Anne Curzan: What makes a word "real"?

Translator: Purich Worawarachai Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

I need to start by telling you a little bit

ดิฉันต้องขอเริ่มด้วยการบอกกับพวกคุณ

about my social life,

เกี่ยวกับชีวิตทางสังคมของดิฉันสักหน่อย

which I know may not seem relevant,

ซึ่งดิฉันรู้ดีว่ามันอาจดูไม่เกี่ยวข้องกัน

but it is.

แต่ว่าจริง ๆ แล้วมันเกี่ยวกันค่ะ

When people meet me at parties

เมื่อผู้คนพบดิฉันที่งานเลี้ยง

and they find out that I'm an English professor

แล้วรู้ว่าดิฉันเป็นศาสตราจารย์ ด้านภาษาอังกฤษ

who specializes in language,

ผู้มีความเชี่ยวชาญทางด้านภาษา

they generally have one of two reactions.

พวกเขามักจะเกิดปฏิกิริยา อย่างใดอย่างหนึ่งต่อไปนี้

One set of people look frightened. (Laughter)

คนกลุ่มหนึ่งจะดูตื่นตระหนก (เสียงหัวเราะ)

They often say something like,

พวกเขามักพูดทำนองว่า

"Oh, I'd better be careful what I say.

"โอ้ ผมคงต้องระวังคำพูดหน่อยแล้ว

I'm sure you'll hear every mistake I make."

เพราะผมมั่นใจว่าคุณจะได้ยิน ข้อผิดพลาดทุกอย่างเวลาที่ผมพูด"

And then they stop talking. (Laughter)

จากนั้น พวกเขาก็จะหยุดพูด (เสียงหัวเราะ)

And they wait for me to go away

แล้วพวกเขาก็จะรอให้ดิฉันเดินจากไป

and talk to someone else.

เพื่อไปคุยกับคนอื่น

The other set of people,

ส่วนคนอีกกลุ่มหนึ่ง

their eyes light up,

ตาของพวกเขาจะลุกวาว

and they say,

แล้วพวกเขาก็จะพูดว่า

"You are just the person I want to talk to."

"คุณนี่แหละคือคนที่ผมอยากคุยด้วย"

And then they tell me about whatever it is

จากนั้นพวกเขาก็จะเริ่มพูดถึงอะไรก็ตาม

they think is going wrong with the English language.

ที่พวกเขาคิดว่าเป็นสิ่งผิดปกติ ในภาษาอังกฤษ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

A couple of weeks ago, I was at a dinner party

เมื่อสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา ดิฉันอยู่ที่งานเลี้ยงอาหารค่ำ

and the man to my right

แล้วผู้ชายที่นั่งถัดไปทางด้านขวาของดิฉัน

started telling me about all the ways

ก็เริ่มพูดให้ดิฉันฟังเกี่ยวกับ เรื่องราวต่าง ๆ นานา

that the Internet is degrading the English language.

ว่าอินเทอร์เน็ตนั้น กำลังทำให้ภาษาอังกฤษเสื่อมลง

He brought up Facebook, and he said,

เขาพูดถึงเฟสบุ๊ค แล้วก็พูดว่า

"To defriend? I mean, is that even a real word?"

"To defriend (ลบเพื่อน) เนี่ยนะ นั่นมันเป็นคำจริง ๆ ซะที่ไหนกัน"

I want to pause on that question:

ดิฉันขอหยุดไว้ที่คำถามนั้น

What makes a word real?

อะไรกันล่ะที่ทำให้คำคำหนึ่งเป็นคำจริง ๆ

My dinner companion and I both know

เพื่อนร่วมงานเลี้ยงและตัวดิฉันเองต่างก็รู้

what the verb "defriend" means,

ว่าคำกริยาคำว่า "defriend" นั้น มีความหมายว่าอะไร

so when does a new word like "defriend"

แล้วเมื่อไรกันล่ะ ที่คำใหม่อย่างคำว่า "defriend"

become real?

จะได้กลายเป็นคำจริง ๆ

Who has the authority to make those kinds

ใครกันแน่ล่ะที่มีอำนาจในการตัดสินใจ

of official decisions about words, anyway?

ในเรื่องของคำต่าง ๆ อย่างเป็นทางการ

Those are the questions I want to talk about today.

คำถามเหล่านี้ คือคำถามที่ดิฉันอยากจะพูดถึงในวันนี้

I think most people, when they say a word isn't real,

ดิฉันคิดว่า เวลาที่คนส่วนใหญ่พูดว่า คำคำนั้นไม่ใช่คำจริง ๆ

what they mean is, it doesn't appear

พวกเขากำลังหมายความว่า คำนั้น ๆ ไม่ได้ปรากฏ

in a standard dictionary.

อยู่ในพจนานุกรมฉบับมาตรฐาน

That, of course, raises a host of other questions,

และสิ่งนี้เองก็ก่อให้เกิดคำถามอื่น ๆ ตามมาอีกมากมาย

including, who writes dictionaries?

ซึ่งรวมถึง ใครกันล่ะ ที่เป็นคนเขียนพจนานุกรม

Before I go any further,

ก่อนที่ดิฉันจะลงลึกไปกว่านี้

let me clarify my role in all of this.

ให้ดิฉันได้ชี้แจ้งบทบาทของตนเอง ในเรื่องทั้งหมดนี้ก่อน

I do not write dictionaries.

ดิฉันไม่ได้เป็นคนเขียนพจนานุกรม

I do, however, collect new words

แต่ดิฉันเป็นคนที่คอยรวบรวมคำใหม่ ๆ

much the way dictionary editors do,

แบบที่บรรณาธิการพจนานุกรมต่างทำกัน

and the great thing about being a historian

และข้อดีของการเป็นนักประวัติศาสตร์

of the English language

ด้านภาษาอังกฤษ

is that I get to call this "research."

ก็คือ ฉันสามารถเรียกมันได้ว่า "งานวิจัย"

When I teach the history of the English language,

เวลาที่ดิฉันสอนวิชาประวัติศาสตร์ภาษาอังกฤษ

I require that students teach me

ดิฉันจะสั่งให้นักเรียนบอก

two new slang words before I will begin class.

คำสแลงใหม่ ๆ สองคำ ก่อนที่ดิฉันจะเริ่มสอน

Over the years, I have learned

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ดิฉันได้เรียนรู้

some great new slang this way,

คำสแลงเจ๋ง ๆ บางคำจากวิธีการนี้

including "hangry," which --

ซึ่งรวมถึง "hangry" (โมโหหิว) ซึ่ง --

(Applause) —

(เสียงปรบมือ)

which is when you are cranky or angry

ซึ่งหมายถึงเวลาที่คุณหงุดหงิดหรือโมโห

because you are hungry,

เพราะว่าคุณหิว

and "adorkable,"

และ "adorkable" (น่ารักนะเด็กโง่)

which is when you are adorable

ซึ่งหมายความว่า คุณน่ารัก

in kind of a dorky way,

ในแบบทึ่ม ๆ

clearly, terrific words that fill

เห็นได้ชัดเลยว่า พวกมัน ช่างเป็นคำที่ยอดเยี่ยมที่เติมเต็ม

important gaps in the English language.

ช่องว่างต่าง ๆ ที่สำคัญในภาษาอังกฤษ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But how real are they

ว่าแต่ว่าคำเหล่านี้จริงแค่ไหนกันล่ะ

if we use them primarily as slang

หากเราใช้พวกมันในฐานะคำสแลงเป็นหลัก

and they don't yet appear in a dictionary?

และคำพวกนี้ก็ยังไม่ปรากฏอยู่ในพจนานุกรม

With that, let's turn to dictionaries.

ด้วยเหตุนี้เอง เราหันมาดูพจนานุกรมกัน

I'm going to do this as a show of hands:

ดิฉันจะให้พวกคุณยกมือขึ้น

How many of you still regularly

มีพวกคุณกี่คนที่

refer to a dictionary, either print or online?

ยังเปิดพจนานุกรมอยู่เป็นประจำ ทั้งแบบเล่มและแบบออนไลน์

Okay, so that looks like most of you.

ขอบคุณค่ะ ดูเหมือนว่า จะเป็นส่วนใหญ่เลยทีเดียว

Now, a second question. Again, a show of hands:

ทีนี้ คำถามที่สอง คราวนี้ ยกมือเหมือนเดิมนะคะ

How many of you have ever looked to see

มีพวกคุณกี่คนที่เคยเปิดไปดูว่า

who edited the dictionary you are using?

ใครเป็นคนปรับแก้พจนานุกรมที่คุณใช้อยู่

Okay, many fewer.

ขอบคุณค่ะ ดูเหมือนว่าจะน้อยลงไปเยอะ

At some level, we know that there are human hands

ทีนี้ เราคงรู้กันมาบ้างแล้วว่า เบื้องหลังพจนานุกรมนั้น

behind dictionaries,

มีการกระทำมากมาย จากฝีมือของมนุษย์

but we're really not sure who those hands belong to.

แต่เราก็ไม่แน่ใจเสียทีเดียว ว่ามือเหล่านั้นเป็นของใคร

I'm actually fascinated by this.

ดิฉันรู้สึกสนใจเรื่องนี้มาก

Even the most critical people out there

เพราะแม้แต่คนที่มีวิจารณญาณมากที่สุด

tend not to be very critical about dictionaries,

ก็ยังมีแนวโน้มที่จะไม่กังขาอะไรมากนัก เกี่ยวเกี่ยวกับพจนานุกรม

not distinguishing among them

ไม่แยกแยะความแตกต่าง ระหว่างพจนานุกรมแต่ละเล่ม

and not asking a whole lot of questions

และไม่ได้ถามคำถามอะไรอีกมากมาย

about who edited them.

ว่าใครเป็นคนปรับปรุงแก้ไข พจนานุกรมเหล่านั้น

Just think about the phrase

พวกคุณลองนึกถึงวลีที่ว่า

"Look it up in the dictionary,"

"หาคำนั้นในพจนานุกรมสิ"

which suggests that all dictionaries

ซึ่งเป็นบอกเป็นนัย ๆ ว่าพจนานุกรมทุกเล่มนั้น

are exactly the same.

เหมือนกันโดยสิ้นเชิง

Consider the library here on campus,

ลองนึกถึงห้องสมุดในมหาวิทยาลัยที่นี่

where you go into the reading room,

ที่ที่คุณเดินเข้าไปที่ห้องอ่านหนังสือ

and there is a large, unabridged dictionary

แล้วก็มีพจนานุกรมฉบับสมบูรณ์เล่มใหญ่

up on a pedestal in this place of honor and respect

วางอยู่บนแท่นอันทรงเกียรติและน่าเกรงขาม

lying open so we can go stand before it

เปิดรออยู่ เพื่อให้เรายืนอยู่ตรงหน้ามัน

to get answers.

เพื่อค้นหาคำตอบ

Now, don't get me wrong,

ทีนี้ อย่าเพิ่งเข้าใจดิฉันผิดไปนะคะ

dictionaries are fantastic resources,

พจนานุกรมนั้น เป็นแหล่งข้อมูลที่ยอดเยี่ยม

but they are human

แต่ในขณะเดียวกัน พวกมันก็เหมือนคน

and they are not timeless.

และพวกมันมีวันที่จะล้าสมัย

I'm struck as a teacher

ดิฉันรู้สึกประหลาดใจมาก ในฐานะที่เป็นครูคนหนึ่ง

that we tell students to critically question

ที่บอกให้นักเรียน ตั้งคำถามอย่างมีวิจารณญาณ

every text they read, every website they visit,

กับทุกข้อความที่พวกเขาอ่าน ทุกเว็บไซต์ที่พวกเขาเข้าชม

except dictionaries,

ยกเว้นพจนานุกรม

which we tend to treat as un-authored,

ซึ่งเรามักจะทำกับมันราวกับว่า มันไม่มีผู้เขียน

as if they came from nowhere to give us answers

ราวกับว่ามันผุดมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ เพื่อมาให้คำตอบกับเรา

about what words really mean.

ว่าคำแต่ละคำมีความหมายว่าอย่างไร

Here's the thing: If you ask dictionary editors,

เอาล่ะ ประเด็นก็คือ ถ้าคุณถาม เหล่าบรรณาธิการของพจนานุกรม

what they'll tell you

สิ่งที่พวกเขาจะบอกคุณ

is they're just trying to keep up with us

ก็คือพวกเขากำลังพยายามตามพวกเราให้ทัน

as we change the language.

ในขณะที่เราเปลี่ยนแปลงภาษาไปเรื่อย ๆ

They're watching what we say and what we write

พวกเขากำลังจับตาดู ในสิ่งที่เราพูดและสิ่งที่เราเขียน

and trying to figure out what's going to stick

และพยายามทำความเข้าใจ ว่าคำไหนจะอยู่ต่อไป

and what's not going to stick.

และคำไหนจะหายไปในไม่ช้า

They have to gamble,

พวกเขาต้องเดิมพัน

because they want to appear cutting edge

เพราะว่าพวกเขาอยากให้มันดูทันสมัยที่สุด

and catch the words that are going to make it,

และเลือกคำที่คิดว่าจะคงอยู่ต่อไปเอาไว้

such as LOL,

เช่น LOL (หัวเราะลั่น)

but they don't want to appear faddish

แต่พวกเขาไม่อยากให้มัน ดูฉาบฉวยตามยุคสมัย

and include the words that aren't going to make it,

โดยการรวมคำ ที่กำลังจะหายไปในไม่ช้าเข้าไป

and I think a word that they're watching right now

และดิฉันคิดว่าคำที่พวกเขา กำลังจับตาดูอยู่ตอนนี้

is YOLO, you only live once.

ก็คือคำว่า YOLO คุณเกิดมาแค่ครั้งเดียว

Now I get to hang out with dictionary editors,

ทีนี้ ดิฉันมีโอกาสไปสังสรรค์ กับบรรดาบรรณาธิการพจนานุกรม

and you might be surprised

และคุณอาจรู้สึกประหลาดใจ

by one of the places where we hang out.

กับสถานที่หนึ่งซึ่งเราไปสังสรรค์กัน

Every January, we go

ทุก ๆ เดือนมกราคม เราจะไปเข้าร่วม

to the American Dialect Society annual meeting,

การประชุมประจำปี ของสมาคมภาษาถิ่นอเมริกัน

where among other things,

ซึ่งหนึ่งในสิ่งที่เราทำก็คือ

we vote on the word of the year.

เราจะลงคะแนนเสียงเลือกคำแห่งปี

There are about 200 or 300 people who come,

มีผู้เข้าร่วมงานประมาณ 200 ถึง 300 คน

some of the best known linguists in the United States.

บางคนนั้นเป็นนักภาษาศาสตร์ ที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในอเมริกา

To give you a sense of the flavor of the meeting,

เพื่อให้คุณสัมผัสได้ ถึงบรรยากาศของการประชุม

it occurs right before happy hour.

การประชุมที่ว่านี้ จัดขึ้นในช่วงเวลาก่อนงานเลี้ยงเครื่องดื่ม

Anyone who comes can vote.

ใครก็ตามที่มาสามารถลงคะแนนได้

The most important rule is

กฎที่สำคัญที่สุดก็คือ

that you can vote with only one hand.

คุณสามารถลงคะแนนได้เสียงเดียวเท่านั้น

In the past, some of the winners have been

ที่ผ่านมา ตัวอย่างของคำที่ชนะได้แก่

"tweet" in 2009

"ทวีต" (tweet) ในปี ค.ศ. 2009

and "hashtag" in 2012.

และ "แฮชแท็ก" (Hashtag) ในปี ค.ศ. 2012

"Chad" was the word of the year in the year 2000,

"ไอ้เกรียน" (Chad) คือคำแห่งปีในปี ค.ศ. 2000

because who knew what a chad was before 2000,

เพราะมีใครรู้บ้างล่ะว่าคำว่า chad แปลว่าอะไรก่อนปี ค.ศ. 2000

and "WMD" in 2002.

และ "WMD" (กลุ่มเกมส์ออนไลน์) ในปี ค.ศ. 2002

Now, we have other categories in which we vote too,

ทีนี้ เราก็มีคำในหมวดอื่น ๆ ที่เราลงคะแนนกันเช่นกัน

and my favorite category

และหมวดที่ดิฉันชอบ

is most creative word of the year.

ก็คือหมวดคำสร้างสรรค์ที่สุดแห่งปี

Past winners in this category have included

ในอดีตคำในหมวดนี้ที่ชนะ ได้แก่

"recombobulation area,"

"recombobulation area" (บริเวณรวบรวมรับข้าวเก็บกลับ)

which is at the Milwaukee Airport after security,

ซึ่งอยู่หลังจากจุดตรวจค้น ที่สนามบินมอลวิกี

where you can recombobulate.

ซึ่งเป็นที่ที่คุณสามารถ เก็บรวบรวมข้าวของกลับไปได้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

You can put your belt back on,

คุณสามารถใส่เข็มขัดกลับไป

put your computer back in your bag.

ใส่คอมพิวเตอร์ของคุณกลับลงไปในกระเป๋า

And then my all-time favorite word at this vote,

และคำที่ดิฉันชอบมากที่สุดตลอดมา ในการลงคะแนนในหมวดนี้

which is "multi-slacking."

คือคำว่า "multi-slacking" (ทำเหมือนยุ่ง)

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And multi-slacking is the act

และ multi-slacking ก็คือ

of having multiple windows up on your screen

การที่เปิดหน้าต่างการทำงานมากมายบนจอ

so it looks like you're working

เพื่อทำให้ดูเหมือนว่าคุณกำลังทำงานอยู่

when you're actually goofing around on the web.

ทั้งที่จริง ๆ แล้ว คุณกำลังเปิดเว็บไร้สาระอยู่

(Laughter) (Applause)

(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

Will all of these words stick? Absolutely not.

ว่าแต่ว่าคำพวกนี้จะอยู่ไปอีกนานไหม แน่นอนว่าไม่

And we have made some questionable choices,

และเราก็ได้ทำการตัดสินใจ บางอย่างที่คลางแคลงใจ

for example in 2006

อย่างเช่นในปี ค.ศ. 2006

when the word of the year was "Plutoed,"

เมื่อคำแห่งปีคือคำว่า "Plutoed" (ถูกทำให้เป็นพลูโต)

to mean demoted.

ที่มีความหมายว่า ถูกลดขั้น

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But some of the past winners

แต่คำบางคำที่ชนะในอดีตนั้น

now seem completely unremarkable,

ตอนนี้กลับดูเหมือนเป็นคำธรรมดาทั่วไป

such as "app"

เช่นคำว่า "แอป" (app)

and "e" as a prefix,

และ "e" ที่เป็นคำนำหน้า

and "google" as a verb.

และคำว่า "google" ที่เป็นคำกริยา

Now, a few weeks before our vote,

ทีนี้ สองสามอาทิตย์ก่อนการลงคะแนน

Lake Superior State University

มหาวิทยาลัยเลค ซูพีเรีย สเตต (Lake Superior State University)

issues its list of banished words for the year.

จะออกรายชื่อของคำที่ถูกเลิกใช้ในปีนั้น ๆ

What is striking about this

สิ่งที่น่าตกตะลึงก็คือ

is that there's actually often quite a lot of overlap

มันมักจะมีการทับซ้อนกันอยู่มาก

between their list and the list that we are considering

ระหว่างรายชื่อคำของพวกเขา และรายชื่อของคำที่เรากำลังพิจารณา

for words of the year,

เพื่อให้เป็นคำแห่งปี

and this is because we're noticing the same thing.

และที่มันเกิดขึ้นก็เพราะว่า เรากำลังสังเกตเห็นในสิ่งเดียวกัน

We're noticing words that are coming into prominence.

เรากำลังสังเกตเห็น คำที่กำลังจะกลายเป็นคำที่แพร่หลาย

It's really a question of attitude.

จริง ๆ แล้วมันเป็นเรื่องของทัศนคติ

Are you bothered by language fads and language change,

คุณรู้สึกกังวลใจกับคำใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้น รวมถึงการเปลี่ยนแปลงของภาษา

or do you find it fun, interesting,

หรือว่าคุณรู้สึกว่า มันเป็นเรื่องที่น่าสนุก น่าสนใจ

something worthy of study

เป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การศึกษา

as part of a living language?

ในฐานะที่มันเป็นส่วนหนึ่ง ของภาษาที่ยังมีชีวิตอยู่

The list by Lake Superior State University

รายชื่อคำโดย มหาวิทยาลัยเลค ซูพีเรีย สเตต

continues a fairly long tradition in English

เป็นการเดินตามขนบธรรมเนียม ที่มีมาค่อนข้างยาวนานในภาษาอังกฤษ

of complaints about new words.

ในการแสดงความไม่พอใจที่มีต่อคำใหม่ ๆ

So here is Dean Henry Alford in 1875,

และนี่คือ ดีน เฮนรี่ อัลฟอร์ด (Dean Henry Alford) ในปี ค.ศ. 1875

who was very concerned that "desirability"

ซึ่งเป็นคนที่มองว่าคำว่า "desirability" (ความปรารถนา)

is really a terrible word.

เป็นคำที่แย่มาก ๆ

In 1760, Benjamin Franklin

ในปี ค.ศ. 1760 เบนจามิน แฟรงคลิน

wrote a letter to David Hume

เขียนจดหมายไปหา เดวิด ฮูม

giving up the word "colonize" as bad.

เพื่อบอกว่าคำว่า "colonize" (ตั้งอาณานิคม) นั้นเป็นคำที่ไม่ดี

Over the years, we've also seen worries

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เราก็ยังคงได้เห็นความวิตกกังวล

about new pronunciations.

เกี่ยวกับการออกเสียงใหม่ ๆ ด้วย

Here is Samuel Rogers in 1855

นี่คือ ซามูเอล โรเจอร์ส ในปี ค.ศ. 1855

who is concerned about some fashionable pronunciations

ผู้ที่รู้สึกกังวล เกี่ยวกับการออกเสียงในแบบใหม่ ๆ

that he finds offensive,

ที่เขารู้สึกว่าไม่เหมาะสม

and he says "as if contemplate were not bad enough,

และเขาพูดว่า "ถ้าคำว่า contemplate (ไตร่ตรอง) ยังแย่ไม่พอแล้วล่ะก็

balcony makes me sick."

"balcony (ระเบียง) นี่ทำให้ผม สะอิดสะเอียนเลยล่ะ"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

The word is borrowed in from Italian

คำนั้นถูกยืมมาจากภาษาอิตาลี

and it was pronounced bal-COE-nee.

และมันเคยถูกออกเสียงว่า "บาล-โค่-นี่"

These complaints now strike us as quaint,

สำหรับเราความไม่พอใจเหล่านี้ ดูเหมือนเป็นเรื่องของคนหัวโบราณ

if not downright adorkable -- (Laughter) --

หรือไม่ก็ดู "น่ารักนะเด็กโง่" สุด ๆ -- (เสียงหัวเราะ) --

but here's the thing:

แต่ประเด็นก็คือว่า

we still get quite worked up about language change.

พวกเราก็ยังคงรู้สึกไม่พอใจ เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของภาษา

I have an entire file in my office

ดิฉันมีไฟล์ทั้งไฟล์ในออฟฟิศ

of newspaper articles

ที่รวบรวมบทความหนังสือพิมพ์

which express concern about illegitimate words

ที่แสดงถึงความวิตกกังวลเกี่ยวกับคำวิบัติ

that should not have been included in the dictionary,

ที่ไม่ควรถูกรวมเอาไว้ในพจนานุกรม

including "LOL"

ซึ่งรวมไปถึงคำว่า "LOL"

when it got into the Oxford English Dictionary

เมื่อมันเข้าไปอยู่ในพจนานุกรมภาษาอังกฤษ ออกฟอร์ด (Oxford English Dictionary)

and "defriend"

และคำว่า "defriend" (ลบเพื่อน)

when it got into the Oxford American Dictionary.

เมื่อมันเข้าไปอยู่ในพจนานุกรมอเมริกันออกฟอร์ด (Oxford American Dictionary)

I also have articles expressing concern

และดิฉันก็ยังมีบทความอีกหลายบทความ ที่แสดงความวิตกกังวล

about "invite" as a noun,

ของการใช้คำว่า "invite" (เชิญ) เป็นคำนาม

"impact" as a verb,

คำว่า "impact" (อัดแน่น) เป็นคำกริยา

because only teeth can be impacted,

เพราะว่ามีแค่ฟันเท่านั้นที่จะคุดได้ (impacted tooth)

and "incentivize" is described

และคำว่า "incentivize" (สร้างแรงจูงใจ) ถูกมองว่า

as "boorish, bureaucratic misspeak."

เป็น "การพูดที่โดยกฏแล้วไม่ถูกต้องและกักขฬะ"

Now, it's not that dictionary editors

ทีนี้ ไม่ใช่ว่าบรรณาธิการพจนานุกรม

ignore these kinds of attitudes about language.

ต่างเพิกเฉยต่อทัศนคติเหล่านี้ที่มีต่อภาษา

They try to provide us some guidance about words

พวกเขาพยายามให้แนวทางชี้แนะ กับพวกเราเกี่ยวกับคำต่าง ๆ

that are considered slang or informal

ที่ถูกมองว่าเป็นคำสแลง หรือคำที่ไม่เป็นทางการ

or offensive, often through usage labels,

หรือคำที่รุนแรง ผ่านการใช้แถบกำกับการใช้

but they're in something of a bind,

แต่ว่าพวกเขาก็จนปัญญาเหมือนกัน

because they're trying to describe what we do,

เพราะว่าพวกเขากำลังพยายาม อธิบายสิ่งที่พวกเราทำ

and they know that we often go to dictionaries

และพวกเขาก็รู้ว่าเรามักจะเปิดพจนานุกรม

to get information about how we should use a word

เพื่อหาข้อมูลว่าเราควรใช้คำอย่างไร

well or appropriately.

ให้ถูกต้องและเหมาะสม

In response, the American Heritage Dictionaries

เพื่อที่จะตอบสนองต่อความต้องการนั้น อเมริกัน เฮอริเทจ ดิกชันนารี

include usage notes.

ได้เพิ่มหมายเหตุวิธีการใช้ (usage note) เข้าไป

Usage notes tend to occur with words

หมายเหตุวิธีการใช้นั้น มักจะอยู่กับคำ

that are troublesome in one way,

ที่มีปัญหาในแง่ใดแง่หนึ่ง

and one of the ways that they can be troublesome

และสิ่งหนึ่งที่อาจเป็นปัญหาได้ก็คือ

is that they're changing meaning.

ความหมายของพวกมันกำลังเปลี่ยนไป

Now usage notes involve very human decisions,

ทีนี้ หมายเหตุวิธีการใช้นั้น มาจากการตัดสินใจของคนล้วน ๆ

and I think, as dictionary users,

และดิฉันก็คิดว่า ในฐานะที่เป็นผู้ใช้พจนานุกรม

we're often not as aware of those human decisions

เรามักจะไม่ตระหนักถึง การตัดสินใจเหล่านั้นของคน

as we should be.

อย่างที่เราควรจะทำ

To show you what I mean,

เพื่อให้คุณเข้าใจ

we'll look at an example, but before we do,

เราจะดูตัวอย่างหนึ่ง แต่ก่อนที่เราจะดูนั้น

I want to explain what the dictionary editors

ดิฉันอยากอธิบายสิ่งที่บรรณาธิการพจนานุกรม

are trying to deal with in this usage note.

ต่างกำลังพยายามรับมือกับหมายเหตุวิธีการใช้นี้

Think about the word "peruse"

ลองนึกถึงคำว่า "peruse" (พิเคราะห์)

and how you use that word.

แล้วก็วิธีที่คุณใช้คำนี้ดูสิ

I would guess many of you are thinking

ดิฉันเดาว่าพวกคุณหลาย ๆ คนกำลังนึกถึง

of skim, scan, reading quickly.

การอ่านผ่าน ๆ การอ่านกวาด การอ่านอย่างไว ๆ

Some of you may even have some walking involved,

พวกคุณบางคนอาจถึงขั้น เอาการเดินเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

because you're perusing grocery store shelves,

เพราะว่าคุณกำลังค้นหา (perusing) ของบนชั้นวางตามร้านขายของชำ

or something like that.

หรืออะไรทำนองนั้น

You might be surprised to learn

คุณอาจจะรู้สึกประหลาดใจเมื่อรู้ว่า

that if you look in most standard dictionaries,

ถ้าคุณเปิดพจนานุกรมฉบับมาตรฐานที่สุด

the first definition will be to read carefully,

ความหมายแรกที่จะเห็นก็คือ "อ่านอย่างละเอียด"

or pore over.

หรือ "ให้ความสนใจอย่างมาก"

American Heritage has that as the first definition.

อเมริกัน เฮริเทจ ให้ความหมายนั้น เป็นความหมายแรก

They then have, as the second definition, skim,

จากนั้น ก็ให้ความหมายที่สอง คือ "อ่านผ่าน ๆ " (skim)

and next to that, they say "usage problem."

แล้วถัดจากนั้น พวกเขาก็เขียนไว้ว่า "ปัญหาการใช้" (Usage problem)

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And then they include a usage note,

แล้วจากนั้นพวกเขาก็เพิ่ม หมายเหตุวิธีการใช้เข้าไป

which is worth looking at.

ซึ่งควรค่าแก่การดู

So here's the usage note:

และนี่ก็คือหมายเหตุวิธีการใช้

"Peruse has long meant 'to read thoroughly'...

"Peruse มีความหมายมาอย่างยาวนานว่า 'อ่านอย่างละเอียด' ...

But the word is often used more loosely,

แต่คำนี้มักถูกใช้อย่างไม่เคร่งครัดนัก

to mean simply 'to read.'...

เพื่อสื่อความหมายทั่ว ๆ ไปว่า "อ่าน" ...

Further extension of the word to mean 'to glance over, skim,'

อีกความหมายหนึ่งของคำนี้ที่หมายถึง "มองผ่าน ๆ หรืออ่านผ่าน ๆ "

has traditionally been considered an error,

แต่เดิมแล้วถูกมองว่าผิด

but our ballot results suggest that it is becoming

แต่การลงคะแนนเสียงของเรานั้นบอกว่าคำนี้

somewhat more acceptable.

กำลังจะกลายเป็นที่ยอมรับมากขึ้น

When asked about the sentence,

เมื่อถูกถามเกี่ยวกับประโยค

'I only had a moment to peruse the manual quickly,'

"ฉันมีเวลาแค่นิดเดียว ในการอ่านคู่มือแบบผ่าน ๆ (peruse) "

66 percent of the [Usage] Panel

ร้อยละ 66 ของคณะกรรมการการใช้คำ

found it unacceptable in 1988,

มองว่าเป็นการใช้ที่ไม่ถูกต้องเมื่อปี ค.ศ. 1988

58 percent in 1999,

ร้อยละ 58 ในปี ค.ศ. 1999

and 48 percent in 2011."

และร้อยละ 48 ในปี ค.ศ. 2011

Ah, the Usage Panel,

อ่า คณะกรรมการการใช้คำ

that trusted body of language authorities

กลุ่มคนที่ได้รับความเชื่อถือ ให้มีอำนาจในการจัดการกับภาษา

who is getting more lenient about this.

ผู้ที่กำลังมีความผ่อนผันกับคำคำนี้มากขึ้น

Now, what I hope you're thinking right now is,

ทีนี้ สิ่งที่ดิฉันหวังว่า พวกคุณกำลังคิดอยู่ในตอนนี้ก็คือ

"Wait, who's on the Usage Panel?

"เดี๋ยวนะ แล้วใครคือคณะกรรมการการใช้คำล่ะ

And what should I do with their pronouncements?"

แล้วฉันควรทำอย่างไรกับคำแถลงการณ์นั้น"

If you look in the front matter

ถ้าคุณดูที่ส่วนหน้า

of American Heritage Dictionaries,

ของอเมริกัน เฮริเทจ ดิกชันนารี

you can actually find the names

คุณจะเห็นชื่อ

of the people on the Usage Panel.

ของคนที่เป็นคณะกรรมการการใช้คำ

But who looks at the front matter of dictionaries?

แต่จะมีใครกันล่ะที่ดูส่วนหน้าของพจนานุกรม

There are about 200 people on the Usage Panel.

มีคนประมาณ 200 คนที่เป็นคณะกรรมการการใช้คำ

They include academicians,

มีทั้งนักวิชาการ

journalists, creative writers.

นักหนังสือพิมพ์ นักเขียนเชิงสร้างสรรค์

There's a Supreme Court justice on it

มีผู้พิพากษาศาลฎีกาหนึ่งคนอยู่ในนั้น

and a few linguists.

และนักภาษาศาสตร์อีกสองสามคน

As of 2005, the list includes me.

และในปี ค.ศ. 2005 รายชื่อนั้นก็มีชื่อดิฉันอยู่ด้วย

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Here's what we can do for you.

และนี่คือสิ่งที่เราทำให้พวกคุณได้

We can give you a sense

เราสามารถบอกคุณถึงมุมมองต่าง ๆ

of the range of opinions about contested usage.

ที่มีต่อรูปแบบการใช้คำที่ยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่

That is and should be the extent of our authority.

แค่นั้นและนั่นก็ควรจะเป็นขอบเขตอำนาจของเรา

We are not a language academy.

เราไม่ใช่สถาบันสอนภาษา

About once a year, I get a ballot

ประมาณปีละครั้ง ดิฉันจะได้บัตรลงคะแนน

that asks me about whether new uses,

ที่ถามดิฉันว่าการใช้แบบใหม่

new pronunciations, new meanings, are acceptable.

การออกเสียงแบบใหม่ และความหมาย ที่เกิดขึ้นใหม่นั้นเป็นที่ยอมรับได้หรือไม่

Now here's what I do to fill out the ballot.

และนี่ก็คือสิ่งที่ดิฉันทำ ในการกรอกบัตรลงคะแนนเสียง

I listen to what other people are saying and writing.

ดิฉันฟังสิ่งที่คนอื่นพูดและเขียน

I do not listen to my own likes

ดิฉันไม่ได้ทำตามความชอบส่วนตัว

and dislikes about the English language.

และความไม่ชอบส่วนตัวที่มีต่อภาษาอังกฤษ

I will be honest with you:

ดิฉันขอพูดตรง ๆ กับพวกคุณว่า

I do not like the word "impactful,"

จริง ๆ แล้วดิฉันไม่ชอบคำว่า "impactful" (ซึ่งมีอิทธิพลมาก)

but that is neither here nor there

แต่ว่านั่นไม่เกี่ยวอะไร

in terms of whether "impactful" is becoming common usage

กับการที่ว่าคำว่า "impactful" นั้น จะกลายเป็นคำที่ใช้กันโดยทั่วไป

and becoming more acceptable in written prose.

และกลายเป็นที่ยอมรับมากขึ้น ในงานเขียนร้อยแก้ว

So to be responsible,

ดังนั้น เพื่อแสดงถึงความรับผิดชอบ

what I do is go look at usage,

สิ่งที่ดิฉันทำก็คือการดูที่การใช้

which often involves going to look

ซึ่งมักรวมไปถึงการดู

at online databases such as Google Books.

ที่ฐานข้อมูลออนไลน์ เช่น กูเกิล บุ๊คส์ (Google Books)

Well, if you look for "impactful" in Google Books,

เอาล่ะ ถ้าคุณหาคำว่า "impactful" ในกูเกิล บุ๊คส์

here is what you find.

นี่คือสิ่งที่คุณจะเจอ

Well, it sure looks like "impactful"

ค่ะ ดูเหมือนว่าคำว่า "impactful" นั้น

is proving useful

จะเป็นคำที่มีประโยชน์

for a certain number of writers,

ต่อนักเขียนจำนวนหนึ่ง

and has become more and more useful

และได้กลายเป็นคำที่มีประโยชน์มากขึ้นเรื่อย ๆ

over the last 20 years.

ตลอดระยะเวลายี่สิบปีที่ผ่านมา

Now, there are going to be changes

ทีนี้ ในอนาคตจะมีการเปลี่ยนแปลง มากมายเกิดขึ้น

that all of us don't like in the language.

ที่เราทุกคนไม่อยากให้เกิดขึ้นในภาษาของเรา

There are going to be changes where you think,

มันจะมีการเปลี่ยนแปลงที่ทำให้คุณคิดว่า

"Really?

"เฮ้ย เอางี้จริงหรอ

Does the language have to change that way?"

ภาษาของฉันจะต้องเปลี่ยนแปลง ไปในทิศทางนั้นจริง ๆ หรอ"

What I'm saying is,

สิ่งที่ดิฉันจะบอกก็คือ

we should be less quick

เราควรที่จะใจเย็นลง

to decide that that change is terrible,

ก่อนที่จะตัดสินว่าการเปลี่ยนแปลงนั้น ต้องเป็นเรื่องเลวร้าย

we should be less quick to impose

เราควรที่จะใจเย็นลงก่อนที่จะบังคับ

our likes and dislikes about words on other people,

ให้คนอื่นชอบหรือไม่ชอบคำต่าง ๆ ในแบบเดียวกับเรา

and we should be entirely reluctant

และเราก็ควรที่จะหักห้ามใจอย่างเต็มที่

to think that the English language is in trouble.

ที่จะคิดที่ว่าภาษาอังกฤษนั้นกำลังมีปัญหา

It's not. It is rich and vibrant and filled

มันไม่ได้มีปัญหาเลย มันอุดมสมบูรณ์ มีชีวิตชีวา และถูกเติมเต็ม

with the creativity of the speakers who speak it.

ด้วยความคิดสร้างสรรค์จากผู้ที่พูดมัน

In retrospect, we think it's fascinating

ถ้าเรามองย้อนกลับไป เราอาจรู้สึกว่า มันช่างน่าหลงใหล

that the word "nice" used to mean silly,

ที่คำว่า "nice" เคยมีความหมายว่า งี่เง่าหรือโง่

and that the word "decimate"

และคำว่า "decimate"

used to mean to kill one in every 10.

เคยมีความหมายว่า ฆ่าทุก ๆ หนึ่งในสิบคน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

We think that Ben Franklin was being silly

เรามองว่า เบนจามิน แฟรงคลิน นั้นงี่เง่า

to worry about "notice" as a verb.

ที่มานั่งกังวลเรื่องการใช้คำว่า "notice" เป็นคำกริยา

Well, you know what?

แต่คุณรู้ไหมว่า

We're going to look pretty silly in a hundred years

พวกเราเองก็จะดูงี่เง่าเช่นกัน ในอีกร้อยปีข้างหน้า

for worrying about "impact" as a verb

ที่มานั่งกังวลกับคำว่า "impact" ที่เป็นคำกริยา

and "invite" as a noun.

และคำว่า "invite" ที่เป็นคำนาม

The language is not going to change so fast

ภาษานั้นไม่ได้เปลี่ยนแปลงรวดเร็วมาก

that we can't keep up.

จนกระทั่งพวกเราตามไม่ทัน

Language just doesn't work that way.

ภาษาไม่ได้เป็นแบบนั้น

I hope that what you can do

ดิฉันหวังว่าสิ่งที่คุณจะทำได้นั้น

is find language change not worrisome

คือการมองว่าการเปลี่ยนแปลงของภาษานั้น ไม่ใช่เรื่องที่น่าวิตกกังวล

but fun and fascinating,

แต่เป็นเรื่องที่สนุก และน่าหลงใหล

just the way dictionary editors do.

ในแบบที่บรรณาธิการพจนานุกรมต่างทำกัน

I hope you can enjoy being part

ดิฉันหวังว่าพวกคุณ จะเพลินเพลินไปกับการเป็นส่วนหนึ่ง

of the creativity that is continually remaking

ของความสร้างสรรค์ที่จะสร้าง

our language and keeping it robust.

ภาษาของเราใหม่ต่อไปเรื่อย ๆ และคอยทำให้มันคงทนถาวร

So how does a word get into a dictionary?

ว่าแต่ว่าคำคำหนึ่ง จะเข้าไปอยู่ในพจนานุกรมได้อย่างไรล่ะ

It gets in because we use it

มันจะเข้าไปอยู่ได้ ก็เพราะเราใช้มัน

and we keep using it,

และเราใช้มันไปเรื่อย ๆ

and dictionary editors are paying attention to us.

และบรรณาธิการพจนานุกรมนั้น ต่างกำลังให้ความสนใจกับเราอยู่

If you're thinking, "But that lets all of us decide

ถ้าคุณกำลังคิดว่า "แต่นั่นแสดงว่าเราทุกคนก็เป็นคนตัดสินน่ะสิ

what words mean,"

ว่าคำแต่ละคำมีความหมายว่าอะไร"

I would say, "Yes it does,

ดิฉันก็จะบอกว่า "คุณคิดถูกแล้ว

and it always has."

และมันก็เป็นเช่นนั้นเสมอมา"

Dictionaries are a wonderful guide and resource,

พจนานุกรมเป็นคู่มือชี้แนะ และเป็นแหล่งข้อมูลที่ยอดเยี่ยม

but there is no objective dictionary authority out there

แต่ว่าในโลกนี้ไม่มี องค์กรพจนานุกรมที่ไหน

that is the final arbiter about what words mean.

ที่จะทำหน้าที่เป็นกรรมการผู้ชี้ขาด ว่าคำไหนมีความหมายว่าอย่างไร

If a community of speakers is using a word

ถ้าหากมีคนกลุ่มหนึ่งกำลังใช้คำสักคำหนึ่ง

and knows what it means, it's real.

แล้วรู้ว่าคำคำนั้นมีความหมายว่าอะไร คำคำนั้นคือคำจริง ๆ

That word might be slangy,

คำนั้นอาจเป็นคำสแลง

that word might be informal,

คำนั้นอาจเป็นคำที่ไม่เป็นทางการ

that word might be a word that you think

คำนั้นอาจเป็นคำที่คุณมองว่า

is illogical or unnecessary,

ไม่สมเหตุสมผลและไม่จำเป็น

but that word that we're using,

แต่คำที่คุณกำลังใช้อยู่นั้น

that word is real.

เป็นคำจริง ๆ ค่ะ

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)