Sheryl Sandberg: So we leaned in ... now what?

Translator: Teerachart Prasert Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

Pat Mitchell: Your first time back on the TEDWomen stage.

แพท มิตเชลล์ : คุณกลับมาเป็นครั้งแรก บนเวที TEDWomen

Sheryl Sandberg: First time back. Nice to see everyone. It's always so nice to look out

เชอริล แซนด์เบิร์ก : ครั้งแรกค่ะ ดีใจที่ได้พบทุกคน ดีจริงๆ ที่พอกวาดสายตา

and see so many women.

แล้วเห็นผู้หญิงมากมายขนาดนี้

It's so not my regular experience, as I know anyone else's.

นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันเจอบ่อยๆ เลย คนอื่นๆ ก็คงรู้สึกแบบเดียวกัน

PM: So when we first started talking about, maybe the subject wouldn't be social media,

แพท: ตอนแรกที่เราพูดคุยกัน กลายเป็นว่าหัวข้อคงไม่ใช่สื่อสังคมออนไลน์

which we assumed it would be, but that you had very much on your mind

อย่างที่เราคาดหมายไว้ แต่คุณมีเรื่องที่อยากจะพูดเยอะมาก

the missing leadership positions, particularly in the sector of technology and social media.

ผู้หญิงในตำแหน่งผู้นำองค์กร ที่ยังมีน้อยเกินไป โดยเฉพาะในวงการเทคโนโลยี และสื่อสังคมออนไลน์

But how did that evolve for you as a thought, and end up being the TED Talk that you gave?

ความคิดพวกนั้น ได้พัฒนา มาเป็นการบรรยายบนเวที TED ได้อย่างไรคะ?

SS: So I was really scared to get on this stage and talk about women,

เชอริล: ในตอนนั้นฉันกลัวมากค่ะ ที่จะขึ้นมาบนเวทีนี้ แล้วพูดเรื่องของผู้หญิง

because I grew up in the business world, as I think so many of us did.

เพราะว่าฉันอยู่ในวงการธุรกิจ เช่นเดียวกับพวกเราอีกหลายคน

You never talk about being a woman, because someone might notice that you're a woman, right?

คุณจะไม่พูดว่าคุณเป็นผู้หญิง เพราะว่าคนอื่นจะสะดุดใจว่าคุณเป็น 'ผู้หญิง' ถูกมั้ยคะ?

They might notice. Or worse, if you say "woman," people on the other end of the table

พวกเขาจะสะดุดใจขึ้นมา หรือแย่ไปกว่านั้น ถ้าคุณพูดว่าคุณเป็นผู้หญิง คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

think you're asking for special treatment, or complaining.

อาจจะคิดว่า คุณกำลังเรียกร้องการปฏิบัติที่พิเศษ หรือกำลังบ่น

Or worse, about to sue them. And so I went through -- (Laughter)

หรืออาจถึงขั้นว่า กำลังจะฟ้องร้องพวกเขา ที่ผ่านมาฉันเลย -- (เสียงหัวเราะ)

Right? I went through my entire business career,

จริงมั้ยคะ? ที่ผ่านมา ตลอดชีวิตการทำงานของฉัน

and never spoke about being a woman, never spoke about it publicly.

ฉันก็จะไม่พูดเรื่องที่ว่าฉันเป็นผู้หญิงเลย ฉันจะไม่พูดเรื่องนี้ในที่สาธารณะเลย

But I also had noticed that it wasn't working.

แต่ฉันก็สังเกตว่า มันไม่ควรเป็นแบบนั้น

I came out of college over 20 years ago, and I thought

ฉันจบจากมหาวิทยาลัยเมื่อ 20 ปีก่อน และฉันคิดว่า

that all of my peers were men and women, all the people above me were all men,

เพื่อนๆ ฉันมีทั้งผู้ชายและผู้หญิง คนที่ตำแหน่งเหนือกว่าฉันมีแต่ผู้ชาย

but that would change,

แต่เดี๋ยวมันก็คงจะเปลี่ยน

because your generation had done such an amazing job fighting for equality,

เพราะคนรุ่นของคุณได้ต่อสู้ เพื่อความเท่าเทียมมาอย่างน่าประทับใจ

equality was now ours for the taking. And it wasn't.

มีความเท่าเทียมเกิดขึ้นสำหรับคนรุ่นของเราแล้ว แต่มันก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น

Because year after year, I was one of fewer and fewer,

แต่ละปีที่ผ่านไป มีผู้หญิงอยู่ในห้องประชุมกับฉันน้อยลงเรื่อยๆ

and now, often the only woman in a room.

และตอนนี้ บ่อยครั้งก็เหลือฉันแค่คนเดียว

And I talked to a bunch of people about,

ฉันได้ปรึกษาหลายๆ คนว่า

should I give a speech at TEDWomen about women, and they said, oh no, no.

ฉันควรจะพูดบนเวที TEDWomen เกี่ยวกับผู้หญิงดีมั้ย เขาก็บอกกันว่า อย่านะๆ

It will end your business career. You cannot be a serious business executive

อาชีพในวงการธุรกิจของคุณจะจบลง คุณจะเป็นผู้บริหารที่น่านับถือไม่ได้

and speak about being a woman. You'll never be taken seriously again.

ถ้าคุณพูดเกี่ยวกับการเป็นผู้หญิง จะไม่มีใครให้ความเคารพคุณอีก

But fortunately, there were the few, the proud -- like you -- who told me I should give the speech,

แต่โชคดี ยังมีบางคน คนที่มั่นใจในตนเอง -- เช่นคุณ -- ที่แนะนำให้ฉันขึ้นพูด

and I asked myself the question Mark Zuckerberg might --

และฉันถามตัวเอง ด้วยคำถามที่ มาร์ค ซักเกอร์เบิร์ก (Mark Zuckerberg )

the founder of Facebook and my boss --

ผู้ก่อตั้งเฟชบุ๊ค (Facebook) และเจ้านายของฉัน

asks all of us, which is, what would I do if I wasn't afraid?

จะถามพวกเราทุกคน "ฉันจะทำอะไรถ้าฉันไม่ได้กลัว?"

And the answer to what would I do if I wasn't afraid is I would get on the TED stage,

และคำตอบของคำถามที่ว่า "ฉันจะทำอะไรถ้าฉันไม่ได้กลัว" คือขึ้นพูดบนเวที TED

and talk about women, and leadership. And I did, and survived. (Applause)

และพูดเกี่ยวกับผู้หญิง และบทบาทผู้นำ ฉันขึ้นเวที และผ่านมันมาได้ค่ะ

PM: I would say, not only survived. I'm thinking of that moment, Sheryl,

แพท: ฉันต้องบอกว่า ไม่เพียงแค่ผ่านมาได้ ฉันคิดถึงตอนนั้นนะ เชอริล

when you and I were standing backstage together, and you turned to me,

ตอนที่ฉันและคุณ ยืนอยู่ข้างหลังเวทีด้วยกัน คุณหันมาหาฉัน

and you told me a story.

และเล่าเรื่องให้ฉันฟัง

And I said -- very last minute -- you know, you really should share that story.

และฉันบอกคุณ -- นาทีสุดท้ายนั้นเลย -- ว่าคุณควรจะเล่าเรื่องนั้นให้ทุกคนฟังจริงๆ

SS: Oh, yeah. PM: What was that story?

เชอริล: อ๋อ ค่ะ แพท: เรื่องนั้นเป็นยังไงคะ?

SS: Well, it's an important part of the journey. So I had -- TEDWomen --

เชอริล: มันเป็นส่วนสำคัญของเรื่องนี้เลยค่ะ ตอนนั้น งาน TEDWomen

the original one was in D.C. -- so I live here, so I had gotten on a plane the day before,

จัดในวอชิงตัน ดีซี แต่ฉันอาศัยอยู่ที่นี่ เลยต้องบินไปที่นั่นก่อน

and my daughter was three, she was clinging to my leg: "Mommy, don't go."

ตอนนั้น ลูกสาวฉันอายุ 3 ขวบ แกเข้ามาเกาะขาฉัน บอกว่า "คุณแม่คะ อย่าไปเลย"

And Pat's a friend, and so, not related to the speech I was planning on giving,

แพทก็เพื่อนฉัน ฉันก็เลย -- ถึงแม้ว่าสิ่งที่ฉันวางแผนจะพูด

which was chock full of facts and figures, and nothing personal,

มีแต่ข้อเท็จจริง ตัวเลข และไม่มีเรื่องส่วนตัวเลย

I told Pat the story. I said, well, I'm having a hard day.

ฉันเล่าเรื่องให้แพทฟัง ฉันพูดว่า ช่วงนี้ฉันมีเรื่องลำบากใจ

Yesterday my daughter was clinging to my leg, and "Don't go."

เมื่อวานลูกสาวเข้ามาเกาะขาฉัน และขอฉันว่าอย่าไป

And you looked at me and said, you have to tell that story.

คุณมองฉันแล้วบอกว่า ต้องเล่าเรื่องนี้

I said, on the TED stage? Are you kidding?

ฉันก็ถามว่า บนเวที TED เนี่ยนะ? คุณล้อฉันเล่นแน่ๆ

I'm going to get on a stage and admit my daughter was clinging to my leg?

คุณจะให้ฉันขึ้นเวที และยอมรับว่า ลูกสาวฉันเกาะขาฉันแจอย่างนั้นเหรอ?

And you said yes, because if you want to talk about getting more women into leadership roles,

คุณก็บอกว่าใช่ ถ้าคุณอยากพูดเรื่องการสนับสนุน ให้ผู้หญิงเข้ามาสู่ตำแหน่งผู้นำมากขึ้น

you have to be honest about how hard it is.

คุณต้องบอกตรงๆ ด้วยว่า มันยากขนาดไหน

And I did. And I think that's a really important part of the journey.

ฉันก็เลยเล่าเรื่องนั้น ซึ่งฉันคิดว่า เหตุการณ์ตอนนั้น เป็นส่วนสำคัญในการเดินทางของฉันเลย

The same thing happened when I wrote my book. I started writing the book. I wrote a first chapter,

สิ่งนี้ได้เกิดขึ้นตอนที่ฉันเขียนหนังสือเช่นกัน ฉันเริ่มเขียนหนังสือ ฉันเขียนบทแรก

I thought it was fabulous. It was chock-full of data and figures,

ฉันคิดว่ามันยอดเยี่ยม มีข้อมูลและตัวเลขเต็มไปหมด

I had three pages on matrilineal Maasai tribes, and their sociological patterns.

ฉันเขียนเกี่ยวกับ เผ่ามาไซที่สืบเชื้อสายทางฝั่งแม่ และเกี่ยวกับรูปแบบทางสังคมของพวกเขาไป 3 หน้า

My husband read it and he was like, this is like eating your Wheaties. (Laughter)

พอสามีของฉันอ่าน เขาบอกฉันว่านี่อย่างกับ กินซีเรียลยี่ห้อ วีทีส์ (Wheaties) เลย (เสียงหัวเราะ)

No one -- and I apologize to Wheaties if there's someone -- no one, no one will read this book.

-- ฉันขอโทษ Wheaties ด้วยค่ะ -- ไม่มีแน่ ไม่มีใครอยากอ่านหนังสือเล่มนี้แน่ๆ

And I realized through the process that I had to be more honest and more open,

ฉันเลยรู้ตัวว่า ฉันต้องซื่อสัตย์ และเปิดเผยตัวตนกว่านี้

and I had to tell my stories. My stories of still not feeling as self-confident as I should,

ฉันต้องเล่าเรื่องชีวิตตัวเอง เรื่องที่ฉันยังรู้สึกไม่มั่นใจในตนเองเท่าที่ควร

in many situations. My first and failed marriage. Crying at work.

ในหลายๆ ครั้ง ชีวิตแต่งงานครั้งแรกที่ล้มเหลว เรื่องที่ฉันร้องไห้ในที่ทำงาน

Felling like I didn't belong there, feeling guilty to this day.

รู้สึกว่าฉันเข้ากับที่นั่นไม่ได้ และรู้สึกผิดจนทุกวันนี้

And part of my journey, starting on this stage, going to "Lean In," going to the foundation,

และการเดินทางของฉัน ที่เริ่มต้นบนเวทีนี้ จนถึงหนังสือ "Lean In" จนถึงการตั้งมูลนิธิ

is all about being more open and honest about those challenges,

ล้วนเกี่ยวกับการพูดถึงความท้าทายเหล่านั้น อย่างเปิดเผย และซื่อสัตย์มากขึ้น

so that other women can be more open and honest,

เพื่อที่ผู้หญิงคนอื่นๆ จะกล้าเปิดเผย และซื่อสัตย์มากขึ้น

and all of us can work together towards real equality.

และพวกเราทุกคน จะได้ทำงานร่วมกัน เพื่อสร้างความเสมอภาคที่แท้จริงค่ะ

PM: I think that one of the most striking parts about the book,

แพท: ฉันคิดว่า นั่นเป็นส่วนที่โดดเด่นที่สุดอย่างหนึ่งของหนังสือเลย

and in my opinion, one of the reasons it's hit such a nerve and is resonating around the world,

ในความเห็นของฉัน เหตุผลหนึ่งที่ทำให้หนังสือ ปลุกเร้าคนอ่านและดังไปทั่วโลกได้

is that you are personal in the book, and that you do make it clear that,

ก็คือ ในหนังสือ คุณเล่าเรื่องของตัวเอง และคุณก็พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า

while you've observed some things that are very important for other women to know,

แม้คุณจะสังเกตเห็นสิ่งสำคัญมากๆ ที่ผู้หญิงจะต้องรู้ไว้

that you've had the same challenges that many others of us have,

แต่คุณเอง ก็ประสบปัญหาเดียวกัน กับที่พวกเราพบเจอ

as you faced the hurdles and the barriers and possibly the people who don't believe the same.

เมื่อคุณต้องเผชิญทั้งอุปสรรค อคติ รวมถึงคนอื่นที่ คิดเห็นไม่เหมือนคุณ

So talk about that process: deciding you'd go public with the private part,

กลับไปเรื่องการตัดสินใจของคุณ ว่าจะเปิดเผยตนเอง เรื่องชีวิตส่วนตัว

and then you would also put yourself in the position of something of an expert

และที่คุณจะผลักดันตนเอง ให้อยู่ในฐานะ ประมาณผู้เชี่ยวชาญ

on how to resolve those challenges.

เรื่องวิธีการแก้ปัญหาความท้าทายพวกนั้น

SS: After I did the TED Talk, what happened was --

เชอริล: หลังจากฉันพูด TED Talk เสร็จ เรื่องของเรื่องคือ

you know, I never really expected to write a book, I'm not an author, I'm not a writer,

จริงๆ แล้ว ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเขียนหนังสือเลย ฉันไม่ใช่นักเขียน นักแต่งนิยายอะไรเลย

and it was viewed a lot, and it really started impacting people's lives.

แต่คนก็ดูคลิปกันเยอะมาก จนเริ่มทำให้ชีวิตหลายคนเปลี่ยนไป

I got this great --- one of the first letters I got was from a woman

ฉันได้จดหมายอันนี้จากผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งดีมากๆ เป็นจดหมายฉบับแรกๆที่ฉันได้เลย

who said that she was offered a really big promotion at work, and she turned it down,

เธอเล่าว่า เธอได้เลื่อนตำแหน่งใหญ่โตมาก แต่ปฏิเสธไป

and she told her best friend she turned it down, and her best friend said,

เธอเล่าให้เพื่อนสนิทฟังว่า เธอบอกปฏิเสธไป เพื่อนคนนั้นก็บอกว่า

you really need to watch this TED Talk.

เธอต้องดู TED Talk อันนี้ให้ได้นะ

And so she watched this TED Talk, and she went back the next day, she took the job,

เธอก็เลยดู TED Talk นั้น วันต่อมา เธอเปลี่ยนใจ ขอรับตำแหน่ง

she went home, and she handed her husband the grocery list. (Laughter)

พอกลับถึงบ้าน เธอก็ยื่นรายการซื้อของชำ ให้สามีจัดการเลย (เสียงหัวเราะ)

And she said, I can do this.

และเธอก็บอกว่า ฉันทำได้แน่

And what really mattered to me -- it wasn't only women in the corporate world,

สิ่งที่สำคัญสำหรับฉันจริงๆ ก็คือ ไม่ใช่แค่ผู้หญิงในโลกธุรกิจเท่านั้นที่ได้ประโยชน์

even though I did hear from a lot of them, and it did impact a lot of them,

แม้ฉันจะได้รับเสียงตอบรับมากมายจากพวกเขา และการบรรยายก็เปลี่ยนชีวิตพวกเขาไปหลายคนด้วย

it was also people of all different circumstances.

แต่มันยังเปลี่ยนแปลงผู้คน ที่อยู่ในอีกหลากหลายสถานะด้วย

There was a doctor I met who was an attending physician at Johns Hopkins,

ฉันเจอคุณหมอคนหนึ่ง ซึ่งเป็นอายุรแพทย์ ประจำ จอห์น ฮอปกินส์ (John Hopkins)

and he said that until he saw my TED Talk, it never really occurred to him

เขาเล่าว่า ก่อนเขาได้ดู TED Talk ของฉัน เขาไม่เคยรู้เลย

that even though half the students in his med school classes were women,

ว่าถึงแม้นักเรียนกว่าครึ่งหนึ่งของเขาจะเป็นผู้หญิง

they weren't speaking as much as the men as he did his rounds.

แต่พวกเธอกลับไม่พูดคุยมากเท่าผู้ชายเวลาที่เขาสอน

So he started paying attention, and as he waited for raised hands, he realized the men's hands were up.

เขาเลยเริ่มลองสังเกต พอเขารอให้นักเรียนยกมือ ปรากฎว่าคนที่ยกมือนั้นเป็นผู้ชาย

So he started encouraging the women to raise their hands more,

เขาเลยเริ่มเชื้อเชิญให้นักเรียนหญิงกล้ายกมือมากขึ้น

and it still didn't work.

ซึ่งก็ยังไม่ได้ผล

So he told everyone, no more hand raising, I'm cold-calling.

เขาเลยบอกนักเรียนว่า ไม่ต้องยกมือแล้วดีกว่า เขาจะสุ่มเรียกเอง

So he could call evenly on men and women. And what he proved to himself was that

เพื่อที่เขาจะได้เลือกเรียกชาย-หญิงเท่าๆ กันได้ ซึ่งก็ปรากฎว่า

the women knew the answers just as well or better,

นักเรียนหญิงเอง ก็รู้คำตอบดีพอๆ กัน หรือดีกว่า

and he was able to go back to them and tell them that.

แล้วเขาก็สามารถกลับไปสอน แล้วเล่าเรื่องนี้ให้นักเรียนฟังได้

And then there was the woman, stay-at-home mom, lives in a really difficult neighborhood,

แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นแม่บ้าน อยู่ในย่านชุมชนที่ลำบากมากๆ

with not a great school, she said that TED Talk -- she's never had a corporate job,

โรงเรียนที่นั่นไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธอบอกว่า -- เธอไม่ได้ทำงานบริษัทอะไรนะคะ

but that TED Talk inspired her to go to her school and fight for a better teacher for her child.

แต่ TED Talk กระตุ้นให้เธอไปที่โรงเรียน และเรียกร้องขอครูที่ดีกว่า ให้ลูกของเธอ

And I guess it was part of was finding my own voice.

ฉันคิดว่า TED Talk นั้น ช่วยให้ฉันได้พบแรงบันดาลใจของตนเอง

And I realized that other women and men could find their voice through it,

และก็ได้รู้ว่า คนอื่นทั้งชายหญิง ก็ได้พบ แรงบันดาลใจของพวกเขาผ่านมันด้วยเหมือนกัน

which is why I went from the talk to the book.

ซึ่งเป็นเหตุผลที่ฉันเริ่มต้นเขียนหนังสือค่ะ

PM: And in the book, you not only found your voice, which is clear and strong in the book,

แพท: แล้วในหนังสือ คุณไม่เพียงค้นพบแรงบันดาลใจ ที่ทั้งชัดเจน และแรงกล้าเท่านั้น

but you also share what you've learned --

แต่คุณยังเล่าเรื่อง สิ่งที่คุณได้เรียนรู้ --

the experiences of other people in the lessons.

ทั้งประสบการณ์ของคนอื่นๆ ทั้งข้อคิดต่างๆ

And that's what I'm thinking about in terms of putting yourself in a --

เรื่องนั้นแหละค่ะ ที่ฉันสนใจ การที่คุณริเริ่ม --

you became a sort of expert in how you lean in.

คุณได้สวมบทบาท กึ่งๆผู้เชี่ยวชาญเรื่องการ 'รุกอาสา'

So what did that feel like, and become like in your life?

คุณรู้สึกยังไง แล้วมันเปลี่ยนชีวิตคุณไปอย่างไรบ้างคะ?

To launch not just a book, not just a best-selling, best-viewed talk,

ไม่เพียงแค่หนังสือขายดี หรือ Talk ที่คนดูเยอะ

but a movement, where people began to literally describe their actions at work as,

แต่ยังได้จุดกระแส ทำให้หลายคนเริ่มเรียกสิ่งที่พวกเขาทำในที่ทำงานว่า

I'm leaning in.

ฉันกำลัง 'รุกอาสา'

SS: I mean, I'm grateful, I'm honored, I'm happy, and it's the very beginning.

เชอริล : ฉันคิดว่า ฉันซาบซึ้ง รู้สึกเป็นเกียรติ และมีความสุข แต่ก็ยังเป็นจุดเริ่มต้นเท่านั้นค่ะ

So I don't know if I'm an expert, or if anyone is an expert. I certainly have done a lot of research.

ฉันไม่แน่ใจว่าฉันหรือใครที่ไหนจะเป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่ฉันมั่นใจว่าฉันค้นคว้าข้อมูลเยอะมากค่ะ

I have read every study, I have pored over the materials,

ฉันอ่านรายงานทุกเล่ม ศึกษาข้อเท็จจริงมากมาย

and the lessons are very clear. Because here's what we know:

บทเรียนที่ได้นั้นชัดเจนมาก เพราะสิ่งที่เรารู้ก็คือ

What we know is that stereotypes are holding women back from leadership roles all over the world.

สิ่งที่เรารู้ก็คือ ภาพจำเหมารวมเป็นสิ่งที่ฉุดรั้งผู้หญิงไว้ จากบทบาทการเป็นผู้นำทั่วโลก

It's so striking. "Lean In" is very global, I've been all over the world,

น่าทึ่งนะคะ "Lean In" เป็นเรื่องสากลมาก ฉันได้เดินทางไปทั่วโลก

talking about it, and -- cultures are so different.

และพูดเกี่ยวกับเรื่องนั้น -- วัฒนธรรมแต่ละที่ต่างกันมากนะคะ

Even within our own country, to Japan, to Korea, to China, to Asia, Europe,

แม้แต่ในประเทศของเราเอง รวมถึงญี่ปุ่น เกาหลี จีน เอเชีย ยุโรป

they're so different. Except for one thing: gender.

แตกต่างกันมากเลย ยกเว้นเรื่องเดียว คือเรื่องเพศ

All over the world, no matter what our cultures are,

ทุกประเทศทั่วโลก ไม่ว่าจะวัฒนธรรมไหนก็ตาม

we think men should be strong, assertive, aggressive, have voice;

เราต่างเชื่อกันว่า ผู้ชายควรเข้มแข็ง กล้าแสดงออก มีจุดยืน

we think women should speak when spoken to, help others.

แต่เราเชื่อว่า ผู้หญิงควรจะพูดก็ต่อเมื่อมีคนพูดด้วย และคอยช่วยเหลือผู้อื่น

Now we have, all over the world,

ตอนนี้ ทั่วโลกเลยนะคะ

women are called "bossy." There is a word for "bossy,"

ผู้หญิงจะถูกเรียกว่า "จอมจู้จี้" จะมีคำศัพท์คำว่า "จอมจู้จี้"

for little girls, in every language there's one.

ไว้เรียกเด็กผู้หญิง ในทุกภาษาเลย จะมีคำหนึ่งเสมอ

It's a word that's pretty much not used for little boys,

มันเป็นคำที่ไม่ค่อยมีใครใช้เรียกเด็กผู้ชายกัน

because if a little boy leads, there's no negative word for it,

เพราะถ้าเด็กผู้ชายเป็นผู้นำจะไม่ถูกตั้งแง่เชิงลบเลย

it's expected. But if a little girl leads, she's bossy.

ใครๆ ก็คาดหวังเช่นนั้นอยู่แล้ว แต่ถ้าเด็กผู้หญิง เป็นผู้นำล่ะก็ เธอเป็น "ยัยจอมจู้จี้" ทันที

Now I know there aren't a lot of men here, but bear with me.

ฉันรู้ค่ะว่าที่นี่ มีผู้ชายไม่เยอะ ช่วยทนฉันหน่อย

If you're a man, you'll have to represent your gender.

ถ้าคุณเป็นผู้ชาย คุณช่วยเป็นตัวแทนเพศชายนะคะ

Please raise your hand if you've been told you're too aggressive at work.

ยกมือหน่อยค่ะ ถ้าคุณถูกหาว่าแข็งกร้าวไปเวลาทำงาน

(Laughter) There's always a few, it runs about five percent. Okay, get ready, gentlemen.

(เสียงหัวเราะ) มีอยู่เสมอล่ะค่ะ นับได้ประมาณ 5% เอาล่ะค่ะ เตรียมพร้อมนะคะ ท่านสุภาพบุรุษ

If you're a woman, please raise your hand if you've ever been told you're too aggressive at work.

ถ้าคุณเป็นผู้หญิง ช่วยยกมือขึ้นด้วยค่ะ ถ้ามีคนเคยหาว่าคุณแข็งกร้าวเกินไปเวลาทำงาน

(Laughter) That is what audiences have said in every country in the world,

(เสียงหัวเราะ) คนฟังทุกประเทศทั่วโลก ก็บอกอย่างนี้แหละค่ะ

and it's deeply supported by the data.

และสถิติต่างๆ ก็บ่งบอกอย่างเดียวกัน

Now, do we think women are more aggressive than men? Of course not.

ทีนี้ แล้วเราคิดว่าผู้หญิงแข็งกร้าวกว่าผู้ชายหรือเปล่า? แน่นอนว่าไม่

It's just that we judge them through a different lens,

เพียงแต่เราตัดสินพวกเขา ด้วยกรอบความคิดที่ต่างกันเท่านั้นเอง

and a lot of the character traits that you must exhibit to perform at work, to get results, to lead,

ลักษณะนิสัยหลายอย่างที่คุณต้องแสดงออกเวลาทำงาน เพื่อให้งานบรรลุผล เพื่อเป็นผู้นำนั้น

are ones that we think, in a man, he's a boss,

เป็นสิ่งที่เราเห็นว่า ถ้าเป็นผู้ชาย ก็ถือว่าเขาเป็น 'หัวหน้างาน'

and in a woman, she's bossy.

แต่ถ้าเป็นผู้หญิง เธอจะเป็น 'พวกจอมจู้จี้' ทันที

And the good news about this is that we can change this by acknowledging it.

ข่าวดีก็คือ เราเปลี่ยนแปลงสิ่งนี้ได้ โดยการยอมรับความเป็นจริงเรื่องนี้

One of the happiest moments I had in this whole journey is,

ช่วงเวลาหนึ่งที่ฉันมีความสุขที่สุดในการเดินทางครั้งนี้ ก็คือ

after the book came out, I stood on a stage with John Chambers, the CEO of Cisco.

หลังจากหนังสือวางขายแล้ว ฉันได้ยืนร่วมเวทีกับ จอห์น แชมเบอร์ (John Chambers) ซีอีโอของ ซิสโก้ (Cisco)

He read the book. He stood on a stage with me, he invited me in front of his whole management team,

เขาได้อ่านหนังสือของฉัน เขายืนร่วมเวทีกับฉัน เขาเชิญฉันมายืนต่อหน้าทีมบริหารทั้งบริษัทของเขา

men and women, and he said, I thought we were good at this. I thought I was good at this.

ทั้งชายและหญิง เขาพูดว่า ผมนึกว่าเราเชี่ยวชาญเรื่องแบบนี้แล้ว

And then I read this book, and I realized that we -- my company --

แต่พอได้อ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว ผมก็รู้ตัวว่า พวกเรา -- บริษัทของผม --

we have called all of our senior women too aggressive,

พวกเราเคยหาว่า ผู้บริหารผู้หญิงของเราแข็งกร้าวเกินไปมาตลอด

and I'm standing on this stage, and I'm sorry.

ณ บัดนี้ ที่ผมยืนบนเวทีนี้ ผมขอโทษ

And I want you to know we're never going to do it again.

และผมอยากให้พวกคุณรู้ไว้ว่า เราจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้ว

PM: Can we send that to a lot of other people that we know? (Applause)

แพท: เรื่องนี้น่าจะเอาไปเล่าให้คนอื่นที่เรารู้จักนะคะ (เสียงปรบมือ)

SS: And so John is doing that because he believes it's good for his company,

เชอริล : ที่จอห์นทำอย่างนั้น เพราะเขาคิดว่าจะเป็นผลดีต่อบริษัทของเขา

and so this kind of acknowledgement of these biases can change it.

และการยอมรับว่ามีอคติแบบนี้อยู่จริงนี่แหละค่ะ จะสร้างความเปลี่ยนแปลงได้

And so next time you all see someone call a little girl "bossy,"

ฉะนั้น ครั้งต่อไปที่คุณเห็นใครเรียกเด็กผู้หญิงว่า "ยัยจอมจู้จี้" แล้วล่ะก็

you walk right up to that person, big smile, and you say,

ขอให้คุณเดินไปหาเขา ยิ้มให้กว้างๆ แล้วบอกว่า

"That little girl's not bossy. That little girl has executive leadership skills." (Laughter)

"เด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ได้จอมบงการนะ เธอมีทักษะความเป็นผู้นำต่างหาก" (เสียงหัวเราะ)

PM: I know that's what you're telling your daughter. SS: Absolutely.

แพท: ฉันรู้ว่า คุณพูดแบบนั้นกับลูกสาวของคุณค่ะ เชอริล: แน่นอนที่สุดค่ะ

PM: And you did focus in the book -- and the reason, as you said, in writing it,

แพท: และคุณก็เน้นในหนังสือ -- ว่าเหตุผล ที่คุณเขียนก็คือ

was to create a dialogue about this.

คุณต้องการกระตุ้น ให้ผู้คนพูดคุยเรื่องนี้กัน

I mean, let's just put it out there, face the fact that women are --

มาคุยกันตรงๆ เผชิญความจริงว่า ผู้หญิง ---

in a time when we have more open doors, and more opportunities --

แม้ในยุคที่เรามีสังคมที่เปิดกว้างขึ้น โอกาสมากขึ้น

are still not getting to the leadership positions.

ผู้หญิงก็ยังไม่ได้รับโอกาส ให้สวมบทบาทผู้นำ

So in the months that have come since the book,

ในช่วงหลายเดือนหลังหนังสือตีพิมพ์

in which "Lean In" focused on that and said,

เรื่องที่คุณได้เน้นย้ำใน "Lean In" ว่า

here are some of the challenges that remain, and many of them we have to own within ourselves

เหล่านี้คือเรื่องท้าทายที่ยังเหลืออยู่ และหลายเรื่องเราก็ประสบกับตัวเอง

and look at ourselves. What has changed?

พอมาดูตอนนี้แล้ว มีอะไรเปลี่ยนไปบ้างหรือเปล่า?

Have you seen changes?

คุณได้เห็นความเปลี่ยนแปลงบ้างมั้ยคะ?

SS: Well, there's certainly more dialogue, which is great.

เชอริล: ที่แน่ๆ หลายคนพูดคุยเรื่องนี้กันเยอะขึ้น ซึ่งดีนะคะ

But what really matters to me, and I think all of us, is action.

แต่สิ่งที่สำคัญจริงๆ สำหรับฉัน และฉันคิดว่า สำหรับเราทุกคนด้วย ก็คือการลงมือทำ

So everywhere I go, CEOs, they're mostly men, say to me,

ทุกๆ ที่ที่ฉันไป ซีอีโอทั้งหลาย ซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย ต่างก็บอกฉัน

you're costing me so much money

ว่าคุณทำให้ผมเปลืองเงินเยอะเหลือเกิน

because all the women want to be paid as much as the men.

เพราะผู้หญิงทุกคน ต่างก็อยากได้ค่าจ้างมากเท่าๆ กับผู้ชายทั้งนั้น

And to them I say, I'm not sorry at all. (Laughter)

ฉันเลยบอกพวกเขากลับไปว่า ดิฉันไม่เสียใจเลยค่ะ (เสียงหัวเราะ)

At all. I mean, the women should be paid as much as the men.

ไม่เสียใจเลยค่ะ เพราะว่า ผู้หญิงสมควรได้รับค่าจ้างเท่าๆ กับผู้ชายค่ะ

Everywhere I go, women tell me they ask for raises.

ทุกๆ ที่ที่ฉันไป ผู้หญิงต่างบอกฉันว่า พวกเขาขอขึ้นเงินเดือน

Everywhere I go, women say they're getting better relationships with their spouses,

ทุกๆ ที่ที่ฉันไป ผู้หญิงบอกฉันว่า พวกเธอมีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นกับคู่ครองของตนเอง

asking for more help at home, asking for the promotions they should be getting at work,

พวกเธอร้องขอให้ช่วยงานที่บ้านเพิ่มขึ้น ร้องขอการเลื่อนตำแหน่งที่สมควรได้รับในที่ทำงาน

and importantly, believing it themselves. Even little things.

และที่สำคัญคือ เชื่อเถอะ แม้แต่เรื่องเล็กๆก็ตาม

One of the governors of one of the states told me that he didn't realize that more women were, in fact,

มีผู้ว่าการรัฐคนหนึ่งในสหรัฐฯ บอกฉันว่า เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ที่จริงแล้วพวกผู้หญิง

literally sitting on the side of the room, which they are,

ต่างก็ลดบทบาทของตนเอง โดยนั่งเลียบอยู่ข้างห้องกันทั้งนั้น

and now he made a rule that all the women on his staff need to sit at the table.

เขาเลยออกกฎว่า ต่อไปนี้ ผู้หญิงในทีมงานของเขาทุกคน จะต้องมานั่งร่วมโต๊ะด้วย

The foundation I started along with the book "Lean In"

มูลนิธิที่ฉันเริ่มตั้งขึ้น พร้อมๆ กับตอนเขียน "Lean In"

helps women, or men, start circles -- small groups,

ริเริ่มให้ผู้หญิงหรือผู้ชาย ได้ตั้งสมาคมขึ้น เป็นกลุ่มเล็กๆ

it can be 10, it can be however many you want, which meet once a month.

อาจจะสัก 10 คน หรือกี่คนก็ได้แล้วแต่คุณ แล้วมาพบปะกันเดือนละครั้ง

I would have hoped that by now, we'd have about 500 circles. That would've been great.

ตอนนั้น ฉันคิดไว้ว่า ถ้าตอนนี้ตั้งได้สัก 500 กลุ่ม ก็ดีมากแล้ว

You know, 500 times roughly 10.

ใช่มั้ยคะ 500 กลุ่ม กลุ่มละ 10 คน

There are over 12,000 circles in 50 countries in the world.

แต่ตอนนี้ มีกลุ่มถึง 12,000 กลุ่ม ใน 50 ประเทศทั่วโลกแล้วค่ะ

PM: Wow, that's amazing.

แพท: ว้าว น่าทึ่งมากค่ะ

SS: And these are people who are meeting every single month.

เชอริล: และคนเหล่านี้ จะมาพบปะกัน ทุกๆเดือนเลยนะคะ

I met one of them, I was in Beijing.

ฉันได้คุยกับกลุ่มหนึ่ง ตอนไปปักกิ่ง

A group of women, they're all about 29 or 30, they started the first Lean In circle in Beijing,

เป็นกลุ่มผู้หญิง ทุกคนอายุประมาณ 29 หรือ 30 พวกเขาเริ่มกลุ่ม Lean In เป็นกลุ่มแรกในกรุงปักกิ่ง

several of them grew up in very poor, rural China.

พวกเธอหลายคน เติบโตขึ้นในเมืองชนบทยากไร้ของจีน

These women are 29, they are told by their society that they are "left over,"

ผู้หญิงเหล่านี้อายุ 29 และถูกสังคมเรียกขานว่า เป็น "พวกขึ้นคาน"

because they are not yet married,

เพราะพวกเขายังไม่ได้แต่งงาน

and the process of coming together once a month at a meeting

กระบวนการที่พวกเธอ ได้มาพบปะกันในกลุ่มพูดคุย เดือนละครั้ง

is helping them define who they are for themselves.

ช่วยให้พวกเธอได้นิยามตัวตนของพวกเธอใหม่ ด้วยตัวของพวกเธอเอง

What they want in their careers. The kind of partners they want, if at all.

สิ่งที่พวกเธอต้องการในเส้นทางอาชีพของตนเอง เป็นพันธมิตรกันอย่างที่พวกเธอตามหา

I looked at them, we went around and introduced ourselves,

ฉันเฝ้าดูพวกเขา เราเดินกันไปมา แล้วแนะนำตัวเอง

and they all said their names and where they're from,

พวกเขาก็บอกว่าชื่ออะไร มาจากที่ไหน

and I said, I'm Sheryl Sandberg, and this was my dream.

แล้วฉันก็แนะนำตัว ฉันชื่อเชอริล แซนด์เบิร์ก และนี่เป็นสิ่งที่ฉันฝันไว้เลยค่ะ

And I kind of just started crying.

แล้วอยู่ดีๆ ฉันก็ร้องไห้ไปเลยค่ะ

Right, which, I admit, I do. Right? I've talked about it before.

ค่ะ สารภาพเลยค่ะ ว่าฉันร้อง ฉันเคยเล่าเรื่องนี้แล้วนะคะ

But the fact that a woman so far away out in the world, who grew up in a rural village,

แต่เรื่องที่ว่า ผู้หญิงคนหนึ่ง อยู่ห่างไกลอีกสุดมุมโลก โตขึ้นในหมู่บ้านชนบท

who's being told to marry someone she doesn't want to marry,

ถูกบอกให้แต่งงาน แต่ไม่อยากทำตาม

can now go meet once a month with a group of people and refuse that,

แล้วตอนนี้ สามารถพบเจอกลุ่มคนแบบเดียวกัน แล้วปฏิเสธสิ่งนั้น

and find life on her own terms.

แล้วเป็นผู้กำหนดเงื่อนไขชีวิตตนเอง

That's the kind of change we have to hope for.

นั่นแหละค่ะ เป็นความเปลี่ยนแปลงแบบที่เราอยากเห็น

PM: Have you been surprised by the global nature of the message?

แพท: คุณประหลาดใจ กับความเป็นสากลของเนื้อหาหนังสือหรือเปล่าคะ?

Because I think when the book first came out, many people thought,

เพราะฉันคิดว่า ช่วงแรกที่หนังสือวางขาย หลายๆ คนคิดว่า

well, this is a really important handbook for young women on their way up.

หนังสือเล่มนี้เป็นคู่มือที่สำคัญมาก สำหรับผู้หญิงทำงานที่กำลังไต่เต้า

They need to look at this, anticipate the barriers, and recognize them,

พวกเขาควรได้อ่าน จะได้คาดหวัง และตระหนักถึงอุปสรรค

put them out in the open, have the dialogue about it,

ได้พูดเรื่องนี้อย่างเปิดเผย และอภิปรายเกี่ยวกับมัน

but that it's really for women who are that. Doing that. Pursuing the corporate world.

แต่มันเป็นหนังสือสำหรับผู้หญิงกลุ่มนั้นโดยเฉพาะ กลุ่มที่ทำงานในวงการธุรกิจ

And yet the book is being read, as you say, in rural and developing countries.

ถึงกระนั้น ก็ยังมีคนอ่านหนังสือเล่มนี้ ในประเทศชนบทและกำลังพัฒนา

What part of that has surprised you, and perhaps led to a new perspective on your part?

ส่วนไหนของเรื่องนี้ ที่ทำให้คุณประหลาดใจ และได้เปิดมุมมองใหม่ๆให้คุณคะ?

SS: The book is about self-confidence, and about equality.

เชอริล: หนังสือเล่มนี้เกี่ยวกับ ความมั่นใจในตนเอง และความเสมอภาคทางเพศ

And it turns out, everywhere in the world, women need more self-confidence,

แล้วปรากฏว่า ทุกๆ ที่ทั่วโลก ผู้หญิงต่างก็ต้องการความมั่นใจในตนเอง

because the world tells us we're not equal to men.

เพราะทั้งโลกต่างก็บอกเราว่า เราไม่เท่าเทียมกับผู้ชาย

Everywhere in the world, we live in a world where the men get "and,"

ทั่วทุกมุมโลก เราอยู่ในโลกที่ผู้ชายสามารถทำได้ "ทุกอย่าง"

and women get "or."

แต่ผู้หญิงได้เพียง "เลือกทำ"

I've never met a man who's been asked how he does it all. (Laughter)

ฉันยังไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนถูกถามว่า เขารับผิดชอบ ทั้งเรื่องงานและชีวิตส่วนตัวได้อย่างไร (เสียงหัวเราะ)

Again, I'm going to turn to the men in the audience:

คราวนี้ ฉันขอถามผู้ชายในนี้อีกครั้ง

Please raise your hand if you've been asked, how do you do it all?

ช่วยยกมือค่ะ ถ้าคุณเคยถูกถามว่า คุณทำทุกเรื่องสำเร็จได้ไงกัน?

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Men only.

ผู้ชายเท่านั้นค่ะ

Women, women. Please raise your hand if you've been asked how you do it all?

ผู้หญิง ผู้หญิงคะ ช่วยยกมือค่ะ ถ้าคุณเคยถูกถามว่า คุณทำสำเร็จทุกเรื่องได้ยังไง?

We assume men can do it all, slash -- have jobs and children.

เราทึกทักกันว่า ผู้ชายทำได้ทั้งนั้นค่ะ -- ทำงาน มีลูก

We assume women can't, and that's ridiculous,

แต่เราถือว่าผู้หญิงทำไม่ได้ ซึ่งตลกสิ้นดีเลย

because the great majority of women everywhere in the world, including the United States,

เพราะผู้หญิงส่วนมากทั่วโลก รวมถึงในหรัฐฯ

work full time and have children.

ต่างก็ทำงานเต็มเวลา และมีลูกไปด้วย

And I think people don't fully understand how broad the message is.

และฉันคิดว่า หลายคนยังไม่เข้าใจเต็มที่ ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องสากลขนาดไหน

There is a circle that's been started for rescued sex workers in Miami.

มีกลุ่มพูดคุยกลุ่มหนึ่ง สำหรับแรงงานทางเพศ ที่ได้รับการช่วยเหลือ ในไมอามี่

They're using "Lean In" to help people make the transition

พวกเขาใช้ "Lean In" สำหรับช่วยให้สมาชิก ปรับตัวกับรูปแบบชีวิตที่เปลี่ยนไป

back to what would be a fair life, really rescuing them from their pimps, and using it.

ปรับตัวกลับสู่ชีวิตที่มีสิทธิ์มีเสียง ช่วยให้หลุดพ้นจากพวกแมงดา และได้ใช้ชีวิตจริงๆ

There are dress-for-success groups in Texas which are using the book,

มีกลุ่มแนะแนวการแต่งกายเพื่อบุคลิกภาพในเท็กซัส ซึ่งใช้หนังสือ

for women who have never been to college.

สำหรับแนะนำผู้หญิงที่ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัย

And we know there are groups all the way to Ethiopia.

และแม้แต่ในเอธิโอเปีย ก็มีการตั้งกลุ่มแนวนี้ขึ้นค่ะ

And so these messages of equality -- of how women are told they can't have what men can have --

เนื้อหาเรื่องความเสมอภาคทางเพศนี้ -- เรื่องที่ผู้หญิง ถูกยัดเยียดว่า จะมีทุกอย่างแบบที่ผู้ชายมีไม่ได้

how we assume that leadership is for men, how we assume that voice is for men,

เรื่องที่เราทึกทักเอาว่า ผู้ชายเท่านั้นที่เป็นผู้นำได้ เรื่องที่เราทึกทักเอาว่า ผู้ชายเท่านั้นที่มีสิทธิ์มีเสียง

these affect all of us, and I think they are very universal.

สิ่งนี้ กระทบพวกเราทุกเราทุกคน และฉันคิดว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องสากลมาก

And it's part of what TEDWomen does.

และมันเป็นสึ่งหนึ่งที่ TEDWomen กำลังทำ

It unites all of us in a cause we have to believe in,

พวกเราได้หลอมรวมเข้าด้วยกัน ด้วยอุดมคติที่ยึดถือร่วมกัน

which is more women, more voice, more equality.

ซึ่งก็คือ สังคมที่ผู้หญิงจำนวนเยอะขึ้น มีบทบาทมากขึ้น มีความเสมอภาคเพิ่มขึ้น

PM: If you were invited now to make another TEDWomen talk,

แพท: ถ้าเกิดคุณได้รับเชิญมาพูด ในงาน TEDWomen อีกรอบ

what would you say that is a result of this experience, for you personally,

คุณจะพูดอะไรคะ ถึงผลลัพธ์จากประสบการณ์เหล่านี้ สำหรับคุณโดยส่วนตัวเอง

and what you've learned about women, and men,

และอะไรบ้างที่คุณได้เรียนรู้ เกี่ยวกับทั้งผู้หญิง และผู้ชาย

as you've made this journey?

ในระหว่างการเดินทางของคุณ?

SS: I think I would say -- I tried to say this strongly,

เชอริล: ฉันคงจะตอบว่า -- ฉันพยายามเน้นเรื่องนี้อย่างชัดเจน

but I think I can say it more strongly --

แต่ก็คิดว่า ฉันยังเน้นให้ชัดเจนได้มากกว่านี้ --

I want to say that the status quo is not enough.

ฉันอยากบอกว่า สภาพการณ์ในปัจจุบันนี้ ยังไม่ดีพอค่ะ

That it's not good enough, that it's not changing quickly enough.

มันยังไม่พอค่ะ และการเปลี่ยนแปลงก็ยังไม่เร็วพอด้วย

Since I gave my TED Talk and published my book, another year of data came out from the U.S. Census.

ตั้งแต่ฉันขึ้นพูดที่ TED Talk และตีพิมพ์หนังสือ สำมะโนครัวสหรัฐฯ ได้เปิดเผยข้อมูลประจำปีออกมา

And you know what we found?

รู้มั้ยคะ ว่าพวกเขาพบอะไร?

No movement in the wage gap for women in the United States.

ปรากฏว่า ช่องว่างค่าแรงของผู้หญิงในสหรัฐฯ ไม่เปลี่ยนไปเลย

Seventy-seven cents to the dollar.

77 เซนต์ ต่อหนึ่งดอลลาร์

If you are a black woman, 64 cents.

ถ้าคุณเป็นผู้หญิงผิวดำ 64 เซนต์

If you are a Latina, we're at 54 cents.

ถ้าคุณเป็นชาวละติน 54 เซนต์

Do you know when the last time those numbers went up?

รู้มั้ยคะ ว่าครั้งสุดท้ายที่ตัวเลขขยับขึ้น คือเมื่อไหร่?

2002.

2002 ค่ะ

We are stagnating, we are stagnating in so many ways.

เรากำลังชะงักงัน ชะงักงันในหลายเรื่องเลยนะคะ

And I think we are not really being honest about that,

และฉันคิดว่า เรายังไม่ซื่อสัตย์พอ กับความจริงเรื่องนี้

for so many reasons. It's so hard to talk about gender.

ด้วยเหตุผลหลายๆ อย่าง การพูดคุยกันเรื่องเพศก็ทำได้ยากมาก

We shy away from the word "feminist," a word I really think we need to embrace.

เราไม่กล้าใช้คำว่า "นักสตรีนิยม" ซึ่งเป็นคำที่ฉันคิดจริงๆ ว่าเราต้องให้ความยอมรับ

We have to get rid of the word bossy and bring back --

เราต้องกำจัดคำว่า จอมจู้จี้ ให้หมดไป และรื้อฟื้น --

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

I think I would say in a louder voice, we need to get rid of the word "bossy"

ฉันขอพูดให้เสียงดังฟังชัดขึ้นอีก เราต้องกำจัดคำว่า "จอมจู้จี้"

and bring back the word "feminist," because we need it.

แล้วกลับมาใช้คำว่า "นักสตรีนิยม" กันใหม่ เพราะเราต้องการมันค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

PM: And we all need to do a lot more leaning in.

แพท: และพวกเราทุกคน ยังต้องช่วยกันรุกอาสาให้มากขึ้นอีก

SS: A lot more leaning in.

เชอริล: รุกอาสาให้เยอะขึ้นอีกค่ะ

PM: Thank you, Sheryl.

ขอบคุณค่ะ เชอรีล

Thanks for leaning in and saying yes.

ขอบคุณที่รุกอาสา และตอบตกลงค่ะ

SS: Thank you.

เชอริล: ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)