Two Nameless Bodies Washed Up on the Beach. Here Are Their Stories | Anders Fjellberg | TED Talks

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Rawee Ma

So this right here

ตรงนี้แหละครับ

is the tiny village of Elle, close to Lista.

คือ หมู่บ้านเล็ก ๆ ชื่อ ยัลละ ใกล้ ๆ กับลิสตะ

It's right at the southernmost tip of Norway.

อยู่ตรงปลายใต้สุด ของนอร์เวย์

And on January 2 this year,

เมื่อวันที่ 2 มกราคม ปีนี้เอง

an elderly guy who lives in the village,

ชายแก่ที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านคนหนึ่ง

he went out to see what was cast ashore

ออกไปดูสิ่งที่คลื่นพัดมาติดชายฝั่ง

during a recent storm.

ช่วงพายุที่เพิ่งจะผ่านไป

And on a patch of grass right next to the water's edge,

และบนแผ่นหญ้าตรงขอบชายฝั่ง

he found a wetsuit.

เขาพบชุดดำนํ้า

It was grey and black, and he thought it looked cheap.

สีเทากับดำ และคิดว่ามันดูไม่มีราคา

Out of each leg of the wetsuit

พ้นชายขาแต่ละข้างของชุดดำนํ้านั้น

there were sticking two white bones.

มีกระดูกสีขาวโผล่ออกมา

It was clearly the remains of a human being.

มันชัดเจนว่าเป็นซากศพของมนุษย์

And usually, in Norway, dead people are identified quickly.

ปกติในนอร์เวย์จะระบุชื่อผู้ตาย ได้อย่างรวดเร็ว

So the police started searching

ตำรวจจึงเริ่มต้นค้นหา

through missing reports from the local area,

ผ่านทางการแจ้งความคนหาย จากบริเวณพื้นที่นั้น

national missing reports,

รายงานคนหายในประเทศ

and looked for accidents with a possible connection.

และค้นดูอุบัติเหตุ ที่น่าจะเกี่ยวข้องกัน

They found nothing.

พวกเขาไม่พบอะไรเลย

So they ran a DNA profile,

จึงไปตรวจสอบดู ดีเอ็นเอ

and they started searching internationally through Interpol.

และเริ่มค้นหาระดับประเทศ ผ่านทางตำรวจสากล

Nothing.

ก็ไม่พบอะไรเลย

This was a person that nobody seemed to be missing.

คนนี้ เป็นบุคคลที่ ดูเหมือนจะไม่มีใครคิดถึง

It was an invisible life heading for a nameless grave.

เป็นชีวิตที่ซ่อนเร้น ตรงไปสู่หลุมศพนิรนาม

But then, after a month,

แต่แล้ว ต่อมาอีกหนึ่งเดือน

the police in Norway got a message from the police in the Netherlands.

ตำรวจนอร์เวย์ก็ได้ข่าว จากเนเธอร์แลนด์

A couple of months earlier, they had found a body,

สองเดือนก่อนหน้านั้น พวกเขาพบศพ

in an identical wetsuit, and they had no idea who this person was.

ในชุดดำนํ้าที่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าเป็นใคร

But the police in the Netherlands managed to trace the wetsuit

แต่ดำรวจเนเธอร์แลนด์ สามารถตามรอยชุดดำนํ้านั้น

by an RFID chip that was sewn in the suit.

จากเศษ RFID ที่เย็บติดอยู่กับชุด

So they were then able to tell

พวกเขาจึงบอกได้ว่า

that both wetsuits were bought by the same customer at the same time,

ชุดดำนํ้าทั้งสองชุดนั้น ถูกซื้อมาพร้อมๆกัน โดยคนเดียวกัน

October 7, 2014,

ในวันที่ 7 ตุลาคม 2014

in the French city of Calais by the English Channel.

ในเมืองคาเลส์ ฝรั่งเศส ใกล้ๆกับช่องแคบอังกฤษ

But this was all they were able to figure out.

แต่นี่คือ ข้อมูลทั้งหมดที่เขาได้มา

The customer paid cash.

ลูกค้าจ่ายเป็นเงินสด

There was no surveillance footage from the shop.

ไม่มีภาพของกล้องวงจรปิด จากร้าน

So it became a cold case.

คดีนี้จึงกลายเป็น คดีค้าง

We heard this story,

เราได้ยินได้ฟังเรื่องนี้

and it triggered me and my colleague, photographer Tomm Christiansen,

มันปลุกเร้าผมและเพื่อนช่างถ่ายภาพ ทอมม์ คริสเทียนเซน

and we of course had the obvious question: who were these people?

และแน่นอน เรามีคำถามชัดเจนว่า พวกเขาเป็นใครหรือ?

At the time, I'd barely heard about Calais,

ตอนนั้น ผมแทบไม่เคยได้ยินชื่อ เมืองคาเลส์

but it took about two or three seconds to figure out

แต่ใช้เวลาแค่สองสามวินาที ก็คิดออกว่า

Calais is basically known for two things.

คาเลส์ โดยทั่วไปเป็นที่รู้จักกัน ในสองเรื่อง

It's the spot in continental Europe closest to Britain,

เป็นจุดที่ทวีปยุโรป ใกล้กับอังกฤษมากที่สุด

and a lot of migrants and refugees are staying in this camp

ผู้อพยพลี้ภัยจำนวนมาก อยู่ในแค้มป์ที่นี่

and are trying desperately to cross over to Britain.

และพยายามอย่างยิ่งที่จะข้าม ไปยังอังกฤษ

And right there was a plausible theory about the identity of the two people,

และนั่นเป็นทฤษฎีที่เป็นได้ เรื่องการระบุตัว คนทั้งสองนัน

and the police made this theory as well.

และตำรวจก็ยึดถือทฤษฎีนี้ ด้วยเช่นกัน

Because if you or I or anybody else with a firm connection to Europe

เพราะถ้าคุณหรือผม หรือใคร ๆ ที่โยงใยหนาแน่นกับยุโรป

goes missing off the coast of France, people would just know.

หายไปจากชายฝั่งฝรั่งเศส ผู้คนก็จะรู้กัน

Your friends or family would report you missing,

เพื่อนฝูง ครอบครัวคุณ ก็จะรายงาน การหายไปของคุณ

the police would come search for you, the media would know,

ตำรวจก็จะไปค้นหาคุณ สื่อมวลชนจะรู้

and there would be pictures of you on lampposts.

แล้วก็จะมีรูปถ่ายของคุณติด ตามเสาไฟฟ้า

It's difficult to disappear without a trace.

ยากที่จะหายไป โดยปราศจากร่องรอย

But if you just fled the war in Syria,

แต่ถ้าคุณเพียงหลบหนีภัยสงครามในซีเรียมา

and your family, if you have any family left,

และครอบครัวของคุณ ถ้ายังมีเหลืออยู่นะครับ

don't necessarily know where you are,

ก็ไม่จำเป็นต้องรู้ว่า คุณอยู่ที่ไหน

and you're staying here illegally

และคุณก็อยู่ที่นี่ อย่างผิดกฏหมาย

amongst thousands of others who come and go every day.

ท่ามกลางคนอื่นๆมากมาย ที่ไป ๆ มา ๆ อยู่ทุกวัน

Well, if you disappear one day, nobody will notice.

ถ้าวันหนึ่งคุณหายไป ก็จะไม่มีใครสังเกตเห็น

The police won't come search for you because nobody knows you're gone.

ตำรวจจะไม่ตามหาคุณ เพราะไม่มีใครรู้ คุณหายไป

And this is what happened to Shadi Omar Kataf

และสิ่งนี้เกิดขึ้นกับ ชาดี โอมาร์ คาธาฟ

and Mouaz Al Balkhi from Syria.

และมูวาส อัล บัลกี จากซีเรีย

Me and Tomm went to Calais for the first time in April this year,

ผมกับทอมม์ ไปที่คาเลส์ ครั้งแรก ในเดือนเมษายนปีนี้

and after three months of investigation, we were able to tell the story

หลังจากสืบสวนอยู่สามเดือน เราก็บอกเรื่องราวได้

about how these two young men fled the war in Syria,

ว่าชายหนุ่มสองคนนี้ หนีสงครามในซีเรียมา อย่างไร

ended up stuck in Calais,

สุดท้ายก็มาติดอยู่ที่คาเลส์

bought wetsuits and drowned in what seems to have been an attempt

ซื้อชุดดำนํ้า และจมนํ้าตาย เหมือนจะพยายาม

to swim across the English Channel in order to reach England.

ว่ายนํ้าข้ามช่องแคบไป เพื่อให้ถึงอังกฤษ

It is a story about the fact that everybody has a name,

มันเป็นเรื่องราว เกี่ยวกับข้อเท็จจริงที่ว่า คนทุกคนมีชื่อ

everybody has a story, everybody is someone.

คนทุกคนมีเรื่องราวของตน คนทุกคนสำคัญ

But it is also a story about what it's like to be a refugee in Europe today.

แต่มันก็ยังเป็นเรื่องราว เกี่ยวกับสภาพ ของผู้อพยพในยุโรป

So this is where we started our search.

ที่นี่จึงเป็น ที่ซึ่งเราเริ่มต้นการค้นหา

This is in Calais.

นี่คือในเมืองคาเลส์

Right now, between 3,500 and 5,000 people are living here

ขณะนี้คนราว 3,500-5,000 คน อาศัยอยู่ที่นี่

under horrible conditions.

ในสภาพที่เลวร้าย

It has been dubbed the worst refugee camp in Europe.

ถูกขนานนามว่า เป็นค่ายอพยพ ที่เลวที่สุด ในยุโรป

Limited access to food, limited access to water,

ที่มาของอาหาร มีอย่างจำกัด ที่มาของนํ้า มีอย่างจำกัด

limited access to health care.

การรักษาพยาบาล มีอย่างจำกัด

Disease and infections are widespread.

เชื้อโรคและการติดเชื้อ แพร่กระจายไปทั่ว

And they're all stuck here because they're trying to get to England

และพวกเขาก็ติดอยู่ที่นี่ เพราะกำลังพยายาม เข้าประเทศอังกฤษ

in order to claim asylum.

เพื่อที่จะขอลี้ภัย

And they do that by hiding in the back of trucks headed for the ferry,

พวกเขาพยายาม โดยการไปซ่อนคัวไป ท้ายรถบรรทุก ที่จะลงเรือข้ามฟาก

or the Eurotunnel,

หรือรถที่จะไปอุโมงค์ยูโร

or they sneak inside the tunnel terminal at night

หรือแอบไปที่สถานีอุโมงค์ปลายทาง ในตอนกลางคืน

to try to hide on the trains.

เพื่อพยายามแอบซ่อนไปในรถไฟ

Most want to go to Britain because they know the language,

ส่วนมากต้องการไปอังกฤษ เพราะรู้ภาษาอังกฤษ

and so they figure it would be easier to restart their lives from there.

และพวกเขาคิดว่า จะง่ายกว่า ที่จะเริ่มต้นชีวิตอีกครั้ง จากตรงนั้น

They want to work, they want to study,

พวกเขาต้องการทำงาน ต้องการศึกษา

they want to be able to continue their lives.

ต้องการที่จะสามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้

A lot of these people are highly educated and skilled workers.

หลายคนมีการศึกษาสูง เป็นคนงานที่ชำนิชำนาญ

If you go to Calais and talk to refugees, you'll meet lawyers, politicians,

ถ้าคุณไปที่คาเลส์ และคุยกับผู้ลี้ภัย คุณก็จะพบ นักกฏหมาย นักการเมือง

engineers, graphic designers, farmers, soldiers.

วิศวกร นักออกแบบกราฟฟิก กสิกร ทหาร

You've got the whole spectrum.

คุณจะได้พบ คนครบทุกอาชีพ

But who all of these people are

แต่คนเหล่านี้ทั้งหมด เป็นใครกันนั้น

usually gets lost in the way we talk about refugees and migrants,

มักหลงทางไป ในแบบที่เราพูดถึงผู้ลี้ภัย และผู้อพยพ

because we usually do that in statistics.

เพราะเรามักจะทำเรื่องนี้กัน ทางสถิติ

So you have 60 million refugees globally.

ดังนั้น เราจึงมีผู้ลี้ภัย 60 ล้านคนทั่วโลก

About half a million have made the crossing

ราวครึ่งล้านคน ผ่านข้ามไปได้แล้ว

over the Mediterranean into Europe so far this year,

จากทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ไปยุโรป ในปีนี้

and roughly 4,000 are staying in Calais.

และคร่าว ๆ ราว 4,000 คน ยังคงอยู่ในคาเลส์

But these are numbers,

แต่เหล่านี้ ก็เป็นตัวเลข

and the numbers don't say anything about who these people are,

และตัวเลขไม่ได้บอกอะไร เกี่ยวกับผู้คนเหล่านี้

where they came from, or why they're here.

ว่าพวกเขามาจากไหน หรือทำไมจึงมาที่นี่

And first, I want to tell you about one of them.

อันดับแรก ผมจะเล่าเรื่องราวของ พวกเขาคนหนึ่ง

This is 22-year-old Mouaz Al Balkhi from Syria.

นี่คือ มูวาส อัล บัลคี อายุ 22 ปี จากซีเรีย

We first heard about him after being in Calais the first time

เราได้ยินเรื่องของเขา หลังจากอยู่ในคาลีส์ครั้งแรก

looking for answers to the theory of the two dead bodies.

เพื่อค้นหาคำตอบทฤษฎี ของทั้งสองศพนั้น

And after a while, we heard this story

หลังจากนั้นไม่นาน เราก็ได้ยินเรื่องนี้

about a Syrian man who was living in Bradford in England,

เรื่องชายชาวซีเรีย ที่อยู่เมืองแบรดฟอร์ด

and had been desperately searching for his nephew Mouaz for months.

ตามหาหลานชื่อ มูวาส อย่างสิ้นหวัง นานหลายเดือน

And it turned out the last time anybody had heard anything from Mouaz

และปรากฎว่า ครั้งสุดท้ายที่ใคร ๆ ได้ข่าวจากมูวาส

was October 7, 2014.

คือ วันที่ 7 ตุลาคม 2014

That was the same date the wetsuits were bought.

ซึ่งเป็นวันเดียวกับ วันที่ชุดดำนํ้าถูกซื้อ

So we flew over there and we met the uncle

เราจึงบินไปที่นั่น และพบกับคุณลุงคนนั้น

and we did DNA samples of him,

และเราก็ขอตัวอย่าง ดีเอ็นเอของเขามา

and later on got additional DNA samples from Mouaz's closest relative

และต่อมา ก็ได้ตัวอย่างดีเอ็นเอเพิ่ม จากญาติสนิทของมูวาส

who now lives in Jordan.

ซึ่งขณะนี้อยู่ในจอร์แดน

The analysis concluded

ผลวิเคราะห์สรุปว่า

the body who was found in a wetsuit on a beach in the Netherlands

ศพที่พบในชุดดำนํ้า บนชายหาด ในเนเธอร์แลนด์

was actually Mouaz Al Balkhi.

จริง ๆ แล้ว คือ มูวาส อัล บัลคี

And while we were doing all this investigation,

และระหว่างที่เรากำลังตรวจสอบ เรื่องทั้งหมดนี้อยู่นั้น

we got to know Mouaz's story.

เราก็ได้รู้เรื่องราวของมูวาส

He was born in the Syrian capital of Damascus in 1991.

เขาเกิดในเมืองหลวงดามัสกัส ซีเรีย ในปี 1991

He was raised in a middle class family,

ได้รับการเลี้ยงดู ในครอบครัวคนชั้นกลาง

and his father in the middle there is a chemical engineer

พ่อของเขา ตรงกลางนั้น เป็นวิศวกรเคมี

who spent 11 years in prison for belonging to the political opposition in Syria.

ใช้เวลา 11 ปี อยู่ในคุก เพราะเป็นการเมือง ฝ่ายตรงข้าม ในซีเรีย

While his father was in prison,

ขณะที่พ่อของเขาติดคุก

Mouaz took responsibility and he cared for his three sisters.

มูวาสรับผิดชอบดูแล พี่สาวน้องสาว 3 คน ของเขา

They said he was that kind of guy.

พวกเขาเล่าว่า เขาเป็นคนแบบนั้น

Mouaz studied to become an electrical engineer

มูวาสเข้าเรียน เพื่อเป็นวิศวกรไฟฟ้า

at the University of Damascus.

ที่มหาวิทยาลัยดามัสกัส

So a couple of years into the Syrian war,

ดังนั้น สองปีในสงครามซีเรีย

the family fled Damascus and went to the neighboring country, Jordan.

ครอบครัวจึงหนีไปประเทศเพื่อนบ้าน คือ จอร์แดน

Their father had problems finding work in Jordan,

พ่อเขามีปัญหา เรื่องหางานทำในจอร์แดน

and Mouaz could not continue his studies,

และมูวาสก็ไม่สามารถเรียนต่อไปได้

so he figured, "OK, the best thing I can do to help my family

เขาจึงคิดว่า "เอาละ สิ่งที่ดีที่สุด ที่จะช่วยครอบครัวฉันได้

would be to go somewhere where I can finish my studies

น่าจะเป็น ไปที่ใดที่หนึ่ง ที่ฉันจะสามารถเรียนให้จบได

and find work."

และก็หางานทำ"

So he goes to Turkey.

ดังนั้น เขาจึงไปที่เตอร์กี

In Turkey, he's not accepted at a university,

ในเตอร์กี มหาวิทยาลัยไม่รับเขาเข้าเรียน

and once he had left Jordan as a refugee, he was not allowed to reenter.

และเมื่อออกจากจอร์แดนมา ในฐานะผู้ลี้ภัย เขาก็ไม่ได้รับอนุญาต ให้กลับเข้าไปใหม่

So then he decides to head for the UK,

เขาจึงตัดสินใจ มุ่งหน้าไปอังกฤษ

where his uncle lives.

ที่ลุงของเขาอาศัยอยู่

He makes it into Algeria, walks into Libya,

เขาไปได้จนถึงในอัลจีเรีย แล้วเดินเท้าต่อไปในลิเบีย

pays a people smuggler to help him with the crossing into Italy by boat,

จ่ายเงินให้กับคนลักลอบ ให้ช่วยเขา ข้ามเข้าไปในอิตาลี โดยเรือ

and from there on he heads to Dunkirk,

จากที่นั่น ก็ตรงไปดันเคริก

the city right next to Calais by the English Channel.

เมืองที่ถัดไปจากเมืองคาเลส์ ใกล้ ๆ ช่องแคบอังกฤษ

We know he made at least 12 failed attempts to cross the English Channel

เรารู้ว่า เขาล้มเหลวอย่างน้อย 12 ครั้ง ในความพยายามจะข้ามช่องแคบอังกฤษ

by hiding in a truck.

โดยไปซ่อนอยู่ในรถบรรทุก

But at some point, he must have given up all hope.

แต่ ณ จุดหนึ่ง เขาจะต้องรู้สึกสิ้นหวัง

The last night we know he was alive,

คืนสุดท้ายที่เรารู้ว่า เขายังมีชีวิตอยู่

he spent at a cheap hotel close to the train station in Dunkirk.

เขาพักอยู่ที่โรงแรมถูก ๆ ใกล้สถานีรถไฟ ในดันเคิร์ก

We found his name in the records, and he seems to have stayed there alone.

เราพบชื่อเขา ในบันทึกโรงแรม และเขาดูเหมือนจะ พักคนเดียว

The day after, he went into Calais, entered a sports shop

วันต่อมา เขาไปในเมืองคาเลส์ เข้าไปในร้านกีฬา

a couple of minutes before 8 o'clock in the evening,

เมื่อสองนาที ก่อนจะสองทุ่ม

along with Shadi Kataf.

พร้อมกับชาดี คาธาฟ

They both bought wetsuits,

ทั้งสองคนซื้อชุดดำนํ้า

and the woman in the shop

ผู้หญิงในร้านนั้น

was the last person we know of to have seen them alive.

เป็นคนสุดท้าย ที่เรารู้ว่า ได้เห็นเขายังมีชีวิตอยู่

We have tried to figure out where Shadi met Mouaz,

เราได้พยายามคิดให้ออกว่า ชาดี พบกับ มูวาสที่ไหน

but we weren't able to do that.

แต่เราก็ไม่คิดไม่ออก

But they do have a similar story.

แต่พวกเขามีเรื่องราวที่คล้ายคลึงกัน

We first heard about Shadi after a cousin of his, living in Germany,

ครั้งแรก เราฟังเรื่องของชาดี หลังจาก ลูกพี่ลูกน้องของเขา ที่อยู่ในเยอรมัน

had read an Arabic translation of the story made of Mouaz on Facebook.

ได้อ่านเรื่องราวของมูวาส ที่แปลเป็นภาษาอาหรับ ในเฟสบุค

So we got in touch with him.

เราจึงติดต่อกับเขา

Shadi, a couple of years older than Mouaz,

ชาดี ซึ่งแก่กว่ามูวาส อยู่สองปี

was also raised in Damascus.

ก็ถูกเลี้ยงดูเติบโต อยู่ในดามัสกัส ด้วยเช่นกัน

He was a working kind of guy.

เขาเป็นคนทำงาน

He ran a tire repair shop and later worked in a printing company.

มีร้านซ่อมยางรถยนต์ และต่อมาก็ทำงาน ในโรงพิมพ์

He lived with his extended family,

เขาอยู่กับครอบครัวใหญ่ที่อยู่รวมกัน

but their house got bombed early in the war.

แต่บ้านของพวกเขา ถูกทิ้งระเบิด ตอนต้นๆของสงคราม

So the family fled to an area of Damascus known as Camp Yarmouk.

ทั้งครอบครัวจึงหนีไปอยู่ บริเวณดามัสกัส ที่รู้จักกันชื่อ ค่ายยาร์มุก

Yarmouk is being described as the worst place to live

ยาร์มุกถูกกล่าวถึงว่า เป็นสถานที่ เลวร้ายที่สุด ที่จะอาศัยอยู่ได้

on planet Earth.

บนพื้นโลกนี้

They've been bombed by the military, they've been besieged,

พวกเขาถูกทิ้งระเบิดโดยกำลังทหาร พวกเขาถูกปิดล้อม

they've been stormed by ISIS

พวกเขาถูกโจมตีโดย พวกไอซิส

and they've been cut off from supplies for years.

และพวกเขาถูกตัดเส้นทางลำเลียง นานเป็นปี ๆ

There was a UN official who visited last year,

เจ้าหน้าที่ยูเอ็นคนหนึ่งไปเยี่ยม ปีที่แล้ว

and he said, "They ate all the grass so there was no grass left."

กล่าวว่า "ผู้คนกินหญ้าไปจนเกลี้ยง จึงไม่มีหญ้าเหลืออยู่อีกเลย"

Out of a population of 150,000,

จากจำนวนประชากร 150,000 คน

only 18,000 are believed to still be left in Yarmouk.

มีเพียง 18,000 คน เท่านั้น ที่เชื่อว่า ยังคงเหลืออยู่ใน ยาร์มุก

Shadi and his sisters got out.

ชาดีกับพี่สาวน้องสาวเขา ออกจากที่นั่น

The parents are still stuck inside.

ส่วนพ่อกับแม่นั้น ยังคงติดอยู่ในนั้น

So Shadi and one of his sisters, they fled to Libya.

ดังนั้น ชาดีกับพี่สาวคนหนึ่ง จึงหนีไปลิเบีย

This was after the fall of Gaddafi,

เป็นตอนที่ กัดดาฟี่ ล่มสลายไปแล้ว

but before Libya turned into full-blown civil war.

แต่ก่อนลิเบีย กลับกลายสู่สงครามกลางเมือง เต็มขั้น

And in this last remaining sort of stability in Libya,

และในตอนที่ลิเบีย ยังเหลือความมั่นคง อยู่บ้าง

Shadi took up scuba diving, and he seemed to spend most of his time underwater.

ชาดี เรียนการดำนํ้าลึก และดูเหมือน เขาจะใช้เวลาส่วนใหญ่ของเขา อยู่ใต้นํ้า

He fell completely in love with the ocean,

เขาหลงรักมหาสมุทร อย่างเต็มเปี่ยม

so when he finally decided that he could no longer be in Libya,

ดังนั้น ท้ายสุดเมื่อตัดสินใจว่า เขาอยู่ในลิเบียไม่ได้ อีกต่อไปแล้ว

late August 2014,

ตอนปลายเดือนสิงหาคม 2014

he hoped to find work as a diver when he reached Italy.

เขาหวังจะหางานทำ เป็นนักดำนํ้า เมื่อเขาไปถึงอิตาลี่

Reality was not that easy.

แต่ชีวิตจริง ไม่ได้ง่ายอย่างนั้น

We don't know much about his travels

เราไม่รู้เรื่องการเดินทางของเขามากนัก

because he had a hard time communicating with his family,

เพราะเขาติดต่อกับครอบครัวของเขา ได้ยากมาก

but we do know that he struggled.

แต่เรารู้แน่ๆว่า เขากระเสือกกระสนดิ้นรน

And by the end of September,

และเมื่อตอนสิ้นเดือนกันยายน

he was living on the streets somewhere in France.

เขาอาศัยอยู่บนถนน ที่ใดที่หนึ่งในฝรั่งเศส

On October 7, he calls his cousin in Belgium,

7 ตุลาคม เขาโทรไปหาลูกพี่ลูกน้องของเขา ในเบลเยี่ยม

and explains his situation.

และอธิบายสถานการณ์ของเขา

He said, "I'm in Calais. I need you to come get my backpack and my laptop.

เขาบอก "ผมอยู่ในคาเลส์ ผมต้องการให้คุณ มาเอาเป้ กับคอมพิวเตอร์ของผม

I can't afford to pay the people smugglers to help me with the crossing to Britain,

ผมไม่มีเงินจ่ายให้พวกลักลอบเข้าเมือง ให้ข่วยผม ข้ามไปยังอังกฤษ

but I will go buy a wetsuit and I will swim."

แต่ผมจะไปซื้อชุดดำนํ้า และจะว่ายนํ้าไป"

His cousin, of course, tried to warn him not to,

ลูกพี่ลูกน้องของเขา แน่นอนครับ พยายามเตือนไม่ให้ทำ

but Shadi's battery on the phone went flat,

แต่แบตต์โทรศัพท์ของ ชาดี หมดพอดี

and his phone was never switched on again.

และโทรศัพท์ของเขา ก็ไม่เปิดใช้งานอีก

What was left of Shadi was found nearly three months later,

ส่วนที่เหลืออยู่ของชาดี ถูกพบ เกือบ 3 เดือนต่อมา

800 kilometers away

ไกลออกไป 800 กิโลเมตร

in a wetsuit on a beach in Norway.

อยู่ในชุดดำนํ้า บนชายหาด ในนอร์เวย์

He's still waiting for his funeral in Norway,

เขายังคงรอพิธีฝังศพของเขาอยู่ ในนอร์เวย์

and none of his family will be able to attend.

และไม่มีคนในครอบครัวของเขา จะสามารถไปร่วมพิธีศพได้

Many may think that the story about Shadi and Mouaz

หลายคนอาจคิดว่า เรื่องของชาดี กับมูวาส

is a story about death,

เป็นเรื่องเกี่ยวกับความตาย

but I don't agree.

แต่ผมไม่ได้คิดอย่างนั้น

To me, this is a story about two questions that I think we all share:

สำหรับผม สิ่งนี้เป็นเรื่องราว เกี่ยวกับ คำถาม 2 ข้อที่ผมคิดว่า ทุกคนมีส่วนร่วมกัน

what is a better life,

นั่นคือ ชีวิตที่ดีกว่าคืออะไร และ

and what am I willing to do to achieve it?

ฉันเต็มใจจะทำอะไร เพื่อบรรลุเป้าหมายนี้?

And to me, and probably a lot of you,

และสำหรับผม และอาจจะสำหรับหลาย ๆ คน

a better life would mean

ชีวิตที่ดีกว่า ก็จะหมายถึง

being able to do more of what we think of as meaningful,

สามารถทำให้ได้มากยิ่งขึ้น ในสิ่งที่เราคิดว่า สำคัญมีความหมาย

whether that be spending more time with your family and friends,

ไม่ว่าจะเป็น การใช้เวลาให้มากขึ้น กับครอบครัวและเพื่อน

travel to an exotic place,

ท่องเที่ยวไปต่างบ้านต่างเมือง

or just getting money to buy that cool new device

หรือแค่จับจ่ายเงิน ซื้อสิ่งประดิษฐ์ ทันสมัยใหม่ ๆ

or a pair of new sneakers.

หรือรองเท้าผ้าใบใหม่สักหนึ่งคู่

And this is all within our reach pretty easily.

และทั้งหมดนี้ อยู่ในสิ่งที่เรา ทำสำเร็จได้ อย่างง่ายดาย

But if you are fleeing a war zone,

แต่ถ้าหากคุณ กำลังหลบหนี จากเขตสงครามมา

the answers to those two questions are dramatically different.

คำตอบคำถาม 2 ข้อนั้น จะต่างไปอย่างน่าตกใจ

A better life is a life in safety.

ชีวิตที่ดีกว่านั้น คือ ชีวิตที่ปลอดภัย

It's a life in dignity.

เป็นชีวิตที่มีศักดิ์ศรี

A better life means not having your house bombed,

ชีวิตที่ดีกว่า หมายถึง บ้านของคุณ ไม่ถูกระเบิดถล่ม

not fearing being kidnapped.

ไม่ต้องกลัวว่า จะถูกลักพาตัว

It means being able to send your children to school,

มันหมายถึง สามารถส่งลูกคุณ ไปโรงเรียนได้

go to university,

ไปมหาวิทยาลัยได้

or just find work to be able to provide for yourself and the ones you love.

หรือ แค่ไปหางานทำ เพื่อเลี้ยงตนเอง คนที่คุณรัก

A better life would be a future of some possibilities

ชีวิตที่ดีกว่า ควรหมายถึง อนาคต ที่มีความเป็นไปได้อยู่บ้าง

compared to nearly none,

เมื่อเปรียบกับ แทบจะไม่มีอนาคตเลย

and that's a strong motivation.

และนั่นแหละ คือ แรงจูงใจที่เข้มแข็ง

And I have no trouble imagining

และผมไม่มีความยากลำบากเลย ที่จะจินตนาการได้

that after spending weeks or even months

ว่า หลังจากได้ใช้เวลาไป หลายสัปดาห์ หรือ หลายเดือน

as a second-grade citizen,

ในฐานะ ประชากรชั้นสอง

living on the streets or in a horrible makeshift camp

อยู่บนถนน หรือในแค๊มป์ชั่วคราว สภาพยํ่าแย่

with a stupid, racist name like "The Jungle,"

พร้อมกับ ชื่องี่เง่า ที่เหยียดเชื้อชาติ อย่างเช่น "ป่ารก"

most of us would be willing to do just about anything.

พวกเราส่วนมาก ก็คงจะเต็มใจ ที่จะทำอะไรก็ได้

If I could ask Shadi and Mouaz

ถ้าหากว่า ผมสามารถถาม ชาดีและมูวาสได้

the second they stepped into the freezing waters of the English Channel,

วินาที ที่พวกเขาก้าวลงไปในนํ้าที่เย็นเยือก ในช่องแคบอังกฤษ

they would probably say, "This is worth the risk,"

พวกเขาก็น่าจะบอก "นี่ก็คุ้มกับความเสี่ยงแล้ว"

because they could no longer see any other option.

เพราะว่า พวกเขาไม่เห็นทางเลือกอื่นใดแล้ว

And that's desperation,

และนั่นคือ ความสิ้นหวัง

but that's the reality of living as a refugee in Western Europe in 2015.

แต่นั่นเป็นความจริงแท้ ของการมีชีวิต ในฐานะผู้ลี้ภัย ในยุโรปตะวันตก ในปี 2015

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Bruno Giussani: Thank you, Anders.

บรูโน กลัซซานี: ขอบคุณ แอนเดอร์ส

This is Tomm Christiansen,

นี่คือ ทอมม์ คริสเตียนเซน

who took most of the pictures you have seen and they've done reporting together.

ผู้ที่ถ่ายภาพส่วนใหญ่ที่คุณเห็น และพวกเขาก็รายงานข่าว ด้วยกัน

Tomm, you two have been back to Calais recently.

ทอมม์ คุณทั้งสอง เพิ่งจะกลับมาจากคาเลส์

This was the third trip.

ครั้งนี้เป็นการเดินทาง ครั้งที่สาม

It was after the publication of the article.

เป็นการไป หลังจากได้พิมพ์บทความเผยแพร่

What has changed? What have you seen there?

มีอะไรเปลี่ยนไปไหมครับ?

Tomm Christiansen: The first time we were in Calais,

ทอมม์ คริสเตียนเซน: ครั้งแรกที่ไปคาเลส์

it was about 1,500 refugees there.

มีผู้ลี้ภัยราว 1,500 คนที่นั่น

They had a difficult time, but they were positive, they had hope.

พวกเขามีความลำบาก แต่ยังคิดในแง่บวก พวกเขายังมีความหวัง

The last time, the camp has grown, maybe four or five thousand people.

ครั้งสุดท้าย แค้มป์ได้เติบโตขึ้น อาจจะราว 4-5 พันคน

It seemed more permanent, NGOs have arrived,

ดูเหมือนเอ็นจีโอถาวรจำนวนมากขึ้น ได้ไปถึงแล้ว

a small school has opened.

โรงเรียนเล็กๆ 1 หลัง ได้เปิดทำการแล้ว

But the thing is that the refugees have stayed for a longer time,

แต่ที่สำคัญ คือ ผู้ลี้ภัยได้มาอยู่ ยาวนานยิ่งขึ้น

and the French government has managed to seal off the borders better,

และรัฐบาลฝรั่งเศส ก็ได้ปิดชายแดน แน่นหนายิ่งขึ้น

so now The Jungle is growing,

ดังนั้น ปัจจุบัน ป่ารก แห่งนี้ จึงกำลังเติบโตขึ้น

along with the despair and hopelessness among the refugees.

พร้อมกับความหมดอาลัยตายอยาก และความสิ้นหวัง ในบรรดาผู้ลี้ภัย

BG: Are you planning to go back? And continue the reporting?

บรูโน: คุณวางแผนจะกลับไปไหม? และยังคงรายงานข่าวต่อไปไหม?

TC: Yes.

ทอมม์: ใช่ครับ

BG: Anders, I'm a former journalist,

บูรโน: แอนเดอร์ส ผมเป็นนักหนังสือพิมพ์เก่า

and to me, it's amazing that in the current climate

และสำหรับผม รู้สึกประหลาดใจว่า บรรยากาศในณะนี้

of slashing budgets and publishers in crisis,

ของการเฉือนงบประมาณ และสำนักพิมพ์ ในภาวะวิกฤต

Dagbladet has consented so many resources for this story,

หนังสือพิมพ์รายวัน แดกแบลเดท ยินยอมให้มากหลายแหล่งข่าว สำหรับเรื่องนี้

which tells a lot about newspapers taking the responsibility,

ซึ่งบอกได้อย่างมากถึง ความรับผิดชอบของหนังสือพิมพ์

but how did you sell it to your editors?

แต่คุณขายเรื่องให้บรรณาธิการ ได้อย่างไร?

Anders Fjellberg: It wasn't easy at first,

แอนเดอร์ ฟเจลล์เบิร์ก: ก็ไม่ง่าย ในตอนแรก

because we weren't able to know what we actually could figure out.

เพราะเราไม่สามารถรู้ได้ว่า โดยแท้แล้ว เราสามารถคิดอะไรออกได้บ้าง

As soon as it became clear

แต่เมื่อมันชัดเจนว่า

that we actually could be able to identify who the first one was,

เราสามารถระบุได้จริงว่า ศพแรกเป็นใคร

we basically got the message that we could do whatever we wanted,

สั้นๆคือ เราได้ข่าวสารที่สามารถ เอามาทำอะไรก็ได้ ตามที่เราต้องการ

just travel wherever you need to go, do whatever you need to do,

เพียงแค่เดินทางไป ยังสถานที่คุณต้องไป ทำในสิ่งที่คุณต้องทำ

just get this done.

แค่ทำสิ่งนี้ให้ได้

BG: That's an editor taking responsibility.

บรูโน: นั่นเป็นบรรณาธิการ ที่รับผิดชอบ

The story, by the way, has been translated and published

เรื่องราวนี้ อย่างไรก็ตาม ได้ถูกแปล และพิมพ์

across several European countries, and certainly will continue to do.

ไปหลายๆประเทศทั่วยุโรป และแน่นอน จะยังคงดำเนินต่อไป

And we want to read the updates from you. Thank you Anders. Thank you Tomm.

และเราก็อยากจะอ่านข้อมูลใหม่ ๆ จากคุณอีก ขอบคุณ แอนเดอร์ส ขอบคุณ ทอมม์

(Applause)

(เสียงปรบมือ)