Jon Gosier: The problem with "trickle-down techonomics"

Translator: Paded Chotikunchon Reviewer: Rawee Ma

As a software developer and technologist,

ในฐานะนักพัฒนาซอฟต์แวร์และนักเทคโนโลยี

I've worked on a number of civic technology projects

ผมได้ทำงานในโครงการเกี่ยวกับ เทคโนโลยีภาคประชาชนมากมาย

over the years.

ตลอดเวลาหลายปี

Civic tech is sometimes referred to as tech for good,

เทคโนโลยีภาคประชาชน บางครั้งก็ถูกพูดถึง ว่าเป็นเทคโนโลยีในทางที่ดี

using technology to solve humanitarian problems.

ใช้เทคโนโลยีเพื่อแก้ไขปัญหาทางด้านมนุษยธรรม

This is in 2010 in Uganda,

ในปีค.ศ. 2010 ในประเทศยูกันดา

working on a solution that allowed local populations

ผมทำงานเพื่อหาวิธีที่จะทำให้ประชากรท้องถิ่น

to avoid government surveillance on their mobile phones

สามารถหลีกเลี่ยงการสอดส่องโทรศัพท์มือถือ จากรัฐบาล

for expressing dissent.

เพื่อแสดงความเห็นต่าง

That same technology was deployed later in North Africa

เทคโนโลยีเดียวกันนี้ ถูกปรับใช้ภายหลังในแอฟริกาเหนือ

for similar purposes to help activists stay connected

เพื่อวัตถุประสงค์ที่คล้ายกัน คือช่วยให้นักกิจกรรมสามารถติดต่อกันได้

when governments were deliberately shutting off connectivity

เมื่อรัฐบาลจงใจปิดการเชื่อมต่อสัญญาณ

as a means of population control.

เพื่อควบคุมมวลชน

But over the years, as I have thought about these technologies

แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เมื่อผมคิดเกี่ยวกับเทคโนโลยีเหล่านี้

and the things that I work on,

และสิ่งที่ผมได้ทำลงไป

a question kind of nags in the back of my mind, which is,

มีคำถามหนึ่งที่ออกจะรบกวนใจผม

what if we're wrong about the virtues of technology,

คือ สมมติว่าเราคิดผิดเกี่ยวกับ คุณประโยชน์ของเทคโนโลยี

and if it sometimes actively hurts

และสมมติว่าบางครั้งเทคโนโลยีกลับทำร้าย

the communities that we're intending to help?

ประชาคมที่เราตั้งใจจะช่วยเหลือแทนล่ะ

The tech industry around the world tends to operate under similar assumptions

อุตสาหกรรมเทคโนโลยีทั่วโลก มีแนวโน้ม ที่จะทำงานภายใต้สมมติฐานที่คล้ายคลึงกัน

that if we build great things,

คือ ถ้าเราสร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่

it will positively affect everyone.

มันจะส่งผลดีต่อทุก ๆ คน

Eventually, these innovations will get out and find everyone.

ท้ายที่สุดแล้ว นวัตกรรมเหล่านี้ จะแพร่หลายไปสู่ทุกคน

But that's not always the case.

แต่นั่นก็ไม่เสมอไป

I like to call this blind championing of technology "trickle-down techonomics,"

ผมขอเรียกการปกป้องด้วยเทคโนโลยีมืดบอดนี้ว่า "เศรษฐศาสตร์เทคโนโลยีแบบไหลรินลงสู่เบื้องล่าง"

to borrow a phrase. (Laughter)

ผมยืมคำคนอื่นมา (หัวเราะ)

We tend to think that if we design things for the select few,

เรามักจะคิดว่า ถ้าเราออกแบบสิ่งต่าง ๆ เพื่อคนกลุ่มน้อย

eventually those technologies will reach everyone,

ในที่สุดแล้วเทคโนโลยีเหล่านั้นจะถึงมือทุกคน

and that's not always the case.

แต่นั่นก็ไม่เสมอไปในทุกกรณี

Technology and innovation behaves a lot like wealth and capital.

เทคโนโลยีและนวัตกรรม ทำตัวเหมือนความมั่งคั่งและเงินทุน

They tend to consolidate in the hands of the few,

พวกมันมักจะรวมตัวกันอยู่ในมือของคนส่วนน้อย

and sometimes they find their way out into the hands of the many.

และอาจมีบางครั้งที่พวกมันหาทางออก ไปสู่มือของคนส่วนใหญ่ได้

And so most of you aren't tackling oppressive regimes on the weekends,

เนื่องจากพวกคุณส่วนใหญ่ไม่ได้กำลังต่อกรกับ การปกครองแบบเผด็จการในวันหยุดสุดสัปดาห์

so I wanted to think of a few examples that might be a little bit more relatable.

ดังนั้นผมจะขอยกตัวอย่าง ที่พอจะคิดตามได้ง่าย ๆ แล้วกัน

In the world of wearables and smartphones and apps,

ในโลกที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์สวมใส่ สมาร์ทโฟน และแอปพลิเคชัน

there's a big movement to track people's personal health

มันคือการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ ในการติดตามสุขภาพส่วนบุคคล

with applications that track the number of calories that you burn

ด้วยแอปที่สามารถติดตามได้ว่า คุณเผาผลาญไปกี่แคลอรีแล้ว

or whether you're sitting too much or walking enough.

หรือคุณนั่งมากเกินไปรึเปล่า หรือเดินเพียงพอแล้วหรือยัง

These technologies make patient intake in medical facilities much more efficient,

เทคโนโลยีเหล่านี้ทำให้รับมือกับจำนวนผู้ป่วย ในสถานรักษาพยาบาลอย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น

and in turn, these medical facilities

และในทางกลับกัน สถานรักษาพยาบาลเหล่านี้

are starting to expect these types of efficiencies.

ก็เริ่มจะคาดหวังต่อประสิทธิภาพ จากเครื่องมือพวกนี้

As these digital tools find their way into medical rooms,

ขณะเดียวกันที่อุปกรณ์ดิจิตัลพวกนี้ ได้เข้ามาสู่วงการการแพทย์

and they become digitally ready,

และทุกอย่างได้ถูกบันทึกในรูปแบบดิจิตัล

what happens to the digitally invisible?

เกิดอะไรขึ้นกับพวกที่ไม่มีข้อมูลดิจิตัลล่ะ

What does the medical experience look like

บริการทางการแพทย์จะมีหน้าตาแบบไหน

for someone who doesn't have the $400 phone or watch

สำหรับผู้ป่วยที่ไม่มีโทรศัพท์มือถือ หรือนาฬิการาคา 400 ดอลล่าร์

tracking their every movement?

ที่คอยบันทึกการเคลื่อนไหวทุกย่างก้าว

Do they now become a burden on the medical system?

พวกเขาจะกลายเป็นภาระของ ระบบทางการแพทย์หรือเปล่า

Is their experience changed?

สิ่งที่พวกเขาประสบได้เปลี่ยนไปหรือไม่

In the world of finance, Bitcoin and crypto-currencies

ในโลกของการเงินกันบ้าง เมื่อบิทคอยน์และสกุลเงินดิจิตัล

are revolutionizing the way we move money around the world,

กำลังพลิกโฉมวิธีการที่เราเคลื่อนย้ายเงิน ไปทั่วโลก

but the challenge with these technologies

แต่สิ่งท้าทายของเทคโนโลยีเหล่านี้

is the barrier to entry is incredibly high, right?

คือกำแพงในการเข้าถึงนั้น สูงอย่างเหลือเชื่อ ใช่ไหมครับ

You need access to the same phones, devices, connectivity,

คุณต้องมีโทรศัพท์ อุปกรณ์ การเชื่อมต่อแบบเดียวกัน

and even where you don't, where you can find a proxy agent,

และถึงแม้คุณจะไม่มีของพวกนั้น คุณก็ต้องหาคนกลาง

usually they require a certain amount of capital to participate.

ซึ่งปกติจะต้องมีเงินขั้นต่ำที่จะใช้บริการ

And so the question that I ask myself is, what happens to the last community

นั่นเป็นคำถามที่ผมถามตัวเองว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับประชาคมสุดท้าย

using paper notes when the rest of the world moves to digital currency?

ที่ยังคงใช้เงินกระดาษ ขณะที่ส่วนอื่นของโลก ย้ายไปใช้เงินดิจิตัลกันหมดแล้ว

Another example from my hometown in Philadelphia:

อีกตัวอย่างหนึ่งจากบ้านเกิดของผม ฟิลาเดเฟีย

I recently went to the public library there,

เมื่อเร็ว ๆ นี้ ผมไปที่ห้องสมุดประชาชนที่นั่น

and they are facing an existential crisis.

และพวกเขากำลังเผชิญกับ วิกฤติของการมีตัวตนอยู่

Public funding is dwindling,

เงินอุดหนุนสาธารณะน้อยลง

they have to reduce their footprint to stay open and stay relevant,

พวกเขาต้องลดรายจ่ายเพื่อที่จะเปิดทำการ และคงความสำคัญต่อไปได้

and so one of the ways they're going about this

หนึ่งในวิธีการที่พวกเขาใช้เพื่อการนี้คือ

is digitizing a number of the books and moving them to the cloud.

การแปลงหนังสือจำนวนหนึ่งเป็นรูปแบบดิจิตัล และจัดเก็บพวกมันไว้ที่คลาวด์

This is great for most kids. Right?

ฟังดูยอดเยี่ยมสำหรับเด็ก ๆ ใช่ไหมครับ

You can check out books from home,

คุณสามารถค้นหาหนังสือจากที่บ้านก็ได้

you can research on the way to school or from school,

สามารถหาข้อมูลระหว่างทางไปโรงเรียน หรือกลับจากโรงเรียนก็ได้

but these are really two big assumptions,

แต่นั่นอยู่บนข้อสมมติฐานใหญ่ ๆ สองข้อ

that one, you have access at home,

ข้อหนึ่ง คุณสามารถเข้าถึงจากที่บ้านได้

and two, that you have access to a mobile phone,

และข้อสอง คือคุณเข้าถึงข้อมูล จากโทรศัพท์มือถือได้

and in Philadelphia, many kids do not.

แต่ในฟิลาเดเฟีย เด็กส่วนมากไม่ได้เป็นเช่นนั้น

So what does their education experience look like

แล้วประสบการณ์ทางการศึกษาของพวกเขา จะมีหน้าตาเป็นอย่าไร

in the wake of a completely cloud-based library,

เมื่อเข้าสู่โลกที่ห้องสมุดอยู่บนคลาวด์ โดยสมบูรณ์

what used to be considered such a basic part of education?

สิ่งไหนที่เคยถูกมองว่าเป็นขั้นพื้นฐาน ของการศึกษาหรือครับ

How do they stay competitive?

พวกเขาจะสามารถแข่งขันได้อย่างไร

A final example from across the world in East Africa:

ตัวอย่างสุดท้าย จากอีกซีกโลกที่แอฟริกาตะวันออก

there's been a huge movement to digitize land ownership rights,

มีการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ที่จะจัดเก็บ สิทธิการถือครองที่ดินในรูปแบบดิจิตัล

for a number of reasons.

ด้วยหลาย ๆ เหตุผล

Migrant communities, older generations dying off,

ชุมชนผู้อพยพ คนรุ่นเก่าที่ค่อย ๆ ตายจากไป

and ultimately poor record-keeping

และการจัดเก็บที่ย่ำแย่อย่างที่สุด

have led to conflicts over who owns what.

ได้นำไปสู่ความขัดแย้งว่าใครเป็นเจ้าของอะไร

And so there was a big movement to put all this information online,

ดังนั้น จึงมีการการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ ให้มีการจัดเก็บข้อมูลทั้งหมดในสารบบออนไลน์

to track all the ownership of these plots of land,

เพื่อบันทึกกรรมสิทธิ์ของที่ดินทุก ๆ แปลง

put them in the cloud, and give them to the communities.

ส่งพวกมันเข้าไปในคลาวด์ แล้วส่งกลับไปยังชุมชน

But actually, the unintended consequence of this

แต่ในความเป็นจริง ผลลัพธ์อย่างไม่เจตนาของสิ่งนี้คือ

has been that venture capitalists, investors, real estate developers,

กลุ่มผู้ร่วมลงทุน นักลงทุน และนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์

have swooped in and they've begun buying up these plots of land

ได้เข้ามาและพวกเขาก็กว้านซื้อแปลงที่ดินเหล่านี้

right out from under these communities,

ไปจากชุมชนจนหมดสิ้น

because they have access to the technologies

เพราะพวกเขาเข้าถึงเทคโนโลยี

and the connectivity that makes that possible.

การเชื่อมต่อทำให้สิ่งพวกนี้เป็นไปได้

So that's the common thread that connects these examples,

และนั่นคือลักษณะร่วม ที่เชื่อมโยงตัวอย่างเหล่านี้นั่นเอง

the unintended consequences of the tools and the technologies that we make.

นี่คือผลที่ตามมาโดยไม่เจตนาของเครื่องมือ และเทคโนโลยีเหล่านี้เราได้สร้างขึ้น

As engineers, as technologists,

ในฐานะวิศวกร ในฐานะนักเทคโนโลยี

we sometimes prefer efficiency over efficacy.

บางครั้งเราก็ชอบประสิทธิภาพ มากกว่าประสิทธิผล

We think more about doing things than the outcomes of what we are doing.

เราคิดถึงสิ่งที่เราจะทำ มากกว่าผลลัพธ์ของสิ่งที่เรากำลังทำ

This needs to change.

ถึงเวลาที่เราจะต้องเปลี่ยน

We have a responsibility to think about the outcomes of the technologies we build,

เรามีภาระหน้าที่ที่จะต้องคิดถึง ผลลัพธ์ของเทคโนโลยีที่เราสร้างขึ้น

especially as they increasingly control the world in which we live.

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อพวกมันกำลังควบคุมโลก ที่เราอาศัยอยู่มากขึ้นเรื่อย ๆ

In the late '90s,

ในช่วงปลายยุค 90

there was a big push for ethics in the world of investment and banking.

มีการผลักดันทางด้านจริยธรรมครั้งใหญ่ ในโลกของการลงทุนและการธนาคาร

I think in 2014, we're long overdue for a similar movement

ผมคิดว่าในปี 2014 เราช้าไปมากแล้ว ที่จะผลักดันการเคลื่อนไหวลักษณะเดียวกัน

in the area of tech and technology.

ในโลกของเทคโนโลยี

So, I just encourage you, as you are all thinking about the next big thing,

ผมขอกระตุ้นพวกคุณทั้งหมด ให้คิดถึงสิ่งที่ยิ่งใหญ่ชิ้นในภายหน้า

as entrepreneurs, as CEOs, as engineers, as makers,

ไม่ว่าจะเป็นผู้ประกอบการ ซีอีโอ วิศวกร ผู้ผลิต

that you think about the unintended consequences

ให้พวกคุณคิดถึงผลสืบเนื่องที่ไม่ได้เจตนา

of the things that you're building,

ของสิ่งที่คุณกำลังสร้างขึ้น

because the real innovation is in finding ways to include everyone.

เพราะนวัตกรรมที่แท้จริง คือการหาหนทางที่เข้าถึงได้ทุกคน

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)