James Patten: The best computer interface? Maybe ... your hands

Translator: Sirilak Manawongcharoen Reviewer: Chatthip Chaichakan

A computer is an incredibly powerful means

คอมพิวเตอร์เป็นเครื่องมือที่ทรงพลัง อย่างไม่น่าเชื่อ

of creative expression,

ในการแสดงออกถึงความคิดสร้างสรรค์

but for the most part,

แต่ส่วนใหญ่แล้ว

that expression is confined to the screens

ก็ยังคงจำกัดอยู่กับหน้าจอ

of our laptops and mobile phones.

เช่น จอคอมพิวเตอร์โน้ตบุ้คและมือถือ

And I'd like to tell you a story about

ทีนี้ ผมอยากจะเล่าให้คุณฟังเรื่องของ

bringing this power of the computer

การนำขีดความสามารถของคอมพิวเตอร์

to move things around and interact with us

มาขับเคลื่อนสิ่งต่างๆ และมีปฏิสัมพันธ์กับเรา

off of the screen and into the physical world

ออกจากโลกบนหน้าจอ มาสู่โลกที่เป็นจริง

in which we live.

ที่เราอาศัยอยู่

A few years ago, I got a call from

ไม่กี่ปีก่อน ผมได้รับสายจาก

a luxury fashion store called Barneys New York,

ร้านแบรนด์แฟชั่นหรูที่ชื่อ บาร์นีส์ นิวยอร์ค (Barneys New York)

and the next thing I knew,

แล้วต่อจากนั้น

I was designing storefront kinetic sculptures

ผมก็ได้ออกแบบงานประติมากรรมเคลื่อนไหว

for their window displays.

สำหรับตู้ดิสเพลย์หน้าร้าน

This one's called "The Chase."

งานชิ้นนี้มีชื่อว่า "The Chase" (การไล่ตาม)

There are two pairs of shoes,

ซึ่งมีรองเท้าสองคู่

a man's pair and a woman's pair,

ของผู้ชายหนึ่งคู่ ของผู้หญิงหนึ่งคู่

and they play out this slow, tense chase

เคลื่อนไหว ไล่ตามกันอย่างช้าๆ แต่เข้มข้น

around the window

ไปรอบๆ ตู้ดิสเพลย์

in which the man scoots up behind the woman

โดยผู้ชายเดินไล่รุกตามผู้หญิง

and gets in her personal space,

จนล้ำเส้นพื้นที่ส่วนตัวของเธอ

and then she moves away.

แล้วเธอก็เดินหนีห่างออกไป

Each of the shoes has magnets in it,

รองเท้าแต่ละข้างมีแม่เหล็กติดอยู่

and there are magnets underneath the table

และใต้โต๊ะก็มีแม่เหล็ก

that move the shoes around.

ที่เคลื่อนไหวรองเท้าไปรอบๆ

My friend Andy Cavatorta was building

เพื่อนผม แอนดี้ คาร์วาทอร์ตา (Andy Cavatorta) ได้สร้าง

a robotic harp for Bjork's Biophilia tour

เครื่องดนตรีฮาร์ปในรูปแบบหุ่นยนต์ (robotic harp) สำหรับทัวร์อัลบั้ม Biophilia ของบียอร์ก (Bjork)

and I wound up building the electronics

โดยที่ผมคร่ำเคร่งสร้างระบบอิเล็กทรอนิกส์

and motion control software

และซอฟท์แวร์ควบคุมการเคลื่อนไหว

to make the harps move and play music.

เพื่อให้ฮาร์ปนั้นเคลื่อนไหวและเล่นดนตรีได้

The harp has four separate pendulums,

ฮาร์ปชุดนี้ประกอบด้วยลูกตุ้ม 4 อัน แยกกัน

and each pendulum has 11 strings,

ลูกตุ้มแต่ละอันมี 11 สาย

so the harp swings on its axis and also rotates

ฮาร์ปจะเหวี่ยงตัวไปตามแกนของตัวเอง และหมุนวน

in order to play different musical notes,

เพื่อให้เกิดโน้ตดนตรีที่ต่างกัน

and the harps are all networked together

และฮาร์ปทุกอันถูกเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน

so that they can play the right notes

เพื่อให้สามารถเล่นโน้ตที่ถูกต้อง

at the right time in the music.

และถูกเวลาในแต่ละเพลง

I built an interactive chemistry exhibit

ผมสร้างวัตถุจัดแสดงเกี่ยวกับเคมีแบบโต้ตอบได้ (interactive chemistry exhibit)

at the Museum of Science and Industry in Chicago,

ให้กับพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรม (Museum of Science and Industry) ในชิคาโก

and this exhibit lets people use physical objects

และวัตถุจัดแสดงนี้ให้คนใช้วัตถุ

to grab chemical elements off of the periodic table

จับธาตุเคมีออกมาจากตารางธาตุ

and bring them together to cause

และนำมารวมกัน

chemical reactions to happen.

เพื่อสร้างปฏิกิริยาเคมีต่างๆ ให้เกิดขึ้นได้

And the museum noticed that people

และพิพิธภัณฑ์สังเกตเห็นว่า

were spending a lot of time with this exhibit,

คนสนใจใช้เวลากับวัตถุจัดแสดงนี้มาก

and a researcher from a science education center

จนมีนักวิจัยจากศูนย์ศึกษาวิทยาศาสตร์

in Australia decided to study this exhibit

ในออสเตรเลีย ตัดสินใจศึกษาวัตถุจัดแสดงนี้

and try to figure out what was going on.

เพื่อหาสาเหตุว่าเกิดอะไรขึ้น

And she found that the physical objects

และเธอก็พบว่าวัตถุในชุดจัดแสดง

that people were using were helping people

ที่คนได้ใช้ ช่วยพวกเขา

understand how to use the exhibit,

ให้เข้าใจวิธีการใช้วัตถุจัดแสดง

and were helping people learn in a social way.

และช่วยให้ผู้คนเรียนรู้ได้อย่างเป็นมิตร

And when you think about it, this makes a lot of sense,

เมื่อลองพิจารณาดู มันก็เข้าท่ามากเลย

that using specialized physical objects

ที่การใช้วัตถุพิเศษอะไรสักอย่าง

would help people use an interface more easily.

จะช่วยคนให้สามารถใช้อินเตอร์เฟซ (interface - ส่วนเชื่อมต่อคอมพิวเตอร์) ได้ง่ายขึ้น

I mean, our hands and our minds are optimized

ผมหมายถึงมือและใจของเราถูกออกแบบ

to think about and interact with tangible objects.

ให้คิดและใช้วัตถุที่จับต้องได้

Think about which you find easier to use,

คิดดูสิครับ ว่าอย่างไหนใช้ง่ายกว่า

a physical keyboard or an onscreen keyboard

ระหว่างคีย์บอร์ดธรรมดา กับคีย์บอร์ดบนหน้าจอ

like on a phone?

อย่างบนโทรศัพท์

But the thing that struck me

แต่สิ่งที่กระทบใจผม

about all of these different projects

เกี่ยวกับโปรเจ็คต่างๆ เหล่านี้

is that they really had to be built from scratch,

ก็คือ เราต้องเริ่มสร้างทุกอย่างจากศูนย์

down to the level of the electronics

ลงลึกไปจนถึงระดับของอิเล็กทรอนิกส์

and the printed circuit boards and

และแผงวงจร

all the mechanisms all the way up to the software.

และกลไกทุกอย่าง ไปจนถึงซอฟท์แวร์

I wanted to create something

ผมอยากจะสร้างบางอย่าง

where we could move objects under computer control

ที่เราสามารถเคลื่อนไหววัตถุ ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของคอมพิวเตอร์

and create interactions around that idea

และสร้างปฏิสัมพันธ์บางอย่างบนฐานความคิดนั้น

without having to go through this process

โดยไม่ต้องผ่านกระบวนการ

of building something from scratch

ที่ต้องสร้างทุกอย่างจากศูนย์

every single time.

ในทุกๆ ครั้ง

So my first attempt at this

ดังนั้น ผมจึงเริ่มทดลองครั้งแรก

was at the MIT Media Lab

ที่มีเดียแล็บของ MIT (Massachusetts Institute of Technology)

with Professor Hiroshi Ishii,

กับศาสตราจารย์ ฮิโรชิ อิชิอิ (Hiroshi Ishii)

and we built this array of

เราร่วมกันสร้างแผง

512 different electromagnets,

ที่ประกอบด้วยแม่เหล็กไฟฟ้า 512 ชิ้น

and together they were able to move objects around

และเมื่อนำมาอยู่ด้วยกัน มันสามารถเคลื่อนไหววัตถุ

on top of their surface.

ที่อยู่ด้านบนพื้นผิวของมันได้

But the problem with this

แต่ปัญหาที่เกิดขึ้น

was that these magnets

คือแม่เหล็กเหล่านี้

cost over 10,000 dollars.

มีราคาสูงกว่า 10,000 ดอลลาร์

Although each one was pretty small,

แม้แต่ละอันจะค่อนข้างเล็ก

altogether they weighed so much

แต่รวมๆ กันแล้วน้ำหนักค่อนข้างมาก

that the table that they were on

ขนาดที่พอวางบนโต๊ะแล้ว

started to sag.

โต๊ะถึงกับเริ่มทรุด

So I wanted to build something

ดังนั้น ผมจึงอยากสร้างบางอย่าง

where you could have this kind of interaction

ที่สามารถสร้างปฏิสัมพันธ์อย่างนี้ได้

on any tabletop surface.

บนพื้นผิวโต๊ะแบบไหนก็ได้

So to explore this idea,

ดังนั้น เพื่อทดสอบไอเดียนี้

ผมได้สร้างหุ่นยนต์เล็กๆ ขึ้นกลุ่มหนึ่ง

I built an army of small robots,

and each of these robots has what are called omni wheels.

โดยหุ่นแต่ละตัวมีล้อที่เรียกว่า ลูกล้อออมนิ (omni wheels)

They're these special wheels

มันเป็นล้อชนิดพิเศษ

ที่สามารถเคลื่อนไหวได้ง่ายในทุกทิศทาง

that can move equally easily in all directions,

and when you couple these robots

และเมื่อเราใช้หุ่นยนต์พวกนี้

with a video projector,

ร่วมกับวีดีโอโปรเจ็คเตอร์

you have these physical tools

คุณจะได้เครื่องมือที่เป็นวัตถุ

for interacting with digital information.

ที่จะทำงานร่วมกับข้อมูลดิจิตอล

และนี่ก็คือตัวอย่างที่ผมพูดถึง

So here's an example of what I mean.

This is a video editing application

นี่เป็นแอพพลิเคชั่นตัดต่อวีดีโอ

where all of the controls

ที่ตัวควบคุมทั้งหมด

for manipulating the video are physical.

สำหรับจัดการกับวีดีโอจับต้องได้

So if we want to tweak the color,

และถ้าเราอยากจะปรับสี

we just enter the color mode,

ก็แค่เข้าไปที่โหมดปรับสี

and then we get three different dials

แล้วเราก็มีลูกบิดสามอัน

for tweaking the color,

เอาไว้ใช้ปรับสี

or if we want to adjust the audio,

หรือถ้าเราอยากจะปรับเสียง

then we get two different dials for that, these physical objects.

เราก็มีลูกบิดสองอันสำหรับเสียง

เป็นลูกบิดที่จับต้องได้

So here the left and right channel stay in sync,

ในที่นี่แชนเนลซ้ายและขวาปรับไปในทิศทางเดียวกัน

but if we want to, we can override that

แต่ถ้าเราอยากจะเปลี่ยน เราสามารถบังคับมันได้

by grabbing both of them at the same time.

ด้วยการจับลูกบิดทั้งสองพร้อมๆ กัน

ไอเดียก็คือเราได้ประโยชน์จากความเร็ว

So the idea is that we get the speed

และประสิทธิภาพการทำงานด้วยการใช้ลูกบิดพวกนี้

and efficiency benefits of using these physical dials

together with the flexibility and versatility

ในขณะที่ยังได้ความยืดหยุ่นและการใช้งานที่หลากหลาย

of a system that's designed in software.

ของระบบที่ออกแบบอยู่ในซอฟท์แวร์

And this is a mapping application

และนี่ก็คือแอพพลิเคชั่นแผนที่

for disaster response.

สำหรับกรณีที่เกิดพิบัติภัย

So you have these physical objects

คุณมีวัตถุเหล่านี้

เป็นตัวแทนของหน่วยตำรวจ ดับเพลิง และกู้ภัย

that represent police, fire and rescue,

and a dispatcher can grab them

ศูนย์ควบคุมสามารถหยิบวัตถุเหล่านี้

and place them on the map

ไปวางไว้บนแผนที่

to tell those units where to go,

เพื่อสั่งการแต่ละหน่วยว่าให้ไปจุดไหน

and then the position of the units on the map

โดยที่ตำแหน่งของแต่ละหน่วยบนแผนที่

gets synced up with the position

จะเชื่อมโยงกับตำแหน่งที่ตั้ง

of those units in the real world.

ของหน่วยเหล่านั้นในโลกแห่งความจริง

This is a video chat application.

นี่เป็นแอพพลิเคชั่นวีดีโอแชต

น่าทึ่งมากที่คุณสามารถแสดงอารมณ์ความรู้สึก

It's amazing how much emotion you can convey

with just a few simple movements

ด้วยการเคลื่อนไหววัตถุ

of a physical object.

อย่างง่ายๆ เพียงเล็กน้อย

With this interface, we open up a huge array of possibilities

ด้วยอินเตอร์เฟซแบบนี้เปิดให้เรามีโอกาสมากมาย

in between traditional board games

ที่จะผสานการใช้งานระหว่างเกมกระดานแบบเดิม

and arcade games,

และเกมอาร์เคด

where the physical possibilities of interaction

โดยความสามารถในการสร้างปฏิสัมพันธ์ที่หลากหลาย

make so many different styles of play possible.

ทำให้สามารถสร้างสรรค์การเล่นได้หลายรูปแบบ

But one of the areas that I'm most excited

แต่สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นที่สุด

about using this platform for

เกี่ยวกับการใช้แพลตฟอร์มแบบนี้

is applying it to problems that are difficult

คือการนำไปใช้แก้ปัญหาที่ยาก

for computers or people to solve alone.

สำหรับคอมพิวเตอร์หรือคนที่จะแก้ไขมันโดยลำพัง

One example of those is protein folding.

ตัวอย่างหนึ่งก็คือการม้วนตัวของโปรตีน

So here we have an interface

ตรงนี้เรามีอินเตอร์เฟซ

where we have physical handles onto a protein,

ที่เรามีมือจับอยู่บนโปรตีน

and we can grab those handles

และเราสามารถใช้มือจับพวกนี้

and try to move the protein and try to fold it in different ways.

ในการเคลื่อนที่และม้วนโปรตีนในรูปแบบต่างๆ

And if we move it in a way that doesn't really make sense

และถ้าเราจับมันเคลื่อนไปแบบที่ไม่ถูกต้อง

with the underlying molecular simulation,

กับแบบจำลองโมเลกุลนี้

we get this physical feedback where we can

เราจะได้รับปฏิกิริยาตอบสนอง

ที่เรารู้สึกได้จากมือจับพวกนี้

actually feel these physical handles

pulling back against us.

ที่มันจะฝืนต่อการขยับของเรา

So feeling what's going on

การได้รู้สึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

inside a molecular simulation

ในแบบจำลองโมเลกุล

is a whole different level of interaction.

เป็นปฏิสัมพันธ์อีกระดับที่แตกต่าง

So we're just beginning to explore

ฉะนั้น เรากำลังที่จะเริ่มค้นหา

what's possible when we use software

ความเป็นไปได้ที่จะใช้ซอฟท์แวร์

เพื่อควบคุมการเคลื่อนไหว

to control the movement

of objects in our environment.

ของวัตถุต่างๆ ที่อยู่รอบตัวเรา

Maybe this is the computer of the future.

นี่อาจจะเป็นคอมพิวเตอร์แห่งอนาคต

There's no touchscreen.

ไม่มีหน้าจอแบบสัมผัส

There's no technology visible at all.

ไม่มีเทคโนโลยีที่มองเห็นได้

But when we want to have a video chat

แต่ทุกครั้งที่เราอยากจะใช้วีดีโอแชต

or play a game

หรือเล่นเกม

or lay out the slides to our next TED Talk,

หรือเตรียมสไลด์สำหรับ TED Talk ครั้งหน้า

the objects on the table come alive.

วัตถุบนโต๊ะก็มีชีวิตขึ้นมา

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)