How the worst moments in our lives make us who we are | Andrew Solomon

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Pathumjit Atikomkamalasai

As a student of adversity,

ในตอนที่ผมเป็นนักเรียนผู้มีเคราะห์กรรม

I've been struck over the years by how some people with major challenges

ผมฉงนสงสัยมาเป็นเวลาหลายปี

กับคนบางคน

ที่ความท้าทาย

seem to draw strength from them.

ได้ดึงความแข็งแกร่งออกมาจากพวกเขา

And I've heard the popular wisdom that that has to do with finding meaning.

และผมก็เคยได้ยินปรัชญาที่พูดกัน

ว่านั่นมันเกี่ยวกับการหาความหมาย

And for a long time,

และเป็นเวลานาน

I thought the meaning was out there,

ที่ผมคิดถึงว่า ความหมายมันอยู่ข้างนอกนั่น

some great truth waiting to be found.

ความจริงอันยิ่งใหญ่ที่กำลังรอการค้นพบ

But over time,

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ผมก็รู้สึกว่า

I've come to feel that the truth is irrelevant.

ความจริงนั่นมันผิดฝาผิดตัว

We call it "finding meaning,"

เราเรียกมันว่าการตามหาความหมาย

but we might better call it "forging meaning."

แต่เราน่าจะเรียกกันว่า การหล่อหลอมความหมาย

My last book was about how families manage to deal

หนังสือเล่มล่าสุดของผมเกี่ยวกับว่า

ครอบครัวทำอย่างไร ในการจัดการกับความท้าทายหลากรูปแบบ

with various kinds of challenging or unusual offspring.

หรือลูกหลานที่ต่างไปจากคนทั่วไป

และหนึ่งในคุณแม่ที่ผมสัมภาษณ์

And one of the mothers I interviewed,

who had two children with multiple severe disabilities,

ผู้ซึ่งมีลูกสองคน ที่มีความผิดปกติหลายประการ

said to me, "People always give us these little sayings like,

เธอบอกกับผมว่า "ผู้คนมักจะพูดกับเรา

แบบนี้เสมอๆ ว่า

"พระเจ้าไม่ได้ให้อะไร เกินกว่าที่คุณจะสามารถจัดการได้"

'God doesn't give you any more than you can handle.'

But children like ours are not preordained as a gift.

แต่เด็กๆ อย่างลูกของเรา

ไม่ได้ถูกฟ้ากำหนดมาให้มีพรสวรรค์

They're a gift

พวกเขามีพรสวรรค์ เพราะพวกเขาได้เลือกทางของเขา"

because that's what we have chosen."

We make those choices all our lives.

พวกเราทำการตัดสินใจเลือกตลอดชีวิตเรา

เมื่อผมเรียนอยู่เกรดสอง

When I was in second grade,

Bobby Finkel had a birthday party

บ๊อบบี ฟินเคิล มีงานเลี้ยงวันเกิด

และเชิญทุกๆ คนในชั้นเรียน ยกเว้นผม

and invited everyone in our class but me.

My mother assumed there had been some sort of error,

คุณแม่ของผมเดาเอาว่า มันคงเป็นความผิดพลาด

และเธอโทรหา คุณนายฟินเคิล

and she called Mrs. Finkel,

who said that Bobby didn't like me and didn't want me at his party.

ผู้ซึ่งบอกว่า บ๊อบบี้ไม่ชอบผม

และไม่อยากให้ผมไปงานเลี้ยงของเขา

และวันนั้น แม่ผมพาผมไปที่สวนสัตว์

And that day, my mom took me to the zoo

และออกไปกินไอศกรีมซันเดย์ฮอทฟัดจ์

and out for a hot fudge sundae.

เมื่อผมอยู่เกรดเจ็ด

When I was in seventh grade,

one of the kids on my school bus nicknamed me "Percy,"

เด็กคนหนึ่งในรถโรงเรียน

เรียกผมว่า "เพอร์ซี่"

ซึ่งย่อมาจากชื่อพฤติกรรมของผม

as a shorthand for my demeanor.

และบางที เขาและพรรคพวก

And sometimes, he and his cohort would chant that provocation

ก็ร้องประสานเสียงคำยั่วยุนั่น

ไปตลอดทางที่รถโรงเรียนแล่นไป

the entire school bus ride,

45 นาทีขาไป 45 นาทีขากลับ

45 minutes up, 45 minutes back:

"Percy! Percy! Percy! Percy!"

"เพอร์ซี่! เพอร์ซี่! เพอร์ซี่! เพอร์ซี่!"

When I was in eighth grade, our science teacher told us

เมื่อผมอยู่เกรดแปด

ครูสอนวิทยาศาสตร์ของเราบอกเราว่า

that all male homosexuals develop fecal incontinence

ชายรักร่วมเพศทุกคน

จะมีอาการกลั้นอุจจาระไม่ได้

because of the trauma to their anal sphincter.

เพราะแผลบาดเจ็บที่กล้ามเนื้อหูรูดของพวกเขา

และผมก็จบมัธยมมา

And I graduated high school without ever going to the cafeteria,

โดยไม่เคยไปโรงอาหาร

where I would have sat with the girls and been laughed at for doing so,

ที่ซึ่งผมอาจไปนั่งกับเด็กผู้หญิง

และโดนหัวเราะเยาะใส่ถ้าผมทำเช่นนั้น

or sat with the boys,

หรือนั่งกับเด็กผู้ชาย

and been laughed at for being a boy who should be sitting with the girls.

และโดนหัวเราะเยาะใส่ว่าทำตัวเป็นเด็กผู้ชาย

ทั้งที่น่าจะไปนั่งอยู่กับเด็กผู้หญิง

ผมรอดชีวิตผ่านวัยเด็กนั่น

I survived that childhood through a mix of avoidance and endurance.

ด้วยการหลบเลี่ยงและใช้ความอดกลั้น

What I didn't know then

ที่ผมไม่รู้ในตอนนั้น

and do know now,

และรู้ในตอนนี้

คือการหลบเลี่ยงและความอดกลั้น

is that avoidance and endurance can be the entryway to forging meaning.

สามารถเป็นหนทาง สู่การหล่อหลอมความหมาย

หลังจากที่คุณได้หล่อหลอมความหมาย

After you've forged meaning,

you need to incorporate that meaning into a new identity.

คุณต้องการที่จะนำความหมายนั้น เข้ามาโยงกัน

ให้เป็นตัวตนใหม่

You need to take the traumas

คุณต้องการที่จะนำความเจ็บปวด และทำให้มันเป็นส่วนหนึ่ง

and make them part of who you've come to be,

ของตัวตนที่กลายมาเป็นคุณ

and you need to fold the worst events of your life

และคุณต้องการที่จะขมวดเหตุการณ์ ที่ย่ำแย่ที่สุดในชีวิต

เป็นเรื่องราวแห่งความสำเร็จ

into a narrative of triumph,

evincing a better self in response to things that hurt.

แสดงตัวตนที่ดีกว่าออกมาอย่างชัดแจ้ง

สนองตอบโต้สิ่งที่เจ็บปวด

One of the other mothers I interviewed when I was working on my book

คุณแม่อีกคนหนึ่งที่ผมสัมภาษณ์

ตอนที่ผมกำลังทำหนังสือของผม

had been raped as an adolescent,

เคยถูกกระทำชำเราข่มขืนในวัยเยาว์

และมีลูกที่เกิดจากการถูกข่มขืนในครั้งนั้น

and had a child following that rape,

ซึ่งนั่นได้ทำให้แผนการงานของเธอสิ้นสลาย

which had thrown away her career plans

และได้ทำลายความสัมพันธ์ทางความรู้สึก ของเธอไปหมดสิ้น

and damaged all of her emotional relationships.

แต่เมื่อผมได้พบเธอ เธอมีอายุ 50 ปี

But when I met her, she was 50,

and I said to her,

และผมบอกกับเธอว่า

"Do you often think about the man who raped you?"

"คุณนึกถึงชายที่ข่มขืนคุณบ้างหรือเปล่า?"

และเธอก็บอกว่า "ฉันเคยคิดถึงเขาด้วยความโกรธ

And she said, "I used to think about him with anger,

but now only with pity."

แต่ตอนนี้ ด้วยความเวทนาเพียงเท่านั้น"

และผมคิดว่าเธอสงสารเวทนาจริงๆ เพราะเขาคนนั้น

And I thought she meant pity because he was so unevolved

ไร้การพัฒนาซะจนต้องทำสิ่งเลวร้ายนี้

as to have done this terrible thing.

And I said, "Pity?"

และผมก็บอกว่า "เวทนาหรือ ?"

And she said, "Yes,

และเธอก็ตอบว่า "ใช่"

เพราะว่าเขามีลูกสาวสวย

because he has a beautiful daughter and two beautiful grandchildren,

และหลานๆ ที่น่ารักสองคน

และเขาก็ไม่รู้เรื่องนั้น และฉันรู้

and he doesn't know that,

and I do.

So as it turns out,

เลยกลายเป็นว่า ฉันเป็นคนโชคดี

I'm the lucky one."

Some of our struggles are things we're born to:

เราเกิดมาเพื่อเจออุปสรรคบางอย่างของเรา

our gender, our sexuality, our race, our disability.

เพศ เพศสภาพ เชื้อชาติ ความผิดปกติของเรา

And some are things that happen to us:

และบางอย่างก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา

being a political prisoner, being a rape victim,

อย่างการเป็นนักโทษการเมือง เป็นเหยื่อผู้ถูกขืนใจ

being a Katrina survivor.

เป็นผู้รอดชีวิตจากพายุแคทรีนา

Identity involves entering a community

เอกลักษณ์ตัวตนนั้น เกี่ยวข้องการการเข้าสู่สังคม

to draw strength from that community,

เพื่อดึงเอาความแข็งแกร่งจากสังคมนั้น

and to give strength there, too.

และเพื่อที่จะให้ความกล้ากลับไปเช่นกัน

It involves substituting "and" for "but" --

มันเกี่ยวข้องการการเติมคำว่า "และ" ลงไปแทนคำว่า "แต่"

ไม่ใช่ว่า "ฉันอยู่ตรงนี้แต่ฉันเป็นมะเร็ง"

not "I am here but I have cancer,"

but rather, "I have cancer and I am here."

แต่ควรจะเป็น "ฉันเป็นมะเร็งและฉันอยู่ตรงนี้"

When we're ashamed, we can't tell our stories,

เมื่อเรารู้สึกละอาย

เราไม่สามารถบอกเรื่องราวของเราออกไปได้

and stories are the foundation

และเรื่องราวต่างๆ ก็เป็นรากฐานของตัวตน

of identity.

Forge meaning,

หล่อหลอมความหมาย สร้างเอกลักษณ์ตัวตน

build identity.

หล่อหลอมความหมาย และสร้างเอกลักษณ์ตัวตน

Forge meaning and build identity.

นั่นกลายมาเป็นคาถาของผม

That became my mantra.

การหล่อหลอมความหมายนั้น เกี่ยวกับการปรับเปลี่ยนตัวคุณ

Forging meaning is about changing yourself.

Building identity is about changing the world.

การสร้างเอกลักษณ์ตัวตน เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงโลก

All of us with stigmatized identities face this question daily:

พวกเราทุกคนที่มีตัวตนที่หมองมลทิน

เผชิญกับคำถามนี้ทุกเมื่อเชื่อวัน

จะจัดระเบียบสังคมให้เหมาะสมได้แค่ไหน

How much to accommodate society by constraining ourselves,

จากการบังคับจำกัดตัวเราเอง

and how much to break the limits

และจะแหกขอบเขต

of what constitutes a valid life?

สิ่งที่ประกอบเป็นชีวิตที่สมบูรณ์ได้แค่ไหน

หล่อหลอมความหมาย และสร้างเอกลักษณ์ตัวตน

Forging meaning and building identity

does not make what was wrong right.

ไม่ได้เป็นการเปลี่ยนถูกเป็นผิด

It only makes what was wrong precious.

มันแค่ทำให้สิ่งที่ผิดมีค่า

เดือนมกราคมปีนี้

In January of this year,

I went to Myanmar to interview political prisoners,

ผมไปที่พม่าเพื่อสัมภาษณ์นักโทษทางการเมือง

and I was surprised to find them less bitter than I'd anticipated.

และผมก็ประหลาดใจ ที่พบว่าพวกเขาดูทุกข์ระทม

น้องกว่าที่ผมคาดเอาไว้

Most of them had knowingly committed the offenses

พวกเขาส่วนใหญ่รู้อยู่แก่ใจ

ว่ากระทำการฝ่าฝืนกฎหมาย ซึ่งเป็นเหตุให้พวกเขาติดคุก

that landed them in prison,

and they had walked in with their heads held high,

และพวกเขาก็เดินเข้าคุกไป อย่างอกผายไหล่ผึ่ง

and they walked out with their heads still held high,

และพวกเขาก็เดินกลับออกมา อย่างอกผายไหล่ผึ่ง

ในอีกหลายปีถัดมา

many years later.

Dr. Ma Thida, a leading human rights activist

ดร. มา ทิดา (Ma Thida) ผู้นำการเคลื่อนไหวทางมนุษย์ธรรม

ผู้เกือบจะเสียชีวิตในคุก

who had nearly died in prison

and had spent many years in solitary confinement,

และได้ใช้เวลาหลายปีอย่างโดดเดี่ยว ในที่กักขัง

told me she was grateful to her jailers for the time she had had to think,

บอกผมว่า เธอซึ้งในบุญคุณของผู้คุม

สำหรับเวลาที่เธอได้ใช้ความคิด

for the wisdom she had gained,

สำหรับปรัชญาที่เธอได้มา

for the chance to hone her meditation skills.

สำหรับโอกาสในการฝึกปรือการทำสมาธิ

She had sought meaning

เธอได้ตามหาความหมาย

and made her travail into a crucial identity.

และตรากตรำในการตามหา สาระสำคัญของตัวตน

But if the people I met were less bitter than I'd anticipated

แต่ถ้าคนที่ผมได้พบ

ขมขื่นน้อยกว่าที่ผมคาดเอาไว้

about being in prison,

ในเรื่องการถูกกักอยู่ในที่จองจำ

they were also less thrilled than I'd expected

พวกเขายังดูตื่นเต้นน้อยกว่าที่ผมคาดเอาไว้

about the reform process going on in their country.

ในเรื่องกระบวนการเปลี่ยนแปลงที่กำลังเกิดขึ้น

ในประเทศของพวกเขา

Ma Thida said,

มา ทิดาบอกว่า

"We Burmese are noted for our tremendous grace under pressure,

"เราชาวพม่าถูกจดจำ

ในเรื่องความงามอันน่าทึ่งภายใต้แรงกดดัน

but we also have grievance under glamour."

แต่เราก็มีความสลดเศร้าหมอง ใต้ความงามเช่นกัน"

She said, "And the fact that there have been these shifts and changes

เธอบอกว่า "และความจริงที่ว่า

มันมีความเปลี่ยนแปลงโยกย้ายเหล่านี้

doesn't erase the continuing problems in our society

ก็ไม่ได้บรรเทาปัญหาที่ต่อเนื่องกันมา

ในสังคมของเรา

ที่เราเรียนรู้ในการจะมองมันในแง่ดี

that we learned to see so well while we were in prison."

ในขณะที่เราอยู่ในที่กักขังจองจำ"

I understood her to be saying

และผมเข้าใจเธอที่บอกว่า

that concessions confer only a little humanity

การผ่อนปรนนั้นให้เกียรติกับมนุษยธรรม เพียงเล็กน้อย

ที่ซึ่งมนุษยธรรมนั้นเป็นต้องที่หมาย

where full humanity is due;

that crumbs are not the same as a place at the table.

ที่ซึ่งเศษอาหารไม่ได้เป็นอย่างเดียว

กับที่นั่ง ณ โต๊ะอาหาร

Which is to say,

ซึ่งจะว่าไปคุณสามารถ ที่จะหล่อหลอมความหมาย

you can forge meaning and build identity

และสร้างเอกลักษณ์ตัวตนและยังคงอยากจะบ้าตาย

and still be mad as hell.

I've never been raped,

ผมไม่เคยถูกข่มขืน

and I've never been in anything remotely approaching a Burmese prison.

และไม่เคยที่จะเข้าไปเฉียด

คุกพม่า

แต่ในฐานะเกย์ชาวอเมริกัน

But as a gay American,

ผมถูกตั้งแง่อคติลำเอียง และกระทั่งถูกเกลียดชัง

I've experienced prejudice and even hatred,

ผมได้ก่อร่างสร้างความหมายและสร้างตัวตน

and I've forged meaning

and I've built identity,

which is a move I learned from people

ซี่งเป็นก้าวหนึ่งที่ผมเรียนรู้

who had experienced far worse privation than I've ever known.

จากคนที่มีประสบการณ์ที่ย่ำแย่เสียยิ่งกว่า

ที่ผมเคยได้รับรู้

ในช่วยวัยรุ่นของผม

In my own adolescence,

I went to extreme lengths to try to be straight.

ผมพยายามมากมายเพื่อที่จะเป็นผู้ชาย

ผมลงทะเบียนสำหรับสิ่งที่เรียกว่า

I enrolled myself in something called "sexual surrogacy therapy,"

การบำบัดด้วยตัวแทนทางเพศ

in which people I was encouraged to call doctors

ซึ่งคนที่ส่งเสริมให้ผมติดต่อแพทย์

สั่งในสิ่งที่ผมทำในสิ่งที่ผมถูกส่งเสริม ให้เรียกว่าการฝึกหัด

prescribed what I was encouraged to call exercises

กับผู้หญิงที่ผมถูกส่งเสริมให้เรียกว่า ตัวแทน

with women I was encouraged to call surrogates,

who were not exactly prostitutes

ผู้ซึ่งไม่ได้เป็นกระหรี่จริงๆหรอก

แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรอย่างอื่นอีกเหมือนกัน

but who were also not exactly anything else.

(เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

My particular favorite was a blonde woman from the Deep South

ที่ผมชอบเป็นพิเศษ

คือสาวผมบลอนด์จากดีพเซาท์ (Deep South)

who eventually admitted to me that she was really a necrophiliac,

ผู้ซึ่งที่สุดแล้วบอกกับผม

ว่าเธอเป็นพวกคนที่ชอบมีเพศสัมพันธ์กับศพ

and had taken this job after she got in trouble

และมารับงานนี้หลังจากเธอถูกจับ

down at the morgue.

ที่ห้องเก็บศพ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

These experiences eventually allowed me to have

ประสบการณ์นี้ที่สุดแล้ว

some happy physical relationships with women,

ทำให้ผมมีความสุขกับความสัมพันธ์ทางกาย กับผู้หญิง

for which I'm grateful.

ซึ่งผมก็รู้สึกซึ้งใจ

แต่ผมทำสงครามกับตัวเอง

But I was at war with myself,

and I dug terrible wounds into my own psyche.

และผมบ่งแผลน่าเกลียดนั่น ให้ลึกลงไปในจิตวิญญาณของผม

We don't seek the painful experiences

เราไม่ได้ตามหาประสบการณ์ที่เจ็บปวด

that hew our identities,

ที่ปั้นอัตลักษณ์ตัวตนของเรา

but we seek our identities

หากแต่เราตามหาตัวตนของเรา

ในประสบการณ์อันเจ็บปวดที่เรารับรู้

in the wake of painful experiences.

We cannot bear a pointless torment,

เราไม่สามารถที่จะทนความทารุณที่ไร้เหตุผลได้

but we can endure great pain

แต่เราสามารถที่จะทนต่อความเจ็บปวดอันสาหัสได้

ถ้าเราเชื่อว่ามันมีวัตถุประสงค์ที่ควร

if we believe that it's purposeful.

Ease makes less of an impression on us

ความง่ายดายให้ความประทับใจกับเรา

than struggle.

น้อยกว่าอุปสรรค

We could have been ourselves without our delights,

เราอาจเป็นตัวของตัวเองที่ปราศจากความสุข

but not without the misfortunes that drive our search for meaning.

แต่มือาจเป็นหากปราศจากความอับโชค

ที่ผลักดันให้เราตามหาความหมาย

"Therefore, I take pleasure in infirmities,"

"ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงเป็นสุขกับความเจ็บป่วย"

เซนส์ พอล บันทึกไว้ในคำภีร์โครินธ์ฉบับที่สอง

St. Paul wrote in Second Corinthians,

"for when I am weak, then I am strong."

"เพราะเมื่อผมได้ตื่นขึ้น ผมจะเข้มแข็ง"

ในปี 1988 ผมไปที่มอสโคว

In 1988, I went to Moscow to interview artists

เพื่อสัมภาษณ์ศิลปินใต้ดินแห่งโซเวียต

of the Soviet underground.

และคาดว่างานของเขาจะเป็นอะไรที่

I expected their work to be dissident and political.

แตกต่างและเกี่ยวกับการเมือง

But the radicalism in their work

แต่แก่นในงานของพวกเขาที่จริงแล้วตั้งอยู่บน

actually lay in reinserting humanity into a society

การนำมนุษยธรรมกลับเข้าไปในสังคม

that was annihilating humanity itself,

ที่ซึ่งได้ทำลายมนุษยธรรมนั้น

as, in some senses, Russian society is now doing again.

ในบางแง่มุม สังคมรัสเซีย

กำลังทำสิ่งนี้อีกครั้ง

หนึ่งในบรรดาศิลปินที่ผมพบบอกผมว่า

One of the artists I met said to me,

"We were in training to be not artists but angels."

"เรากำลังฝึกไม่ใช่เพื่อที่จะเป็นศิลปิน แต่เป็นเทวดา"

ในปี 1991 ผมกลับไปหาศิลปิน

In 1991, I went back to see the artists I'd been writing about,

ที่ผมกำลังเขียนเกี่ยวกับเขา

and I was with them during the putsch that ended the Soviet Union.

และผมก็อยู่กับพวกเขา ในระหว่างเกิดเหตุเคลื่อนไหวทางทหาร

ที่เป็นจุดจบของสหภาพโซเวียต

และพวกเขาก็อยู่ในบรรดาหัวหน้ากลุ่ม

And they were among the chief organizers of the resistance to that putsch.

ที่ต่อต้านการเคลื่อนไหวนั้น

And on the third day of the putsch,

และในวันที่สามของการเคลื่อนไหว

one of them suggested we walk up to Smolenskaya.

หนึ่งในพวกเขาแนะให้เราเดินขึ้นไปยัง สโมเลนส์คายา (Smolenskaya)

And we went there,

เราไปที่นั่น

และเราก็เรียงแถวอยู่หน้าด่านกั้น

and we arranged ourselves in front of one of the barricades,

และต่อมาอีกสักพัก

and a little while later,

a column of tanks rolled up.

แถวขบวนรถถังก็เคลื่อนขึ้นมา

And the soldier on the front tank said,

และทหารที่หน้ารถถังก็พูดว่า

"เราได้รับคำสั่งแบบไม่มีเงื่อนไข

"We have unconditional orders to destroy this barricade.

ให้ทำลายแนวกั้น

ถ้าคุณออกไปให้พ้นทาง

If you get out of the way, we don't need to hurt you.

คุณก็จะไม่ได้รับบาดเจ็บ

แต่ถ้าคุณไม่เคลื่อนไปไหน เราก็ไม่มีทางเลือกใด

But if you won't move, we'll have no choice but to run you down."

นอกจากจะทับคุณ"

The artist I was with said, "Give us just a minute.

และเหล่าศิลปินที่ผมอยู่ด้วยก็บอกว่า

"ขอเวลาสักนาทีนะ

ขอเวลาสักนาที ให้เราได้บอกคุณว่าทำไมเรามาที่นี่"

Give us just a minute to tell you why we're here."

And the soldier folded his arms,

และทหารก็กอดอก

and the artist launched into a Jeffersonian panegyric to democracy

และเหล่าศิลปินก็บรรยายเรื่องประชาธิปไตย แบบคำกล่าวของโทมัส เจฟเฟอร์สัน

ราวกับพวกเราที่ใช้ชีวิต

such as those of us who live in a Jeffersonian democracy

อยู่ในประชาธิปไตยแบบเจฟเฟอร์สัน

would be hard-pressed to present.

ถูกผลักเข้ามาในปัจจุบัน

And they went on and on,

และพวกเขาก็พูดต่อไปเรื่อยๆ

and the soldier watched.

ทหารก็มอง

And then he sat there for a full minute after they were finished

และจากนั้นเขาก็นั่งตรงนั้นหนึ่งนาทีเต็มๆ

หลังจากที่พวกเขาพูดจบแล้ว

และมองไปยังพวกเรา เปียกโชกในสายฝน

and looked at us, so bedraggled in the rain,

and said, "What you have said is true,

และบอกว่า "ที่คุณพูดมานั้นเป็นความจริง

and we must bow to the will of the people.

และเราก็ต้องยอมอ่อนข้อให้กับความปรารถนาของคน

ถ้าคุณจะให้พื้นที่เรามากพอ เพื่อให้เราหมุนกลับ

If you'll clear enough space for us to turn around,

we'll go back the way we came."

เราจะกลับไปตามทางที่เรามา"

และนั่นเป็นสิ่งที่พวกเขาทำ

And that's what they did.

Sometimes, forging meaning can give you the vocabulary you need

บางครั้ง การหล่อหลอมความหมาย

สามารถมองคำศัพท์ที่คุณต้องการให้กับคุณ

ที่จะใช้สู้เพื่ออิสรภาพสูงสุดของคุณ

to fight for your ultimate freedom.

Russia awakened me to the lemonade notion

รัสเซียปลุกผมให้ตื่นมาพบแนวคิดหอมหวาน

that oppression breeds the power to oppose it.

ที่ผู้คัดค้านขยายอำนาจเพื่อจะต่อต้านมัน

And I gradually understood that as the cornerstone of identity.

และผมก็ค่อยๆ เข้าใจว่านั่นเป็นดั่งเสาหลัก

ของตัวตน

มันต้องใช้ตัวตนเพื่อที่จะป้องกันผมจากความเศร้า

It took identity to rescue me from sadness.

The gay rights movement posits a world

การเคลื่อนไหวทางสิทธิของเกย์ให้จุดยืนกับโลก

in which my aberrances are a victory.

ที่ซึ่งความผิดปกติของผมนั้นเป็นชัยชนะ

Identity politics always works on two fronts:

ตัวตนทางการเมืองทำงานในสองวิถี

to give pride to people who have a given condition or characteristic,

คือให้ความภาคภูมิกับคนผู้ซึ่งได้รับข้อกำหนด

หรือคุณลักษณะ

and to cause the outside world to treat such people

และทำให้โลกภายนอก

ให้การปฏิบัติต่อผู้คนอย่างสุภาพและอ่อนน้อมมากขึ้น

more gently and more kindly.

ทั้งสองนั้นอยู่กันคนละโลก

Those are two totally separate enterprises,

but progress in each sphere reverberates in the other.

แต่ดำเนินไปในกรอบ

ที่พันเกี่ยวกันและกัน

Identity politics can be narcissistic.

ตัวตนทางการเมืองอาจเป็นความหลงตน

People extol a difference only because it's theirs.

คนเราสรรเสริญความแตกต่าง เพียงเพราะมันเป็นของพวกเขา

People narrow the world and function in discrete groups

คนเราทำให้โลกแคบลง ทำให้หน้าที่แคบลง

จำเพาะแต่ในกลุ่ม โดยปราศจากความเข้าอกเข้าใจกัน

without empathy for one another.

แต่อาจเป็นที่เข้าใจได้

But properly understood and wisely practiced,

และฝึกฝนอย่างชาญฉลาดได้

identity politics should expand our idea of what it is to be human.

สำหรับเรื่องตัวตนทางการเมือง

ที่ควรขยายความคิดของเรา ว่าการเป็นมนุษย์นั้นคืออะไร

ตัวตนเองนั้น

Identity itself should be not a smug label or a gold medal,

ไม่ควรที่จะเป็นตราบาป

หรือเหรียญเกียรติยศ

but a revolution.

แต่เป็นการปฏิวัติเปลี่ยนแปลง

I would have had an easier life if I were straight,

ผมคงจะมีชีวิตที่เรียบง่ายกว่านี้ ถ้าผมชายแท้

but I would not be me.

แต่นั่นก็คงจะไม่ใช่ผม

And I now like being myself better

และตอนนี้ผมอยากที่จะเป็นตัวเองมากกว่า

than the idea of being someone else,

จะมีความคิดเป็นใครคนอื่น

ใครสักคนผู้ซึ่ง

someone who, to be honest,

I have neither the option of being nor the ability fully to imagine.

ผมไม่มีตัวเลือกที่จะเป็น

หรือความสามารถที่จะจินตนาการได้อย่างเต็มที่

But if you banish the dragons, you banish the heroes,

แต่ถ้าคุณไล่มังกร

คุณก็ไล่ผู้กล้า

and we become attached to the heroic strain in our own lives.

เราก็จะถูกชักจูง

เข้าไปสู่คราบวีรบุรุษในชีวิตของเราเอง

I've sometimes wondered

บางครั้งผมก็คิดเล่นๆ

whether I could have ceased to hate that part of myself

ว่าผมจะหยุดเกลียดตัวเอง

without gay pride's technicolor fiesta,

ที่ปราศจากความภาคภูมิในความเป็นเกย์ไหม

of which this speech is one manifestation.

ที่ซึ่งการบรรยายนี้เป็นหนึ่งในการแสดงความเปิดเผย

(Laughter)

I used to think I would know myself to be mature

ผมเคยคิดว่าผมจะรู้จักตัวเองว่าเป็นผู้ใหญ่

when I could simply be gay without emphasis.

เมื่อผมเป็นเกย์ได้โดยไม่ต้องพยายาม

But the self-loathing of that period left a void,

แต่ช่วงเวลาแห่งความเกลียดชังตนเอง ได้ทิ้งความว่างเปล่าเอาไว้

and celebration needs to fill and overflow it,

และการเฉลิมฉลองต้องเข้ามาแทนที่มัน

and even if I repay my private debt of melancholy,

และแม้ว่าผมจะตอบแทนหนี้ส่วนตัว แห่งความเศร้าแล้ว

there's still an outer world of homophobia

มันก็ยังคงมีโลกข้างนอกนั่น ที่รังเกียจพวกรักร่วมเพศ

that it will take decades to address.

ที่มันคงใช้เวลาเป็นสิบๆ ปี ก่อนจะเป็นที่พูดถึงกัน

Someday, being gay will be a simple fact,

สักวัน การเป็นเกย์จะเป็นข้อเท็จจริงธรรมดา

free of party hats and blame.

ปลอดจากหมวกตัวประหลาด และการกล่าวโทษ

But not yet.

แต่ยังไม่ใช่ในตอนนี้

เพื่อนของผมผู้คิดว่า ความภาคภูมิในความเป็นเกย์

A friend of mine who thought gay pride was getting very carried away with itself,

กำลังจะเกินเลยไป

once suggested that we organize Gay Humility Week.

เคยแนะนำว่าเราควรจัด

สัปดาห์เกย์นอบน้อม (Gay Humility Week)

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

(Applause)

It's a great idea.

เป็นความคิดที่ดีครับ

(Laughter)

แต่เวลายังมาไม่ถึงครับ

But its time has not yet come.

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And neutrality, which seems to lie halfway between despair and celebration,

และด้วยธรรมชาติ ที่อาจจะอยู่ระหว่าง

ความหดหู่และการเฉลิมฉลอง

is actually the endgame.

ที่จริงแล้วเป็นบทส่งท้าย

In 29 states in the US,

ใน 29 รัฐ ในสหรัฐฯ

ผมอาจถูกไล่ออกหรือปฏิเสธให้พักอาศัย อย่างถูกกฎหมาย

I could legally be fired or denied housing

for being gay.

เพราะผมเป็นเกย์

In Russia, the anti-propaganda law

ในรัสเซีย กฎหมายต่อต้านโฆษณาชวนเชื่อ

ได้นำไปสู่การที่ผู้คนถูกทำร้ายบนถนน

has led to people being beaten in the streets.

ประเทศในทวีปแอฟริกา ยี่สิบเจ็ดประเทศ

Twenty-seven African countries have passed laws against sodomy.

ได้ออกกฎหมายต่อต้าน การร่วมเพศทางทวารหนัก

และในไนจีเรีย

And in Nigeria, gay people can legally be stoned to death,

เกย์อาจถูกปาหินจนตาย

and lynchings have become common.

การฆ่าแขวนคอเป็นเรื่องธรรมดา

In Saudi Arabia recently,

เมื่อไม่นานมานี้ในซาอุดิอาระเบีย ชายสองคน

two men who had been caught in carnal acts

ซึ่งถูกจับขณะที่มีการร่วมเพศกัน

were sentenced to 7,000 lashes each,

ถูกตัดสินให้ถูกโบยตีคนละ 7,000 ที

และตอนนี้ก็กลายเป็นคนพิการ

and are now permanently disabled as a result.

So who can forge meaning

แล้วใครล่ะจะสามารถหล่อหลอมความหมาย

and build identity?

และสร้างเอกลักษณ์ตัวตนได้

สิทธิของชาวเกย์ ไม่ได้จำกัดอยู่แค่สิทธิในการแต่งงาน

Gay rights are not primarily marriage rights,

and for the millions who live in unaccepting places

และสำหรับคนอีกเป็นล้าน ที่ใช้ชีวิตในที่ซึ่งยากจะรับได้

with no resources,

ซึ่งไม่มีสิ่งรองรับ

dignity remains elusive.

และศักดิ์ศรีของพวกเขายังคงเลือนราง

ผมโชคดีที่ได้หล่อหลอมความหมาย

I am lucky to have forged meaning

และสร้างเอกลักษณ์ตัวตน

and built identity,

แต่นั่นยังคงเป็นโอกาสที่หาได้ยาก

but that's still a rare privilege.

And gay people deserve more, collectively,

และชาวเกย์ก็สมควรได้รับ

than the crumbs of justice.

มากกว่าเศษเสี้ยวความยุติธรรม

And yet,

แต่กระนั้น ทุกก้าวที่ย่างไปข้างหน้า

every step forward is so sweet.

ก็ช่างหอมหวาน

In 2007, six years after we met,

ในปี 2007 หกปีหลังจากที่เราพบกัน

my partner and I decided to get married.

คู่ของผมและผม ตัดสินใจ

ที่จะแต่งงาน

Meeting John had been the discovery of great happiness

การได้พบจอห์นเป็นการค้นพบ

แห่งความสุขที่ยิ่งใหญ่

and also the elimination of great unhappiness.

และยังเป็นการกำจัดความไม่เป็นสุขที่มากมาย

And sometimes, I was so occupied with the disappearance of all that pain,

และบางครั้ว ผมก็มัวแต่ยุ่ง

กับการสูญหายไปของความเจ็บปวดทั้งหมด

that I forgot about the joy,

จนผมลืมนึกถึงความสุข

ซึ่งแต่แรก มันเป็นจุดสังเกต ที่น่าสนใจน้อยกว่านี้สำหรับผม

which was at first the less remarkable part of it to me.

Marrying was a way to declare our love

การแต่งงานเป็นหาทาง ที่จะประกาศความรักของเรา

as more a presence than an absence.

แบบเปิดเผยมากกว่าที่จะปกปิด

Marriage soon led us to children,

การแต่งงานนำเราไปสู่การมีเด็กๆ

and that meant new meanings

และนั่นหมายถึงความหมายใหม่

and new identities -- ours and theirs.

และตัวตนเอกลักษณ์ใหม่ของเราและพวกเขา

I want my children to be happy,

ผมต้องการให้ลูกๆ ของผมมีความสุข

and I love them most achingly when they are sad.

และผมรักพวกเขามากเหลือเกิน เมื่อพวกเขาเป็นทุกข์

As a gay father, I can teach them to own what is wrong in their lives,

ในฐานะที่เป็นพ่อที่เป็นเกย์ ผมสอนพวกเขา

ให้ครอบครองสิ่งที่ผิดในชีวิต

but I believe that if I succeed in sheltering them from adversity,

แต่ผมเชื่อว่าถ้าผมทำสำเร็จ

ในการปกป้องพวกเขาจากเรื่องร้ายๆ

I will have failed as a parent.

ผมจะเป็นผู้ปกครองที่ล้มเหลว

A Buddhist scholar I know once explained to me

นักวิชาการศาสนาพุทธที่ผมรู้จัก อธิบายให้ผมฟังว่า

that Westerners mistakenly think

ชาวตะวันตกเข้าใจผิด คิดว่า

การนิพพานเป็นอะไรที่มาหาคุณ

that nirvana is what arrives when all your woe is behind you,

เมื่อความทุกข์ทั้งหมดนั้นถูกทิ้งไว้ข้างหลัง

and you have only bliss to look forward to.

และคุณมีเพียงแต่ความสุขสราญ ณ เบื้องหน้า

แต่เขาบอกว่า นั่นคงจะไม่ใช่นิพพาน

But he said that would not be nirvana,

because your bliss in the present

เพราะความสุขในปัจจุบัน

จะถูกบดบังโดยเงาของความสุขจากอดีตเสมอ

would always be shadowed by the joy from the past.

Nirvana, he said, is what you arrive at

เขาบอกว่า นิพพานนั้น คือสิ่งที่คุณเข้าถึง

when you have only bliss to look forward to

เมื่อมีแต่เพียงความสุขเท่านั้นที่คุณเฝ้ารอ

และหามันในสิ่งที่ดูเหมือนความหมองเศร้า

and find in what looked like sorrows the seedlings of your joy.

ต้นกล้าของความสุข

And I sometimes wonder

และบางครั้งผมก็คิดว่า

ผมเจอสิ่งที่เติมเต็มที่ว่าแล้วหรือยัง

whether I could have found such fulfillment in marriage and children

ในชีวิตคู่ และลูกๆ

if they'd come more readily,

ถ้าพวกเขามาอย่างพร้อมกว่านี้

ถ้าผมเป็นชายแท้ในวัยเยาว์ หรือถ้าตอนนี้ยังเด็กอยู่

if I'd been straight in my youth or were young now,

ไม่ว่าจะในกรณีใด มันน่าจะง่ายขึ้น

in either of which cases this might be easier.

Perhaps I could.

บางที ผมอาจ

บางทีจินตนาการซับซ้อนทั้งหมดที่ผมได้มี

Perhaps all the complex imagining I've done

could have been applied to other topics.

อาจนำมาปฏิบัติกับเรื่องอื่นๆ

But if seeking meaning matters more than finding meaning,

แต่ถ้าตามหาความหมาย

มีความสำคัญมากกว่าหาความหมาย

คำถามไม่ใช่ว่า ผมจะมีความสุขมากขึ้นหรือเปล่า

the question is not whether I'd be happier for having been bullied,

ที่ถูกรังแก

but whether assigning meaning to those experiences

แต่การให้ความหมาย

กับประสบการณ์เหล่านั้น

has made me a better father.

ได้ทำให้ผมเป็นพ่อที่ดีขึ้นหรือเปล่า

I tend to find the ecstasy hidden in ordinary joys,

ผมมักจะพบกับความปลื้มปิติ ที่ซ่อนอยู่ภายในความสุขแสนธรรมดา

because I did not expect those joys to be ordinary to me.

เพราะผมไม่ได้คาดหวังความสุขเหล่านี้

ว่ามันจะธรรมดาสำหรับผม

ผมรู้จักผู้ที่รักเพศตรงข้ามมากมาย

I know many heterosexuals who have equally happy marriages and families,

ที่มีชีวิตแต่งงานและครอบครัว ที่มีความสุขเท่าๆ กัน

but gay marriage is so breathtakingly fresh,

แต่ชีวิตคู่ของเกย์เป็นอะไรที่ใหม่เหลือเกิน

และครอบครัวเกย์ก็เป็นสิ่งใหม่ที่น่าชื่นใจ

and gay families so exhilaratingly new,

and I found meaning in that surprise.

และผมก็ได้พบกับความหมาย ในความน่าประหลาดใจนั้น

In October, it was my 50th birthday,

ในเดือนตุลาคม ซึ่งเป็นวันเกิดครอบ 50 ปี

และครอบครัวของผมได้จัดงานเลี้ยงให้ผม

and my family organized a party for me.

And in the middle of it, my son said to my husband

และช่วงกลางงาน

ลูกชายของผมก็บอกสามีผมว่า

that he wanted to make a speech.

เขาอยากจะพูดสุนทรพจน์สักหน่อย

และจอห์นบอกว่า

And John said,

"จอร์จ เธอจะพูดอะไร เธอสี่ขวบนะ"

"George, you can't make a speech. You're four."

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

"Only Grandpa and Uncle David and I are going to make speeches tonight."

"มีแค่คุณตา คุณลุงเดวิด และฉัน

ที่จะกล่าวสุนทรพจน์ในคืนนี้"

But George insisted and insisted,

แต่จอร์จยืนกรานและยืนยัน

and finally, John took him up to the microphone,

และในที่สุด จอห์นก็นำเขาขึ้นไปที่ไมโครโฟน

and George said very loudly,

และจอร์จก็พูดเสียงดังว่า

"Ladies and gentlemen!

"ท่านสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ

May I have your attention, please?"

ผมขอความกรุณาฟังทางนี้หน่อยครับ"

And everyone turned around, startled.

และทุกคนก็หันมาอย่างรวดเร็วด้วยความสนใจ

และจอร์จก็บอกว่า

And George said,

"I'm glad it's daddy's birthday.

"ผมดีใจมากที่มันเป็นวันเกิดของพ่อ

I'm glad we all get cake.

ผมดีใจที่ทุกคนได้เค้ก

และคุณพ่อครับ ถ้าคุณยังเด็กอยู่

And Daddy, if you were little,

ผมอยากจะเป็นเพื่อนด้วยครับ"

I'd be your friend."

(Gasp)

And I thought -- (Applause)

และผมก็คิด - ขอบคุณ

Thank you.

ผมคิดว่าผมนั้นได้เป็นหนี้บุญคุณ

I thought that I was indebted even to Bobby Finkel,

แม้กระทั่งต่อ บ๊อบบี้ ฟินเคล

because all those earlier experiences

เพราะประสบการณ์ทั้งหลายก่อนหน้านี้

were what had propelled me to this moment,

เป็นสิ่งที่ผลักดันผมมาถึงวินาทีนี้

and I was finally unconditionally grateful

และผมก็รู้สึกตื้นตันอย่างไม่มีเงื่อนไข

for a life I'd once have done anything to change.

สำหรับชีวิตที่ครั้งหนึ่งผมเคยคิด ว่าจะทำทุกอย่างเพื่อเปลี่ยนมัน

The gay activist Harvey Milk was once asked by a younger gay man

ฮาร์วีย์ มิวค์ (Harvey Milk) นักเคลื่อนไหวชาวเกย์

ครั้งหนึ่งเคยถูกถามโดยเกย์วัยเยาว์

what he could do to help the movement,

ว่าเขาจะทำอย่างไรได้ เพื่อช่วยในการเคลื่อนไหวนี้

และ ฮาร์วีย์ มิวค์ บอกว่า

and Harvey Milk said,

"Go out and tell someone."

"ออกไปและบอกทุกๆ คน"

มีใครสักคนเสมอ ที่ต้องการจะริดรอน

There's always somebody who wants to confiscate our humanity.

มนุษยธรรมของเรา

และก็มีเรื่องราวที่จะช่วยฟื้นฟูมันเสมอ

And there are always stories that restore it.

If we live out loud,

ถ้าเราใช้ชีวิตอย่างเปิดเผย

we can trounce the hatred,

เราสามารถที่จะเอาชนะความชัง

และขยายชีวิตของทุกๆ คน

and expand everyone's lives.

Forge meaning.

หล่อหลอมความหมาย

Build identity.

Forge meaning.

หล่อหลอมความหมาย

Build identity.

สร้างเอกลักษณ์ตัวตน

และจากนั้นเชื้อเชิญโลก

And then invite the world to share your joy.

ให้เข้ามาแบ่งรับความสุขของคุณ

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Thank you.

ขอบคุณครับ (เสียงปรบมือ)

(Applause)

Thank you.

ขอบคุณครับ (เสียงปรบมือ)

(Applause)

Thank you.

ขอบคุณครับ (เสียงปรบมือ)

(Applause)