The symbols of systemic racism — and how to take away their power | Paul Rucker

Translator: Sritala Dhanasarnsombut Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

[This talk contains graphic images Viewer discretion is advised]

[ปาฐกถานี้มีรูปภาพที่รุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม]

I collect objects.

ผมสะสมของต่าง ๆ

I collect branding irons that were used to mark slaves as property.

ผมสะสมเหล็กตีตราประทับ แสดงความเป็นเจ้าของตัวทาส

I collect shackles for adults

ผมสะสมกุญแจมือสำหรับผู้ใหญ่

and restraints for adults

พันธนาการทั้งของผู้ใหญ่

as well as children.

และของเด็ก

I collect lynching postcards.

ผมสะสมโปสการ์ดภาพประชาทัณฑ์

Yes, they depict lynchings.

ภาพการประชาทัณฑ์จริง ๆ ครับ

They also depict the massive crowds that attended these lynchings,

พวกมันแสดงภาพกลุ่มคนที่เข้าร่วม การประชาทัณฑ์ด้วย

and they are postcards

แล้วก็ยังมีโปสการ์ด

that were also used for correspondence.

ที่ใช้สำหรับติดต่อกันด้วย

I collect proslavery books that portray black people as criminals

ผมสะสมหนังสือสนับสนุนการค้าทาส ที่สะท้อนว่าคนผิวสีเป็นอาชญากร

or as animals without souls.

หรือเป็นสัตว์ไม่มีจิตวิญญาณ

I brought you something today.

วันนี้ผมเอาอะไรบางอย่างมาให้ดู

This is a ship's branding iron.

นี่คือเหล็กตีตรา

It was used to mark slaves.

เพื่อทำสัญลักษณ์บนตัวทาส

Well, they actually were not slaves when they were marked.

ความจริงแล้ว พวกเขาไม่ได้เป็นทาสตอนถูกประทับตรา

They were in Africa.

พวกเขาอยู่ที่แอฟริกา

But they were marked with an "S"

แต่ถูกทำสัญลักษณ์ตัว "เอส"

to designate that they were going to be slaves

เพื่อบ่งบอกว่า พวกเขากำลังจะเป็นทาส

when they were brought to the US

เมื่อถูกนำตัวไปยังอเมริกา

and when they were brought to Europe.

เมื่อพวกเขาถูกนำตัวไปยังยุโรป

Another object or image that captured my imagination when I was younger

วัตถุหรือภาพอีกอย่างหนึ่ง ที่ประทับอยู่ในความทรงจำของผมตั้งแต่ยังเด็ก

was a Klan robe.

คือเสื้อคลุมขององค์กรเหยียดสีผิว

Growing up in South Carolina, I would see Ku Klux Klan rallies occasionally,

ผมเติบโตมาในเซาท์ แคโรไลนา ได้เห็นกลุ่มเหยีดสีผิวอยู่บ้าง

actually more than occasionally,

ความจริงก็ไม่น้อยเลยครับ

and the memories of those events never really left my mind.

และควาทรงจำเกี่ยวกับเหตุการณ์เหล่านั้น ก็ไม่เคยเลือนหายไปจากผมเลย

And I didn't really do anything with that imagery until 25 years later.

แล้วผมก็ไม่ได้ทำอะไร กับภาพความทรงจำเหล่านั้นจนอีก 25 ปีต่อมา

A few years ago, I started researching the Klan,

เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ผมศึกษาเกี่ยวกับกิจกรรม

the three distinct waves of the Klan,

สามครั้งของกลุ่มเหยียดสีผิวนี้

the second one in particular.

โดยเฉพาะในครั้งที่สองนั้น

The second wave of the Klan had more than five million active members,

กลุ่มเหยียดสีผิวมีสมาชิก ที่ออกมาร่วมกิจกรรมกว่าห้าล้านคน

which was five percent of the population at the time,

ซึ่งเท่ากับห้าเปอร์เซ็น ของประชากรในเวลานั้น

which was also the population of New York City at the time.

และเป็นประชากรของนิวยอร์กซิตี้ด้วย

The Klan robe factory in the Buckhead neighborhood of Georgia was so busy

โรงงานผลิตเสื้อคลุมกลุ่มเหยียดสีผิว ในบั๊กเฮด ใกล้รัฐจอร์เจียยุ่งมาก

it became a 24-hour factory to keep up with orders.

จนกลายเป็นโรงงาน ที่เปิด 24 ชั่วโมงเพื่อทำให้ทันออเดอร์

They kept 20,000 robes on hand at all time to keep up with the demand.

พวกเขาเตรียมเสื้อคลุมกว่า 20,000 ตัว เอาไว้ตลอดเพื่อให้มีพอต่อความต้องการ

As a collector of artifacts and as an artist,

ในฐานะนักสะสมงานศิลปะและเป็นศิลปิน

I really wanted a Klan robe to be part of my collection,

ผมอยากได้เสื้อคลุมกลุ่มเหยียดสีผิว มาไว้เป็นของสะสมของผม

because artifacts and objects tell stories,

เพราะงานศิลปะและสิ่งของ เล่าเรื่องราวต่าง ๆ

but I really couldn't find one that was really good quality.

แต่ผมไม่สามารถหาเสื้อคลุม ในสภาพดีได้เลย

What is a black man to do in America

คนผิวสีมาทำอะไรที่อเมริกา

when he can't find the quality Klan robe that he's looking for?

ในเมื่อเขาหาเสื้อคลุมกลุ่มเหยียดสีผิว ในสภาพที่ดีไม่ได้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So I had no other choice.

ผมเลยไม่มีทางเลือกอื่น

I decided I was going to make the best quality Klan robes in America.

ผมตัดสินใจที่จะทำเสื้อคลุมกลุ่มเหยียดสีผิว ที่ดีที่สุดในอเมริกาขึ้นมา

These are not your traditional Klan robes you would see at any KKK rally.

มันไม่ได้อยู่ในรูปแบบดั้งเดิม แบบที่คุณเคยเห็นมา

I used kente cloth,

ผมใช้ผ้าทอมือ

I used camouflage,

ใช้ลายพราง

spandex, burlap, silks, satins and different patterns.

ผ้าสแปนเด็กซ์ ผ้าใบ ผ้าไหม สาติน และลวดลายต่าง ๆ

I make them for different age groups; I make them for young kids

ผมทำออกมาให้กับคนกลุ่มต่าง ๆ ทำให้กลุ่มเด็ก

as well as toddlers.

แล้วก็เด็กอ่อนด้วย

I even made one for an infant.

แม้แต่เด็กทารกก็ด้วย

After making so many robes,

หลังจากทำเสื้อคลุมไปหลายตัว

I realized that the policies the Klan had in place

ผมเพิ่งได้รู้ว่านโยบายที่เป็นเป้าหมาย ของกลุ่มเหยียดสีผิว

or wanted to have in place a hundred years ago

หรือสิ่งที่พวกเขาต้องการ เมื่อร้อยกว่าปีที่แล้ว

are in place today.

ยังปรากฏอยู่ในปัจจุบัน

We have segregated schools, neighborhoods, workplaces,

เรามีการแบ่งแยกโรงเรียน เพื่อนบ้าน สถานที่ทำงาน

and it's not the people wearing hoods that are keeping these policies in place.

แล้วก็ไม่ต้องมีคนใส่ฮู้ด มากำหนดกงการนโยบายเหล่านี้ซะด้วย

My work is about the long-term impact of slavery.

งานของผมเกี่ยวข้องกับผลกระทบระยะยาว ของการค้าทาส

We're not just dealing with the residue of systemic racism.

พวกเราไม่ใช่แค่กำลังเผชิญหน้ากับ เศษที่เหลืออยู่ของระบบการเหยียดสีผิว

It's the basis of every single thing we do.

มันคือพื้นฐานของทุกสิ่งที่เราทำ

Again we have intentionally segregated neighborhoods,

อีกครั้งที่เราตั้งใจจะแบ่งแยกเเพื่อนบ้าน

workplaces and schools.

สถานที่ทำงานและโรงเรียน

We have voter suppression.

พวกเรามีการชี้นำการโหวต

We have disproportionate representation of minorities incarcerated.

เรามีการจองจำชนกลุ่มน้อย ในสัดส่วนที่ไม่สมดุล

We have environmental racism. We have police brutality.

เรามีสภาพแวดล้อมของการเหยียดสีผิว มีตำรวจที่รุนแรง

I brought you a few things today.

วันนี้ผมเอาของมาด้วยสองสามอย่าง

The stealth aspect of racism

ซึ่งมุมมองลับของการเหยียดสีผิว

is part of its power.

เป็นส่วนหนึ่งของอำนาจของมันด้วย

When you're discriminated against,

เมื่อคุณถูกเลือกปฏิบัติ

you can't always prove you're being discriminated against.

คุณไม่สามารถพิสูจน์ได้หรอกว่า คุณกำลังถูกเลือกปฏิบัติ

Racism has the power to hide,

การเหยียดสีผิวมีพลังการหลบซ่อน

and when it hides, it's kept safe

และเวลาที่มันซ่อน มันจะปลอดภัย

because it blends in.

เพราะมันพรางตัวได้อย่างกลมกลืน

I created this robe to illustrate that.

ผมสร้างเสื้อคลุมเพื่อแสดงถึงสิ่งนั้น

The basis of capitalism in America is slavery.

พื้นฐานของระบบทุนนิยมในอเมริกา คือการค้าทาส

Slaves were the capital in capitalism.

ทาสคือทุนในระบบทุนนิยม

The first Grand Wizard in 1868, Nathan Bedford Forrest,

เดอะ เฟิร์ส แกรนด์ วิซาร์ด ปี ค.ศ. 1868 นาธาน เบดฟอร์ด ฟอร์เรส

was a Confederate soldier and a millionaire slave trader.

เป็นทหารฝ่ายพันธมิตร และเป็นนักค้าทาสผู้ร่ำรวย

The wealth that was created from chattel slavery --

ความร่ำรวยที่สร้างขึ้นจากการค้าทาส

that's slaves as property -- would boggle the mind.

การค้าทาสมนุษย์เฉกเช่นสินทรัพย์ ทำให้เราอดประหวั่นไม่ได้

Cotton sales alone in 1860 equalled 200 million dollars.

ใยผ้าฝ้ายที่ขายในปี ค.ศ. 1860 เพียงปีเดียว คิดเป็นเงินกว่า 200 ล้านดอลลาร์

That would equal five billion dollars today.

ซึ่งเทียบเท่ากับเงินห้าพันล้านดอลลาร์ ในปัจจุบัน

A lot of that wealth can be seen today through generational wealth.

ความร่ำรวยในปัจจุบันอาจเห็นได้ ผ่านความร่ำรวยที่ส่งจากรุ่นสู่รุ่น

Oh, I forgot the other crops as well.

โอ้ ผมลืม ยังมีเรื่องพืชผลอีก

You have indigo, rice and tobacco.

คุณมีคราม ข้าว และยาสูบ

In 2015, I made one robe a week for the entire year.

ในปี ค.ศ. 2015 ผมทำเสื้อคลุม หนึ่งตัวต่อสัปดาห์ ตลอดทั้งปี

After making 75 robes, I had an epiphany.

หลังจากทำได้ 75 ชุด ก็ราวกับผมได้รับพร

I have a realization that white supremacy is there,

ผมได้รู้ว่าอำนาจของคนขาวตรงนั้น

but the biggest force of white supremacy is not the KKK,

แต่อำนาจที่รุนแรงที่สุดของคนขาว ไม่ได้มาจากองค์กรเหยียดสีผิว

it's the normalization of systemic racism.

แต่เป็นความเฉยเมย ต่อการเหยียดสีผิวอย่างเป็นระบบ

There was something else I realized.

แล้วยังมีสิ่งอื่นอีกที่ผมตระหนักได้

The robes had no more power over me at all.

เสื้อคลุมเหล่านี้ ไม่มีอำนาจเหนือผมอีกแล้ว

But if we as a people collectively

แต่ถ้าพวกเราทุกคน

look at these objects --

จ้องมองดูที่สิ่งของเหล่านี้

branding irons, shackles, robes --

เหล็กตีตรา กุญแจมือ เสื้อคลุม

and realize that they are part of our history,

แล้วตระหนักได้ว่าสิ่งเหล่านี้ เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์

we can find a way to where they have no more power over us.

พวกเราก็จะรู้ว่าจะทำอย่างไร เพื่อให้อำนาจของมันที่มีอยู่เหนือเราหมดไป

If we look at systemic racism and acknowledge

ถ้าพวกเรามองที่ระบบการเหยียดสีผิว แล้วรู้ว่า

that it's sown into the very fabric of who we are as a country,

มันบ่มเพาะลงไปในทุกเส้นใย ของความเป็นเราในแง่ของประเทศแล้ว

then we can actually do something about the intentional segregation

เราก็จะสามารถจัดการอะไรบางอย่าง เกี่ยวกับการแบ่งแยกระดับนานาชาติ

in our schools, neighborhoods and workplaces.

ในโรงเรียน เพื่อนบ้าน และ ที่ทำงานของพวกเราได้

But then and only then can we actually address

ตอนนั้นแหละ และด้วยกรณีนี้เท่านั้น เราจึงจะสามารถยอมรับ

and confront this legacy of slavery

เผชิญหน้ากับมรดกจากการค้าทาส

and dismantle this ugly legacy of slavery.

และรื้อความอัปยศของการค้าทาสทิ้งได้จริง ๆ

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)