Fabien Cousteau: What I learned from spending 31 days underwater

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Tisa Tontiwatkul

I have a confession to make.

ผมมีเรื่องอยากจะสารภาพครับ

I am addicted to adventure,

ผมติดการผจญภัย

and as a young boy,

และตอนที่เป็นเด็ก

I would rather look outside the window

ผมก็มักจะมองออกไปนอกหน้าต่าง

at the birds in the trees and the sky

ดูนกบนต้นไม้ และท้องฟ้า

than looking at that two-dimensional

แทนที่จะดูกระดานเปื้อนชอล์คสองมิติ

chalky blackboard where time stands still

ที่ที่เหมือนเวลาหยุดนิ่ง

and even sometimes dies.

และบางทีก็เหมือนมันตายสนิท

My teachers thought there was something wrong

ครูของผมคิดว่าผมมีอะไรบางอย่างผิดปกติ

with me because I wasn't paying attention in class.

เพราะผมไม่สนใจเรียนเลย

They didn't find anything specifically wrong with me,

พวกเขาไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ ในตัวผม

other than being slightly dyslexic because I'm a lefty.

เว้นแต่จะมีอาการเขียนคำผิดๆ ถูกๆ นิดหน่อย เพราะผมถนัดซ้าย

But they didn't test for curiosity.

แต่พวกเขาไม่ได้ทดสอบความอยากรู้อยากเห็น

Curiosity, to me,

สำหรับผมแล้ว ความอยากรู้อยากเห็น

is about our connection

เป็นความสัมพันธ์ของเรา เชื่อมโยง

with the world, with the universe.

กับโลก กับเอกภพ

It's about seeing what's around that next coral head

มันเกี่ยวกับการมองดู ว่าอะไรอยู่ถัดไปจากปะการังข้างหน้า

or what's around that next tree,

หรืออะไรอยู่ถัดจากต้นไม้ต้นถัดไป

and learning more not only about our environment

และการเรียนรู้ที่มากกว่าขึ้น ที่ไม่ใช่แค่สิ่งที่อยู่แวดล้อมเรา

but about ourselves.

แต่รวมถึงตัวเราเองด้วย

Now, my dream of dreams,

และนี่ ที่สุดของความฝันของผม

I want to go explore the oceans of Mars,

ผมต้องการที่จะสำรวจมหาสมุทรของดาวอังคาร

but until we can go there,

แต่ก่อนที่เราจะไปที่นั่นได้

I think the oceans still hold

ผมคิดว่ามหาสมุทร

quite a few secrets.

ยังคงกำความลับอะไรบางอย่างอยู่

As a matter of fact,

ความจริงแล้ว

if you take our planet as the oasis in space that it is

หากคุณคิดว่าโลกของเราเป็นแหล่งน้ำ ที่อุดมสมบูรณ์ของห้วงอวกาศ

and dissect it into a living space,

และชำแหละมันออกมาเป็นพื้นที่ใช้สอย

the ocean represents over 3.4 billion

มหาสมุทรจะมีปริมาตรมากกว่า

cubic kilometers of volume, within which

3.4 พันล้านลูกบาศก์กิโลเมตร

we've explored less than five percent.

ซึ่งเราเคยสำรวจไปแล้ว ไม่ถึงห้าเปอร์เซ็นต์

And I look at this, and I go, well,

และผมมองดูแล้วก็บอกว่า อืม

there are tools to go deeper, longer and further:

มันมีเครื่องมือที่จะทำให้เราสำรวจได้ ลึกกว่า นานกว่า ไกลกว่า

submarines, ROVs, even Scuba diving.

เช่น เรือดำน้ำ อาร์โอวี (หุ่นบังคับใต้น้ำ) หรือแม้แต่การดำน้ำลึก

But if we're going to explore the final frontier

แต่ถ้าเรากำลังจะสำรวจไปสุดพรมแดน

on this planet, we need to live there.

ในดาวเคราะห์ดวงนี้ เราต้องไปอยู่ที่นั่น

We need to build a log cabin, if you will,

ถ้าจะทำนะ เราต้องสร้างที่พักอาศัย

at the bottom of the sea.

ที่ก้นทะเล

And so there was a great curiosity in my soul

และนั่นก็เป็นสุดยอดแห่งความอยากรู้อยากเห็น ในใจผม

when I went to go visit a TED [Prize winner]

เมื่อผมได้พบกับผู้ชนะรางวัล TED (TED Prize)

by the name of Dr. Sylvia Earle.

ที่มีชื่อว่า ดร.ซิลเวีย เอียลี (Sylvia Earle)

Maybe you've heard of her.

บางทีคุณอาจเคยได้ยินชื่อของเธอมาบ้าง

Two years ago, she was staked out

สองปีก่อน เธอปักหลัก

at the last undersea marine laboratory

ที่ห้องทดลองทางทะเลใต้น้ำอันสุดท้าย

to try and save it,

พยายามที่จะรักษามันไว้

to try and petition

พยายามและร้องขอ

for us not to scrap it

ไม่ให้เราทิ้งมัน

and bring it back on land.

และนำมันกลับขึ้นไปบนฝั่ง

We've only had about a dozen or so

พวกเรามีห้องทดลองประมาณโหลหนึ่งได้

scientific labs at the bottom of the sea.

ที่ก้นทะเลนั่น

There's only one left in the world:

มันเหลือเพียงแห่งเดียวในโลกนี้

it's nine miles offshore

มันอยู่ห่างจากฝั่ง 9 ไมล์

and 65 feet down.

และลึกลงไป 65 ฟุต

It's called Aquarius.

มันมีชื่อว่า อควาริอัส (Aquarius)

Aquarius, in some fashion,

อควาริอัส ในบางกรณี

is a dinosaur,

มันคือไดโนเสาร์

an ancient robot chained to the bottom,

หุ่นโบราณที่ถูกล่ามไว้ที่ก้นทะเล

this Leviathan.

เจ้าเลเวียแทน (Leviathan) นี้

In other ways, it's a legacy.

อีกนัยหนึ่ง มันเป็นมรดก

And so with that visit, I realized that my time is short

และการเยี่ยมเยียนครั้งนั้นก็เช่นกัน ผมรู้ดี ว่าเวลาของผมมันสั้นนัก

if I wanted to experience

ถ้าผมอยากจะมีประสบการณ์

what it was like to become an aquanaut.

ว่าการเป็นนักสำรวจใต้น้ำเป็นอย่างไร

When we swam towards this after many

เมื่อเราว่ายน้ำไปยังสิ่งนี้

moons of torture and two years of preparation,

หลังจากการทรมานหลายคืน และการเตรียมการถึงสองปี

this habitat waiting to invite us

ที่อาศัยนี้รอต้อนรับการมาถึงของเรา

was like a new home.

เฉกเช่นเป็นบ้านหลังใหม่

And the point of going down to

และเหตุผลของการลงไป

and living at this habitat was not to stay inside.

และการอาศัยอยู่ที่นั่น ไม่ได้หมายถึงการไปอาศัยอยู่ข้างใน

It wasn't about living at something the size of a school bus.

มันไม่ใช่การอาศัย อยู่ในสิ่งที่มีขนาดเท่ากับรถโรงเรียน

It was about giving us the luxury of time

มันเป็นการให้เวลาอันมีค่ากับเรา

outside to wander, to explore,

มีข้างนอกให้เราออกเที่ยวชม สำรวจ

to understand more about this oceanic final frontier.

เพื่อจะเข้าใจมากขึ้นเกี่ยวกับชายขอบมหาสมุทร

We had megafauna come and visit us.

เรามีสัตว์ใหญ่ผ่านมาเยี่ยมเยียน

This spotted eagle ray is a fairly common sight in the oceans.

ปลากระเบนอินทรีย์จุดเห็นได้ทั่วๆ ไปในมหาสมุทร

But why this is so important,

แต่ทำไมมันถึงสำคัญ

why this picture is up,

ทำไมต้องภาพนี้

is because this particular animal brought his friends around,

ก็เพราะว่า สัตว์ที่แสนสวยนี้ พาเพื่อนมาด้วย

and instead of being the pelagic animals that they were,

และแทนที่จะทำตัวเหมือนสัตว์ ที่อยู่ในทะเลเปิด

they started getting curious about us,

พวกมันเริ่มสนใจพวกเรา

these new strangers that were moving into the neighborhood,

ผู้มาใหม่นี้ที่เข้ามาเป็นเพื่อนบ้าน

doing things with plankton.

ทำอะไรบางอย่างกับแพลงค์ตอน

We were studying all sorts of animals and critters,

พวกเราศึกษาสัตว์และสิ่งมีชีวิตทุกชนิด

and they got closer and closer to us,

และพวกมันก็เข้ามาใกล้พวกเรามากขึ้นเรื่อยๆ

and because of the luxury of time,

และเพราะเวลาอันมีค่า

these animals, these residents of the coral reef,

สัตว์เหล่านี้ ผู้เป็นเจ้าบ้านแห่งหมู่ปะการัง

were starting to get used to us,

เริ่มที่จะคุ้นเคยกับเรา

and these pelagics that normal travel through stopped.

และสัตว์ที่อาศัยอยู่ในทะเลเปิด ที่ปกติแล้วจะว่ายผ่านไป ก็มาหยุดดู

This particular animal actually circled

เจ้าสัตว์ชนิดนี้ ว่ายวนเป็นวงกลม

for 31 full days during our mission.

เป็นเวลา 31 วันเต็มๆ ระหว่างที่เราปฏิบัติหน้าที่

So mission 31 wasn't so much

ดังนั้นปฎิบัติการ 31

about breaking records.

ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรมากกับการทำลายสถิติ

It was about that human-ocean connection.

แต่มันเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคนและมหาสมุทร

Because of the luxury of time, we were able

ด้วยเวลาอันมีค่า เราจึงสามารถ

to study animals such as sharks and grouper

ศึกษาสัตว์ดังเช่นฉลาม และปลาเก๋า

in aggregations that we've never seen before.

ที่อยู่กันเป็นกลุ่ม ที่เราไม่เคยได้เห็นมาก่อน

It's like seeing dogs and cats behaving well together.

มันเหมือนกับเห็นสุนัขและแมว ญาติดีต่อกัน

Even being able to commune with animals

แม้กระทั่งการได้สื่อสารกับสรรพสัตว์

that are much larger than us,

ที่ใหญ่กว่าเรามาก

such as this endangered goliath grouper

อย่างเช่น ปลาเก๋ายักษ์ที่หายากจวนสูญพันธ์ุ

who only still resides in the Florida Keys.

ที่อาศัยอยู่ที่แนวเกาะปะการัง ฟอริดา คีร์

Of course, just like any neighbor,

แน่ละ เหมือนเพื่อนบ้านอื่นๆ

after a while, if they get tired,

ไม่นานนัก ถ้าพวกมันเบื่อ

the goliath grouper barks at us,

เจ้าปลาเก๋ายักษ์ก็จะเห่าใส่เรา

and this bark is so powerful

และการเห่านี้ก็ทรงพลังเสียด้วย

that it actually stuns its prey before it aspirates it all

เพราะมันทำให้เหยื่อตกใจ ก่อนที่มันจะดูดเหยื่อเข้าไป

within a split second.

ภายในเสี้ยววินาที

For us, it's just telling us to go back

สำหรับเรา มันแค่บอกให้เราถอย

into the habitat and leave them alone.

กลับบ้านไปซะ และปล่อยมันไว้ตามลำพัง

Now, this wasn't just about adventure.

ทีนี้ มันไม่ใช่แค่การผจญภัย

There was actually a serious note to it.

มันมีสิ่งที่จริงจังอยู่ด้วย

We did a lot of science, and again, because of the luxury of time,

เราทำการศึกษาทางวิทยาศาสตร์มากมาย และอีกครั้ง ด้วยเวลาอันมีค่า

we were able to do over three years of science

เราสามารถที่จะได้ทำงานวิทยาศาสตร์กว่าสามปี

in 31 days.

ในเวลา 31 วัน

In this particular case, we were using a PAM,

ในกรณีนี้ เราใช้ แพม (PAM)

or, let me just see if I can get this straight,

หรือถ้าให้ผมอธิบายง่ายๆ

a Pulse Amplitude Modulated Fluorometer.

เครื่องวัดโดยการแปลงสัญญาณอนาล็อกเป็นดิจิตอล (Pulse Amplitude Modulated Fluorometer)

And our scientists from FIU, MIT,

และนักวิทยาศาสตร์ของเราจาก FIU, MIT

and from Northeastern

และจากมหาวิทยาลัยนอร์ทอีสเทอร์น

were able to get a gauge for what coral reefs do

ที่ทำให้สามารถอ่านค่ามาตรวัดของ แนวปะการังนั้น ว่าเป็นอย่างไร

when we're not around.

เมื่อพวกเราไม่ได้อยู่ตรงนั้น

The Pulse Amplitude Modulated Fluorometer, or PAM,

เครื่องวัดโดยการแปลงสัญญาณอนาล็อกเป็นดิจิตอล หรือ แพม

gauges the fluorescence of corals

ใช้วัดการเรืองแสงของปะการัง

as it pertains to pollutants in the water

ที่มันเกี่ยวข้องกับมลภาวะในน้ำ

as well as climate change-related issues.

เหมือนกับประเด็นความสัมพันธ์ที่ทำให้ เกิดการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ

We used all sorts of other cutting-edge tools,

เราใช้อุปกรณ์ทันสมัยทุกอย่าง

such as this sonde, or what I like to call

เช่น ตัวส่อง หรือที่ผมชอบเรียกว่า

the sponge proctologist, whereby the sonde

นักส่องฟองน้ำ ซึ่งตัวส่องเองนั้น

itself tests for metabolism rates

ใช้ทดสอบอัตราเมตาบอลิซึม

in what in this particular case is a barrel sponge,

ซึ่งในกรณีนี้มันเป็นฟองน้ำครก

or the redwoods of the [ocean].

หรือป่าแดงแห่งมหาสมุทร

And this gives us a much better gauge

และมันเป็นตัววัดที่ดีกว่ามาก

of what's happening underwater

ว่าเกิดอะไรขึ้นใต้น้ำบ้าง

with regard to climate change-related issues,

ที่เกี่ยวข้องกับประเด็นการเปลี่ยนแปลง ของสภาพภูมิอากาศ

and how the dynamics of that

และการเปลี่ยนแปลงเหล่านั้น

affect us here on land.

มีผลต่อเราบนแผ่นดินอย่างไร

And finally, we looked at predator-prey behavior.

และที่สุดแล้ว เรามองหาพฤติกรรมผู้ล่าและเหยื่อ

And predator-prey behavior is an interesting thing,

และพฤติกรรมผู้ล่าและเหยื่อก็เป็นสิ่งที่น่าสนใจ

because as we take away some of the predators

เพราะว่า เมื่อเราเอาผู้ล่าออกไป

on these coral reefs around the world,

จากแนวปะการังทั่วโลก

the prey, or the forage fish, act very differently.

เหยื่อหรือสัตว์ที่เป็นอาหาร จะมีพฤติกรรมที่ต่างไป

What we realized is

สิ่งที่เราได้ตระหนักก็คือ

not only do they stop taking care of the reef,

ไม่เพียงแต่มันหยุดการดูแลแนวปะการัง

darting in, grabbing a little bit of algae

แต่ยังพุ่งเข้ามาคว้าสาหร่ายไปเล็กๆ น้อยๆ

and going back into their homes,

และกลับบ้าน

they start spreading out and disappearing

พวกมันเริ่มที่จะแยกย้ายและหายไป

from those particular coral reefs.

จากแนวปะการังเหล่านั้น

Well, within that 31 days,

เอาล่ะ ภายใน 31 วันนั้น

we were able to generate over 10 scientific papers

เราสามารถที่จะเขียน เอกสารวิทยาศาสตร์กว่า 10 ฉบับ

on each one of these topics.

ในแต่ละหัวข้อ

But the point of adventure is not only to learn,

แต่จุดประสงค์ของการผจญภัยไม่ใช่แค่การเรียนรู้

it's to be able to share that knowledge with the world,

แต่เป็นการแบ่งปันความรู้ให้กับโลก

and with that, thanks to a couple of engineers at MIT,

และด้วยเหตุนั้น ต้องขอบคุณวิศวกรทั้งคู่ จาก MIT

we were able to use a prototype camera called the Edgertronic

เราสามารถใช้กล้องต้นแบบที่เรียกว่า เอดเจอร์โทรนิก (Edgertronic)

to capture slow-motion video,

เพื่อจับภาพช้า

up to 20,000 frames per second

ถึง 20,000 เฟรมต่อวินาที

in a little box

ในกล่องเล็กๆ นั้น

that's worth 3,000 dollars.

มีค่าถึง 3,000 ดอลลาร์

It's available to every one of us.

มันมีให้สำหรับทุกคน

And that particular camera gives us an insight

และกล้องที่ว่านั้นทำให้เราได้รู้

into what fairly common animals do

ถึงเบื้องลึกว่าสัตว์ทั่วๆ ไปทำอะไร

but we can't even see it in the blink of an eye.

ที่เราไม่สามารถเห็นได้ในชั่วพริบตา

Let me show you a quick video

ให้ผมเล่นวีดีโอนี้ให้คุณดู

of what this camera does.

ว่ากล้องนี้ทำอะไร

You can see the silky bubble come out

คุณจะเห็นฟองสีนวลออกมา

of our hard hats.

จากหมวกแข็งๆ

It gives us an insight

ที่ทำให้เราได้เห็นเบื้องลึก

into some of the animals that we were sitting

ของสัตว์ที่อยู่ใกล้ๆ เรา

right next to for 31 days

เป็นเวลาถึง 31 วัน

and never normally would have paid attention to,

และเราไม่เคยคิดที่จะสนใจมันเลย

such as hermit crabs.

อย่างเช่น ปูเฮอมิท (hermit crabs)

Now, using a cutting-edge piece of technology

ทีนี้ การใช้เทคโนโลยีที่นำสมัย

that's not really meant for the oceans

ที่ไม่ได้สร้างขึ้นมาเพื่อใช้งานในมหาสมุทร

is not always easy.

ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

We sometimes had to put the camera upside down,

บางทีเราต้องเอากล้องกลับหัว

cordon it back to the lab,

สะพายกลับมาที่ห้องทดลอง

and actually man the trigger

และคนที่อยู่ที่ห้องทดลอง

from the lab itself.

ก็ต้องกดปุ่มเอาเอง

But what this gives us

แต่สิ่งที่เราได้

is the foresight to look at and analyze

คือภาพข้างหน้าที่ให้เราดูและวิเคราะห์

in scientific and engineering terms

ในเชิงวิทยาศาสตร์และวิศวกรรมศาสตร์

some of the most amazing behavior

บางพฤติกรรมที่น่าทึ่งที่สุด

that the human eye just can't pick up,

ที่ตาของมนุษย์เราไม่สามารถจับภาพได้

such as this manta shrimp

เช่น กั้งสีรุ้ง (manta shrimp)

trying to catch its prey,

ที่พยายามจับเหยื่อ

within about .3 seconds.

ภายใน .3 วินาที

That punch is as strong as a .22 caliber bullet,

การต่อยที่แข็งแรงเท่ากับกระสุน .22

and if you ever try to catch a bullet

และถ้าคุณพยายามที่จะจับภาพกระสุน

in mid-flight with your eye, impossible.

ที่ลอยอยู่กลางอากาศด้วยตาเปล่า มันเป็นไปไม่ได้

But now we can see things

แต่ตอนนี้เราได้เห็น

such as these Christmas tree worms

สิ่งดังเช่น หนอนต้นสนคริสมาส

pulling in and fanning out

หดเข้าไปและกางออก

in a way that the eye just can't capture,

ในแบบที่ไม่สามารถจับภาพได้ด้วยตาเปล่า

or in this case,

หรือในกรณีนี้

a fish throwing up grains of sand.

ปลาที่เหวี่ยงเม็ดทราย

This is an actual sailfin goby,

ที่จริงๆ แล้วมันคือปลา เซลฟิน โกบี

and if you look at it in real time,

และถ้าคุณมองดูตามเวลาจริง

it actually doesn't even show its fanning motion

มันไม่ได้แสดงการเคลื่อนไหวที่กางออก

because it's so quick.

เพราะว่ามันเร็วมาก

One of the most precious gifts that we had underwater

หนึ่งในของขวัญที่มีค่าที่สุด ที่เราได้จากใต้น้ำ

is that we had WiFi,

คือเรามี Wi-Fi

and for 31 days straight we were able to connect

และเป็นเวลา 31 วันต่อเนื่องที่เราสามารถเชื่อมต่อ

with the world in real time from the bottom of the sea

กับโลกจากใต้ท้องมหาสมุทรแบบทันทีทันใด

and share all of these experiences.

และแบ่งปันประสบการณ์ทั้งหมดเหล่านี้

Quite literally right there

จริงๆ แล้วตอนนี้

I am Skyping in the classroom

ผมกำลังสไกป์กับชั้นเรียน

with one of the six continents

กับหนึ่งในหกทวีป

and some of the 70,000 students that we connected

และมีนักเรียนประมาณ 70,000 คน กำลังเชื่อมต่อกับเรา

every single day to some of these experiences.

ทุกวัน กับประสบการณ์เหล่านี้

As a matter of fact, I'm showing a picture that I took

ความเป็นจริงก็คือ ผมกำลังแสดงภาพ ที่ผมถ่ายมา

with my smartphone from underwater

ด้วยโทรศัพท์ของผมจากใต้น้ำ

of a goliath grouper laying on the bottom.

เป็นภาพฝูงปลาเก๋ายักษ์ที่นอนอยู่

We had never seen that before.

เราไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน

And I dream of the day

ผมฝันถึงวัน

that we have underwater cities,

ที่เรามีเมืองใต้น้ำ

and maybe, just maybe, if we push the boundaries

และบางที แค่บางที ถ้าเราผลักขอบเขต

of adventure and knowledge,

ของการผจญภัยและความรู้ออกไป

and we share that knowledge with others out there,

และเราแบ่งปันความรู้นั้นกับคนอื่นๆ ข้างนอก

we can solve all sorts of problems.

เราสามารถที่จะแก้ไขทุกปัญหาได้

My grandfather used to say,

ปู่ของผมเคยบอกว่า

"People protect what they love."

"คนเราปกป้องสิ่งที่เรารัก"

My father, "How can people protect

พ่อผมบอกว่า "คนเราจะปกป้อง

what they don't understand?"

สิ่งที่เราไม่เข้าใจได้อย่างไร"

And I've thought about this my whole life.

และผมได้คิดเกี่ยวกับสิ่งนี้มาทั้งชีวิต

Nothing is impossible.

ไม่มีอะไรที่จะเป็นไปไม่ได้

We need to dream, we need to be creative,

พวกเราต้องฝัน พวกเราต้องสร้างสรรค์

and we all need to have an adventure

และพวกเราต้องการการผจญภัย

in order to create miracles in the darkest of times.

เพื่อที่จะสร้างความอัศจรรย์ ในเวลาที่มืดมิดที่สุด

And whether it's about climate change

และไม่ว่ามันจะเกี่ยวกับ การเปลี่ยนแปลงทางสภาพภูมิอากาศ

or eradicating poverty

หรือการกำจัดปัญหาความอดอยาก

or giving back to future generations

หรือการคืนสิ่งดีๆ ให้กับลูกหลานในอนาคต

what we've taken for granted,

ในสิ่งที่เราใช้อย่างไม่รู้ค่า

it's about adventure.

มันเกี่ยวกับการผจญภัย

And who knows, maybe there will be underwater cities,

และใครจะไปรู้ บางทีมันอาจจะมีเมืองใต้ทะเล

and maybe some of you

และบางที คุณบางคน

will become the future aquanauts.

อาจจะเป็นนักสำรวจใต้น้ำในอนาคต

Thank you very much.

ขอบคุณมากๆ ครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)