4 Lessons in Creativity | Julie Burstein | TED Talks

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Vertaald door: Janneke Meijntjes-Lok Nagekeken door: Christel Foncke

On my desk in my office, I keep a small clay pot

Op het bureau in mijn kantoor heb ik een potje van aardewerk.

that I made in college. It's raku, which is a kind of pottery

Ik maakte het op de middelbare school. Het is raku,

that began in Japan centuries ago as a way of

een eeuwenoude Japanse vorm van aardewerk.

making bowls for the Japanese tea ceremony.

Men maakte er kommen mee voor de Japanse theeceremonie.

This one is more than 400 years old.

Deze is meer dan 400 jaar oud.

Each one was pinched or carved out of a ball of clay,

Iedere kom werd uit een homp klei gedrukt of gesneden.

and it was the imperfections that people cherished.

Juist de imperfectie ervan maakte het bij de mensen zo geliefd.

Everyday pots like this cup take eight to 10 hours to fire.

Dergelijke gebruikspotten hebben een baktijd van 8 tot 10 uur.

I just took this out of the kiln last week, and the kiln itself

Deze haalde ik vorige week nog uit de oven.

takes another day or two to cool down, but raku

De oven zelf moet nog een dag of 2 afkoelen, maar raku werkt erg snel.

is really fast. You do it outside, and you take the kiln

Je doet het buiten. Je brengt de oven op temperatuur.

up to temperature. In 15 minutes, it goes to 1,500 degrees,

Die gaat binnen een kwartier naar 1500 graden.

and as soon as you see that the glaze has melted inside,

Zodra je ziet dat het glazuur binnenin is gesmolten

you can see that faint sheen, you turn the kiln off,

- wat je ziet aan een vage glans - zet je de oven uit.

and you reach in with these long metal tongs,

Je haalt de pot eruit met lange metalen tangen.

you grab the pot, and in Japan, this red-hot pot

In Japan zou de gloeiendhete pot

would be immediately immersed in a solution of green tea,

onmiddellijk worden ondergedompeld in een oplossing van groene thee.

and you can imagine what that steam would smell like.

Je kunt je de geur van die stoom voorstellen.

But here in the United States, we ramp up the drama

Maar hier in de V.S. voeren we het drama nog wat op.

a little bit, and we drop our pots into sawdust,

We zetten de potten in zaagsel,

which catches on fire, and you take a garbage pail,

dat daardoor in brand vliegt. Dan neem je een vuilnisemmer

and you put it on top, and smoke starts pouring out.

en zet die er bovenop, waarna de rook aan alle kanten gaat ontsnappen.

I would come home with my clothes reeking of woodsmoke.

Ik kwam altijd thuis met kleren die naar houtrook stonken.

I love raku because it allows me to play with the elements.

Ik hou van raku, omdat het me laat spelen met de elementen.

I can shape a pot out of clay and choose a glaze,

Ik kan uit klei een pot maken en een glazuur kiezen,

but then I have to let it go to the fire and the smoke,

maar daarna moet ik het overlaten aan het vuur en de rook.

and what's wonderful is the surprises that happen,

Het mooie is dat er verrassingen ontstaan

like this crackle pattern, because it's really stressful

- zoals dit craquelépatroon - want die potten staan onder hoge druk.

on these pots. They go from 1,500 degrees

- zoals dit craquelépatroon - want die potten staan onder hoge druk.

to room temperature in the space of just a minute.

Binnen een minuut gaan ze van 1500 graden naar kamertemperatuur.

Raku is a wonderful metaphor for the process of creativity.

Raku is een prachtige metafoor voor het proces van creativiteit.

I find in so many things that tension between

In zoveel dingen zie ik de spanning tussen wat ik kan beheersen en wat ik moet loslaten.

what I can control and what I have to let go

In zoveel dingen zie ik de spanning tussen wat ik kan beheersen en wat ik moet loslaten.

happens all the time, whether I'm creating a new radio show

Het gebeurt steeds weer, of ik nu een nieuw radioprogramma maak

or just at home negotiating with my teenage sons.

of thuis onderhandel met mijn puberzonen.

When I sat down to write a book about creativity,

Toen ik begon aan mijn boek over creativiteit, realiseerde ik me

I realized that the steps were reversed.

dat de stappen waren omgedraaid.

I had to let go at the very beginning, and I had to

Ik moest beginnen met loslaten.

immerse myself in the stories of hundreds of artists

Ik moest me onderdompelen in de verhalen van honderden kunstenaars,

and writers and musicians and filmmakers, and as I listened

schrijvers, musici en filmmakers. Bij het luisteren naar de verhalen

to these stories, I realized that creativity

realiseerde ik me dat creativiteit voortkomt

grows out of everyday experiences

uit alledaagse ervaringen.

more often than you might think, including

Dat gebeurt vaker dan je zou denken,

letting go.

inclusief het loslaten.

It was supposed to break, but that's okay. (Laughter) (Laughs)

Het had moeten breken, maar dat geeft niet. (Gelach) (Lacht)

That's part of the letting go, is sometimes it happens

Dat hoort bij loslaten. Soms gebeurt het

and sometimes it doesn't, because creativity also grows

en soms niet, want creativiteit groeit ook

from the broken places.

vanuit de brokstukken.

The best way to learn about anything

De beste manier om iets te leren

is through stories, and so I want to tell you a story

is door verhalen. Daarom wil ik jullie een verhaal vertellen

about work and play and about four aspects of life

over werk en spel en over 4 aspecten van het leven

that we need to embrace

die we moeten omarmen

in order for our own creativity to flourish.

zodat onze creativiteit zich kan ontplooien.

The first embrace is something that we think,

De eerste omarming is iets waarvan we denken:

"Oh, this is very easy," but it's actually getting harder,

'Oh, dat is makkelijk', maar het is iets wat juist steeds moeilijker wordt.

and that's paying attention to the world around us.

Aandacht besteden aan de wereld om ons heen.

So many artists speak about needing to be open,

Zoveel kunstenaars hebben het over de noodzaak van openheid,

to embrace experience, and that's hard to do when

het omarmen van ervaringen.

you have a lighted rectangle in your pocket that

Dat is moeilijk wanneer je aandacht volledig wordt opgeëist

takes all of your focus.

door een opvallende rechthoek in je broekzak.

The filmmaker Mira Nair speaks about growing up

De filmmaakster Mira Nair vertelt over haar jeugd

in a small town in India. Its name is Bhubaneswar,

in een stadje in India, Bhubaneswar.

and here's a picture of one of the temples in her town.

Dit is een foto van een van de tempels daar.

Mira Nair: In this little town, there were like 2,000 temples.

Mira Nair: in dit stadje waren zo'n 2000 tempels.

We played cricket all the time. We kind of grew up

We speelden altijd cricket. We groeiden min of meer op

in the rubble. The major thing that inspired me,

tussen het puin. Ik werd vooral geïnspireerd

that led me on this path, that made me a filmmaker eventually,

en op het pad van filmmaker gebracht

was traveling folk theater that would come through the town

door het volkstheater dat op doorreis was in onze stad.

and I would go off and see these great battles

Ik ging er naartoe en zag 2 mensen op een schoolsportveld,

of good and evil by two people in a school field

die de grote strijd tussen goed en kwaad uitbeeldden.

with no props but with a lot of, you know,

Zonder rekwisieten, maar met veel passie en hasj. Het was fantastisch.

passion, and hashish as well, and it was amazing.

Zonder rekwisieten, maar met veel passie en hasj. Het was fantastisch.

You know, the folk tales of Mahabharata and Ramayana,

Het waren de volksverhalen uit de Mahabharata en de Ramayana,

the two holy books, the epics that everything comes out of

de 2 heilige boeken met verhalen waar alles uit voortkomt

in India, they say. After seeing that Jatra, the folk theater,

in India, naar men zegt. Door het zien van die Jatra, dat volkstheater

I knew I wanted to get on, you know, and perform.

wist ik dat ik daar bij wilde horen, wilde optreden.

Julie Burstein: Isn't that a wonderful story?

Julie Berstein: Is dat geen prachtig verhaal?

You can see the sort of break in the everyday.

Het is een onderbreking van het dagelijks patroon:

There they are in the school fields, but it's good and evil,

het schoolsportveld als toneel voor goed en slecht,

and passion and hashish. And Mira Nair was a young girl

passie en hasj. Mira Nair was een jong meisje

with thousands of other people watching this performance,

temidden van duizenden andere toeschouwers,

but she was ready. She was ready to open up

maar ze was bereid om zich open te stellen

to what it sparked in her, and it led her,

voor wat het in haar losmaakte.

as she said, down this path to become

Dat vergezelde haar op het pad dat ze zou afleggen

an award-winning filmmaker.

om een bekroond filmmaker te worden.

So being open for that experience that might change you

Voor alles moeten we dus open staan voor de ervaring die ons kan veranderen.

is the first thing we need to embrace.

Voor alles moeten we dus open staan voor de ervaring die ons kan veranderen.

Artists also speak about how some of their most powerful work

Kunstenaars spreken er ook over hoe een deel van hun sterkste werk

comes out of the parts of life that are most difficult.

voortkomt uit de meest moeilijke tijden in het leven.

The novelist Richard Ford speaks about

De schrijver Richard Ford spreekt over

a childhood challenge that continues to be something

een probleem uit zijn jeugd waar hij nog steeds mee worstelt.

he wrestles with today. He's severely dyslexic.

Hij is zwaar dyslectisch.

Richard Ford: I was slow to learn to read, went all the way

Richard Ford: Ik was langzaam met leren lezen.

through school not really reading more than the minimum,

Ik las mijn hele schooltijd niet meer dan het minimum.

and still to this day can't read silently

Nog steeds lees ik in mijn hoofd niet veel sneller dan hardop.

much faster than I can read aloud,

Nog steeds lees ik in mijn hoofd niet veel sneller dan hardop.

but there were a lot of benefits to being dyslexic for me

Toch bracht dyslexie me veel voordelen.

because when I finally did reconcile myself to how slow

Toen ik me uiteindelijk met mijn traagheid verzoende

I was going to have to do it, then I think I came very slowly

begon ik langzaamaan waardering te krijgen

into an appreciation of all of those qualities of language

voor al die kwaliteiten van taal en zinnen

and of sentences that are not just the cognitive

die niet alleen cognitief zijn:

aspects of language: the syncopations, the sounds of words,

de syncopen, de woordklanken,

what words look like, where paragraphs break,

hoe woorden eruitzien,

where lines break. I mean, I wasn't so badly dyslexic that

waar paragrafen en regels worden afgebroken.

I was disabled from reading. I just had to do it

Ik was niet zó dyslectisch dat ik niet kon lezen,

really slowly, and as I did, lingering on those sentences

ik moest het alleen heel langzaam doen. Doordat ik bij de zinnen moest blijven hangen

as I had to linger, I fell heir to language's other qualities,

vielen mij de andere kwaliteiten van de taal ten deel.

which I think has helped me write sentences.

Volgens mij heeft dat me geholpen om zinnen te schrijven.

JB: It's so powerful. Richard Ford, who's won the Pulitzer Prize,

JB: Er gaat zoveel kracht vanuit. Richard Ford, winnaar van de Pulitzer Prize,

says that dyslexia helped him write sentences.

zegt dat dyslexie hem hielp bij het schrijven van zinnen.

He had to embrace this challenge, and I use that word

Hij moest deze uitdaging omarmen.

intentionally. He didn't have to overcome dyslexia.

Ik zeg het met opzet zo. Hij hoefde de dyslexie niet te overwinnen,

He had to learn from it. He had to learn to hear the music

hij moest ervan leren. Hij moest de muziek in de taal gaan horen.

in language.

hij moest ervan leren. Hij moest de muziek in de taal gaan horen.

Artists also speak about how pushing up against

Kunstenaars vertellen ook, hoe het opzoeken van de grens van hun kunnen

the limits of what they can do, sometimes pushing

en soms van wat ze niet kunnen,

into what they can't do, helps them focus

ze helpt met het focussen

on finding their own voice.

op het vinden van een eigen geluid.

The sculptor Richard Serra talks about how,

De beeldhouwer Richard Serra vertelt hoe hij,

as a young artist, he thought he was a painter,

als jonge kunstenaar, dacht dat hij een schilder was.

and he lived in Florence after graduate school.

Na zijn universitaire opleiding woonde hij in Florence.

While he was there, he traveled to Madrid,

In die tijd reisde hij naar Madrid,

where he went to the Prado to see this picture

waar hij het Prado bezocht,

by the Spanish painter Diego Velázquez.

om een schilderij van de Spaanse schilder Diego Vélazquez te bekijken.

It's from 1656, and it's called "Las Meninas,"

Het is uit 1656 en het heet 'Las Meninas'.

and it's the picture of a little princess

Het is een schilderij van een prinsesje

and her ladies-in-waiting, and if you look over

en haar hofdames. Als je over de schouder kijkt

that little blonde princess's shoulder, you'll see a mirror,

van dat blonde prinsesje, zie je een spiegel.

and reflected in it are her parents, the King and Queen

Daarin reflecteren zich haar ouders, de koning en koningin van Spanje.

of Spain, who would be standing where you might stand

Ze staan daar waar jullie zouden staan

to look at the picture.

om het schilderij te bekijken.

As he often did, Velázquez put himself in this painting too.

Vélazquez schilderde zichzelf er ook in, zoals hij vaker deed.

He's standing on the left with his paintbrush in one hand

Hij staat aan de linkerkant, met zijn penseel in de ene hand

and his palette in the other.

en zijn palet in de andere.

Richard Serra: I was standing there looking at it,

Richard Serra: Ik stond ernaar te kijken

and I realized that Velázquez was looking at me,

en ik realiseerde me dat Vélazquez naar mìj keek.

and I thought, "Oh. I'm the subject of the painting."

Ik dacht: Oh... ìk ben het onderwerp van het schilderij.

And I thought, "I'm not going to be able to do that painting."

Zo'n schilderij zal ik nooit kunnen maken.

I was to the point where I was using a stopwatch

Ik zat in een fase waarin ik een stopwatch gebruikte

and painting squares out of randomness,

bij het schilderen van willekeurige rechthoeken. Het leidde nergens toe.

and I wasn't getting anywhere. So I went back and dumped

Dus gooide ik al mijn schilderijen in de Arno en besloot om gewoon maar wat te gaan spelen.

all my paintings in the Arno, and I thought, I'm going to just start playing around.

Dus gooide ik al mijn schilderijen in de Arno en besloot om gewoon maar wat te gaan spelen.

JB: Richard Serra says that so nonchalantly, you might

JB: Hij zegt dat zo nonchalant, dat het je misschien is ontgaan. Hij ging een schilderij bekijken

have missed it. He went and saw this painting by a guy

JB: Hij zegt dat zo nonchalant, dat het je misschien is ontgaan. Hij ging een schilderij bekijken

who'd been dead for 300 years, and realized,

van een man die al 300 jaar dood was en hij realiseerde zich:

"I can't do that," and so Richard Serra went back

dat kan ik niet. Dus ging Richard Serra terug

to his studio in Florence, picked up all of his work

naar zijn atelier in Florence. Hij nam al het werk

up to that point, and threw it in a river.

dat hij tot dan toe had gemaakt en gooide het in een rivier.

Richard Serra let go of painting at that moment,

Richard Serra liet op dat moment wel het schilderen los,

but he didn't let go of art. He moved to New York City,

maar niet de kunst. Hij verhuisde naar New York City

and he put together a list of verbs

en hij stelde een lijst van werkwoorden samen

— to roll, to crease, to fold —

- rollen, kreuken, vouwen -

more than a hundred of them, and as he said,

meer dan honderd werkwoorden.

he just started playing around. He did these things

Hij ging er mee spelen. Dit deed hij

to all kinds of material. He would take a huge sheet of lead

met allerlei materialen. Hij nam een enorme plaat lood,

and roll it up and unroll it. He would do the same thing

rolde die op en weer terug. Hetzelfde deed hij met rubber.

to rubber, and when he got to the direction "to lift,"

Toen hij zich met 'optillen' ging bezighouden

he created this, which is in the Museum of Modern Art.

maakte hij dit, dat in het Museum of Modern Art staat.

Richard Serra had to let go of painting

Richard Serra moest het schilderen loslaten

in order to embark on this playful exploration

om de speelse ontdekkingsreis te gaan ondernemen

that led him to the work that he's known for today:

die leidde tot het werk waar hij nu bekend om staat:

huge curves of steel that require our time and motion

reusachtige stalen bogen waarvoor je tijd en beweging nodig hebt om ze te ervaren.

to experience. In sculpture,

In zijn sculpturen kan Richard Serra

Richard Serra is able to do what he couldn't do in painting.

doen wat hij in zijn schilderijen niet kon doen.

He makes us the subject of his art.

Hij maakt ons tot onderwerp van zijn kunst.

So experience and challenge

Ondervinding, uitdaging en beperking

and limitations are all things we need to embrace

zijn allemaal zaken die we moeten omarmen

for creativity to flourish.

om creativiteit tot bloei te laten komen.

There's a fourth embrace, and it's the hardest.

Er is nog een vierde omarming en dat is de moeilijkste.

It's the embrace of loss,

Dat is de omarming van het verlies,

the oldest and most constant of human experiences.

de oudste en meest constante van menselijke ervaringen.

In order to create, we have to stand in that space

Om te kunnen creëren moeten we ergens gaan staan

between what we see in the world and what we hope for,

tussen dat wat we in de wereld zien en dat waar we op hopen.

looking squarely at rejection, at heartbreak,

We moeten afwijzing, liefdesverdriet, oorlog en dood

at war, at death.

recht in het gezicht kijken.

That's a tough space to stand in.

Dat is niet gemakkelijk.

The educator Parker Palmer calls it "the tragic gap,"

De onderwijskundige Parker Palmer noemt het 'de tragische kloof'.

tragic not because it's sad but because it's inevitable,

Niet omdat het treurig is, maar omdat het onvermijdelijk is.

and my friend Dick Nodel likes to say,

Mijn vriend Dick Nodel zegt altijd:

"You can hold that tension like a violin string

'Je kunt de spanning vasthouden als een vioolsnaar

and make something beautiful."

en er iets moois mee maken.'

That tension resonates in the work of the photographer

Die spanning resoneert in het werk van fotograaf Joel Meyerowitz.

Joel Meyerowitz, who at the beginning of his career was

Hij kreeg bekendheid met zijn straatfotografie,

known for his street photography, for capturing a moment

het vastleggen van momenten

on the street, and also for his beautiful photographs

en met zijn prachtige landschapsfoto's;

of landscapes -- of Tuscany, of Cape Cod,

Toscane, Cape Cod,

of light.

foto's van licht.

Joel is a New Yorker, and his studio for many years

Joel komt uit New York. Hij had jarenlang een studio

was in Chelsea, with a straight view downtown

in Chelsea, met rechtstreeks uitzicht

to the World Trade Center, and he photographed

op het World Trade Center.

those buildings in every sort of light.

Hij fotografeerde die gebouwen in alle soorten licht.

You know where this story goes.

Je snapt al waar dit verhaal naartoe gaat.

On 9/11, Joel wasn't in New York. He was out of town,

Op 11 september was Joel niet in New York,

but he raced back to the city, and raced down to the site

maar hij haastte zich terug naar de stad en naar de plaats

of the destruction.

van de verwoesting.

Joel Meyerowitz: And like all the other passersby,

Joel Meyerowitz: 'Ik stond in de menigte achter de afzetting op Chambers en Greenwich.

I stood outside the chain link fence on Chambers

Joel Meyerowitz: 'Ik stond in de menigte achter de afzetting op Chambers en Greenwich.

and Greenwich, and all I could see was the smoke

Alles wat ik zag was rook

and a little bit of rubble, and I raised my camera

en wat puin. Ik stak mijn camera omhoog

to take a peek, just to see if there was something to see,

om te kijken of er iets te zien was.

and some cop, a lady cop, hit me on my shoulder,

Een vrouwelijke agent sloeg me op de schouder en zei:

and said, "Hey, no pictures!"

'Hé, geen foto's!'

And it was such a blow that it woke me up,

Het was zo'n harde klap dat ik werd wakkergeschud.

in the way that it was meant to be, I guess.

Waarschijnlijk moest het zo zijn.

And when I asked her why no pictures, she said,

Toen ik vroeg waarom het niet mocht, zei ze:

"It's a crime scene. No photographs allowed."

'Het is een plaats delict. Verboden te fotograferen.'

And I asked her, "What would happen if I was a member

Ik vroeg: 'En als ik van de pers was?' Waarop ze zei:

of the press?" And she told me,

Ik vroeg: 'En als ik van de pers was?' Waarop ze zei:

"Oh, look back there," and back a block was the press corps

'Oh, kijk maar eens achter je.' Een blok verder stond de verzamelde pers,

tied up in a little penned-in area,

op elkaar gepakt in een klein afgezet gebied.

and I said, "Well, when do they go in?"

Ik zei: 'Wanneer mogen ze erin?'

and she said, "Probably never."

en zij zei: 'Waarschijnlijk nooit.'

And as I walked away from that, I had this crystallization,

Terwijl ik wegliep werd het me ineens duidelijk.

probably from the blow, because it was an insult in a way.

Waarschijnlijk door de klap, want dat was een soort aanval.

I thought, "Oh, if there's no pictures,

Ik dacht: Oh, als er geen foto's zijn,

then there'll be no record. We need a record."

dan wordt het niet vastgelegd. We mòeten dit vastleggen.

And I thought, "I'm gonna make that record.

En dat ga ìk doen.

I'll find a way to get in, because I don't want to

Ik ga er iets op vinden, want dit mogen we niet vergeten.

see this history disappear."

Ik ga er iets op vinden, want dit mogen we niet vergeten.

JB: He did. He pulled in every favor he could,

JB: En zo gebeurde het. Hij klopte overal aan om hulp

and got a pass into the World Trade Center site,

en kreeg een pas voor het WTC-terrein.

where he photographed for nine months almost every day.

9 maanden lang fotografeerde hij er bijna iedere dag.

Looking at these photographs today brings back

Als ik nu naar deze foto's kijk

the smell of smoke that lingered on my clothes

ruik ik weer de rook die nog in mijn kleren hing

when I went home to my family at night.

als ik 's avonds thuiskwam.

My office was just a few blocks away.

Mijn kantoor was maar een paar straten verder.

But some of these photographs are beautiful,

Maar sommige foto's zijn prachtig.

and we wondered, was it difficult for Joel Meyerowitz

Was het voor Joel Meyerowitz eigenlijk moeilijk

to make such beauty out of such devastation?

om uit iets wat zo verwoestend is, zoiets moois te maken?

JM: Well, you know, ugly, I mean, powerful

JM: Nou, het was lelijk, ik bedoel...

and tragic and horrific and everything, but

krachtig en tragisch en weerzinwekkend enzovoort,

it was also as, in nature, an enormous event

maar het was ook, net als in de natuur, een enorm gebeuren,

that was transformed after the fact into this residue,

waar naderhand dit restant van overbleef.

and like many other ruins

Zoals zoveel andere ruïnes,

— you go to the ruins of the Colosseum or the ruins of a cathedral someplace —

die van het Colosseum of van een willekeurige kathedraal,

and they take on a new meaning when you watch the weather.

krijgen ze een nieuwe betekenis wanneer je op het weer let.

I mean, there were afternoons I was down there,

Op sommige middagen dat ik daar was,

and the light goes pink and there's a mist in the air

werd het licht roze en in de lucht hing een nevel.

and you're standing in the rubble, and I found myself

Terwijl ik daar stond temidden van het puin

recognizing both the inherent beauty of nature

zag ik zowel de inherente schoonheid van de natuur

and the fact that nature, as time,

als het feit dat de natuur, samen met de tijd, deze wond heelt.

is erasing this wound.

als het feit dat de natuur, samen met de tijd, deze wond heelt.

Time is unstoppable, and it transforms the event.

De tijd staat niet stil en transformeert de gebeurtenis.

It gets further and further away from the day,

We laten die dag steeds verder achter ons.

and light and seasons temper it in some way,

Het licht en de seizoenen verzachten het iets.

and it's not that I'm a romantic. I'm really a realist.

Toch ben ik geen romanticus, maar eigenlijk een realist.

The reality is, there's the Woolworth Building

In realiteit staat het Woolworth Gebouw

in a veil of smoke from the site, but it's now like a scrim

in een rooksluier van de rampplek, maar het lijkt op een

across a theater, and it's turning pink,

transparant theaterdoek, dat roze verkleurt.

you know, and down below there are hoses spraying,

In de diepte zijn brandspuiten aan het sproeien.

and the lights have come on for the evening, and the water

De avondverlichting is aangegaan

is turning acid green because the sodium lamps are on,

en het water wordt gifgroen door het licht van de sodiumlampen.

and I'm thinking, "My God, who could dream this up?"

En ik denk: mijn God, dit verzin je toch niet!

But the fact is, I'm there, it looks like that,

Maar het is een feit, dat ik ter plekke zie hoe het eruit ziet.

you have to take a picture.

Dan móet je een foto maken.

JB: You have to take a picture. That sense of urgency,

JB: Dan móet je een foto maken

of the need to get to work, is so powerful in Joel's story.

Dat gevoel om hier en nu aan het werk te moeten is zo krachtig in Joels verhaal.

When I saw Joel Meyerowitz recently, I told him how much

Toen ik Joel Meyerowitz onlangs ontmoette, vertelde ik hem

I admired his passionate obstinacy, his determination

hoezeer ik zijn gepassioneerde koppigheid bewonderde,

to push through all the bureaucratic red tape to get to work,

zijn vastbeslotenheid om de bureaucratie te doorbreken en aan het werk te gaan.

and he laughed, and he said, "I'm stubborn,

Hij lachte en zei: 'Ik ben hardnekkig,

but I think what's more important

maar mijn gepassioneerde optimisme is volgens mij belangrijker.'

is my passionate optimism."

maar mijn gepassioneerde optimisme is volgens mij belangrijker.'

The first time I told these stories, a man in the audience

Toen ik dit voor het eerst vertelde, zei een man in het publiek:

raised his hand and said, "All these artists talk about

'Al die kunstenaars praten over hun werk,

their work, not their art, which has got me thinking about

niet over hun kunst. Dat zette me aan het denken over mìjn werk.

my work and where the creativity is there,

Waar zit daar de creativiteit in

and I'm not an artist." He's right. We all wrestle

en ik ben geen kunstenaar.' Hij heeft gelijk, we worstelen allemaal

with experience and challenge, limits and loss.

met ondervinding en uitdaging, beperkingen en verlies.

Creativity is essential to all of us,

Creativiteit is voor iedereen essentieel,

whether we're scientists or teachers,

of we nu wetenschappers, leerkrachten, ouders of ondernemers zijn.

parents or entrepreneurs.

of we nu wetenschappers, leerkrachten, ouders of ondernemers zijn.

I want to leave you with another

Tot slot wil ik jullie nog een afbeelding van een Japanse theekom laten zien.

image of a Japanese tea bowl. This one

Tot slot wil ik jullie nog een afbeelding van een Japanse theekom laten zien.

is at the Freer Gallery in Washington, D.C.

Deze bevindt zich in de Freer Gallery in Washington D.C.

It's more than a hundred years old and you can still see

Hij is meer dan 100 jaar oud

the fingermarks where the potter pinched it.

en de vingerafdrukken van de pottenbakker zijn nog steeds zichtbaar.

But as you can also see, this one did break

Maar je ziet ook, dat hij ergens in die 100 jaar een keer gebroken is geweest.

at some point in its hundred years.

Maar je ziet ook, dat hij ergens in die 100 jaar een keer gebroken is geweest.

But the person who put it back together,

Degene die hem weer gerepareerd heeft,

instead of hiding the cracks,

besloot echter om de barsten niet weg te werken,

decided to emphasize them, using gold lacquer to repair it.

maar ze juist te benadrukken met behulp van goudlak.

This bowl is more beautiful now, having been broken,

Deze kom is, nu hij gebroken is geweest, mooier dan toen hij nieuw was.

than it was when it was first made,

Deze kom is, nu hij gebroken is geweest, mooier dan toen hij nieuw was.

and we can look at those cracks, because

We kunnen de barsten zien, want zij vertellen ons dat we allemaal leven,

they tell the story that we all live,

We kunnen de barsten zien, want zij vertellen ons dat we allemaal leven,

of the cycle of creation and destruction,

dat er een cirkel van creatie en vernietiging is,

of control and letting go, of picking up the pieces

dat er controle en verlies is, dat je de brokstukken kunt oprapen

and making something new.

en er iets nieuws uit maken.

Thank you. (Applause)

Dankjewel. (Applaus)