What a planet needs to sustain life | Dave Brain

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: PanaEk Warawit

I'm really glad to be here.

ผมดีใจมากเลยที่ได้มาที่นี่

I'm glad you're here,

ผมดีใจที่พวกคุณอยู่ที่นี่

because that would be a little weird.

เพราะว่ามันคงจะประหลาดไปหน่อย

I'm glad we're all here.

ผมดีใจที่พวกเรามาอยู่กันที่นี่

And by "here," I don't mean here.

และคำว่า "ที่นี่" ผมไม่ได้หมายถึงตรงนี้

Or here.

หรือตรงนี้

But here.

แต่ตรงนี้

I mean Earth.

ผมหมายถึงโลก

And by "we," I don't mean those of us in this auditorium,

และคำว่า "เรา" ผมไม่ได้หมายถึง พวกเราในห้องประชุมนี้

but life,

แต่หมายถึงชีวิต

all life on Earth --

ทุกชีวิตบนโลก --

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

from complex to single-celled,

ตั้งแต่สิ่งมีชีวิตซับซ้อนไปจนถึงเซลล์เดียว

from mold to mushrooms

จากราไปจนถึงเห็ด

to flying bears.

ไปจนถึงหมีบินได้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

The interesting thing is,

สิ่งที่น่าสนใจก็คือ

Earth is the only place we know of that has life --

โลกเป็นสถานที่เพียงแห่งเดียว ที่เรารู้จักว่ามีชีวิตอยู่ --

8.7 million species.

8.7 ล้านสายพันธุ์

We've looked other places,

เราได้มองไปยังสถานที่อื่น

maybe not as hard as we should or we could,

ซึ่งบางทีอาจจะยังไม่มากเท่าที่ควร หรือเต็มความสามารถที่เรามี

but we've looked and haven't found any;

แต่เราได้มองหาแล้วและยังไม่พบเลย

Earth is the only place we know of with life.

โลกเป็นสถานที่เดียวซึ่งเรารู้ว่ามีชีวิตอยู่

Is Earth special?

โลกมีความพิเศษงั้นหรือ

This is a question I've wanted to know the answer to

นี่เป็นคำถามที่ผมต้องการรู้คำตอบ

since I was a small child,

ตั้งแต่ผมเป็นเด็กเล็ก ๆ

and I suspect 80 percent of this auditorium

และคาดว่า 80 เปอร์เซ็นต์ของคนในที่นี้

has thought the same thing and also wanted to know the answer.

ก็มีความคิดเหมือน ๆ กัน และอยากที่จะหาคำตอบเช่นกัน

To understand whether there are any planets --

เพื่อที่จะเข้าใจว่า มีดาวเคราะห์ดวงอื่น ๆ อีกไหม --

out there in our solar system or beyond --

นอกเหนือจากในระบบสุริยจักรวาลของเรา --

that can support life,

ที่สามารถค้ำจุนชีวิตได้

the first step is to understand what life here requires.

ก้าวแรกก็คือการทำความเข้าใจ ว่าชีวิตต้องการอะไร

It turns out, of all of those 8.7 million species,

ปรากฏว่า จาก 8.7 ล้านสายพันธุ์ทั้งหมดนั้น

life only needs three things.

ชีวิตต้องการเพียงแค่สามสิ่ง

On one side, all life on Earth needs energy.

ในแง่มุมหนึ่ง ทุกชีวิตบนโลกต้องการพลังงาน

Complex life like us derives our energy from the sun,

ชีวิตที่ซับซ้อนอย่างเรา เปลี่ยนแปลงพลังงานมาจากดาวอาทิตย์

but life deep underground can get its energy

แต่ชีวิตที่อยู่ลึกลงไปใต้ดิน สามารถได้พลังงานของมัน

from things like chemical reactions.

จากสิ่งอื่นเช่นปฏิกิริยาเคมี

There are a number of different energy sources

มีแหล่งพลังงานต่าง ๆ มากมาย

available on all planets.

ที่มีอยู่ในดาวเคราะห์ต่าง ๆ

On the other side,

ในแง่มุมหนึ่ง

all life needs food or nourishment.

ทุกชีวิตต้องการอาหารและการทะนุบำรุง

And this seems like a tall order, especially if you want a succulent tomato.

และมันเหมือนจะเป็นรายการยาวเหยียด โดยเฉพาะเมื่อคุณต้องการมะเขือเทศเต่ง ๆ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

However, all life on Earth derives its nourishment

อย่างไรก็ดี ทุกชีวิตบนโลก เปลี่ยนสิ่งที่ทะนุบำรุงหล่อเลี้ยงมัน

from only six chemical elements,

มาจากสารเคมีหกอย่าง

and these elements can be found on any planetary body

และสารเหล่านี้สามารถหาได้ จากโครงสร้างของดาวเคราะห์

in our solar system.

ในระบบสุริยจักรวาล

So that leaves the thing in the middle as the tall pole,

ฉะนั้น มันทำให้สิ่งที่เหลืออยู่ตรงกลาง เป็นเหมือนเสาสูง

the thing that's hardest to achieve.

เป็นสิ่งที่ได้มายากที่สุด

Not moose, but water.

ไม่ใช่กวางมูสครับ แต่เป็นน้ำ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Although moose would be pretty cool.

แม้ว่ากวางมูสจะดูเจ๋งอยู่เหมือนกัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And not frozen water, and not water in a gaseous state, but liquid water.

และมันต้องไม่ใช่น้ำที่เป็นน้ำแข็ง ไม่ใช่น้ำที่อยู่ในสถานะก๊าซ แต่เป็นของเหลว

This is what life needs to survive, all life.

นี่คือสิ่งที่ชีวิตต้องการ เพื่อที่จะอยู่รอด ทุกชีวิตเลย

And many solar system bodies don't have liquid water,

และดาวเคราะห์มากมายในระบบสุริยจักรวาล ไม่มีน้ำที่เป็นของเหลว

and so we don't look there.

เราก็เลยไม่ได้มองไปยังที่นั่น

Other solar system bodies might have abundant liquid water,

ดาวเคราะห์บางดาวในระบบสุริยจักรวาล อาจมีน้ำที่เป็นของเหลวอยู่มากมาย

even more than Earth,

ซึ่งอาจมากกว่าโลกเสียอีก

but it's trapped beneath an icy shell,

แต่มันถูกกักอยู่ใต้แผ่นน้ำแข็ง

and so it's hard to access, it's hard to get to,

และมันก็ยากที่จะเข้าถึงได้ มันยากที่จะเข้าถึง

it's hard to even find out if there's any life there.

มันยากแม้แต่จะหาว่า จะมีชีวิตอยู่ที่นั่นหรือเปล่า

So that leaves a few bodies that we should think about.

ฉะนั้นมันทำให้เหลือดาวเคราะห์ไม่มาก ที่เราควรนึกถึง

So let's make the problem simpler for ourselves.

ฉะนั้น ลองมาทำให้ปัญหานี้ง่ายขึ้น สำหรับพวกเรา

Let's think only about liquid water on the surface of a planet.

ลองมาคิดถึงแต่เพียงน้ำที่เป็นของเหลว บนพื้นผิวของดาวเคราะห์

There are only three bodies to think about in our solar system,

มีดาวเคราะห์เพียงสามดวงเท่านั้น ในระบบสุริยจักรวาลที่เราจะคิดถึง

with regard to liquid water on the surface of a planet,

ที่มีน้ำที่เป็นของเหลว บนพื้นผิวของดาวเคราะห์

and in order of distance from the sun, it's: Venus, Earth and Mars.

และตามลำดับระยะห่างจากดวงอาทิตย์ มันคือ ดาวศุกร์ โลก และดาวอังคาร

You want to have an atmosphere for water to be liquid.

คุณจะต้องมีชั้นบรรยากาศ ที่จะทำให้น้ำเป็นของเหลว

You have to be very careful with that atmosphere.

คุณต้องระวังมาก ๆ เกี่ยวกับชั้นบรรยากาศ

You can't have too much atmosphere, too thick or too warm an atmosphere,

คุณไม่อาจมีชั้นบรรยากาศมากจนเกินไป ชั้นบรรยากาศที่หนาเกินไป หรืออุ่นเกินไป

because then you end up too hot like Venus,

เพราะว่ามันจะร้อนเกินไปเหมือนดาวศุกร์

and you can't have liquid water.

และคุณจะไม่สามารถพบน้ำ ที่เป็นของเหลวได้

But if you have too little atmosphere and it's too thin and too cold,

แต่ถ้าคุณมีชั้นบรรยากาศน้อยเกินไป และมันก็บางเกินไปและหนาวเกินไป

you end up like Mars, too cold.

มันก็จะเป็นเหมือนดาวอังคารที่หนาวเกินไป

So Venus is too hot, Mars is too cold,

ฉะนั้น ดาวศุกร์ก็ร้อนเกินไป ดาวอังคารก็หนาวเกินไป

and Earth is just right.

และโลกของเรานั้นกำลังดี

You can look at these images behind me and you can see automatically

คุณมองดูภาพที่อยู่ข้างหลังผมได้ และจะเห็นในทันทีว่า

where life can survive in our solar system.

ที่ไหนที่ชีวิตสามารถมีอยู่รอดได้ ในระบบสุริยจักรวาลของเรา

It's a Goldilocks-type problem,

มันเป็นปัญหา เหมือนในเรื่องโกลดีล๊อค

and it's so simple that a child could understand it.

มันง่ายดายจนเด็กก็เข้าใจได้

However,

อย่างไรก็ดี

I'd like to remind you of two things

ผมอยากจะบอกคุณสองอย่าง

from the Goldilocks story that we may not think about so often

จากนิทานเรื่องโกลดีล๊อค ที่เราอาจไม่ได้คิดถึงกันบ่อย ๆ

but that I think are really relevant here.

แต่ผมคิดว่ามันเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก

Number one:

ประการแรก

if Mama Bear's bowl is too cold

ถ้าชามของแม่หมีเย็นเกินไป

when Goldilocks walks into the room,

ตอนที่โกลดีล๊อคเดินเข้ามาในห้อง

does that mean it's always been too cold?

นั่นหมายความว่ามันเย็นอยู่ตลอดหรือเปล่า

Or could it have been just right at some other time?

หรือมันกำลังดีเลย ณ เวลาอื่น

When Goldilocks walks into the room determines the answer

เมื่อโกลดีล๊อคเดินเข้ามาในห้อง กำหนดคำตอบ

that we get in the story.

ที่เราได้ในเรื่องนี้

And the same is true with planets.

และมันก็เป็นจริงเช่นเดียวกัน ในกรณีของดาวเคราะห์

They're not static things. They change.

พวกมันไม่ใช่สิ่งที่เสถียร พวกมันเปลี่นแปลงไป

They vary. They evolve.

พวกมันแปรเปลี่ยน มีวิวัฒนาการ

And atmospheres do the same.

และชั้นบรรยากาศก็เช่นกัน

So let me give you an example.

ให้ผมได้ยกตัวอย่างให้คุณดูนะครับ

Here's one of my favorite pictures of Mars.

สำหรับผม นี่เป็นรูปโปรดของดาวอังคารรูปหนึ่ง

It's not the highest resolution image, it's not the sexiest image,

มันไม่ใช่ภาพความคมชัดสูง มันไม่ใช่ภาพที่เซ็กซี่อะไร

it's not the most recent image,

มันไม่ใช่ภาพใหม่ล่าสุดของดาวอังคาร

but it's an image that shows riverbeds cut into the surface of the planet;

แต่มันเป็นภาพที่แสดงถีงแอ่งน้ำ ที่เซาะลงไปในพื้นผิวของดาวเคราะห์

riverbeds carved by flowing, liquid water;

แอ่งน้ำที่ถูกทำให้เกิดขึ้นจากการไหล ของน้ำที่เป็นของเหลว

riverbeds that take hundreds or thousands or tens of thousands of years to form.

แอ่งน้ำที่ใช้เวลา เป็นแสนเป็นหมื่นปีในการก่อตัว

This can't happen on Mars today.

มันไม่อาจเกิดขึ้นได้ บนดาวอังคารในปัจจุบัน

The atmosphere of Mars today is too thin and too cold

ชั้นบรรยากาศของดาวอังคารในปัจจุบัน บางและหนาวเกินไป

for water to be stable as a liquid.

สำหรับน้ำที่จะคงอยู่ในรูปของเหลวได้

This one image tells you that the atmosphere of Mars changed,

ภาพนี้บอกคุณว่าชั้นบรรยากาศของดาวอังคาร ได้เปลี่ยนแปลงไป

and it changed in big ways.

และมันเปลี่ยนไปมากทีเดียว

And it changed from a state that we would define as habitable,

และมันเปลี่ยนจากสถานะ ที่เราจะบอกว่ามันเป็นที่อยู่อาศัยได้

because the three requirements for life were present long ago.

เพราะว่ามันมีสิ่งสำคัญทั้งสาม ที่ชีวิตต้องการปรากฏอยู่เมื่อนานมาแล้ว

Where did that atmosphere go

แล้วชั้นบรรยากาศหายไปไหน

that allowed water to be liquid at the surface?

ชั้นบรรยากาศที่ทำให้น้ำเป็นของเหลว บนพื้นผิวของดาวเคราะห์

Well, one idea is it escaped away to space.

ครับ แนวคิดหนึ่งก็คือ มันเล็ดลอดออกไปในอวกาศ

Atmospheric particles got enough energy to break free

อนุภาคชั้นบรรยากาศได้พลังงานมากพอ และหลุดลอยออกไป

from the gravity of the planet,

จากดาวเคราะห์ที่มีแรงโน้มถ่วง

escaping away to space, never to return.

หนีออกไปในอวกาศ และไม่กลับมาอีกเลย

And this happens with all bodies with atmospheres.

และนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับดาวเคราะห์ ที่มีชั้นบรรยากาศ

Comets have tails

ดาวหางมีหางของมัน

that are incredibly visible reminders of atmospheric escape.

ที่บอกเราอย่างชัดเจน ถึงการหลุดลอดออกไปของชั้นบรรยากาศ

But Venus also has an atmosphere that escapes with time,

แต่ดาวศุกร์ยังมีชั้นบรรยากาศ ที่หลุดลอดออกไปเรื่อย ๆ

and Mars and Earth as well.

และดาวอังคารกับโลกก็เช่นกัน

It's just a matter of degree and a matter of scale.

มันต่างกันก็แค่ปริมาณเท่านั้น

So we'd like to figure out how much escaped over time

ฉะนั้นเราอยากที่จะรู้ว่ามีการหลุดลอดออกไป มากเท่าไรเมื่อเวลาผ่านไป

so we can explain this transition.

เพื่อที่เราจะสามารถ อธิบายการเปลี่ยนแปลงนี้ได้

How do atmospheres get their energy for escape?

ชั้นบรรยากาศได้พลังงาน เพื่อใช้ในการหลุดลอดออกไปได้อย่างไร

How do particles get enough energy to escape?

อนุภาคเหล่านี้ได้พลังงานมาเพียงพอ ในการหลุดลอดออกไปได้อย่างไร

There are two ways, if we're going to reduce things a little bit.

มีอยู่สองวิธี ถ้าคุณกำลังจะตัดทอนลงสักเล็กน้อย

Number one, sunlight.

ประการแรก แสงแดด

Light emitted from the sun can be absorbed by atmospheric particles

แสงที่ถูกส่องลงมาจากดวงอาทิตย์ สามารถถูกดูดซับได้โดยอนุภาคชั้นบรรยากาศ

and warm the particles.

และทำให้อนุภาคอุ่นขึ้น

Yes, I'm dancing, but they --

ครับ ผมเต้นรำ แต่ว่าพวกมัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Oh my God, not even at my wedding.

โอ้พระเจ้า งานแต่งงานผมยังไม่ทำเลยครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

They get enough energy to escape and break free

พวกมันได้รับพลังงานเพียงพอ ที่จะหลุดลอยออกไปและเป็นอิสระ

from the gravity of the planet just by warming.

จากแรงโน้มถ่วงของดาวเคราะห์ เพียงแค่ได้รับความร้อน

A second way they can get energy is from the solar wind.

วิธีที่สอง พวกมันได้พลังงานจากลมสุริยะ

These are particles, mass, material, spit out from the surface of the sun,

พวกมันคืออนุภาค มวล สาร ที่หลุดออกมาจากพื้นผิวของดวงอาทิตย์

and they go screaming through the solar system

และพวกมันถูกยิงผ่านระบบสุริยจักรวาล

at 400 kilometers per second,

ที่ความเร็ว 400 กิโลเมตรต่อวินาที

sometimes faster during solar storms,

บางครั้งก็เร็วกว่านั้น ในช่วงที่มีพายุสุริยะ

and they go hurtling through interplanetary space

และพวกมันก็พัดผ่านอวกาศอันกว้างใหญ่

towards planets and their atmospheres,

ผ่านดาวเคราะห์และชั้นบรรยากาศของพวกมัน

and they may provide energy

และอาจให้พลังงาน

for atmospheric particles to escape as well.

กับอนุภาคชั้นบรรยากาศ เพื่อหลุดลอยออกมาเช่นกัน

This is something that I'm interested in,

นี่คือสิ่งที่ผมสนใจ

because it relates to habitability.

เพราะว่ามันเกี่ยวข้องกับการเป็น แหล่งที่อยู่อาศัย

I mentioned that there were two things about the Goldilocks story

ผมหมายถึงว่ามันมีสองสิ่ง ที่เกี่ยวข้องกับนิทานเรื่องโกลดีล๊อค

that I wanted to bring to your attention and remind you about,

ที่ผมอยากจะให้คุณสนใจ

and the second one is a little bit more subtle.

และประการที่สองมันยิ่งใหญ่กว่านิดหน่อย

If Papa Bear's bowl is too hot,

ถ้าชามของพ่อหมีร้อนเกินไป

and Mama Bear's bowl is too cold,

และชามของแม่หมีเย็นเกินไป

shouldn't Baby Bear's bowl be even colder

ทำไมชามของลูกหมีไม่เย็นกว่าล่ะ

if we're following the trend?

ถ้าเราติดตามแนวโน้มนี้

This thing that you've accepted your entire life,

สิ่งนี้ที่คุณยอมรับมาทั้งชีวิต

when you think about it a little bit more, may not be so simple.

เมื่อคุณคิดถึงมันอีกสักนิด มันอาจไม่ง่ายอย่างนั้น

And of course, distance of a planet from the sun determines its temperature.

และแน่นอนว่า ระยะห่างระหว่างดาวเคราะห์ จากดวงอาทิตย์กำหนดอุณหภูมิของมัน

This has to play into habitability.

มันต้องมีบทบาทต่อการที่ดาวเคราะห์ จะเป็นแหล่งอาศัย

But maybe there are other things we should be thinking about.

แต่บางทีมันก็มีสิ่งอื่น ที่เราควรจะนึกถึง

Maybe it's the bowls themselves

บางที มันเป็นตัวชามเอง

that are also helping to determine the outcome in the story,

ที่ยังสามารถช่วยกำหนด ผลลัพธ์ในเรื่องราวนี้ได้

what is just right.

ว่าอะไรที่เหมาะสม

I could talk to you about a lot of different characteristics

ผมจะพูดถึงลักษณะที่แตกต่างกันมากมาย

of these three planets

ของดาวเคราะห์ทั้งสามนี้

that may influence habitability,

ที่อาจส่งผลต่อความสามารถ ในการเป็นแหล่งอาศัยก็ได้

but for selfish reasons related to my own research

แต่ด้วยเหตุผลเห็นแก่ตัว ที่เกี่ยวข้องกับงานวิจัยของผม

and the fact that I'm standing up here holding the clicker and you're not --

และข้อเท็จจริงที่ว่าผมมายืนอยู่ตรงนี้ กดสไลด์ และคุณไม่มีโอกาสนั้น --

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I would like to talk for just a minute or two

ผมอยากที่จะพูดสักนาทีสองนาที

about magnetic fields.

เกี่ยวกับสนามแม่เหล็ก

Earth has one; Venus and Mars do not.

โลกมีสนามแม่เหล็กดังกล่าว ดาวศุกร์และดาวอังคารไม่มี

Magnetic fields are generated in the deep interior of a planet

สนามแม่เหล็กถูกสร้างขึ้น ในส่วนลึกภายในดาวเคราะห์

by electrically conducting churning fluid material

โดยสารเหลวที่ถูกเปลี่ยนแปลงไป ที่นำไฟฟ้าได้

that creates this big old magnetic field that surrounds Earth.

ที่สร้างสนามแม่เหล็กขนาดใหญ่และเก่าแก่นี้ รอบ ๆ โลก

If you have a compass, you know which way north is.

ถ้าคุณมีเข็มทิศ คุณจะรู้ว่าทิศเหนืออยู่ทางไหน

Venus and Mars don't have that.

ดาวศุกร์และดาวอังคารไม่มีสิ่งนั้น

If you have a compass on Venus and Mars,

ถ้าคุณมีเข็มทิศบนดาวศุกร์และดาวอังคาร

congratulations, you're lost.

ยินดีด้วยครับ คุณหลงทางครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Does this influence habitability?

มันเป็นการบ่งบอกหรือเปล่า ว่ามันเป็นแหล่งอาศัยได้

Well, how might it?

มันจะบอกได้อย่างไรล่ะครับ

Many scientists think that a magnetic field of a planet

นักวิทยาศาสตร์มากมายคิดว่า สนามแม่เหล็กของดาวเคราะห์

serves as a shield for the atmosphere,

ทำหน้าที่เป็นโล่ห์ของชั้นบรรยากาศ

deflecting solar wind particles around the planet

อนุภาคลมสุริยะที่กระจายไปรอบ ๆ ดาวเคราะห์

in a bit of a force field-type effect

เป็นส่วนหนึ่งของผลจากสนามพลัง

having to do with electric charge of those particles.

ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับประจุไฟฟ้า ของอนุภาคเหล่านี้

I like to think of it instead as a salad bar sneeze guard for planets.

ผมชอบจินตนาการว่า มันเป็นแผงกั้นคนหายใจรดสลัดบาร์

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And yes, my colleagues who watch this later will realize

และครับ เพื่อนร่วมงานของผม ที่จะมาดูสิ่งนี้จะรู้ว่า

this is the first time in the history of our community

นี่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ ในวงการของเรา

that the solar wind has been equated with mucus.

ที่ลมสุริยะถูกเปรียบเทียบกับเมือก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

OK, so the effect, then, is that Earth may have been protected

ครับ ผลกระทบก็คือโลกได้ถูกปกป้อง

for billions of years,

มาเป้นเวลาหลายพันล้านปี

because we've had a magnetic field.

เพราะว่าเรามีสนามแม่เหล็ก

Atmosphere hasn't been able to escape.

ชั้นบรรยากาศไม่สามารถ ที่จะหลุดลอยออกไปได้

Mars, on the other hand, has been unprotected

ตรงข้าม ดาวอังคารไม่ได้ถูกปกป้อง

because of its lack of magnetic field,

เพราะว่ามันขาดสนามแม่เหล็ก

and over billions of years,

และตลอดหลายพันล้านปี

maybe enough atmosphere has been stripped away

บางทีชั้นบรรยากาศได้หลุดลอยออกไป

to account for a transition from a habitable planet

จนถึงขั้นที่เปลี่ยนแปลง ดาวเคราะห์ที่เป็นแหล่งอาศัยได้

to the planet that we see today.

ไปเป็นดาวเคราะห์ที่เราเห็นกันในทุกวันนี้

Other scientists think that magnetic fields

นักวิทยาศาสตร์คนอื่น ๆ คิดว่าสนามแม่เหล็ก

may act more like the sails on a ship,

ทำหน้าที่เหมือนกับผืนผ้าใบบนเรือ

enabling the planet to interact with more energy from the solar wind

ที่ทำให้ดาวเคราะห์มีปฏิสัมพันธ์ กับพลังงานจากลมสุริยะมากขึ้น

than the planet would have been able to interact with by itself.

กว่าที่ดาวเคราะห์จะทำได้ด้วยตัวของมันเอง

The sails may gather energy from the solar wind.

ผืนผ้าใบนั้นเอารวบรวมเอาพลังงาน จากลมสุริยะ

The magnetic field may gather energy from the solar wind

สนามแม่เหล็กอาจรวบรวมพลังงาน จากลมสุริยะ

that allows even more atmospheric escape to happen.

ที่ยอมให้เกิดการหลุดลอยออกไป ของบรรยากาศมากขึ้นอีก

It's an idea that has to be tested,

มันเป็นแนวคิดที่รอการทดสอบ

but the effect and how it works

แต่ผลกระทบและกลไกการทำงานของมัน

seems apparent.

ก็ดูเหมือนว่าจะชัดเจน

That's because we know

นั่นเป็นเพราะว่าเรารู้

energy from the solar wind is being deposited into our atmosphere

ว่าพลังงานจากลมสุริยะ ถูกฝากเอาไว้ในชั้นบรรยากาศ

here on Earth.

ของโลกของเรา

That energy is conducted along magnetic field lines

พลังงานถูกชักนำไปตาม เส้นสนามแม่เหล็ก

down into the polar regions,

ลงไปยังบริเวณขั้วโลก

resulting in incredibly beautiful aurora.

เป็นผลให้เกิดแสงเหนือที่สวยงามน่าทึ่ง

If you've ever experienced them, it's magnificent.

ถ้าคุณได้เคยพบมันแล้ว คุณจะรู้ว่ามันมหัศจรรย์ครับ

We know the energy is getting in.

เรารู้ว่าพลังงานเข้าไปในนั้น

We're trying to measure how many particles are getting out

เราพยายามที่จะวัด ว่าอนุภาคมากมายออกมาได้อย่างไร

and if the magnetic field is influencing this in any way.

และสนามแม่เหล็ก ส่งผลกระทบต่อสิ่งนี้หรือไม่

So I've posed a problem for you here,

เราได้ตั้งคำถามนี้ไว้ให้กับคุณ

but I don't have a solution yet.

แต่ผมยังไม่มีคำตอบให้ในตอนนี้

We don't have a solution.

เราไม่มีคำตอบ

But we're working on it. How are we working on it?

แต่เรากำลังพยายามหาคำตอบนั้นอยู่ เราทำอย่างไรน่ะหรือครับ

Well, we've sent spacecraft to all three planets.

ครับ เราส่งยานอวกาศ ออกไปยังดาวเคราะห์ทั้งสาม

Some of them are orbiting now,

ในขณะนี้ ยานบางลำ กำลังโคจรอยู่รอบดาวเคราะห์

including the MAVEN spacecraft which is currently orbiting Mars,

รวมถึงยานอวกาศ MAVEN ซึ่งตอนนี้กำลังโคจรรอบดาวอังคาร

which I'm involved with and which is led here,

ซึ่งผมได้ส่วนร่วม และมันถูกสั่งการจากที่นี่

out of the University of Colorado.

ใกล้ ๆ กับมหาวิทยาลัยโคโลราโด

It's designed to measure atmospheric escape.

มันถูกออกแบบมาเพื่อการวัด การหลุดลอยออกไปของชั้นบรรยากาศ

We have similar measurements from Venus and Earth.

เราได้ทำผลการวัดที่คล้ายกัน จากดาวศุกร์และโลก

Once we have all our measurements,

เมื่อเราได้ผลการวัดทั้งหมดแล้ว

we can combine all these together, and we can understand

เราสามารถเปรียบเทียบพวกมัน และเราจะเข้าใจว่า

how all three planets interact with their space environment,

ดาวเคราะห์ทั้งสามมีปฏิสัมพันธ์อย่างไร ต่อสิ่งแวดล้อมอวกาศ

with the surroundings.

กับสิ่งที่อยู่โดยรอบ

And we can decide whether magnetic fields are important for habitability

และเราสามารถตัดสินใจได้ว่าสนามแม่เหล็ก มีความสำคัญต่อความเป็นแหล่งอาศัย

or not.

หรือไม่

Once we have that answer, why should you care?

เมื่อเราได้คำตอบแล้ว ทำไมเราจึงควรใส่ใจน่ะหรือครับ

I mean, I care deeply ...

ผมหมายความว่า ผมใส่ใจมาก ๆ ...

And financially as well, but deeply.

และเป็นห่วงเรื่องงบมาก ๆ เหมือนกัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

First of all, an answer to this question

ประการแรกเลย คำตอบของคำถามนี้

will teach us more about these three planets,

จะสอนให้เราเข้าใจ ดาวเคราะห์สามดวงนี้มากขึ้น

Venus, Earth and Mars,

ดาวศุกร์ โลก และดาวอังคาร

not only about how they interact with their environment today,

ไม่เพียงแต่ว่าพวกมันมีปฏิสัมพันธ์อย่างไร กับสิ่งแวดล้อมของพวกมันในปัจจุบัน

but how they were billions of years ago,

แต่ยังบอกถึงปฏิสัมพันธ์นั้น เมื่อหลายพันล้านปีก่อน

whether they were habitable long ago or not.

ว่าพวกมันจะเป็นแหล่งอาศัย เมื่อนานมาแล้วหรือไม่

It will teach us about atmospheres

มันจะสอนให้เราเข้าใจถึงชั้นบรรยากาศ

that surround us and that are close.

ที่อยู่รอบ ๆ เรา และใกล้ ๆ เรา

But moreover, what we learn from these planets

แต่นอกจากนี้ สิ่งที่เราจะได้เรียนรู้จากดาวเคราะห์ทั้งสาม

can be applied to atmospheres everywhere,

สามารถถูกใช้กับชั้นบรรยากาศของที่อื่น ๆ ได้

including planets that we're now observing around other stars.

รวมถึงดาวเคราะห์ที่ตอนนี้เรากำลังสำรวจอยู่ รอบ ๆ ดาวฤกษ์อื่น ๆ

For example, the Kepler spacecraft,

เช่น ยานอวกาศแคปเลอร์

which is built and controlled here in Boulder,

ซึ่งถูกสร้างขึ้นและถูกควบคุมที่นี่ใน โบลเดอร์

has been observing a postage stamp-sized region of the sky

ได้ทำการสำรวจพื้นที่บนท้องฟ้า ที่มีขนาดเท่าแสตมป์

for a couple years now,

มาเป็นเวลาสองสามปีแล้ว

and it's found thousands of planets --

และมันได้พบกับดาวเคราะห์เป็นพัน ๆ --

in one postage stamp-sized region of the sky

ในบริเวณของท้องฟ้าที่มีขนาดเท่ากับแสตมป์

that we don't think is any different from any other part of the sky.

We've gone, in 20 years,

ภายใน 20 ปี เราได้เดินทางจาก

from knowing of zero planets outside of our solar system,

การไม่รู้จักดาวเคราะห์สักดวงเลย ที่อยู่นอกระบบสุริยะ

to now having so many,

ไปถึงการรู้ว่ามีพวกมันมากมาย

that we don't know which ones to investigate first.

จนเราไม่รู้ว่าจะสำรวจดวงไหนก่อนดี

Any lever will help.

การผลักดันใด ๆ ก็ตามนั้นมีประโยชน์

In fact, based on observations that Kepler's taken

อันที่จริง จากสังเกตการณ์ของแคปเลอร์

and other similar observations,

และสังเกตการณ์อื่น ๆ ที่คล้ายกัน

we now believe that,

ตอนนี้เราเชื่อว่า

of the 200 billion stars in the Milky Way galaxy alone,

ในบรรดาดาว 2 แสนล้านดวง ในกาแล็คซีทางช้างเผือกเพียงอย่างเดียว

on average, every star has at least one planet.

โดยเฉลี่ย ทุก ๆ ดาวฤกษ์ จะมีดาวเคราะห์อย่างน้อยหนึ่งดวง

In addition to that,

นอกจากนั้น

estimates suggest there are somewhere between 40 billion and 100 billion

การคาดการแสดงให้เห็นว่า มีดาวเคราะห์เหล่านั้น

of those planets that we would define as habitable

ประมาณ 4 หมื่นล้าน ถึงแสนล้านดวง ที่อาจเป็นแหล่งอาศัยได้

in just our galaxy.

นั่นแค่ในกาแล็คซี่ของเราเท่านั้น

We have the observations of those planets,

เราได้ทำการสำรวจดาวเคราะห์เหล่านั้นแล้ว

but we just don't know which ones are habitable yet.

แต่เรายังไม่รู้ว่าดาวเคราะห์ดวงไหน ที่เป็นแหล่งอาศัยได้

It's a little bit like being trapped on a red spot --

มันเหมือนกับเราถูกขังอยู่ในจุดแดง --

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

on a stage

บนเวทีนี้

and knowing that there are other worlds out there

และรู้ว่า ยังมีพื้นที่ข้างนอกอยู่อีก

and desperately wanting to know more about them,

และอยากที่จะรู้เกี่ยวกับพวกมันมากกว่านี้

wanting to interrogate them and find out if maybe just one or two of them

อยากที่จะศึกษาเจาะลึกและค้นหา ว่าจะมีสักที่หรือสองที่ไหม

are a little bit like you.

ที่เหมือนกับคุณ

You can't do that. You can't go there, not yet.

คุณไม่อาจไปถึงที่นั่นได้ ตอนนี้ยังครับ

And so you have to use the tools that you've developed around you

ฉะนั้น คุณต้องใช้อุปกรณ์ ที่คุณพัฒนาขึ้นรอบ ๆ ตัวคุณ

for Venus, Earth and Mars,

สำหรับดาวศุกร์ โลก และดาวอังคาร

and you have to apply them to these other situations,

และคุณต้องใช้พวกมัน กับสถานการณ์อื่น ๆ

and hope that you're making reasonable inferences from the data,

และหวังว่า คุณจะอนุมานข้อมูล ได้อย่างสมเหตุสมผล

and that you're going to be able to determine the best candidates

และคุณกำลังจะสามารถตัดสินใจ ตัวเลือกได้อย่างดีที่สุด

for habitable planets, and those that are not.

ว่าดาวเคราะห์ดวงใดเป็นแหล่งอาศัยได้ และดวงใดไม่ได้

In the end, and for now, at least,

ท้ายที่สุด และอย่างน้อยก็สำหรับตอนนี้

this is our red spot, right here.

นี่คือจุดสีแดงของเรา ตรงนี้

This is the only planet that we know of that's habitable,

นี่คือดาวเคราะห์เดียว ที่เรารู้ว่าเป็นแหล่งอาศัยได้

although very soon we may come to know of more.

แม้ว่าอีกไม่นาน เราอาจได้รู้อีกว่ามันยังมีอีกหลายแห่ง

But for now, this is the only habitable planet,

แต่สำหรับตอนนี้ นี่เป็นเพียง ดาวเคราะห์เดียวที่เป็นแหล่งอาศัยได้

and this is our red spot.

และนี่คือจุดแดงของเรา

I'm really glad we're here.

ผมดีใจที่พวกเราอยู่ที่นี่ครับ

Thanks.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)