Anne Curzan: What makes a word "real"?

آنه کورزان: چه چیزی یک کلمه را حقیقی می کند؟

Translator: Bahar Abdi Reviewer: Leila Ataei

I need to start by telling you a little bit

لازم است حرفم را با توضیح مختصری شروع کنم

about my social life,

از زندگی اجتماعی خودم،

which I know may not seem relevant,

که ممکن است مرتبط به نظر نرسد،

but it is.

اما مرتبط است.

When people meet me at parties

وقتی که مردم مرا در میهمانی ها می بینند

and they find out that I'm an English professor

و متوجه می شوند که استاد زبان انگلیسی هستم

who specializes in language,

که در زمینه ی زبان تخصص دارم

they generally have one of two reactions.

عموماً یکی از این دو واکنش را نشان می دهند.

One set of people look frightened. (Laughter)

گروهی هراسان به نظر می رسند. (خنده)

They often say something like,

معمولاً چیزی می گویند مثل،

"Oh, I'd better be careful what I say.

" اوه، بهتره مراقب صحبت کردنم باشم.

I'm sure you'll hear every mistake I make."

مطمئنم که شما همۀ اشتباهات منو متوجه می شوی. "

And then they stop talking. (Laughter)

و بعد ساکت می شوند.(خنده)

And they wait for me to go away

و منتظر می مانند تا دور شوم

and talk to someone else.

و با کس دیگری صحبت کنم.

The other set of people,

گروه دیگر مردم

their eyes light up,

چشمانشان می درخشد

and they say,

و می گویند،

"You are just the person I want to talk to."

" شما دقیقاً همان کسی هستی که می خوام باهاش حرف بزنم."

And then they tell me about whatever it is

و بعد با من راجع به هر چیزی حرف می زنند

they think is going wrong with the English language.

که فکر می کنند در زبان انگلیسی دچار مشکل شده است.

(Laughter)

( صدای خنده )

A couple of weeks ago, I was at a dinner party

چند هفتۀ پیش، در یک میهمانی شام بودم

and the man to my right

و مردی که سمت راست من نشسته بود

started telling me about all the ways

شروع به گفتن همۀ روش هایی کرد

that the Internet is degrading the English language.

که اینترنت زبان انگلیسی را رو به انحطاط می برد.

He brought up Facebook, and he said,

او فیس بوک را مثال زد، و گفت،

"To defriend? I mean, is that even a real word?"

" to defriend؟ آیا این یک کلمۀ واقعی انگلیسی است؟ "

I want to pause on that question:

می خواهم روی این سؤال مکث کنم:

What makes a word real?

چه چیزی یک کلمه را واقعی می کند؟

My dinner companion and I both know

من و بغل دستی من سر میز شام هر دو می دانیم

what the verb "defriend" means,

که فعل "defriend" به چه معناست،

so when does a new word like "defriend"

بنابراین چه زمانی یک کلمۀ جدید مثل "defriend"

become real?

واقعی می شود؟

Who has the authority to make those kinds

چه کسی توانایی این را دارد که از این قبیل

of official decisions about words, anyway?

تصمیمات رسمی راجع به کلمات بگیرد؟

Those are the questions I want to talk about today.

اینها سؤالاتی است که می خواهم امروز درموردشان حرف بزنم.

I think most people, when they say a word isn't real,

من فکر می کنم که بیشتر مردم، وقتی می گویند که کلمه ای واقعی نیست،

what they mean is, it doesn't appear

منظورشان این است که، آن کلمه در یک

in a standard dictionary.

لغت نامۀ استاندارد دیده نمی شود.

That, of course, raises a host of other questions,

که این قطعاً ، یکسری سؤالات دیگر پیش می آورد،

including, who writes dictionaries?

مثل، چه کسی لغت نامه ها را می نویسد؟

Before I go any further,

قبل از آنکه جلوتر بروم،

let me clarify my role in all of this.

اجازه بدهید نقشم را در این رابطه برای شما روشن کنم.

I do not write dictionaries.

من لغت نامه ها را نمی نویسم.

I do, however, collect new words

امّا، کلمات جدید را جمع آوری می کنم

much the way dictionary editors do,

بیشتر راهی که تدوینگران لغت نامه ها انجام می دهند،

and the great thing about being a historian

خوبی مورّخ بودن در

of the English language

زبان انگلیسی

is that I get to call this "research."

این است که می توانم آن را "پژوهش" بنامم.

When I teach the history of the English language,

وقتی که من تاریخ زبان انگلیسی درس می دهم،

I require that students teach me

از دانشجویان می خواهم که دو کلمۀ جدید عامیانه

two new slang words before I will begin class.

به من یاد بدهند قبل از این که کلاس را شروع کنم.

Over the years, I have learned

در طول سالها، با این روش چندین اصطلاح

some great new slang this way,

عامیانه جدید فوق العاده را یاد گرفته ام،

including "hangry," which --

مانند "hangry" که--

(Applause) —

( تشویق )--

which is when you are cranky or angry

که وقتی است که شما عبوس یا عصبانی ( angry) هستید

because you are hungry,

به خاطر گرسنگی ( hungry) ،

and "adorkable,"

و " ,adorkable"

which is when you are adorable

که هنگامیست که شما دلپذیرهستید ( adorable)

in kind of a dorky way,

در عین حماقت (dorky)،

clearly, terrific words that fill

آشکارا، اینها کلمات بسیار خوبی هستند که

important gaps in the English language.

خلاء های مهمی را در زبان انگلیسی پر می کنند.

(Laughter)

( خندۀ حضار)

But how real are they

امّا آنها چقدرواقعی هستند

if we use them primarily as slang

اگر که ما آنها را عمدتاً به عنوان اصطلاح عامیانه استفاده می کنیم

and they don't yet appear in a dictionary?

و هنوز در لغت نامه وجود ندارند؟

With that, let's turn to dictionaries.

حال، برگردیم به لغت نامه ها

I'm going to do this as a show of hands:

من می خواهم این کار را با بالا بردن دست انجام بدهم:

How many of you still regularly

چند نفر از شما همچنان به طور مرتب

refer to a dictionary, either print or online?

به لغت نامه مراجعه می کنید، چه کاغذی چه آنلاین؟

Okay, so that looks like most of you.

خب، به نظر می رسد که بیشتر شما.

Now, a second question. Again, a show of hands:

حالا، سوال دوم. دوباره دست بالا کنید:

How many of you have ever looked to see

چند نفر از شما تا به حال نگاه کردید که ببینید

who edited the dictionary you are using?

چه کسی لغت نامه ای را که استفاده می کنید تدوین کرده است؟

Okay, many fewer.

خب، خیلی کمتر.

At some level, we know that there are human hands

تا حدی، ما می دانیم که دست های بشر در پشت لغت نامه ها

behind dictionaries,

وجود دارد،

but we're really not sure who those hands belong to.

اما کاملاً مطمئن نیستیم که این دست ها متعلق به کیست.

I'm actually fascinated by this.

من واقعاً از این مسأله شگفت زده می شوم.

Even the most critical people out there

حتّی منتقدترین افراد هم

tend not to be very critical about dictionaries,

تمایل دارند که دربارۀ لغت نامه ها انتقاد نکنند،

not distinguishing among them

تمایزی بین آنها قابل نمی شوند

and not asking a whole lot of questions

و سؤالات فراوان وگوناگون نمی پرسند دربارۀ اینکه چه کسی

about who edited them.

آنها را تدوین کرده است.

Just think about the phrase

به این عبارت فکر کنید

"Look it up in the dictionary,"

" در لغت نامه آن را جستجو کن "

which suggests that all dictionaries

که می گوید همۀ لغت نامه ها

are exactly the same.

کاملاً مثل هم هستند.

Consider the library here on campus,

همین کتابخانۀ پردیس دانشگاه اینجا را در نظر بگیرید،

where you go into the reading room,

جایی که وارد اتاق مطالعه می شوید،

and there is a large, unabridged dictionary

و لغت نامۀ مشروح بزرگی هست بر

up on a pedestal in this place of honor and respect

بالای پایۀ ستون در این مکان عزت و احترام

lying open so we can go stand before it

که بصورت گشوده قرار گرفته است تا بتوانیم برای یافتن جوابها

to get answers.

جلوی آن بایستیم.

Now, don't get me wrong,

منظور من را اشتباه متوجه نشوید،

dictionaries are fantastic resources,

لغت نامه ها منابع فوق العاده ای هستند،

but they are human

امّا آنها بشرند

and they are not timeless.

و جاودان نیستند.

I'm struck as a teacher

من به عنوان یک معلّم متأسفم

that we tell students to critically question

که به دانشجویان می گوییم که منتقدانه هر متنی را که می خوانند،

every text they read, every website they visit,

هر وب سایتی را که بازدید می کنند،مورد سؤال قرار دهند،

except dictionaries,

الا لغت نامه ها،

which we tend to treat as un-authored,

که تمایل داریم با آنها مانند یک سند نانوشته برخورد کنیم،

as if they came from nowhere to give us answers

گویی آنها از جایی نیامده اند تا دربارۀ این که کلمات واقعاً

about what words really mean.

Here's the thing: If you ask dictionary editors,

نکته این است : اگر شما از تدوین کنندگان لغت نامه بپرسید،

what they'll tell you

آنچه آنها به شما پاسخ می دهند

is they're just trying to keep up with us

این است که آنها فقط سعی می کنندهمینطور که ما زبان

as we change the language.

را تغییر می دهیم، با ما همراه شوند.

They're watching what we say and what we write

آنها آنچه ما می گوییم و می نویسیم را نظاره می کنند

and trying to figure out what's going to stick

و سعی می کنند بفهمند چه چیزی ماندگار است

and what's not going to stick.

و چه چیزی ماندگار نخواهد بود.

They have to gamble,

آنها مجبورند که ریسک کنند،

because they want to appear cutting edge

چون می خواهند پبشرو باشند

and catch the words that are going to make it,

و کلماتی را که در زبان مصطلح می شوند را به کار بگیرند

such as LOL,

مانند LOL،(مخفف با صدای بلند خندیدن)

but they don't want to appear faddish

امّا آنها نمی خواهند مد گرا به نظر برسند

and include the words that aren't going to make it,

و نمی خواهند کلماتی را بگنجانند که ماندگار نیست،

and I think a word that they're watching right now

و من فکر می کنم که کلمه ای که الان آنها در نظر دارند

is YOLO, you only live once.

YOLO است، تو تنها یکبار زندگی می کنی. ( you only live once )

Now I get to hang out with dictionary editors,

حالا می خواهم به تدوین کنندگان لغت نامه رو بیاورم،

and you might be surprised

و ممکن استذ با یکی از جاهایی که ما می رویم

by one of the places where we hang out.

که باعث غافلگیریتان شوم.

Every January, we go

هر ژانویه، ما

to the American Dialect Society annual meeting,

به گردهمایی سالانۀ لهجۀ آمریکایی می رویم،

where among other things,

جایی که در میان دیگر چیزها،

we vote on the word of the year.

ما به کلمۀ سال رأی می دهیم.

There are about 200 or 300 people who come,

حدود ۲۰۰ یا ۳۰۰ نفر هستند که می آیند،

some of the best known linguists in the United States.

برخی از شناخته شده ترین زبان شناسان آمریکا.

To give you a sense of the flavor of the meeting,

جهت اطلاع شما از حس و حال جلسه،

it occurs right before happy hour.

جلسه دقیقاً قبل از ساعت خوش اتفاق می افتد.

Anyone who comes can vote.

هر کسی که بیاید می تواند رأی بدهد.

The most important rule is

مهم ترین قانون این است

that you can vote with only one hand.

که شما می توانید تنها با یک دست رأی دهید.

In the past, some of the winners have been

در گذشته، بعضی از برگزیدگان

"tweet" in 2009

"tweet" در سال ۲۰۰۹

and "hashtag" in 2012.

و "hashtag" در سال ۲۰۱۲ بوده اند.

"Chad" was the word of the year in the year 2000,

"chad" در سال ۲۰۰۰ کلمۀ سال بود،

because who knew what a chad was before 2000,

چون تا پیش از سال ۲۰۰۰ کسی chad را نمی شناخت

and "WMD" in 2002.

و "WMD" در سال ۲۰۰۲.

Now, we have other categories in which we vote too,

ما دسته بندی های دیگری هم داریم که در آنها رأی می دهیم،

and my favorite category

ودسته بندی مورد علاقۀ من

is most creative word of the year.

خلّاقانه ترین کلمۀ سال است.

Past winners in this category have included

برگزیدگان قبلی در این دسته شامل

"recombobulation area,"

" recombobulation area" می شود

which is at the Milwaukee Airport after security,

که در فرودگاه میلواکی بعد از حراست قرار دارد،

where you can recombobulate.

جایی که شما recombobulate می کنید.

(Laughter)

( خندۀ حضار)

You can put your belt back on,

می توانید کمربندتان را دوباره ببندید،

put your computer back in your bag.

کامپیوترتان را داخل کیفتان برگردانید.

And then my all-time favorite word at this vote,

و کلمۀ مورد علاقۀ من در این قسمت تا حالا

which is "multi-slacking."

که " multi-slacking" است.

(Laughter)

(خندۀ حضار)

And multi-slacking is the act

و multi-slacking عمل

of having multiple windows up on your screen

داشتن چندین پنجرۀ باز روی صفحۀ کامپیوترتان است

so it looks like you're working

که به نظر می رسد مشغول کار هستید

when you're actually goofing around on the web.

درحالی که درواقع در اینترنت وقت می گذرانید.

(Laughter) (Applause)

( خندۀ حضار) ( تشویق)

Will all of these words stick? Absolutely not.

آیا تمام این کلمات ثبت خواهند شد؟ قطعاً خیر.

And we have made some questionable choices,

ما چندین گزینۀ سؤال برانگیز داریم،

for example in 2006

برای مثال در سال ۲۰۰۶

when the word of the year was "Plutoed,"

وقتی که کلمۀ سال " plutoed" بود،

to mean demoted.

به معنی نازل.

(Laughter)

( خندۀ حضار)

But some of the past winners

امّا بعضی از برگزیدگان گذشته

now seem completely unremarkable,

الان کاملاً عادی به نظر می رسند،

such as "app"

مانند " app"

and "e" as a prefix,

و "e" به عنوان یک پیشوند،

and "google" as a verb.

و "google" به عنوان یک فعل.

Now, a few weeks before our vote,

چند هفته قبل از رأی دادن ما،

Lake Superior State University

دانشگاه دولتی سوپریر لیک

issues its list of banished words for the year.

لیست کلمات منسوخ شدۀ خود را منتشر کرد.

What is striking about this

چیز قابل توجه در این مورد

is that there's actually often quite a lot of overlap

این است که در واقع معمولاً خیلی همپوشانی وجود دارد

between their list and the list that we are considering

بین فهرست آنها و فهرستی که ما برای کلمات سال

for words of the year,

در نظر داریم،

and this is because we're noticing the same thing.

و این به خاطر این است که ما چیزهای مشابهی را ملاحظه می کنیم.

We're noticing words that are coming into prominence.

ما کلماتی را می بینیم که دارند برجسته می شوند.

It's really a question of attitude.

این واقعاً مسألۀ نگرش است.

Are you bothered by language fads and language change,

آیا شما از مد ها و تغییرات زبان اذیت می شوید،

or do you find it fun, interesting,

یا آن را جالب، مطبوع می دانید

something worthy of study

چیزی باارزش برای مطالعه

as part of a living language?

به عنوان بخشی از یک زبان زنده؟

The list by Lake Superior State University

لیست دانشگاه دولتی سوپریر لیک

continues a fairly long tradition in English

رسم نسبتاً طولانی در زبان انگلیسی را

of complaints about new words.

دربارۀ گله ها از کلمات جدید ادامه می دهد.

So here is Dean Henry Alford in 1875,

اشاره می کنم به رییس دانشگاه هنری آلفورد در سال ۱۸۷۵،

who was very concerned that "desirability"

که خیلی نگران بود که "desirability"

is really a terrible word.

کلمۀ خیلی بدی است.

In 1760, Benjamin Franklin

در سال ۱۷۶۰، بنجامین فرانکلین

wrote a letter to David Hume

نامه ای به دیوید هیوم نوشت

giving up the word "colonize" as bad.

کلمۀ "colonize" را به خاطر بد بودن رد کرد.

Over the years, we've also seen worries

در طول سالها، ما همچنین نگرانیهایی را می بینیم

about new pronunciations.

در رابطه با تلفظات جدید.

Here is Samuel Rogers in 1855

همینطور ساموئل راجرز در سال ۱۸۵۵

who is concerned about some fashionable pronunciations

بسیار نگران تلفظات رایج بود

that he finds offensive,

و آنها را ناخوشایند تلقی می کرد،

and he says "as if contemplate were not bad enough,

و می گفت " اگر چنانچه contemplate به اندازۀ کافی بد نیست اما

balcony makes me sick."

balcony من را آزار می دهد."

(Laughter)

( خندۀ حضار)

The word is borrowed in from Italian

این کلمه از زبان ایتالیایی گرفته شده است

and it was pronounced bal-COE-nee.

و بَل-کُو-نی تلفّظ می شود.

These complaints now strike us as quaint,

این ایرادها به نظر ما غیر عادی می آید،

if not downright adorkable -- (Laughter) --

اگر کاملاً adorkable نباشد-- ( خندۀ حضار )

but here's the thing:

نکته این است:

we still get quite worked up about language change.

ما هنوز از تغییرات زبان نگران می شویم.

I have an entire file in my office

من لیست جامعی از مقالات روزنامه ها

of newspaper articles

در دفترم دارم

which express concern about illegitimate words

که در رابطه با کلمات غیر مستدلی ابراز نگرانی می کنند

that should not have been included in the dictionary,

که نباید در لغت نامه ها گنجانده شوند،

including "LOL"

مانند "LOL"

when it got into the Oxford English Dictionary

که وقتی وارد لغت نامۀ انگلیسی آکسفورد شد

and "defriend"

و " defriend"

when it got into the Oxford American Dictionary.

وقتی که وارد لغت نامۀ آکسفورد آمریکایی شد.

I also have articles expressing concern

من همچنین مقالاتی دارم که ابراز نگرانی می کنند

about "invite" as a noun,

دربارۀ کلمۀ "invite" به عنوان یک اسم، یا

"impact" as a verb,

"impact" به عنوان یک فعل،

because only teeth can be impacted,

زیرا فقط دندانها هستند که می توانند در هم فشرده شوند،

and "incentivize" is described

و " incentivize" که

as "boorish, bureaucratic misspeak."

«غلط حرف زدن گستاخانه مبنی بر زیاد رعایت کردن امور تشریفاتی » توصیف شده است.

Now, it's not that dictionary editors

این طور نیست که تدوین کنندگان لغت نامه ها

ignore these kinds of attitudes about language.

این گونه رویکردها نسبت به زبان را نادیده بگیرند.

They try to provide us some guidance about words

آنها تلاش می کنند که قدری راهنمایی دربارۀ کلمات را برای ما فراهم آورند

that are considered slang or informal

که گاهی به سبب طریقۀ استفاده عامیانه یا غیر رسمی

or offensive, often through usage labels,

به حساب می آیند یا نامطبوع،

but they're in something of a bind,

امّا آنها در چیزی مقیّد هستند،

because they're trying to describe what we do,

چراکه تلاش می کنند آنچه را ما انجام می دهیم توصیف کنند،

and they know that we often go to dictionaries

و می دانند ما گاهی به لغت نامه ها مراجعه می کنیم

to get information about how we should use a word

تا دربارۀ این مطلع شویم که چطور باید از کلمه ای به طور خوب و مناسب

well or appropriately.

استفاده کنیم.

In response, the American Heritage Dictionaries

در پاسخ، لغت نامه American Heritage

include usage notes.

شامل یادداشت های کاربردی می شود.

Usage notes tend to occur with words

یادداشت های کاربردی با کلماتی می آیند

that are troublesome in one way,

که به گونه ای مشکل ساز هستند،

and one of the ways that they can be troublesome

یکی از وجوهی که می توانند مشکل ساز باشند

is that they're changing meaning.

این است که معنی را تغییر می دهند.

Now usage notes involve very human decisions,

حال آنکه یادداشت های کاربردی بسیاری از نظرات بشری را شامل می شود،

and I think, as dictionary users,

و من گمان می کنم که، به عنوان استفاده کنندگان لغت نامه ها

we're often not as aware of those human decisions

ما اغلب چندان از آن نظرات بشری

as we should be.

آگاه نیستیم.

To show you what I mean,

برای اینکه به شما نشان دهم منظورم چیست،

we'll look at an example, but before we do,

به یک مثال نگاهی می اندازیم، امّا قبل از اینکه این کار را بکنیم،

I want to explain what the dictionary editors

می خواهم توضیح دهم تدوین کنندگان لغت نامه با چه چیزی

are trying to deal with in this usage note.

سعی می کنند توسط یادداشت های کاربردی مقابله کنند.

Think about the word "peruse"

دربارۀ کلمۀ " peruse" فکر کنید

and how you use that word.

و مورد استفاده از آن.

I would guess many of you are thinking

حدس می زنم که بسیاری از شما فکر می کنید به

of skim, scan, reading quickly.

مرور کردن، نظر اجمالی انداختن، سریع خواندن.

Some of you may even have some walking involved,

برخی از شما ممکن است به نوعی گذر کردن را در نظر داشته باشید،

because you're perusing grocery store shelves,

چراکه قفسه های خواربارفروشی را از نظر می گذرانید،

or something like that.

یا چیزی شبیه به آن.

You might be surprised to learn

ممکن است تعجب کنید از اینکه بفهمید

that if you look in most standard dictionaries,

که اگر در بیشتر لغت نامه های استاندارد جست و جو کنید،

the first definition will be to read carefully,

اوّلین تعریف آن "خواندن با دقّت" است،

or pore over.

یا بررسی کردن.

American Heritage has that as the first definition.

لغت نامۀ American Heritage آن را به عنوان اولین تعریف ارائه داده است.

They then have, as the second definition, skim,

بعد آنها، به عنوان معنی ثانویه، مرور کردن را دارند،

and next to that, they say "usage problem."

و در کنار آن، می گویند " اشتباه کاربردی."

(Laughter)

( خندۀ حضار)

And then they include a usage note,

و بعد یک یادداشت کاربردی را شامل می شوند،

which is worth looking at.

که نگاه کردن به آن می ارزد.

So here's the usage note:

این یادداشت کاربردی است:

"Peruse has long meant 'to read thoroughly'...

peruse زمان طولانی به معنی " با دقّت خواندن است"...

But the word is often used more loosely,

امّا کلمه اگر اغلب به صورت بی ربط استفاده می شود،

to mean simply 'to read.'...

به معنی "خواندن" ...

Further extension of the word to mean 'to glance over, skim,'

الحاقی بیشتر کلمه به معنی " نظر اجمالی انداختن، مرور کردن،"

has traditionally been considered an error,

اشتباه در نظر گرفته می شود،

but our ballot results suggest that it is becoming

اما مجموع نتیجۀ آراء ما نشان می دهد که دارد

somewhat more acceptable.

چیزی موردقبول تری می شود.

When asked about the sentence,

وقتی راجع به این جمله سؤال می کنیم،

'I only had a moment to peruse the manual quickly,'

" من فقط یک لحظه وقت داشتم که کتاب راهنما را سریع بخوانم،"

66 percent of the [Usage] Panel

۶۶ درصد رآی دهندگان

found it unacceptable in 1988,

در سال ۱۹۸۸ آن را قابل قبول می دانستند،

58 percent in 1999,

۵۸ درصد در سال ۱۹۹۹،

and 48 percent in 2011."

و ۴۸ درصد در سال ۲۰۱۱."

Ah, the Usage Panel,

گروه کاربردی،

that trusted body of language authorities

که به توانایی بدنۀ زبان اطمینان داشتند

who is getting more lenient about this.

که در این رابطه ملایم تر می شود.

Now, what I hope you're thinking right now is,

اکنون، آنچه من توقع دارم به آن فکر کنید این است که،

"Wait, who's on the Usage Panel?

" چه کسی روی صفجه ی کاربردی است؟

And what should I do with their pronouncements?"

و با صدور آرا چه باید بکنم؟ "

If you look in the front matter

اگر نگاه کنید در مقدمۀ کتاب

of American Heritage Dictionaries,

لغت نامۀ American Heritage

you can actually find the names

می توانید اسامی را پیدا کنید

of the people on the Usage Panel.

کسانی که در صفحه کاربردی هستند.

But who looks at the front matter of dictionaries?

اما چه کسی به پیشگفتار لغت نامه ها نگاه می کند؟

There are about 200 people on the Usage Panel.

حدود ۲۰۰ نفر در گروه کاربردی هستند.

They include academicians,

شامل اعضای علمی دانشگاه ها می شوند،

journalists, creative writers.

روزنامه نگاران، نویسندگان خلّاق.

There's a Supreme Court justice on it

یک هیئت منصفۀ عالی برای آن وجود دارد

and a few linguists.

و چندین زبانشناس.

As of 2005, the list includes me.

در سال ۲۰۰۵، لیست شامل من هم می شد.

(Applause)

( تشویق)

Here's what we can do for you.

این کاری است که ما می توانیم برای شما انجام بدیم.

We can give you a sense

می توانیم به شما درکی دهیم

of the range of opinions about contested usage.

از دامنۀ عقاید در رابطه با کاربردهای متضاد.

That is and should be the extent of our authority.

اینطور هست و باید وسعت اختیار باشد.

We are not a language academy.

ما مدرسۀ زبان نیستیم.

About once a year, I get a ballot

حدوداً یک بار در سال، من یک برگۀ رأی می گیرم

that asks me about whether new uses,

که از من می پرسد آیا کاربردهای جدید،

new pronunciations, new meanings, are acceptable.

تلفظّات جدید، معانی جدید، قابل قبول هستند یا خیر.

Now here's what I do to fill out the ballot.

و این کاری است که من انجام می دهم تا برگۀ رأی را پر کنم.

I listen to what other people are saying and writing.

من به آنچه دیگران می گویند و می نویسند گوش می دهم.

I do not listen to my own likes

من به علایق و دوست نداشتن های خودم

and dislikes about the English language.

دربارۀ زبان انگلیسی گوش نمی کنم.

I will be honest with you:

راستش را بگویم:

I do not like the word "impactful,"

من کلمۀ " impactful" را دوست ندارم،

but that is neither here nor there

امّا فرقی نمی کند

in terms of whether "impactful" is becoming common usage

در این که " impactful" کاربرد رایجی باشد

and becoming more acceptable in written prose.

و در نثرهای نوشته شده بیشتر قابل قبول بشود.

So to be responsible,

برای این که مسئول باشم،

what I do is go look at usage,

آنچه انجام می دهم این است که به کاربرد دقت کنم،

which often involves going to look

که معمولاً شامل نگاه کردن به

at online databases such as Google Books.

منابع اطلاعاتی آنلاین مثل کتابهای گوگل است.

Well, if you look for "impactful" in Google Books,

حال اگر که در کتابهای گوگل به دنبال " impactful" هستید،

here is what you find.

این چیزی است که می یابید.

Well, it sure looks like "impactful"

خب، بنظر می رسد که "impactful"

is proving useful

که برای تعداد بخصوصی از نویسنده ها،

for a certain number of writers,

سودمند واقع می شود

and has become more and more useful

و در طول بیست سال اخیر

over the last 20 years.

بیشتر و بیشتر به درد می خورد.

Now, there are going to be changes

حال آنکه تغییراتی هست

that all of us don't like in the language.

که همۀ ما آن را در زبان دوست نداریم.

There are going to be changes where you think,

تغییراتی هست آنجا که فکر می کنید،

"Really?

"واقعاً؟

Does the language have to change that way?"

آیا زبان باید اینگونه تغییر کند؟"

What I'm saying is,

آنچه من می گویم این است که،

we should be less quick

ما باید صبور باشیم

to decide that that change is terrible,

برای اینکه تصمیم بگیریم که آن تغییر بد است،

we should be less quick to impose

ما باید برای تحمیل دوست داشتن ها و

our likes and dislikes about words on other people,

نداشتن هایمان را بروی دیگران، آهسته تر عمل کنیم ،

and we should be entirely reluctant

باید کاملاً خنثی باشیم

to think that the English language is in trouble.

برای اینکه فکر کنیم زبان انگلیسی در مخمصه است.

It's not. It is rich and vibrant and filled

نه،اینطور نیست. زبان ما غنی و پویا و مملو

with the creativity of the speakers who speak it.

از خلاقیت صحبت کنندگان آن است که به آن زبان سخن می گویند.

In retrospect, we think it's fascinating

با بازنگری، در می یابیم که زبان انگلیسی دلکش است وقتی

that the word "nice" used to mean silly,

که کلمه ی " nice" به معنی احمقانه استفاده می شود،

and that the word "decimate"

و کلمۀ " decimate"

used to mean to kill one in every 10.

به معنی از هر ۱۰ نفر یکی را کشتن استفاده می شود.

(Laughter)

( خندۀ حضار)

We think that Ben Franklin was being silly

ما گمان می کنیم که بنجامین فرانکلین دیوانه بوده است

to worry about "notice" as a verb.

که "notice" به عنوان فعل را نمی پسندیده است.

Well, you know what?

می دانید چیست؟

We're going to look pretty silly in a hundred years

ما هم صد سال آینده کاملاً احمق به نظر می رسیم

for worrying about "impact" as a verb

که از " impact" به عنوان فعل ایراد می گیریم

and "invite" as a noun.

و "invite" به عنوان یک اسم.

The language is not going to change so fast

زبان با سرعتی تغییر نخواهد کرد

that we can't keep up.

که ما نتوانیم با آن همراه شویم.

Language just doesn't work that way.

زبان اینگونه عمل نمی کند.

I hope that what you can do

من امیدوارم آنچه می توانید انجام دهید

is find language change not worrisome

این باشد که تغییرات زبان را نگران کننده نیابید

but fun and fascinating,

بلکه مطبوع و دلکش بدانید،

just the way dictionary editors do.

همان طوری که تدوین کنندگان لغت نامه ها می یابند.

I hope you can enjoy being part

امیدوارم که لذت ببرید از بودن بخشی

of the creativity that is continually remaking

از خلاقیتی که دائماً زبان ما را

our language and keeping it robust.

بازسازی می کند و آن را تنومند نگاه می دارد.

So how does a word get into a dictionary?

حال چطور یک کلمه به لغت نامه راه می یابد؟

It gets in because we use it

آن وارد لغت نامه می شود چرا که ما از آن استفاده می کنیم.

and we keep using it,

و به استفاده کردن از آن ادامه می دهیم،

and dictionary editors are paying attention to us.

و نویسندگان لغت نامه ها به ما توجه می کنند.

If you're thinking, "But that lets all of us decide

اگر فکر می کنید، "پس آن به ما اجازه می دهد که تصمیم بگیریم

what words mean,"

کلمه چه معنایی داشته باشد،"

I would say, "Yes it does,

من خواهم گفت، "بله این طور است،

and it always has."

و همیشه همین طور است."

Dictionaries are a wonderful guide and resource,

لغت نامه ها راهنما و منابع فوق العاده ای هستند،

but there is no objective dictionary authority out there

اما هیچ انتقادی از اختیار لغت نامه ها وجود ندارد

that is the final arbiter about what words mean.

این آخرین داوری است دربارۀ اینکه کلمات چه معنایی داشته باشند.

If a community of speakers is using a word

اگر گروهی از متکلمان کلمه ای را استفاده می کنند

and knows what it means, it's real.

و می دانند که به چه معناست، آن کلمه واقعی است.

That word might be slangy,

آن کلمه ممکن است عامیانه باشد،

that word might be informal,

آن کلمه ممکن است غیررسمی باشد،

that word might be a word that you think

آن کلمه ممکن است کلمه ای باشد که فکر می کنید

is illogical or unnecessary,

نامعقول و غیرضروری باشد،

but that word that we're using,

اما آن کلمه ای که ما استفاده می کنیم،

that word is real.

آن کلمه واقعی است.

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

( تشویق )