What a planet needs to sustain life | Dave Brain

Translator: Mahdieh Hadian Rasanani Reviewer: Nima Pourreza

I'm really glad to be here.

واقعاً خوشحالم که اینجا هستم.

خوشحالم که شما اینجایید،

I'm glad you're here,

because that would be a little weird.

اگر تنها اینجا بودم کمی عجیب می‌شد.

I'm glad we're all here.

خوشحالم که همگی اینجاییم.

And by "here," I don't mean here.

و منظورم از "اینجا،" اینجا نیست.

Or here.

یا اینجا.

But here.

بلکه اینجاست.

I mean Earth.

منظورم زمین است.

And by "we," I don't mean those of us in this auditorium,

و منظورم از "ما،" افراد داخل این تالار نیست،

but life,

بلکه همه حیات است،

همه حیات روی زمین --

all life on Earth --

(Laughter)

(خنده)

from complex to single-celled,

از گونه هاى پيچيده تا تک سلولى ها،

from mold to mushrooms

از کپک تا قارچ

to flying bears.

تا خرسهاى پرنده(در عکس قبل).

(خنده)

(Laughter)

The interesting thing is,

نکته جالب اين است که،

Earth is the only place we know of that has life --

تا جایی که میدانیم زمين تنها مکانیست که در آن حیات وجود دارد --

8.7 million species.

۸.۷ میلیون گونه.

We've looked other places,

جاهای دیگر را دیده‌ایم،

maybe not as hard as we should or we could,

احتمالاً نه آنطور که باید و شاید،

اما گشته ایم و چیزی پیدا نکرده ایم،

but we've looked and haven't found any;

تنها نقطه دارای حیاتی که سراغ داریم زمین است.

Earth is the only place we know of with life.

Is Earth special?

آیا زمین استثنایی است؟

This is a question I've wanted to know the answer to

این سوالی است که میخواهم جوابش را بدانم

از وقتی که بچه کوچکی بودم،

since I was a small child,

and I suspect 80 percent of this auditorium

و فکر میکنم ۸۰ درصد این تالار

has thought the same thing and also wanted to know the answer.

به این موضوع فکر کرده اند و دوست دارند جواب را بدانند.

To understand whether there are any planets --

برای اینکه بدانیم آیا سیاره ای وجود دارد

آن بیرون در منظومه شمسی یا ورای آن

out there in our solar system or beyond --

that can support life,

که بتواند حیات داشته باشد،

the first step is to understand what life here requires.

قدم اول این است که بفهمیم ملزومات حیات چیست.

It turns out, of all of those 8.7 million species,

به نظر میرسد، درمیان تمام ۸.۷ میلیون گونه،

حیات فقط سه چیز نیاز دارد.

life only needs three things.

از طرفی،تمام حیات روی زمین نیازمند انرژی است.

On one side, all life on Earth needs energy.

Complex life like us derives our energy from the sun,

زندگی های پیچیده مانند ما، انرژی مان از خورشید مشتق میشود،

but life deep underground can get its energy

اما حیات در اعماق زمین نیز میتواند انرژِی بگیرد

from things like chemical reactions.

از چیزهایی مانند واکنشهای شیمیایی.

There are a number of different energy sources

منابع مختلفی از انرژی

بر روی همه سیارات فراهم است.

available on all planets.

On the other side,

از طرفی دیگر،

all life needs food or nourishment.

همه زندگی ها نیازمند غذا و تغذیه هستند.

And this seems like a tall order, especially if you want a succulent tomato.

و به نظر درخواست سختی میرسد، مخصوصا اگر گوجه فرنگی آبدار بخواهید.

(Laughter)

(خنده حضار)

However, all life on Earth derives its nourishment

هرچند،حیات روی زمین خوراک خود را

از تنها ۶ عنصر شیمیایی،

from only six chemical elements,

و این عناصر میتواند بر هر سیاره ای

and these elements can be found on any planetary body

در منظومه شمسی مان یافت شود.

in our solar system.

So that leaves the thing in the middle as the tall pole,

چیزی که مهمترین نیاز ماجراست،

the thing that's hardest to achieve.

چیزیکه به دست آوردن ان از همه سخت تر است.

Not moose, but water.

گوزن نیست، آب است.

(Laughter)

(خنده حضار)

Although moose would be pretty cool.

هر چند گوزن خیلی باحال است.

(خنده حضار)

(Laughter)

And not frozen water, and not water in a gaseous state, but liquid water.

و نه آب یخ زده و نه آب گاز، بلکه آب مایع.

This is what life needs to survive, all life.

این چیزیست که حیات برای بقا به آن نیاز دارد.از همه نوع.

And many solar system bodies don't have liquid water,

و خیلی از اجرام منظومه شمسی آب مایع ندارند،

پس ما آنجا دنبال حیات نیستیم.

and so we don't look there.

Other solar system bodies might have abundant liquid water,

اجرام دیگر منظومه شمسی ممکن است آب مایع کافی داشته باشند،

even more than Earth,

حتا بیشتر از زمین،

ولی زیر یک پوسته یخ زده گیر افتاده است،

but it's trapped beneath an icy shell,

and so it's hard to access, it's hard to get to,

دسترسی به آن سخت است، سخت به دست می‌آید،

it's hard to even find out if there's any life there.

حتی اگر حیاتی نیز (آن زیر) باشد سخت می‌شود پیدا کرد.

So that leaves a few bodies that we should think about.

پس در نهایت چند سیاره می ماند که باید درموردشان فکر کنیم.

So let's make the problem simpler for ourselves.

بیایید مسئله را برای خودمان ساده کنیم،

Let's think only about liquid water on the surface of a planet.

بیایید فقط به آب مایعی فکر کنیم که روی سطح سیاره است.

There are only three bodies to think about in our solar system,

فقط ۳ سیاره در منظومه شمسی وجود دارد،

with regard to liquid water on the surface of a planet,

که روی سطح سیاره آب مایع وجود داشته باشد،

and in order of distance from the sun, it's: Venus, Earth and Mars.

و به ترتیب فاصله از خورشید زهره، زمین و مریخ است.

You want to have an atmosphere for water to be liquid.

ما میخواهیم اتمسفری داشته باشیم تا آب مایع باشد.

You have to be very careful with that atmosphere.

ما باید با اتمسفر خیلی محتاط باشیم.

نمیتوانیم اتمسفر زیاد داشته باشیم، که غلیظ یا گرم باشد.

You can't have too much atmosphere, too thick or too warm an atmosphere,

because then you end up too hot like Venus,

چون در نهایت مثل زهره خیلی گرم میشود،

and you can't have liquid water.

و نمیتوان آب مایع داشت،

But if you have too little atmosphere and it's too thin and too cold,

ولی اگر اتمسفر خیلی کمی داشته باشیم که نازک و سرد باشد،

مثل مریخ می‌شود، خیلی سرد.

you end up like Mars, too cold.

So Venus is too hot, Mars is too cold,

پس زهره خیلی گرم و مریخ خیلی سرد است.

and Earth is just right.

و زمین مناسب است.

You can look at these images behind me and you can see automatically

شما به تصاویر پشت من میتوانید نگاه کنید و بدون تفکر زیاد ببینید

در کجای منظومه شمسی‌مان حیات می‌تواند بقا داشته باشد.

where life can survive in our solar system.

It's a Goldilocks-type problem,

یک مسئله گلدیلاکی است،

and it's so simple that a child could understand it.

و بسیار ساده است، که یک بچه هم میفهمد.

However,

هر چند،

I'd like to remind you of two things

میخواهم دو چیز را به شما یادآوری کنم

from the Goldilocks story that we may not think about so often

از داستان گلدیلاک که ممکن است زیاد به آن فکر نکنیم

but that I think are really relevant here.

ولی فکر میکنم بسیار به اینجا مرتبط است.

شماره یک:

Number one:

if Mama Bear's bowl is too cold

اگر کاسه مامان خرسه خیلی سرد است

when Goldilocks walks into the room,

وقتی گلدیلاک وارد اتاق میشود،

does that mean it's always been too cold?

به این معنی است که همیشه اینقدر سرد بوده است؟

Or could it have been just right at some other time?

یا میتواند در زمان دیگری مناسب بوده باشد؟

When Goldilocks walks into the room determines the answer

وقتی گلدیلاک وارد اتاق میشود جواب را تعیین میکند

that we get in the story.

که در داستان می‌بینیم.

و همین درباره سیارات نیز صدق میکند.

And the same is true with planets.

They're not static things. They change.

آنها ایستا نیستند، تغییر میکنند.

They vary. They evolve.

تفاوت میکنند و تکامل میابند.

And atmospheres do the same.

و اتمسفر همینطور.

So let me give you an example.

بگذارید مثالی بزنم برایتان.

Here's one of my favorite pictures of Mars.

اینجا یکی از تصاویر محبوب من از مریخ است.

It's not the highest resolution image, it's not the sexiest image,

با کیفیت‌ترین عکس نیست، شهوت انگیز‌ترین نیز نیست،

it's not the most recent image,

تصویر اخیراً گرفته شده نیز نیست،

ولی تصویری‌ است که برش بستر رودخانه ها را روی سطح سیاره نشان میدهد.

but it's an image that shows riverbeds cut into the surface of the planet;

riverbeds carved by flowing, liquid water;

بستر رودخانه ایی که توسط آب مایع شناوری به وجود آمده اند.

riverbeds that take hundreds or thousands or tens of thousands of years to form.

بسترهایی که صدها هزارها یا دهها هزار سال طول میکشد تا تشکیل شود.

This can't happen on Mars today.

این امروز بر مریخ نمیتواند اتفاق بیفتد.

The atmosphere of Mars today is too thin and too cold

اتمسفر امروز مریخ نازک و سرد است

for water to be stable as a liquid.

برای اینکه آب به وضع پایداری چون مایع باشد.

This one image tells you that the atmosphere of Mars changed,

این عکس به شما میگوید که اتمسفر مریخ تغییر کرده است،

و بسیار تغییر کرده است،

and it changed in big ways.

And it changed from a state that we would define as habitable,

و از حالتی که به آن قابل حیات میگوییم تغییر کرده است،

because the three requirements for life were present long ago.

چون ۳ الزام حیات خیلی وقت پیش وجود داشته اند.

آن اتمسفر کجا رفت؟

Where did that atmosphere go

که اجازه میداد آب روی سطح سیاره مایع باشد.

that allowed water to be liquid at the surface?

Well, one idea is it escaped away to space.

یک ایده این است که به فضا رفته است.

Atmospheric particles got enough energy to break free

ذرات اتمسفر انرژی کافی برای رهایی

از گرانش سیاره را پیدا کردند،

from the gravity of the planet,

escaping away to space, never to return.

به فضا در رفته اند و هیچوقت برنمیگردند.

And this happens with all bodies with atmospheres.

و این برای تمام اجرام دارای اتمسفر اتفاق می‌افتد.

شهاب سنگها دنباله دارند

Comets have tails

that are incredibly visible reminders of atmospheric escape.

که بطور شگفت انگیزی یادآور آشکاری از فرار اتمسفری هستند.

But Venus also has an atmosphere that escapes with time,

ولی زهره هم اتمسفری داشت که در طی زمان در رفته است،

و مریخ و زمین هم همینطور.

and Mars and Earth as well.

It's just a matter of degree and a matter of scale.

موضوع درجه و ابعاد (این پدیده) است.

میخواهیم بفهمیم در طول زمان چقدر در رفته است.

So we'd like to figure out how much escaped over time

so we can explain this transition.

تا بتوانیم این دگرگونی را توضیح دهیم.

How do atmospheres get their energy for escape?

اتمسفرها انرژی لازم برای دررفتن را چطور میگیرند؟

How do particles get enough energy to escape?

ذرات چگونه انرژی کافی برای فرار را میگیرند؟

There are two ways, if we're going to reduce things a little bit.

دو راه هست، اگر بخواهیم خلاصه کنیم.

Number one, sunlight.

شماره یک، نور خورشید.

نور ساطع شده از خورشید میتواند توسط ذرات اتمسفر جذب شود

Light emitted from the sun can be absorbed by atmospheric particles

and warm the particles.

و ذرات را گرم کند.

Yes, I'm dancing, but they --

بله من دارم میرقصم ولی آنها

(Laughter)

(خنده حضار)

Oh my God, not even at my wedding.

خدای من، حتی در روز عروسیم هم نرقصیدم.

(Laughter)

(خنده حضار)

انرژی کافی را میگیرند تا فرار کنند و آزاد شوند از جاذبه سیاره

They get enough energy to escape and break free

from the gravity of the planet just by warming.

فقط با گرم شدن.

A second way they can get energy is from the solar wind.

راه دومی که میتوانند انرژی بگیرند از طریق باد خورشیدی است.

These are particles, mass, material, spit out from the surface of the sun,

اینها ذرات، جرم و ماده خارج شده از سطح خورشید هستند

and they go screaming through the solar system

و به سرعت در منظومه شمسی میروند

at 400 kilometers per second,

۴۰۰ کیلومتر بر ثانیه،

بعضی وقت ها در طی طوفان های خورشیدی سریعتر میشوند

sometimes faster during solar storms,

and they go hurtling through interplanetary space

و پرت میشوند در فضای بین سیاره ای

towards planets and their atmospheres,

به سوی سیارات و اتمسفرهایشان،

و میتوانند انرژی تامین کنند

and they may provide energy

for atmospheric particles to escape as well.

برای ذرات اتمسفر تا به خوبی در بروند،

This is something that I'm interested in,

این چیزیست که به نظرم جالب است،

چون به قابلیت حیات ربط دارد.

because it relates to habitability.

I mentioned that there were two things about the Goldilocks story

من اشاره کردم که دو نکته درباره داستان گولدیلاک وجود دارد

that I wanted to bring to your attention and remind you about,

که میخواهم توجهتان را جلب کنم و بهتان یادآوری کنم،

and the second one is a little bit more subtle.

و دومی آن کمی بیشتر نامحسوس است.

If Papa Bear's bowl is too hot,

اگر کاسه بابا خرسه خیلی داغ است،

and Mama Bear's bowl is too cold,

و کاسه مامان خرسه خیلی سرد است،

نباید کاسه بچه خرسه حتی سردتر هم باشد؟

shouldn't Baby Bear's bowl be even colder

با دنبال کردن این روند؟

if we're following the trend?

This thing that you've accepted your entire life,

این چیزی که شما در تمام زندگیتان قبول کرده اید.

when you think about it a little bit more, may not be so simple.

وقتی درموردش کمی بیشتر فکر میکنید، شاید خیلی ساده نباشد.

And of course, distance of a planet from the sun determines its temperature.

و البته، فاصله یک سیاره از خورشید دمای آنرا تعیین میکند.

This has to play into habitability.

و این به قابلیت حیات ربط دارد.

But maybe there are other things we should be thinking about.

ولی شاید چیزهای دیگری هست که باید به آنها فکر کنیم.

Maybe it's the bowls themselves

شاید خود کاسه ها هستند

that are also helping to determine the outcome in the story,

که به نتیجه داستان کمک میکنند،

what is just right.

که درست است.

I could talk to you about a lot of different characteristics

من میتوانم درباره یک عالمه ویژگی

از این سه سیاره با شما حرف بزنم

of these three planets

that may influence habitability,

که میتواند در قابلیت حیات موثر باشد،

but for selfish reasons related to my own research

ولی برای دلایل خودخواهانه مربوط به تحقیقم

و حقیقت اینکه من این بالا با کنترل ایستادم و شما نه

and the fact that I'm standing up here holding the clicker and you're not --

(Laughter)

(خنده حضار)

I would like to talk for just a minute or two

من دوست دارم یک یا دو دقیقه صحبت کنم

about magnetic fields.

درباره میدانهای مغناطیسی.

Earth has one; Venus and Mars do not.

زمین یکی دارد، زهره و مریخ ندارند.

Magnetic fields are generated in the deep interior of a planet

میدان های مغناطیسی در درون اعماق یک سیاره شکل میگیرند

by electrically conducting churning fluid material

با هدایت الکتریکی و چرخش مواد مایع

that creates this big old magnetic field that surrounds Earth.

که میدان مغناطیسی بزرگ و کهن اطراف زمین را تشکیل می‌دهد.

If you have a compass, you know which way north is.

اگر یه قطب نما داشته باشید، میدانید شمال کجاست.

زهره و مریخ آن را ندارند.

Venus and Mars don't have that.

If you have a compass on Venus and Mars,

اگر شما قطب نمایی در زهره و مریخ داشته باشید

congratulations, you're lost.

تبریک میگویم، شما گم شده اید.

(Laughter)

(خنده حضار)

Does this influence habitability?

آیا این بر قابلیت حیات تاثیر دارد؟

خب، چگونه ممکن است؟

Well, how might it?

بسیاری دانشمندان فکر میکنند، که میدان مغناطیسی یک سیاره

Many scientists think that a magnetic field of a planet

serves as a shield for the atmosphere,

به عنوان سپر اتمسفر عمل میکند،

که ذرات بادهای خورشیدی را اطراف سیاره منحرف میکند

deflecting solar wind particles around the planet

in a bit of a force field-type effect

با مقداری از اثر نیروی میدان

having to do with electric charge of those particles.

که به بار الکتریکی آن ذرات ربط دارد.

I like to think of it instead as a salad bar sneeze guard for planets.

من دوست دارم به آن مثل محافظ عطسه میز سالاد برای سیارات فکر کنم.

(خنده حضار)

(Laughter)

And yes, my colleagues who watch this later will realize

و بله، همکارانم که بعدا این را میبینند خواهند فهمید

this is the first time in the history of our community

این اولین بار در تاریخ جامعه ماست

that the solar wind has been equated with mucus.

که باد خورشیدی با مخاط برابر شده است.

(Laughter)

(خنده حضار)

OK, so the effect, then, is that Earth may have been protected

خُب، با آن اثر، زمین محافظت شده است

for billions of years,

برای میلیاردها سال

because we've had a magnetic field.

چون ما میدان مغناطیسی داشته ایم.

Atmosphere hasn't been able to escape.

اتمسفر نمیتوانسته فرار کند.

Mars, on the other hand, has been unprotected

اما در طرف دیگر، مریخ محافظت نشده است

because of its lack of magnetic field,

چون میدان مغتاطیسی ندارد،

and over billions of years,

و بعد میلیاردها سال،

maybe enough atmosphere has been stripped away

شاید اتمسفر کافی از دست رفته باشد

to account for a transition from a habitable planet

تا سبب تحول از یک سیاره قابل حیات

to the planet that we see today.

به سیاره ای که امروز می‌بینید، باشد.

دانشمندان دیگری فکر میکنند که میدان مغناطیسی

Other scientists think that magnetic fields

بیشتر شبیه بادبان کشتی عمل میکنند،

may act more like the sails on a ship,

enabling the planet to interact with more energy from the solar wind

زمین را قادر میسازد که با انرژی بیشتری با باد خورشیدی تعامل کند

نسبت به سیاره ای که به تنهایی باید تعامل کند.

than the planet would have been able to interact with by itself.

The sails may gather energy from the solar wind.

بادبان ها میتوانند انرژی باد خورشیدی را جمع کنند.

The magnetic field may gather energy from the solar wind

میدان مغناطیسی ممکن است انرژی باد خورشیدی را جمع کند

that allows even more atmospheric escape to happen.

که حتی اجازه در رفتن مقدار بیشتری اتمسفر میشود.

It's an idea that has to be tested,

این ایده ایست که باید امتحان شود،

ولی اثر آن و اینکه چگونه کار میکند

but the effect and how it works

seems apparent.

واضح به نظر میرسد.

چون که میدانیم

That's because we know

energy from the solar wind is being deposited into our atmosphere

انرژی باد خورشیدی درحال ذخیره شدن در اتمسفر ما

here on Earth.

اینجا روی زمین است.

That energy is conducted along magnetic field lines

این انرژی درطول خطوط میدان مغناطیسی زمین هدایت شده،

تا در نواحی قطب ها فرود آید،

down into the polar regions,

resulting in incredibly beautiful aurora.

و باعث شفق قطبی بسیار زیبایی شود.

If you've ever experienced them, it's magnificent.

اگر تا به حال دیده باشین، عالی هستند.

We know the energy is getting in.

ما میدانیم که انرژی وارد میشود.

We're trying to measure how many particles are getting out

داریم تلاش میکنیم که اندازه بگیریم چند ذره خارج میشوند

and if the magnetic field is influencing this in any way.

و اینکه آیا میدان مغناطیسی به هرشکلی اثری دارد؟

So I've posed a problem for you here,

پس من یک مسئله اینجا برایتان بیان کردم،

ولی راه حلی را هنوز ندارم.

but I don't have a solution yet.

We don't have a solution.

ما راه حلی نداریم.

But we're working on it. How are we working on it?

ولی داریم رویش کار میکنیم. چگونه داریم رویش کار میکنیم؟

خب، ما سفینه به هر سه سیاره فرستاده ایم.

Well, we've sent spacecraft to all three planets.

Some of them are orbiting now,

بعضی هایشان دارند هنوز در مدارند،

including the MAVEN spacecraft which is currently orbiting Mars,

شامل سفینه مِيوِن. که در حال حاضر دور مریخ میگردد،

که من درگیرش هستم و باعث شده تا اینجا رسیده است،

which I'm involved with and which is led here,

out of the University of Colorado.

از دانشگاه کلرادو.

It's designed to measure atmospheric escape.

طراحی شده تا در رفتن اتمسفری را اندازه گیری کند.

ما اندازه گیری های مشابه‌‌ی از زمین و زهره داریم.

We have similar measurements from Venus and Earth.

Once we have all our measurements,

وقتی ما تمام اندازه ها را داشته باشیم،

we can combine all these together, and we can understand

تمام اینها را به هم می‌پیوندیم، و ما می‌توانیم بفهمیم

how all three planets interact with their space environment,

چگونه این سه سیاره با محیط فضای

with the surroundings.

اطرفاشان در تعامل هستند.

و میتوانیم بگوییم که میدان مغناطیسی برای قابلیت حیات مهم است

And we can decide whether magnetic fields are important for habitability

or not.

یا نه.

Once we have that answer, why should you care?

وقتی جواب را فهمیدیم، چرا باید مراقب باشید؟

I mean, I care deeply ...

منظورم این است، من عمیقاً مواقبم،

همینطور مالی، ولی عمیقا.

And financially as well, but deeply.

(خنده حضار)

(Laughter)

First of all, an answer to this question

اول از همه، برای جواب دادن به این سوال

will teach us more about these three planets,

که به ما درباره این سه سیاره بیشتر می‌آموزد،

Venus, Earth and Mars,

زهره، زمین و مریخ،

نه تنها درباره روش تعاملشان فعلی آنها با محیطشان می‌باشد،

not only about how they interact with their environment today,

but how they were billions of years ago,

بلکه در مورد (تعامل) میلیاردها سال پیش آنها نیز می‌باشد،

whether they were habitable long ago or not.

آیا مدت ها پیش قابل حیات بوده اند یا نه؟

It will teach us about atmospheres

اون به ما درباره اتمسفری یاد می‌دهد

that surround us and that are close.

که اطراف و نزدیکمان است.

به علاوه، آنچه که از این سه سیاره یاد می‌گیریم

But moreover, what we learn from these planets

can be applied to atmospheres everywhere,

میتواند درباره تمام اتمسفرها صادق باشد،

including planets that we're now observing around other stars.

همینطور سیاره هایی که اطراف ستاره های دیگر میچرخند.

For example, the Kepler spacecraft,

برای مثال، سفینه کپلر

which is built and controlled here in Boulder,

که ساخته شده و کنترل میشه از اینجا در شهر بولدر(کلرادو)،

has been observing a postage stamp-sized region of the sky

فضایی در آسمان به اندازه یک تمبر پستی را مورد بررسی داشته است

for a couple years now,

برای چندین سال،

و هزاران سیاره یافته است --

and it's found thousands of planets --

in one postage stamp-sized region of the sky

در فضایی به اندازه یک تمبر پستی از آسمان

that we don't think is any different from any other part of the sky.

که ما فکر میکنیم تفاوتی با بقیه جاهای آسمان ندارد.

We've gone, in 20 years,

ما طی ۲۰ سال،

from knowing of zero planets outside of our solar system,

از دانستن صفر سیاره ی خارج منظومه شمسی،

to now having so many,

به الان که بسیار زیادند، پیشرفت کرده ایم.

that we don't know which ones to investigate first.

که نمیدانیم روی کدام‌شان اول کار کنیم.

Any lever will help.

هر ابزاری کمک خواهد کرد.

In fact, based on observations that Kepler's taken

در حقیقت، بر اساس مشاهدات (ماهواره) کپلر،

ودیگر مشاهدات مشابه،

and other similar observations,

we now believe that,

ما بر این باوریم،

of the 200 billion stars in the Milky Way galaxy alone,

درمیان ۲۰۰ میلیارد ستاره‌ی فقط کهکشان راه شیری

on average, every star has at least one planet.

که بطور میانگین، هر ستاره حداقل یک سیاره دارد.

In addition to that,

به علاوه،

estimates suggest there are somewhere between 40 billion and 100 billion

تخمین ها میگویند بین ۴۰ تا ۱۰۰ میلیارد هستند

از میان آن سیارات که قابل سکونتند

of those planets that we would define as habitable

فقط در کهکشان ما.

in just our galaxy.

We have the observations of those planets,

ما آن سیارات را مشاهده کردیم،

but we just don't know which ones are habitable yet.

ولی هنوز نمیدانیم کدامشان قابل حیات است.

کمی شبیه گیر افتادن در نقطه قرمزی است --

It's a little bit like being trapped on a red spot --

(Laughter)

(خنده حضار)

on a stage

روی صحنه.

و بدانیم که دنیاهای دیگری آن بیرون هستند

and knowing that there are other worlds out there

و ناامیدانه، بخواهیم درباره آنها بیشتر بدانیم،

and desperately wanting to know more about them,

بخواهیم آنها را بازجویی کنیم تا شاید، یک یا دوتا از آنها را

wanting to interrogate them and find out if maybe just one or two of them

که کمی شبیه خودمان هستند، پیدا کنیم.

are a little bit like you.

نمیتوانید آن کار را بکنید نمیتوانید هنوز به آنجا بروید.

You can't do that. You can't go there, not yet.

And so you have to use the tools that you've developed around you

پس باید از ابزاری که در اطرافتان ساخته اید، استفاده کنید

for Venus, Earth and Mars,

برای زهره، زمین و مریخ،

و باید (یافته هایتان را) در موقعیت های دیگر اعمال کنید.

and you have to apply them to these other situations,

و امید داشته باشید که از این داده ها نتیجه معقولی داشته باشید،

and hope that you're making reasonable inferences from the data,

and that you're going to be able to determine the best candidates

و اینکه بتوانید بهترین کاندیداها را تعیین کنید

for habitable planets, and those that are not.

برای سیاره های قابل حیات، و آنهایی که ندارند.

در پایان، برای الان، حداقل

In the end, and for now, at least,

this is our red spot, right here.

این نقطه قرمز ماست، درست اینجا.

This is the only planet that we know of that's habitable,

این تنها سیاره ایست که ما به عنوان قابل حیات میشناسیم،

although very soon we may come to know of more.

هرچند به زودی ما بیشتر خواهیم شناخت.

But for now, this is the only habitable planet,

اما برای الان، این تنها سیاره قابل حیات است.

and this is our red spot.

و این نقطه قرمز ما است.

I'm really glad we're here.

من خیلی خوشحالم که اینجاییم.

Thanks.

ممنون.

(Applause)

(تشویق)