Sheryl Sandberg: So we leaned in ... now what?

شریل ساندبرگ: خب ما از حلقه‌ی تکیه بر پیروی کردیم … حالا چه؟

Translator: soheila Jafari Reviewer: Leila Ataei

Pat Mitchell: Your first time back on the TEDWomen stage.

پت میشل: این دفعه اولی هست که به TEDWomen برگشتى.

Sheryl Sandberg: First time back. Nice to see everyone. It's always so nice to look out

شریل ساندبرگ: اولین باره. از دیدن همگی خیلی خوشحالم. این خوشحال کننده است

and see so many women.

که در اطرافت زنان زیادی را ببینی.

It's so not my regular experience, as I know anyone else's.

و این تجربه روزمره من نیست، براى بقيه هم مى‌‌دانم كه همينطوره.

PM: So when we first started talking about, maybe the subject wouldn't be social media,

پت میشل: بنابراين هنگامی که برای اولین بار گفتگو را شروع کردیم شاید نبايد رسانه‌های اجتماعی موضوع گفتگوی ما می‌شد،

which we assumed it would be, but that you had very much on your mind

ولی ما گمان میکردیم که مناسب هست، چیز که خيلى ذهنت را مشغول كرده بود

the missing leadership positions, particularly in the sector of technology and social media.

موقعیتهاى رهبری گمشده زنان به ویژه در بخش فن‌آوری و رسانه های اجتماعی بود.

But how did that evolve for you as a thought, and end up being the TED Talk that you gave?

اما چگونه این در ذهن تو شکل گرفت، و تا اینکه در TED به سخنرانی دراین خصوص انجامید؟

SS: So I was really scared to get on this stage and talk about women,

شریل ساندبرگ: خُب من واقعا می‌ترسیدم که بیایم روی صحنه و درباره زنان صحبت کنم،

because I grew up in the business world, as I think so many of us did.

زیرا من در دنیای تجارت بزرگ شده بودم، و گمان می‌کنم خیلی از ما اینطور بزرگ شدیم.

You never talk about being a woman, because someone might notice that you're a woman, right?

شما هرگز درباره زن بودن حرف نمی زنید، چون شاید کسی متوجه شود که شما زن هستید، درسته؟

They might notice. Or worse, if you say "woman," people on the other end of the table

شاید متوجه بشوند. یا بدتر، اگر شما بگوید"زن" افراد در ان سر دیگر میز

think you're asking for special treatment, or complaining.

فکر می‌کنند شما برای رفتارى خاصی یا شکایت كردن این را می‌گویید.

Or worse, about to sue them. And so I went through -- (Laughter)

و یا بدتر، می‌خواهید آنها را مورد تعقیب قضایی قرار بديد. خُب، من --( خنده تماشاگران)

Right? I went through my entire business career,

درسته؟ من در تمامی زندگی کاریم،

and never spoke about being a woman, never spoke about it publicly.

هرگز در مورد زن بودنم علنا صحبت نکردم.

But I also had noticed that it wasn't working.

اما از طرف دیگر متوجه شده بودم که این کار خوبی نیست.

I came out of college over 20 years ago, and I thought

من پیش از بیست سال پیش از دانشگاه فارع‌التحصیل شدم

that all of my peers were men and women, all the people above me were all men,

همه همکاران من زن و مرد بودند، اما همه بالادستی‌های من مرد بودند،

but that would change,

و این می‌بایست تغییر مى‌‌كرد،

because your generation had done such an amazing job fighting for equality,

چون هم نسل های تو چنین مبارزه شگفت انگیزی را برای برابری زن و مرد کرده بودند،

equality was now ours for the taking. And it wasn't.

برابری برای اینکه ما درباره‌اش صحبت کنیم نبود .

Because year after year, I was one of fewer and fewer,

زیرا سالهای سال، من یکی از زنان در بین تعداد اندک زنان بودم،

and now, often the only woman in a room.

و امروز اغلب من تنها زن حاضر در جلسات هستم.

And I talked to a bunch of people about,

من درباره این موضوع با چند نفری صحبت کردم،

should I give a speech at TEDWomen about women, and they said, oh no, no.

ایا من باید یک سخنرانی در TEDWomen در این زمینه بکنم، و آنها گفتند، آه ، نه، نه.

It will end your business career. You cannot be a serious business executive

این پایان زندگی حرفه‌ای تو خواهد بود. تو نمی‌توانی یک مدیر اجرایی مهم باشی

and speak about being a woman. You'll never be taken seriously again.

و درباره زن بودن هم صحبت کنی. هرگز دوباره روی تو حساب باز نخواهند کرد.

But fortunately, there were the few, the proud -- like you -- who told me I should give the speech,

اما خوشبختانه، افرادی کمی ولی موفق-- مثل تو-- هم بودند که به من گفتند تو باید این سخنرانی را بکنی.

and I asked myself the question Mark Zuckerberg might --

و من از خودم این را پرسیدم که مارک زاکربرگ --

the founder of Facebook and my boss --

شاید بنیانگذار فیسبوک و رئیس من باشه--

asks all of us, which is, what would I do if I wasn't afraid?

اما این سوال را از همه می‌پرسم، که اگر هراس نداشتم چکار می‌کردم؟

And the answer to what would I do if I wasn't afraid is I would get on the TED stage,

و پاسخ به اینکه من چکار میکردم اگر که هراسی نداشتم این بود که روی صحنه TED می‌رفتم،

and talk about women, and leadership. And I did, and survived. (Applause)

و درباره زنان صحبت میکردم، و رهبری. و این کار را کردم، و دوام آوردم.( تشویق تماشاگران)

PM: I would say, not only survived. I'm thinking of that moment, Sheryl,

پت میشل: به نظرم این تنها دوام آوردن نبود. من به لحظه‌ای فکر می‌کنم شریل،

when you and I were standing backstage together, and you turned to me,

هنگامی من و تو پشت صحنه با هم ایستاده بودیم، تو روبه من کردی،

and you told me a story.

و داستانى را برایم تعریف میکنى.

And I said -- very last minute -- you know, you really should share that story.

و گفتم-- در آخرین لحظه-- می‌دونی. تو باید این داستان را تعریف کنی.

SS: Oh, yeah. PM: What was that story?

شریل ساندبرگ:آه بله. پت میشل: داستان چی بود؟

SS: Well, it's an important part of the journey. So I had -- TEDWomen --

شریل ساندبرگ: خُب،این قسمت مهم این سفر هست. من سخنرانی TEDWomen را داشتم--

the original one was in D.C. -- so I live here, so I had gotten on a plane the day before,

و آن در واشینگتن دی سی بود-- من اینجا زندگی می‌کردم. پس، من باید یک روز قبل پرواز می‌کردم،

and my daughter was three, she was clinging to my leg: "Mommy, don't go."

و دخترم سه ساله بود،به پاهای من چسبید و گفت:"مامان، نرو اونجا."

And Pat's a friend, and so, not related to the speech I was planning on giving,

پت یک دوست هست، خُب جدا از این سخنرانی که می‌خواستم بکنم

which was chock full of facts and figures, and nothing personal,

که پر از حقايق و ارقام بود هیچ مورد شخصی در آن نبود،

I told Pat the story. I said, well, I'm having a hard day.

من این داستان را برای پت تعریف کردم. گفتم، خُب، من روز سختی دارم.

Yesterday my daughter was clinging to my leg, and "Don't go."

دیروز دخترم به پایم چسبیده بود و می‌گفت "نرو."

And you looked at me and said, you have to tell that story.

تو به من نگاه کردی و گفتی، باید این داستان را تعریف کنی.

I said, on the TED stage? Are you kidding?

گفتم، در روی صحنه TED؟ آیا شوخی می کنی؟

I'm going to get on a stage and admit my daughter was clinging to my leg?

بروم روی صحنه و اقرار کنم که دخترم به پایم چسبیده بود؟

And you said yes, because if you want to talk about getting more women into leadership roles,

و تو گفتی بله، زیرا اگر می‌خواهی سخنرانی درباره زنان بیشتری در نقش رهبری صحبت کنی،

you have to be honest about how hard it is.

باید صادقانه بگویی که این چقدر سخت است.

And I did. And I think that's a really important part of the journey.

و من این کار را کردم. و فکر میکنم که این بخش مهم این مسیر بود.

The same thing happened when I wrote my book. I started writing the book. I wrote a first chapter,

و چیز مشابهی زمانی که کتابم را می‌نوشتم اتفاق افتاد. من نوشتن کتاب را شروع کردم. اولین فصل آن را نوشتم،

I thought it was fabulous. It was chock-full of data and figures,

فکر کردم این عالیه. این پر از آمار و ارقام بود.

I had three pages on matrilineal Maasai tribes, and their sociological patterns.

من سه صفحه درباره مادران اقوام ماسایایی و الگوهای جامعه‌شناختی آنها داشتم.

My husband read it and he was like, this is like eating your Wheaties. (Laughter)

همسرم آن را خواند، مثل این بود كه ویتیز (نوعی حلیم آماده برای صبحانه) بخورد. ( خنده تماشاگران)

No one -- and I apologize to Wheaties if there's someone -- no one, no one will read this book.

هیچ کس-- عذرخواهی می‌کنم اگر کسی از شرکت ویتز انجاست عذر خواهی میکنم- او گفت هیچ کس این كتاب را نمیخواند.

And I realized through the process that I had to be more honest and more open,

فهمیدم که در طی این فرآیند من میبایستی صادق‌تر و روبازتر باشم.

and I had to tell my stories. My stories of still not feeling as self-confident as I should,

و باید داستانم را تعریف کنم. داستان من هنوز احساس اعتماد به نفسی که می بایست داشته باشد را

in many situations. My first and failed marriage. Crying at work.

در خیلی از موقعیت‌ها نداشت. ازدواج اول من که شکست خورد. در محل کار گریه کردن.

Felling like I didn't belong there, feeling guilty to this day.

احساس اینکه من متعلق به آنجا نیستم، احساس گناه کردن.

And part of my journey, starting on this stage, going to "Lean In," going to the foundation,

و بخشی از سفرم ، شروع کردن بر روی این صحنه، برای " تکیه بر"( نام کتابی که او در سال ۲۰۱۳ نوشته)، رفتن به موسسه،

is all about being more open and honest about those challenges,

همه اینها برای باز و صادق بودن برای این‌ گونه چالش‌‌هاست

so that other women can be more open and honest,

پس زنان دیگر هم می‌توانند بازتر و صادق‌تر باشند،

and all of us can work together towards real equality.

و همه ما می‌توانیم برای سيدن به برابری حقيقى با هم کار کنیم.

PM: I think that one of the most striking parts about the book,

پت میشل: گمان می‌کنم که این یکی از بخش‌های جالب توجه کتاب است،

and in my opinion, one of the reasons it's hit such a nerve and is resonating around the world,

و به نظر من، یکی از دلایل که تکان دهنده بود و در جهان طنین انداز شد.

is that you are personal in the book, and that you do make it clear that,

این بود که در این کتاب واقعاً خودت بودی، و کاری که تو کردی بسیار روشن بود

while you've observed some things that are very important for other women to know,

در عين حال که شاهد چيزهايی بودى که دانستنش برای سایر زنان بسیار مهم است،

that you've had the same challenges that many others of us have,

اين كه چالش‌های مشابهی که خیلی از ما داریم را داشته‌‌ای،

as you faced the hurdles and the barriers and possibly the people who don't believe the same.

همانطور هم با موانع و سدهایی مواجه بودی و احتمالا افرادی که همان باورها را ندارند.

So talk about that process: deciding you'd go public with the private part,

پس در مورد آن روند صحبت کن: اين تصمیم كه با بخش خصوصی زندگیت وارد جامعه شوی،

and then you would also put yourself in the position of something of an expert

و سپس خودت را در موقعیت یک فرد حرفه‌‌ای قرار دادی

on how to resolve those challenges.

چگونه از این چالش ها عبور کردی.

SS: After I did the TED Talk, what happened was --

شریل ساندبرگ: پس از اینکه سخنرانی TED را انجام دادم، چیزی که اتفاق افتاد این بود که--

you know, I never really expected to write a book, I'm not an author, I'm not a writer,

میدونی، من واقعا هرگز انتظار نداشتم که کتابی بنویسم، من یک نویسنده نیستم،

and it was viewed a lot, and it really started impacting people's lives.

سخنرانیم را آدمهاى زیادی دیدند و واقعا شروع کرد به تاثیر گذاشتن در زندگی آدمهاى زيادى.

I got this great --- one of the first letters I got was from a woman

من این چیز عالی را گرفتم-- یکی از اولین نامه هایی که از یک زن دریافت کردم

who said that she was offered a really big promotion at work, and she turned it down,

که گفت که او پیشنهاد ترفيع كارى خيلى بالاترى را دریافت کرده، و نپذیرفته بود،

and she told her best friend she turned it down, and her best friend said,

و به دوست صمیمی‌اش گفت که این را میخواهد رد کند و دوستش به او گفته بود

you really need to watch this TED Talk.

تو واقعا نیاز داری که این سخنرانی را ببینی.

And so she watched this TED Talk, and she went back the next day, she took the job,

و خُب او سخنرانی TED را تماشا کرد، و روز بعد برگشت و شغل را پذیرفت،

she went home, and she handed her husband the grocery list. (Laughter)

به خانه رفت، و لیست خرید خواربار را به شوهرش داد.( خنده تماشاگران)

And she said, I can do this.

و گفت، من میتوانم این کار را بکنم.

And what really mattered to me -- it wasn't only women in the corporate world,

وچیزی که واقعاً برای من اهمیت داشت-- تنها زن در جهان شركتها نبود،

even though I did hear from a lot of them, and it did impact a lot of them,

هر چند خیلی از این موارد را شنیدم، و این تاثیر زیادی روی افراد گذاشت،

it was also people of all different circumstances.

و اینها افرادی با شرایط کاملاً متفاوت بودند.

There was a doctor I met who was an attending physician at Johns Hopkins,

دکتری را ملاقات کردم که در دانشکده پزشکی جانز هاپکینر کار میکرد

and he said that until he saw my TED Talk, it never really occurred to him

او گفت که تا زمانی که سخنرانی TED مرا را ندیده بود

that even though half the students in his med school classes were women,

هرگز به ذهنش خطور نکرده بود که نیمی از دانشجویان او در دانشگاه زنان هستند،

they weren't speaking as much as the men as he did his rounds.

آنها به اندازه‌‌ی مردان دوروبرشان حرف نمیزدند.

So he started paying attention, and as he waited for raised hands, he realized the men's hands were up.

خُب ، او شروع کرد به توجه کردن به این موضوع، و منتظر بلند شدن دستها ( برای پرسش و پاسخ) بود، او متوجه شد دست مردان بالا می‌رود.

So he started encouraging the women to raise their hands more,

بنابراین شروع کرد به تشویق کردن زنان تا بیشتر دست‌شان را بالا ببردند

and it still didn't work.

و باز هم این نتیجه نداد.

So he told everyone, no more hand raising, I'm cold-calling.

سپس او به همه گفت، هیچ‌کس از این پس دستش را بالا نمی برد، من صدا می‌زنم.

So he could call evenly on men and women. And what he proved to himself was that

او بطور مساوی زنان و مردان را صدا زد. چیزی که او متوجه شد این بود که

the women knew the answers just as well or better,

زنان پاسخ سوالات را به همان اندازه و یا بهتر می‌دانستند،

and he was able to go back to them and tell them that.

و او می‌توانست برگرد و به زنان این را بگوید.

And then there was the woman, stay-at-home mom, lives in a really difficult neighborhood,

مورد دیگر اینکه زن خانه‌‌داری بود که در محله بسیار مشکل داری زندگی می کرد،

with not a great school, she said that TED Talk -- she's never had a corporate job,

كه مدرسه خوبی نداشت، او در آن سخنرانی TED گفت--او هرگز شغلى در شرکتهای بزرگ نداشت،

but that TED Talk inspired her to go to her school and fight for a better teacher for her child.

اما این سخنرانی الهام بخش او شد تا به كالج رفته و براى آموزگارى بهتری شدن برای فرزندنش مبارزه كند.

And I guess it was part of was finding my own voice.

حدس می‌زنم که این بخشی بود که من صدای خودم را در آن شنیدم.

And I realized that other women and men could find their voice through it,

فهمیدم که زنان و مردان دیگر میتوانند صدای‌شان را از طریق این بیابند،

which is why I went from the talk to the book.

و این دلیلی‌ست که من از سخنرانی به کتاب رفتم.

PM: And in the book, you not only found your voice, which is clear and strong in the book,

پت میشل: و در این کتاب، تو نه تنها صدای خودت را که صدایی واضح و قوی‌ست را پيدا كردى

but you also share what you've learned --

بلکه آنچه را که آموخته بودی با دیگران به اشتراک گذاشتی--

the experiences of other people in the lessons.

تجربیان دیگران را از این درسها گفتی.

And that's what I'm thinking about in terms of putting yourself in a --

و این چیزی‌ست که من درباره آن به عنوان اینکه خودت را در آن قرار دادی فکر میکنم-

you became a sort of expert in how you lean in.

به اين مهارت خاص مى‌‌رسى كه چگونه تکیه بزنى.

So what did that feel like, and become like in your life?

این چه احساسی داره، و چگونه تبدیل به جزئی از زندگى تو می‌شود؟

To launch not just a book, not just a best-selling, best-viewed talk,

هدف برای حرکت نه اینکه فقط کتاب باشد، و یا بهترین فروش سال را داشته باشد، یا اینکه بهترین سخنرانی باشد،

but a movement, where people began to literally describe their actions at work as,

بلکه یک جنبش و حرکتی که مردم شروع کنند عملا اقدامات‌شان را در محیط کارى توصيف کنند،

I'm leaning in.

من دارم پيش قدم ميشم.

SS: I mean, I'm grateful, I'm honored, I'm happy, and it's the very beginning.

شریل ساندبرگ:منظورم اینه که من خیلی سپاسگزارم و شاکرم، من بسیار مفتخرم، و بسیا خوشحالم، و این تازه ابتدای راه است.

So I don't know if I'm an expert, or if anyone is an expert. I certainly have done a lot of research.

نمی دانم که آیا من یک فردی حرفه‌ای و متخصصی هستم و یا فرد متخصصی را نمی‌شناسم. ولی این را دقیقا می‌دانم که من مطالعات زیادی انجام دادم.

I have read every study, I have pored over the materials,

من كلى تحقيق انجام داده‌ام، به موضوع کاملا اشراف داردم،

and the lessons are very clear. Because here's what we know:

موضوعات بسیار روشن هستند. زیرا این چیزی‌ست که ما می‌شناسیم:

What we know is that stereotypes are holding women back from leadership roles all over the world.

چیزی که ما می‌دانیم این است که در سراسر جهان کلیشه‌های از قبل تعریف شده زنان را ازداشتن نقش رهبری دور نگه می‌دارد.

It's so striking. "Lean In" is very global, I've been all over the world,

و این بسیار قابل توجه است. ". " بسیار جهانی‌ست،من در سراسر جهان بوده‌ام،

talking about it, and -- cultures are so different.

و درباره آن در سراسر جهان صحبت کردم- فرهنگ‌ها بسیار متفاوت هستند.

Even within our own country, to Japan, to Korea, to China, to Asia, Europe,

حتی در درون کشور خودمان، در ژاپن، در کره، در چین، در آسیا و اروپا،

they're so different. Except for one thing: gender.

همه بسیار با هم متفاوت هستند. به جزء یک چیز : جنسیت.

All over the world, no matter what our cultures are,

در سراسر جهان، مهم نیست که فرهنگ ما چیست،

we think men should be strong, assertive, aggressive, have voice;

ما فکر می‌کنیم که مردان باید قوی‌تر، جسورتر و سلطه گر باشند و حرف بزنند؛

we think women should speak when spoken to, help others.

ما فکر می‌کنیم که زنان زمانی باید حرف بزنند که صحبت کردن‌‌شان به دیگران کمک کند.

Now we have, all over the world,

اکنون، در سراسر جهان،

women are called "bossy." There is a word for "bossy,"

ما زنانی را داریم که به آنها "رئیس‌ ماب"گفته می‌شوند. یک واژه برای "رئیس ماب" برای

for little girls, in every language there's one.

دختران کوچک داریم، در تمامی زبانها یکی هست.

It's a word that's pretty much not used for little boys,

و این واژه ای است که برای پسرها استفاده نمی‌شود،

because if a little boy leads, there's no negative word for it,

زیرا اگر یک پسر بچه رهبری کند، هیچ بار منفی در این واژه نیست،

it's expected. But if a little girl leads, she's bossy.

این قابل قبول. اما اگر یک دختر کوچولو رهبری کند، او رئیس ماب هست.

Now I know there aren't a lot of men here, but bear with me.

الان میدانم مردهاى زيادى اینجا نیستند كه من را تحمل کنند.

If you're a man, you'll have to represent your gender.

اگر شما مرد هستيد، بايد معرف جنسیت ‌شان باشيد.

Please raise your hand if you've been told you're too aggressive at work.

اگر هرگز به شما گفته شده که شما در محل کارتان بسیار سلطه‌گر هستید، لطفا دستهایتان را بالا ببرید.

(Laughter) There's always a few, it runs about five percent. Okay, get ready, gentlemen.

( خنده تماشاگران)همیشه تعداد کمی هستند، معلوم شده پنج درصد، بسیار خوب، آماده شوید، آقایان.

If you're a woman, please raise your hand if you've ever been told you're too aggressive at work.

اگر خانم هستید و به شما گفته شده که در محل کارتان سلطه‌گرهستید لطفا دستتان را بالا ببرید.

(Laughter) That is what audiences have said in every country in the world,

( خنده تماشاگران)این چیزی‌ست که همه حضار در تمامی کشورهای جهان گفته اند،

and it's deeply supported by the data.

و داده‌های زیادی گواه بر این ادعاست.

Now, do we think women are more aggressive than men? Of course not.

خُب ما فکر می‌کنیم زنان خیلی از مردان سلطه‌گراند؟ البته که نه.

It's just that we judge them through a different lens,

این چیزی‌ست که ما آنها را از نگاه دیگری قضاوت می کنیم،

and a lot of the character traits that you must exhibit to perform at work, to get results, to lead,

و بسیار از وجوه شخصیتی که در محل کار باید ایفا شود تا منجر به نتیجه و رهبری شود

are ones that we think, in a man, he's a boss,

را ما فکر می کنیم برای مردان هست، و برای مردان او رئیس هست،

and in a woman, she's bossy.

ولی برای زنان او رئیس‌ماب است.

And the good news about this is that we can change this by acknowledging it.

خبر خوب در این باره اینکه ما می‌توانیم این را با اذعان و اعتراف به این تغییر دهیم.

One of the happiest moments I had in this whole journey is,

یکی از شادترین لحظاتی که من در کل این مسیر داشتم این است که،

after the book came out, I stood on a stage with John Chambers, the CEO of Cisco.

بعد از اینکه کتاب منتشر شد، من بر روی صحنه با جان چامبرز مدیر عامل سیسکو ایستاد بودم

He read the book. He stood on a stage with me, he invited me in front of his whole management team,

او کتاب را خونده بود. با من بر روی صحنه ایستاد، و مرا به جلو همه مدیرانش فرا خواند،

men and women, and he said, I thought we were good at this. I thought I was good at this.

مرد و زن، و گفت، فکر می‌کردم ما در این خصوص خوب هستیم. فکر می‌کردم من در خصوص خوبم.

And then I read this book, and I realized that we -- my company --

سپس من این کتاب را خوندم، و فهمیدم که ما-- شرکت ما--

we have called all of our senior women too aggressive,

ما تمامی زنان ارشدمان را بسیار سلطه گر می‌نامیم،

and I'm standing on this stage, and I'm sorry.

و من روی این صحنه می‌ایستم و می‌گویم بسیار متاسفم.

And I want you to know we're never going to do it again.

و چیزی که می‌خواهم همه شما بدانید این است که ما هرگز این کار را تکرار نمی کنیم.

PM: Can we send that to a lot of other people that we know? (Applause)

پت میشل: آیا میتوانیم این را برای افراد دیگری که می‌شناسم بفرستیم؟ ( تشویق تماشاگران)

SS: And so John is doing that because he believes it's good for his company,

شریل ساندبرگ: خُب جان برای اینکه باور دارد این برای شرکتش خوب است اینکار را میکند،

and so this kind of acknowledgement of these biases can change it.

و این نوع اذعان کردن برای اینگونه ها می‌تواند تغییر ایجاد کند.

And so next time you all see someone call a little girl "bossy,"

و بار دیگر که شما دیديد که یک نفر به دختر بچه‌ای می‌گوید "رئیس ماب"

you walk right up to that person, big smile, and you say,

به طرف او بروید، و با رویی گشاده به او بگوید،

"That little girl's not bossy. That little girl has executive leadership skills." (Laughter)

"این دختر کوچولو رئیس ماب نیست. او مهارت های رهبری هیئت رئیسه را داراست."

PM: I know that's what you're telling your daughter. SS: Absolutely.

پت میشل: و می‌دانم که این چیزی‌ست که شما به دختران‌تان خواهید گفت. شریل ساندبرگ: قطعا.

PM: And you did focus in the book -- and the reason, as you said, in writing it,

پت میشل: همانطور که نوشته اید، شما بر روی کتاب‌تان تمرکز بر این کردید-

was to create a dialogue about this.

که عامل ایجاد یک گفتگو درباره این شد.

I mean, let's just put it out there, face the fact that women are --

منظورم اینه، اجازه دهید که این بحث را بیرون بکشیم، و با این حقیقت روبروشویم که هنگامی که

in a time when we have more open doors, and more opportunities --

برای زنان درها باز می‌شود، و فرصت‌های بیشتری به آنها داده می‌شود--

are still not getting to the leadership positions.

هنوز هم آنها مشاغل رهبری را به عهده نمی گیرند.

So in the months that have come since the book,

از چند ماهی که از انتشار کتاب گذشته ،

in which "Lean In" focused on that and said,

کتاب "تکیه زدن بر" تمرکز بر این داشته

here are some of the challenges that remain, and many of them we have to own within ourselves

که چالش‌های زیادی باقی مانده و عامل خیلی از آنها خودمان است و

and look at ourselves. What has changed?

باید به خودمان نگاه کنیم؟ چى تغيير كرده؟

Have you seen changes?

آیا هیچ تغییری دیده‌اید؟

SS: Well, there's certainly more dialogue, which is great.

شریل ساندبرگ: مطمئنناً گفتگوهای بيشترى در اين باره هست که عالیه.

But what really matters to me, and I think all of us, is action.

اما چيزى که واقعا برای من مهم هست، و فکر می‌کنم برای همه ما اینطور باشد، مسئله اقدام کردن است.

So everywhere I go, CEOs, they're mostly men, say to me,

خُب هر کجايى که من می‌روم، مديران ارشد اجرايى بیشتر مردها هستند، و به من می‌گویند،

you're costing me so much money

شما باعث وارد شدن هزینه های خيلى زیادی به من شديد

because all the women want to be paid as much as the men.

چون همه زنان می‌خواهند که برابر مردان به آنها پرداخت شود.

And to them I say, I'm not sorry at all. (Laughter)

و من به آنها گفتم، من اصلا متاسف نیستم.( خنده تماشاگران)

At all. I mean, the women should be paid as much as the men.

اصلاً. منظورم اینه که باید به زنان برابر مردان دستمزد داده شود.

Everywhere I go, women tell me they ask for raises.

هر کجا که می‌روم، زنان به من می‌گویند که آنها تقاضای افزایش دستمزد کردند.

Everywhere I go, women say they're getting better relationships with their spouses,

هر کجا که می‌روم ، زنان می‌گویند رابطه‌شان با همسرانشان بهتر می‌شود.

asking for more help at home, asking for the promotions they should be getting at work,

آنها کمک بیشتری در خانه از همسرانشان می‌خواهند، و تقاضای ترفیع در محل کارشان می‌کنند،

and importantly, believing it themselves. Even little things.

و مهم‌تر اینکه، خودشان را باور میکنند. حتی چیزهای کمی.

One of the governors of one of the states told me that he didn't realize that more women were, in fact,

یکی از فرمانداران یکی از ایالتها به من گفت که متوجه نشده بود که زنان بیشتری

literally sitting on the side of the room, which they are,

دقیقا در کنار اتاقی که آنها هستند می‌نشینند،

and now he made a rule that all the women on his staff need to sit at the table.

و او قانونی گذاشت که همه کارمندان زن پرسنلش بايد دور میز بنشینند.

The foundation I started along with the book "Lean In"

بنیادی را که من همراه با کتاب " تکیه بر" بنا نهادم

helps women, or men, start circles -- small groups,

به زنان و یا مردان کمک می‌کند که گروهایی را تشکیل دهند- گروه‌های کوچک،

it can be 10, it can be however many you want, which meet once a month.

می‌تواند ۱۰ نفر باشند و یا هر چند نفری که می‌خواهند، ماهی یکبار همدیگر را ملاقات کنند.

I would have hoped that by now, we'd have about 500 circles. That would've been great.

خوشحالم که تاکنون حدود ۵۰۰ گروه داریم. و این بی نظیر بوده است.

You know, 500 times roughly 10.

می دانید، ۵۰۰ تیم ، حدود ۱۰ نفره.

There are over 12,000 circles in 50 countries in the world.

اینها بیش از ۱۲٫۰۰۰ از ۵۰ کشور جهان هستند.

PM: Wow, that's amazing.

پت میشل: وای، این شگفت آوره.

SS: And these are people who are meeting every single month.

شریل ساندبرگ: و اینها افرادی هستند که هر ماه همدیگر را ملاقات می‌کنند.

I met one of them, I was in Beijing.

من یکی از گروه‌ها را دیدم ، من در پکن بودم.

A group of women, they're all about 29 or 30, they started the first Lean In circle in Beijing,

یک گروه از زنان، که همه حدود ۲۹ تا ۳۰ ساله بودند شروع به تكميل گروه تکیه بر حلقه در پکن کردند.

several of them grew up in very poor, rural China.

چند نفر از آنها در خانواده‌‌هایى بسیار فقیر در روستاهای چین بزرگ شده‌‌اند.

These women are 29, they are told by their society that they are "left over,"

زنان ۲۹ ساله‌ای که به آنها در جوامع‌شان گفته شده بود شما " ترشیده‌اید"

because they are not yet married,

زیرا هنوز ازدواج نکردید،

and the process of coming together once a month at a meeting

هدف از ماهی یکبار در یک جلسه دور هم شدند

is helping them define who they are for themselves.

این است که به آنها کمک کند تا خودشان را برای آنچه که واقعا هستند معنا کنند.

What they want in their careers. The kind of partners they want, if at all.

چیزی را که در حرفه‌شان می‌خواهند. و نوع شریک زندگی که می‌خواهند را معین کنند.

I looked at them, we went around and introduced ourselves,

من به آنها نگاه کردم، ما خودمان را یکی یکی معرفی کردیم،

and they all said their names and where they're from,

و آنها همگی نامشان و اینکه اهل کجا هستند را گفتند،

and I said, I'm Sheryl Sandberg, and this was my dream.

و من گفتم، من شریل ساندبرگ هستم، و این روياى من بود.

And I kind of just started crying.

واشک‌هایم سرازیر شد.

Right, which, I admit, I do. Right? I've talked about it before.

درسته، که هر چه من اقرار می‌کنم، انجام می‌دهم؟ قبلاً درباره‌‌ش صحبت كردم.

But the fact that a woman so far away out in the world, who grew up in a rural village,

اما اين حقیقت که یک زن در جایی خیلی دور در جهان، که در یک روستا بزرگ شده،

who's being told to marry someone she doesn't want to marry,

و به او گفته شده تا با شخصی ازدواج کند که او نمی‌خواهد با او ازدواج کند،

can now go meet once a month with a group of people and refuse that,

حالا می‌توانی ماهی یکبار گروهی از زنان را ملاقات کند که از ازدواج اجباری امتناع کرده‌اند،

and find life on her own terms.

و زندگی با معیارهای خودشان پیدا کنند.

That's the kind of change we have to hope for.

این نوعی تغییر است که ما به آن امیدواریم.

PM: Have you been surprised by the global nature of the message?

پت میشل: آيا با ماهیت جهانی این پیام شگفت زده شده‌‌ای؟

Because I think when the book first came out, many people thought,

چونکه فکر می‌کنم وقتی که کتاب منتشر شد ، خیلی از مردم فکر کردند،

well, this is a really important handbook for young women on their way up.

خُب این کتاب خوبی برای زنان جوان برای پیدا کردن راهشان است.

They need to look at this, anticipate the barriers, and recognize them,

آنها نیاز دارند که به این نگاه کرده، موانع را پیش‌بینی کنند، و آنها را تشخیص دهند،

put them out in the open, have the dialogue about it,

و مطرحشان کرده و درباره‌‌شان گفتگو کنند،

but that it's really for women who are that. Doing that. Pursuing the corporate world.

اما این واقعا" برای زنانى است كه اينطورى هستند. عمل كردن به اين. به دنبال شرکتهای بزرگ رفتن.

And yet the book is being read, as you say, in rural and developing countries.

و کتاب هنوز خوانده میشه، همانطور كه می گویى، در مناطق روستايی و کشورهای در حال توسعه.

What part of that has surprised you, and perhaps led to a new perspective on your part?

کدام بخش این تو را شگفت زده، و شاید تو را به دیدگاه جدیدی هدایت کرده است؟

SS: The book is about self-confidence, and about equality.

شریل ساندبرگ: کتاب در مورد اعتماد بنفس و برابری زن و مرد هست.

And it turns out, everywhere in the world, women need more self-confidence,

و معلوم شده که در همه جای دنیا، زنان به اعتماد بنفس بیشتری نیاز دارند،

because the world tells us we're not equal to men.

زیرا جهان به ما گفته که شما با مردان برابر نیستید.

Everywhere in the world, we live in a world where the men get "and,"

در هر کجای این جهان که ما زندگی می‌کنیم مردان" و" را می‌گیرند

and women get "or."

و زنان"یا " را دریافت می‌کنند.

I've never met a man who's been asked how he does it all. (Laughter)

من هرگز مردی را ملاقات نکردم که از او پرسیده شده باشد که همه کارها را چگونه انجام می‌دهد.(خنده تماشاگران)

Again, I'm going to turn to the men in the audience:

دوباره می‌پرسم، رویم با مردهاى حاضر در اینجاست:

Please raise your hand if you've been asked, how do you do it all?

اگر تا به حال از شما سوال شده که این همه کار ها را با هم چطور انجام می‌دهید، لطفا دست تان را بالا ببرید؟

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

Men only.

فقط آقایان.

Women, women. Please raise your hand if you've been asked how you do it all?

خانم ها، خانم ها. اگر از شما تا به حال سوال شده که این کار را چطور انجام می‌دهید، لطفا دست تان را بالا ببرید؟

We assume men can do it all, slash -- have jobs and children.

ما می‌پنداریم که مردان می‌توانند همه کارها را انجام دهند-- هم شغل داشته باشند و هم بچه.

We assume women can't, and that's ridiculous,

ما گمان می‌کنیم که زنان نمی‌توانند، و این مسخره است،

because the great majority of women everywhere in the world, including the United States,

زیرا اکثریت بزرگی از زنان در همه جای دنیا، از جمله ایالات متحده،

work full time and have children.

هم تمام وقت کار می‌کنند و هم بچه دارند.

And I think people don't fully understand how broad the message is.

و گمان می‌کنم مردم گستردگی این پیام را کاملا درک نمی‌کنند.

There is a circle that's been started for rescued sex workers in Miami.

گروهی برای نجات کارگران جنسی میامی هست.

They're using "Lean In" to help people make the transition

آنها طرح "تکیه بر" را برای کمک به کارگران سکس برای تحول

back to what would be a fair life, really rescuing them from their pimps, and using it.

و برگشت به زندگی مناسب، و نجات شان از دلال‌های سکس استفاده می‌کنند.

There are dress-for-success groups in Texas which are using the book,

گروه "پوششی برای موفقیت" در تگزاس که از این کتاب

for women who have never been to college.

برای زنانی که هرگز به کالج نرفتند استفاده می‌کنند.

And we know there are groups all the way to Ethiopia.

ما می‌دانیم که گروهایی در سراسر اتیوپی وجود دارد.

And so these messages of equality -- of how women are told they can't have what men can have --

پیام‌های برابری - که به زنان گفته می‌شود که آنها نمی‌توانند چیزی را داشته باشند که مردان دارند--

how we assume that leadership is for men, how we assume that voice is for men,

چگونه ما می‌پنداریم که رهبری برای مردان است، چگونه می‌پنداریم كه اين صداى برای مردان است،

these affect all of us, and I think they are very universal.

اینها بر روی همه ما تاثیر می‌گذارند، و فکر می کنم اینها بسیار فراگیر و جهانی هستند.

And it's part of what TEDWomen does.

و این بخشی از کاری‌ست که تد زنان انجام میدهد.

It unites all of us in a cause we have to believe in,

همه ما را برای باور اين آرمان که زنان بیشتر، صدای بیشتر،

which is more women, more voice, more equality.

برابری بیشتر متحد می‌كند.

PM: If you were invited now to make another TEDWomen talk,

پت میشل: اگر دعوت شوی که سخنرانی دیگری برای تد زنان داشته باشی،

what would you say that is a result of this experience, for you personally,

چه چیزی را به عنوان نتیجه این تجربه‌تان خواهید گفت، شخصاً برای خودت،

and what you've learned about women, and men,

و چه چیزی را درباره زنان و مردان در طی

as you've made this journey?

این مسیر یادگرفتی؟

SS: I think I would say -- I tried to say this strongly,

شریل ساندبرگ: فکر می‌کنم خواهم گفت--سعی می‌کنم که این را قویاً بگویم،

but I think I can say it more strongly --

اما من فکر میکنم می توانم این را قویاً بگویم--

I want to say that the status quo is not enough.

می‌خواهم بگویم که موقعیت موجود کافی نیست.

That it's not good enough, that it's not changing quickly enough.

این اصلاً کافی نیست، و به اندازه کافی هم تغییرات انجام نمی‌شود.

Since I gave my TED Talk and published my book, another year of data came out from the U.S. Census.

از زمانی که من سخنرانی تد را انجام داده‌ام و کتابم منتشر شد، داده‌های دیگری از اداره آمار ایالات متحده منتشر شد.

And you know what we found?

می‌دانی ما چی پیدا کردیم؟

No movement in the wage gap for women in the United States.

هیچ تغییری بین شکاف دستمزد زنان در ایلات متحده صورت نگرفته.

Seventy-seven cents to the dollar.

۷۷ سنت در مقابل یک دلار. ( زنان ۳۳ درصد کمتر از مران دستمزد می‌گیرند)

If you are a black woman, 64 cents.

اگر یک زن سیاهپوست باشی به تو ۶۴ سنت می‌دهند.

If you are a Latina, we're at 54 cents.

و اگر لاتین باش ۵۴ سنت.

Do you know when the last time those numbers went up?

می‌دانی آخرین باری که دستمزدها بالا رفته کی بوده؟

2002.

سال ۲۰۰۲.

We are stagnating, we are stagnating in so many ways.

ما در حالت ایستا و رکود هستیم. ما در مسائل زیادی راکد و بی حرکت هستیم.

And I think we are not really being honest about that,

و فکر می‌کنم که ما واقعاً در این مورد خیلی صادق نیستیم،

for so many reasons. It's so hard to talk about gender.

به دلایل بسیار زیادی. در مورد جنسیت صحبت کردن بسیار مشکل است.

We shy away from the word "feminist," a word I really think we need to embrace.

ما از واژه "فیمنیست" خجالت می‌کشیم، واژه ای که من فکر می‌کنم باید آن را درآغوش بگیریم.

We have to get rid of the word bossy and bring back --

ما باید از واژه رييس ماب خلاص شویم و برگردیم به---

(Applause)

( تشویق تماشاگران)

I think I would say in a louder voice, we need to get rid of the word "bossy"

من فکر می کنم من با صدایی رساتر می‌گویم، ما نیاز داریم که از واژه زن‌ماب خلاص شویم

and bring back the word "feminist," because we need it.

و واژه فیمنیست را دوباره بکار گیریم زیرا ما به آن نیاز داریم.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)

PM: And we all need to do a lot more leaning in.

پت میشل: و همه ما نیاز داریم که بیشتر بر این تکیه کنیم.

SS: A lot more leaning in.

شریل ساندبرگ: خیلی زیاد باید تکیه بر این داشته باشیم.

PM: Thank you, Sheryl.

پت میشل:سپاسگزارم شریل.

Thanks for leaning in and saying yes.

سپاسگزارم براى تکیه کردن بر و بله‌‌اى كه گفتى.

SS: Thank you.

شریل ساندبرگ: سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)