How to connect with depressed friends | Bill Bernat

Translator: Lalita Thampibal Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

The one conversation that uplifted me more than any other in my life

การพูดคุยครั้งหนึ่งที่ทำให้ ผมมีความสุขมากกว่าครั้งไหน ๆ

was with a woman who told me

คือเมื่อได้คุยกับผู้หญิงที่บอกผมว่า

how, a few days earlier,

เมื่อไม่กี่วันก่อน

she drove her Jeep Wrangler to the edge of the Grand Canyon

เธอขับรถจี๊ปแรงเลอร์ ไปที่ขอบแกรนด์แคนยอน

and sat there, revving the engine,

นั่งจอดอยู่ตรงนั้น แล้วเร่งเครื่อง

thinking about driving over.

ครุ่นคิดถึงการพุ่งรถออกไปข้างหน้า

Even though I had severe social anxiety,

แม้ตอนนั้นผมจะเป็น โรคกลัวการเข้าสังคมอย่างรุนแรง

in that conversation, I was totally at ease.

แต่ตอนที่คุยกัน ผมสบายใจมาก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

She told me what was going on in her life

เธอเล่าให้ผมฟังว่า เกิดอะไรขึ้นในชีวิตเธอ

in the days and months leading up,

ในช่วงที่ผ่านมา จนมาถึงเรื่อง

what her thoughts were at that exact moment,

เธอคิดอะไรในขณะนั้น

why she wanted to die,

ทำไมเธอถึงอยากตาย

and why she didn't do it.

แล้วทำไมเธอถึงไม่ทำ

We nodded and half-smiled,

เราผงกหัว ยิ้มมุมปาก

and then it was my turn to talk about my journey

และถึงคราวผมเล่าเรื่องการเดินทาง

to a dining table in the hygienic community area

ไปยังโต๊ะอาหารในพื้นที่อนามัยชุมชน

of the mental health wing of a mountain-town hospital.

ของศูนย์สุขภาพจิต ในโรงพยาบาลเมืองในหุบเขา

I took too many sleeping pills,

ผมทานยานอนหลับเกินขนาด

and after they treated me for that,

และหลังจากพวกเขารักษาผม

they were like, "Hey, we would love it if you would be our guest

พวกเขาบอกว่า "เราจะดีใจมากเลย ถ้าคุณมาเป็นแขกของเรา

in the psych ward."

ในแผนกจิตเวช"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

We joked that her suicide would have made a way better postcard.

เราพูดเล่น ๆ ว่า การฆ่าตัวตายของเธอ คงสร้างโปสการ์ดแบบใหม่ที่เจ๋งกว่าเดิม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

We talked shop.

เราคุยเรื่องธุรกิจกัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

She allowed me to be deeply depressed

เธอปล่อยให้ผมซึมเศร้าได้อย่างเต็มที่

and have a genuine connection to another person, simultaneously.

และมีความสัมพันธ์อันจริงใจ กับผู้อื่นไปพร้อมกัน

For the first time,

มันเป็นครั้งแรก

I identified as somebody living with depression,

ที่ผมบอกว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า

and I felt good about it --

และรู้สึกดีไปกับมัน

like I wasn't a bad person for it.

ผมไม่ได้เป็นคนแย่เพราะโรคซึมเศร้า

Now imagine one of the people at that table was a member of your family

ลองนึกภาพว่า หนึ่งในคนที่อยู่ตรงโต๊ะ คือสมาชิกในครอบครัวคุณ

or a close friend.

หรือเพื่อนสนิทคุณ

Would you be comfortable talking to them?

คุณสบายใจในการคุยกับเขาไหม

What if instead of the hospital,

สมมุติว่า เปลี่ยนจากโรงพยาบาล

they were at your kitchen table

เขาอยู่ที่โต๊ะอาหารบ้านคุณ

and told you they were really depressed?

แล้วบอกคุณว่า เขาหดหู่สุด ๆ

The World Health Organization

องค์การอนามัยโลก

says that depression is the leading cause of ill health and disability worldwide,

กล่าวว่า โรคซึมเศร้าเป็นสาเหตุที่ก่อเกิด ความเจ็บป่วยและความไร้สมรรถภาพไปทั่วโลก

affecting 350 million people.

ประชากรราว 350 ล้านคนประสบปัญหานี้

The National Institute of Mental Health

สถาบันสุขภาพจิตแห่งชาติ

reports seven percent of Americans experiencing depression in a year.

รายงานว่า แต่ละปี มีชาวอเมริกัน จำนวนร้อยละ 7 เป็นโรคซึมเศร้า

So depression is super common,

ดังนั้นโรคซึมเศร้าจึงเป็นเรื่องธรรมดามาก ๆ

yet in my experience,

นอกจากนั้น จากประสบการณ์ของผม

most folks don't want to talk to depressed people

คนส่วนใหญ่ไม่อยากคุย กับคนที่เป็นโรคซึมเศร้า

unless we pretend to be happy.

เว้นแต่เราแสร้งทำเป็นมีความสุข

A cheerful facade is appropriate for casual interactions.

เบื้องหน้าที่สดใสมันเหมาะกับ การมีปฏิสัมพันธ์ทั่วไป

A depressed person can ask for extra syrup in their pumpkin spice latte

คนเป็นโรคซึมเศร้าสามารถ ขอเพิ่มน้ำเชื่อมในลาเต้ฟักทองได้

without explaining that they need it

โดยที่ไม่ต้องอธิบายว่า พวกเขาต้องการแบบนั้น

because they're trapped in the infinite darkness of their soul

เพราะติดอยู่ในจิตวิญญาณ อันมืดมิดที่ไร้จุดสิ้นสุด

and they've lost all hope of escape --

และสิ้นหวังกับการที่จะหนีออกมา

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

again.

อีกครั้ง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Depression doesn't diminish a person's desire

โรคซึมเศร้าไม่ได้ลดความต้องการ

to connect with other people,

ที่จะสร้างสัมพันธ์กับผู้อื่น

just their ability.

มันแค่ลดความสามารถลง

So in spite of what you might think,

แม้ว่าคุณอาจจะคิดแบบนั้น

talking to friends and family living with depression

แต่การคุยกับเพื่อนและครอบครัว ที่เป็นโรคซึมเศร้า

can be really easy and maybe even fun.

มันง่ายมาก และอาจสนุกเกินคาด

Not, like, Facebook-selfie-with-Lady-Gaga- at-an-underground-party fun --

มันไม่ใช่ความสนุกแบบ การถ่ายเซลฟี่กับ เลดี้กาก้าที่ปาร์ตี้ใต้ดินลงเฟสบุ๊ค

I'm talking about the kind of fun

ผมกำลังพูดถึงความสนุก

where people enjoy each other's company effortlessly.

ที่เราเพลิดเพลินกับผู้อื่นได้ โดยไม่ต้องพยายาม

Nobody feels awkward,

ไม่มีใครรู้สึกอึดอัด

and no one accuses the sad person of ruining the holidays.

และไม่มีใครโทษว่า เพราะคนเศร้า ทำให้วันหยุดพังไปหมด

Why does this chasm even exist?

ทำไมช่องว่างนี้ถึงยังมีอยู่นะหรือ

On the one side,

ด้านหนึ่ง

you have people living with depression

มีคนที่เป็นโรคซึมเศร้า

who may act in off-putting or confusing ways

ที่อาจจะแสดงพฤติกรรม น่าหงุดหงิดหรือน่าสับสน

because they're fighting a war in their head

เพราะพวกเขากำลังรบอยู่ ในสงครามภายในหัวของเขา

that nobody else can see.

ที่ไม่มีใครมองเห็น

On the other side,

อีกด้านหนึ่ง

the vast majority of people look across the chasm

คนส่วนใหญ่ยืนมองข้ามช่องว่างนี้

and shake their heads,

พร้อมส่ายหัว

like, "Why you gotta be so depressed?"

"ทำไมคุณต้องเศร้าขนาดนั้นด้วย"

You may recognize a divide like this in your life.

คุณอาจนึกถึงข้อแตกต่างแบบนี้ ในชีวิตของคุณได้

Do you want to build a bridge across it?

คุณอยากสร้างสะพานข้ามไปไหม

You may not want to build a bridge --

คุณอาจจะไม่อยากสร้างสะพาน

and that's a totally valid choice.

และนั่นเป็นตัวเลือกที่ถูกต้องเลย

Or maybe you'd like to build a stronger connection,

หรือคุณอาจจะอยากสร้าง สายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นขึ้น

but you have a lot of questions and concerns.

แต่คุณมีคำถามและความกังวลเยอะมาก

You're what I might call "bridge curious."

ถ้าคุณเป็นแบบนี้ ผมเรียกว่า "สะพานอยากรู้อยากเห็น"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Here are some possible reasons

เหตุผลที่น่าจะเป็นไปได้ว่า

why some of you may avoid depressed people.

ทำไมบางคนถึงหลีกเลี่ยง คนที่เป็นโรคซึมเศร้า

You might be afraid

คุณอาจกลัวว่า

that if you talk to somebody while they're depressed,

ถ้าคุณคุยกับคนอื่นในขณะที่เขาเศร้าอยู่

you're suddenly responsible for their well-being.

คุณต้องเป็นผู้รับผิดชอบ สภาวะของเขาในทันที

You're not expected to be Dr. Phil.

คุณไม่ได้ถูกคาดหวังให้เป็น ดร. ฟิล (Dr. Phil)

Just be friendly --

แค่เป็นมิตร

more like Ellen.

เหมือนอย่าง เอเลน (Ellen)

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

You may worry that you won't know what to say,

คุณอาจกังวลว่า คุณไม่รู้จะพูดอะไรดี

and every attempt at conversation will be awkward,

และทุกความพยายาม ในการสนทนาคงกระอักกระอ่วน

and the only time you'll feel comfortable

มีช่วงเดียวที่คุณรู้สึกสบายใจ

is when you both just give up on talking

คือตอนที่คุณทั้งคู่หยุดคุย

and stare at your phones.

แล้วจ้องโทรศัพท์ของตัวเอง

Words are not the most important thing to focus on.

คำพูดไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด ที่จะให้ความสนใจ

You might fear seeing your shadow.

คุณอาจจะกลัว เมื่อเห็นความมืดของตัวเอง

Hey, if you have been successfully outrunning

นี่ ถ้าคุณวิ่งหนีออกมาได้สำเร็จ

your personal emotional demons,

จากอารมณ์ปีศาจในตัวคุณ

that's awesome.

คุณเจ๋งมาก

May the wind be at your back.

ขอให้คุณโชคดี

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

You can be the least woo-woo person in the world

คุณสามารถเป็นผู้วิเศษในโลกนี้

and still connect with depressed people.

ทั้งยังสร้างสัมพันธ์ กับคนเป็นซึมเศร้าได้

Maybe you've heard that depression is contagious,

คุณอาจได้ยินมาว่า โรคซึมเศร้าเป็นโรคติดต่อ

and you're afraid of catching it.

คุณกลัวที่จะแตะต้องมัน

Bring some hand sanitizer.

งั้นพกน้ำยาล้างมือไว้สิ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

You're much more likely to catch the joy of human bonding.

คุณควรจับต้องความสุขใจ ในสายสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์

Maybe you see depressed people differently.

คุณอาจมองคนที่เป็น โรคซึมเศร้าเปลี่ยนไป

You think of them as flawed or defective.

คุณคิดว่า พวกเขาเป็น ข้อบกพร่องหรือรอยตำหนิ

Multiple university studies have shown

งานวิจัยของมหาวิทยาลัยมากมายบ่งชี้ว่า

that A students are more likely to have bipolar condition.

นักเรียนเกรดเอ มีโอกาสเป็นไบโพลาร์สูง

Our brains aren't broken or damaged,

สมองของเราไม่ได้พังหรือถูกทำลาย

they just work differently.

แต่มันแค่ทำงานแปลกไป

I spent a lot of years thinking happy people just don't get it.

ผมคิดมาหลายปีเลยว่า คนที่มีความสุขไม่เข้าใจเรื่องนี้หรอก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I did eventually stop discriminating against happy people --

สุดท้ายผมก็หยุดเลือกปฏิบัติ กับคนที่มีความสุข

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I began battling depression when I was eight,

ผมเริ่มสู้กับโรคซึมเศร้าตอน 8 ขวบ

and decades later, to my surprise,

หนึ่งทศวรรษหลังจากนั้น ผมต้องประหลาดใจ

I started winning.

ผมเริ่มชนะมัน

I shifted from being miserable much of the time

ผมเปลี่ยนจากที่ตัวเองเอาแต่ เศร้าเกือบตลอดเวลา

to enjoying life.

เป็นสนุกไปกับชีวิต

I live pretty well with my bipolar condition,

ผมใช้ชีวิตพร้อมกับภาวะไบโพลาร์ได้ดี

and I've overcome some other mental health conditions

และผมเอาชนะภาวะทางจิตบางอย่าง

like overeating, addiction and social anxiety.

เช่น การทานมากเกินไป การติดยา และการกลัวการเข้าสังคม

So I live on both sides of this chasm.

เพราะฉะนั้น ผมใช้ชีวิต อยู่ทั้งสองด้านของช่องว่างนี้

And I'm offering some guidance

และผมจะมาให้ข้อแนะนำ

based on my experience

จากประสบการณ์ของผม

to help you build a bridge across it

เพื่อช่วยคุณสร้างสะพานข้ามไป

if you want to.

หากคุณต้องการ

It's not hard science,

มันไม่ใช่ศาสตร์ที่ยาก

but I worked with a lot people I know who've lived with depression

แต่ผมได้ทำงานร่วมกับคนมากมาย ที่ผมรู้ว่าเป็นโรคซึมเศร้า

to refine these suggestions.

เพื่อสกัดคำแนะนำเหล่านี้ออกมา

First up, some things you might want to avoid --

อันดับแรก เริ่มจากสิ่งที่คุณ อาจจะอยากหลีกเลี่ยง

some "don'ts."

สิ่งที่ "ไม่ควรทำ"

One of the most off-putting things you can say is,

หนึ่งในสิ่งที่น่าขัดใจที่สุดที่พูดกันคือ

"Just get over it."

"อย่าคิดมากเลย"

Great idea -- love it,

เป็นความคิดที่ดี เยี่ยมเลย

it's just we already thought of that.

เราก็เคยคิดแบบนั้นเหมือนกัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

The absence of the ability to just get over it is depression.

การไร้ความสามารถที่จะเลิกคิดมาก ก็คือการเป็นซึมเศร้าไง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

We feel it in our bodies --

เรารู้สึกถึงมันได้ในร่างกายเรา

it's a physical thing for us.

มันเป็นส่วนหนึ่งในร่างกายสำหรับพวกเรา

And medically it's no different

และในทางการแพทย์ มันไม่ได้ต่างไปจากการ

from telling someone with a broken ankle or cancer,

ไปบอกกับคนที่ ข้อเท้าหักหรือเป็นมะเร็งว่า

"just get over it."

"อย่าคิดมากเลย"

Don't be hell-bent on fixing us.

อย่าพยายามมาแก้ไขเรา

Like, thank you, but ...

ขอบคุณมาก แต่ว่า

the pressure can make us depressed people feel like we're disappointing you.

การกดดันทำให้คนที่เป็นซึมเศร้า รู้สึกว่า เราทำให้คุณผิดหวัง

Also, things that make some people feel better

และสิ่งที่ทำให้คนส่วนใหญ่รู้สึกดีขึ้น

may not work for us.

อาจไม่เหมาะกับพวกเรา

You can't cure clinical depression by getting ice cream ...

คุณไปรักษาโรคซึมเศร้าที่คลินิก ด้วยการทานไอศกรีมไม่ได้

which is unfortunate, because that would be living the dream.

ซึ่งเป็นเรื่องน่าเศร้า เพราะนั่นเป็นชีวิตในฝันเลย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Don't take a negative response personally.

อย่าเอาการตอบสนองในทางลบ มาเป็นเรื่องของตัวเอง

So, I have a friend who, about a year ago,

ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง ประมาณหนึ่งปีก่อน

messaged me that he was really isolated and depressed.

เขาส่งข้อความมาหาผมว่า เขารู้สึกโดดเดี่ยวและหดหู่มาก

And I suggested some things for him to do,

ผมจึงแนะนำสิ่งที่เขาควรจะทำ

and he was like, "No, no and no."

แล้วเขาก็บอกว่า "ไม่ ไม่ และไม่"

And I got mad,

ผมอารมณ์เสีย

like, how dare he not embrace my brilliant wisdom?

เขากล้าปฏิเสธสติปัญญา อันหลักแหลมของผมงั้นเหรอ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And then I remembered times I've been depressed,

แล้วผมก็นึกถึงตอนที่ผมซึมเศร้า

and how I thought I was doomed in all possible futures,

ตอนนั้นผมคิดว่า ผมถูกอนาคต ที่เป็นไปได้ทั้งหมดกำหนดชีวิตไว้แล้ว

or everybody suddenly hated me, and things like that.

หรือไม่ก็ จู่ ๆ ทุกคนก็เกลียดผม อะไรทำนองนั้น

It didn't matter how many people told me otherwise --

ไม่ว่าใครจะมาบอกผมอีกสักกี่คน

I didn't believe them.

ผมก็ไม่เชื่อพวกเขา

So I let my friend know I cared,

ฉะนั้น ผมจึงบอกให้เพื่อนรู้ ว่าผมเป็นห่วง

and I didn't take it personally.

และผมไม่เอาเรื่องนี้ มาเป็นเรื่องของผม

Don't let a lack of bubbly happiness freak you out.

อย่าปล่อยให้การขาดความสุข ทำให้คุณตื่นตระหนก

It's not a shark attack.

มันไม่ใช่การถูกฉลามทำร้าย

"Call the coast guard, my friend is sad!"

"เรียกเจ้าหน้าที่ชายฝั่งเร็ว เพื่อนผมเศร้าครับ!"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

We can be sad and OK at the same time.

เราสามารถเศร้าและโอเคได้ในเวลาเดียวกัน

I'm going to say that again,

ผมจะพูดอีกครั้ง

because in our society, we're taught the opposite,

เพราะในสังคมของเรา เราถูกสอนในทางตรงข้าม

and so it's counterintuitive.

เรื่องนี้มันเป็นการโต้ตอบ ตามสัญชาตญาณ

People can be sad and OK at the same time.

คนเราสามารถเศร้าและโอเคได้ในเวลาเดียวกัน

So some of these things may apply to you personally, some may not.

สิ่งเหล่านี้บางคนอาจนำไปใช้ได้ บางคนไม่

Take what's useful.

รับสิ่งที่เป็นประโยชน์ไป

And remember, you don't have to connect.

และจำไว้ว่า คุณไม่ต้องสร้างสัมพันธ์ก็ได้

If you want to,

แต่หากคุณต้องการ

here are some suggestions that may help --

นี่เป็นคำแนะนำที่อาจช่วยได้

some "dos."

สิ่งที่ "ควรทำ"

Talk to us in your natural voice, right?

พูดกับเราด้วยน้ำเสียงปกติได้ไหม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

You don't need to put on a sad voice because we're depressed --

คุณไม่จำเป็นต้องทำเสียงเศร้า เพราะพวกเราเป็นซึมเศร้าหรอก

you don't sneeze when you're talking to somebody with a cold.

คุณไม่จามเวลาคุณคุยกับคนที่เป็นหวัดนี่

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

It's not rude to be upbeat.

การร่าเริงไม่ได้น่าหยาบคาย

You can be you, OK?

คุณเป็นตัวคุณเองได้ โอเคไหม

If you make an offer to be there for us,

ถ้าคุณจะเสนอข้อตกลง ในการอยู่กับพวกเรา

clearly state what you can and can't do.

บอกให้ชัดเลยว่า คุณทำอะไรได้และไม่ได้บ้าง

I have told people, "Hey, call or text any time,

ผมบอกคนอื่นว่า "นี่ โทรหา หรือส่งข้อความมาได้ตลอด

but I might not be able to get back to you that same day."

แต่ผมอาจจะไม่ได้ติดต่อกลับในวันนั้นนะ"

It's totally cool to not make an offer,

มันจะเยี่ยมมาก ถ้าไม่มีข้อตกลงอะไรเลย

or to make a narrow offer with really clear boundaries around it.

หรือเสนอข้อตกลงเล็ก ๆ ที่มีขอบเขตชัดเจน

Give us a sense of control.

ให้เรารู้สึกควบคุมชีวิตตัวเองได้

Like, get our consent.

เช่น ขอความยินยอมจากพวกเรา

I have a friend who, a while back,

ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง เมื่อไม่นานมานี้

when I was having a depressive episode,

ตอนที่ผมกำลังอยู่ในช่วงซึมเศร้า

reached out and said, "Hey, I want to check in with you.

เธอเข้ามาและพูดว่า "นี่ ฉันอยากคุยกับเธอ

Can I call you every day?

ฉันโทรหาเธอทุกวันได้ไหม

Maybe text you every day and call later in the week?

ไม่ก็ส่งข้อความทุกวัน แล้วค่อยโทรหาในสัปดาห์นั้น

What works for you?"

แบบไหนเหมาะกับเธอหรอ"

By getting my permission, she earned my complete confidence

การได้รับการยินยอมของผม เธอได้รับความเชื่อใจจากผมไปเต็ม ๆ

and remains one of my best friends today.

และยังคงเป็นหนึ่งในเพื่อนแท้ ของผมในทุกวันนี้

And my last suggestion is:

และคำแนะนำสุดท้ายของผมคือ

interact about not depression,

พูดคุยกันถึงเรื่องที่ ไม่เกี่ยวกับโรคซึมเศร้า

aka, normal stuff.

เรียกง่าย ๆ ว่า เรื่องทั่วไป

I have a friend who, when people were worried about him,

ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง ตอนที่คนอื่นเป็นห่วงเขา

they would call and ask if he wanted to go shopping

พวกเขาจะโทรไปถามว่า เขาอยากไปเดินซื้อของ

or help them clean out their garage.

หรือมาช่วยพวกเขา ทำความสะอาดโรงรถไหม

Your depressed friends could be a good source of free labor --

เพื่อนที่เป็นซึมเศร้า เป็นแรงงานฟรีที่ดีของคุณได้นะ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

What I'm really getting at is,

สิ่งที่ผมแนะนำจริง ๆ นั่นคือ

invite them to contribute to your life in some way,

ให้ชวนเขาเข้ามามีส่วนร่วม ในชีวิตคุณสักทางหนึ่ง

even if it's as small as asking you to go see a movie

แม้จะเป็นเรื่องเล็ก ๆ เหมือนการชวนคุณไปดูภาพยนตร์

that you wanted to see in the theater.

ที่คุณเคยอยากไปดูในโรง

So that's a lot of dos and don'ts and maybes,

ทั้งหมดคือสิ่งควรทำ และไม่ควรทำที่เป็นไปได้

and it's not by any means a definitive list.

มันไม่ใช่วิธีการที่ตายตัว

The thing to remember is that they're all grounded

สิ่งที่ต้องจำไว้คือ วิธีการทุกอย่างมีพื้นฐานจาก

in one guiding principle.

หลักการเดียวกันทั้งสิ้น

It's what allowed the woman in the Jeep Wrangler

มันคือหลักการที่ทำให้ ผู้หญิงในรถจี๊ปแรงเลอร์คนนั้น

to start me on the path to recovery without even trying.

เริ่มต้นพาผมมาอยู่บนเส้นทางการรักษา โดยที่ไม่ต้องพยายาม

She talked to me like I belonged

เธอคุยกับผมเหมือนผมเป็นพวกเดียวกัน

and contributed exactly as I was at that moment.

และให้ผมเป็นผมอย่างเต็มที่ในตอนนั้น

If you talk to a depressed person as if their life is just as valuable,

หากคุณคุยกับคนที่เป็นซึมเศร้า ราวกับชีวิตของพวกเขามีค่า

intense and beautiful as yours,

ยิ่งใหญ่ และสวยงามเหมือนชีวิตของคุณ

then there's no need to build a bridge between you,

เช่นนั้นแล้ว มันไม่มีความจำเป็น ที่จะต้องสร้างสะพานระหว่างคุณ

because you've closed the chasm.

เพราะคุณได้ถมช่องว่างนั่นไปแล้ว

Focus on that instead of your words,

จงให้ความสนใจในเรื่องนั้น แทนที่จะกังวลคำพูดของคุณ

and it may be the most uplifting conversation of their life.

และมันอาจเป็นบทสนทนา ที่ดีที่สุดในชีวิตของพวกเขา

What could that do for somebody you care about?

หลักการนั้นช่วยอะไร ต่อคนที่คุณห่วงใยได้บ้าง

What could it do for you?

มันจะช่วยอะไรคุณได้บ้าง

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)