How the worst moments in our lives make us who we are | Andrew Solomon

آندرو سولومون: چگونه بدترین لحظاتمان در زندگی ما را به آنچه هستیم تبدیل می کنند

Translator: Maryam Manzoori Reviewer: Leila Ataei

As a student of adversity,

به عنوان کسی که با ناملایمات زیادی دست و پنجه نرم کرده،

I've been struck over the years by how some people with major challenges

در طی سالها با این موضوع برخورد کرده ام

که چگونه برخی افراد

با چالشهایی عمده در زندگی

seem to draw strength from them.

انگار از مشکلات و چالش ها نیرو می گیرند،

And I've heard the popular wisdom that that has to do with finding meaning.

و این گفته حکیمانه را هم شنیده ام که می گوید

که این فرایند در نتیجه یافتن معنا است.

And for a long time,

و برای مدت زیادی

I thought the meaning was out there,

فکر می کردم که این معنا جایی در همین نزدیکی است،

some great truth waiting to be found.

حقیقتی ناب، که منتظر است تا کشف شود.

But over time,

اما با گذشت زمان، احساس کردم

I've come to feel that the truth is irrelevant.

که حقیقت امری است بی ربط.

We call it "finding meaning,"

ما آن را یافتن معنا می نامیم،

but we might better call it "forging meaning."

اما شاید بهتر باشد آن را جعل معنا نامید.

My last book was about how families manage to deal

تازه ترین کتابم درباره این است که چطور خانواده ها

از پس رویارویی با انواع دشواری هایی برمی آیند که ناشی از

with various kinds of challenging or unusual offspring.

داشتن کودکان غیرعادی یا چالش برانگیز است،

یکی از مادرانی که با او گفت وگو داشتم،

And one of the mothers I interviewed,

who had two children with multiple severe disabilities,

دو فرزند بامعلولیتهای شدید چندگانه داشت،

said to me, "People always give us these little sayings like,

به من گفت: «مردم همیشه

چیزهای گذرایی به ما می گویند مثلا،

'خداوند چیزی به آدم نمی دهد که فراتر از قدرتش باشد'

'God doesn't give you any more than you can handle.'

But children like ours are not preordained as a gift.

اما کودکانی مانند کودکان ما

قرار نبوده هدیه الهی باشند.

They're a gift

آنها هدیه الهی هستند چون ما اینطور انتخاب کرده ایم.»

because that's what we have chosen."

We make those choices all our lives.

ما در تمام طول زندگی، چنین انتخابهایی می کنیم.

وقتی کلاس دوم بودم،

When I was in second grade,

Bobby Finkel had a birthday party

بابی فینکل جشن تولد گرفت

و همه بچه های کلاس را دعوت کرد، به جز من.

and invited everyone in our class but me.

My mother assumed there had been some sort of error,

مادرم فکر کرد حتما اشتباهی صورت گرفته،

و به خانم فینکل تلفن زد،

and she called Mrs. Finkel,

who said that Bobby didn't like me and didn't want me at his party.

مادرش گفت که بابی من را دوست ندارد

و نمی خواهد که من در مهمانی اش باشم.

آن روز مادرم مرا به باغ وحش برد

And that day, my mom took me to the zoo

و برایم بستنی با سس شکلات داغ خرید .

and out for a hot fudge sundae.

وقتی کلاس هفتم بودم،

When I was in seventh grade,

one of the kids on my school bus nicknamed me "Percy,"

یکی از بچه ها در سرویس اتوبوس مدرسه

اسم من را گذاشت "پرسی"

که عنوانی بود برگرفته از رفتار و کردار من،

as a shorthand for my demeanor.

و گاهی او و رفقایش

And sometimes, he and his cohort would chant that provocation

این کلمه تحریک آمیز را سر می دادند

در تمامی مسیر اتوبوس مدرسه

the entire school bus ride,

۴۵ دقیقه رفت و ۴۵ دقیقه برگشت،

45 minutes up, 45 minutes back:

"Percy! Percy! Percy! Percy!"

"پرسی! پرسی! پرسی!"

When I was in eighth grade, our science teacher told us

وقتی کلاس هشتم بودم،

معلم علوم مان گفت

that all male homosexuals develop fecal incontinence

که همه مردان همجنسگرا

به بیماری بی اختیاری دفع دچار می شوند

because of the trauma to their anal sphincter.

به خاطر ضرباتی که به اسفنکتر مقعدشان وارد می شود.

من از دبیرستان فارغ التحصیل شدم

And I graduated high school without ever going to the cafeteria,

بدون آن که حتی یک بار به کافه تریای مدرسه رفته باشم،

where I would have sat with the girls and been laughed at for doing so,

تا با دختران بنشینم

و به این خاطر مورد استهزا قرار بگیرم،

or sat with the boys,

و یا با پسرها بنشینم

and been laughed at for being a boy who should be sitting with the girls.

و به خاطر پسر بودن هدف خنده و استهزا قرار بگیرم

پسری که می بایستی با دختران نشست و برخاست کند.

دوران کودکی را سپری کردم با ترکیبی

I survived that childhood through a mix of avoidance and endurance.

از پرهیز و تحمل.

What I didn't know then

چیزی که آن روز نمی دانستم،

and do know now,

و امروز می دانم،

این است که پرهیز و بردباری

is that avoidance and endurance can be the entryway to forging meaning.

می تواند راه ورود به جعل معنا باشد.

آدم بعد از این که جعل معنا می کند،

After you've forged meaning,

you need to incorporate that meaning into a new identity.

باید آن معنا را در هویتی نو

درهم بیآمیزد.

You need to take the traumas

آدم لازم است صدمات روحی را بگیرد و آن را تبدیل کند به بخشی از

and make them part of who you've come to be,

کسی که به آن تبدیل شده،

and you need to fold the worst events of your life

و آدم باید بدترین وقایع زندگی‌اش را بچپاند

در روایتی از پیروزی و موفقیت،

into a narrative of triumph,

evincing a better self in response to things that hurt.

ارائه یک خویشتن بهتر

در واکنش به ناملایمات آزاردهنده.

One of the other mothers I interviewed when I was working on my book

یکی دیگر از مادرانی که زمان کار کردن روی کتابم

کار با او مصاحبه کردم

had been raped as an adolescent,

در بزرگسالی مورد تجاوز قرار گرفته بود،

و بعد از آن تجاوز بچه دار شد،

and had a child following that rape,

رویدادی که برنامه های حرفه ای اش را یکسره نابود کرد

which had thrown away her career plans

و تمامی روابط عاطفی اش را ویران ساخت.

and damaged all of her emotional relationships.

اما وقتی که ملاقاتش کردم، ۵۰ ساله بود،

But when I met her, she was 50,

and I said to her,

به او گفتم،

"Do you often think about the man who raped you?"

«به مردی که بهت تجاوز کرد زیاد فکر می کنی؟»

او گفت:«قبلا با عصبانیت به او فکر می کردم،

And she said, "I used to think about him with anger,

but now only with pity."

اما حالا فقط دلم برایش می سوزد.»

و من فکر کردم او دلش برای مرد متجاوز می سوخت چرا که آن مرد

And I thought she meant pity because he was so unevolved

آن قدر تکامل نایافته بود که مرتکب چنین عمل وحشتناکی شده بود.

as to have done this terrible thing.

And I said, "Pity?"

گفتم: «دلسوزی؟»

And she said, "Yes,

و او گفت: «بله،

چون یک دختر نازنین

because he has a beautiful daughter and two beautiful grandchildren,

و دو نوه زیبا دارد

و خودش خبر ندارد، اما من این را می دانم.

and he doesn't know that,

and I do.

So as it turns out,

بنابراین این طور که پیداست، این وسط آدم خوشبخت من هستم. »

I'm the lucky one."

Some of our struggles are things we're born to:

برخی کشمکش ها با ما متولد می شوند:

our gender, our sexuality, our race, our disability.

جنسیت ما، گرایش جنسی ما، نژاد ما، معلولیت ما.

And some are things that happen to us:

و برخی دیگر برایمان اتفاق می افتند:

being a political prisoner, being a rape victim,

مثل این که آدم زندانی سیاسی یا قربانی تجاوز شود،

being a Katrina survivor.

یا از طوفان کاترینا جان بدر ببرد.

Identity involves entering a community

هویت دربرگیرنده ورود به یک جامعه

to draw strength from that community,

گرفتن قدرت از آن جامعه،

and to give strength there, too.

و نیز قدرت دادن به آن جامعه است.

It involves substituting "and" for "but" --

هویت شامل جایگزین کردن «و» به جای «اما» است--

نه این که «اینجا هستم اما سرطان دارم،»

not "I am here but I have cancer,"

but rather, "I have cancer and I am here."

بلکه به جایش بگوییم، «سرطان دارم و اینجا هستم.»

When we're ashamed, we can't tell our stories,

وقتی خجالت زده هستیم،

نمی توانیم داستانمان را بگوییم،

and stories are the foundation

و داستان ها بنیان هویت هستند.

of identity.

Forge meaning,

جعل معنا کن، هویت بساز،

build identity.

جعل معنا کن و هویت بساز.

Forge meaning and build identity.

این جمله ذکر من است.

That became my mantra.

جعل معنا یعنی تغییر دادن خویشتن.

Forging meaning is about changing yourself.

Building identity is about changing the world.

هویت سازی یعنی تغییر دادن جهان.

All of us with stigmatized identities face this question daily:

همه مایی که هویت شرم آور داریم

هر روزه با این پرسش مواجهیم:

چقدر در خدمت جامعه باشیم

How much to accommodate society by constraining ourselves,

با مقید کردن خودمان،

and how much to break the limits

و تا چه حد بشکنیم قید و بندهای

of what constitutes a valid life?

آنچه که یک زندگی معتبر را تشکیل می دهد؟

جعل معنا و هویت سازی

Forging meaning and building identity

does not make what was wrong right.

غلط را درست نمی کند.

It only makes what was wrong precious.

بلکه فقط غلط را باارزش می کند.

در ژانویه امسال،

In January of this year,

I went to Myanmar to interview political prisoners,

برای مصاحبه با زندانیان سیاسی به میانمار رفتم،

and I was surprised to find them less bitter than I'd anticipated.

حیرت کردم از این که وضع آنان

به تلخی آنچه پیش بینی می کردم نبود.

Most of them had knowingly committed the offenses

بیشتر آنان آگاهانه

مرتکب تخلفاتی شده بودند که پایشان را به زندان کشاند،

that landed them in prison,

and they had walked in with their heads held high,

آنها با سربلند به زندان قدم گذاشته بودند،

and they walked out with their heads still held high,

و وقتی زندان را ترک می کردند

سرشان را همچنان بالا می گرفتند، سالهای سال بعد.

many years later.

Dr. Ma Thida, a leading human rights activist

دکتر ما تیدا، یک فعال حقوق بشر پیشرو،

که در زندان تا پای مرگ رفته بود

who had nearly died in prison

and had spent many years in solitary confinement,

و سال ها در سلول انفرادی نگهداری شده بود،

told me she was grateful to her jailers for the time she had had to think,

به من گفت که از کسانی که او را اسیر کردند ممنون است

به خاطر زمانی که در اختیارش قرار گرفت تا فکر کند،

for the wisdom she had gained,

به خاطر خردی که کسب کرده بود،

for the chance to hone her meditation skills.

به خاطر فرصتی که برای تقویت مهارت مدیتیشن یافته بود.

She had sought meaning

او معنا را جست و جو کرده بود

and made her travail into a crucial identity.

و مشقاتش را به هویتی حیاتی بدل کرد.

But if the people I met were less bitter than I'd anticipated

اما اگر آدم هایی که دیدم

کمتر از انتظار من تلخ بودند

about being in prison,

درباره بودن در زندان،

they were also less thrilled than I'd expected

شور و شوقشان نیز کمتر از حد انتظارم بود

about the reform process going on in their country.

درباره روند اصلاحاتی که

در کشورشان جریان داشت.

Ma Thida said,

ما تیدا گفت،

"We Burmese are noted for our tremendous grace under pressure,

«ما برمه ای ها معروفیم

به خاطر رضایت و متانتی که زیر فشار از خود نشان می دهیم،

but we also have grievance under glamour."

ولی نارضایی تحت شکوفایی نیز از خصايل دیگر ماست.»

She said, "And the fact that there have been these shifts and changes

او گفت: «این حقیقت که

چنین تغییرات و اصلاحاتی رخ داده

doesn't erase the continuing problems in our society

تداوم مشکلات را

در جامعه ما حل نمی کند

مشکلاتی که یاد گرفتیم به خوبی ببینیم

that we learned to see so well while we were in prison."

وقتی که در زندان بودیم.»

I understood her to be saying

و دریافتم که می گفت

that concessions confer only a little humanity

که پذیرش تنها کمی انسانیت اعطاء می کند،

وقتی که انسانیت تمام و کمال مورد مطالبه است،

where full humanity is due;

that crumbs are not the same as a place at the table.

و گرفتن خرده ریزه نان و غذا

شباهتی به نشستن سر سفره ندارد،

Which is to say,

به این معنی که آدم می تواند جعل معنا کند

you can forge meaning and build identity

و هویت سازی کند، و در عین حال از عصبانیت در حال انفجار باشد.

and still be mad as hell.

I've never been raped,

من مورد تجاوز قرار نگرفته ام،

and I've never been in anything remotely approaching a Burmese prison.

و هرگز در جایی نبوده ام که کوچکترین شباهتی داشته باشد

به زندان برمه،

اما به عنوان یک همجنسگرای آمریکایی،

But as a gay American,

تعصب و حتی تنفر را تجربه کرده ام،

I've experienced prejudice and even hatred,

و جعل معنا کرده ام و هویت ساخته ام،

and I've forged meaning

and I've built identity,

which is a move I learned from people

که عملی است که از افرادی یادگرفتم

who had experienced far worse privation than I've ever known.

که خود محرومیت هایی را تجربه کرده بودند

فراتر از آنچه که در فهم من باشد.

در دوران بلوغم،

In my own adolescence,

I went to extreme lengths to try to be straight.

همه کار کردم تا دگرجنس خواه باشم.

در جایی ثبت نام کردم به نام

I enrolled myself in something called "sexual surrogacy therapy,"

درمان جایگزینی جنسی،

in which people I was encouraged to call doctors

که در آن آدم هایی که من مجبور بودم دکتر خطابشان کنم

چیزی را به من تجویز کرده بودند که باید تمرین خطاب می کردم

prescribed what I was encouraged to call exercises

همراه با زنانی که مجبور بودم اسمشان را بگذارم جایگزین،

with women I was encouraged to call surrogates,

who were not exactly prostitutes

زنانی که دقیقا روسپی نبودند

اما دقیقا هیچ چیز دیگری هم غیر از آن نبودند.

but who were also not exactly anything else.

(خنده حاضران)

(Laughter)

My particular favorite was a blonde woman from the Deep South

آدم محبوبم

زنی بلوند از اهالی جنوب ایالات متحده بود

who eventually admitted to me that she was really a necrophiliac,

که آخرسر پیش من اعتراف کرد

که نکروفیل (علاقمند به سکس با اجساد) است

and had taken this job after she got in trouble

و این شغل را پس از آن گرفته که در یک غسالخانه

down at the morgue.

مشتش باز شده.

(Laughter)

(خنده حاضران)

These experiences eventually allowed me to have

این تجربه ها در نهایت به من این امکان را داد تا

some happy physical relationships with women,

با زنان برخی روابط شاد فیزیکی داشته باشم،

for which I'm grateful.

که به خاطرشان سپاسگزار هستم،

اما با خودم در جنگ بودم،

But I was at war with myself,

and I dug terrible wounds into my own psyche.

و بر روح و روان خودم زخم هایی عمیق زدم.

We don't seek the painful experiences

ما تجربیات دردناکی را جست و جو نمی کنیم

that hew our identities,

که هویتمان را شکل دهند،

but we seek our identities

بلکه در جست و جوی هویتمان هستیم

در سایه تجربیات دردناک.

in the wake of painful experiences.

We cannot bear a pointless torment,

ما نمی توانیم یک عذاب بی معنا را تاب آوریم،

but we can endure great pain

اما می توانیم یک درد عظیم را تحمل کنیم

اگر که بدانیم مفهوم و هدفی پشت آن است.

if we believe that it's purposeful.

Ease makes less of an impression on us

فراغت تاثیر کمتری بر ما دارد،

than struggle.

در قیاس با تقلا و تلاش.

We could have been ourselves without our delights,

ما بدون شادمانی هایمان می توانیم خودمان باشیم،

but not without the misfortunes that drive our search for meaning.

اما نه بدون مصیبت ها و ناکامی هایمان

که موتور محرک ما در جست وجوی معنا است.

"Therefore, I take pleasure in infirmities,"

«بنابراین، من از ضعف ها لذت می برم،»

سنت پل در نامه دوم به قرنتیان (عهد جدید کتاب مقدس) این را می گوید،

St. Paul wrote in Second Corinthians,

"for when I am weak, then I am strong."

«چرا که وقتی ضعیفم، در عین حال قدرتمندم.»

در ۱۹۹۸، به مسکو رفتم

In 1988, I went to Moscow to interview artists

تا با هنرمندان زیرزمینی شوروی مصاحبه کنم،

of the Soviet underground.

و انتظار داشتم که کارهایشان

I expected their work to be dissident and political.

دگراندیشانه و سیاسی باشد.

But the radicalism in their work

اما رادیکالیسم موجود در کارهای آنان در واقع

actually lay in reinserting humanity into a society

در بازتزریق انسانیت به جامعه ای نهفته است

that was annihilating humanity itself,

که خود در حال نابودی انسانیت بود،

as, in some senses, Russian society is now doing again.

به همان سیاقی که جامعه امروز روسیه

در حال حاضر بار دیگر مشغول انجامش است.

یکی از هنرمندانی که ملاقات کردم به من گفت،

One of the artists I met said to me,

"We were in training to be not artists but angels."

«ما داریم یاد می گیریم که هنرمند نباشیم، بلکه فرشته باشیم.»

در سال ۱۹۹۱، بار دیگر به مسکو رفتم تا هنرمندانی را ملاقات کنم

In 1991, I went back to see the artists I'd been writing about,

که درباره شان می نوشتم،

and I was with them during the putsch that ended the Soviet Union.

و طی شورش ها با آنان بودم

شورشی که به اتحاد شوروی پایان داد،

و آن ها در میان سازمان دهندگان عمده

And they were among the chief organizers of the resistance to that putsch.

مقاومت در جریان آشوب ها بودند.

And on the third day of the putsch,

روز سوم آشوب سیاسی،

one of them suggested we walk up to Smolenskaya.

یکی از آن ها پیشنهار کرد به اسمولنسکایا برویم.

And we went there,

به آنجا رفتیم،

و مقابل یکی از سنگرها جای گرفتیم،

and we arranged ourselves in front of one of the barricades,

کمی بعد،

and a little while later,

a column of tanks rolled up.

ستونی از تانک نمایان شد،

And the soldier on the front tank said,

و سربازی که روی تانک پیش قراول بود گفت،

«ما دستور بی قید و شرط داریم

"We have unconditional orders to destroy this barricade.

تا این سنگر را نابود کنیم.

اگر از سر راه کنار بروید،

If you get out of the way, we don't need to hurt you.

به شما آسیبی نمی زنیم،

اما اگر از جایتان تکان نخورید، چاره ای نداریم

But if you won't move, we'll have no choice but to run you down."

غیر از این که شما را بزنیم.»

The artist I was with said, "Give us just a minute.

و هنرمندانی که با آنها بودم گفتند،

«فقط یک دقیقه وقت بده.

فقط یک دقیقه وقت بده تا برایت بگویم چرا اینجا هستیم.»

Give us just a minute to tell you why we're here."

And the soldier folded his arms,

سرباز دست هایش را به سینه زد،

and the artist launched into a Jeffersonian panegyric to democracy

و هنرمند نطقی جفرسونی درباره دمکراسی را آغاز کرد

شبیه نطق هایی که آن دسته ای از ما

such as those of us who live in a Jeffersonian democracy

که در یک دمکراسی جفرسونی به سر می برند

would be hard-pressed to present.

جان می دهند تا ادا کنند.

And they went on and on,

هنرمندان همینطور یک ریز حرف زدند،

and the soldier watched.

و سرباز تماشا کرد،

And then he sat there for a full minute after they were finished

بعد برای دقیقه ای طولانی نشست

بعد از آن که حرف هنرمندان تمام شد

و به ما که زیر باران موش آب کشیده شده بودیم نگاه کرد،

and looked at us, so bedraggled in the rain,

and said, "What you have said is true,

و گفت: «آنچه گفتید درست است،

and we must bow to the will of the people.

و ما باید به اراده مردم احترام بگذاریم.

اگر راه را باز کنید تا ما بتوانیم دور بزنیم،

If you'll clear enough space for us to turn around,

we'll go back the way we came."

از همان راهی که آمدیم برمی گردیم.»

و همین کار را هم کردند.

And that's what they did.

Sometimes, forging meaning can give you the vocabulary you need

گاهی، جعل معنا

کلماتی را در اختیارتان می گذارد که لازم دارید

برای مبارزه در جهت آزادی نهایی خویش.

to fight for your ultimate freedom.

Russia awakened me to the lemonade notion

روسیه چشم های مرا به این مفهوم باز کرد

that oppression breeds the power to oppose it.

که سرکوب، قدرت مخالفت را می پرورد،

And I gradually understood that as the cornerstone of identity.

و به تدریج به این نکته، به عنوان سنگ بنای هویت

پی بردم.

هویت لازمه نجات من از اندوه بود.

It took identity to rescue me from sadness.

The gay rights movement posits a world

جنبش حقوق همجنس گرایان دنیایی خلق می کند

in which my aberrances are a victory.

که در آن انحرافات من به منزله پیروزی است.

Identity politics always works on two fronts:

سیاست هویت همواره در دو جبهه مشغول فعالیت است:

to give pride to people who have a given condition or characteristic,

غرورآفرینی برای افرادی که شرایط

یا شخصیت خاصی دارند،

and to cause the outside world to treat such people

و واداشتن جهان بیرون

به این که با آن افراد رفتار آرام تر و مهربان تری داشته باشند.

more gently and more kindly.

این ها دو عمل کاملا جداگانه هستند،

Those are two totally separate enterprises,

but progress in each sphere reverberates in the other.

اما پیشرفت در هرکدام آز آن ها

در دیگری انعکاس می یابد.

Identity politics can be narcissistic.

سیاست هویت ممکن است خودشیفته باشد.

People extol a difference only because it's theirs.

افراد تفاوتی را مورد ستایش قرار می دهند فقط و فقط از آن جهت که به خودشان تعلق دارد،

People narrow the world and function in discrete groups

آدم ها جهان را کوچک می کنند و

در گروه هایی مجزا بدون حس همبستگی به یکدیگر فعالیت می کنند.

without empathy for one another.

اما با درک صحیح

But properly understood and wisely practiced,

و عملکرد خردمندانه،

identity politics should expand our idea of what it is to be human.

سیاست هویت باید

مفهوم چگونه انسان بودن را گسترش دهد.

هویت به خودی خود

Identity itself should be not a smug label or a gold medal,

نباید فقط یک برچسب ظاهری و شیک باشد

یا یک مدال طلا

but a revolution.

بلکه باید انقلاب باشد.

I would have had an easier life if I were straight,

اگر دگرجنسگرا بودم، احتمالا زندگیم آسان تر بود،

but I would not be me.

اما دیگر خودم نبودم،

And I now like being myself better

اما حالا از این که خودم باشم بیشتر رضایت دارم

than the idea of being someone else,

تا این که یک فرد دیگر،

کسی که، راستش را بخواهید،

someone who, to be honest,

I have neither the option of being nor the ability fully to imagine.

نه گزینه اش را دارم

و نه وقتی تصور می کنم، توانایی کاملش را دارم.

But if you banish the dragons, you banish the heroes,

اما وقتی اژدها را بیرون می کنید،

قهرمان ها و جنگجویان هم از بین می روند،

and we become attached to the heroic strain in our own lives.

و ما وابسته ایم

به سویه قهرمانانه زندگی خودمان.

I've sometimes wondered

گاهی اوقات با خودم فکر می کنم

whether I could have ceased to hate that part of myself

کجا می توانستم نفرت نسبت به این بخش از خودم را متوقف کنم

without gay pride's technicolor fiesta,

بدون جشن رنگارنگ رژه همجنسگرایان

of which this speech is one manifestation.

که همین سخنرانی یکی از مانیفست هایش است.

(Laughter)

I used to think I would know myself to be mature

سابقا فکر می کردم خودم را پخته خواهم دانست

when I could simply be gay without emphasis.

وقتی که بتوانم بدون فشار، همجسنگرا باشم،

But the self-loathing of that period left a void,

اما خودانزجاری آن دوره، حفره عمیقی ایجاد کرد،

and celebration needs to fill and overflow it,

و لازم است که برگزاری جشن و مراسم آن را پر کند و از بین ببرد،

and even if I repay my private debt of melancholy,

و حتی اگر سهم خودم را از غصه و اندوه بپردازم هم،

there's still an outer world of homophobia

هنوز همجنسگراهراسی آن بیرون هست

that it will take decades to address.

که خودش دهه ها وقت می گیرد تا از بین برود.

Someday, being gay will be a simple fact,

روزی می رسد که، همجنسگرا بودن فقط یک حقیقت ساده خواهد بود،

free of party hats and blame.

بدون رژه های کلاه به سر و بدون احساس تقصیر،

But not yet.

اما آن روز هنوز نرسیده.

یکی از دوستانم که فکر می کند رژه افتخار همجنسگراها

A friend of mine who thought gay pride was getting very carried away with itself,

بیش از حد حالت از خود بی خودشدگی پیدا کرده،

once suggested that we organize Gay Humility Week.

یک بار پیشنهاد کرد که بیاییم و

هفته تحقیر همجنسگرایان را سازماندهی کنیم.

(Laughter)

(خنده حاضران)(تشویق حاضران)

(Applause)

It's a great idea.

ایده فوق العاده ای است،

(Laughter)

اما هنوز وقتش نرسیده.

But its time has not yet come.

(Laughter)

(خنده حاضران)

And neutrality, which seems to lie halfway between despair and celebration,

خنثی بودنی که به نظر می رسد

جایی در میانه سرخوردگی و بالندگی است،

is actually the endgame.

در واقع آخر کار است.

In 29 states in the US,

در ۲۹ ایالت آمریکا،

من ممکن است قانونا از کار اخراج شوم یا به من خانه ندهند

I could legally be fired or denied housing

for being gay.

به خاطر همجنسگرا بودن.

In Russia, the anti-propaganda law

در روسیه، قانون ضد تبلیغات دولتی

منجر به کتک خوردن افراد در خیابان ها شده.

has led to people being beaten in the streets.

۲۷ کشور آفریقایی

Twenty-seven African countries have passed laws against sodomy.

قوانینی را علیه لواط تصویب کرده اند،

و در نیجریه، این امکان قانونی هست که همجسنگرایان

And in Nigeria, gay people can legally be stoned to death,

تا حدمرگ سنگسار شوند،

and lynchings have become common.

و اعدام خودسرانه و بدون محاکمه رواج یافته.

In Saudi Arabia recently,

اخیرا در عربستان سعودی دو مرد

two men who had been caught in carnal acts

که حین انجام اعمال شهوانی گیرافتاده بودند،

were sentenced to 7,000 lashes each,

هر کدام به ۷ هزار ضربه شلاق محکوم شدند،

و حالا در نتیجه انجام مجازات برای همیشه معلول شده اند.

and are now permanently disabled as a result.

So who can forge meaning

پس چه کسی می تواند جعل معنا کند

and build identity?

و هویت بسازد؟

حقوق همجنسگرایی اساسا به حق ازدواج ختم نمی شود،

Gay rights are not primarily marriage rights,

and for the millions who live in unaccepting places

و برای میلیون ها انسانی که در کشورهای مخالف حقوق همجنسگرایان هستند

with no resources,

و هیچگونه منابعی ندارند،

dignity remains elusive.

احترام، امری است گریزان.

از خوش اقبالی من است که جعل معنا کرده ام

I am lucky to have forged meaning

و هویت ساخته ام،

and built identity,

اما این هنوز که هنوز است یک امتیاز نادر است،

but that's still a rare privilege.

And gay people deserve more, collectively,

و همجنسگرایان سزاوار سهم بیشتری از عدالت هستند

than the crumbs of justice.

و نه فقط برخورداری از تکه پاره های عدالت.

And yet,

اما در عین حال، هر گامی به جلو

every step forward is so sweet.

بسی شیرین است.

In 2007, six years after we met,

در سال ۲۰۰۷، شش سال بعد از آشنایی،

my partner and I decided to get married.

من و شریکم تصمیم گرفتیم

ازدواج کنیم.

Meeting John had been the discovery of great happiness

ملاقات جان برابر بود با کشف

خوشبختی بزرگ

and also the elimination of great unhappiness.

و همینطور از بین رفتن تلخی های فراوان

And sometimes, I was so occupied with the disappearance of all that pain,

و گاهی، آنقدر سرم گرم می شد

به ناپدید شدن تمام آن درد

that I forgot about the joy,

که شادی هم از یادم می رفت،

که در ابتدا ناچیزترین بخش برای من بود.

which was at first the less remarkable part of it to me.

Marrying was a way to declare our love

ازدواج راهی بود برای اعلام عشق مان

as more a presence than an absence.

به عنوان حضور بیشتر تا غیاب.

Marriage soon led us to children,

ازدواج خیلی زود ما را به فرزند رهنمون شد،

and that meant new meanings

و آن خود به مفهوم معانی جدید بود

and new identities -- ours and theirs.

و هویت های جدید، هویت های ما و فرزندانمان.

I want my children to be happy,

من می خواهم فرزندانم خوشبخت باشند،

and I love them most achingly when they are sad.

و وقتی که غمگینند دردمندانه دوستشان دارم.

As a gay father, I can teach them to own what is wrong in their lives,

به عنوان یک پدر همجنسگرا، می توانم یادشان بدهم

که چطور نادرست های زندگیشان را مالکیت و اداره کنند،

but I believe that if I succeed in sheltering them from adversity,

اما معتقدم اگر

آن ها را در مقابل ناملایمات پناه دهم،

I will have failed as a parent.

به عنوان یک والد، کارم را درست انجام نداده ام.

A Buddhist scholar I know once explained to me

دانشمندی بودایی که می شناسم، یک بار برایم توضیح داد

that Westerners mistakenly think

که غربی ها به اشتباه گمان می کنند

که نیروانا چیزی است که فرا می رسد

that nirvana is what arrives when all your woe is behind you,

وقتی تمامی مصیبت ها و غم ها را پشت سر می گذاری

and you have only bliss to look forward to.

و شعف و سعادت، یگانه چیزی است که انتظارت را می کشد.

او گفت اما این نیروانا نیست،

But he said that would not be nirvana,

because your bliss in the present

چرا که سعادت تو در حال حاضر

همواره تحت الشعاع شادمانی های گذشته قرار می گیرد.

would always be shadowed by the joy from the past.

Nirvana, he said, is what you arrive at

نیروانا، به گفته او، جایی است که به آن می رسی

when you have only bliss to look forward to

زمانی که فقط در اشتیاق سعادت هستی

و در آنچه که به غم و اندوه می ماند،

and find in what looked like sorrows the seedlings of your joy.

بذر سعادت و شادی خود را می یابی.

And I sometimes wonder

و من گاهی با خودم فکر می کنم

که آیا می توانستم به چنین سعادت و کامیابی برسم

whether I could have found such fulfillment in marriage and children

در ازدواج و فرزند

if they'd come more readily,

اگر که آن ها را راحت تر بدست می آوردم،

اگر که در جوانی ام دگرجنس خواه می بودم، و یا اگر هنوز جوان بودم،

if I'd been straight in my youth or were young now,

در هر یک از این دو حالت کارم آسان تر می شد.

in either of which cases this might be easier.

Perhaps I could.

احتمالا می توانستم.

شاید تمامی تصورات پیچیده ام

Perhaps all the complex imagining I've done

could have been applied to other topics.

روی مسائل دیگری متمرکز می شد.

But if seeking meaning matters more than finding meaning,

اما اگر جست و جوی معنا

از یافتن آن مهمتر باشد،

دیگر سوال این نیست که آیا من خوشبخت تر می بودم

the question is not whether I'd be happier for having been bullied,

به خاطر مورد آزار قرار گرفتن،

but whether assigning meaning to those experiences

بلکه سوال این است که چطور معنابخشیدن

به آن تجربیات

has made me a better father.

من را به پدری بهتر بدل ساخته است.

I tend to find the ecstasy hidden in ordinary joys,

من مایلم خوشبختی بی کران نهفته در شادمانی های کوچک را بیابم،

because I did not expect those joys to be ordinary to me.

چرا که باور ندارم آن شادمانی ها

پیش پا افتاده هستند.

دگرجنس خواه های بسیاری را می شناسم

I know many heterosexuals who have equally happy marriages and families,

که ازدواج ها و خانواده های موفق و شادی دارند،

but gay marriage is so breathtakingly fresh,

اما ازدواج همجنسگرایان پدیده ای است به شدت نو،

و خانواده های همجنسگرا چیزی است بسیار جدید،

and gay families so exhilaratingly new,

and I found meaning in that surprise.

و من در این غافلگیری، معنا یافتم.

In October, it was my 50th birthday,

اکتبر، تولد ۵۰ سالگی ام بود،

و خانواده ام برایم جشنی ترتیب داده بود،

and my family organized a party for me.

And in the middle of it, my son said to my husband

وسط مهمانی،

پسرم به شوهرم گفت

that he wanted to make a speech.

که می خواهد سخنرانی کند،

و جان بهش گفت،

And John said,

«جرج، نمیشه سخنرانی کنی. تو فقط چهار سالته.»

"George, you can't make a speech. You're four."

(Laughter)

(خنده حاضران)

"Only Grandpa and Uncle David and I are going to make speeches tonight."

«فقط پدربزرگ و عمو دیوید و من

قراره امشب سخنرانی کنیم.»

But George insisted and insisted,

اما جرج اصرار و پافشاری کرد،

and finally, John took him up to the microphone,

آخرسر، جان بلندش کرد تا قدش به میکروفن برسد،

and George said very loudly,

و جرج با صدای خیلی بلند گفت،

"Ladies and gentlemen!

«خانم ها و آقایان،

May I have your attention, please?"

میشه به من توجه کنید.»

And everyone turned around, startled.

همه فورا برگشتند.

و جرج گفت،

And George said,

"I'm glad it's daddy's birthday.

«خوشحالم که تولد باباست.

I'm glad we all get cake.

خوشحالم که کیک داریم.

و بابا، اگر تو کوچولو بودی،

And Daddy, if you were little,

من دوستت می شدم.»

I'd be your friend."

(Gasp)

And I thought -- (Applause)

و من فکر کردم- متشکرم.

Thank you.

فکر کردم مدیونم

I thought that I was indebted even to Bobby Finkel,

حتی به بابی فینکل،

because all those earlier experiences

چون تمامی آن تجربیات گذشته

were what had propelled me to this moment,

مرا به این لحظه رسانده بودند،

and I was finally unconditionally grateful

و من بالاخره بی قید و شرط سپاسگزار بودم

for a life I'd once have done anything to change.

به خاطر حیاتی که برای تغییر دادنش همه کار کرده بودم.

The gay activist Harvey Milk was once asked by a younger gay man

یک بار مرد جوان همجسنگرایی

از هاروی میلک،فعال حقوق همجنسگرایان سوال کرد

what he could do to help the movement,

برای کمک به جنبش چه کاری از دستش ساخته است،

و هاروی میلک گفته بود،

and Harvey Milk said,

"Go out and tell someone."

َ«برو و درباره جنبش به یک نفر بگو.»

همیشه کسی هست که بخواهد

There's always somebody who wants to confiscate our humanity.

انسانیت ما را از ما بگیرد،

و همیشه هستند داستان هایی که آن را توجیه کنند.

And there are always stories that restore it.

If we live out loud,

اگر بلند بلند زندگی کنیم،

we can trounce the hatred,

می توانیم نفرت را شکست دهیم

و زندگی همگان را توسعه دهیم.

and expand everyone's lives.

Forge meaning.

جعل معنا کن. هویت بساز.

Build identity.

Forge meaning.

جعل معنا کن.

Build identity.

هویت بساز.

و بعد برای قسمت کردن شادمانی ات

And then invite the world to share your joy.

جهان را بطلب.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حاضران)

Thank you.

متشکرم. (تشویق حاضران)

(Applause)

Thank you.

متشکرم. (تشویق حاضران)

(Applause)

Thank you.

متشکرم. (تشویق حاضران)

(Applause)