Leyla Acaroglu: Paper beats plastic? How to rethink environmental folklore

Translator: Pongsapak Vanichrundorn Reviewer: Penchan Kongpet

So imagine, you're in the supermarket,

ลองจินตนาการนะคะ คุณอยู่ในซุเปอร์มาร์เก็ต

you're buying some groceries,

คุณซื้อของมาจำนวนหนึ่ง

and you get given the option

แล้วตุณมีทางเลือก

for a plastic or a paper shopping bag.

ระหว่างถุงพลาสติกกับถุงกระดาษ

Which one do you choose if you want to do

คุณจะเลือกอันไหน ถ้าคุณต้องการ

the right thing by the environment?

ทำสิ่งที่ดีให้กับสิ่งแวดล้อม

Most people do pick the paper.

คนส่วนใหญ่จะเลือกถุงกระดาษ

Okay, let's think of why.

โอเค ทำไมเป็นอย่างนั้น

It's brown to start with.

เริ่มจาก ถุงกระดาษสีน้ำตาล

Therefore, it must be good for the environment.

ดังนั้น มันน่าจะดีต่อสิ่งแวดล้อม

It's biodegradable. It's reusable.

มันย่อยสลายได้ มันนำกลับมาใช้ได้

In some cases, it's recyclable.

ในบางกรณี มันนำไปรีไซเคิลได้

So when people are looking at the plastic bag,

ดังนั้น เวลาที่ผู้คนมองมาที่ถุงพลาสติก

it's likely they're thinking of something like this,

พวกเขามักจะคิดประมาณนี้

which we all know is absolutely terrible,

ซื่งเราทุกคนรู้ว่ามันแย่มาก

and we should be avoiding at all expenses

และเราควรหลีกเลี่ยงการทำลายสิ่งแวดล้อม

these kinds of environmental damages.

แบบนี้ให้ สุดความสามารถของเรา

But people are often not thinking

แต่ ผู้คนมักจะไม่ได้คิด

of something like this,

ถึงสิ่งนี้

which is the other end of the spectrum.

ว่าในอีกด้านหนึ่ง

When we produce materials,

เมื่อเราผลิตวัสดุต่าง ๆ

we need to extract them from the environment,

เราต้องดึงมันมาจากสิ่งแวดล้อม

and we need a whole bunch of environmental impacts.

และเราจำเป็นต้องอยู่กับการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อม

You see, what happens is, when we need

คุณเห็นไหมว่า เมื่อเราต้องตัดสินใจในเรื่องที่ซับซ้อน

to make complex choices,

คุณเห็นไหมว่า เมื่อเราต้องตัดสินใจในเรื่องที่ซับซ้อน

us humans like really simple solutions,

คนเราชอบวิธีแก้ง่าย ๆ

and so we often ask for simple solutions.

ดังนั้นพวกเรามักจะถามหาวิธีแก้ง่าย ๆ

And I work in design.

เพราะว่าฉันทำงานด้านการออกแบบ

I advise designers

ฉันให้คำปรึกษากับนักออกแบบ

and innovators around sustainability,

และนักวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาที่ยั่งยืน

and everyone always says to me, "Oh Leyla,

ทุกคนมักจะพูดกับฉันว่า "เลย์ล่า

I just want the eco-materials."

ฉันเพียงต้องการวัสดุที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม"

And I say, "Well, that's very complex,

ฉันตอบไปว่า "อืม มันเป็นเรื่องที่ซับซ้อนมากนะ

and we'll have to spend four hours talking about

และเราจะต้องใช้เวลาสี่ชั่วโมงมาคุยกันว่า

what exactly an eco-material means,

จริง ๆ แล้ว วัสดุที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมหมายถึงอะไร

because everything at some point

เพราะว่าทุกอย่างต้องมีจุด

comes from nature,

ที่มันถูกนำมาจากสิ่งแวดล้อม

and it's how you use the material

และวิธีที่คุณใช้วัสดุนั้นต่างหาก

that dictates the environmental impact.

ที่จะกำหนดผลกระทบทางสิ่งแวดล้อม"

So what happens is, we have to rely

สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ เราต้องพึ่งพา

on some sort of intuitive framework

กรอบความคิดจากสัญชาตญาณของเรา

when we make decisions.

เมื่อเราทำการตัดสินใจ

So I like to call that intuitive framework

ดังนั้น ฉันขอเรียกกรอบความคิดนั้นว่า

our environmental folklore.

ความเชือทางสิ่งแวดล้อม

It's either the little voice at the back of your head,

มันอาจจะเป็นเสียงเล็ก ๆ ในหัวของคุณ

or it's that gut feeling you get

หรือเป็นลางสังหรณ์

when you've done the right thing,

เวลาที่คุณทำสิ่งที่ถูกต้อง

so when you've picked the paper bag

เช่น เมื่อคุณใช้ถุงกระดาษ

or when you've bought a fuel-efficient car.

หรือซื้อรถที่ใช้น้ำมันอย่างคุ้มค่า

And environmental folklore is a really important thing

และความเชื่อทางสิ่งแวดล้อม

because we're trying to do the right thing.

เพราะเราพยายามทำสิ่งที่ถูกต้อง

But how do we know if we're actually

แต่เราจะรู้ได้ไง ว่าเรากำลัง

reducing the net environmental impacts

ลดผลกระทบทางสิ่งแวดล้อม

that our actions as individuals and as professionals

ที่เรา ทั้งในฐานะบุคคล องค์กร

and as a society are actually having

และสังคมโดยรวม กำลังทำอยู่กับ

on the natural environment?

สิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติ

So the thing about environmental folklore is

ปัญหาเกี่ยวกับ ความเชือทางสิ่งแวดล้อมก็คือ

it tends to be based on our experiences,

มันมักจะมาจากประสบการณ์ของเรา

the things we've heard from other people.

สิ่งที่เราได้ยินมาจากคนอื่น

It doesn't tend to be based on any scientific framework.

มันมักจะไม่ได้มาจากแนวคิดทางวิทยาศาสตร์

And this is really hard, because we live

และเรื่องนี่แก้ได้ยากมาก เพราะพวกเราอยู่ใน

in incredibly complex systems.

ระบบสังคมที่ซับซ้อนมาก

We have the human systems

พวกเรามีระบบ

of how we communicate and interrelate

ของผู้คนที่สื่อสารและเชื่อมโยง

and have our whole constructed society,

รวมทั้งมีสังคมที่สมบูรณ์และมีระเบียบ

We have the industrial systems, which is essentially the entire economy,

เรามีระบบอุตสาหกรรม หรือก็คือระบบเศรษฐกิจทั้งหมด

and then all of that has to operate

แล้วทุกสิ่งในนั้นจะต้องทำงาน

within the biggest system,

อยู่ในระบบที่ใหญ่ที่สุด

and, I would argue, the most important,

และฉันขอพูดว่า ระบบสำคัญที่สุด

the ecosystem.

นั่นคือ ระบบนิเวศ

And you see, the choices that we make

และอย่างที่คุณเห็น สิ่งที่พวกเราเลือก

as an individual,

ในฐานะคน ๆ หนึ่ง

but the choices that we make

แต่หนทางที่เราเลือก

in every single job that we have,

ในปัญหาทุกอย่างที่เรามี

no matter how high or low you are in the pecking order,

ไม่ว่าคุณจะอยู่สูงหรือต่ำแค่ไหนในระบบชนชั้น

has an impact on all of these systems.

ก็จะส่งผลกระทบต่อระบบเหล่านี้ทั้งหมด

And the thing is that we have to find ways

และปัญหาคือ เราต้องหาหนทาง

if we're actually going to address sustainability

ถ้าเราจะพูดถึงความยั่งยืน

of interlocking those complex systems

ของระบบซับซ้อนเหล่านี้ที่เกี่ยวพันกัน

and making better choices that result

และเลือกสิ่งที่ดีกว่า

in net environmental gains.

ที่จะส่งผลดีต่อสิ่งแวดล้อม

What we need to do is we need to learn

สิ่งที่เราต้องทำก็คือ เราต้องเรียนรู้ที่จะ

to do more with less.

สร้างผลมากขึ้นด้วยต้นทุนน้อยลง

We have an increasing population,

เรามีประชากรมากขึ้น

and everybody likes their mobile phones,

และทุกคนชอบมือถือของตัวเอง

especially in this situation here.

โดยเฉพาะในสถานการณ์แบบนี้

So we need to find innovative ways of solving some of these problems that we face.

ดังนั้น เราต้องประดิษฐ์หาทางแก้ไข ปัญหาบางอย่างที่เราเจอ

And that's where this process called life cycle thinking comes in.

นั่นทำให้กระบวนการที่เรียกว่า ความคิดแบบวงจรชีวิต เข้ามา

So essentially, everything that is created

นั่นก็คือ ทุกอย่างที่ถูกสร้างขึ้น

goes through a series of life cycle stages,

ผ่านช่วงชีวิตจำนวนหนึ่ง

and we use this scientific process

และเราใช้กระบวนการทางวิทยาศาสตร์นี้

called life cycle assessment,

ที่เรียกว่า การวิเคราะห์วงจรชีวิต (Life cycle assessment)

or in America, you guys say life cycle analysis,

หรือในอเมริกา พวกคุณเรียกว่า Life cycle analysis

in order to have a clearer picture of how

เพื่อที่จะเห็นภาพชัดขึ้นว่า

everything that we do in the technical part of those systems

สิ่งที่เราทำในส่วนต่าง ๆ ของระบบพวกนี้

affects the natural environment.

ส่งผลต่อสิ่งแวดล้อมยังไง

So we go all the way back

ดังนั้น เราจึงมองย้อนกลับไปถึง

to the extraction of raw materials,

การดึงวัตถุดิบจากธรรมชาติ

and then we look at manufacturing,

แล้วเราก็ดูที่การผลิต

we look at packaging and transportation,

เราดูการทำหีบห่อและการขนส่ง

use, and end of life,

นำไปใช้ และการย่อยสลาย

and at every single one of these stages,

และในทุกช่วงชีวิตเหล่านี้

the things that we do

สิ่งที่เราทำ

have an interaction with the natural environment,

มีความสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติ

and we can monitor how that interaction

และเราสามารถติดตามว่าความสัมพันธ์นั้น

is actually affecting the systems and services

ส่งผลต่อระบบและบริการ

that make life on Earth possible.

ที่ทำให้เราอยู่บนโลกได้อย่างไร

And through doing this,

และด้วยการทำเช่นนี้

we've learned some absolutely fascinating things.

เราได้เรียนรู้สิ่งที่น่าประทับใจหลายอย่าง

And we've busted a bunch of myths.

และเราได้ทำลายความเชื่อผิด ๆ หลายข้อ

So to start with, there's a word that's used a lot.

ขอเริ่มด้วยเรื่องนี้ มีคำ ๆ หนึ่งที่ถูกใช้กันบ่อย

It's used a lot in marketing,

คำนี้ใช้กันบ่อยมากในการตลาด

and it's used a lot, I think, in our conversation

และฉันคิดว่าคำนี้ใช้กันบ่อยเหมือนกันในการพูดคุย

when we're talking about sustainability,

เมื่อเราพูดถึงการพัฒนาอย่างยั่งยืน

and that's the word biodegradability.

คำนั้นก็คือ "ความสามารถในการย่อยสลาย"

Now biodegradability is a material property;

"ความสามารถในการย่อยสลาย" คือสมบัติของวัตถุ

it is not a definition of environmental benefits.

มันไม่ใช่คำนิยามของ ผลดีทางสิ่งแวดล้อม

Allow me to explain.

ฉันขออธิบายจุดนี้ก่อน

When something natural,

เมื่อบางสิ่งที่เป็นธรรมชาติ

something that's made from a cellulose fiber

บางสิ่งที่ผลิตจากเส้นใยเซลลูโลส

like a piece of bread, even, or any food waste,

เช่นขนมปังชิ้นหนึ่ง หรือ เศษอาหารสักอย่าง

or even a piece of paper,

หรือแม้กระทั่งกระดาษชิ้นหนึ่ง

when something natural ends up

เมื่ออะไรสักอย่างไปอยู่ใน

in the natural environment, it degrades normally.

สิ่งแวดล้อมตามธรรมชาติ มันจะย่อยสลายตามปกติ

Its little carbon molecules that it stored up

โมเลกุลคาร์บอนชิ้นเล็ก ๆ ที่ถูกเก็บไว้

as it was growing are naturally released

เมื่อที่มันเจริญเติบโตจะถูกปล่อยอย่างธรรมชาติ

back into the atmosphere as carbon dioxide,

กลับไปที่บรรยากาศในรูปคาร์บอนไดออกไซด์

but this is a net situation.

แต่นี่คือสถาบการณ์โดยรวม

Most natural things

สิ่งของธรรมชาติส่วนใหญ่

don't actually end up in nature.

มักจะไม่ได้จบลงในธรรมชาติ

Most of the things, the waste that we produce, end up in landfill.

ส่วนใหญ่แล้ว ขยะที่เราผลิตขึ้นมักจะจบลงในที่ถมขยะ

Landfill is a different environment.

ที่ถมขยะเป็นสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกัน

In landfill, those same carbon molecules

ในที่ถมขยะ โมเลกุลคาร์บอนจะ

degrade in a different way,

ย่อยสลายในอีกรูปแบบ

because a landfill is anaerobic.

เพราะว่าที่ถมขยะเป็นสภาพแอนแอโรบิก (anaerobic)

It's got no oxygen. It's tightly compacted and hot.

มันไม่มีออกซิเจน มันบีบอัดกันแน่นและร้อน

Those same molecules, they become methane,

โมเลกุลคาร์บอนนี้จะกลายเป็นก๊าซมีเทน

and methane is a 25 times more potent

และมีเทนเป็นก๊าซเรือนกระจกที่รุนแรงกว่า

greenhouse gas than carbon dioxide.

คาร์บอนไดออกไซด์ถึง 25 เท่า

So our old lettuces and products

ดังนั้นต่อให้ ผักกาดเก่า ๆ และสิ่งของของเรา

that we have thrown out that are made

ที่เราทิ้งไปถูกผลิตมาจาก

out of biodegradable materials,

วัสดุที่ย่อยสลายได้

if they end up in landfill,

ถ้ามันอยู่ในที่ถมขยะ

contribute to climate change.

มันก็ยังส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม

You see, there are facilities now

อย่างที่เห็น ตอนนี้มีโรงผลิตที่

that can actually capture that methane

สามารถดูดมีเทนพวกนั้น

and generate power,

แล้วนำมาผลิตไฟฟ้า

displacing the need for fossil fuel power,

แทนความต้องการไฟฟ้าจากน้ำมัน

but we need to be smart about this.

แต่เราด้องเริ่มฉลาดในเรื่องนี้

We need to identify how we can start to leverage

เราต้องค้นหาวิธี ที่พวกเราจะใช้ประโยชน์

these types of things that are already happening

จากสิ่งเหล่านี้ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่

and start to design systems and services

และเริ่มที่จะออกแบบระบบและบริการ

that alleviate these problems.

ที่แก้ไขปัญหาเหล่านั้น

Because right now, what people do is they turn around and they say,

เพราะว่าในตอนนี้ สิ่งที่ผู้คนทำคือหันไปมาแล้วพูดว่า

"Let's ban plastic bags. We'll give people paper

"เรามาห้ามการใช้ถุงพลาสติกกัน มาใช้ถุงกระดาษแทน

because that is better for the environment."

เพราะมันจะดีกับสิ่งแวดล้อม"

But if you're throwing it in the bin,

แต่ถ้าคุณทิ้งมันลงในถัง

and your local landfill facility

และไปยังที่ถมขยะในท้องที่

is just a normal one,

ผลก็จะเหมือนกัน

then we're having what's called a double negative.

ดังนั้นเราจะมีสิ่งที่เรียกว่า การหักล้างกัน (double negative)

I'm a product designer by trade.

ฉันมีอาชีพเป็นนักออกแบบผลิตภัณฑ์ หลังจากนั้น

I then did social science.

จึงศึกษาสังคมศาสตร์ (social science)

And so I'm absolutely fascinated

ฉันจึงสนใจอย่างมากกับ

by consumer goods and how the consumer goods

ผลิตภัณฑ์และเรื่องที่ผลิตภัณฑ์

that we have kind of become immune to

ที่เรามักจะไม่สนใจผลกระทบ

that fill our lives

และทำให้เราอิ่มเอม

have an impact on the natural environment.

จะส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม

And these guys are, like, serial offenders,

และพวกนี้ ประมาณว่า เป็นผู้กระทำผิดร้ายแรง

and I'm pretty sure everyone in this room

และฉันค่อนข้างมั่นใจว่าทุกคนในห้องนี้

has a refrigerator.

มีตู้เย็นเครื่องหนึ่ง

Now America has this amazing ability

เอาล่ะ อเมริกามีความสามารถสุดยอด

to keep growing refrigerators.

ในการผลิตตู้เย็นขนาดใหญ่ขึ้น

In the last few years, they've grown one cubic foot

ไม่กี่ปีมานี้ พวกมันมีขนาดใหญ่ขึ้น 1 ลูกบาศก์ฟุต

on average, the standard size

โดยเฉลี่ย ในตู้เย็น

of a refrigerator.

ขนาดปกติ

And the problem is, they're so big now,

และปัญหาคือ มันใหญ่มากพอจนกระทั่ง

it's easier for us to buy more food

มันง่ายสำหรับเราที่จะซื้ออาหาร

that we can't eat or find.

ที่เรากินไม่ได้หรือหาไม่เจอมากขึ้น

I mean, I have things at the back of my refrigerator

ฉันหมายถึง ฉันมีของที่กองอยู่หลังตู้เย็น

that have been there for years, all right?

ที่มันอยู่ตรงนั้นมาเป็นปี ๆ แล้ว นะคะ

And so what happens is, we waste more food.

และสิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ เราเสียอาหารไปเปล่า ๆ มากขึ้น

And as I was just explaining, food waste is a problem.

และอย่างที่ฉันเพิ่งอธิบายไป ว่าเศษอาหารเป็นปัญหา

In fact, here in the U.S., 40 percent

ที่จริงแล้ว ในสหรัฐฯ ร้อยละ 40

of food purchased for the home is wasted.

ของอาหารที่ถูกซื้อจะเสียโดยไม่ได้ใช้ประโยชน์

Half of the world's produced food is wasted.

อาหารครึ่งหนึ่งที่ผลิตในโลก เสียไปเปล่า ๆ

That's the latest U.N. stats. Up to half of the food.

นั่นมาจากสถิติของสหประชาชาติ (U.N.) อาหารครึ่งหนึ่งเลย

It's insane. It's 1.3 billion tons of food per annum.

มันบ้ามาก มันหมายถึงอาหาร 1.3 พันล้านตันต่อปี

And I blame it on the refrigerator,

และฉันโทษตู้เย็นสำหรับเรื่องนั้น

well, especially in Western cultures,

โดยเฉพาะในวัฒนธรรมทางตะวันตก

because it makes it easier.

เพราะมันทำให้เสียอาหารไปง่ายขึ้น

I mean, there's a lot of complex systems going on here.

ฉันหมายถึง มันมีระบบซับซ้อนหลายอย่างในนี้

I don't want to make it so simplistic.

ฉันไม่อยากจะทำให้มันดูเรียบง่าย

But the refrigerator is a serious contributor to this,

แต่ตู้เย็นเป็นตัวการหลักกับการเสียอาหาร

and one of the features of it

และระบบของมันอันหนึ่งก็คือ

is the crisper drawer.

กล่องเก้บผัก

You all got crisper drawers?

พวกคุณทุกคนมีกล่องเก็บผักกันอยู่ใช่ไหม

The drawer that you put your lettuces in?

กล่องเก็บผักที่คุณใส่พวกผักกาดลงไป

Lettuces have a habit of going soggy

ผักกาดมักจะแฉะ

in the crisper drawers, don't they?

เวลาอยู่ในกล่องเก็บผัก ใช่ไหม

Yeah? Soggy lettuces?

จริงไหม ผักกาดแฉะ ๆ

In the U.K., this is such a problem

ในสหราชอาณาจักร นี่เป็นปัญหา

that there was a government report a few years ago

ที่ทางการได้เผยแพร่รายงานเมื่อไม่กี่ปีก่อน

that actually said the second biggest offender

ที่กล่าวว่า ตัวการใหญ่ที่สุดอันดับสอง

of wasted food in the U.K. is the soggy lettuce.

ของอาหารเสียในสหราชอาณาจักร คือผักกาดแฉะ

It was called the Soggy Lettuce Report.

มันถูกเรียกว่ารายงานผักกาดแฉะ

Okay? So this is a problem, people.

โอเค ดังนั้นนี้เป็นปัญหา

These poor little lettuces are getting thrown out

ผักกาดพวกนี้ถูกโยนทิ้งจากทาง

left, right and center because the crisper drawers

ซ้าย ขวา และตรงกลางเพราะว่ากล่องใส่ผัก

are not designed to actually keep things crisp.

ไม่ได้ถูกออกแบบมาให้ผักสด

Okay. You need a tight environment.

โอเค คุณต้องการสภาพแวดล้อมที่แน่น

You need, like, an airless environment

คุณต้องการ แบบ ที่ ๆ ไม่มีอากาศเข้า

to prevent the degrading that would happen naturally.

เพื่อป้องกันการเน่าเสียที่จะเกิดขึ้นตามธรรมชาติ

But the crisper drawers, they're just a drawer

แต่กล่องเก็บผัก มันก็เป็นแค่ลิ้นชัก

with a slightly better seal.

ที่ปิดได้แน่นกว่านิดหน่อย

Anyway, I'm clearly obsessed.

อย่างไรก็ตาม ฉันหมกมุ่นกับเรื่องนี้

Don't ever invite me over because I'll just start going through your refrigerator

อย่าเชิญฉันไปที่บ้าน เพราะฉันเพิ่งแค่พูดถึงตู้เย็น

and looking at all sorts of things like that.

และฉันจะมองหาทุกอย่างที่คล้าย ๆ มัน

But essentially, this is a big problem.

แต่โดยหลักแล้ว นี่เป็นปัญหาใหญ่

Because when we lose something like the lettuce from the system,

เพราะว่า เมื่อเราสูญเสียบางอย่าง เช่นผักกาดออกจากระบบ

not only do we have that impact I just explained at the end of life,

ไม่เพียงแต่ เรามีผลที่ฉันอธิบายเรื่องตอนท้ายของชีวิต

but we actually have had to grow that lettuce.

แต่เราต้องปลูกผักกาดนั่นก่อน

The life cycle impact of that lettuce is astronomical.

ผลกระทบต่อวงจรชีวิตของผักกาดหอมเป็นเริ่องใหญ่

We've had to clear land.

เราต้องถางที่

We've had to plant seeds, phosphorus,

เราต้องปลูกเมล็ดพืช ฟอสฟอรัส

fertilizers, nutrients, water, sunlight.

ปุ๋ย สารอาหาร น้ำ แสงแดด

All of the embodied impacts in that lettuce

ทั้งหมดนี้ส่งผลกระทบอญุ่ในผักกาดหอมที่

get lost from the system,

หายไปจากระบบ

which makes it a far bigger environmental impact

ซึ่งทำให้มันสร้างผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมใหญ่กว่า

than the loss of the energy from the fridge.

กว่าการสูญเสียพลังงานจากตู้เย็น

So we need to design things like this far better

ดังนั้น เราจำเป็นต้องออกแบบสิ่งนี้ให้ดีขึ้น

if we're going to start addressing serious environmental problems.

ถ้าเราจะเริ่มจัดการกับปัญหาสิ่งแวดล้อมอย่างจริงจัง

We could start with the crisper drawer and the size.

เราอาจเริ่มต้น ด้วยกล่องเก็บผักและขนาด

For those of you in the room who do design fridges,

สำหรับพวกคุณในห้องนี้ที่ได้ออกแบบตู้เย็น

that would be great.

นั่นคงจะดีมาก

The problem is, imagine if we

ปัญหาคืิอ ลองนึกภาพว่าถ้าเราได้มาเริ่มคิดใหม่

actually started to reconsider how we designed things.

ว่าเราออกแบบสิ่งต่าง ๆ ยังไง

So I look at the refrigerator as a sign of modernity,

ดังนั้น ฉันจึงดูตู้เย็นเหมือนศัญลักษณ์ของสมัยใหม่

but we actually haven't really changed the design

แต่เราจะไม่ได้เปลี่ยนการออกแบบของตู้เย็น

of them that much since the 1950s.

อย่างจริงจังตั้งแต่ทศวรรษที 1950

A little bit, but essentially they're still big boxes,

แค่เล็กน้อย แต่จริง ๆ แล้วมันก็ยังเป็นกล่องใหญ่ ๆ

cold boxes that we store stuff in.

กล่องเย็น ๆ ที่เราเก็บของข้างใน

So imagine if we actually really started

ดังนั้น สมมติว่าถ้าเราเริ่มต้น

to identify these problems and use that

มองหาปัญหาเหล่านี้ และใช้มัน

as the foundation for finding innovative and elegant

เป็นรากฐานสำหรับการหาทางออกแบบ

design solutions that will solve those problems.

ทางแก้ที่แปลกใหม่และสวยงามสำหรับปัญหาเหล่านี้

This is design-led system change,

นี่คือการเปลี่ยนระบบที่นำจากการออกแบบ

design dictating the way in which the system

ซื่งทำให้เกิดทางที่ทำให้ระบบ

can be far more sustainable.

ยั่งยืนมากยิ่งขึ้น

Forty percent food waste is a major problem.

การสูญเสียอาหาร 40 เปอร์เซนต์เป็นปัญหาใหญ่

Imagine if we designed fridges that halved that.

ลองนึกภาพถ้าเราออกแบบตู้เย็นที่ลดผลเสียไปครึ่งหนึ่ง

Another item that I find fascinating

ของอีกชิ้นที่ฉันสนใจ

is the electric tea kettle,

คือกาชงชาไฟฟ้า

which I found out that

ซื่งฉันรู้มาว่า

you don't do tea kettles in this country, really, do you?

คุณไม่ค่อยใช้มันในประเทศนี้ ใช่ไหมคะ

But that's really big in the U.K.

แต่มันมีมากในอังกฤษ

Ninety-seven percent of households

ร้อยละ 97 ของครัวเรือน

in the United Kingdom own an electric tea kettle.

ในสหราชอาณาจักรมีกาชงชาไฟฟ้า

So they're very popular.

ดังนั้น ถือได้ว่ามันเป็นที่นิยมมาก

And, I mean, if I were to work with a design firm

และ ฉันหมายถึง ถ้าฉันทำงานกับบริษัทออกแบบ

or a designer, and they were designing one of these,

หรือนักออกแบบ และพวกเขาออกแบบของพวกนี้

and they wanted to do it eco,

และพวกเขาอยากทำเพื่อสิ่งแวดล้อม

they'd usually ask me two things.

พวกเขาจะมักจะฉันสองสิ่ง

They'd say, "Leyla, how do I make it technically efficient?"

พวกเขาจะถามว่า "เลย์ล่า ทำอย่างไรจึงมีประสิทธิภาพในทางเทคนิค"

Because obviously energy's a problem with this product.

เพราะ เห็นได้ชัดว่า พลังงานเป็นปัญหาของผลิตภัณฑ์นี้

Or, "How do I make it green materials?

หรือ "ทำอย่างไรถึงสร้างมันจากวัสดุรักษ์โลก

How do I make the materials green

ทำอย่างไรวัตถุถึงจะดีต่อสิ่งแวดล้อม

in the manufacturing?"

ในการผลิต"

Would you ask me those questions?

คุณจะถามคำถามพวกนี้กับฉันไหม

They seem logical, right? Yeah.

มันฟังดูมีเหตุผล ใช่ไหม

Well I'd say, "You're looking at the wrong problems."

ฉันจะตอบว่า "คุณกำลังมองปัญหาผิด"

Because the problem is with use.

เนื่องจากปัญหาเกิดจากการใช้

It's with how people use the product.

มันขึ้นอยู่กับว่าผู้คนใช้มันยังไง

Sixty-five percent of Brits

65 เปอร์เซนต์ของคนอังกฤษ

admit to over-filling their kettle

ยอมรับว่าใส่น้ำในกามากเกินไป

when they only need one cup of tea.

เวลาที่เขาอยากได้ชาเพียงแก้วเดียว

All of this extra water that's being boiled

น้ำที่เหลือทั้งหมดที่ถูกต้ม

requires energy, and it's been calculated

ต้องใช้พลังงาน และเคยมีการคำนวณไว้

that in one day of extra energy use

ว่าพลังงานที่ใช้ต้มน้ำที่เกินมาจากกาต้มน้ำ

from boiling kettles

ในหนึ่งวัน

is enough to light all of the streetlights

เพียงพอสำหรับไฟถนนทั้งหมด

in England for a night.

ในประเทศอังกฤษในหนึ่งคืน

But this is the thing.

แต่นี่คือปัญหา

This is what I call a product-person failure.

นี่คือสิ่งที่ฉันเรียกว่าความล้มเหลว ระหว่างบุคคลกับผลิตภัณฑ์

But we've got a product-system failure going on with these little guys,

แต่เรามีความล้มเหลวระหว่าง ผลิตภัณฑ์กับระบบเกิดกับของชิ้นนี้

and they're so ubiquitous, you don't even notice they're there.

และมันแพร่หลายมากจนคุณไม่รู้ว่ามันมีอยู่

And this guy over here, though, he does. He's named Simon.

แต่คน ๆ นี้ เขารู้ เขาชื่อว่า ไซม่อน

Simon works for the national electricity company in the U.K.

ไซม่อนทำงานให้บริษัทไฟฟ้าแห่งชาติในอังกฤษ

He has a very important job of monitoring

เขามีงานที่สำคัญมากในการตรวจสอบ

all of the electricity coming into the system

ไฟฟ้าทั้งหมดที่เข้ามาในระบบ

to make sure there is enough

ให้แน่ใจว่ามันมีเพียงพอ

so it powers everybody's homes.

สำหรับบ้านของทุกคน

He's also watching television.

นอกจากนี้เขาจะดูโทรทัศน์

The reason is because there's a unique

เหตุผลคือมันมีปรากฎการณ์ที่

phenomenon that happens in the U.K.

ไม่เหมือนใครในสหราขอาณาจักร

the moment that very popular TV shows end.

ชั่วขณะหนึ่งที่รายการทีวีที่คนดูมากจบลง

The minute the ad break comes on,

ในนาทีทีโฆษณาตัดเข้ามา

this man has to rush

คนนี้ต้องรีบ

to buy nuclear power from France,

ซื้อพลังงานนิวเคลียร์จากฝรั่งเศส

because everybody turns their kettles on

เนื่องจากทุกคนเปิดกาไฟฟ้าของพวกเขา

at the same time.

ในเวลาเดียวกัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

1.5 million kettles, seriously problematic.

กา 1.5 ล้านกาเป็นปัญหาอย่างจริงจัง

So imagine if you designed kettles,

ลองจินตนาการว่าถ้าคุณออกแบบกา

you actually found a way to solve these system failures,

และคุณพบวิธีการแก้ความล้มเหลวของระบบเหล่านี้

because this is a huge amount of pressure

เนื่องจากปัญหาส่งผลอย่างใหญ่หลวง

on the system,

ต่อระบบ

just because the product hasn't thought about the problem

เพียงเพราะผลิตภัณฑ์ไม่เคยคิดถึงปัญหาพวกนี้

that it's going to have when it exists in the world.

ที่มันอาจมีเมื่อมันอยู่ในโลกแห่งความจริง

Now, I looked at a number of kettles available on the market,

ตอนนี้ ฉันดูที่กาบางส่วนในตลาด

and found the minimum fill lines,

และพบเส้นเติมน้ำขั้นต่ำ

so the little piece of information that tells you

ดังนั้นมีข้อมูลชิ้นเล็ก ๆ ที่บอกคุณว่า

how much you need to put in there,

คุณควรใส่น้ำในกา

was between two and a five-and-a-half cups of water

ระหว่างสองถ้วยถึงห้าถ้วยครึ่ง

just to make one cup of tea.

เพื่อให้ได้ชาถ้วยหนึ่ง

So this kettle here is an example of one where

ดังนั้น กาต้มน้ำนี้ที่นี่เป็นตัวอย่างหนึ่ง

it actually has two reservoirs.

มันมีที่เก็บน้ำสองที่

One's a boiling chamber, and one's the water holder.

อันหนึ่งคือหอเดือด และอีกอันคือใส่น้ำ

The user actually has to push that button

ผู้ใช้ต้องกดที่ปุ่มนั้น

to get their hot water boiled,

เพื่อที่จะต้มน้ำร้อน

which means, because we're all lazy,

ซึ่งหมายความว่า เพราะเราทุกคนขี้เกียจ

you only fill exactly what you need.

คุณก็เพียงแค่เติมน้ำเท่าที่คุณต้องการ

And this is what I call behavior-changing products:

และนี่คือสิ่งที่ฉันเรียกว่าผลิตภัณฑ์ ที่เปลี่ยนแปลงพฤติกรรม:

products, systems or services

ผลิตภัณฑ์ ระบบ หรือบริการ

that intervene and solve these problems up front.

ที่แทรกแซง และแก้ปัญหาเหล่านี้

Now, this is a technology arena,

เอาล่ะ นี่คือเวทีของเทคโนโลยี

so obviously these things are quite popular,

ดังนั้นแน่นอนสิ่งเหล่านี้เป็นที่นิยมมาก

but I think if we're going to keep

แต่ฉันคิดว่าถ้าเราจะ

designing, buying and using and throwing out

ออกแบบ ซื้อ ใช้ และทิ้ง

these kinds of products at the rate we currently do,

ผลิตภัณฑ์พวกนี้ในอัตราเดียวกับที่พวกเราทำอยู่

which is astronomically high,

ซึ่งสูงมาก

there are seven billion people

มีคนเจ็ดพันล้านคน

who live in the world right now.

ที่อาศัยอยู่ในโลกขณะนี้

There are six billion mobile phone subscriptions

มีการสมัครสมาชิกโทรศัพท์มือถือ 6 พันล้าน ครั้ง

as of last year.

ในปีที่แล้ว

Every single year, 1.5 billion mobile phones

ทุก ๆ ปี โทรศัพท์มือถือ 1.5 พันล้านเครื่อง

roll off production lines,

ออกมาจากสายการผลิต

and some companies report their production rate

และบางบริษัทรายงานอัตราการผลิตของพวกเขา

as being greater than the human birth rate.

มากกว่าอัตราการเกิดมนุษย์

One hundred fifty-two million phones were thrown out in the U.S. last year;

โทรศัพท์ 152 ล้านเครื่อง ถูกโยนทิ้งในสหรัฐอเมริกาในปีที่แล้ว

only 11 percent were recycled.

เพียง 11 เปอร์เซ็นต์นำมารีไซเคิลได้

I'm from Australia. We have a population of 22 million -- don't laugh --

ฉันมาจากออสเตรเลีย เรามีประชากร 22 ล้านคน -อย่าหัวเราะ-

and it's been reported that 22 million phones

และมีรายงานว่ามีโทรศัพท์ 22 ล้านเครื่อง

are in people's drawers.

อยู่ในลิ้นชักของผู้คน

We need to find ways of solving the problems around this,

เราต้องหาวิธีแก้ปัญหานี้

because these things are so complicated.

เนื่องจากเครื่องนี้ซับซ้อนมาก

They have so much locked up inside them.

มันมีหลายอย่างอยู่ในนี้

Gold! Did you know that it's actually cheaper now

ทอง คุณทราบหรือไม่ว่าเดี๋ยวนี้มันราคาถูกกว่า

to get gold out of a ton of old mobile phones

ที่จะเอาทองออกจากกองโทรศัพท์มือถือเก่า ๆ

than it is out of a ton of gold ore?

เทียบกับการเอาทองออกจากแร่ทอง

There's a number of highly complex and valuable

มันมีวัสดุหลายอย่างที่ซับซ้อนและมีค่า

materials embodied inside these things,

ฝังตัวอยู่ในเครื่อง ๆ นี้

so we need to find ways of encouraging disassembly,

ดังนั้นเราต้องหาวิธีที่ส่งเสริมการถอดชิ้นส่วน

because this is otherwise what happens.

ไม่เช่นนั้นสิ่งนี้จะเกิดขึ้น

This is a community in Ghana,

นี้เป็นชุมชนในประเทศกานา

and e-waste is reported, or electronic waste

และขยะอิเล็กทรอนิกส์

is reported by the U.N.

ถูกรายงานโดย U.N. ว่า

as being up to 50 million tons trafficked.

มีปริมาณถึง 50 ล้านตัน

This is how they get the gold

นี่คือวิธีที่พวกเขาได้รับทอง

and the other valuable materials out.

และวัสดุสำคัญอื่น ๆ ออกมา

They burn the electronic waste

พวกเขาเผาขยะอิเล็กทรอนิกส์

in open spaces.

ในพื้นที่เปิด

These are communities, and this is happening all over the world.

นี่คือมีชุมชน และสิ่งนี้เกิดขึ้นทั่วโลก

And because we don't see the ramifications

และเนื่องจากเราไม่เห็นผลเสีย

of the choices that we make as designers,

ในทางเลือกในฐานะนักออกแบบ

as businesspeople, as consumers,

นักธุรกิจ ผู้บริโภค

then these kinds of externalities happen,

แล้วมลภาวะเหล่านี้ก็เกิดขึ้น

and these are people's lives.

และนี่คือชีวิตของผู้คน

So we need to find smarter, more systems-based,

ดังนั้นเราต้องค้นหาอย่างชาญฉลาด มีนวัตกรรมใหม่ ๆ

innovative solutions to these problems,

ที่คิดถึงระบบ เพื่อแก้ไขปัญหาเหล่านี้

if we're going to start to live sustainably within this world.

ถ้าเรากำลังเริ่มอยู่อย่างยั่งยืนในโลกนี้

So imagine if, when you bought your mobile phone,

จินตนาการนะคะ ถ้าคุณซื้อโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ของคุณ

your new one because you replaced your old one --

เพื่อแทนโทรศัพท์เครื่องเก่า

after 15 to 18 months is the average time

ซื่งโดยเฉลี่ยแล้วใช้เวลา 15 - 18 เดือนต่อครั้ง

that people replace their phones, by the way —

ที่ผู้คนเปลี่ยนโทรศัพท์

so if we're going to keep this kind of expedient

ดังนั้นถ้าเรายังจะใช้มือถืออย่างฟุ่มเฟือย

mobile phone replacing, then we should

อย่างที่เป็นอยู่นี้ เราควรจะหาหนทาง

be looking at closing the loop on these systems.

ที่จะหยุดวังวนของระบบนี้

The people who produce these phones,

ผู้ผลิตโทรศัพท์มือถือเหล่านี้

and some of which I'm sure are in the room right now,

ที่ฉันแน่ใจว่าบางคนอยู่ในห้องนี้

could potentially look at doing what we call closed-loop systems,

อาจจะดูในระบบวังวนนี้

or product system services,

หรือผลิตภัณฑ์ ระบบ บริการ

so identifying that there is a market demand

ดังนั้นระบุว่า มีอุปสงค์ตลาด

and that market demand's not going to go anywhere,

และอุปสงค์ตลาดจะไม่ไปไหน

so you design the product to solve the problem.

ดังนั้น คุณออกแบบผลิตภัณฑ์เพื่อแก้ปัญหา

Design for disassembly, design for light-weighting.

ออกแบบสำหรับถอดชิ้นส่วน ออกแบบให้น้ำหนักเบา

We heard some of those kinds of strategies

เราได้ยินบางกลยุทธ์ต่าง ๆ เหล่านั้น

being used in the Tesla Motors car today.

ใช้ในรถยนต์ของเทสล่า มอร์เตอร์ (Tesla Motors) ในทุกวันนี้

These kinds of approaches are not hard,

วิธีต่าง ๆ เหล่านี้ไม่ยาก

but understanding the system

แต่ความเข้าใจของระบบ

and then looking for viable, market-driven

และจากนั้น ค้นหาได้ ขับ เคลื่อนตลาด

consumer demand alternatives

ทางเลือกความต้องการของผู้บริโภค

is how we can start radically altering

คือว่าเราสามารถเริ่มต้นเปลี่ยน

the sustainability agenda,

นโยบายความยั่งยืน

because I hate to break it to you all:

เพราะฉันเกลียดแบ่งให้คุณทั้งหมด:

Consumption is the biggest problem.

การใช้เป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุด

But design is one of the best solutions.

แต่การออกแบบเป็นหนึ่งในทางออกที่ดีที่สุด

These kinds of products are everywhere.

ผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ แบบนี้มีอยู่ทุกที่

By identifying alternative ways of doing things,

การระบุทางเลือกวิธีการทำ

we can actually start to innovate,

เราสามารถเริ่มสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ จริง ๆ

and I say actually start to innovate.

และฉันบอกว่าเริ่มต้นสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ จริง ๆ

I'm sure everyone in this room is very innovative.

ผมมั่นใจว่า ทุกคนในห้องนี้เป็นเป็นคนที่สร้างสรรค์

But in the regards to using sustainability

แต่ในการใช้อย่างยั่งยืน

as a parameter, as a criteria

เป็นตัวแปร เป็นเกณฑ์

for fueling systems-based solutions,

สำหรับเติมไฟให้ทางออกที่อิงกับระบบ

because as I've just demonstrated with these simple products,

เนื่องจากฉันแสดงให้เห็นเพิ่งแค่ผลิตภัณฑ์ที่เรียบง่าย

they're participating in these major problems.

พวกเขากำลังเข้าร่วมในปัญหาเหล่านี้สำคัญ

So we need to look across the entire life

ดังนั้น เราต้องมองผ่านวงจรชีวิตทั้งชีวิต

of the things that we do.

ถึงทุกสิ่งที่เราทำ

If you just had paper or plastic --

ถ้าคุณมีเพียงกระดาษหรือพลาสติก-

obviously reusable is far more beneficial --

เห็นได้ชัดว่าการนำกลับมาใช้เป็นประโยชน์กว่า -

then the paper is worse,

ดังนั้นกระดาษจะแย่กว่า

and the paper is worse because it weighs

และกระดาษก็ไม่ดี เพราะมันมีน้ำหนัก

four to 10 times more than the plastic,

ถึง 4 ถึง 10 เท่ามากกว่าพลาสติก

and when we actually compare, from a life cycle perspective,

และเมื่อเราจะเปรียบเทียบ จากมุมมองวงจรชีวิต

a kilo of plastic and a kilo of paper,

กระดาษและพลาสติกหนึ่งกิโลกรับ

the paper is far better,

กระดาษจะดีกว่ามาก

but the functionality of a plastic or a paper bag

แต่การใช้งานของถุงพลาสติกหรือถุงกระดาษ

to carry your groceries home is not done with a kilo of each material.

เพื่อขนของชำกลับบ้านไม่ได้ใช้วัสดุอย่างละหนึ่งกิโลกรัม

It's done with a very small amount of plastic

มันใช้พลาสติกน้อยมาก

and quite a lot more paper.

และกระดาษที่มากกว่า

Because functionality defines environmental impact,

เนื่องจากการใช้งานกำหนดผลต่อสิ่งแวดล้อม

and I said earlier that the designers always ask me for the eco-materials.

และอย่างที่กล่าวก่อนหน้านี้ว่า นักออกแบบมักจะถามฉันเกี่ยวกับวัสดุสิ่งแวดล้อม

I say, there's only a few materials that you should completely avoid.

ฉันตอบ มีเพียงวัสดุบางอย่าง ที่คุณควรหลีกเลี่ยงอย่างสิ้นเชิง

The rest of them, it's all about application,

ส่วนที่เหลือ ขึ้นอยู่กับการใช้งาน

and at the end of the day, everything we design and produce in the economy

และสุดท้ายแล้ว ทุกอย่างที่เราออกแบบ และผลิตในเศรษฐกิจ

or buy as consumers is done so for function.

หรือซื้อในฐานะผู้บริโภคล้วนเกิดขึ้นมาเพื่อใช้งาน

We want something, therefore we buy it.

เราต้องการบางอย่าง ดังนั้น เราซื้อมัน

So breaking things back down and delivering

ดังนั้นลองมาแยกแยะและมาสร้าง

smartly, elegantly, sophisticated solutions

ทางออกที่ฉลาด หรูหรา ซับซ้อน

that take into consideration the entire system

ที่คิดถึงระบบทั้งระบบ

and the entire life of the thing, everything,

และวงจรชีวิตทั้งหมดของทุกสิ่งทุกอย่าง

all the way back to the extraction through to the end of life,

ตั้งแต่การสกัดจนกระทั่งมันสูญสลาย

we can start to actually find really innovative solutions.

เราสามารถเริ่มค้นหานวัตกรรมที่ใหม่จริง ๆ

And I'll just leave you with one very quick thing

และฉันจะจบด้วยคำพูดสั้น ๆ

that a designer said to me recently who I work with, a senior designer.

ที่นักออกแบบระดับสูง ที่ทำงานกับฉันบอกฉันเมื่อเร็ว ๆ นี้

I said, "How come you're not doing sustainability? I know you know this."

ฉันถามว่า "ทำไมไม่ทำเพื่อความยั่งยืน ฉันรู้ว่าคุณรู้อย่างนี้"

And he said, "Well, recently I pitched a sustainability project to a client,

และเขาตอบว่า "เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันคิดโครงการพัฒนาอย่างยั่งยืนให้ลูกค้า

and turned and he said to me,

เสนอเขา เขาตอบกลับมาว่า

'I know it's going to cost less,

'ฉันรู้ว่าต้นทุนมันน้อยกว่า

I know it's going to sell more,

ฉันรู้ว่ามันจะขายได้เพิ่มขึ้น

but we're not pioneers, because pioneers have arrows in their backs.'"

แต่เราจะไม่บุกเบิก เนื่องจากผู้บุกเบิกจะได้ลูกธนูบนหลังของพวกเขา"

I think we've got a roomful of pioneers,

ฉันคิดว่า เราได้ผู้บุกเบิกเต็มห้องนี้

and I hope there are far more pioneers out there, because we need to solve these problems.

และฉันหวังว่า จะมีผู้บุกเบิกมากกว่านี้อีกเยอะ เพราะเราต้องแก้ปัญหาพวกนี้

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)