

ต่อมาภายหลัง กลุ่มนิยมจารีตดั้งเดิมติดอาวุธอัลจีเรีย

would murder as many as 200,000 civilians

น่าจะฆ่าประชาชนไปถึง 200,000 คน

in what came to be known

ในสิ่งที่ต่อมา รู้จักกันว่า

as the dark decade of the 1990s,

เป็นทศวรรษมืดยุค 1990

including every single one

ซึ่งรวมทั้งผู้หญิงแต่ละคน

of the women that you see here.

ที่คุณเห็นอยู่ตรงนี้

In its harsh counterterrorist response,

ในการตอบโต้อย่างแข็งกร้าว กับผู้ก่อการร้าย

the state resorted to torture

รัฐได้หันไปใช้วิธี ทารุณกรรม

and to forced disappearances,

และการใช้กำลัง ทำให้สูญหายไป

and as terrible as all of these events became,

และที่น่ากลัวพอๆกับ เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ คือ

the international community largely ignored them.

สังคมระดับประเทศ ส่วนใหญ่ไม่สนใจพวกเขา

Finally, my father, an Algerian peasant's son turned professor,

ในที่สุด คุณพ่อ ลูกชาวนาอัลจีเรีย ซึ่งกลายมาเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย

was forced to stop teaching at the university

ก็ถูกบังคับให้เลิกสอนที่มหาวิทยาลัย

and to flee his apartment,

และต้องหลบหนีจากอพาร์ทเม้นท์

but what I will never forget

แต่สิ่งที่ดิฉัน จะไม่ลืมเลย

about Mahfoud Bennoune, my dad,

เกี่ยวกับ มะฮ์ฟูด เบ็นนูน คุณพ่อดิฉัน

was that like so many other Algerian intellectuals,

คือ ก็เหมือนๆ กับปัญญาชนอัลจีเรีย คนอื่นๆ อีกหลายคน

he refused to leave the country

คุณพ่อปฏิเสธ ที่จะออกจากประเทศ

and he continued to publish pointed criticisms,

และยังคงพิมพ์เผยแพร่ คำวิพากษ์วิจารณ์ตรงๆ

both of the fundamentalists

ทั้งกับพวกนิยมจารีตดั้งเดิมพวกนั้น

and sometimes of the government they battled.

และบางครั้งกับรัฐบาล ที่คนพวกนั้นต่อสู้อยู่

For example, in a November 1994 series

ตัวอย่างเช่น ในฉบับเดือนพฤษจิกายน 1994

in the newspaper El Watan

ของหนังสือพิมพ์ เอล วาทัน

entitled "How Fundamentalism

เรื่อง "ลัทธินิยมจารีตดั้งเดิม

Produced a Terrorism without Precedent,"

ก่อให้เกิดลัทธิการก่อการร้าย ซึ่งไม่เคยมีแบบอย่างมาก่อน ได้อย่างไร

he denounced what he called

พ่อประนามสิ่งที่พ่อเรียกว่า

the terrorists' radical break with the true Islam

การแตกแยกอย่างรุนแรงของผู้ก่อการร้าย กับศาสนาอิสลามที่แท้จริง

as it was lived by our ancestors.

ที่บรรพบุรุษของเรา ปฏิบัติสืบเนื่องกันมา

These were words that could get you killed.

ถ้อยคำเหล่านี้ อาจทำให้คุณถูกฆ่าได้

My father's country taught me

ประเทศของคุณพ่อ ได้สอนดิฉัน

in that dark decade of the 1990s that

ในทศวรรษมืดของยุค 1990 นั้นว่า

the popular struggle against Muslim fundamentalism

การต่อต้านล้ทธินิยมจารีตดั้งเดิมมุสลิม ที่แพร่หลายอยู่นั้น

is one of the most important

เป็นหนึ่งในการต่อสู้ ที่สำคัญที่สุด

and overlooked human rights struggles

เพื่อสิทธิมนุษยชน ที่ถูกมองข้ามไป

in the world.

ในโลกใบนี้

This remains true today, nearly 20 years later.

เรื่องนี้ยังคงเป็นจริงอยู่ เกือบ 20 ปีต่อมาจนถึงทุกวันนี้

You see, in every country

คุณคงเห็นในทุกๆ ประเทศ

where you hear about armed jihadis

ที่คุณได้ยินเรื่องของ พวกญิฮาดติดอาวุธ

targeting civilians,

พุ่งเป้าทำร้ายชาวบ้าน

there are also unarmed people

ก็ยังมีคนที่ไม่มีอาวุธ

defying those militants that you don't hear about,

ที่ขัดขืนกองกำลังเหล่านั้น ที่คุณไม่ได้ยินเรื่องของพวกเขา

and those people need our support to succeed.

และคนเหล่านั้น จำต้องมีการสนับสนุนของเรา เพื่อที่จะประสบความสำเร็จ

In the West, it's often assumed

ในโลกตะวันตก มักจะคิดเอาเองบ่อยๆว่า

that Muslims generally condone terrorism.

มุสลิมโดยทั่วไป รับได้กับการก่อการร้าย

Some on the right think this because they view

ฝ่ายขวาบางคนคิดอย่างนี้ เพราะพวกเขามอง

Muslim culture as inherently violent,

วัฒนธรรมของมุสลิมว่า โดยเนื้อแท้แล้วรุนแรง

and some on the left imagine this

ฝ่ายซ้ายบางคน ก็จินตนาการแบบนี้

because they view Muslim violence,

เพราะว่า พวกเขามองรุนแรงของมุสลิม

fundamentalist violence,

ความรุนแรงแบบจารีตดั้งเดิม

solely as a product of legitimate grievances.

ว่าเป็นผลโดยตรงจากความเดือดร้อน อันมีเหตุผลชอบธรรม

But both views are dead wrong.

แต่ความเห็นทั้งสองนั้น ผิดทั้งหมด

In fact, many people of Muslim heritage

ที่จริงแล้ว คนเชื้อสายมุสลิมมากมาย

around the world are staunch opponents

ทั่วทั้งโลก เป็นฝ่ายต่อต้านอย่างแข็งขัน

both of fundamentalism and of terrorism,

ทั้งกับลัทธินิยมจารีตดั้งเดิม และกับลัทธิก่อการร้าย

and often for very good reason.

และส่วนใหญ่ ก็ด้วยเหตุผลที่ดีมากๆ

You see, they're much more likely to be victims

คงเห็นนะคะ พวกเขาน่าจะเป็นเหยื่อ

of this violence than its perpetrators.

ของความรุนแรงนี้ มากกว่าผู้ก่อความรุนแรงเหล่านั้น

Let me just give you one example.

ขอยกให้เห็น เพียงหนึ่งตัวอย่าง

According to a 2009 survey

การสำรวจในปี 2009

of Arabic language media resources,

โดยแหล่งข้อมูลสื่อมวลชนภาษาอาหรับ

between 2004 and 2008,

ระหว่างปี 2004 และปี 2008

no more than 15 percent of al Qaeda's victims

ไม่เกินร้อยละ 15 ของเหยื่ออัลกออิดะฮ์

were Westerners.

เป็นชาวตะวันตก

That's a terrible toll, but the vast majority

นั่นเป็น การสูญเสียอย่างมหันต์ แต่ส่วนใหญ่

were people of Muslim heritage,

ของเหยื่อเป็นคนสืบเชื้อสายมุสลิม

killed by Muslim fundamentalists.

ถูกฆ่าโดยพวกนิยมจารีตดั้งเดิมมุสลิม

Now I've been talking for the last five minutes

ค่ะ ดิฉันได้พูดคุยในห้านาทีหลังนี้

about fundamentalism, and you have a right to know

ถึงลัทธินิยมจารีตดั้งเดิม และคุณมีสิทธิที่จะทราบ

exactly what I mean.

ให้แน่ชัดว่า ดิฉันหมายถึงอะไร

I cite the definition given by the Algerian sociologist

อ้างคำจำกัดความ โดยนักสังคมวิทยาอัลจีเรีย

Marieme Helie Lucas,

ชื่อ มารีเอเม อิลี ลูคัส

and she says that fundamentalisms,

เธอบอกว่า ลัทธินิยมจารีตดั้งเดิมนั้น

note the "s," so within all of the world's

สังเกตว่ามีตัวต่อท้าย "s" เช่นเดียวกับ

great religious traditions,

ชื่อศาสนาสำคัญทั้งหมดของโลก

"fundamentalisms are political movements of the extreme right

"ลัทธินิยมจารีตดั้งเดิม เป็น การเคลื่อนไหว ทางการเมืองของพวกขวาจัด

which in a context of globalization

ซึ่งในบริบทของโลกาภิวัตน์นั้น

manipulate religion in order to achieve

เอาศาสนามาปรับเปลี่ยนเพื่อให้บรรลุ

their political aims."

จุดมุ่งหมายทางการเมืองของพวกตน"

Sadia Abbas has called this the radical politicization

ซาเดีย แอบบาส (Sadia Abbas) เรียกสิ่งนี้ การทำให้เป็นการเมืองที่รุนแรง

of theology.

ในเรื่องของศาสนา

Now I want to avoid projecting the notion

ค่ะ ดิฉันต้องการจะเลี่ยง การเสนอแนวคิดที่

that there's sort of a monolith out there

คล้ายกับว่า มีแม่พิมพ์ใหญ่

called Muslim fundamentalism that is the same everywhere,

ที่เรียกว่า ลัทธินิยมจารีตดั้งเดิมมุสลิม ที่มีเหมือนๆ กันในทุกๆ ที่

because these movements also have their diversities.

เพราะการเคลื่อนไหวเหล่านี้ ยังมีความหลากหลายของมันอีกด้วย

Some use and advocate violence.

บางพวกก็ใช้ และสนับสนุน ความรุนแรง

Some do not, though they're often interrelated.

บ้างก็ไม่ใช้ แต่บ่อยครั้งที่มันเกี่ยวพันกัน

They take different forms.

มันมีรูปแบบต่างๆ กันไป

Some may be non-governmental organizations,

บางพวกอาจจะ ไม่ใช่องค์กรของรัฐบาล

even here in Britain like Cageprisoners.

แม้แต่ที่นี่ ในอังกฤษ เช่น เคจพริซันเนอร์

Some may become political parties,

บางพวกอาจกลายมาเป็น พรรคการเมือง

like the Muslim Brotherhood,

อย่างเช่น มุสลิมบราเทอร์ฮูด

and some may be openly armed groups

และบางกลุ่มอาจจะติดอาวุธอย่างเปิดเผย

like the Taliban.

เช่น พวกตาลีบัน (Taliban)

But in any case, these are all radical projects.

แต่ไม่ว่ากรณีไหน ทั้งหมดนี้เป็นโครงการที่รุนแรง

They're not conservative or traditional approaches.

ไม่ใช้วิธีการแบบอนุรักษ์ หรือตามประเพณีนิยม

They're most often about changing people's relationship with Islam

พวกเขามักเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยน ความสัมพันธ์ของผู้คน กับศาสนาอิสลาม

rather than preserving it.

แทนที่จะอนุรักษ์ศาสนาไว้

What I am talking about is the Muslim extreme right,

สิ่งที่ดิฉันกำลังพูดถึง คือ พวกมุสลิมขวาจัด

and the fact that its adherents are

และข้อเท็จจริงที่ว่า พลพรรคของกลุ่มเป็น

or purport to be Muslim

พรืออ้างว่าเป็น มุสลิม

makes them no less offensive

ไม่ได้ทำให้เขาก้าวร้าวน้อยกว่า

than the extreme right anywhere else.

พวกขวาจัดในที่อื่นๆ

So in my view, if we consider ourselves

ฉันจึงเห็นว่า ถ้าเราพิจารณา

liberal or left-wing,

ตัวเองว่าเป็น เสรีนิยม หรือปีกซ้าย

human rights-loving or feminist,

ผู้รักสิทธิมนุษยชน หรือ สิทธิสตรี

we must oppose these movements

เราก็ต้องต่อต้าน การเคลื่อนไหวเหล่านี้

and support their grassroots opponents.

และสนับสนุนสามัญชน ฝ่ายตรงข้ามพวกเขา

Now let me be clear

ค่ะ ขอให้ชัดเจนตรงนี้เลย ว่า

that I support an effective struggle

ดิฉันสนับสนุน การดิ้นรนที่ก่อให้เกิดผล

against fundamentalism,

ต่อลัทธินิยมจารีตดั้งเดิม

but also a struggle that must itself

แต่ต้องเป็นการต่อสู้ ที่ในตัวของมันเองแล้ว

respect international law,

เคารพกฎหมายระหว่างประเทศ อีกด้วย

so nothing I am saying should be taken

สิ่งที่ฉันพูดจึงไม่มีอะไร ที่จะถือเป็น

as a justification for refusals

เหตุผลเอามาอ้างได้ว่า เป็นการปฏิเสธ

to democratize,

ประชาธิปไตย

and here I send out a shout-out of support

ตรงนี้ ฉันขอส่งเสียงสนับสนุน

to the pro-democracy movement in Algeria today, Barakat.

เพื่อการเคลื่อนไหวเพื่อประชาธิปไตย ในอัลจีเรียวันนี้ ขอพรให้การสรรเสริญ

Nor should anything I say be taken

และก็ไม่มีอะไร ที่ดิฉันพูด น่าจะถูกเอาไป

as a justification of violations of human rights,

เป็นการอ้างเหตุผล ของการละเมิดสิทธิมนุษยชน

like the mass death sentences

เช่น การลงโทษประหารคนจำนวนมาก

handed out in Egypt earlier this week.

ที่ตัดสินกันไปแล้ว ในอียิปต์ ตอนต้นสัปดาห์นี้

But what I am saying

แต่สิ่งที่ฉันกำลังพูดคือ

is that we must challenge these Muslim fundamentalist movements

เราต้องท้าทายการเคลื่อนไหว ของกลุ่มนิยมจารีตดั้งเดิมมุสลิมเหล่านี้

because they threaten human rights

เพราะว่า พวกเขาคุกคามสิทธิมนุษยชน

across Muslim-majority contexts,

ไปทั่วในบริบทส่วนใหญ่ของมุสลิม

and they do this in a range of ways,

และพวกเขากระทำสิ่งนี้ ด้วยวิธีการหลายแบบ

most obviously with the direct attacks on civilians

ที่ชัดที่สุด คือการทำร้าย ประชาชนพลเมืองโดยตรง

by the armed groups that carry those out.

โดยกลุ่มติดอาวุธ ซึ่งปฏิบัติงานเหล่านั้น

But that violence is just the tip of the iceberg.

แต่ความรุนแรงนั้น เป็นเพียงยอดภูเขานํ้าแข็ง

These movements as a whole purvey discrimination

การเคลื่อนไหวเหล่านี้โดยรวม ทำให้เกิดการแตกแยกเลือกปฏิบัติ

against religious minorities and sexual minorities.

ต่อศาสนาและรสนิยมทางเพศ ของคนกลุ่มน้อย

They seek to curtail the freedom of religion

มันมุ่งที่จะบั่นทอน เสรีภาพทางศาสนา

of everyone who either practices in a different way

ของทุกคน ซึ่งอาจจะปฏิบัติ ในแบบที่ต่างออกไป

or chooses not to practice.

หรือไม่ก็ เลือกที่จะไม่ปฏิบัติ

And most definingly, they lead an all-out war

นิยามชัดเจนที่สุด คือ มันนำไปสู่สงครามเต็มรูปแบบ

on the rights of women.

ต่อสิทธิของสตรี

Now, faced with these movements

เมื่อได้เผชิญกับการเคลื่อนไหวเหล่านี้

in recent years, Western discourse

ไม่กี่ปีมานี้ วาทะกรรมตะวันตก

has most often offered

บ่อยที่สุด ให้คำตอบ

two flawed responses.

ที่มีช่องโหว่ สองประการ

The first that one sometimes finds on the right

ประการแรก ที่เราบางครั้งพบเห็น กับพวกฝ่ายขวา

suggests that most Muslims are fundamentalist

ชี้แนะว่า มุสลิมส่วนมาก เป็นผู้นิยมจารีตดั้งเดิม

or something about Islam is inherently fundamentalist,

หรือบางอย่างเกี่ยวกับอิสลาม เนื้อแท้แล้ว ยึดถือหลักความเชื่อดั้งเดิม

and this is just offensive and wrong,

นี่เป็นความคิดอันก้าวร้าวและผิด

but unfortunately on the left one sometimes encounters

แต่ก็โชคร้าย ทางพวกฝ่ายซ้าย บางครั้งเราก็พบ

a discourse that is too politically correct

วาทะกรรม ที่ถูกต้องเชิงการเมืองจนเกินไป

to acknowledge the problem of Muslim fundamentalism at all

จนต้องยอมรับปัญหาทุกอย่าง ของลัทธินิยมจารีตดั้งเดิมมุสลิม

or, even worse, apologizes for it,

หรือยิ่งแย่กว่านั้น คือกลับต้องขอโทษเสียด้วยซํ้า

and this is unacceptable as well.

และสิ่งนี้ก็ยอมรับไม่ได้ เช่นกัน

So what I'm seeking is a new way

ดังนั้น สิ่งที่ฉันแสวงหาจึงเป็น วิธีการใหม่

of talking about this all together,

ในการพูดคุยกัน เกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งหมด

which is grounded in the lived experiences

ซึ่งมีพื้นฐานอยู่บนประสบการณ์ชีวิตจริง

and the hope of the people on the front lines.

และความหวังของผู้คนที่อยู่แนวหน้า

I'm painfully aware that there has been

ฉันทราบอย่างเจ็บปวดว่า ได้มี

an increase in discrimination against Muslims in recent years

การเลือกปฏิบัติต่อมุสลิม เพิ่มมากขึ้น ในไม่กี่ปีมานี้

in countries like the U.K. and the U.S.,

ในประเทศ เช่น อังกฤษ และสหรัฐฯ

and that too is a matter of grave concern,

และนั่นก็เป็นเรื่องที่น่าห่วงใย อย่างยิ่งด้วย

but I firmly believe

แต่ฉันเชื่ออย่างมั่นคง

that telling these counter-stereotypical stories

ว่า การบอกเล่าเรื่องราว ที่ต่างจากมุมมองโดยทั่วไป

of people of Muslim heritage

เกี่ยวกับคนเชื้อสายมุสลิม

who have confronted the fundamentalists

ที่ได้เคยเผชิญกับพวกที่นิยมจารีตดั้งเดิม

and been their primary victims

และเป็นเหยื่อกลุ่มหลักของคนเหล่านั้น

is also a great way of countering that discrimination.

เป็นวิธีสำคัญ ในการต่อต้านการเลือกปฏิบัติ

So now let me introduce you

ดิฉันจึงขอแนะนำท่าน ให้รู้จัก

to four people whose stories

คนสี่คน ซึ่งเรื่องของพวกเขานั้น

I had the great honor of telling.

ดิฉันได้รับเกียรติยิ่งใหญ่ ที่นำมาเล่าให้ฟัง

Faizan Peerzada and the Rafi Peer Theatre

ไฟซาน เพียร์ซาดา และโรงละครราฟิเพียร์

workshop named for his father

โรงละคร ที่ตั้งชื่อเป็นเกียรติ แก่พ่อของเขา

have for years promoted the performing arts

ได้ส่งเสริมศิลปะการแสดง มานานหลายปี

in Pakistan.

ในปากีสถาน

With the rise of jihadist violence,

เมื่อความรุนแรงเพิ่มมากขึ้น

they began to receive threats

พวกเขาก็เริ่มได้รับคำขู่

to call off their events, which they refused to heed.

ให้เลิกล้มงานแสดง ซึ่งพวกเขาก็ไม่เอาใจใส่

And so a bomber struck their 2008

จึงมีระเบิดขึ้นในงานปี 2008

eighth world performing arts festival in Lahore,

งานศิลปะการแสดงโลกครั้งที่แปด ที่ลาฮอร์

producing rain of glass

ทำให้กระจกแตกลงมาราวกับฝน

that fell into the venue

ลงมาที่สถานที่จัดงาน

injuring nine people,

ทำให้คนบาดเจ็บไปเก้าคน

and later that same night,

และต่อมา ตอนกลางคืนวันเดียวกัน

the Peerzadas made a very difficult decision:

ตระกูลเพียร์ซาดาส ต้องตัดสินใจที่ยากเย็นมากๆ

they announced that their festival

โดยประกาศว่า งานเทศกาลของพวกเขานั้น

would continue as planned the next day.

ยังคงมีต่อไปในวันรุ่งขี้น ตามที่ได้วางแผนไว้

As Faizan said at the time,

ตามที่ไฟซานได้พูดในเวลานั้น

if we bow down to the Islamists,

ว่า ถ้าเราก้มหัวให้กับกลุ่มอิสลามิก

we'll just be sitting in a dark corner.

เราก็เหมือนกับว่า กำลังนั่งอยู่ในมุมมืด

But they didn't know what would happen.

แต่เขาไม่รู้ว่า จะเกิดอะไรขึ้นอีก

Would anyone come?

จะมีใครมางานหรือไม่?

In fact, thousands of people came out the next day

จริงๆ แล้ว คนจำนวนมากมางาน ในวันรุ่งขึ้น

to support the performing arts in Lahore,

เพื่อสนับสนุนงานศิลปะการแสดงในเมืองลาฮอร์

and this simultaneously thrilled

เรื่องนี้ในเวลาเดียวกัน ทำให้ไฟซาน

and terrified Faizan,

ทั้งตื่นเต้นและกลัว

and he ran up to a woman

และเขาวิ่งไปหาผู้หญิงคนหนึ่ง

who had come in with her two small children,

ที่เข้ามาในงาน พร้อมกับเด็กเล็กๆ สองคน

and he said, "You do know there was a bomb here yesterday,

พูดว่า "คุณรู้ใช่ไหมว่ามีระเบิดที่นี่เมื่อวาน

and you do know there's a threat here today."

และคุณรู้ใช่ไหมว่าวันนี้ก็มีคำขู่ด้วย"

And she said, "I know that,

เธอบอกว่า "ฉันทราบเรื่องนั้นค่ะ

but I came to your festival

แต่ฉันมาที่งานเทศกาลของคุณ

with my mother when I was their age,

กับแม่เมื่อตอนฉันอายุเท่าพวกเขาตอนนี้

and I still have those images in my mind.

และฉันก็ยังคงเห็นภาพเหล่านั้น ติดอยู่ในใจ

We have to be here."

เราจึงต้องมาที่นี่กัน"

With stalwart audiences like this,

กับผู้ชมที่กล้าไม่ย่อท้อ เช่นนี้

the Peerzadas were able to conclude

ตระกูลเพียร์ซาดาส จึงสามารถทำให้

their festival on schedule.

งานเทศกาลของพวกเขา จบลงได้ตามกำหนดการ

And then the next year,

แล้วในปีถัดมา

they lost all of their sponsors

พวกเขาสูญเสียผู้สนับสนุนรายการ ทั้งหมดไป

due to the security risk.

เนื่องมาจาก ความเสี่ยงด้านความปลอดภัย

So when I met them in 2010,

ดังนั้น เมื่อดิฉันพบพวกเขาในปี 2010

they were in the middle of the first subsequent event

พวกเขาอยู่ระหว่างงานครั้งต่อมา

that they were able to have in the same venue,

ซึ่งเป็นครั้งแรกที่พวกเขาสามารถจัดงาน ในสถานที่เดิมได้

and this was the ninth youth performing arts festival

และครั้งนี้เป็นเทศกาล ศิลปะการแสดงเยาวชนครั้งที่ห้า

held in Lahore in a year when that city

จัดขึ้นในเมืองลาฮอร์ ในปีที่เมืองนี้

had already experienced 44 terror attacks.

ได้ประสบการจู่โจมก่อการร้าย มาแล้ว 44 ครั้ง

This was a time when the Pakistani Taliban

เป็นช่วงเวลาที่ เมื่อ กลุ่มตาลีบันในปากีสถาน

had commenced their systematic targeting

ได้เริ่มต้นเล็งเป้าหมายอย่างเป็นระบบ

of girls' schools that would culminate

มาที่โรงเรียนสตรี ซึ่งมาสิ้นสุดลงที่

in the attack on Malala Yousafzai.

การทำร้าย มาลาลา ยูซัฟซาย

What did the Peerzadas do in that environment?

เพียร์เซดาสทำอะไร ในสภาพแวดล้อมนั้น?

They staged girls' school theater.

พวกเขาจัดแสดงละครเวทีโรงเรียนสตรี

So I had the privilege of watching "Naang Wal,"

ดิฉันจึงได้สิทธิพิเศษเข้าชม "แนงวัล"

which was a musical in the Punjabi language,

ซึ่งเป็นละครเพลง ในภาษาปัญจาบ

and the girls of Lahore Grammar School

และเด็กหญิงของโรงเรียนมัธยมลาฮอร์

played all the parts.

แสดงในทุกๆ บททุกตอน

They sang and danced,

พวกเธอร้องเพลงและเต้นรำ

they played the mice and the water buffalo,

เล่นเป็นตัวหนู และกระบือ

and I held my breath, wondering,

และดิฉันหายใจไม่เต็มปอด, สงสัยอยู่ว่า

would we get to the end

เราจะไปได้จนถึงตอนจบ

of this amazing show?

ของการแสดงที่น่าอัศจรรย์ใจนี้ไหม?

And when we did, the whole audience

และเมื่อถึงตอนจบ ผู้ชมทั้งหมด

collectively exhaled,

ก็ถอนหายใจพร้อมกัน

and a few people actually wept,

มีบางคนถึงกับร้องไห้

and then they filled the auditorium

แล้วพวกเขาก็ทำให้ห้องประชุมนั้น เต็มไปด้วย

with the peaceful boom of their applause.

เสียงเสียงปรบมือที่ดังสนั่นอย่างเป็นสุข

And I remember thinking in that moment

และดิฉันในชั่วขณะนั้น จำได้ว่าคิดถึง

that the bombers made headlines here

ว่า มือระเบิดทำให้ที่นี่ขึ้นพาดหัวข่าว

two years before

เมื่อสองปีก่อน

but this night and these people

แต่ในคืนนี้และผู้คนเหล่านี้

are as important a story.

ก็เป็นเรื่องราวที่สำคัญ เช่นเดียวกัน

Maria Bashir is the first and only

มาเรีย บาเชียร์ เป็นผู้หญิงคนแรก และเพียงคนเดียว

woman chief prosecutor in Afghanistan.

ที่เป็นอัยการสูงสุด ในอัฟกานิสถาน

She's been in the post since 2008

เธออยู่ในตำแหน่งนี้ มาตั้งแต่ 2008

and actually opened an office to investigate

และจริงๆ ก็ได้เปิดสำนักงานขึ้น เพื่อตรวจสอบ

cases of violence against women,

กรณีความรุนแรงต่อผู้หญิง

which she says is the most important area

ซึ่งเธอบอกว่า เป็นเรื่องสำคัญที่สุด

in her mandate.

ในหน้าที่ของเธอ

When I meet her in her office in Herat,

เมื่อดิฉันพบเธอในสำนักงานของเธอ ในเมืองเฮรัท

she enters surrounded by

เธอเข้ามา ล้อมรอบไปด้วย

four large men with four huge guns.

ชายร่างใหญ่สี่คน พร้อมกับปืนกระบอกโต

In fact, she now has 23 bodyguards,

จริงๆแล้ว ปัจจุบันเธอมีผู้คุ้มกัน 23 คน

because she has weathered bomb attacks

เพราะเธอรอดพ้นการปาระเบิดใส่

that nearly killed her kids,

ซึ่งเกือบจะฆ่าลูกๆ ของเธอ

and it took the leg off of one of her guards.

และทำให้คนคุ้มกันขาขาดไปข้างหนึ่ง

Why does she continue?

แล้วทำไมเธอยังคงทำงานต่อไปอีก?

She says with a smile that that is the question

เธอกล่าวพร้อมรอยยิ้มว่า นั่นเป็นคำถาม

that everyone asks—

ที่ทุกคนถามเธอ--

as she puts it, "Why you risk not living?"

ตามคำพูดของเธอ "ทำไมคุณจึงเสี่ยง ที่จะไม่ดำรงชีวิตอยู่เล่า?"

And it is simply that for her,

และมันก็แค่นั้นเอง สำหรับเธอ

a better future for all the Maria Bashirs to come

อนาคตที่ดีกว่า สำหรับมาเรีย บาเชียร์ ทั้งหมด ที่จะมีต่อมาในวันหน้า

is worth the risk,

ก็คุ้มค่าแล้ว สำหรับความเสี่ยง

and she knows that if people like her

และเธอรู้ว่า ถ้าหากคนอย่างเช่นเธอ

do not take the risk,

ไม่กล้าเสี่ยง

there will be no better future.

ก็จะไม่มีอนาคตที่ดีกว่านี้

Later on in our interview,

ต่อมาในการสัมภาษณ์ของเรา

Prosecutor Bashir tells me how worried she is

อัยการ บาเชียร์ บอกให้ทราบ ถึงความห่วงใยของเธอ

about the possible outcome

เกี่ยวกับผลที่อาจเป็นไปได้

of government negotiations with the Taliban,

จากการเจรจาต่อรอง ของรัฐบาลกับกลุ่มตาลีบัน

the people who have been trying to kill her.

ซึ่งเป็นพวกที่พยายามจะฆ่าเธออยู่

"If we give them a place in the government,"

"ถ้าเราให้ตำแหน่งพวกเขา ในรัฐบาล"

she asks, "Who will protect women's rights?"

เธอตั้งคำถาม "แล้วใครเล่าจะปกป้องสิทธิสตรี"

And she urges the international community

และเธอเร่งเร้าให้สังคมนานาชาติ

not to forget its promise about women

อย่าลืมคำมั่นสัญญาเกี่ยวกับสตรี

because now they want peace with Taliban.

เพราะขณะนี้พวกเขาต้องการสันติภาพ กับตาลีบัน

A few weeks after I leave Afghanistan,

สองสามสัปดาห์ หลังจากฉันออกจากอัฟกานิสถาน

I see a headline on the Internet.

ดิฉันเห็นหัวข่าวในอินเทอร์เน็ต

An Afghan prosecutor has been assassinated.

อัยการชาวอัฟกันคนหนึ่งถูกลอบฆ่า

I google desperately,

ดิฉันค้นหาในกูเกิลอย่างสิ้นหวัง

and thankfully that day I find out

และขอบคุณที่ว่า ในวันนั้นฉันพบ

that Maria was not the victim,

ว่ามาเรียไม่ได้เป็นเหยื่อคนนั้น

though sadly, another Afghan prosecutor

แม้จะเศร้าใจว่า อัยการอัฟกันอีกคนหนึ่ง

was gunned down on his way to work.

ถูกยิงตาย ขณะกำลังเดินทางไปทำงาน

And when I hear headlines like that now,

เมื่อดิฉันได้ยินหัวข่าวแบบนั้นอีก ในขณะนี้

I think that as international troops

ก็คิดว่า เมื่อกองกำลังนานาชาติ

leave Afghanistan this year and beyond,

ถอนกำลังจากอัฟกานิสถานในปีนี้ และในอนาคต

we must continue to care

เรายังคงต้องดูแลเอาใจใส่ เกี่ยวกับ

about what happens to people there,

สิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้คนที่นั่น

to all of the Maria Bashirs.

ที่จะเกิดกับ มาเรีย บาเชียร์ ทั้งหลาย

Sometimes I still hear her voice in my head

บางครั้งดิฉันยังคงได้ยินเสียงเธอ ในหัวสมอง

saying, with no bravado whatsoever,

บอกว่า ถ้าไม่มีความอวดกล้า หรืออะไรก็ตาม

"The situation of the women of Afghanistan

"สถานการณ์ของผู้หญิงอัฟกานิสถาน

will be better someday.

จะดีขึ้น ไม่วันใดก็วันหนึ่ง

We should prepare the ground for this,

เราควรเตรียมพื้นที่ให้พร้อมสำหรับเรื่องนี้

even if we are killed."

แม้ว่าเราจะถูกฆ่าตายก็ตาม"

There are no words adequate

ไม่มีคำใดที่เหมาะสม

to denounce the al Shabaab terrorists

ที่จะประนาม พวกก่อการร้ายอัลชาบาบ

who attacked the Westgate Mall in Nairobi

ที่ได้เข้าจู่โจม เวสท์เกทมอล ในประเทศไนโรบี

on the same day as a children's cooking competition

ในวันเดียวกับที่ มีการแข่งขันทำอาหารของเด็กๆ

in September of 2013.

ในเดือนกันยายน 2013

They killed 67, including poets and pregnant women.

ฆ่าคนไป 67 คน รวมทั้งนักกวี และหญิงมีครรภ์

Far away in the American Midwest,

ไกลออกไปในตะวันตกตอนกลาง ของอเมริกา

I had the good fortune of meeting Somali-Americans

ดิฉันโชคดีที่ได้พบ คนอเมริกันเชื้อสายโซมาลี

who were working to counter the efforts of al Shabaab

กำลังทำงานเพื่อต่อต้าน ความพยายามของ อัล ชาบาบ

to recruit a small number of young people

ในการระดมเด็กหนุ่มสาว จำนวนไม่มากนัก

from their city of Minneapolis

จากเมืองมินนีแอโพลิส

to take part in atrocities like Westgate.

เพื่อเข้าไปร่วมในการกระทำที่ชั่วร้าย เช่นที่ เวสท์เกท

Abdirizak Bihi's studious

หลานชายที่ขยันเรียนของ อับดิริสัค บิฮิ

17-year-old nephew Burhan Hassan

อายุ 17 ชื่อ เบอร์ฮาน ฮัสซัน

was recruited here in 2008,

ถูกเกณฑ์ไปที่นี่ ในปี 2008

spirited to Somalia,

โดยความมุ่งมั่นต่อประเทศโซมาเลีย

and then killed when he tried to come home.

แล้วก็ถูกฆ่าตาย เมื่อเขาพยายามจะกลับบ้าน

Since that time, Mr. Bihi,

แต่นั้นมา คุณบิฮิ

who directs the no-budget Somali Education and Advocacy Center,

ซึ่งจัดการศูนย์การศึกษาและสนับสนุน โซมาเลีย โดยไม่ใช้งบประมาณ

has been vocally denouncing the recruitment

ได้พูดกล่าวประนาม การระดมคนที่ว่านั่น

and the failures of government

และความล้มเหลวของรัฐบาล

and Somali-American institutions

และสถาบันโซมาลี-อเมริกันหลายแห่ง

like the Abubakar As-Saddique Islamic Center

เช่น ศูนย์กลางอิสลามอบูบาการ์ แอส-แซดดิข์

where he believes his nephew was radicalized

ที่เขาเชื่อว่า หลานชายกลายเป็นคน หัวรุนแรง

during a youth program.

ระหว่างเข้าโครงการเยาวชน

But he doesn't just criticize the mosque.

แต่เขาไม่เพียงวิพากษ์วิจารณ์มัสยิดเท่านั้น

He also takes on the government

เขายังเข้าไปสู้กับรัฐบาล เรื่อง

for its failure to do more

ความล้มเหลวของรัฐ ที่ไม่ทำมากกว่านี้

to prevent poverty in his community.

เพื่อสกัดกั้นความยากจน ในชุมชนของเขา

Given his own lack of financial resources,

เนื่องจากขาดแหล่งเงินทุน

Mr. Bihi has had to be creative.

คุณบิฮิจำต้องคิดอย่างสร้างสรรค์

To counter the efforts of al Shabaab

เพื่อจะต่อต้านความพยายามของ อัล ชีบาบ

to sway more disaffected youth,

ที่จะครอบงำเยาวชนที่ไม่พึงพอใจ ให้เพิ่มจำนวนขึ้น

in the wake of the group's 2010 attack

หลังการโจมตีของกลุ่มในปี 2010

on World Cup viewers in Uganda,

ต่อผู้เข้าชมการแข่งชิงแชมป์โลกที่อูกันดา

he organized a Ramadan basketball tournament

เขาจึงจัดการแข่งขัน บาลเกตบอลรอมฎอนขึ้น

in Minneapolis in response.

ในเมืองมินนีแอโพลิส เพื่อตอบโต้

Scores of Somali-American kids came out

เด็กอเมริกันเชื้อสายโซมาเลีย มากมาย ได้ออกมา

to embrace sport

อ้าแขนรับกีฬา

despite the fatwa against it.

แม้ว่าข้อตัดสินทางศาสนา จะต่อต้านเรื่องนี้

They played basketball

พวกเขาเล่นบาสเกตบอล

as Burhan Hassan never would again.

ที่ เบอร์ฮาน ฮัสซัน ไม่ได้เล่นอีกแล้ว

For his efforts, Mr. Bihi has been ostracized

ในความพยายามครั้งนี้ของเขา คุณบิฮิ ถูกตัดขาด

by the leadership of the Abubakar As-Saddique Islamic Center,

โดยผู้นำของศูนย์กลางอิสลาม อบูบาการ์ แอส-แซดดิข์

with which he used to have good relations.

ซึ่งแต่ก่อนก็เคยมี ความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

He told me, "One day we saw the imam on TV

เขาบอกฉันว่า "วันหนึ่งเราเห็นอิหม่ามในทีวี

calling us infidels and saying,

เรียกพวกเราว่า พวกนอกศาสนา และก็บอกว่า

'These families are trying to destroy the mosque.'"

'ครอบครัวพวกนี้ กำลังพยายามทำลายมัสยิด'"

This is at complete odds

เรื่องนี้ขัดแย้งอย่างสิ้นเชิง

with how Abdirizak Bihi understands

กับสิ่งที่อับดิริสัค บิฮิ ก็รู้อยู่ว่า

what he is trying to do

เขากำลังพยายามทำอะไร

by exposing al Shabaab recruitment,

โดยการเปิดโปงการเกณฑ์คน เข้าไปร่วมกับ อัล ชีบาบ

which is to save the religion I love

ซึ่งก็คือ การรักษาศาสนาที่ดิฉันรักเอาไว้

from a small number of extremists.

จากพวกหัวรุนแรงจำนวนไม่มาก

Now I want to tell one last story,

ค่ะ ดิฉันขอเล่าเรื่องสุดท้าย

that of a 22-year-old law student in Algeria

ซึ่งเป็นเรื่องของนักศึกษากฎหมาย อายุ 22 ปี ในอัลจี่รีย

named Amel Zenoune-Zouani

ชื่อ เอเมล ซีโนเน-โซอะเน

who had the same dreams of a legal career

ซึ่งมีความใฝ่ฝันในอาชีพกฎหมาย

that I did back in the '90s.

เช่นเดียวที่ดิฉันมี ย้อนไปในยุค 90

She refused to give up her studies,

เธอไม่ยอมเลิกเรียนหนังสือ

despite the fact that the fundamentalists

แม้ความจริงที่ว่า พวกนิยมจารึตดั้งเดิม

battling the Algerian state back then

ที่กำลังสู้รบกับรัฐบาลอัลจีเรียในตอนนั้น

threatened all who continued their education.

ได้ขู่คุกคามทุกคน ที่ยังคงศึกษาอยู่

On January 26, 1997, Amel boarded the bus

ในวันที่ 26 มกราคม 1997 เอเมลขึ้นรถเมล์

in Algiers where she was studying

ในเมืองแอลเจียร์ ที่เธอกำลังศึกษาอยู่

to go home and spend a Ramadan evening

เพื่อจะกลับบ้าน และใช้เวลาคํ่าคืนของรอมฎอน

with her family,

กับครอบครัวของเธอ

and would never finish law school.

และเธอจะไม่มีโอกาสสำเร็จวิชากฎหมาย

When the bus reached the outskirts

เมื่อรถเมล์มาถึงชานเมือง

of her hometown, it was stopped

บ้านเกิดของเธอ, มันก็ต้องหยุด

at a checkpoint manned by men

ที่จุดตรวจหนึ่ง มีคนถืออาวุธประจำการอยู่

from the Armed Islamic Group.

จากกลุ่มอิสลามติดอาวุธ

Carrying her schoolbag,

มือถือกระเป๋านักเรียนอยู่

Amel was taken off the bus

เอเมลก็ถูกนำตัวลงจากรถ

and killed in the street.

และถูกฆ่าตายบนถนน

The men who cut her throat

ผู้ชายที่เชือดคอเธอ

then told everyone else,

ก็บอกกับคนอื่นๆว่า

"If you go to university,

"ถ้าเธอยังไปมหาวิทยาลัย

the day will come when we will kill all of you

ก็จะมีวันหนึ่ง ที่เราจะฆ่าพวกเธอทุกๆคน

just like this."

เหมือนอย่างนี้แหละ"

Amel died at exactly 5:17 p.m.,

เอเมลตายเมื่อเวลา 17.17 น. พอดี

which we know because when she fell in the street,

ที่เรารู้ก็เพราะว่า เมื่อเธอล้มลงบนถนน

her watch broke.

นาฬิกาของเธอก็พัง

Her mother showed me the watch

แม่ของเธอเอานาฬิกามาให้ดู

with the second hand still aimed

เข็มวินาทียังคงชี้ขึ้น

optimistically upward

เหมือนมองเหตุการณ์ไปในทางที่ดี

towards a 5:18 that would never come.

ไปยัง 17:18 น. ซึ่งจะไม่มีวันมาถึง

Shortly before her death,

ไม่นานก่อนเธอเสียชีวิต

Amel had said to her mother of herself

เอเมลได้พูดกับแม่ เกี่ยวกับตัวเธอเอง

and her sisters,

และพี่น้องผู้หญิงของเธอว่า

"Nothing will happen to us, Inshallah, God willing,

"จะไม่มีอะไรเกิดกับเราหรอก อินชาอัลเลาะห์ พระเจ้าทรงโปรด

but if something happens,

แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้น

you must know that we are dead for knowledge.

พวกเธอต้องรู้ว่า เราตายเพื่อความรู้

You and father must keep your heads held high."

พวกเธอและพ่อ ต้องตั้งความหวังให้สูงไว้"

The loss of such a young woman is unfathomable,

การเสียเด็กสาวแบบนี้ ลํ้าลึกยากที่จะหยั่งถึง

and so as I did my research

ดังนั้น เมื่อดิฉันทำการวิจัย

I found myself searching for Amel's hope again

พบว่าตัวเองกำลังค้นหา "ความหวัง" ของเอเมล ซํ้าอีก

and her name even means "hope" in Arabic.

แม้ชื่อของเธอในภาษาอาหรับ ก็ยังแปลว่า "ความหวัง"

I think I found it in two places.

ดิฉันคิดว่าได้พบมันแล้ว ในสองแห่ง

The first is in the strength of her family

แห่งแรก คือ ความแข็งแกร่งของครอบครัวเธอ

and all the other families to continue telling their stories

และ ครอบครัวอื่นๆทั้งหมด ที่ยังคงเล่าขานเรื่องราวของพวกเขา

and to go on with their lives despite the terrorism.

และดำเนินชิวิตต่อไป แม้จะมีลัทธิก่อการร้าย

In fact, Amel's sister Lamia overcame her grief,

จริงๆ แล้ว น้องสาวเอเมล ลาเมีย เอาชนะความโศรกเศร้าได้

went to law school,

เข้าเรียนกฎหมายในมหาวิทยาลัย

and practices as a lawyer in Algiers today,

และประกอบอาชีพทนายความ ในเมืองแอลเจียร์ ในปัจจุบัน

something which is only possible

เป็นบางอย่าง ที่เป็นไปได้

because the armed fundamentalists

เพราะพวกนิยมจารึตดั้งเดิม

were largely defeated in the country.

ที่ติดอาวุธ ส่วนใหญ่พ่ายแพ้ไปแล้ว ในประเทศนั้น

And the second place I found Amel's hope

แห่งที่สอง ที่ดิฉันพบความหวังของเอเมล

was everywhere that women and men

คือ ทุกๆ แห่งที่ผู้หญิง และผู้ชาย

continue to defy the jihadis.

ยังคงขัดขืนพวกญิฮาด

We must support all of those in honor of Amel

เราต้องสนับสนุนคนเหล่านั้นทั้งหมด ก็เพื่อเป็นเกียรติแก่เอเมล

who continue this human rights struggle today,

ที่ยังคงดิ้นรนต่อสู้ เพื่อสิทธิมนุษยชนในทุกวันนี้

like the Network of Women Living Under Muslim Laws.

เช่น เครือช่ายผู้หญิง ที่อยู่ภายใต้กฏหมายมุสลิม

It is not enough, as the victims rights advocate

ยังไม่พอ ตามที่ผู้สนับสนุน ในเรื่องสิทธิของเหยื่อ

Cherifa Kheddar told me in Algiers,

เชริฟะ เคดดา บอกกับฉันในเมืองแอลเจียร์

it is not enough just to battle terrorism.

แค่สู้รบกับการก่อการร้าย เท่านี้ยังไม่พอ

We must also challenge fundamentalism,

พวกเรายังต้องท้าทาย ลัทธินิยมจารีตดั้งเดิมอีกด้วย

because fundamentalism is the ideology

เพราะลัทธินิยมจารีตดั้งเดิมนั้น เป็นอุดมการณ์

that makes the bed of this terrorism.

ที่เป็นรากฐานของลัทธิก่อการร้ายนี้

Why is it that people like her, like all of them

ทำไมผู้คนอย่างเช่นเธอนั้น อย่างเช่น พวกเขาทั้งหมดนั้น

are not more well known?

ไม่เป็นที่รู้จักกันมากกว่านี้

Why is it that everyone knows who Osama bin Laden was

ทำไมทุกคนรู้ว่า โอซามา บิน ลาเด็น เป็นใคร

and so few know of all of those

แต่คนน้อยมาก รู้เรื่องของคนทั้งหมดนั้น

standing up to the bin Ladens in their own contexts.

ที่ต่อต้านพวกบิน ลาเด็น ในแบบของพวกเขาเอง

We must change that, and so I ask you

เราต้องเปลี่ยนสิ่งนี้ ดิฉันจึงขอร้องท่าน

to please help share these stories

กรุณาช่วยกันเผยแพร่เรื่องราวเหล่านี้

through your networks.

ผ่านทางเครือข่ายของท่าน

Look again at Amel Zenoune's watch,

มาดูนาฬิกาของเอเมล ซีโนเน อีกสักครั้งสิคะ

forever frozen,

นิ่งไม่ขยับไปไหน ตลอดกาล

and now please look at your own watch

และตอนนี้ กรุณาดูที่นาฬิกาของคุณเอง

and decide this is the moment that you commit

และตัดสินใจว่า ขณะนี้คุณได้ตั้งมั่นไว้ว่า

to supporting people like Amel.

จะสนับสนุนคน อย่างเช่น เอเมล

We don't have the right to be silent about them

เราไม่มีสิทธิที่จะไม่ปริปาก เรื่องเกี่ยวกับพวกเขา

because it is easier

เพราะมันเป็นเรื่องที่ง่ายกว่า

or because Western policy is flawed as well,

หรือ เพราะนโยบายของตะวันตก ก็มีมลทิน เช่นกัน

because 5:17 is still coming

เพราะว่า 17:17 น. ก็ยังคงมาสู่

to too many Amel Zenounes

เอเมล ซีโนเน อีกมากมายหลายคนนัก

in places like northern Nigeria,

ในที่ต่างๆ อย่างเช่น ไนจีเรียตอนเหนือ

where jihadis still kill students.

ที่ซึ่งพวกญิฮาด ยังคงฆ่านักศึกษาอยู่

The time to speak up in support of all of those

เวลาที่จะส่งเสียงให้ดังขึ้น เพื่อสนับสนุนคนเหล่านั้นทุกคน

who peacefully challenge fundamentalism

ผู้ท้าทายลัทธินิยมจารีตดั้งเดิม

and terrorism in their own communities

และลัทธิก่อการร้ายในชุมชนพวกเขาเอง อย่างสงบ

is now.

คือ เวลานี้

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)