Robert Gordon: The death of innovation, the end of growth

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Tamrerk Nasomyont Reviewer: Yada Sattarujawong

That's how we traveled in the year 1900.

นี่คือวิธีการเดินทางในปี 1900

That's an open buggy. It doesn't have heating.

มันคือรถม้าแบบเปิดประทุน ไม่มีเครื่องทำความร้อน

It doesn't have air conditioning.

ไม่มีเครื่องปรับอากาศ

That horse is pulling it along

เคลื่อนที่ด้วยเจ้าม้าตัวนั้น

at one percent of the speed of sound,

ด้วยความเร็วที่ 1 เปอร์เซ็นต์ของความเร็วเสียง

and the rutted dirt road

บนถนนดินลูกรังที่เต็มไปด้วยรอยล้อ

turns into a quagmire of mud anytime it rains.

ที่สามารถจะกลายสภาพเป็นดินโคลนได้ทุกเมื่อถ้าฝนตก

That's a Boeing 707.

นี่คือเครื่องบิน โบอิ้ง 707

Only 60 years later, it travels

แค่60 ปีให้หลังเราสามารถเดินทาง

at 80 percent of the speed of sound,

ด้วยความเร็ว 80 เปอร์เซ็นต์ของความเร็วเสียง

and we don't travel any faster today

และทุกวันนี้เราไม่ได้เดินทางด้วยความเร็วที่มากกว่านี้เลย

because commercial supersonic air travel

เพราะว่าการเดินทางด้วยความเร็วเหนือเสียง

turned out to be a bust.

กลายเป็นเรื่องล้มเหลว

So I started wondering and pondering,

ผมเลยแปลกใจและสงสัยว่า

could it be that the best years of American economic growth

ช่วงการเติบโตของเศรษฐกิจสูงสุดของอเมริกานั้น

are behind us?

มันผ่านมาแล้ว

And that leads to the suggestion, maybe economic growth

และนำไปสู่การเปิดประเด็นที่ว่าการเติบโตทางเศรษฐกิจนั้น

is almost over.

เกือบจะจบลงแล้ว

Some of the reasons for this are not really very controversial.

คงไม่มึใครโต้แย้งมากนักกับเหตุผลบางประการของเรื่องนี้

There are four headwinds that are just hitting

มีลมปะทะ 4 ด้านที่พัดชน

the American economy in the face.

เศรษฐกิจของอเมริกาขณะนี้

They're demographics, education, debt and inequality.

มันคือ ลักษณะของประชากร ระดับการศึกษา ภาวะการเป็นหนี้ และความไม่เสมอภาค

They're powerful enough to cut growth in half.

ปัจจัยเหล่านี้สามารถลดอัตราการเติบโตถึงครึ่งหนึ่ง

So we need a lot of innovation to offset this decline.

ดังนั้นเราต้องการนวัตกรรมใหม่ๆเพื่อชดเชยการถดถอย

And here's my theme: Because of the headwinds,

และนี่คือประเด็นของผม เนื่องด้วยลมปะทะทั้งสี่

if innovation continues to be as powerful as it has been

ถ้าอัตราการเติบโตของนวัตกรรมยังคงเท่าเดิม

in the last 150 years, growth is cut in half.

เหมือนใน 150 ปีที่ผ่านมาการเติบโตจะลดลงครึ่งหนึ่ง

If innovation is less powerful,

ถ้านวัตกรรมมีประสิทธิภาพน้อยลง

invents less great, wonderful things,

มีการประดิษฐ์คิดค้นสิ่งที่ยิ่งใหญ่น้อยลง

then growth is going to be even lower than half of history.

การเติบโตก็จะต่ำลงกว่าครึ่งหนึ่งของอดีตที่ผ่านมา

Now here's eight centuries of economic growth.

นี่คืออัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจตลอดแปดศตวรรษ

The vertical axis is just percent per year of growth,

แกนแนวตั้งคือเปอร์เซ็นต์ของการเติบโตต่อปี

zero percent a year, one percent a year, two percent a year.

ศูนย์เปอร์เซ็นต์ต่อปี หนึ่งเปอร์เซ็นต์ต่อปี สองเปอร์เซ็นต์ต่อปี

The white line is for the U.K., and then the U.S.

เส้นสีขาวคือประเทศอังกฤษและหลังจากนั้นคือสหรัฐอเมริกา

takes over as the leading nation in the year 1900,

ที่ก้าวขึ้นเป็นประเทศผู้นำในปี 1900

when the line switches to red.

เมื่อเส้นกราฟเปลี่ยนเป็นสีแดง

You'll notice that, for the first four centuries,

คุณจะสังเกตเห็นว่าสี่ศตวรรษแรก

there's hardly any growth at all, just 0.2 percent.

การเจริญเติบโตยังไม่มากแค่เพียง 0.2 เปอร์เซ็นต์

Then growth gets better and better.

จากนั้นการเจริญเติบโตก็มากขึ้นเรื่อยๆ

It maxes out in the 1930s, '40s and '50s,

ขึ้นสูงสุดในช่วงปี 1930 40 และ 50

and then it starts slowing down, and here's a cautionary note.

แล้วก็เริ่มช้าลงและนี่คือบันทึกแจ้งเตือน

That last downward notch in the red line

เส้นกราฟขาลงสีแดง

is not actual data.

ไม่ใช่ข้อมูลจริง

That is a forecast that I made six years ago

แต่เป็นสิ่งที่ผมได้พยากรณ์ไว้เมื่อ 6 ปีแล้ว

that growth would slow down to 1.3 percent.

ว่าการเติบโตจะลดลงที่ 1.3 เปอร์เซ็นต์

But you know what the actual facts are?

แต่คุณรู้หรือไม่ว่าความจริงคืออะไร

You know what the growth in per-person income has been

คุณทราบหรือไม่ว่าอัตราการเติบโตรายได้ต่อหัวของคนอเมริกา

in the United States in the last six years?

ในตลอด 6 ปีที่ผ่านมาเป็นอย่างไร

Negative.

ติดลบครับ

This led to a fantasy.

ผมเลยลองจินตนาการว่า

What if I try to fit a curved line to this historical record?

ถ้าผมพยายามจะวางเส้นโค้งนี้ทับบนตัวเลขการเติบโตในอดีต

I can make the curved line end anywhere I wanted,

ผมสามารถทำให้เส้นโค้งนี้หยุดตรงไหนก็ได้

but I decided I would end it at 0.2,

แต่ผมตัดสินใจให้มันหยุดที่ 0.2

just like the U.K. growth for the first four centuries.

เหมือนกับการเติบโตของอังกฤษในช่วงสี่ศตวรรษแรก

Now the history that we've achieved is that we've grown

สิ่งที่เราทำสำเร็จในอดีตคือเรามีการเติบโต

at 2.0 percent per year over the whole period,

ที่ 2.0 เปอร์เซ็นต์ต่อปีโดยตลอด

1891 to 2007,

จากปี 1891 ถึง 2007

and remember it's been a little bit negative since 2007.

และอย่าลืมว่าเราโตแบบติดลบตั้งแต่ปี 2007

But if growth slows down,

แต่ถ้าการเติบโตช้าลง

instead of doubling our standard of living every generation,

แทนที่มาตรฐานการครองชีพจะโตเป็นสองเท่าในทุกรุ่น

Americans in the future can't expect to be twice as well off as their parents,

ชาวอเมริกันในอนาคตไม่สามารถคาดหวังว่า จะกินดีอยู่ดีเป็นสองเท่าเทียบกับยุคพ่อแม่พวกเขา

or even a quarter [more well off than] their parents.

หรือแม้กระทั่งหนึ่งในสี่เท่าของยุคพ่อแม่

Now we're going to change and look at the level of per capita income.

ตอนนี้เรากำลังจะเปลี่ยนไปดูที่ระดับรายได้ต่อหัว

The vertical axis now is thousands of dollars in today's prices.

แกนตั้งตอนนี้แสดงตัวเลขของรายได้ต่อหัวในหลักพันดอลลาร์

You'll notice that in 1891, over on the left,

คุณจะสังเกตเห็นปี 1891 ทางด้านซ้าย

we were at about 5,000 dollars.

เราอยู่ที่ประมาณ 5,000 ดอลลาร์

Today we're at about 44,000 dollars of total output

วันนี้เราอยู่ที่ประมาณ 44,000 ดอลลาร์

per member of the population.

ต่อประชากรหนึ่งคน

Now what if we could achieve that historic

คราวนี้สมมติว่าเราสามารถที่จะคง

two-percent growth for the next 70 years?

อัตราการเติบโตที่สองเปอร์เซ็นต์ในอีก 70 ปีข้างหน้าล่ะ

Well, it's a matter of arithmetic.

ครับนั่นเป็นเรื่องของคณิตศาสตร์

Two-percent growth quadruples your standard of living in 70 years.

สี่เท่าของการเติบโตด้วยอัตราสองเปอร์เซ็นต์ในเวลา 70 ปี

That means we'd go from 44,000 to 180,000.

นั่นหมายถึงเราจะขยับจาก 44,000 ไปสู่ 180,000

Well, we're not going to do that,

แต่เราจะไม่สามารถทำได้

and the reason is the headwinds.

และเหตุผลก็คือลมปะทะทั้งสี่

The first headwind is demographics.

ลมปะทะแรกคือลักษณะของประชากร

It's a truism that your standard of living

มันเป็นความจริงที่ว่ามาตรฐานการครองชีพ

rises faster than productivity, rises faster than output per hour,

เพิ่มขึ้นเร็วกว่าผลผลิต เพิ่มขึ้นเร็วกว่าอัตราการผลิตต่อชั่วโมง

if hours per person increased.

ทำให้จำนวนชั่วโมงทำงานต่อคนเพิ่มขึ้น

And we got that gift back in the '70s and '80s

และเราโชคดีที่ในยุค 70 และ 80

when women entered the labor force.

เมื่อผู้หญิงเริ่มเข้าสู่ตลาดแรงงาน

But now it's turned around.

แต่ตอนนี้มันกลับตาลปัตร

Now hours per person are shrinking,

ปัจจุบันนี้จำนวนชั่วโมงทำงานต่อคนลดลง

first because of the retirement of the baby boomers,

เหตุผลแรกคือการเกษียณอายุของคนยุคเบเบี้บูมเมอร์

and second because there's been a very significant

และเหตุผลที่สองคือการลดลงอย่างมาก

dropping out of the labor force of prime age adult males

ของแรงงานชายวัยทำงาน

who are in the bottom half of the educational distribution.

ที่อยู่ครึ่งล่างของการกระจายระบบการศึกษา

The next headwind is education.

ลมปะทะถัดไปคือการศึกษา

We've got problems all over our educational system

เรามีปัญหาเต็มไปหมดกับระบบการศึกษาของเรา

despite Race to the Top.

ถึงแม้เราจะแข่งขันกันเพื่อขึ้นไปจุดสูงสุด

In college, we've got cost inflation in higher education

ในมหาวิทยาลัยเรามีต้นทุนการใช้จ่ายด้านการศึกษาที่สูง

that dwarfs cost inflation in medical care.

ซึ่งไปลดต้นทุนการใช้จ่ายในการดูแลทางการแพทย์

We have in higher education a trillion dollars of student debt,

ในระดับมหาวิทยาลัย เรามีหนี้กู้ยืมของนักเรียนเป็นล้านล้านดอลลาร์

and our college completion rate

และอัตราการเรียนจบของเรานั้น

is 15 points, 15 percentage points below Canada.

อยู่ที่ 15 เปอร์เซ็นต์ ต่ำกว่าแคนาดา 15 เปอร์เซ็นต์

We have a lot of debt.

เรามีหนี้สูง

Our economy grew from 2000 to 2007

เศรษฐกิจของเราเติบโตจากปี 2000 ถึง 2007

on the back of consumers massively overborrowing.

แต่ก็ด้วยการกู้ยืมจำนวนมากของผู้บริโภค

Consumers paying off that debt is one of the main reasons

การที่ผู้บริโภคต้องจ่ายหนี้ที่เป็นหนึ่งในเหตุผลหลักว่า

why our economic recovery is so sluggish today.

ทำไมการฟื้นของเศรษฐกิจเราจึงเชื่องช้าอยู่ทุกวันนี้

And everybody of course knows

และทุกคนก็รู้ว่า

that the federal government debt is growing

สัดส่วนหนี้ภาครัฐต่อผลิตภัณฑ์มวลรวม ในประเทศของรัฐบาลกลาง

as a share of GDP at a very rapid rate,

เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆในอัตราที่เร็วมาก

and the only way that's going to stop is some combination

และวิธีเดียวที่สามารถแก้ปัญหาได้คือการผสานกันของ

of faster growth in taxes or slower growth in entitlements,

การเพิ่มอัตราภาษีหรือการลดสวัสดิการรัฐ

also called transfer payments.

หรือที่เรียกว่ารายจ่ายเงินโอน

And that gets us down from the 1.5,

และนั่นทำให้เราลดลงจาก 1.5

where we've reached for education, down to 1.3.

และเมื่อรวมด้านการศึกษานั้นยิ่งลดลงไปที่ 1.3

And then we have inequality.

ต่อมาก็คือความไม่เท่าเทียมกัน

Over the 15 years before the financial crisis,

15 ปีก่อนวิกฤตเศรษฐกิจ

the growth rate of the bottom 99 percent

อัตราการเติบโตของการกระจายรายได้

of the income distribution was half a point slower

ใน 99 เปอร์เซ็นต์ที่เป็นคนระดับล่างลดลง 0.5

than the averages we've been talking about before.

ต่ำกว่ากว่าค่าเฉลี่ยที่เราได้พูดถึงก่อนหน้านี้

All the rest went to the top one percent.

ส่วนที่เหลือกลับไปเพิ่มให้คนระดับบนหนึ่งเปอร์เซ็นต์

So that brings us down to 0.8.

และนั่นฉุดการเติบโตของเราลงไปที่ 0.8

And that 0.8 is the big challenge.

และ 0.8 เป็นความท้าทายอย่างมาก

Are we going to grow at 0.8?

เราจะโตที่ 0.8 หรือไม่

If so, that's going to require that our inventions

ถ้าจะเป็นเช่นนั้นการประดิษฐ์คิดค้นของเรา

are as important as the ones that happened

ต้องมีความยิ่งใหญ่พอๆกับที่เคยเกิดขึ้นในอดีต

over the last 150 years.

ในช่วง 150 ปีที่ผ่านมา

So let's see what some of those inventions were.

งั้นลองมาดูว่าสิ่งประดิษฐ์เหล่านั้นมีอะไรบ้าง

If you wanted to read in 1875 at night,

ในปี 1875 ถ้าคุณต้องการอ่านหนังสือในเวลากลางคืน

you needed to have an oil or a gas lamp.

คุณต้องมีตะเกียงแก๊สหรือตะเกียงน้ำมัน

They created pollution, they created odors,

ตะเกียงเหล่านี้สร้างมลพิษรวมทั้งส่งกลิ่น

they were hard to control, the light was dim,

ควบคุมยากและก็ไม่สว่างพอ

and they were a fire hazard.

รวมทั้งอาจทำให้เกิดไฟไหม้ได้

By 1929, electric light was everywhere.

ในปี 1929 ไฟฟ้าเข้าไปถึงทุกที่

We had the vertical city, the invention of the elevator.

เรามีเมืองที่เต็มไปด้วยตึกสูง มีการคิดค้นลิฟท์

Central Manhattan became possible.

สามารถสร้างเมืองใหญ่แบบใจกลางแมนฮัตตัน

And then, in addition to that, at the same time,

และนอกจากนั้นในช่วงเวลาเดียวกัน

hand tools were replaced by massive electric tools

การใช้เครื่องมือแบบเก่าถูกแทนที่ด้วยเครื่องมือไฟฟ้าขนาดใหญ่

and hand-powered electric tools,

และเครื่องมือไฟฟ้าที่บังคับด้วยคน

all achieved by electricity.

ทุกอย่างสามารถทำได้ด้วยไฟฟ้า

Electricity was also very helpful in liberating women.

ไฟฟ้าก็ยังช่วยในเรื่องอิสระภาพของผู้หญิง

Women, back in the late 19th century,

ในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 ผู้หญิง

spent two days a week doing the laundry.

ใช้เวลา 2 วันต่อสัปดาห์ในการทำความสะอาดเสื้อผ้า

They did it on a scrub board.

พวกเขาซักกันบนกระดานขัด

Then they had to hang the clothes out to dry.

จากนั้นก็ตากผ้าให้แห้ง

Then they had to bring them in.

จากนั้นก็เก็บผ้าเข้าในบ้าน

The whole thing took two days out of the seven-day week.

ทั้งหมดนี้ใช้เวลาถึงสองวันต่อสัปดาห์

And then we had the electric washing machine.

จากนั้นเราก็มีเครื่องซักผ้า

And by 1950, they were everywhere.

ประมาณปี 1950 มันมีอยู่ทั่วทุกแห่ง

But the women still had to shop every day,

แต่ผู้หญิงก็ยังต้องออกไปซื้อของทุกวัน

but no they didn't, because electricity

แต่ไม่ต้องแล้วเนื่องจากการเกิดของไฟฟ้า

brought us the electric refrigerator.

ทำให้มีตู้เย็น

Back in the late 19th century, the only source of heat in most homes

ย้อนกลับไปช่วงปลายศตวรรษที่ 19 แหล่งความร้อนในบ้านส่วนใหญ่

was a big fireplace in the kitchen that was used for cooking and heating.

คือเตาผิงขนาดใหญ่ในห้องครัว ที่ใช้สำหรับการทำอาหารและความร้อน

The bedrooms were cold. They were unheated.

ส่วนในห้องนอนนั้นเย็น ไม่ได้รับความร้อน

But by 1929, certainly by 1950,

แต่ประมาณปี 1929 หรือที่แน่ๆคือปี 1950

we had central heating everywhere.

เรามีระบบทำความร้อนอยู่ทุกที่

What about the internal combustion engine,

แล้วเจ้าเครื่องยนต์สันดาปภายใน

which was invented in 1879?

ที่ถูกคิดค้นในปี 1879 ล่ะ

In America, before the motor vehicle,

ก่อนจะมีรถยนต์ใช้ในอเมริกา

transportation depended entirely on the urban horse,

ทั้งประเทศต้องพึ่งพาม้าในการเดินทาง

which dropped, without restraint,

พวกมันขับถ่ายมูล

25 to 50 pounds of manure on the streets every day

บนถนนเป็นปริมาณ 25 ถึง 50 ปอนด์ทุกวัน

together with a gallon of urine.

พร้อมกับปัสสาวะจำนวนหนึ่งแกลลอน

That comes out at five to 10 tons daily

ซึ่งรวมทั้งๆหมดแล้วก็ห้าถึงสิบตันต่อวัน

per square mile in cities.

ต่อพื้นที่ 1 ตารางไมล์ในเมืองต่างๆ

Those horses also ate up fully one quarter of American agricultural land.

ต้องใช้พื้นที่ถึงหนึ่งในสี่ของพื้นที่เกษตรทั้งหมดของประเทศ ในการเลี้ยงม้าพวกนี้

That's the percentage of American agricultural land

นั่นหมายถึงสัดส่วนของพื้นที่เกษตรของประเทศ

it took to feed the horses.

ที่เอาไว้เลี้ยงม้า

Of course, when the motor vehicle was invented,

เมื่อรถยนต์ได้ถูกประดิษฐ์ขึ้น

and it became almost ubiquitous by 1929,

และใช้อย่างแพร่หลายราวๆปี 1929

that agricultural land could be used for human consumption

พื้นที่ทางการเกษตรเหล่านั้น ก็ถูกใช้สำหรับการบริโภคของมนุษย์

or for export.

หรือเพื่อส่งออก

And here's an interesting ratio: Starting from zero in 1900,

และนี่คืออัตราส่วนที่น่าสนใจ จากที่ไม่มีรถยนต์เลยในปี 1900

only 30 years later, the ratio of motor vehicles to the number of households

แค่ 30 ปีให้หลังสัดส่วนของยานพาหนะต่อครัวเรือน

in the United States reached 90 percent in just 30 years.

ในประเทศก็พุ่งสูงถึง 90 เปอร์เซ็นต์ในระยะเวลาแค่ 30 ปี

Back before the turn of the century,

ย้อนกลับไปก่อนการเปลี่ยนศตวรรษ

women had another problem.

ผู้หญิงยังมีปัญหาอีกอย่างหนึ่ง

All the water for cooking, cleaning and bathing

น้ำที่ใช้ทำครัว ทำความสะอาด และอาบน้ำนั้น

had to be carried in buckets and pails in from the outside.

ต้องหิ้วใส่ถังมาจากข้างนอก

It's a historical fact that in 1885,

มีความจริงในประวัติศาสตร์ที่ว่าในปี 1885

the average North Carolina housewife

แม่บ้านในนอร์ธคาโรไลน่า

walked 148 miles a year carrying 35 tons of water.

ต้องเดินเป็นระยะทาง 148 ไมล์ต่อปี เพื่อขนน้ำจำนวน 35 ตัน

But by 1929, cities around the country

แต่ประมาณปี 1929 เมืองต่างๆทั่วประเทศ

had put in underground water pipes.

ได้วางระบบท่อน้ำใต้ดิน

They had put in underground sewer pipes,

วางระบบท่อระบายน้ำใต้ดิน

and as a result, one of the great scourges of the late 19th century,

ด้วยเหตุนี้หนึ่งในโรคระบาดที่รุนแรงของศตวรรษที่ 19

waterborne diseases like cholera, began to disappear.

ที่มากับน้ำเช่น อหิวาตกโรคเริ่มหมดไป

And an amazing fact for techno-optimists

และความจริงที่น่าทึ่งสำหรับผู้ที่มีแนวคิดว่า เทคโนโลยีสามารถปฏิวัติโลกได้

is that in the first half of the 20th century,

นั้นคือในช่วงห้าสิบปีแรกของศตวรรษที่ 20

the rate of improvement of life expectancy

อัตราการเติบโตของอายุคาดเฉลี่ย

was three times faster than it was

โตเร็วกว่าสามเท่าเมื่อเทียบกับ

in the second half of the 19th century.

ห้าสิบปีหลังของศตวรรษที่ 19

So it's a truism that things can't be more than 100 percent of themselves.

มันเป็นสัจธรรม ว่ามันไม่มีอะไรที่เกินร้อยเปอร์เซ้นต์ของตัวมันเองได้

And I'll just give you a few examples.

ผมจะยกตัวอย่างสักสองสามข้อ

We went from one percent to 90 percent of the speed of sound.

เราพัฒนาจากหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของความเร็วของเสียง ไปสู่เก้าสิบเปอร์เซ็นต์

Electrification, central heat, ownership of motor cars,

การใช้ไฟฟ้า ระบบทำความร้อน การมีรถยนต์

they all went from zero to 100 percent.

ทั้งหมดเริ่มจากศูนย์ไปจนถึงร้อยเปอร์เซ็นต์

Urban environments make people more productive than on the farm.

สภาพแวดล้อมแบบเมือง ทำให้เกิดผลผลิตมากขึ้นกว่าการทำฟาร์ม

We went from 25 percent urban to 75 percent

พื้นที่เมืองเริ่มจากยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ ไปจนถึงเจ็ดสิบห้าเปอร์เซ็นต์

by the early postwar years.

ในช่วงแรกของยุคหลังสงคราม

What about the electronic revolution?

แล้วการกำเนิดของเครื่องใช้ไฟฟ้าล่ะ

Here's an early computer.

นี่คือคอมพิวเตอร์ในยุคแรกๆ

It's amazing. The mainframe computer was invented in 1942.

น่าประหลาดใจที่คอมพิวเตอร์เมนเฟรม ถูกประดิษฐ์ขึ้นในปี 1942

By 1960 we had telephone bills, bank statements

ประมาณปี1960 เรามีใบแจ้งหนี้ค่าโทรศัพท์ ใบแจ้งยอดของธนาคาร

were being produced by computers.

ล้วนแต่ถูกสร้างขึ้นโดยคอมพิวเตอร์

The earliest cell phones, the earliest personal computers

โทรศัพท์มือถือและคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลในยุคแรกๆ

were invented in the 1970s.

นั้นถูกคิดค้นขึ้นในปี 1970

The 1980s brought us Bill Gates, DOS,

ในปี 1980 ระบบดอสถูกคิดค้นโดยบิลล์ เกตส์

ATM machines to replace bank tellers,

เรามีเครื่องเอทีเอ็มมาแทนพนักงานธนาคาร

bar code scanning to cut down on labor in the retail sector.

บาร์โค้ดที่ลดการใช้แรงงานคนในร้านค้าปลีก

Fast forward through the '90s,

กระโดดไปที่ยุค 90

we had the dotcom revolution

เกิดการปฏิวัติของยุคธุรกิจดอทคอม

and a temporary rise in productivity growth.

และการเติบโตของการผลิตในช่วงระยะสั้นๆ

But I'm now going to give you an experiment.

แต่ผมกำลังจะทดลองอย่างหนึ่งให้พวกคุณดู

You have to choose either option A or option B.

คุณต้องเลือกระหว่างตัวเลือกเอหรือบี

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Option A is you get to keep everything invented up till 10 years ago.

ตัวเลือกเอคุณยังประดิษฐ์คิดค้นอย่างต่อเนื่อง จนถึง 10 ปีที่แล้ว

So you get Google, you get Amazon,

คุณเลยมีกูเกิ้ล มีอเมซอน

you get Wikipedia, and you get running water and indoor toilets.

มีวิกิพีเดีย มีน้ำประปาและห้องน้ำใช้ภายในบ้าน

Or you get everything invented to yesterday,

หรือแม้แต่สิ่งใหม่ๆที่เพิ่งเกิดขึ้น

including Facebook and your iPhone,

เช่น เฟซบุ๊คและไอโฟนของคุณ

but you have to give up, go out to the outhouse,

กับไม่มีสิ่งเหล่านี้และคุณต้องออกไปนอกบ้าน

and carry in the water.

เพื่อขนน้ำเข้ามา

Hurricane Sandy caused a lot of people to lose the 20th century,

เฮอร์ริเคนแซนดี้สร้างความเสียหายอย่างมาก สำหรับศตวรรษที่ 20

maybe for a couple of days,

บางที่อาจแค่ 2-3 วัน

in some cases for more than a week,

แต่บางที่ก็มากกว่าหนึ่งสัปดาห์

electricity, running water, heating, gasoline for their cars,

ไม่มีไฟฟ้า น้ำประปา เครื่องทำความร้อน น้ำมัน

and a charge for their iPhones.

และไม่สามารถชาร์จไอโฟน

The problem we face is that all these great inventions,

ปัญหาที่เราเผชิญก็คือว่า สิ่งประดิษฐ์ที่ยิ่งใหญ่ทั้งหมดเหล่านี้

we have to match them in the future,

เราจะทำอย่างไรเพื่อรักษาความต่อเนื่องสำหรับอนาคต

and my prediction that we're not going to match them

และการพยากรณ์ของผม ที่ว่าเราจะไม่สามารถรักษาความต่อเนื่องได้นั้น

brings us down from the original two-percent growth

ทำให้การเติบโตจากเดิมที่สองเปอร์เซ็นต์จะดิ่งลง

down to 0.2, the fanciful curve that I drew you at the beginning.

สู่ที่ศูนย์จุดสองเปอร์เซ็นต์ตามกราฟโค้งที่ผมวาดข้างต้น

So here we are back to the horse and buggy.

และเราก็จะกลับมาสู่ยุคที่ใช้ม้าและรถม้า

I'd like to award an Oscar

ผมอยากจะให้รางวัลออสการ์

to the inventors of the 20th century,

กับผู้ประดิษฐ์คิดค้นแห่งศตวรรษที่ 20

the people from Alexander Graham Bell

คนอย่างอเล็กซานเดอร์ เกรแฮม เบลล์

to Thomas Edison to the Wright Brothers,

โทมัส เอดิสัน จนไปถึงพี่น้องตระกูลไรท์

I'd like to call them all up here,

ผมอยากจะเรียกพวกเขามาบนนี้

and they're going to call back to you.

และพวกเขาจะบอกพวกคุณกลับไปว่า

Your challenge is, can you match what we achieved?

ความท้าทายคือ คุณสามารถจะทำได้สำเร็จเหมือนในอดีตหรือไม่

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)