Jon Gosier: The problem with "trickle-down techonomics"

جان گاسیر: مشکلات ناشی از «فنآوری رو به کاهش»

Translator: soheila Jafari Reviewer: Farnaz Saghafi

As a software developer and technologist,

به عنوان یک طراح و متخصص نرم افزار

I've worked on a number of civic technology projects

من سالها بر روی تعدادی پروژه های

فنآوری شهری کار کردم.

over the years.

Civic tech is sometimes referred to as tech for good,

فن آوری شهری گاهی اشاره به فن آوری مناسب دارد،

using technology to solve humanitarian problems.

یعنی بکارگیری تکنولوژی در حل مشکلات انسانی.

This is in 2010 in Uganda,

سال ۲۰۱۰ در اوگانداست،

working on a solution that allowed local populations

و روی پیدا کردن راه حلی برای ممانعت

to avoid government surveillance on their mobile phones

از نظارت دولت بر مکالمات تلفنی مردم محلی برای اظهار نظرات

for expressing dissent.

مخالف علیه دولت کار می کنم.

That same technology was deployed later in North Africa

فنآوری مشابهی که بعدا در شمال آفریقا نیز استفاده شد

for similar purposes to help activists stay connected

برای هدفی مشابه که ارتباط فعالان اجتماعی را با هم حفظ می کرد

when governments were deliberately shutting off connectivity

هنگامی که دولت عمداً ارتباط بین آنها را قطع می کرد

as a means of population control.

تا مردم را کنترل کند.

But over the years, as I have thought about these technologies

اما طی سالها که به این فنآوری‌ها می اندیشیدم

and the things that I work on,

و چیزهایی که روی آنها کار می کنم،

a question kind of nags in the back of my mind, which is,

یک سوال در ته ذهنم اذیتم میکنه، این که

what if we're wrong about the virtues of technology,

اگر ما درباره فضایل فن آوری اشتباه کنیم، چی ؟

and if it sometimes actively hurts

و اگر گاهی واقعا" باعث لطمه

the communities that we're intending to help?

به جوامعی می شود که مایلیم به آنها کمک کنیم؟

The tech industry around the world tends to operate under similar assumptions

صنعت فن آوری در سراسر جهان حول محور این تصورات می چرخه

that if we build great things,

که اگر ما یک چیز بسیار عالی بسازیم،

it will positively affect everyone.

این تاثیر مثبتی روی همه می گذارد.

Eventually, these innovations will get out and find everyone.

نهایتا، این اختراعات بیرون می آیند و مردم را پیدا می کنند.

But that's not always the case.

اما همیشه اینطور نیست.

I like to call this blind championing of technology "trickle-down techonomics,"

دوست دارم این دفاع کورکورانه از تکنولوژی را "حقه فنآوران" بنامم،

to borrow a phrase. (Laughter)

عبارتی را قرض و نقل قول کردم. (خنده تماشاگران)

We tend to think that if we design things for the select few,

ما تمایل داریم فکر کنیم که اگر برای یک گروه کوچک مد نظرمان طراحی کنیم،

eventually those technologies will reach everyone,

در نهایت این تکنولوژی مورد استفاده همگان قرار خواهد گرفت،

and that's not always the case.

و همیشه اینطور نیست.

Technology and innovation behaves a lot like wealth and capital.

تکنولوژی و اختراعات مانند ثروت و سرمایه عمل می کنند.

They tend to consolidate in the hands of the few,

آنها تمایل دارند که در دست تعداد کمی قرار بگیرند،

and sometimes they find their way out into the hands of the many.

و گاهی راه خود را یافته و در دست افراد بیشتری قرار می گیرند .

And so most of you aren't tackling oppressive regimes on the weekends,

و به این ترتیب اکثر شما آخر هفته ها سرگرم مبارزه با رژیم های سرکوبگر نیستید،

so I wanted to think of a few examples that might be a little bit more relatable.

خُب می خواهم راجع به نمونه های دیگری فکر کنیم که شاید بیشتر مرتبط باشند.

In the world of wearables and smartphones and apps,

در دنیای وسایل جانبی الکترونیکی و تلفن های هوشمند و کاربرها،

there's a big movement to track people's personal health

حرکت بزرگی انجام شد که در آن سلامت افراد ردیابی می شود

with applications that track the number of calories that you burn

با بکارگیری کاربرهایی که میزان کالری مصرفی را اندازه گیری می کند

or whether you're sitting too much or walking enough.

یا آیا شما بیش از حد می نشینید، یا به اندازه کافی راه می روید.

These technologies make patient intake in medical facilities much more efficient,

این فن آوریها، میزان پذیرش بیماران در دستگاه پزشکی را کارآمد تر کرده،

and in turn, these medical facilities

و به نوبه خود، چنین تجهیزات پزشکی

are starting to expect these types of efficiencies.

چنین قابلیت هایی را نیز می طلبند.

As these digital tools find their way into medical rooms,

از وقتی این ابزارهای دیجیتالی در اتاق های پزشکی را ه یافته،

and they become digitally ready,

و از لحاظ دیجیتالی آماده بکار شدند،

what happens to the digitally invisible?

چه بر سر آنچه بصورت دیجیتالی قابل روئت نیست، می آید؟

What does the medical experience look like

تجربه پزشکی برای کسی که

for someone who doesn't have the $400 phone or watch

تلفن همراه یا ساعت ۴۰۰ دلاری را ندارد

tracking their every movement?

تا تمامی حرکاتش را دنبال کند چه شکلی‌ است؟

Do they now become a burden on the medical system?

آیا آنها باری بر روی سیستم پزشکی خواهند بود؟

Is their experience changed?

آیا تجربه آنها تغییر خواهد کرد؟

In the world of finance, Bitcoin and crypto-currencies

در دنیای مالی، بیتکوین (سیستم پرداخت آنلاین ) و ارزهای مستعار

are revolutionizing the way we move money around the world,

روند انتقال پول در سراسر دنیا را متحول کرده،

but the challenge with these technologies

اما چالش این فن آوری ها

is the barrier to entry is incredibly high, right?

موانع ورود به بازار است که به طور باور نکردنی بالاست، درسته؟

You need access to the same phones, devices, connectivity,

لازمه به تلفن های مشابه، دستگاه‌های مشابه و ارتباطات مشابه دسترسی داشته باشی،

and even where you don't, where you can find a proxy agent,

و حتی جایی که این دسترسی وجود ندارد تا یک نماینده اجرایی داشته باشی،

usually they require a certain amount of capital to participate.

معمولا آنها تقاضای مقدار مشخصی از سرمایه را جهت مشارکت، دارند.

And so the question that I ask myself is, what happens to the last community

خُب پرسشی که من از خودم می‌کنم این هست، چه بر سر آخرین گروهی که

using paper notes when the rest of the world moves to digital currency?

از یاداشت‌های کاغذی استفاده می کنند می یاد؟ در حالیکه جهان به سمت دنیای دیجیتال در حرکت است؟

Another example from my hometown in Philadelphia:

مثال دیگری از شهرم، فیلادلفیا:

I recently went to the public library there,

اخیرا به کتابخانه عمومی شهر رفتم،

and they are facing an existential crisis.

و آنها با یک بحران وجودی روبرو هستند.

Public funding is dwindling,

بودجه عمومی رو به کاهش است،

they have to reduce their footprint to stay open and stay relevant,

آنها باید فضا را کاهش داده تا بتوانند بطور معقولی به کار خود ادامه دهند،

and so one of the ways they're going about this

و یکی از راه‌ها برای انجام اینکار

is digitizing a number of the books and moving them to the cloud.

اینه که تعدادی از کتابها را دیجیتالی کرده و بصورت آنلاین درcloud قرار دهند.

This is great for most kids. Right?

این برای بیشتر کودکان عالیه، درسته؟

You can check out books from home,

می‌توانید در خانه خودتان نشسته و کتاب قرض بگیرید،

you can research on the way to school or from school,

می‌توانید در راه مدرسه یا در مدرسه تحقیق کنید،

but these are really two big assumptions,

اما اینها واقعا مفروضات بزرگی هستند،

that one, you have access at home,

اول اینکه در خانه دسترسی اینترنتی داشته باشید،

and two, that you have access to a mobile phone,

دوم اینکه، به تلفن همراه دسترسی داشته باشید،

and in Philadelphia, many kids do not.

و در فیلادلفیا، خیلی از نوجوانان این دسترسی را ندارند.

So what does their education experience look like

پس در پی ایجاد یک کتابخانه کاملا آنلاین

in the wake of a completely cloud-based library,

تجربه آموزش آنها چگونه خواهد بود،

what used to be considered such a basic part of education?

چیزی که یه روزی بخش اصلی آموزش بوده؟

How do they stay competitive?

چگونه به رقابت کردن ادامه خواهند داد؟

A final example from across the world in East Africa:

آخرین مثال از آن سر دنیا در شرق آفریقا است:

there's been a huge movement to digitize land ownership rights,

حرکت عظیمی برای دیجیتالی کردن حقوق مالکیت زمین‌ها در جریان است،

for a number of reasons.

به دلایل مختلف.

Migrant communities, older generations dying off,

جوامع مهاجر، مرگ نسل های قدیمی تر،

and ultimately poor record-keeping

و در نهایت ضعف در سیستم بایگانی

have led to conflicts over who owns what.

منجر به درگیری اینکه چه کسی مالک چه چیزی هست شده.

And so there was a big movement to put all this information online,

بنابراین حرکت بزرگی برای قرار دادن همه اطلاعات بصورت آنلاین انجام شد،

to track all the ownership of these plots of land,

برای ردیابی همه مالکیت‌ها دراین قطعه های زمین،

put them in the cloud, and give them to the communities.

آنها در فضای مجازی (cloud) قرار داده شده، و در اختیار جوامع قرار گرفت.

But actually, the unintended consequence of this

اما در واقع، پی‌آمد ناخواسته آن این بود که

has been that venture capitalists, investors, real estate developers,

سرمایه داران ریسک کننده، سرمایه گذاران، مشاورین املاک و مستغلات،

have swooped in and they've begun buying up these plots of land

سرازیر شده و شروع به خرید این زمینها

right out from under these communities,

درست از طریق همین جوامع کردند،

because they have access to the technologies

زیرا آنها به فن آوری دسترسی داشتند

and the connectivity that makes that possible.

و این ارتباطات انجام این کار را امکانپذیر می کرد.

So that's the common thread that connects these examples,

این موضوع مشترکی است که این مثال‌ها را بهم پیوند می دهد،

the unintended consequences of the tools and the technologies that we make.

پی‌آمدهای ناخواسته ای که حاصل ساخت ابزارها و فن آوریهاست.

As engineers, as technologists,

به عنوان یک مهندس، و فن آور،

we sometimes prefer efficiency over efficacy.

گاهی بازدهی را به سودمندی ترجیح می دهیم.

We think more about doing things than the outcomes of what we are doing.

ما بیشتر درباره انجام کار فکر می کنیم تا دربارۀ پی آمدهای آنچه انجام می دهیم.

This needs to change.

این باید تغییر کند.

We have a responsibility to think about the outcomes of the technologies we build,

ما مسئولیم پیامدهای فن آوری های در دست ساخت مان را در نظر بگیریم،

especially as they increasingly control the world in which we live.

به ویژه اینکه فن آوری‌ها بطور فزاینده ای جهانی را که در آن زندگی می کنیم کنترل می کنند.

In the late '90s,

در اوخر دهه ۹۰،

there was a big push for ethics in the world of investment and banking.

تلاش بزرگی برای نظام اخلاقی در سیستم سرمایه‌گذاری و بانکداری انجام شد.

I think in 2014, we're long overdue for a similar movement

فکر می کنیم در سال ۲۰۱۴، خیلی هم دیر شده تا حرکت مشابهی

in the area of tech and technology.

در زمینه فن آوری و تکنولوژی داشته باشیم.

So, I just encourage you, as you are all thinking about the next big thing,

بدین ترتیب، فقط شما را تشویق می کنم، همانطور به قدم بزرگ بعدی فکر می کنید،

as entrepreneurs, as CEOs, as engineers, as makers,

به عنوان کارآفرین، به عنوان مدیران شرکت‌ها، به عنوان مهندس، بعنوان تولید کننده،

that you think about the unintended consequences

به پیآمدهای غیر منتظره

of the things that you're building,

چیزهایی که تولید می کنید نیز فکر کنید.

because the real innovation is in finding ways to include everyone.

زیرا اختراع واقعی پیدا کردن راهی است که شامل همگان شود.

Thank you.

سپاسگزارم

(Applause)

( تشویق تماشاگران)