What I learned from going blind in space | Chris Hadfield | TED

Translator: Chalita Thanyakoop Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

What's the scariest thing you've ever done?

อะไรคือสิ่งที่น่ากลัวที่สุดที่คุณเคยทำมา

Or another way to say it is,

หรืออีกนัยหนึ่ง

what's the most dangerous thing that you've ever done?

อะไรที่เสี่ยงอันตรายที่สุดที่คุณเคยทำ

And why did you do it?

แล้วคุณทำไปทำไมล่ะครับ

I know what the most dangerous thing is

ผมน่ะรู้ว่าสิ่งไหนอันตรายที่สุด

that I've ever done

ที่ผมเคยทำ

because NASA does the math.

เพราะว่า นาซ่า (NASA) คำนวณไว้แล้ว

You look back to the first five shuttle launches,

เขาดูสถิติการปล่อยยานอวกาศห้าครั้งแรก แล้วคำนวณ

the odds of a catastrophic event

โอกาสที่จะระเบิดเป็นจุณ

during the first five shuttle launches

ของยานห้าลำแรกขณะปล่อยตัว

was one in nine.

โอกาสระเบิดเป็น 1 ใน 9

And even when I first flew in the shuttle

แล้วช่วงที่ผมเป็นนักบินอวกาศ

back in 1995, 74 shuttle flight,

ในปี 1995 จากการปล่อยกระสวยอวกาศ 74 ครั้ง

the odds were still now that we look back

ย้อนกลับไปดูสถิติการระเบิด จะเห็นว่ามีโอกาส

about one in 38 or so -- one in 35, one in 40.

1 ใน 38 หรือ 1/35 ถึง 1/40

Not great odds, so it's a really interesting day

มันเสี่ยงมาก ฉะนั้น มันเป็นวันที่บอกไม่ถูก

when you wake up at the Kennedy Space Center

หากคุณตื่นมาตอนเช้าในศูนย์อวกาศเคนเนดี้

and you're going to go to space that day

และจะบินไปอวกาศวันนั้น

because you realize by the end of the day

เพราะคุณรู้ว่า สิ้นสุดวันนั้น

you're either going to be floating effortlessly, gloriously in space,

คุณอาจจะล่องลอยไร้น้ำหนักอย่างภาคภูมิใจในอวกาศ

or you'll be dead.

หรือคุณอาจจะตาย

You go into, at the Kennedy Space Center,

คุณเข้าไปในศูนย์อวกาศเคนเนดี้

the suit-up room,

ในห้องแต่งตัวนักบิน

the same room that our childhood heroes

เป็นห้องเดียวกับที่ฮีโร่ของเราในสมัยเด็ก

got dressed in,

เคยใช้

that Neil Armstrong and Buzz Aldrin got suited in

อย่าง นีล อาร์มสตรอง และ บัซ อัลดริน

to go ride the Apollo rocket to the moon.

ก่อนจะขึ้นยานอพอลโลไปดวงจันทร์

And I got my pressure suit built around me

แล้วผมก็ใส่ชุดปรับความดัน

and rode down outside in the van

ลงไปยังรถตู้ข้างนอก

heading out to the launchpad --

มุ่งไปยังฐานปล่อยยาน

in the Astro van -- heading out to the launchpad,

ในรถตู้แอสโตร (Astro) ที่ไปฐานปล่อยยาน

and as you come around the corner

เมื่อมาถึงทางเข้า

at the Kennedy Space Center,

ที่ศูนย์อวกาศเคนเนดี้

it's normally predawn, and in the distance,

ปกติแล้วจะเป็นเวลาเช้ามืด แล้วลิบๆ นั่น

lit up by the huge xenon lights,

แสงที่ส่องสว่างจากสปอร์ตไลท์ขนาดยักษ์

is your spaceship --

คือ ยานอวกาศของคุณ

the vehicle that is going to take you off the planet.

ยานพาหนะที่จะพาคุณออกนอกโลก

The crew is sitting in the Astro van

นักบินทั้งหมดนั่งในรถตู้แอสโตร

sort of hushed, almost holding hands,

เงียบกริบ แทบจะจับมือกัน

looking at that as it gets bigger and bigger.

มองดูยาน ที่ดูใหญ่ทุกทีๆ

We ride the elevator up

เราขึ้นลิฟต์ไป

and we crawl in, on your hands and knees

แล้วคลานด้วยศอกและเข่า ต้วมเตี้ยมเข้าไป

into the spaceship, one at a time,

ในยาน ทีละคนๆ

and you worm your way up

แล้วคุณก็คืบคลานตัวขึ้น

into your chair and plunk yourself down

ไปยังเก้าอี้นักบิน แล้วหย่อนตัว

on your back.

ลงนั่ง

And the hatch is closed,

ประตูยานปิด

and suddenly,

และทันใดนั้น

what has been a lifetime of both dreams and denial

สิ่งที่เป็นทั้งความฝันและความกลัวสูงสุดในชีวิต

is becoming real,

กำลังจะกลายเป็นจริง

something that I dreamed about,

มันเป็นความใฝ่ฝันของผม

in fact, that I chose to do when I was nine years old,

เป็นความตั้งใจของผม ตั้งแต่อายุ 9 ขวบ

is now suddenly within not too many minutes

ที่อีกไม่กี่นาทีนี้แล้ว

of actually happening.

มันกำลังจะเกิดขึ้น

In the astronaut business --

ในหมู่นักบินอวกาศ

the shuttle is a very complicated vehicle;

กระสวยอวกาศ เป็นยานที่ซับซ้อนมาก

it's the most complicated flying machine ever built.

เป็นเครื่องยนต์บินได้ ที่ซับซ้อนที่สุดที่เคยถูกสร้างมา

And in the astronaut business, we have a saying, which is,

และในหมู่นักบินอวกาศ เรามีคำกล่าว

there is no problem so bad

ไม่มีปัญหาอะไรที่เลวร้ายเสียจน

that you can't make it worse.

เราไม่อาจทำให้มันเลวร้ายไปกว่าเดิมได้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And so you're very conscious in the cockpit;

ฉะนั้น คุณนั่งเกร็งในห้องนักบิน

you're thinking about all of the things

ไล่เลียง ทุกสิ่ง

that you might have to do,

ที่คุณจะต้องทำ

all the switches and all the wickets you have to go through.

สวิตช์ต่างๆ ปุ่มต่างๆ ที่คุณต้องกด

And as the time gets closer and closer,

ใกล้ถึงเวลาเข้าไปทุกทีแล้ว

this excitement is building.

ความตื่นเต้นก็ก่อตัวเพิ่มขึ้น

And then about three and a half minutes before launch,

แล้ว ประมาณ 3 นาทีครึ่ง ก่อนเวลาปล่อยยาน

the huge nozzles on the back,

หัวฉีดยักษ์ด้านหลัง

like the size of big church bells,

ขนาดระฆังวัดอันใหญ่ๆ

swing back and forth

ก็แกว่งไปมา

and the mass of them is such

และน้ำหนักของมันก็มากซะจน

that it sways the whole vehicle,

ยานทั้งลำแกว่งไปด้วย

like the vehicle is alive underneath you,

เหมือนยานมันมีชีวิต

like an elephant getting up off its knees or something.

เหมือนช้างกำลังจะลุก อะไรอย่างงั้น

And then about 30 seconds before launch,

แล้วราว 30 วินาทีก่อนเวลา

the vehicle is completely alive --

ยานทั้งลำก็มีชีวิต

it is ready to go --

มันพร้อมแล้วที่จะเดินทาง

the APUs are running,

ตัวเอพียู (APU) ทำงาน

the computers are all self-contained,

คอมพิวเตอร์ทั้งหมดทำงานได้ด้วยตัวเอง

it's ready to leave the planet.

มันพร้อมแล้วที่จะออกนอกโลก

And 15 seconds before launch, this happens:

แล้ว 15 วินาทีก่อนปล่อยยานก็เริ่มขึ้น

(Video) Voice: 12, 11, 10,

(วีดิโอ) เสียง: 12, 11, 10

nine, eight, seven, six --

9, 8, 7, 6 --

(Space shuttle preparing for takeoff)

(ยานอวกาศ เตรียมพร้อม)

-- start, two, one,

--เริ่ม ,2, 1

booster ignition, and liftoff of the space shuttle Discovery,

ตัวขับเคลื่อนจุดระเบิด และกระสวยดิสคัฟเวอรี่ก็พุ่งขึ้น

returning to the space station, paving the way ...

กลับไปสู่สถานีอวกาศอีกครั้ง เพื่อทำหน้าที่...

(Space shuttle taking off)

(กระสวยอวกาศพุ่งขึ้น)

Chris Hadfield: It is incredibly powerful

คริส แฮดฟีลด์: มันทรงพลังมากนะครับ

to be on board one of these things.

การที่ได้อยู่บนยานพวกนี้

You are in the grip of something

คุณกลายเป็นส่วนหนึ่งของบางอย่าง

that is vastly more powerful than yourself.

ที่มีพลังมหาศาล มากกว่าตัวคุณเอง

It's shaking you so hard you can't focus

มันเขย่าซะจนคุณไม่อาจจ้องมอง

on the instruments in front of you.

ที่แผงวงจรข้างหน้า

It's like you're in the jaws of some enormous dog

เหมือนโดนขย้ำในกรามสุนัขมหึมา

and there's a foot in the small of your back

หรือโดนถีบที่หลัง

pushing you into space,

ทะยานสู่อวกาศ

accelerating wildly straight up,

เร่งความเร็วดิ่งขึ้นไป

shouldering your way through the air,

ฝ่าทะยานผ่านอากาศ

and you're in a very complex place --

แล้วคุณก็อยู่ในสถานการณ์ซับซ้อน--

paying attention, watching the vehicle

ไหนจะตั้งสมาธิ ดูเครื่องยนต์

go through each one of its wickets

ไล่กดปุ่มต่างๆ

with a steadily increasing smile on your face.

ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าคุณที่กว้างขึ้น

After two minutes, those solid rockets explode off

จากนั้น 2 นาที จรวดเชื้อเพลิงข้างนอกก็ระเบิดออก

and then you just have the liquid engines,

และเหลือไว้เพียงแค่เชื้อเพลิงเหลว

the hydrogen and oxygen,

คือไฮโดรเจนกับออกซิเจน

and it's as if you're in a dragster

เหมือนอยู่ในรถแข่ง

with your foot to the floor

เหยียบคันเร่งจนมิด

and accelerating like you've never accelerated.

เร่งเครื่องแบบที่ไม่เคยเร่งมาก่อน

You get lighter and lighter,

ตัวคุณเบาขึ้นเรื่อยๆ

the force gets on us heavier and heavier.

รู้สึกถึงแรงบนตัวเราที่หนักขึ้นๆ

It feels like

เหมือนกับว่า

someone's pouring cement on you or something.

ใครมาเทปูนซิเมนต์ใส่คุณ

Until finally,

จนในที่สุด

after about eight minutes and 40 seconds or so,

ราว 8 นาที 40 วินาที

we are finally at exactly the right altitude,

เราก็ได้ความสูงที่ต้องการ

exactly the right speed,

ได้ระดับความเร็วที่ถูกต้อง

the right direction, the engine shut off,

ได้ทิศทางที่ถูกต้อง เครื่องยนต์ดับลง

and we're weightless.

และเราก็ไร้น้ำหนัก

And we're alive.

และยังมีชีวิตอยู่

It's an amazing experience.

เป็นประสบการณ์ที่วิเศษมาก

But why would we take that risk?

แต่เราจะเสี่ยงขนาดนั้นทำไมล่ะ

Why would you do something that dangerous?

คุณจะทำสิ่งอันตรายอย่างนั้นทำไม

In my case the answer is fairly straightforward.

ส่วนตัวผม มีคำตอบง่ายๆ

I was inspired as a youngster

ผมมีแรงบันดาลใจตั้งแต่เด็กๆ

that this was what I wanted to do.

ว่านี่คือสิ่งที่ผมอยากทำ

I watched the first people walk on the moon

ผมเห็นมนุษย์คนแรกเหยียบดวงจันทร์

and to me, it was just an obvious thing --

แล้วสำหรับผม มันชัดเจน--

I want to somehow turn myself into that.

ว่า ผมอยากเป็นอย่างนั้นบ้าง

But the real question is,

แต่คำถามก็คือ

how do you deal with the danger of it

เราจะจัดการกับอันตรายอย่างไร

and the fear that comes from it?

กับความกลัวที่มาพร้อมกัน

How do you deal with fear versus danger?

เราจะจัดการอย่างไร ระหว่างความกลัวกับอันตราย

And having the goal in mind, thinking about where it might lead,

เมื่อผมมีจุดหมายและคิดถี่ถ้วนแล้ว

directed me to a life of

ผมจึงใช้ชีวิต

looking at all of the small details to allow

เพื่อหารายละเอียดที่ทำให้

this to become possible,

ฝันเป็นจริง

to be able to launch and go help build a space station

เพื่อที่จะไปอวกาศและช่วยสร้างสถานีอวกาศ

where you are on board a million-pound creation

ซึ่งคุณจะอยู่ในสิ่งก่อสร้างน้ำหนักเป็นล้านปอนด์

that's going around the world at five miles a second,

ที่โคจรรอบโลก ด้วยความเร็ว 5 ไมล์ต่อวินาที

eight kilometers a second,

หรือ 8 กิโลเมตรต่อวินาที

around the world 16 times a day,

ไปรอบโลกถึง 16 ครั้งใน 1 วัน

with experiments on board that are teaching us

ที่มีการทดลองบนสถานีอวกาศเพื่อศึกษา

what the substance of the universe is made of

ว่าสสารในจักรวาลทั้งหมด มาจากไหน

and running 200 experiments inside.

และการทดลองอื่นๆ อีก 200 อย่าง

But maybe even more importantly,

แต่ที่อาจสำคัญไปกว่านั้น

allowing us to see the world in a way

มันช่วยให้เราเห็นโลกในแบบที่

that is impossible through any other means,

ไม่อาจเห็นได้ด้วยวิธีอื่น

to be able to look down

การที่ได้มองลงไป

and have -- if your jaw could drop, it would --

-- คุณต้องตะลึงอ้าปากค้างแน่เลย--

the jaw-dropping gorgeousness of the turning orb

ความงามอันน่าทึ่งของเจ้าลูกกลมๆ

like a self-propelled art gallery of fantastic,

เหมือนภาพศิลปะแสนงามที่หมุนได้

constantly changing beauty that is the world itself.

นั่นคือความงามที่ไม่อยู่นิ่งของดาวเคราะห์โลก

And you see, because of the speed,

และ เพราะเราเคลื่อนที่เร็ว

a sunrise or a sunset every 45 minutes

คุณจึงเห็นดวงอาทิตย์ขึ้น หรือตก ทุก 45 นาที

for half a year.

นานถึง ครึ่งปี

And the most magnificent part of all that

และที่วิเศษสุด คือ

is to go outside on a spacewalk.

การเดินนอกยาน (spacewalk)

You are in a one-person spaceship

คุณอยู่ในยานอวกาศเฉพาะตัว

that is your spacesuit,

ซึ่งก็คือชุดอวกาศนั่นแหละ

and you're going through space with the world.

แล้วคุณแหวกว่ายผ่านอวกาศไปกับโลก

It's an entirely different perspective,

เป็นมุมมองที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง

you're not looking up at the universe,

คุณไม่ได้มองขึ้นไปยังจักรวาล

you and the Earth are going through the universe together.

คุณกับโลกเคลื่อนผ่านจักรวาลไปด้วยกัน

And you're holding on with one hand,

มือหนึ่งคุณจับไว้มั่น

looking at the world turn beside you.

ขณะที่โลกหมุนอยู่ข้างๆ คุณ

It's roaring silently

มันคำรามเงียบๆ

with color and texture as it pours by

ด้วยแสงสีและพื้นผิว ขณะที่มันหมุนไป

mesmerizingly next to you.

อย่างงดงาม อยู่ข้างๆ คุณ

And if you can tear your eyes away from that

และถ้าคุณสามารถละสายตาจากภาพนั้น

and you look under your arm

แล้วมองใต้แขนตัวเองลงไป

down at the rest of everything,

มองลงไปยังทุกสิ่งทุกอย่าง

it's unfathomable blackness,

มันเป็นความมืดที่ไม่อาจหยั่งได้ถึงจุดสิ้นสุด

with a texture you feel like you could stick your hand into.

ด้วยผิวสัมผัสนั้น มันเหมือนคุณจะเอื้อมลงไปจับได้

and you are holding on with one hand,

ขณะที่คุณก็ใช้อีกแขนยึดไว้

one link to the other seven billion people.

กับสิ่งยึดเหนี่ยวเดียว ที่เชื่อมคุณกับคนอีก 7 พันล้านคน

And I was outside on my first spacewalk

ตอนที่ผมกำลังเดินอยู่ข้างนอกยานเป็นครั้งแรก

when my left eye went blind,

ตาซ้ายผมเกิดบอด

and I didn't know why.

ผมไม่รู้ว่าทำไม

Suddenly my left eye slammed shut

อยู่ดีๆ ตาซ้ายก็ปิด

in great pain

ด้วยความเจ็บปวดอย่างมาก

and I couldn't figure out why my eye wasn't working.

ผมไม่รู้ว่าทำไมตาผมถึงไม่ทำงาน

I was thinking, what do I do next?

ผมนึกว่า แล้วจะทำยังไงต่อดี

I thought, well maybe that's why we have two eyes,

แล้วผมก็คิดว่า มิน่าล่ะคนเราถึงได้มี สองตา

so I kept working.

ผมจึงทำงานต่อไป

But unfortunately, without gravity,

แต่โชคร้าย เมื่อไม่มีแรงโน้มถ่วง

tears don't fall.

น้ำตาก็ไม่ไหลไปไหน

So you just get a bigger and bigger ball of whatever that is

เจ้าก้อนกลมๆ อะไรไม่รู้นั่นก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

mixed with your tears on your eye

ผสมกับน้ำตาบนตาของคุณ

until eventually, the ball becomes so big

จนในที่สุด ลูกกลมๆ นั่นก็ใหญ่มาก

that the surface tension takes it across the bridge of your nose

จนแรงตึงผิวดึงมันข้ามสันจมูกไป

like a tiny little waterfall

เหมือนน้ำตกน้อยๆ

and goes "goosh" into your other eye,

ไป "โพละ" บนตาอีกข้าง

and now I was completely blind

ทีนี้ ผมตาบอดสนิท

outside the spaceship.

อยู่นอกยาน

So what's the scariest thing you've ever done?

แล้ว อะไรนะคือสิ่งที่น่ากลัวที่สุดที่คุณเคยทำ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Maybe it's spiders.

บางที มันอาจเป็นแมงมุม

A lot of people are afraid of spiders.

หลายคนกลัวแมงมุม

I think you should be afraid of spiders --

ผมว่า คุณควรจะกลัวแมงมุมนะครับ

spiders are creepy and they've got long, hairy legs,

แมงมุงมันน่าขยะแขยง พวกมันมีขายาวที่มีขน

and spiders like this one, the brown recluse --

อย่างตัวนี้ แมงมุมแม่ม่ายน้ำตาล

it's horrible. If a brown recluse bites you,

ถ้าโดนกัดละก็ แย่แน่

you end with one of these horrible, big necrotic things

คุณจะได้แผลเนื้อเปื่อยเป็นวงกว้าง

on your leg

ที่ขาของคุณ

and there might be one right now

ตอนนี้อาจจะมีแมงมุมสักตัว

sitting on the chair behind you, in fact.

อยู่หลังเก้าอี้คุณก็เป็นได้

And how do you know?

แล้วคุณจะรู้ได้อย่างไร

And so a spider lands on you,

แล้วเมื่อแมงมุมเกาะตัวคุณ

and you go through this great, spasmy attack

คุณก็ดิ้นกระแด่วๆ อย่างแรง

because spiders are scary.

เพราะแมงมุมมันน่ากลัว

But then you could say, well is there a brown recluse

คุณบางคนบอกว่า มีแมงมุมแม่ม่ายน้ำตาล

sitting on the chair beside me or not?

อยู่หลังเก้าอี้ฉันจริงหรือเปล่า

I don't know. Are there brown recluses here?

ไม่รู้สิ มีแมงมุมแม่ม่ายน้ำตาลอยู่แถวนี้ไหม

So if you actually do the research, you find out that

ถ้าคุณลองหาข้อมูลดูจริงๆ คุณจะพบว่า

in the world there are about 50,000 different types of spiders,

มีแมงมุมอยู่ราว 50,000 ชนิดในโลก

and there are about two dozen that are venomous

และมีสัก 2 โหลในนั้นที่มีพิษ

out of 50,000.

จากทั้งหมด 50,000 ชนิด

And if you're in Canada, because of the cold winters

และถ้าคุณอยู่ในแคนาดา เพราะอากาศหนาว

here in B.C., there's about 720, 730 different types of spiders

อย่างที่บริติช โคลัมเบียนี้ มีแมงมุมอยู่ 720-730 ชนิด

and there's one -- one --

และมีอยู่ชนิดเดียว อย่างเดียว

that is venomous,

ที่มีพิษ

and its venom isn't even fatal,

และพิษมันก็ไม่ถึงตาย

it's just kind of like a nasty sting.

มันเป็นเหมือนแค่แมลงต่อยหนักๆ

And that spider -- not only that,

แล้วเจ้าแมงมุมนี่ ไม่แค่นั้น

but that spider has beautiful markings on it,

มันยังมีสีสันสวยงามบนตัวของมัน

it's like "I'm dangerous. I got a big radiation symbol on my back, it's the black widow."

ทำนองว่า "ฉันอันตรายนะ ฉันมีสัญลักษณ์กัมมันตรังสีอยู่บนหลัง นั่นคือแม่ม่ายดำ"

So, if you're even slightly careful

ดังนั้น ถ้าคุณระวังสักหน่อย

you can avoid running into the one spider --

คุณก็เลี่ยงที่จะเจอแมงมุมนั่นได้

and it lives close the ground,

แล้วมันก็อาศัยอยู่ใกล้พื้นดิน

you're walking along, you are never going to go through

คุณเดินไปตามทาง คุณไม่มีทางจะเดินชน

a spider web where a black widow bites you.

ใยแมงมุมแม่ม่ายดำแล้วโดนมันกัด

Spider webs like this, it doesn't build those,

เพราะมันไม่ชักใยแบบนั้น

it builds them down in the corners.

มันทำใยตรงมุมๆ ใกล้ๆ พื้น

And its a black widow because

และมันชื่อแม่ม่ายดำ เพราะ

the female spider eats the male;

ตัวเมียมันกินตัวผู้

it doesn't care about you.

มันไม่สนคุณหรอก

So in fact,

ฉะนั้น อันที่จริง

the next time you walk into a spiderweb,

ถ้าครั้งหน้า คุณเดินชนใยแมงมุม

you don't need to panic and go with your caveman reaction.

คุณก็ไม่ต้องตื่นตระหนก และตอบสนองตามสัญชาตญาณมนุษย์ถ้ำของคุณแล้ว

The danger is entirely different than the fear.

ความอันตรายนั้นต่างจากความกลัวอย่างสิ้นเชิง

How do you get around it, though?

แต่เราจะแก้ไขมันอย่างไร

How do you change your behavior?

จะเปลี่ยนพฤติกรรมของคุณอย่างไร

Well, next time you see a spiderweb,

ครั้งถัดไปเมื่อเจอใยแมงมุม

have a good look, make sure it's not a black widow spider,

ก็ดูให้ชัดๆ ให้แน่ใจว่าไม่ใช่แม่ม่ายดำ

and then walk into it.

แล้วก็เดินชนเลย

And then you see another spiderweb

และเมื่อเจออีกใยแมงมุมหนึ่ง

and walk into that one.

แล้วก็เดินชนอีก

It's just a little bit of fluffy stuff. It's not a big deal.

มันก็แค่เป็นใยๆ ยุ่งเหยิง ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

And the spider that may come out is no more threat to you than a lady bug

แล้วแมงมุมที่อาจจะโผล่ออกมา ก็ไม่ได้น่ากลัวไปกว่าแมลงเต่าทอง

or a butterfly.

หรือผีเสื้อ

And then I guarantee you if you walk through 100 spiderwebs

ผมรับรองได้เลยว่า ถ้าคุณเดินชนใยแมงมุม 100 ครั้ง

you will have changed

คุณจะเปลี่ยน

your fundamental human behavior,

พฤติกรรมพื้นฐานความเป็นมนุษย์ของคุณ

your caveman reaction,

เปลี่ยนสัญชาตญาณมนุษย์ถ้ำของคุณ

and you will now be able to walk in the park in the morning

แล้วคุณจะสามารถเดินในสวนตอนเช้า

and not worry about that spiderweb --

โดยไม่กลัวใยแมงมุมเลย

or into your grandma's attic or whatever,

หรือเดินในห้องใต้หลังคา

into your own basement.

หรือห้องเก็บของ

And you can apply this to anything.

หลักการนี้ใช้กับอย่างอื่นได้ด้วย

If you're outside on a spacewalk and you're blinded,

ถ้าคุณกำลังเดินข้างนอกยาน แล้วคุณเกิดตาบอด

your natural reaction would be to panic, I think.

โดยปกติแล้วคุณจะตกใจ ใช่มั้ยครับ

It would make you nervous and worried.

คุณจะเสียขวัญและเป็นกังวล

But we had considered all the venom,

แต่เราได้คำนึงถึงพิษร้ายมาหมดแล้ว

and we had practiced with a whole variety of different spiderwebs.

และเราได้ซ้อมเดินชนใยแมงมุมมาแล้วหลายแบบ

We knew everything there is to know

เรารู้ลึกรู้ละเอียดทุกอย่างที่ควรรู้แล้ว

about the spacesuit

เกี่ยวกับชุดอวกาศ

and we trained underwater thousands of times.

และเราฝึกใต้น้ำเป็นพันๆ ครั้ง

And we don't just practice things going right,

เราไม่ได้แค่ซ้อมเวลาที่ทุกอย่างราบรื่น

we practice things going wrong all the time,

แต่ซ้อมในกรณีที่เกิดปัญหาด้วยเป็นประจำ

so that you are constantly walking through those spiderwebs.

เพื่อที่เราจะเดินชนใยแมงมุมบ่อยๆ

And not just underwater, but also in virtual reality labs

ไม่แค่ใต้น้ำ แต่ในห้องปฏิบัติการณ์ระบบเสมือนจริงด้วย

with the helmet and the gloves

พร้อมหมวกกันน๊อคกับถุงมือ

so you feel like it's realistic.

เพื่อคุณจะได้รู้สึกว่ามันครบชุดเหมือนจริง

So when you finally actually get outside on a spacewalk,

ฉะนั้น เมื่อคุณออกไปเดินนอกยานจริงๆ

it feels much different than it would

มันจะไม่รู้สึกเหมือน

if you just went out first time.

ไปเดินนอกยานเป็นครั้งแรกเลย

And even if you're blinded,

และถึงแม้ว่าคุณจะเกิดตาบอดขึ้นมา

your natural, panicky reaction doesn't happen.

สัญชาตญาณความกลัวตามธรรมชาติก็จะไม่เกิดขึ้น

Instead you kind of look around and go,

คุณกลับหันไปรอบๆ แล้วคิดว่า

"Okay, I can't see,

"โอเค ผมมองไม่เห็น

but I can hear, I can talk,

แต่ผมยังได้ยิน ยังพูดได้

Scott Parazynski is out here with me.

สก๊อต พาราซินสกี้ (Scott Parazynski) ก็เดินอยู่ด้วยกันตรงนี้

He could come over and help me."

เดี๋ยวเขาก็เดินมาช่วยได้"

We actually practiced incapacitated crew rescue,

เราเคยซ้อมกู้ภัยลูกเรือบาดเจ็บ

so he could float me like a blimp

เขาจะทำให้ผมลอยไปเหมือนลูกโป่ง

and stuff me into the airlock if he had to.

แล้วจับผมใส่ห้องรอเข้ายาน ถ้าจำเป็น

I could find my own way back.

ผมก็จะหาทางเข้ายานต่อเองได้

It's not nearly as big a deal.

มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรเลย

And actually, if you keep on crying for a while,

จริงๆ แล้ว ถ้าคุณปล่อยให้น้ำตาไหลไปเรื่อยๆ สักพัก

whatever that gunk was that's in your eye starts to dilute

ไม่ว่าไอ้สิ่งที่ติดที่ตาคุณจะเป็นอะไร มันก็เจือจางลง

and you can start to see again,

และคุณก็เริ่มที่จะมองเห็นได้อีกครั้ง

and Houston, if you negotiate with them,

แล้วถ้าคุณต่อรองกับศูนย์ควบคุมในฮุสตัน

they will let you then keep working.

เขาก็ให้คุณทำงานต่อ

We finished everything on the spacewalk

เราเดินในอวกาศจนทำงานเสร็จทุกอย่าง

and when we came back inside,

แล้วเมื่อเราเข้ามาข้างใน

Jeff got some cotton batting and took the crusty stuff around my eyes,

เจฟก็เอาสำลีพันปลายไม้ เช็ดรอบๆ ตาผม

and it turned out it was just the anti-fog,

กลายเป็นว่า มันคือน้ำยากันฝ้ากระจก

sort of a mixture of oil and soap, that got in my eye.

ซึ่งเป็นส่วนผสมของน้ำมันกับสบู่ที่เข้าตาผม

And now we use Johnson's No More Tears,

แล้วตอนนี้ เราก็ใช้สบู่จอห์นสัน สูตรไม่แสบตา

which we probably should've been using

ซึ่งเราควรจะใช้มันซะ

right from the very beginning. (Laughter)

ตั้งแต่แรก (เสียงหัวเราะ)

But the key to that is

แต่ที่สำคัญก็คือ

by looking at the difference

การมองความแตกต่างระหว่าง

between perceived danger and actual danger,

อันตรายที่อยู่ในหัวเรากับอันตรายจริงๆ

where is the real risk?

ไหนล่ะ คือความเสี่ยงที่แท้จริง

What is the real thing that you should be afraid of?

อะไรที่เป็นของจริง ที่เราควรกลัว

Not just a generic fear of bad things happening.

ไม่ใช่ว่ากลัวสิ่งที่เกิดขึ้นไปเสียหมดทุกอย่าง

You can fundamentally change your reaction to things

คุณสามารถเปลี่ยนปฏิกิริยาโต้ตอบของคุณได้

so that it allows you to go places

เพื่อเปิดโอกาสให้คุณไปในที่ต่างๆ

and see things and do things

ได้เห็น ได้ทำสิ่งต่างๆ

that otherwise would be completely denied to you ...

ที่มิอาจเป็นไปได้ หากคุณยังคงปฏิเสธที่จะทำให้มันเกิดขึ้น

where you could see the hardpan south of the Sahara,

ได้เห็นชั้นดินแข็งของซาฮาร่า

or you can see New York City

หรือเห็นมหานครนิวยอร์ค

in a way that is almost dreamlike,

ในรูปแบบที่เป็นดั่งภาพในฝัน

or the unconscious gingham of Eastern Europe fields

หรือตารางท้องทุ่งเหนือจินตนาการในยุโรปตะวันออก

or the Great Lakes

หรือทะเลสาบเกรท เลคส์ (Great Lakes)

as a collection of small puddles.

ที่เห็นเป็นแค่กลุ่มบ่อน้ำเล็กๆ

You can see the fault lines of San Francisco

คุณสามารถเห็นรอยแยกของแผ่นดินในซานฟรานซิสโก

and the way the water pours out under the bridge,

และทิศทางที่น้ำไหลใต้สะพาน

just entirely different

มันต่างออกไปอย่างมาก

than any other way that you could have

จากโอกาสอื่นที่คุณอาจจะได้รับ

if you had not found a way to conquer your fear.

ถ้าคุณไม่ค้นพบวิธีการเอาชนะความกลัว

You see a beauty that otherwise

คุณเห็นความงามที่หากไม่ทำเช่นนั้นแล้ว

never would have happened.

ก็คงจะไม่มีวันได้เห็น

It's time to come home at the end.

แล้วมันก็ถึงเวลากลับบ้านในที่สุด

This is our spaceship,

นี่คือยานของเรา

the Soyuz, that little one.

ยานโซยุส อันเล็กนั่น

Three of us climb in,

เราสามคนปีนเข้าไป

and then this spaceship detaches from the station

แล้วจากนั้น ยานก็แยกตัวออกจากสถานีอวกาศ

and falls into the atmosphere.

และตกลงในชั้นบรรยากาศ

These two parts here

สองส่วน ตรงนี้

actually melt, we jettison them and they burn up

มันละลาย ถูกดีดออก และเผาไหม้ไป

in the atmosphere.

ในชั้นบรรยากาศ

The only part that survives is the little bullet

ส่วนที่เหลือเพียงส่วนเดียวคือตรงหัวคล้ายกระสุน

that we're riding in,

ซึ่งเป็นส่วนที่เรานั่ง

and it falls into the atmosphere,

และมันก็ตกลงมาในชั้นบรรยากาศ

and in essence

คล้ายๆ กับว่า

you are riding a meteorite home,

คุณขี่อุกกาบาตกลับบ้าน

and riding meteorites is scary,

และการขี่อุกกาบาตมันก็น่ากลัว

and it ought to be.

มันก็คงเป็นแบบนั้นแหละ

But instead of riding into the atmosphere

แต่แทนที่จะขี่มันเข้าไปในชั้นบรรยากาศ

just screaming, like you would

แล้วกรีดร้องแบบที่คุณอาจทำ

if suddenly you found yourself riding a meteorite

ถ้าคุณได้ขี่อุกกาบาตจริงๆ

back to Earth -- (Laughter) --

กลับมายังโลก (เสียงหัวเราะ)

instead, 20 years previously

เมื่อ 20 ปีก่อน

we had started studying Russian,

เราเริ่มเรียนภาษารัสเซีย

and then once you learn Russian, then we

และเมื่อคุณเรียนภาษาแล้ว เราก็

learned orbital mechanics in Russian,

ศึกษากลศาสตร์วงโคจร เป็นภาษารัสเซีย

and then we learned vehicle control theory,

แล้วก็เรียนทฤษฎีการควบคุมยาน

and then we got into the simulator

แล้วก็เข้าไปในเครื่องจำลอง

and practiced over and over and over again.

และทำการซ้อมแล้วซ้อมอีก

And in fact, you can fly this meteorite

และอันที่จริง เราสามารถขับเจ้าอุกกาบาต

and steer it and land in about a 15-kilometer circle

บังคับมันและลงจอดได้ภายในกรอบรัศมี 15 กิโลเมตร

anywhere on the Earth.

ที่ใดก็ได้ในโลก

So in fact, when our crew was coming back

ฉะนั้น เมื่อลูกเรือของเรากลับมา

into the atmosphere inside the Soyuz,

ในชั้นบรรยากาศ ในยานโซยุส

we weren't screaming, we were laughing;

เราไม่ได้กรีดร้อง เราหัวเราะ

it was fun.

มันสนุกดีนะ

And when the great big parachute opened,

แล้วเมื่อร่มชูชีพยักษ์กางออก

we knew that if it didn't open

เรารู้ว่าถ้ามันไม่กาง

there's a second parachute,

ก็จะมีร่มสำรอง

and it runs on a nice little clockwork mechanism.

ที่ทำงานด้วยระบบกลไกเล็กๆ

So we came back, we came thundering back

ฉะนั้น เรากลับมาสู่โลกแบบสายฟ้าฟาด

to Earth and this is what it looked like

และนี่คือภาพว่ามันเป็นอย่างไร

to land in a Soyuz, in Kazakhstan.

ที่จะนำยานโซยุสลงจอดในคาซัคสถาน

(Video) Reporter: And you can see one of those

(วีดิโอ) นักข่าว: และคุณก็เห็นเครื่อง

search and recovery helicopters, once again

เฮลิคอปเตอร์ค้นหาและกู้ภัย

that helicopter part of dozen such Russian

ซึ่งนั่นเป็นหนึ่งใน 12 ลำจากกองบินเฮลิคอปเตอร์ Mi-8

Mi-8 helicopters.

ของรัสเซีย

Touchdown -- 3:14 and 48 seconds,

ลงจอด--เวลา 3:14 กับอีก 48 วินาที

a.m. Central Time.

ในช่วงบ่าย ตามเวลาสหรัฐฯ ตอนกลาง

CH: And you roll to a stop

คริส: แล้วคุณกลิ้งไปจนหยุด

as if someone threw your spaceship at the ground

ราวกับใครโยนยานคุณลงพื้น

and it tumbles end over end,

กลิ้งตีลังกาหลุนๆ

but you're ready for it

แต่คุณพร้อมสำหรับมัน

you're in a custom-built seat,

คุณอยู่ในที่นั่งที่ออกแบบเฉพาะ

you know how the shock absorber works.

รู้ว่าโช้คอัพทำงานยังไง

And then eventually the Russians reach in,

และในที่สุด เจ้าหน้าที่รัสเซียก็ยื่นมือมา

drag you out,

ดึงคุณออกมา

plunk you into a chair,

จับให้คุณนั่งเก้าอี้

and you can now look back at

แล้วตอนนี้คุณก็ได้มองย้อน

what was an incredible experience.

กลับไปยังประสบการณ์ที่เหลือเชื่อนั่น

You have taken the dreams of that

คุณได้พาฝัน

nine-year-old boy,

ของเด็กชายวัย 9 ขวบ

which were impossible

ซึ่งไม่น่าจะเป็นจริงได้

and dauntingly scary,

และเป็นฝันที่แสนจะน่ากลัว

dauntingly terrifying,

และสะเทือนขวัญ

and put them into practice,

แล้วทำให้เป็นจริง

and figured out a way to reprogram yourself,

และพบวิธีที่จะควบคุมตัวเอง

to change your primal fear

ที่จะเปลี่ยนความกลัวโดยสัญชาตญาณ

so that it allowed you to come back

เพื่อที่คุณจะได้กลับมา

with a set of experiences and a level of inspiration

พร้อมกับประสบการณ์และแรงบันดาลใจ

for other people

สำหรับคนอื่นๆ

that never could have been possible otherwise.

ที่ไม่อาจมีโอกาสเฉกเช่นนี้

Just to finish, they asked me to play that guitar.

ก่อนจบ พวกเขาขอให้ผมเล่นกีตาร์

I know this song,

ผมรู้จักเพลงนี้

and it's really a tribute to the genius

และมันก็เป็นการอุทิศแด่อัจฉริยภาพ

of David Bowie himself,

ของเดวิด โบวี่ (David Bowie)

but it's also, I think,

แต่ผมคิดว่านอกจากนั้น

a reflection of the fact that we are not machines

มันยังสะท้อนด้วยว่าเราไม่ใช่เครื่องยนต์

exploring the universe,

ที่สำรวจอวกาศ

we are people,

เราเป็นมนุษย์

and we're taking

และเราก็ใช้

that ability to adapt

ความสามารถนั้นในการปรับตัว

and that ability to understand

และความสามารถในการเข้าใจ

and the ability to take

และความสามารถ

our own self-perception into a new place.

ที่จะปรับมุมมองของเราไปในที่ใหม่ๆ

(Music)

(เสียงดนตรี)

♫ This is Major Tom to ground control ♫

♫ พลเอกทอม ถึงศูนย์ควบคุมภาคพื้นดิน ♫

♫ I've left forevermore ♫

♫ ผมออกเดินทางอีกแล้ว ♫

♫ And I'm floating in a most peculiar way ♫

♫ และผมกำลังล่องลอยแบบแปลกๆ ♫

♫ And the stars look very different today ♫

♫ ดวงดาวดูแปลกไปวันนี้ ♫

♫ For here am I floating in the tin can ♫

♫ เพราะผมลอยอยู่ในกระป๋องสังกะสี ♫

♫ A last glimpse of the world ♫

♫ มองโลกครั้งสุดท้าย ♫

♫ Planet Earth is blue and there's so much left to do ♫

♫ ดาวโลกสีฟ้ากับสิ่งอีกมากมายที่ยังค้างคา ♫

(Music)

(เสียงดนตรี)

Fear not.

จงอย่ากลัว

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

That's very nice of you. Thank you very much.

ขอบคุณมากครับทุกท่าน

Thank you.

ขอบคุณครับ