Michael Porter: Why business can be good at solving social problems

Translator: Ali Hosseini Reviewer: soheila Jafari

I think we're all aware

فکر کنم همه ما میدونیم که

that the world today is full of problems.

جهان امروز ما سرشار از مشکلات است

We've been hearing them

در مورد این مشکلات شنیده ایم

today and yesterday and every day for decades.

امروز ، دیروز و هر روز در طی دهه‌ها.

Serious problems, big problems, pressing problems.

مشکلات جدی، مشکلات بزرگ، مشکلات فوری...

Poor nutrition, access to water,

سوء تغذیه، دسترسی به آب

climate change, deforestation,

تغییر آب و هوا ، جنگل زدایی

lack of skills, insecurity, not enough food,

فقدان تخصص، ناامنی، غذای ناکافی

not enough healthcare, pollution.

ناکافی بودن خدمات درمانی، آلودگی

There's problem after problem,

در پس هر مشکلی، مشکلاتی دیگری هم هست،

and I think what really separates this time

و به این فکر میکنم، چیزی که این زمان را

from any time I can remember in my brief time

در این مدت کوتاه زندگی من روی زمین، از هر زمان دیگری

on Earth is the awareness of these problems.

جدا می کند، آگاهی از این مشکلات است.

We're all very aware.

ما خیلی خوب آگاه هستیم.

Why are we having so much trouble

چرا برای رسیدگی به این مشکلات

dealing with these problems?

آنقدر دچار دردسر می شویم؟

That's the question I've been struggling with,

مدتی هست که با این سوال به مشکل خورده ام،

coming from my very different perspective.

که از دیدگاه بسیار متفاوتم نشأت میگیرد.

I'm not a social problem guy.

من کسی نیستم که مشکل اجتماعی داشته باشم.

I'm a guy that works with business,

کسی هستم که با مشاغل سروکار دارم،

helps business make money.

کمک میکنم پول دربیارن.

God forbid.

(خدایی نکرده)

So why are we having so many problems

(خنده حضار) پس چرا ما با این مسائل اجتماعی

with these social problems,

آنقدر مشکل داریم..

and really is there any role for business,

و آیا مشاغل هم این میان نقشی دارند؟

and if so, what is that role?

اگر دارند، نقش آنها چیست؟

I think that in order to address that question,

فکر کنم اگر بخواهیم این موضوع رر بررسی کنیم

we have to step back and think about

می بایست عقب بایستیم و به این فکر کنیم که

how we've understood and pondered

نگاه و درک ما از

both the problems and the solutions

مشکلات و راه حل های مرتبط

to these great social challenges that we face.

با این چالش های بزرگ اجتماعی که با آنها روبرو هستیم، چگونه است.

Now, I think many have seen business

خب فکر میکنم خیلی ها مشاغل را به عنوان

as the problem, or at least one of the problems,

مشکل اصلی، یا حداقل یکی از مشکلات می بینند،

in many of the social challenges we face.

که در بسیاری از چالش های اجتماعی نقش دارند،

You know, think of the fast food industry,

به صنعت فست فود فکر کنید...

the drug industry, the banking industry.

صنعت دارو، صنعت بانکداری

You know, this is a low point

می دانید که از نظر کسب و کار،

in the respect for business.

سطح پایینی دارد.

Business is not seen as the solution.

کسب و کار را یک راه حل نمی دانند.

It's seen as the problem now, for most people.

برای بسیار از مردم، عملاً یک مشکل محسوب می شود.

And rightly so, in many cases.

که در بسیاری از موارد، درست هم هست.

There's a lot of bad actors out there

خب نقش های منفی زیادی وجود دارند

that have done the wrong thing,

که کارهایی غلط را انجام داده اند،

that actually have made the problem worse.

و حقیقتاً مشکلات را وخیم تر کرده اند.

So this perspective is perhaps justified.

خب این نقطه نظر شاید توجیح پذیر باشد

How have we tended to see the solutions

گرایش ما نسبت به راه حل

to these social problems,

این مشکلات اجتماعی

these many issues that we face in society?

ومشکلاتی که در جامعه با آنها روبرو هستیم چیست؟

Well, we've tended to see the solutions

خب، تمایل داریم به این راه حل‌ها

in terms of NGOs,

به صورت NGO ، (سازمان‌های مردمی)

in terms of government,

یا حکومتی

in terms of philanthropy.

یا در قالب انسان دوستانه نگاه کنیم.

Indeed, the kind of unique organizational entity

در واقع، این نوع موجودیت سازمانی منحصربفرد

of this age is this tremendous rise of NGOs

این دوره همین ظهور فوق العاده سازمان های غیر دولتی

and social organizations.

و سازمان های اجتماعی است.

This is a unique, new organizational form

این یک شکل جدید و منحصربفرد سازمانی است

that we've seen grown up.

که رشد آنها را دیده ایم.

Enormous innovation, enormous energy,

نوآوری فوق العاده، انرژی فوق العاده

enormous talent now has been mobilized

و استعدادهای فوق العاده‌ای جمع شده‌اند

through this structure

از طریق این ساختار

to try to deal with all of these challenges.

تا تلاشی برای پرداختن به این چالش‌ها باشند.

And many of us here are deeply involved in that.

و بسیاری از ما عمیقاْ درگیر این مسائل هستیم

I'm a business school professor,

من استاد دانشکده کسب و کار هستم

but I've actually founded, I think, now, four nonprofits.

اما چهار دانشکده غیرانتفاعی تاسیس کرده‌ام.

Whenever I got interested and became aware

هروقت علاقه‌مند شده و متوجه یک مشکل اجتماعی می شدم

of a societal problem, that was what I did,

این کاری بود که می‌کردم،

form a nonprofit.

تاسیس یک دانشکده غیرانتفاعی.

That was the way we've thought about how to deal

به این طریق بود که که نسبت به حل مسائل

with these issues.

فکر می کردیم.

Even a business school professor has thought about it that way.

حتی یک استاد دانشگاه هم به گونه‌ای درباره مسائل فکر می‌کرده.

But I think at this moment,

اما فکر می کنم در حال حاضر

we've been at this for quite a while.

مدتی به این موضوع پرداخته ایم

We've been aware of these problems for decades.

دهه ها است که به این مسائل آگاهی داریم

We have decades of experience

دهه ها تجربه داریم

with our NGOs and with our government entities,

با سازمان غیر دولتی‌ها و نهادهای مرتبط با دولت،

and there's an awkward reality.

و یک حقیقت عجیب هم وجود دارد

The awkward reality is we're not making

حقیقت عجیب این است که

fast enough progress.

پیشرفت ما سریع نیست.

We're not winning.

ما برنده نمی شویم.

These problems still seem very daunting

این مشکلات هنوز هم دلهره آور هستند

and very intractable,

و شدیداً رام نشدنی هستند.

and any solutions we're achieving

و هر را ه حلی که بدست می آوریم

are small solutions.

راه حل هایی کوچک هستند.

We're making incremental progress.

پیشرفت ما تدریجی است.

What's the fundamental problem we have

مشکل اساسی ما در مواجهه با

in dealing with these social problems?

این مشکلات اجتماعی چیست؟

If we cut all the complexity away,

اگر تمامی پیچیدگی ها را نادیده بگیریم

we have the problem of scale.

ما مشکل وسعت داریم

We can't scale.

ما نمیتوانیم وسیع عمل کنیم.

We can make progress. We can show benefits.

میتوانیم پیشرفت کنیم. میتوانیم منافع را کسب کنیم.

We can show results. We can make things better.

میتوانیم نتایج را نشان دهیم، اموررا بهتر کنیم.

We're helping. We're doing better. We're doing good.

کمک میکنیم. بهتر کار میکنیم، خوب کار میکنیم.

We can't scale.

اما نمیتوانیم وسیع عمل کنیم.

We can't make a large-scale impact on these problems.

نمیتوانیم در مقیاسی وسیع بر این امور اثر گذار باشیم.

Why is that?

چرا؟

Because we don't have the resources.

چون ما منابع لازم را نداریم.

And that's really clear now.

و این اکنون کاملا واضح است

And that's clearer now than it's been for decades.

و اکنون نسبت به دهه‌ها پیش هم روشنتر است

There's simply not enough money

پول کافی وجود ندارد

to deal with any of these problems at scale

برای برخورد با این مشکلات در مقیاسی بزرگ

using the current model.

با استفاده از مدل کنونی.

There's not enough tax revenue,

درآمد کافی از مالیات وجود ندارد،

there's not enough philanthropic donations,

کمک‌های انسان دوستانه کافی وجود ندارد،

to deal with these problems the way we're dealing with them now.

تا با این مشکلات به نحوی مناسب روبرو شویم.

We've got to confront that reality.

باید با واقعیت روبرو شویم.

And the scarcity of resources

و کمیاب بودن منابع

for dealing with these problems is only growing,

در برخورد با این مسائل درحال افزایش است.

certainly in the advanced world today,

به ویژه در دنیای پیشرفته امروزی،

with all the fiscal problems we face.

و با تمامی مشکلات مالی که مواجه هستیم.

So if it's fundamentally a resource problem,

پس اگر نبود منابع مشکلی اساسی باشند

where are the resources in society?

منابع در جامعه کجا هستند؟

How are those resources really created,

آن منابع چگونه بوجود می‌آیند،

the resources we're going to need to deal

منابعی که ما نیاز داریم با آنها

with all these societal challenges?

با تمام چالش های اجتماعی ما برخورد کنیم؟

Well there, I think the answer is very clear:

خب ، فکر میکنم پاسخ خیلی روشن باشد:

They're in business.

آنها همه در کسب و کارها هستند.

All wealth is actually created by business.

تمام ثروت‌ها توسط کسب و کار بوجود می‌آیند.

Business creates wealth

کسب و کار ثروت بوجود می‌آورد

when it meets needs at a profit.

هنگامی که به سود می‌رسد.

That's how all wealth is created.

به این صورت تمام ثروت بوجود می‌آید.

It's meeting needs at a profit

نیازها را با سود برآورده می‌کند

that leads to taxes

که به پرداخت مالیات هم منجر می‌شود

and that leads to incomes

و به درآمد منجر می‌شود

and that leads to charitable donations.

به اهدا کردن به خیریه‌ها منجر می‌شود.

That's where all the resources come from.

تمام منابع از اینها سرچشمه می‌گیرد.

Only business can actually create resources.

تنها کسب و کار می‌تواند منابع را بسازد.

Other institutions can utilize them

مؤسسات دیگر می توانند از آنها استفاده کنند

to do important work,

تا کارهای مهم انجام دهند،

but only business can create them.

اما فقط کسب و کار است که اینها را خلق می‌سازد.

And business creates them

و کسب‌وکار آنها را بوجود می‌آورد

when it's able to meet a need at a profit.

هنگامی که بتواند نیتزی را به سود برساند.

The resources are overwhelmingly

این منابع به طور قدرتمندی

generated by business.

بوسیله کسب و کار ساخته می‌شوند.

The question then is, how do we tap into this?

سوال این است که چطوراز آنها استفاده کنیم؟

How do we tap into this?

چطور آنها را بکار ببریم؟

Business generates those resources

کسب و کار آن منابع را می سازد

when it makes a profit.

هنگامی که سود بوجود می آورد.

That profit is that small difference

سود یعنی تفاوتی اندک

between the price and the cost it takes to produce

میان قیمت و هزینه‌ای که برای تولید

whatever solution business has created

هرراه‌حلی است که کسب و کار بوجود می‌آورد

to whatever problem they're trying to solve.

برای مشکلی که می‌خواهیم حل شود.

But that profit is the magic.

اما این سود یک نوع جادو محسوب می‌شود.

Why? Because that profit allows whatever solution

چرا؟ چون این سود اجازه می‌دهد تا راه حلی که

we've created

ما ساخته‌ایم

to be infinitely scalable.

به طور بینهایتی گسترش یابد.

Because if we can make a profit,

چرا که اگر ما بتوانیم سود ایجاد کنیم،

we can do it for 10, 100, a million,

برای ۱۰، ۱۰۰ و میلیون هم می‌توانیم،

100 million, a billion.

برای ۱۰۰ میلیون، ۱۰۰ میلیارد هم می‌توانیم.

The solution becomes self-sustaining.

راه حل به خودی خود به راهش ادامه می‌دهد.

That's what business does

این چیزی است که کسب و کار انجام می دهد

when it makes a profit.

هنگامی که به سود می‌رسد.

Now what does this all have to do

حالا همه این مطالب

with social problems?

چه ارتباطی با مشکلات اجتماعی دارد؟

Well, one line of thinking is, let's take this profit

یک روش فکرکردن این است که، ازسود استفاده کنیم

and redeploy it into social problems.

و آن را مجدداً در مشکلات اجتماعی بکار بگیریم.

Business should give more.

کسب و کار بیش از این است.

Business should be more responsible.

باید بیشتر مسئول باشد.

And that's been the path that we've been on

این مسیری است که ما در کسب و کار

in business.

طی کرده ایم.

But again, this path that we've been on

اما باز این مسیری که طی کرده‌ایم

is not getting us where we need to go.

ما را به جایی که می‌خواهیم نمی‌برد.

Now, I started out as a strategy professor,

من به عنوان استاد استراتژی فعالیت کردم،

and I'm still a strategy professor.

و هنوز هم استاد استراتژی هستم.

I'm proud of that.

و به آن افتخار می کنم.

But I've also, over the years,

ولی همچنین ، سالها و سالها

worked more and more on social issues.

بر روی مسائل اجتماعی کار کرده‌ام.

I've worked on healthcare, the environment,

بر روی بهداشت ، محیط زیست،

economic development, reducing poverty,

پیشرفت اقتصادی و کاهش فقر کار،

and as I worked more and more in the social field,

و هرچه بیشتر در مسائل اجتماعی کار کردم،

I started seeing something

چیزی را مشاهده کردم

that had a profound impact on me

که تأثیر بسزایی بر من

and my whole life, in a way.

و بر تمام زندگی‌ام به طریقی اثر گذاشت.

The conventional wisdom in economics

پنداشت همگان در زمینه اقتصاد

and the view in business has historically been

و عقاید در زمینه کسب و کار این است که

that actually, there's a tradeoff

درواقع، یک معاوضه‌ای

between social performance and economic performance.

بین عملکرد اجتماعی و اقتصادی وجود دارد.

The conventional wisdom has been

پنداشت عمومی این بوده است که

that business actually makes a profit

کسب و کار سود آور می‌باشد

by causing a social problem.

ولی منجر به مشکلات اجتماعی می‌شود.

The classic example is pollution.

نمونه بارز آن آلودگی است.

If business pollutes, it makes more money

اگر کسب و کار آلوده کننده باشد، پول سازتر است

than if it tried to reduce that pollution.

بیش از اینکه بخواد آلودگی را کاهش دهد.

Reducing pollution is expensive,

کاهش آلودگی پرهزینه است،

therefore businesses don't want to do it.

بنابراین کسب و کارها قصد انجام این کار را ندارند.

It's profitable to have an unsafe working environment.

داشتن فضای کاری ناامن، سودآور است.

It's too expensive to have a safe working environment,

داشتن فضای کاری ایمن بسیار پرهزینه است،

therefore business makes more money

پس کسب وکاری پول بیشتر دارد

if they don't have a safe working environment.

که فضای کاری ایمنی نداشته باشد.

That's been the conventional wisdom.

این یک پنداشت عمومی بوده است.

A lot of companies have fallen into that conventional wisdom.

بسیاری ازشرکت‌ها گرفتار این پنداشت عمومی هستند.

They resisted environmental improvement.

و در مقابل بهبود زیست محیطی مقاومت کردند.

They resisted workplace improvement.

در مقابل بهبود محل کار مقاومت کردند.

That thinking has led to, I think,

این نوع تفکر باعث شد تا، فکر کنم،

much of the behavior

بسیاری از این رفتارها

that we have come to criticize in business,

مورد انتقاد ما در کسب و کار باشد،

that I come to criticize in business.

مورد انتقاد من در کسب و کار باشد.

But the more deeply I got into all these social issues,

اما هرچه عمیق‌تر وارد این مسائل اجتماعی می‌شوم،

one after another,

یکی پس از دیگری،

and actually, the more I tried to address them

و درواقع، هرچه بیشتر سعی کردم

myself, personally, in a few cases,

شخصاً، در چندین مورد، به آنها توجه کردم

through nonprofits that I was involved with,

از طریق سازمان‌های غیرانتفاعی که در آن مشغولم،

the more I found actually that the reality

بیشتر متوجه شدم که در عمل حقیقت

is the opposite.

برخلاف اینهاست.

Business does not profit

کسب و کارنمی‌تواند بوسیله

from causing social problems,

مسائل اجتماعی سودآور باشد،

actually not in any fundamental sense.

به هیچ عنوان منظقی نیست.

That's a very simplistic view.

این عقیده‌ای ساده انگارانه است.

The deeper we get into these issues,

هرچه عمیقتر وارد این مسائل می شویم،

the more we start to understand

بیشتر می توانیم درک کنیم که

that actually business profits

که درواقع کسب و کارها از طریق

from solving from social problems.

حل مسائل اجتماعی سود می آورند.

That's where the real profit comes.

آنجا، جایی است که سود واقعی می آید.

Let's take pollution.

بیایید در مورد آلودگی صحبت کنیم.

We've learned today that actually

امروز یاد گرفتیم که

reducing pollution and emissions

کاهش و تولید آلودگی

is generating profit.

سودآور می باشد.

It saves money.

پول را ذخیره می کند.

It makes the business more productive and efficient.

کسب و کار را کاراتر می سازد.

It doesn't waste resources.

منابع را حدر نمیدهد.

Having a safer working environment actually,

داشتن یک محیط کار ایمن،

and avoiding accidents,

و جلوگیری از حوادث،

it makes the business more profitable,

باعث رونق کسب و کار می شود،

because it's a sign of good processes.

زیرا نشانه ای از وجود فرآیندهای مناسب است.

Accidents are expensive and costly.

حوادث بسیار پرهزینه هستند.

Issue by issue by issue, we start to learn

با هر مشکلی پس از مشکل دیگر، ما یاد می گیریم

that actually there's no trade-off

درواقع هیچ بده بستانی

between social progress

بین پیشرفت اجتماعی

and economic efficiency

و کارایی اقتصادی

in any fundamental sense.

اساساً وجود ندارد.

Another issue is health.

مسئله دیگر سلامتی است.

I mean, what we've found is actually

درواقع ما متوجه شدیم که

health of employees is something

سلامتی کارمندان مسئله‌ایست

that business should treasure,

که باید به آن اهمیت داد

because that health allows those employees

زیرا سلامتی به کارمندان اجازه می‌دهد

to be more productive and come to work

که پویاترباشند، سرکار بیایند

and not be absent.

و غیبت نکنند.

The deeper work, the new work, the new thinking

کار عمیقتر، کار جدید، تفکر جدید

on the interface between business and social problems

در تلاقی مشکلات اجتماعی و کسب و کار

is actually showing that there's a fundamental,

عملاً نشان می‌دهد که میان آن دو یک

deep synergy,

هم افزایی اساسی و عمیق وجود دارد،

particularly if you're not thinking in the very short run.

مخصوصا وقتی نگاهتان به آینده خیلی نزدیک نیست.

In the very short run, you can sometimes

در آینده نزدیک، گاهی اوقات میتوانید

fool yourself into thinking

خودتان را درباره اینکه

that there's fundamentally opposing goals,

اهداف متفاوتی وجود دارند گول بزنید،

but in the long run, ultimately, we're learning

اما در بلند مدت، نهایتاً، ما یاد می‌گیریم

in field after field that this is simply not true.

که واقعاً این مسأله در همه زمینه‌ها درست نیست.

So how could we tap into

پس چطور می توانیم

the power of business

از قدرت کسب و کار

to address the fundamental problems

در برابر مشکلات اساسی که داریم

that we face?

استفاده نماییم؟

Imagine if we could do that, because if we could do it,

تصورکنید میتوانستیم این کار را انجام دهیم؟

we could scale.

میتوانستیم اینها را تنظیم کنیم.

We could tap into this enormous resource pool

میتوانستیم از این منابع عظیم

and this organizational capacity.

و این ظرفیت سازمانی استفاده کنیم.

And guess what? That's happening now, finally,

و حدس بزنید؟! همین الان هم در حال اجراست،

partly because of people like you

بخشی به دلیل وجود انسانهایی نظیر شماست

who have raised these issues now

که این مسائل را مطرح نمودید

for year after year and decade after decade.

سال ها پس از سال ها و دهه ها پس از دهه ها.

We see organizations like Dow Chemical

ما ناظر سازمان‌هایی چون «صنایع شمیایی داو» هستیم

leading the revolution away from trans fat

که تغییری اساسی از چربی ترانس

and saturated fat with innovative new products.

و چربی اشباع شده به محصولات ابداعی جدید دارند.

This is an example of Jain Irrigation.

این مثالی درباره شرکت آبیاری «Jain» است.

This is a company that's brought drip irrigation technology

این شرکتی است که فناوری آبیاری قطره‌ای را ارائه کرد

to thousands and millions of farmers,

به هزاران و میلیون‌ها کشاورز،

reducing substantially the use of water.

که به شکل قابل توجهی مصرف آب را کاهش می‌دهد.

We see companies like the Brazilian forestry company Fibria

ما شرکتهایی را مثل شرکت برزیلی محصولات چوب فیبریا می بینیم

that's figured out how to avoid

که یافتند چگونه از

tearing down old growth forest

نابودی جنگل های قدیمی جلوگیری کنند

and using eucalyptus and getting much more yield

و با استفاده از اوکالیپتوس مقدار محصول بسیار بیشتری

per hectare of pulp

از هر هکتار را بدست آورند

and making much more paper than you could make

و کاغذ بیشتری را نسبت به

by cutting down those old trees.

بریدن درخت های قدیمی تولید کنند.

You see companies like Cisco that are training

شرکت‌هایی مثل« سیسکو» هستند که تا امروز

so far four million people in I.T. skills

۴ میلیون نفر را در زمینه IT آموزش داده‌اند

to actually, yes, be responsible,

تا عملاً آنها مسئولیت‌پذیر باشند،

but help expand the opportunity

و در عین حال به توسعه و گسترش

to disseminate I.T. technology

فرصت‌های فناوری اطلاعات بپردازند

and grow the whole business.

و کسب و کار را ترقی دهند.

There's a fundamental opportunity for business today

فرصتی مهم برای کسب و کار امروز وجود دارد

to impact and address these social problems,

تا مشکلات را ببیند و بر آنها اثر بگذارد،

and this opportunity

و این فرصت

is the largest business opportunity

بزرگترین فرصت تجاری است

we see in business.

که در کسب و کار ناظریم.

And the question is, how can we get business

وسوال این است، چگونه تفکر کسب و کار را

thinking to adapt this issue of shared value?

به این ارزش مشترکاً پذیرفته شده تطبیق دهیم؟

This is what I call shared value:

این چیزی است که ارزش مشترک می‌نامم:

addressing a social issue with a business model.

توجه به مشکلی اجتماعی با مدلی تجاری.

That's shared value.

این همان ارزش مشترک است.

Shared value is capitalism,

ارزش مشترک همان سرمایه‌داری است،

but it's a higher kind of capitalism.

اما نوع والاتری از سرمایه‌داری است.

It's capitalism as it was ultimately meant to be,

البته به معنای کلمه نهایتاً همان سرمایه‌داری است،

meeting important needs,

نیازهای مهم را لحاظ می‌کند،

not incrementally competing for

رقابت تدریجی با

trivial differences in product attributes

تفاوت‌های بی‌مورد در ویژگی‌های محصول

and market share.

و سهم بازار ندارد.

Shared value is when we can create social value

ارزش مشترک وقتی است که بتوانیم ارزشی اجتماعی

and economic value simultaneously.

و همزمان ارزشی اقتصادی ایجاد کنیم.

It's finding those opportunities

یافتن آن فرصت‌هاست که

that will unleash the greatest possibility we have

بزرگترین امکان را برای ما فراهم می‌کند

to actually address these social problems

تا واقعاً با مشکلات اجتماعی روبرو شویم

because we can scale.

چرا که می توانیم در حجمی بزرگ انجام دهیم.

We can address shared value at multiple levels.

در چند سطح مختلف ارزش مشترک را می توان ارائه نمود.

It's real. It's happening.

این واقعی است. این رخ می دهد.

But in order to get this solution working,

اما به منظور اینکه راه حل عملی باشد،

we have to now change how business sees itself,

باید الآن دیدگاه کسب و کار را تغییر دهیم،

and this is thankfully underway.

و خوشبختانه این مسأله در حال اجراست.

Businesses got trapped into the conventional wisdom

کسب و کارها در افکار معمول اسیرند

that they shouldn't worry about social problems,

که نباید نگران مشکلات اجتماعی باشند.

that this was sort of something on the side,

که این مسٔله‌ای فرعی است،

that somebody else was doing it.

و شخص دیگری باید به دنبال آن باشد.

We're now seeing companies

در حال حاضر می‌بینیم شرکت‌هایی

embrace this idea.

این ایده را پذیرفته‌اند.

But we also have to recognize business

اما باید بدانیم که کسب و کارها

is not going to do this as effectively

نمی‌توانند این روند را به طور مؤثر انجام دهند

as if we have NGOs and government

اگر سازمان غیر دولتی‌ها و دولت‌ها

working in partnership with business.

در زمینه کسب و کار باهم همکاری نکنند.

The new NGOs that are really moving the needle

‌سازمان غیر دولتی‌های جدید که واقعاً تغییر می‌کنند

are the ones that have found these partnerships,

آنهایی هستند که همکاری می‌کنند،

that have found these ways to collaborate.

و روشهایی را برای همکاری پیدا کردند.

The governments that are making the most progress

دولت‌هایی که بیشترین پیشرفت را داشتند

are the governments that have found ways

آنهایی هستند که روش‌هایی را برای

to enable shared value in business

ایجاد ارزش مشترک در کسب و کار یافتند

rather than see government as the only player

نه اینکه خود را تنها بازیگری ببینند

that has to call the shots.

که به تنهایی تصمیم می‌گیرند.

And government has many ways in which it could impact

و دولت روش‌های زیادی را دارد که بتوان

the willingness and the ability of companies

بر اراده و قابلیت‌های شرکت‌ها اثر گذاشت

to compete in this way.

تا در این زمینه باهم رقابت کنند.

I think if we can get business seeing itself differently,

فکر می‌کنم اگر بتوانیم نگاه کسب و کار را عوض کنیم،

and if we can get others seeing business differently,

و اگر نگاه دیگران را نیز عوض کنیم،

we can change the world.

می‌توانیم دنیا را تغییر دهیم.

I know it. I'm seeing it.

این را می‌دانم و می‌بینم.

I'm feeling it.

این را حس می‌کنم.

Young people, I think,

جوان‌ها به نظر من،

my Harvard Business School students, are getting it.

دانشجوان دانشکده کسب و کار هاروارد، این را درک می‌کنند.

If we can break down this sort of divide,

اگر بتوانیم این جدایی را برهم بزنیم،

this unease, this tension,

این ناراحتی، این تنش،

this sense that we're not

این حسی که ما

fundamentally collaborating here

اساساً باهم همکاری نمی‌کنیم

in driving these social problems,

تا نگاهی به مشکلات اجتماعی داشته باشند،

we can break this down,

ما می‌توانیم این را برهم بزنیم،

and we finally, I think,

و نهایتاْ فکر می‌کنم،

can have solutions.

ما راه حل را داریم.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)