Michael Porter: Why business can be good at solving social problems

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Bongkot Charoensak

I think we're all aware

ผมคิดว่าพวกเราทุกคนทราบ

that the world today is full of problems.

ว่าโลกทุกวันนี้มีแต่ปัญหา

We've been hearing them

เราได้ยินได้ฟังปัญหาพวกนั้น

today and yesterday and every day for decades.

ในวันนี้ เมื่อวาน และทุกๆ วัน มาเป็นเวลาหลายทศวรรษแล้ว

Serious problems, big problems, pressing problems.

ปัญหาหนัก ปัญหาใหญ่ ปัญหาเร่งด่วน

Poor nutrition, access to water,

ปัญหาด้านโภชนาการ ปัญหาการเข้าถึงนํ้าใช้

climate change, deforestation,

การเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศ การทำลายป่าไม้

lack of skills, insecurity, not enough food,

การขาดทักษะฝีมือ ความไม่มั่นคงปลอดภัย อาหารไม่เพียงพอ

not enough healthcare, pollution.

บริการทางสุขภาพไม่เพียงพอ ปัญหามลพิษ

There's problem after problem,

ปัญหาแล้วปัญหาเล่า

and I think what really separates this time

และผมคิดว่าสิ่งที่แบ่งแยกช่วงเวลานี้

from any time I can remember in my brief time

ออกจากช่วงเวลาอื่นๆที่ผมจดจำได้ ภายในช่วงชีวิตสั้นๆ ของผมบนโลกใบนี้

on Earth is the awareness of these problems.

ก็คือ การตื่นตัวต่อปัญหาต่างๆ เหล่านี้

We're all very aware.

เราทุกคนต่างตื่นตัวอย่างมาก

Why are we having so much trouble

แต่ทำไมเราจึงมีความยากลำบากอย่างมาก

dealing with these problems?

ที่จะรับมือกับปัญหาเหล่านี้ล่ะ

That's the question I've been struggling with,

นั่นคือคำถาม ที่ผมปลุกปลํ้ากับมันมาโดยตลอด

coming from my very different perspective.

มันมาจากมุมมองที่แตกต่างออกไปอย่างมากของผม

I'm not a social problem guy.

ผมไม่ใช่คนที่ทำงานด้านปัญหาสังคม

I'm a guy that works with business,

ผมเป็นคนทำงานด้านธุรกิจ

helps business make money.

ช่วยธุรกิจให้ทำเงินได้

God forbid.

พระเจ้าทรงห้าม

So why are we having so many problems

แล้วทำไมเราจึงมีปัญหามากเหลือเกิน

with these social problems,

กับปัญหาสังคมเหล่านี้

and really is there any role for business,

และจริงๆแล้ว องค์กรธุรกิจมีบทบาทอะไรได้หรือไม่

and if so, what is that role?

ถ้ามี บทบาทที่ว่านั้นคืออะไร

I think that in order to address that question,

ผมคิดว่า เพื่อที่จะจัดการกับปัญหานั้น

we have to step back and think about

เราต้องถอยออกมาสักก้าว แล้วมาคิดเกี่ยวกับ

how we've understood and pondered

ว่าเราได้เข้าใจ และตรึกตรองอย่างไรเกี่ยวกับ

both the problems and the solutions

ปัญหาและการแก้ปัญหา

to these great social challenges that we face.

ของข้อท้าทายทางสังคมอันยิ่งใหญ่ที่เรากำลังเผชิญอยู่นี้

Now, I think many have seen business

ครับ ผมคิดว่า หลายท่านได้มองภาคธุรกิจว่า

as the problem, or at least one of the problems,

เป็นตัวปัญหา หรืออย่างน้อยที่สุดก็เป็นหนึ่งในหลายๆปัญหา

in many of the social challenges we face.

ท่ามกลางข้อท้าทายทางสังคมมากมาย ที่เราเผชิญอยู่

You know, think of the fast food industry,

ลองคิดถึงธุรกิจอาหารจานด่วน (ฟาสต์ฟู้ด)

the drug industry, the banking industry.

อุตสาหกรรมยา ธุรกิจการธนาคาร

You know, this is a low point

นี่เป็นจุดด้อย

in the respect for business.

เกี่ยวกับภาคธุรกิจ

Business is not seen as the solution.

ภาคธุรกิจไม่ได้ถูกมองว่าเป็นทางออก

It's seen as the problem now, for most people.

ในปัจจุบัน สำหรับคนส่วนมาก มันถูกมองว่าเป็นปัญหา

And rightly so, in many cases.

และก็เป็นอย่างนั้นจริงๆด้วยในหลายๆ กรณี

There's a lot of bad actors out there

มีคนในธุรกิจที่แย่ๆ จำนวนมาก ข้างนอกนั่น

that have done the wrong thing,

ที่ได้ทำสิ่งที่ผิดๆ

that actually have made the problem worse.

ซึ่งได้ทำให้ปัญหานั้นยิ่งแย่ลงไปอีก

So this perspective is perhaps justified.

ดังนั้นการมองแบบนี้ก็อาจถือได้ว่าฟังขึ้น

How have we tended to see the solutions

เรามักชอบที่จะมองหาทางออกกันอย่างไร

to these social problems,

สำหรับปัญหาทางสังคมเหล่านี้

these many issues that we face in society?

ประเด็นปัญหามากมายเหล่านี้ ที่เราเผชิญอยู่ในสังคม

Well, we've tended to see the solutions

ครับ เรามักจะมองหาทางแก้

in terms of NGOs,

ในแง่ขององค์กรพัฒนาเอกชน (NGO)

in terms of government,

หรือในแง่ของรัฐบาล

in terms of philanthropy.

หรือในแง่ของมูลนิธิ

Indeed, the kind of unique organizational entity

ความจริงแล้ว เอกลักษณ์ขององค์กรที่ไม่เหมือนใครแบบนี้

of this age is this tremendous rise of NGOs

ของยุคนี้ ก็คือการเพิ่มขึ้นอย่างมากของเอ็นจีโอ

and social organizations.

และองค๋กรทางสังคมนี้

This is a unique, new organizational form

สิ่งนี้รูปแบบองค์กรที่ใหม่และมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

that we've seen grown up.

ที่เราได้เห็นเติบโตขึ้นมา

Enormous innovation, enormous energy,

นวัตกรรมมหึมา พลังงานมหึมา

enormous talent now has been mobilized

พรสวรรค์มหึมา ปัจจุบันได้ถูกนำมาขับเคลื่อน

through this structure

ผ่านทางโครงสร้างนี้

to try to deal with all of these challenges.

เพื่อพยายามจัดการกับสิ่งที่ท้าทายเหล่านี้

And many of us here are deeply involved in that.

และพวกเราหลายคนที่นี่ ก็ได้เข้าไปมีส่วนร่วมอย่างมากในสิ่งเหล่านั้นด้วย

I'm a business school professor,

ผมเองเป็นอาจารย์สอนวิชาธุรกิจในมหาวิทยาลัย

but I've actually founded, I think, now, four nonprofits.

แต่ที่จริงแล้ว ผมได้ก่อตั้งองค์กรไม่แสวงหากำไร ผมคิดว่า จนถึงทุกวันนี้มีสี่แห่ง

Whenever I got interested and became aware

เมื่อใดก็ตามที่ผมสนใจและรับทราบ

of a societal problem, that was what I did,

ปัญหาทางสังคม และนั่นแหละ ที่ผมได้ทำ

form a nonprofit.

จัดตั้งองค์กรที่ไม่แสวงหากำไรขึ้น

That was the way we've thought about how to deal

และนั่นคือวิธีการที่เราคิด เกี่ยวกับวิธีที่จะไปจัดการ

with these issues.

กับปัญหาเหล่านี้

Even a business school professor has thought about it that way.

แม้อาจารย์สอนวิชาธุรกิจในมหาวิทยาลัย ก็คิดแบบนั้น

But I think at this moment,

แต่ในขณะนี้ ผมคิดว่า

we've been at this for quite a while.

เราได้ทำเรื่องนี้ มานานพอสมควรแล้ว

We've been aware of these problems for decades.

เราได้รับรู้ถึงปัญหาเหล่านั้น มาเป็นเวลาหลายทศวรรษ

We have decades of experience

เรามีประสบการณ์มาหลายทศวรรษแล้ว

with our NGOs and with our government entities,

กับเอ็นจีโอของเรา และกับหน่วยงานรัฐบาลของเรา

and there's an awkward reality.

และมีความเป็นจริงที่น่าอึดอัดใจ

The awkward reality is we're not making

ความเป็นจริงที่น่าอึดอัดใจก็คือ เราไม่ได้ทำให้เกิด

fast enough progress.

ความก้าวหน้าได้อย่างเร็วพอ

We're not winning.

เราไม่ได้กำลังมุ่งไปสู่ชัยชนะ

These problems still seem very daunting

ปัญหาเหล่านี้ ยังดูเหมือนจะทำให้เราหวาดหวั่นอยู่มาก

and very intractable,

และควบคุมยากมาก

and any solutions we're achieving

และวิธีแก้ปัญหาใดๆ ที่เราได้มา

are small solutions.

ก็เล็กน้อย

We're making incremental progress.

เรากำลังก้าวหน้าเพิ่มมากขึ้น

What's the fundamental problem we have

แล้วอะไรคืออุปสรรคสำคัญ ที่เราประสบอยู่

in dealing with these social problems?

ในการจัดการกับปัญหาสังคมเหล่านี้เล่า

If we cut all the complexity away,

ถ้าเราตัดเอาความซับซ้อนทั้งหมดนั้นออกไป

we have the problem of scale.

เราก็มีปัญหาด้านการประเมินค่า

We can't scale.

เราไม่สามารถประมินค่าได้

We can make progress. We can show benefits.

เราก้าวหน้าไปได้ แสดงให้เห็นผลกำไรได้

We can show results. We can make things better.

เราแสดงผลลัพธ์ออกมาได้ ทำให้สิ่งต่างๆ ดีขึ้นได้

We're helping. We're doing better. We're doing good.

เรากำลังช่วยกัน เรากำลังทำให้มันดีขึ้น เรากำลังทำในสิ่งที่ดี

We can't scale.

เราไม่สามารถรับมือได้

We can't make a large-scale impact on these problems.

แต่เราไม่สามารถสร้างผลกระทบต่อปัญหา ให้เกิดขึ้นได้ในระดับกว้าง

Why is that?

ทำไมจึงเป็นเช่นนั้นหรือครับ

Because we don't have the resources.

เพราะว่าเราไม่มีทรัพยากร

And that's really clear now.

และนั่นก็เห็นได้ชัดเจนยิ่งในปัจจุบัน

And that's clearer now than it's been for decades.

และนั่นก็ชัดเจนขึ้นในปัจจุบัน กว่าที่มันเป็นอยู่ในหลายๆ ทศวรรษที่แล้วมา

There's simply not enough money

เรื่องง่ายๆ ก็คือ ไม่มีเงินพอ

to deal with any of these problems at scale

ที่จะไปจัดการกับปัญหามากมายเหล่านี้

using the current model.

โดยใช้วิธีการที่มีอยู่ในปัจจุบัน

There's not enough tax revenue,

ไม่มีรายได้จากภาษีที่เพียงพอ

there's not enough philanthropic donations,

ไม่มีเงินบริจาคจากการทำบุญอย่างเพียงพอ

to deal with these problems the way we're dealing with them now.

เพื่อไปจัดการกับปัญหา ในแบบที่เราจัดการอยู่ในปัจจุบัน

We've got to confront that reality.

เราต้องเผชิญกับความเป็นจริงนั้น

And the scarcity of resources

และความขาดแคลนทรัพยากร

for dealing with these problems is only growing,

ที่จะเข้าไปจัดการกับปัญหาเหล่านี้ ก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

certainly in the advanced world today,

เห็นได้ชัดในโลกที่ก้าวหน้าในปัจจุบัน

with all the fiscal problems we face.

กับปัญหาด้านงบประมาณทั้งมวลที่เราเผชิญอยู่

So if it's fundamentally a resource problem,

หากโดยพื้นฐานแล้ว เราประสบปัญหาด้านทรัพยากร

where are the resources in society?

แล้วพรัพยากรในสังคมนั้นอยู่ที่ไหนกันเล่าครับ

How are those resources really created,

ทรัพยากรเหล่านั้น จริงๆแล้วมีขึ้นมาได้อย่างไร

the resources we're going to need to deal

ทรัพยากรที่เราจำเป็นต้องนำมาใช้จัดการ

with all these societal challenges?

กับสิ่งที่ท้าทายสังคมทั้งหมดนี้

Well there, I think the answer is very clear:

เอาละครับ ผมคิดว่า คำตอบนั้นชัดเจนมาก

They're in business.

คำตอบนั้นอยู่ในธุรกิจไงครับ

All wealth is actually created by business.

ความรํ่ารวยทั้งหมด จริงๆแล้วสร้างขึ้นมาจากธุรกิจ

Business creates wealth

ธุรกิจสร้างความรํ่ารวยขึ้นมา

when it meets needs at a profit.

เมื่อมันสนองความต้องการด้านผลกำไร

That's how all wealth is created.

นั่นเป็นวิธีการที่ความรํ่ารวยทั้งมวลเกิดขึ้นมา

It's meeting needs at a profit

มันสนองความต้องการด้านผลกำไร

that leads to taxes

ซึ่งจะนำไปสู่การเสียภาษี

and that leads to incomes

และซึ่งจะนำไปสู่รายได้

and that leads to charitable donations.

และซึ่งนำไปสู่การบริจาคเงินเพื่อการกุศล

That's where all the resources come from.

นั่นคือ แหล่งกำเนิดของทรัพยากรทั้งหมด

Only business can actually create resources.

ธุรกิจเท่านั้นสามารถสร้างทรัพยากรขึ้น ได้อย่างแท้จริง

Other institutions can utilize them

สถาบันอื่นสามารถนำมันไปใช้ประโยชน์

to do important work,

เพื่อทำงานที่สำคัญๆ ได้

but only business can create them.

ธุรกิจเท่านั้นที่สร้างทรัพยากรขึ้นมาได้

And business creates them

และธุรกิจสร้างทรัพยากรขึ้นมา

when it's able to meet a need at a profit.

เมื่อธุรกิจนั้นสามารถสนองความต้องการทางผลกำไรได้

The resources are overwhelmingly

ทรัพยากรนั้นถูกสร้างขึ้นโดยธุรกิจ

generated by business.

อย่างมากมายท่วมท้น

The question then is, how do we tap into this?

แล้วคำถามก็คือ เราจะเอาสิ่งนี้มาได้ใช้อย่างไร

How do we tap into this?

เราจะเอามันมาใช้ได้อย่างไร

Business generates those resources

ธุรกิจสร้างทรัพยากรเหล่านั้นขึ้นมา

when it makes a profit.

เมื่อมันทำกำไรได้

That profit is that small difference

กำไรนั้นก็คือ ผลต่างเล็กๆน้อยๆ

between the price and the cost it takes to produce

ระหว่างราคา และค่าใช้จ่ายที่ใช้ในการผลิต

whatever solution business has created

วิธีแก้ปัญหาใดๆที่ธุรกิจได้สร้างขึ้น

to whatever problem they're trying to solve.

กับปัญหาใดๆก็ตามที่พวกเขากำลังพยายามแก้อยู่

But that profit is the magic.

แต่กำไรนั้น เป็นมนต์ขลัง

Why? Because that profit allows whatever solution

ทำไมหรือครับ ก็เพราะว่าผลกำไรที่ว่านั้น ทำให้เราได้มาซึ่ง

we've created

วิธีแก้ปัญหาที่เราเป็นผู้ก่อ

to be infinitely scalable.

ให้สามารถประเมินค่าได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด

Because if we can make a profit,

เพราะว่า ถ้าเราสามารถทำกำไรได้

we can do it for 10, 100, a million,

เราก็จะสามารถทำขึ้นมาได้เป็น 10, เป็น 100, เป็นล้าน

100 million, a billion.

เป็น 100 ล้าน, เป็นพันล้าน

The solution becomes self-sustaining.

วิธีแก้ปัญหานั้นก็จะยั่งยืนได้ในตัวเอง

That's what business does

นั่นคือสิ่งที่ธุรกิจทำงาน

when it makes a profit.

เมื่อธุรกิจทำกำไรได้

Now what does this all have to do

ครับ ทั้งหมดนี้มันเกี่ยวข้องอะไร

with social problems?

กับปัญหาสังคมหรือครับ

Well, one line of thinking is, let's take this profit

ครับ แนวคิดหนึ่งก็คือ เรามาเอาผลกำไรนี้มา

and redeploy it into social problems.

และนำมันกลับไปใช้ใหม่ในเรื่องของปัญหาสังคม

Business should give more.

ธุรกิจควรจะให้มากกว่านี้

Business should be more responsible.

ธุรกิจควรจะรับผิดชอบมากกว่านี้

And that's been the path that we've been on

และนั่นเป็นวิถีทางที่เราทำอยู่

in business.

ในธุรกิจ

But again, this path that we've been on

แต่ขอยํ้าอีกครั้ง วิถีทางที่เราทำอยู่นี้

is not getting us where we need to go.

จะไม่นำพาเราไปยังที่ๆเราต้องไป

Now, I started out as a strategy professor,

ครับ ผมเริ่มต้นด้วยการเป็นอาจารย์ด้านยุทธศาสตร์

and I'm still a strategy professor.

และผมก็ยังคงเป็นอาจารย์ด้านยุทธศาสตร์อยู่

I'm proud of that.

ผมภาคภูมิใจในเรื่องนั้น

But I've also, over the years,

แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านไป ผมก็ยังคง

worked more and more on social issues.

ทำงานเกี่ยวกับปัญหาสังคม เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

I've worked on healthcare, the environment,

ผมได้ทำงานด้านสุขอนามัย สิ่งแวดล้อม

economic development, reducing poverty,

การพัฒนาทางเศรษฐกิจ การลดความยากจน

and as I worked more and more in the social field,

และเมื่อผมทำงานเพิ่มมากขึ้นๆในสาขาสังคมนั้น

I started seeing something

ผมก็เริ่มเห็นบางสิ่งบางอย่าง

that had a profound impact on me

ที่ส่งผลกระทบอย่างลึกลํ้ากับผม

and my whole life, in a way.

และชีวิตทั้งหมดของผม แบบใดแบบหนึ่ง

The conventional wisdom in economics

ความฉลาดลํ้าแบบดั้งเดิมในเรื่องเศรษฐกิจ

and the view in business has historically been

และแนวคิดทางธุรกิจที่เป็นมาตลอดประวัติศาสตร์

that actually, there's a tradeoff

เป็นไปในแนวนั้นจริงๆ คือมีการได้อย่างเสียอย่าง

between social performance and economic performance.

ระหว่างสมรรถนะทางสังคม และสมรรถนะทางเศรษฐกิจ

The conventional wisdom has been

ภูมิปัญญาที่สืบทอดกันมาก็คือ

that business actually makes a profit

ธุรกิจนั้น จริงๆแล้วทำกำไร

by causing a social problem.

ด้วยการก่อให้เกิดปัญหาสังคมขึ้น

The classic example is pollution.

ตัวอย่างที่ยอดเยี่ยมก็คือ มลพิษ

If business pollutes, it makes more money

ถ้าธุรกิจทำให้เกิดมลพิษ ก็จะทำเงินได้มากกว่า

than if it tried to reduce that pollution.

ความพยายาที่จะมลดมลพิษนั้นลง

Reducing pollution is expensive,

การลดมลพิษลงมีราคาแพง

therefore businesses don't want to do it.

ดังนั้นธุรกิจจึงไม่ต้องการทำเช่นนั้น

It's profitable to have an unsafe working environment.

ผลกำไรจะดีขึ้น หากสภาพแวดล้อมการทำงานไม่ปลอดภัย

It's too expensive to have a safe working environment,

ราคาจะสูงเกินไป หากจัดการสภาพแวดล้อมการทำงานให้ปลอดภัย

therefore business makes more money

ดังนั้น ธุรกิจจึงทำเงินได้มากกว่า

if they don't have a safe working environment.

ถ้าพวกเขาไม่จัดสภาพแวดล้อมในการทำงานให้ปลอดภัย

That's been the conventional wisdom.

นั่นเป็นภูมิปัญญาที่สืบทอดกันมา

A lot of companies have fallen into that conventional wisdom.

บริษัทต่างๆ จำนวนมาก ได้ตกอยู่ในภูมิปัญญาเดิมนั้น

They resisted environmental improvement.

พวกเขาต่อต้านการพัฒนาสิ่งแวดล้อมให้ดีขึ้น

They resisted workplace improvement.

พวกเขาต่อต้านการพัฒนาสถานที่ทำงานให้ดีขึ้น

That thinking has led to, I think,

ผมคิดว่า ความคิดอย่างนั้นได้นำไปสู่

much of the behavior

พฤติกรรมส่วนใหญ่

that we have come to criticize in business,

ที่ทำให้เราต้องมาวิพากษ์วิจารณ์ธุรกิจ

that I come to criticize in business.

ที่ทำให้ผมวิพากษ์วิจารณ์ธุรกิจ

But the more deeply I got into all these social issues,

แต่ยิ่งผมเข้าไปเกี่ยวข้องกับปัญหาสังคมลึกลงไปเท่าใด

one after another,

ทีละปัญหา

and actually, the more I tried to address them

และจริงแล้ว ยิ่งผมพยายาม ที่จะระบุปัญหามากขึ้นเท่าใด

myself, personally, in a few cases,

ตัวผมเอง โดยส่วนตัวแล้ว มีสองสามกรณี

through nonprofits that I was involved with,

ที่ผมทำผ่านทางองค์กรไม่หวังผลกำไร ซึ่งผมเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยนั้น

the more I found actually that the reality

ผมยิ่งพบว่า ในความเป็นจริงนั้น

is the opposite.

มันเป็นสิ่งตรงกันข้าม

Business does not profit

ธุรกิจไม่ได้กำไร

from causing social problems,

จากการทำให้เกิดปัญหาขึ้น

actually not in any fundamental sense.

จริงๆ แล้ว ไม่ใช่ในสำนึกพื้นฐานไหนๆ

That's a very simplistic view.

นั่นเป็นแนวคิดที่ง่ายเกินไปมาก

The deeper we get into these issues,

ยิ่งเราลงลึกไปในปัญหาเหล่านี้

the more we start to understand

เราจะเริ่มเข้าใจมากยิ่งขึ้น

that actually business profits

ว่าจริงๆ แล้ว ธุรกิจนั้นได้กำไร

from solving from social problems.

จากการแก้ไขปัญหาสังคม

That's where the real profit comes.

นั่นคือ ที่มาของผลกำไรที่แท้จริง

Let's take pollution.

เรามาดูเรื่องมลพิษกัน

We've learned today that actually

ในวันนี้เราเรียนรู้ว่า ที่จริงแล้ว

reducing pollution and emissions

การลดมลพิษและการปลดปล่อยมลพิษ

is generating profit.

ทำให้เกิดผลกำไร

It saves money.

ช่วยประหยัดเงิน

It makes the business more productive and efficient.

ทำให้ธุรกิจผลิตได้มากขึ้น และมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น

It doesn't waste resources.

ไม่ได้ทำให้ทรัพยากรสูญไปเปล่าๆ

Having a safer working environment actually,

จริงๆ แล้ว สภาพแวดล้อมการทำงานที่ปลอดภัยมากขึ้น

and avoiding accidents,

และการป้องกันอุบัติเหตุ

it makes the business more profitable,

ช่วยทำให้ธุรกิจมีผลกำไรเพิ่มขึ้น

because it's a sign of good processes.

เพราะนั่นเป็นสัญญาณของกระบวนการที่ดี

Accidents are expensive and costly.

อุบัติเหตุนั้นมีค่าใช้จ่ายสูงและทำให้เกิดความสูญเสีย

Issue by issue by issue, we start to learn

ปัญหาแล้วปัญหาเล่า เราจึงเริ่มเรียนรู้

that actually there's no trade-off

ว่าแท้จริงแล้ว ไม่มีการได้อย่างเสียอย่าง

between social progress

ระหว่างความก้าวหน้าทางสังคม

and economic efficiency

และประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ

in any fundamental sense.

ในสำนึกพื้นฐานไหนๆ

Another issue is health.

อีกปัญหาหนึ่งก็คือ สุขภาพ

I mean, what we've found is actually

ผมหมายถึง สิ่งที่เราได้พบก็คือ แท้จริงแล้ว

health of employees is something

สุขภาพของลูกจ้างคือสิ่ง

that business should treasure,

ที่ธุรกิจควรจะเห็นคุณค่า

because that health allows those employees

เพราะว่าสุขภาพทำให้ลูกจ้างเหล่านั้น

to be more productive and come to work

ผลิตได้มากขึ้น และมาทำงาน

and not be absent.

ไม่ขาดงานไปไหน

The deeper work, the new work, the new thinking

งานที่ลึกกว่า งานใหม่ การคิดแบบใหม่

on the interface between business and social problems

ที่เชื่อมโยงกันระหว่างธุรกิจกับปัญหาสังคม

is actually showing that there's a fundamental,

จริงๆแล้ว กำลังชี้ให้เห็นว่ามีการประสานกัน

deep synergy,

ขั้นรากฐานและลึกซึ้ง

particularly if you're not thinking in the very short run.

โดยเฉพาะ ถ้าเราไม่คิดถึงในระยะสั้นมากๆ

In the very short run, you can sometimes

ในระยะสั้นมากนั้น บางครั้งคุณอาจ

fool yourself into thinking

โกหกตัวเองให้คิด

that there's fundamentally opposing goals,

ว่ามีเป้าหมายซึ่งแตกต่างกันอย่างสำคัญ

but in the long run, ultimately, we're learning

แต่ในระยะไกล ท้ายที่สุดแล้ว เรากำลังเรียนรู้

in field after field that this is simply not true.

ในหลายต่อหลายสาขามาแล้ว ว่าสิ่งนี้ไม่จริง

So how could we tap into

ฉะนั้นแล้ว เราจะนำเอา

the power of business

พลังของธุรกิจออกมาใช้ประโยชน์ได้อย่างไร

to address the fundamental problems

เพื่อคิดจัดการกับปัญหาพื้นฐาน

that we face?

ที่เราเผชิญอยู่นั้น

Imagine if we could do that, because if we could do it,

ลองจินตนาการดูซิครับ ว่าเราจะทำได้ เพราะถ้าเราทำได้

we could scale.

เราก็จะประเมินค่ามันได้

We could tap into this enormous resource pool

เราจะนำทรัพยากรที่รวบรวมไว้จำนวนมหึมานี้

and this organizational capacity.

และสมรรถภาพองค์การนี้มาใช้ประโยชน๋ได้

And guess what? That's happening now, finally,

และลองเดาดูซิครับ ในที่สุดสิ่งนั้นกำลังเกิดขึ้นอยู่

partly because of people like you

บางส่วนเกิดขึ้นเพราะผู้คนอย่างเช่นพวกท่าน

who have raised these issues now

ซึ่งในปัจจุบัน ได้ยกปัญหาเหล่านี้ขึ้นมาถกกัน

for year after year and decade after decade.

มาปีแล้วปีเล่า ทศวรรษแล้วทศวรรษเล่า

We see organizations like Dow Chemical

เราเห็นองค์กรอย่างเช่น กลุ่มบริษัท ดาว เคมิคอล (Dow Chemical)

leading the revolution away from trans fat

ชักนำการเปลี่ยนแปลงจากไขมันทรานส์ (trans fat)

and saturated fat with innovative new products.

และไขมันอิ่มตัว (saturated fat) ด้วยผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ ที่ประดิษฐ์ขึ้นมา

This is an example of Jain Irrigation.

นี่เป็นตัวอย่างหนึ่งของ เจน เออริเกชั่น (Jain Irrigation)

This is a company that's brought drip irrigation technology

เป็นบริษัทที่นำเอาเทคนิคการชลประทานแบบนํ้าหยด (drip irrigation)

to thousands and millions of farmers,

มาให้ชาวนาหลายพันหลายล้านคน

reducing substantially the use of water.

ช่วยลดการใช้นํ้าจำนวนมากได้

We see companies like the Brazilian forestry company Fibria

เราเห็นบริษัทอย่างเช่น บริษัทป่าไม้ในบราซิล ฟิเบรีย (Fibria)

that's figured out how to avoid

ที่คิดได้ว่าจะหลีกเลี่ยง

tearing down old growth forest

การโค่นต้นไม้เก่าแก่ในป่า

and using eucalyptus and getting much more yield

และหันมาใช้ต้นยูคาลิปตัส และได้ผลผลิตของเยื่อไม้

per hectare of pulp

ต่อหนึ่งเฮกตาร์เพิ่มมากกว่าเดิม

and making much more paper than you could make

และทำกระดาษได้มากกว่าที่คุณจะได้จาก

by cutting down those old trees.

การตัดต้นไม้เก่าแก่เหล่านั้น

You see companies like Cisco that are training

คุณเห็นบริษัทอย่างเช่น ซิสโก (Cisco) ซึ่งกำลังฝึก

so far four million people in I.T. skills

ทักษะ IT ให้กับผู้คน จนถึงปัจจุบันได้สี่ล้านคนแล้ว

to actually, yes, be responsible,

จริงๆแล้วเพื่อ ใช่ครับ รับผิดชอบ

but help expand the opportunity

แต่ก็ได้ช่วยขยายโอกาส

to disseminate I.T. technology

ที่จะแพร่กระจายเทคโนโลยี่ IT

and grow the whole business.

และทำให้ธุรกิจโดยรวมเติบโตขึ้น

There's a fundamental opportunity for business today

มีโอกาสสำคัญสำหรับธุรกิจในทุกวันนี้

to impact and address these social problems,

ที่จะทำให้เกิดผลกระทบและจัดการกับปัญหาสังคมเหล่านี้

and this opportunity

และโอกาสนี้

is the largest business opportunity

เป็นโอกาสทางธุรกิจที่ใหญ่ที่สุด

we see in business.

ที่เราเห็นอยู่ในธุรกิจ

And the question is, how can we get business

และคำถามก็คือ เราจะสามารถทำให้ธุรกิจ

thinking to adapt this issue of shared value?

คิดที่จะนำประเด็น ค่านิยมร่วม (shared value) นี้ มาปรับใช้ได้อย่างไร

This is what I call shared value:

นี่คือสิ่งที่ผมเรียกว่า ค่านิยมร่วม

addressing a social issue with a business model.

การคิดจัดการกับปัญหาสังคม ด้วยการใช้โมเดลธุรกิจ (business model)

That's shared value.

นั่นคือ ค่านิยมร่วม

Shared value is capitalism,

ค่านิยมร่วม เป็นลัทธิทุนนิยม

but it's a higher kind of capitalism.

แต่มันเป็นแบบของลัทธิทุนนิยมที่สูงขึ้นมา

It's capitalism as it was ultimately meant to be,

มันเป็นลัทธิทุนนิยม ที่เราตั้งใจจะให้มันเป็น ในท้ายที่สุด

meeting important needs,

สนองความจำเป็นที่สำคัญ

not incrementally competing for

ไม่ใช่การยิ่งแข่งขันกันมากขึ้นเพื่อ

trivial differences in product attributes

ผลต่างเล็กๆน้อยๆ ในคุณลักษณะของผลิตภัณฑ์

and market share.

และในส่วนแบ่งทางการตลาด

Shared value is when we can create social value

ค่านิยมร่วม คือ เมื่อเราสามารถสร้างค่านิยมทางสังคม

and economic value simultaneously.

และค่านิยมทางเศรษฐกิจไปพร้อมๆกัน

It's finding those opportunities

มันคือ การค้นพบโอกาสเหล่านั้น

that will unleash the greatest possibility we have

ที่จะปลดปล่อยความเป็นไปได้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เรามี ให้ออกมา

to actually address these social problems

เพื่อคิดรับมือกับปัญหาสังคมเหล่านี้อย่างแท้จริง

because we can scale.

เพราะว่าเราจะสามารถประเมินค่าได้

We can address shared value at multiple levels.

เราจะจัดการกับค่านิยมร่วมได้ ในระดับทวีคูณ

It's real. It's happening.

มันจริง มันกำลังเกิดขึ้น

But in order to get this solution working,

แต่เพื่อที่จะให้ทางออกนี้ทำงานได้

we have to now change how business sees itself,

เราต้องเปลี่ยนวิธีการที่ธุรกิจมองตนเองเสียแต่เดี๋ยวนี้

and this is thankfully underway.

และต้องขอบคุณ ที่เรื่องนี้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

Businesses got trapped into the conventional wisdom

ในอดีต ธุรกิจติดกับดักอยู่ในภูมิปัญญาแบบเดิมๆ

that they shouldn't worry about social problems,

ว่าพวกเขาไม่ควรจะวิตกอะไรเกี่ยวกับปัญหาสังคม

that this was sort of something on the side,

ว่าเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ไม่สำคัญ

that somebody else was doing it.

ว่าคนอื่นก็กำลังจัดการอยู่แล้ว

We're now seeing companies

บัดนี้ เรากำลังเห็นบริษัทต่างๆ

embrace this idea.

ยอมรับความคิดนี้

But we also have to recognize business

แต่เราก็ยังต้องยอมรับด้วยว่าธุรกิจ

is not going to do this as effectively

ไม่อาจทำสิ่งนี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

as if we have NGOs and government

เท่าๆกับที่เรามีเอ็นจีโอและรัฐบาล

working in partnership with business.

ร่วมกันทำงานกับธุรกิจ

The new NGOs that are really moving the needle

เอ็นจีโอใหม่ ที่กำลังทำให้เกิดความแตกต่างอย่างสำคัญ

are the ones that have found these partnerships,

ก็คือหน่วยงานที่ได้มีหุ้นส่วนเหล่านี้

that have found these ways to collaborate.

ที่ได้พบวิธีทำงานร่วมกัน

The governments that are making the most progress

รัฐบาลซึ่งกำลังก้าวหน้าไปอย่างมากที่สุด

are the governments that have found ways

ก็คือ รัฐบาลที่ได้พบวิธีการ

to enable shared value in business

เพื่อทำให้ค่านิยมร่วม เกิดขึ้นได้

rather than see government as the only player

มากกว่าที่จะเห็นฝ่ายรัฐบาลเพียงฝ่ายเดียว

that has to call the shots.

ที่ต้องเป็นผู้ตัดสินใจปฏิบัติการ

And government has many ways in which it could impact

และรัฐบาลมีวิธีการหลายอย่างที่จะทำให้เกิดผลกระทบ

the willingness and the ability of companies

ด้านความเต็มใจและความสามารถของบริษัท

to compete in this way.

ที่จะแข่งขันกันในแนวทางนี้

I think if we can get business seeing itself differently,

ผมคิดว่า ถ้าเราทำให้ธุรกิจมองตัวเองให้แตกต่างออกไปได้

and if we can get others seeing business differently,

แะถ้าเราทำให้หน่วยงานอื่นๆ มองธุรกิจแตกต่างออกไป

we can change the world.

เราก็จะสามารถเปลี่ยนโลกได้

I know it. I'm seeing it.

ผมรู้ครับ ผมกำลังเห็นมันอยู่

I'm feeling it.

ผมรู้สึกได้ถึงมัน

Young people, I think,

ผมคิดว่า สำหรับเยาวชน

my Harvard Business School students, are getting it.

นักศึกษาคณะธุรกิจมหาวิทยาลัยฮาวาร์ดของผม กำลังทำความเข้าใจ

If we can break down this sort of divide,

ถ้าเราสามารถทำลายเส้นแบ่งแยกนี้ได้

this unease, this tension,

ความไม่สบายใจนี้ ความตึงเครียดนี้

this sense that we're not

ความรู้สึกนี้ที่เรา

fundamentally collaborating here

ไม่ได้ร่วมมือกันอย่างสมบูรณ์ตรงนี้

in driving these social problems,

ในการขับเคลื่อนปัญหาสังคมเหล่านี้

we can break this down,

เราก็จะสามารถทำลายสิ่งนี้ได้

and we finally, I think,

และท้ายที่สุด ผมคิดว่า

can have solutions.

เรามีวิธีแก้ปัญหาได้

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)