Pavan Sukhdev: Put a value on nature!

Translator: Sarinee Achavanuntakul Reviewer: Oy Kanjanavanit

I'm here to talk to you

ผมมาคุยกับคุณ

about the economic invisibility of nature.

เกี่ยวกับความล่องหนทางเศรษฐศาสตร์ของธรรมชาติ

The bad news

ข่าวร้ายคือ

is that mother nature's back office isn't working yet,

ฝ่ายสนับสนุนของพระแม่ธรณียังไม่ทำงาน

so those invoices don't get issued.

ก็เลยยังไม่ได้วางบิลเรา

But we need to do something about this problem.

แต่เราต้องทำอะไรสักอย่างกับปัญหานี้ครับ

I began my life as a markets professional

ผมเริ่มต้นชีวิตในฐานะมืออาชีพของตลาด

and continued to take an interest,

และก็ยังสนใจตลาด

but most of my recent effort

แต่เมื่อไม่นานมานี้ ผมพยายาม

has been looking at the value

มองหามูลค่า

of what comes to human beings from nature,

ของสิ่งที่ธรรมชาติมอบให้กับมนุษย์

and which doesn't get priced by the markets.

แต่ตลาดไม่ได้ประเมินมูลค่าของมัน

A project called TEEB was started in 2007,

โครงการชื่อ ทีบ (TEEB) เริ่มต้นในปี 2007

and it was launched by a group of environment ministers

โดยความร่วมมือของรัฐมนตรีสิ่งแวดล้อมกลุ่มหนึ่ง

of the G8+5.

จากกลุ่มประเทศ G8+5

And their basic inspiration

แรงบันดาลใจพื้นฐานของพวกเขา

was a stern review of Lord Stern.

คือรายงานของลอร์ดสเติร์น

They asked themselves a question:

พวกเขาถามตัวเองว่า

If economics could make such a convincing case

ในเมื่อเศรษฐศาสตร์สามารถโน้มน้าว

for early action on climate change,

ให้เราเร่งลงมือทำอะไรกับภาวะสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงได้

well why can't the same be done for conservation?

แล้วทำไมเราจะทำอย่างเดียวกันกับการอนุรักษ์ไม่ได้ล่ะ?

Why can't an equivalent case be made

ทำไมเราถึงเสนอในทำนองเดียวกัน

for nature?

สำหรับธรรมชาติไม่ได้?

And the answer is: Yeah, it can.

และคำตอบก็คือ ทำได้ครับ

But it's not that straightforward.

แต่ทำไม่ได้ตรงๆ ขนาดนั้น

Biodiversity, the living fabric of this planet, is not a gas.

ความหลากหลายทางชีวภาพ เยื่อใยมีชีวิตของดาวเคราะห์ดวงนี้ ไม่ใช่ก๊าซ

It exists in many layers,

มันดำรงอยู่ในหลายชั้น

ecosystems, species and genes across many scales --

หลายระบบนิเวศ หลากเผ่าพันธุ์ หลายยีน ข้ามขนาดหลายขนาด --

international, national, local, community --

ระหว่างประเทศ ระดับชาติ ท้องถิ่น ชุมชน --

and doing for nature

การทำกับธรรมชาติ

what Lord Stern and his team did for nature is not that easy.

แบบเดียวกับที่ลอร์ดสเติร์นกับทีมของเขาทำ ไม่ใช่เรื่องง่าย

And yet, we began.

แต่แล้วเราก็เริ่มทำ

We began the project with an interim report,

เราเริ่มโครงการนี้ด้วยรายงานความก้าวหน้า

which quickly pulled together

ซึ่งเรารวบรวมและสังเคราะห์จาก

a lot of information that had been collected on the subject

ข้อมูลมหาศาลที่นักวิจัยจำนวนมาก

by many, many researchers.

รวมรวมมาก่อนแล้ว

And amongst our compiled results

และในบรรดาผลลัพธ์ที่เรารวบรวม

was the startling revelation

คือข้อค้นพบที่น่าตกตะลึงว่า

that, in fact, we were losing natural capital --

เรากำลังสูญเสียทุนธรรมชาติ --

the benefits that flow from nature to us.

ประโยชน์ที่ไหลเวียนจากธรรมชาติมาสู่เรา

We were losing it at an extraordinary rate --

เรากำลังสูญเสียมันในอัตราที่น่าตกใจ --

in fact, of the order of two to four trillion dollars-worth

ถึงขนาด 2-4 ล้านล้านเหรียญ

of natural capital.

ของทุนธรรมชาติ

This came out in 2008,

รายงานนี้คลอดปี 2008

which was, of course, around the time that the banking crisis had shown

ซึ่งแน่นอนครับว่า เป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่วิกฤตธนาคารชี้ให้เห็น

that we had lost financial capital

ว่าเราได้สูญเสียทุนทางการเงิน

of the order of two and a half trillion dollars.

ขนาด 2-4 ล้านล้านเหรียญสหรัฐ

So this was comparable in size to that kind of loss.

ฉะนั้นนี่เป็นความเสียหายในระดับใกล้เคียงกัน

We then have gone on since

หลังจากนั้นเราไปนำเสนอ

to present for [the] international community,

งานนี้ต่อประชาคมโลก

for governments,

ต่อรัฐบาล

for local governments and for business

ต่อรัฐบาลท้องถิ่น และต่อภาคธุรกิจ

and for people, for you and me,

รวมถึงต่อประชาชนอย่างคุณและผม

a whole slew of reports, which were presented at the U.N. last year,

ทำรายงานเป็นปึกที่เรานำเสนอต่อองค์การสหประชาชาติปีที่แล้ว

which address the economic invisibility of nature

พูดถึงการที่ธรรมชาติล่องหนทางเศรษฐกิจ

and describe what can be done to solve it.

และอธิบายวิธีที่จะแก้ปัญหานี้

What is this about?

นี่เป็นเรื่องอะไรครับ?

A picture that you're familiar with --

ภาพนี้ทุกคนคงคุ้นเคยดี --

the Amazon rainforests.

ป่าเขตร้อนในแอมะซอน

It's a massive store of carbon, it's an amazing store of biodiversity,

ที่กักเก็บคาร์บอนปริมาณมหาศาล แหล่งความหลากหลายทางชีวภาพอันน่าทึ่ง

but what people don't really know

แต่ที่คนไม่ค่อยรู้

is this also is a rain factory.

คือมันเป็นโรงงานผลิตฝนด้วย

Because the northeastern trade winds,

เพราะลมตะวันออกเฉียงเหนือ

as they go over the Amazonas,

เมื่อพัดผ่านแอมะซอน

effectively gather the water vapor.

ก็สะสมละอองน้ำ

Something like 20 billion tons per day of water vapor

ละอองน้ำประมาณสองหมื่นล้านตันต่อปี

is sucked up by the northeastern trade winds,

ถูกลมสินค้าตะวันออกเฉียงเหนือดูดซับ

and eventually precipitates in the form of rain

และสุดท้ายก็ตกลงมาเป็นฝน

across the La Plata Basin.

ตลอดลุ่มน้ำ ลา พลาตา

This rainfall cycle, this rainfall factory,

วัฏจักรฝน โรงงานน้ำฝนนี้

effectively feeds an agricultural economy

หล่อเลี้ยงเศรษฐกิจภาคเกษตร

of the order of 240 billion dollars-worth

ซึ่งมีมูลค่ารวมกัน 240,000 ล้านเหรียญสหรัฐ

in Latin America.

ในอเมริกาใต้

But the question arises: Okay, so how much

แต่คำถามคือ โอเค แล้วทีนี้

do Uruguay, Paraguay, Argentina

อุรุกวัย ปารากวัย อาร์เจนตินา

and indeed the state of Mato Grosso in Brazil

และรัฐ มาโต กรอสโซ ในบราซิล

pay for that vital input to that economy

จ่ายค่าปัจจัยการผลิตที่ขาดไม่ได้นี้

to the state of Amazonas, which produces that rainfall?

จ่ายให้กับรัฐแอมะซอนาส ผู้ผลิตฝนนี้อย่างไร

And the answer is zilch,

คำตอบคือศูนย์ครับ

exactly zero.

เลขศูนย์

That's the economic invisibility of nature.

นั่นคือการล่องหนของธรรมชาติในระบบเศรษฐกิจ

That can't keep going on,

มันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้

because economic incentives and disincentives are very powerful.

เพราะแรงจูงใจที่จะทำหรือไม่ทำอะไรทางเศรษฐกิจนั้นทรงพลังมาก

Economics has become the currency of policy.

เศรษฐศาสตร์กลายเป็นสกุลเงินของนโยบาย

And unless we address

จนกว่าเราจะรับมือกับ

this invisibility,

ภาวะล่องหนที่ว่านี้

we are going to get the results that we are seeing,

เราก็จะได้ผลลัพธ์เดิมๆ ที่เรามองเห็นต่อไป

which is a gradual degradation and loss

นั่นคือ ความเสื่อมโทรมและสูญเสีย

of this valuable natural asset.

ของทุนธรรมชาติอันล้ำค่า

It's not just about the Amazonas, or indeed about rainforests.

นี่ไม่ใช่เรื่องของแอมะซอนาส หรือป่าฝนเท่านั้น

No matter what level you look at,

ไม่ว่าคุณจะมองระดับไหน

whether it's at the ecosystem level or at the species level or at the genetic level,

ไม่ว่าจะเป็นระบบนิเวศ หรือระดับสายพันธุ์ หรือระดับพันธุกรรม

we see the same problem again and again.

เรามองเห็นปัญหาเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า

So rainfall cycle and water regulation by rainforests

ฉะนั้น วัฏจักรฝนและการกำกับน้ำของป่าฝน

at an ecosystem level.

ในระดับระบบนิเวศ

At the species level,

ในระดับสายพันธุ์

it's been estimated that insect-based pollination,

มีการประเมินว่าการผสมเกสรดอกไม้โดยแมลงต่างๆ

bees pollinating fruit and so on,

อย่างเช่นที่ผึ้งผสมเกสรให้เกิดเป็นผลไม้

is something like 190 billion dollars-worth.

มีมูลค่า 190,000 ล้านเหรียญสหรัฐ

That's something like eight percent

ตัวเลขนี้คือประมาณแปดเปอร์เซ็นต์

of the total agricultural output globally.

ของผลผลิตทางการเกษตรทั้งโลก

It completely passes below the radar screen.

เรามองไม่เห็นมูลค่านี้เลย

But when did a bee actually ever give you an invoice?

แต่ผึ้งเคยส่งใบแจ้งหนี้ให้คุณไหมล่ะ

Or for that matter, if you look at the genetic level,

หรือถ้ามองในระดับพันธุกรรม

60 percent of medicines were prospected,

60 เปอร์เซ็นต์ของยาที่ถูกผลิตออกมา

were found first as molecules in a rainforest or a reef.

เริ่มแรกค้นพบกันในระดับโมเลกุล ในป่าฝนหรือแนวปะการัง

Once again, most of that doesn't get paid.

ซึ่งส่วนใหญ่ไม่มีใครจ่ายเงินครับ

And that brings me to another aspect of this,

นั่นนำผมมาสู่อีกมิติของเรื่องนี้

which is, to whom should this get paid?

นั่นคือ เราควรจ่ายเงินให้กับใคร?

That genetic material

วัตถุดิบทางพันธุกรรม

probably belonged, if it could belong to anyone,

ถ้ามันเป็นของใครได้ เจ้าของก็น่าจะเป็น

to a local community of poor people

ชุมชนยากจนในท้องถิ่น

who parted with the knowledge that helped the researchers to find the molecule,

ผู้ส่งมอบความรู้ที่ช่วยให้นักวิจัยพบโมเลกุล

which then became the medicine.

ซึ่งต่อมากลายเป็นยา

They were the ones that didn't get paid.

พวกเขาไม่ได้รับค่าตอบแทนใดๆ

And if you look at the species level,

และถ้าคุณลองดูระดับสายพันธุ์

you saw about fish.

ก็เห็นตัวอย่างจากปลา

Today, the depletion of ocean fisheries is so significant

ทุกวันนี้ แหล่งประมงในทะเลร่อยหรอมากเสียจน

that effectively it is effecting the ability of the poor,

มันส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่ของคนจน

the artisanal fisher folk

ชาวประมงยากจน

and those who fish for their own livelihoods,

และคนที่หาปลาเพื่อเลี้ยงชีพตัวเอง

to feed their families.

และเลี้ยงดูครอบครัว

Something like a billion people depend on fish,

ทั่วโลกคนประมาณหนึ่งพันล้านคนต้องพึ่งพาแหล่งประมง

the quantity of fish in the oceans.

ปริมาณปลาในทะเล

A billion people depend on fish

ประมาณพันล้านคนอาศัยปลา

for their main source for animal protein.

เป็นแหล่งโปรตีนหลัก

And at this rate at which we are losing fish,

ในอัตราที่เรากำลังสูญเสียแหล่งประมง

it is a human problem of enormous dimensions,

เป็นปัญหาของมนุษย์ที่ใหญ่หลวง

a health problem

เป็นปัญหาสุขภาพ

of a kind we haven't seen before.

แบบที่เราไม่เคยพบเจอมาก่อน

And finally, at the ecosystem level,

สุดท้าย ในระดับระบบนิเวศ

whether it's flood prevention or drought control provided by the forests,

ไม่ว่าจะเป็นบทบาทการป้องกันน้ำท่วม หรือควบคุมภัยแล้งของป่า

or whether it is the ability of poor farmers

หรือความสามารถของชาวนายากจน

to go out and gather leaf litter

ในการออกไปเก็บใบไม้

for their cattle and goats,

มาป้อนวัวควายและแพะ

or whether it's the ability of their wives

หรือความสามารถของภรรยาพวกเขา

to go and collect fuel wood from the forest,

ในการออกไปเก็บฟืนในป่า

it is actually the poor

คนจนคือกลุ่มคน

who depend most on these ecosystem services.

ที่พึ่งพาบริการของระบบนิเวศมากที่สุด

We did estimates in our study

ในรายงานของเรา เราประเมินว่า

that for countries like Brazil, India and Indonesia,

สำหรับประเทศอย่างบราซิล อินเดีย และอินโดนีเซีย

even though ecosystem services --

แม้ว่านิเวศบริการ --

these benefits that flow from nature to humanity for free --

ประโยชน์ที่ไหลจากธรรมชาติมาสู่มนุษย์ฟรีๆ --

they're not very big in percentage terms of GDP --

จะไม่ใหญ่นักในแง่สัดส่วนของจีพีดี --

two, four, eight, 10, 15 percent --

2, 4, 8, 10, 15 เปอร์เซ็นต์ --

but in these countries, if we measure how much they're worth to the poor,

แต่ในประเทศเหล่านี้ ถ้าเราวัดว่ามันมีมูลค่าต่อคนจนเท่าไหร่

the answers are more like

คำตอบคือประมาณ

45 percent, 75 percent, 90 percent.

45 เปอร์เซ็นต์, 75 เปอร์เซ็นต์, 90 เปอร์เซ็นต์

That's the difference.

นี่คือความแตกต่าง

Because these are important benefits for the poor.

เพราะมันสร้างประโยชน์อย่างมากให้กับคนจน

And you can't really have a proper model for development

และคุณก็ไม่มีวันหาโมเดลการพัฒนาที่ถูกต้องเจอ

if at the same time you're destroying or allowing

ถ้าหากในขณะเดียวกันคุณกำลังทำลายหรือยอมให้เกิด

the degradation of the very asset, the most important asset,

ความเสื่อมโทรมของสินทรัพย์นี้ สินทรัพย์ที่สำคัญที่สุด

which is your development asset,

สินทรัพย์ที่สำคัญต่อการพัฒนา

that is ecological infrastructure.

นั่นคือ โครงสร้างพื้นฐานของระบบนิเวศ

How bad can things get?

สถานการณ์จะเลวร้ายได้แค่ไหนกัน?

Well here a picture of something called the mean species abundance.

โอเค นี่คือภาพของสิ่งที่เรียกว่า ค่าเฉลี่ยความอุดมสมบูรณ์ของสายพันธุ์

It's basically a measure

มันเป็นตัวชี้วัดว่า

of how many tigers, toads, ticks or whatever on average

มีเสือ อึ่งอ่าง เห็บ หรืออะไรก็ตาม

of biomass of various species are around.

ค่าเฉลี่ยชีวมวลของสิ่งมีชีวิตทั้งหลายที่อาศัยอยู่

The green represents the percentage.

สีเขียวคือเปอร์เซ็นต์

If you start green, it's like 80 to 100 percent.

สีเขียวคือ 80-100 เปอร์เซ็นต์

If it's yellow, it's 40 to 60 percent.

สีเหลืองคือ 40-60 เปอร์เซ็นต์

And these are percentages versus the original state, so to speak,

เหล่านี้เป็นเปอร์เซ็นต์เมื่อเทียบกับสภาพดั้งเดิม

the pre-industrial era, 1750.

ปี 1750 ก่อนที่การปฏิวัติอุตสาหกรรมจะเริ่ม

Now I'm going to show you

ทีนี้ผมจะแสดงให้เห็นว่า

how business as usual will affect this.

การทำทุกอย่างแบบเดิมๆ จะส่งผลกระทบอย่างไร

And just watch the change in colors

ลองดูนะครับ การเปลี่ยนสี

in India, China, Europe,

ในอินเดีย จีน ยุโรป

sub-Saharan Africa

แอฟริกาใต้ทะเลทรายซะฮารา

as we move on and consume global biomass

ขณะที่เราก้าวไป บริโภคชีวมวลในโลก

at a rate which is actually not going to be able to sustain us.

ในอัตราที่ไม่อาจรองรับอารยธรรมในอนาคตได้

See that again.

ลองดูภาพนี้อีกทีนะครับ

The only places that remain green -- and that's not good news --

ที่เดียวที่ยังเขียวอยู่ -- ซึ่งก็ไม่ใช่ข่าวดี

is, in fact, places like the Gobi Desert,

คือพื้นที่อย่างทะเลทรายโกเบ

like the tundra and like the Sahara.

ทุ่งทุนดรา และทะเลทรายซะฮารา

But that doesn't help because there were very few species

มันไม่ช่วยเลยเพราะที่เหล่านั้นมีสิ่งมีชีวิตไม่กี่ชนิด

and volume of biomass there in the first place.

และชีวมวลก็เบาบางมากตั้งแต่ต้น

This is the challenge.

นี่คือความท้าทาย

The reason this is happening

เหตุผลที่เรื่องนี้เกิดขึ้น

boils down, in my mind, to one basic problem,

ในความคิดของผม คือปัญหาพื้นฐานเพียงประการเดียว

which is our inability to perceive the difference

นั่นคือ การที่เราแยกไม่ออกระหว่าง

between public benefits

ประโยชน์สาธารณะ

and private profits.

กับกำไรเอกชน

We tend to constantly ignore public wealth

เรามักจะละเลยความมั่งคั่งส่วนรวม

simply because it is in the common wealth,

เพียงเพราะมันเป็นความมั่งคั่งของสาธารณสมบัติ

it's common goods.

มันเป็นสินค้าสาธารณะ

And here's an example from Thailand

นี่คือตัวอย่างจากประเทศไทย

where we found that, because the value of a mangrove is not that much --

ที่เราพบว่า เนื่องจากมูลค่าทางเศรษฐกิจของป่าชายเลนไม่สูงมาก --

it's about $600 over the life of nine years that this has been measured --

คือประมาณ 600 เหรียญสหรัฐตลอดเก้าปีที่มีการวัด --

compared to its value as a shrimp farm,

เทียบกับมูลค่าฟาร์มกุ้ง

which is more like $9,600,

ซึ่งอยู่ที่ประมาณ 9,600 เหรียญสหรัฐ

there has been a gradual trend to deplete the mangroves

จึงมีแนวโน้มต่อเนื่องที่จะถางป่าชายเลน

and convert them to shrimp farms.

และทำฟาร์มกุ้งแทน

But of course, if you look at exactly what those profits are,

แต่แน่นอน ถ้าคุณดูให้ชัดว่ากำไรนี้คืออะไร

almost 8,000 of those dollars

ที่จริงเงินประมาณ 8,000 เหรียญสหรัฐในนี้

are, in fact, subsidies.

คือเงินอุดหนุนจากรัฐ

So you compare the two sides of the coin

ดังนั้นถ้าคุณเปรียบเทียบสองด้านของเหรียญ

and you find that it's more like 1,200 to 600.

แล้วพบว่ามูลค่าจริงคือ 1,200 หรือ 600 เหรียญสหรัฐ

That's not that hard.

การตัดสินใจก็ไม่ยาก

But on the other hand, if you start measuring,

แต่ในทางกลับกัน ถ้าคุณเริ่มวัดว่า

how much would it actually cost

จะต้องใช้เงินเท่าไหร่ในการฟื้นฟู

to restore the land of the shrimp farm

ผืนดินที่ใช้ทำฟาร์มกุ้ง

back to productive use?

ให้กลับมาอุดมสมบูรณ์ดังเดิม?

Once salt deposition and chemical deposition

เมื่อการคั่งของเกลือและสารเคมีในดิน

has had its effects,

ออกฤทธิ์ไปแล้ว

that answer is more like $12,000 of cost.

คำตอบคือต้องใช้เงินประมาณ 12,000 เหรียญสหรัฐ

And if you see the benefits of the mangrove

และถ้าคุณมองเห็นประโยชน์ของป่าชายเลน

in terms of the storm protection and cyclone protection that you get

ในแง่ของการช่วยป้องกันพายุฝนและพายุหมุนไซโคลน

and in terms of the fisheries, the fish nurseries,

และในแง่ของมูลค่าแหล่งประมง แหล่งอนุบาลปลา

that provide fish for the poor,

ที่ส่งปลาให้คนจน

that answer is more like $11,000.

คำตอบคือประโยชน์มีมูลค่า 11,000 เหรียญสหรัฐ

So now look at the different lens.

ดังนั้นลองมามองผ่านแว่นที่ต่างกันสิครับ

If you look at the lens of public wealth

ถ้าคุณมองผ่านแว่นความมั่งคั่งสาธารณะ

as against the lens of private profits,

แทนที่จะใช้แว่นกำไรเอกชน

you get a completely different answer,

คุณก็จะได้คำตอบที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

which is clearly conservation makes more sense,

นั่นคือ การอนุรักษ์มีเหตุมีผลกว่า

and not destruction.

การทำลาย

So is this just a story from South Thailand?

นี่เป็นแค่เรื่องของประเทศไทยภาคใต้หรือเปล่า?

Sorry, this is a global story.

ขอโทษครับ มันเป็นเรื่องราวของโลก

And here's what the same calculation looks like,

และนี่คือการคำนวณแบบเดียวกัน

which was done recently -- well I say recently, over the last 10 years --

เมื่อไม่นานมานี้ -- คือในรอบ 10 ปีที่ผ่านมา --

by a group called TRUCOST.

โดยกลุ่มที่เรียกตัวเองว่า ทรูคอสต์

And they calculated for the top 3,000 corporations,

พวกเขาคำนวณสำหรับบริษัทที่ใหญ่ที่สุด 3,000 บริษัท

what are the externalities?

ผลกระทบภายนอกคืออะไร?

In other words, what are the costs of doing business as usual?

พูดอีกอย่างคือ ต้นทุนของการทำธุรกิจแบบเดิมคืออะไร?

This is not illegal stuff, this is basically business as usual,

นี่ไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมายครับ แค่การทำธุรกิจแบบเดิมๆ

which causes climate-changing emissions, which have an economic cost.

ซึ่งก่อให้เกิดก๊าซเรือนกระจกที่เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ซึ่งมีต้นทุนทางเศรษฐกิจ

It causes pollutants being issued, which have an economic cost,

ก่อให้เกิดสารพิษ ซึ่งมีต้นทุนทางเศรษฐกิจ

health cost and so on.

ต้นทุนด้านสุขภาพและอื่นๆ

Use of freshwater.

การใช้น้ำจืด

If you drill water to make coke near a village farm,

ถ้าคุณขุดดิน สูบน้ำขึ้นมาผลิตโค้กใกล้กับที่นาในหมู่บ้าน

that's not illegal, but yes, it costs the community.

ใช่ มันไม่ผิดกฎหมาย แต่มันสร้างต้นทุนให้กับหมู่บ้าน

Can we stop this, and how?

เราจะหยุดพฤติกรรมนี้ได้ไหม และอย่างไร?

I think the first point to make is that we need to recognize natural capital.

ผมคิดว่าก้าวแรกที่ต้องทำคือ ต้องตระหนักในทุนธรรมชาติ

Basically the stuff of life is natural capital,

สิ่งต่างๆ ที่เกื้อกูลชีวิตคือทุนธรรมชาติ

and we need to recognize and build that into our systems.

เราต้องตระหนักในข้อนี้ และคำนึงถึงมันในระบบ

When we measure GDP

เวลาที่เราวัดจีดีพี

as a measure of economic performance at the national level,

ในฐานะตัวชี้วัดผลงานทางเศรษฐกิจระดับชาติ

we don't include our biggest asset at the country level.

เราไม่รวมสินทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดของเราในระดับชาติ

When we measure corporate performances,

เวลาที่เราวัดผลงานของบริษัทต่างๆ

we don't include our impacts on nature

เราไม่รวมผลกระทบต่อธรรมชาติ

and what our business costs society.

และต้นทุนที่ธุรกิจก่อให้กับสังคม

That has to stop.

ต้องหยุดทำครับ

In fact, this was what really inspired my interest in this phase.

ที่จริง นี่คือสิ่งที่สร้างแรงบันดาลใจให้ผมสนใจเรื่องนี้

I began a project way back called the Green Accounting Project.

นานมาแล้วผมเริ่มโครงการหนึ่งชื่อ โครงการบัญชีสีเขียว

That was in the early 2000s

นั่นคือต้นทศวรรษ 2000

when India was going gung-ho about GDP growth

ตอนที่อินเดียตื่นเต้นกับการเติบโตของจีดีพี

as the means forward --

ในฐานะเครื่องมือขับเคลื่อนความก้าวหน้า --

looking at China with its stellar growths of eight, nine, 10 percent

มองดูจีนซึ่งตอนนั้นเติบโต 8, 9, 10 เปอร์เซ็นต์ต่อปี

and wondering, why can we do the same?

สงสัยว่าทำไมเราจะทำแบบนั้นบ้างไม่ได้?

And a few friends of mine and I

ผมกับเพื่อนๆ บางคน

decided this doesn't make sense.

ตัดสินใจว่ามันไร้สาระ

This is going to create more cost to society and more losses.

มันจะสร้างต้นทุนและผลขาดทุนมากกว่าเดิมให้กับสังคม

So we decided to do a massive set of calculations

เราเลยตัดสินใจคิดคำนวณอย่างมโหฬาร

and started producing green accounts for India and its states.

เริ่มทำบัญชีสีเขียวของอินเดียและแคว้นต่างๆ ในอินเดีย

That's how my interests began

นั่นคือจุดที่ความสนใจของผมเริ่มต้น

and went to the TEEB project.

และต่อมาก็ไปทำโครงการ TEEB

Calculating this at the national level is one thing, and it has begun.

การคำนวณเรื่องทำนองนี้ในระดับชาติก็เป็นประเด็นหนึ่ง และมันก็เริ่มแล้ว

And the World Bank has acknowledged this

ธนาคารโลกก็ตระหนักเรื่องนี้แล้ว

and they've started a project called WAVES --

พวกเขาเริ่มโครงการหนึ่ง ชื่อ WAVES --

Wealth Accounting and Valuation of Ecosystem Services.

Wealth Accounting and Valuation of Ecosystem Services

But calculating this at the next level,

แต่ถ้าเราจะยกระดับการคำนวณ

that means at the business sector level, is important.

นั่นแปลว่าระดับต่อมา คือภาคธุรกิจ มีความสำคัญมาก

And actually we've done this with the TEEB project.

เราทำอย่างนั้นในโครงการ TEEB

We've done this for a very difficult case,

คำนวณกรณีหนึ่งซึ่งยากมากๆ

which was for deforestation in China.

นั่นคือ การตัดไม้ทำลายป่าในจีน

This is important, because in China in 1997,

ประเด็นนี้สำคัญ เพราะในปี 1997 ในจีน

the Yellow River actually went dry for nine months

แม่น้ำเหลืองแห้งผากติดกันเก้าเดือน

causing severe loss of agriculture output

ส่งผลให้ผลผลิตทางการเกษตรลดลงมหาศาล

and pain and loss to society.

สังคมเดือดร้อนและเจ็บปวด

Just a year later the Yangtze flooded,

แค่ปีต่อมา แม่น้ำแยงซีก็ท่วม

causing something like 5,500 deaths.

ทำให้คนกว่า 5,500 ชีวิตล้มตาย

So clearly there was a problem with deforestation.

ดังนั้นก็ชัดเจนว่าการตัดไม้ทำลายป่ามีปัญหา

It was associated largely with the construction industry.

ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมก่อสร้าง

And the Chinese government responded sensibly

ปฏิกิริยาของรัฐบาลจีนก็มีเหตุมีผล

and placed a ban on felling.

คือสั่งห้ามตัดต้นไม้

A retrospective on 40 years

เราคำนวณย้อนหลังไป 40 ปี

shows that if we had accounted for these costs --

พบว่าถ้าหากเราคิดบัญชีต้นทุนเหล่านี้ --

the cost of loss of topsoil,

ต้นทุนของการสูญเสียหน้าดิน

the cost of loss of waterways,

ต้นทุนของการสูญเสียทางไหลของน้ำ

the lost productivity, the loss to local communities

ผลิตภาพที่หายไป ความสูญเสียของชุมชนท้องถิ่น

as a result of all these factors,

ซึ่งเป็นผลจากปัจจัยทั้งหมดนี้

desertification and so on --

การกลายเป็นทะเลทราย ฯลฯ --

those costs are almost twice as much

ต้นทุนเหล่านี้สูงเกือบสองเท่า

as the market price of timber.

ของราคาไม้ซุงในตลาด

So in fact, the price of timber in the Beijing marketplace

ฉะนั้นในความเป็นจริง ราคาไม้ซุงในตลาดปักกิ่ง

ought to have been three-times what it was

ควรจะแพงกว่าที่มันเเป็นสามเท่า

had it reflected the true pain and the costs

เพื่อสะท้อนความเดือดร้อนและต้นทุน

to the society within China.

ที่สังคมจีนแบกรับ

Of course, after the event one can be wise.

แน่นอนครับ เราฉลาดขึ้นได้หลังเกิดเหตุร้าย

The way to do this is to do it on a company basis,

วิธีที่ทำได้คือทำในระดับบริษัท

to take leadership forward,

แสดงความเป็นผู้นำในเรื่องนี้

and to do it for as many important sectors which have a cost,

ทำให้มากที่สุดในสาขาสำคัญๆ ที่สร้างต้นทุน

and to disclose these answers.

และเปิดเผยคำตอบ

Someone once asked me, "Who is better or worse,

ใครบางคนเคยถามผมว่า "ใครแย่หรือดีกว่ากัน

is it Unilever or is it P&G

ยูนิลีเวอร์ หรือ พีแอนด์จี

when it comes to their impact on rainforests in Indonesia?"

เมื่อดูผลกระทบของพวกเขาต่อป่าฝนในอินโดนีเซีย?"

And I couldn't answer because neither of these companies,

ผมตอบไม่ได้เพราะทั้งสองบริษัทนี้

good though they are and professional though they are,

ยังดีไม่พอ และถึงแม้ว่าจะเป็นมืออาชีพ

do not calculate or disclose their externalities.

พวกเขาก็ยังไม่ได้คำนวณหรือเปิดเผยผลกระทบภายนอก

But if we look at companies like PUMA --

แต่ถ้าเราดูบริษัทอย่าง พูม่า --

Jochen Zeitz, their CEO and chairman,

โจเชน ไซซ์ ซีอีโอและประธานกรรมการบริษัท

once challenged me at a function,

ครั้งหนึ่งเคยท้าทายผมในงานเลี้ยง

saying that he's going to implement my project before I finish it.

บอกว่าเขาจะลงมือทำโครงการของผมก่อนที่ผมจะทำเสร็จ

Well I think we kind of did it at the same time, but he's done it.

ผมคิดว่าเราทำเสร็จพร้อมกัน แต่ประเด็นคือเขาทำจริง

He's basically worked the cost to PUMA.

เขาคำนวณต้นทุนของพูม่าออกมา

PUMA has 2.7 billion dollars of turnover,

พูม่ามียอดขายปีละ 2,700 ล้านเหรียญสหรัฐ

300 million dollars of profits,

กำไรปีละ 300 ล้านเหรียญสหรัฐ

200 million dollars after tax,

200 ล้านเหรียญสหรัฐ คือกำไรหลังหักภาษี

94 million dollars of externalities, cost to business.

และต้นทุนภายนอก 94 ล้านเหรียญสหรัฐ

Now that's not a happy situation for them,

ทีนี้ นั่นเป็นสถานการณ์ที่ดีมากสำหรับพวกเขา

but they have the confidence and the courage

แต่พวกเขาก็มีความเชื่อมั่นและความกล้าหาญ

to come forward and say, "Here's what we are measuring.

ที่จะออกมาบอกว่า "นี่คือสิ่งที่เรากำลังวัด

We are measuring it because we know

เรากำลังวัดเพราะเรารู้

that you cannot manage what you do not measure."

ว่าคุณจัดการสิ่งที่คุณไม่วัดไม่ได้"

That's an example, I think, for us to look at

ผมคิดว่านี่เป็นตัวอย่างให้เราศึกษา

and for us to draw comfort from.

และรู้สึกมีกำลังใจ

If more companies did this,

ถ้าบริษัททำแบบนี้มากขึ้น

and if more sectors engaged this as sectors,

และถ้าอุตสาหกรรมต่างๆ ทำในระดับอุตสาหกรรม

you could have analysts, business analysts,

คุณก็สามารถให้นักวิเคราะห์ นักวิเคราะห์ธุรกิจ

and you could have people like us and consumers and NGOs

และคนอย่างพวกเรา ผู้บริโภค และเอ็นจีโอ

actually look and compare the social performance of companies.

มองดูและเปรียบเทียบผลประกอบการด้านสังคมของบริษัทต่างๆ

Today we can't yet do that, but I think the path is laid out.

วันนี้เรายังทำไม่ได้ แต่ผมคิดว่าเส้นทางถูกปูไว้แล้ว

This can be done.

มันทำได้จริง

And I'm delighted that the Institute of Chartered Accountants in the U.K.

และผมก็ดีใจมากที่สถาบันนักบัญชีรับใบอนุญาตของอังกฤษ

has already set up a coalition to do this,

ได้จัดตั้งแนวร่วมเพื่อทำเรื่องนี้แล้ว

an international coalition.

แนวร่วมระหว่างประเทศ

The other favorite, if you like, solution for me

ทางแก้อีกวิธีหนึ่งที่ผมชอบ

is the creation of green carbon markets.

คือการสร้างตลาดคาร์บอนสีเขียว

And by the way, these are my favorites --

อ้อ นี่คือวิธีโปรดของผมนะครับ --

externalities calculation and green carbon markets.

การคำนวณผลกระทบภายนอก และตลาดคาร์บอนสีเขียว

TEEB has more than a dozen separate groups of solutions

TEEB เสนอวิธีแก้หลายสิบชุด

including protected area evaluation

ตั้งแต่การประเมินมูลค่าของพื้นที่อนุรักษ์

and payments for ecosystem services

การจ่ายค่าชดเชยนิเวศบริการ

and eco-certification and you name it, but these are the favorites.

การออกมาตรฐานสีเขียวและอื่นๆ แต่วิธีโปรดของผมคือสองวิธีนี้

What's green carbon?

คาร์บอนสีเขียวคืออะไร?

Today what we have is basically a brown carbon marketplace.

วันนี้เรามีสิ่งที่เรียกว่า ตลาดคาร์บอนสีน้ำตาล

It's about energy emissions.

มันเป็นเรื่องของการปล่อยพลังงาน

The European Union ETS is the main marketplace.

ตลาด ETS ของสหภาพยุโรปเป็นตัวอย่าง

It's not doing too well. We've over-issued.

มันกำลังไปไม่สวย มีใบอนุญาตปล่อยคาร์บอนเยอะเกินไป

A bit like inflation: you over-issue currency,

คล้ายกับเงินเฟ้อนิดหน่อย -- คุณพิมพ์ธนบัตรมามากเกินไป

you get what you see, declining prices.

คุณก็จะเจอว่าราคาตกลง

But that's all about energy and industry.

แต่ทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องพลังงานและอุตสาหกรรม

But what we're missing is also some other emissions

สิ่งที่เรายังไม่มีคือการปล่อยอื่นๆ

like black carbon, that is soot.

อย่างเช่นคาร์บอนสีดำ นั่นคือ เขม่าควัน

What we're also missing is blue carbon,

และไม่มีคาร์บอนสีฟ้า

which, by the way, is the largest store of carbon --

ซึ่งอันที่จริงเป็นแหล่งดูดซับคาร์บอนที่ใหญ่ที่สุด --

more than 55 percent.

คือมากกว่า 55 เปอร์เซ็นต์

Thankfully, the flux, in other words, the flow of emissions

โชคดีที่ดุลไหลเวียน นั่นคือการไหลของคาร์บอน

from the ocean to the atmosphere and vice versa,

จากท้องทะเลสู่ชั้นบรรยากาศและในทางกลับกัน

is more or less balanced.

ยังค่อนข้างสมดุล

In fact, what's being absorbed

ที่จริงสิ่งที่ถูกดูดซับ

is something like 25 percent of our emissions,

คือก๊าซเรือนกระจกของเราประมาณ 25 เปอร์เซ็นต์

which then leads to acidification

ซึ่งนำไปสู่ปรากฏการณ์น้ำทะเลเป็นกรด

or lower alkalinity in oceans.

และมีสารอัลคาไลน์น้อยลง

More of that in a minute.

อีกสักพักจะพูดถึงครับ

And finally, there's deforestation,

ทีนี้ ก็มีปัญหาการตัดไม้ทำลายป่า

and there's emission of methane

และการปล่อยก๊าซมีเทน

from agriculture.

จากภาคการเกษตร

Green carbon,

คาร์บอนสีเขียว

which is the deforestation and agricultural emissions,

ซึ่งหมายถึงคาร์บอนจากการตัดไม้และภาคเกษตรกรรม

and blue carbon

และคาร์บอนสีฟ้า

together comprise 25 percent of our emissions.

รวมกันคิดเป็น 25 เปอร์เซ็นต์ของก๊าซเรือนกระจกทั้งหมด

We have the means already in our hands,

เรามีวิธีการแล้ว

through a structure, through a mechanism, called REDD Plus --

ผ่านโครงสร้างหรือกลไกชื่อ เรดพลัส (REDD Plus) --

a scheme for the reduced emissions

กลไกลดก๊าซเรือนกระจก

from deforestation and forest degradation.

จากการตัดไม้ทำลายป่าและป่าเสื่อมโทรม

And already Norway has contributed a billion dollars each

นอร์เวย์ได้มอบเงิน 1 พันล้านเหรียญสหรัฐเท่ากัน

towards Indonesia and Brazil

ให้กับอินโดนีเซียกับบราซิล

to implement this Red Plus scheme.

เพื่อลงมือทำโครงการเรดพลัสที่ว่านี้

So we actually have some movement forward.

ดังนั้นเราก็เห็นความคืบหน้าอยู่บ้าง

But the thing is to do a lot more of that.

แต่เรายังต้องทำอีกมาก

Will this solve the problem? Will economics solve everything?

ทั้งหมดนี้จะแก้ปัญหาหรือเปล่า? เศรษฐศาสตร์จะกอบกู้ได้ทุกอย่างไหม?

Well I'm afraid not.

ผมเกรงว่าไม่

There is an area that is the oceans, coral reefs.

นี่คือท้องทะเล แนวปะการัง

As you can see,

ดังที่คุณเห็น

they cut across the entire globe

มันกินพื้นที่ทั่วโลก

all the way from Micronesia

ตั้งแต่หมู่เกาะไมโครนีเซีย

across Indonesia, Malaysia, India, Madagascar

ข้ามน้ำไปยังอินโดนีเซีย มาเลเซีย อินเดีย มาดากัสการ์

and to the West of the Caribbean.

และตะวันตกของคาริบเบียน

These red dots, these red areas,

จุดสีแดงๆ พวกนี้

basically provide the food and livelihood

ส่งมอบอาหารและชีวิตความเป็นอยู่

for more than half a billion people.

ให้กับคนมากกว่าห้าร้อยล้านคน

So that's almost an eighth of society.

ประมาณหนึ่งในแปดของสังคมโลก

And the sad thing is that, as these coral reefs are lost --

ข่าวร้ายคือแนวปะการังเหล่านี้หมดไปแล้ว --

and scientists tell us

นักวิทยาศาสตร์บอกเราว่า

that any level of carbon dioxide in the atmosphere above 350 parts per million

ระดับคาร์บอนไดอ็อกไซด์เกิน 350 ส่วนในล้านส่วนในชั้นบรรยากาศ

is too dangerous for the survival of these reefs --

เป็นอันตรายเกินไป แนวปะการังอยู่ไม่ได้ --

we are not only risking the extinction

เราไม่เพียงแต่เสี่ยงที่จะสูญเสีย

of the entire coral species, the warm water corals,

ปะการังไปทั้งสายพันธุ์ คือที่อยู่ในน้ำอุ่น

we're not only risking a fourth of all fish species which are in the oceans,

ไม่เพียงแต่เสี่ยงที่ปลาหนึ่งในสี่ในทะเลทั้งหมดจะสูญพันธุ์

but we are risking the very lives and livelihoods

แต่เรากำลังเสี่ยงที่จะสูญเสียชีวิตและวิถี

of more than 500 million people

ของคนมากกว่า 500 ล้านคน

who live in the developing world in poor countries.

ที่อาศัยอยู่ในประเทศยากจน ในโลกกำลังพัฒนา

So in selecting targets of 450 parts per million

ดังนั้นการตั้งเป้า 450 ส่วนในล้านส่วน

and selecting two degrees at the climate negotiations,

และเลือก 2 องศาเป็นเป้าการเจรจา

what we have done is we've made an ethical choice.

ก็เท่ากับว่าเราได้ตัดสินใจทางศีลธรรมไปแล้ว

We've actually kind of made an ethical choice in society

ตัดสินใจทางศีลธรรมไปแล้วว่า ในสังคมของเรา

to not have coral reefs.

จะไม่มีปะการัง

Well what I will say to you in parting

สิ่งที่ผมจะบอกกับคุณ

is that we may have done that.

คือเราอาจทำอย่างนั้นไปแล้ว

Let's think about it and what it means,

ลองนึกดูครับว่ามันแปลว่าอะไร

but please, let's not do more of that.

แต่ขอร้อง อย่าทำอย่างนั้นอีกเลย

Because mother nature only has that much

เพราะแม่พระธรณีมีโครงสร้างพื้นฐาน

in ecological infrastructure and that much natural capital.

ทางระบบนิเวศจำกัด และทุนธรรมชาติจำกัด

I don't think we can afford too much of such ethical choices.

ผมไม่คิดว่าเราตัดสินใจทางศีลธรรมได้มากนัก

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(ปรบมือ)